Kinderen
alle pijlers
Kinderlozen moeten zich schikken naar mensen met kinderen?
woensdag 8 september 2021 om 12:16
Ik vraag me af of anderen dat ook ervaren? Voor mij is het tamelijk nieuw, namelijk, maar ik hoor vanuit mijn omgeving dat het vaak voorkomt.
Voorbeeld verwijderd, want dat nam teveel de overhand.
Vraag was of je het herkent dat je 'omdat je toch geen kinderen hebt' je maar flexibel moet opstellen, en je maar moet schikken naar de rest.
Voorbeeld verwijderd, want dat nam teveel de overhand.
Vraag was of je het herkent dat je 'omdat je toch geen kinderen hebt' je maar flexibel moet opstellen, en je maar moet schikken naar de rest.
twinkelrainbowstar wijzigde dit bericht op 08-09-2021 14:43
65.74% gewijzigd
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
donderdag 9 september 2021 om 20:30
Ik denk dat we de topictitel moeten veranderen in: mensen moeten zich schikken naar mensen met:
- kinderen onder de 6 jaar
- en hun verzorgers die de zorgplicht vervullen
- een zwakke gezondheid/een aandoening
- een hoge leeftijd, en/of dementerend
- en hun verzorgers die de zorgplicht vervullen
- een eigen bedrijf
- een onregelmatig rooster
- een andere grote verantwoordelijkheid die niet gemakkelijk neer te leggen is
- kinderen onder de 6 jaar
- en hun verzorgers die de zorgplicht vervullen
- een zwakke gezondheid/een aandoening
- een hoge leeftijd, en/of dementerend
- en hun verzorgers die de zorgplicht vervullen
- een eigen bedrijf
- een onregelmatig rooster
- een andere grote verantwoordelijkheid die niet gemakkelijk neer te leggen is
donderdag 9 september 2021 om 20:33
Ik denk dat ze het punt probeert te maken dat je aanpassen als ouder van kinderen, vaak gewoon niet gaat. Hoe graag je het ook zou willen. Dus dat de aanpassing in de jonge kinderjaren helaas inderdaad meer vanuit de kinderlozen moet komen. Het alternatief is dat je elkaar anders niet meer ziet want je snapt nu wel dat zij niet meer met haat kinderen naar zo'n kinderloze bbq gaat, tot haar kind veel ouder is.
De kinderloze bbq mevrouw zal om het contact te kunnen behouden dus af en toe naar de ouders moeten komen of een hek om het zwembad plaatsen (bij wijze van spreken).
donderdag 9 september 2021 om 20:38
Parella schreef: ↑09-09-2021 20:33Ik denk dat ze het punt probeert te maken dat je aanpassen als ouder van kinderen, vaak gewoon niet gaat. Hoe graag je het ook zou willen. Dus dat de aanpassing in de jonge kinderjaren helaas inderdaad meer vanuit de kinderlozen moet komen. Het alternatief is dat je elkaar anders niet meer ziet want je snapt nu wel dat zij niet meer met haat kinderen naar zo'n kinderloze bbq gaat, tot haar kind veel ouder is.
De kinderloze bbq mevrouw zal om het contact te kunnen behouden dus af en toe naar de ouders moeten komen of een hek om het zwembad plaatsen (bij wijze van spreken).
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 9 september 2021 om 20:40
Ik ga nu zonder mijn kinderen, maar inderdaad dat was wel het doel van mijn bericht. De wil is er vaak echt wel, maar het moet voor iedereen te doen zijn. Iemand in een rolstoel vraag je ook niet voor een strandwandeling.Parella schreef: ↑09-09-2021 20:33Ik denk dat ze het punt probeert te maken dat je aanpassen als ouder van kinderen, vaak gewoon niet gaat. Hoe graag je het ook zou willen. Dus dat de aanpassing in de jonge kinderjaren helaas inderdaad meer vanuit de kinderlozen moet komen. Het alternatief is dat je elkaar anders niet meer ziet want je snapt nu wel dat zij niet meer met haat kinderen naar zo'n kinderloze bbq gaat, tot haar kind veel ouder is.
De kinderloze bbq mevrouw zal om het contact te kunnen behouden dus af en toe naar de ouders moeten komen of een hek om het zwembad plaatsen (bij wijze van spreken).
Als er van je geëist wordt dat je kinderen meegaan (zoals tijdens een familieweekend), dan moet het ook haalbaar zijn voor iedereen in het gezelschap.
donderdag 9 september 2021 om 20:47
Gaat ie lekker?!Freya schreef: ↑09-09-2021 16:36Hoe oud ben je? Wat doe je zelf om die band te versterken? Doe je wel eens iets voor een ander, in plaats van te denken wat je er zelf uit kunt halen?
Op een bepaald moment verschuiven de verhoudingen en zul je je misschien zelf ook als een volwassene moeten opstellen in het contact? Je kunt nu eenmaal niet voor altijd het kind blijven in de familie, waarvoor wordt gezorgd.
Ik merk deze houding ook heel erg bij mijn kindvrije zus. Ze wil dat alles hetzelfde blijft, terwijl wij allemaal door zijn gegaan. En dat mag ook wel, we zijn allemaal dik in de dertig.
donderdag 9 september 2021 om 20:48
Wacht eens even......ze doet me ineens heel erg sterk aan iemand denken.....Chienandalou schreef: ↑09-09-2021 15:44Nogmaals, je hebt een bijzondere omgeving. Probeer eens wat minder in algemeenheden te praten en houd het bij jezelf en je eigen ervaringen ipv ‘niemand die het opvalt’, ‘en de vaders zitten altijd aan de andere kant van de ruimte bier te drinken en hebben nooit iets door van al het werk en het leed dat zich heeft afgespeeld’, ‘Als je kindvrij bent, dan kun je op bezoek gaan bij je ouders wanneer en hoe vaak je maar wil.’ etc. etc.
donderdag 9 september 2021 om 20:51
Waarom zou je elkaar dan nooit meer zien? Je ziet je vrienden en familie toch vaker dan alleen die bbq? De ene keer is er een bbq, dan kan er misschien maar een van de twee ouders bij zijn. Of je gaat de volgende keer wel met kind en bent dan ook veel met kind. Een andere keer is het de efteling met zijn allen. Daana een avondje uit met oppas, dan weer eens op de koffie en een spelletje of speeltuin.Parella schreef: ↑09-09-2021 20:33Ik denk dat ze het punt probeert te maken dat je aanpassen als ouder van kinderen, vaak gewoon niet gaat. Hoe graag je het ook zou willen. Dus dat de aanpassing in de jonge kinderjaren helaas inderdaad meer vanuit de kinderlozen moet komen. Het alternatief is dat je elkaar anders niet meer ziet want je snapt nu wel dat zij niet meer met haat kinderen naar zo'n kinderloze bbq gaat, tot haar kind veel ouder is.
De kinderloze bbq mevrouw zal om het contact te kunnen behouden dus af en toe naar de ouders moeten komen of een hek om het zwembad plaatsen (bij wijze van spreken).
En ja, ik snap best dat je dus met kind veel moet regelen en/of meenemen en dat het fijn is als er wat hulp is. Dat is voor mij wat makkelijker.
Ik vind het wel jammer te lezen dat sommigen op dit topic schrijven dat ze tijdens een bbq oid hooguit 2 stukjes stokbrood of 1 drankje hebben weten te bemachtigen. Ik vind dat niet eeg getuigen van invoelend vermogen van de anderen op zo’n bbq en daarnaast ook jammer dat iemand zich niet vrij genoeg voelt om wat te eten/drinken of hulp te vragen aan een andere aanwezige.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
donderdag 9 september 2021 om 20:52
Ik kan me trouwens best wel voorstellen dat het voor kinderloze/kindvrije mensen echt wel vervelend is als ze telkens het gevoel hebben zich aan te moeten passen en altijd flexibel moeten lijken te zijn, zeker als het datgene is waar ze niet zelf voor hebben gekozen.
Zelf probeer ik echt wel flexibel te zijn met 2 jonge kinderen en dat houdt dus ook geregeld in dat ik alleen naar een verjaardag/feestje ga. Ik doe niemand plezier met een jengelend kind en slapen bij een ander, terwijl de woonkamer vol zit met visite is geen succesformule gebleken. Dus, oplossing gevonden en dat is voor alle partijen prima. Voor feestjes oid regelen we altijd oppas en voor de bruiloft van mijn zusje in november absoluut! Ik wil lekker kunnen feesten zonder me druk te maken waar mijn kinderen zijn
Mijn zusje vond het 4 jaar geleden best wel lastig dat er ineens een baby in de familie kwam, mijn oudste dochter en eerste kleinkind van mijn ouders. Ze hield ( en houdt) echt ontzettend van haar en van haar jongere zus, maar de dynamiek in onze familie is wel veranderd. Onze wintersport veranderde volgens haar ontzettend, terwijl in mijn ogen haar vakantie niet ongelooflijk werd beinvloed. Ze kon skien wanneer ze wilde, kon lekker uit eten, apres skieen. Man en ik wisselden elkaar af en dat vond ze vervelend, want het was anders. In haar hoofd was het een heel groot ding, in mijn hoofd was het vooral erg moeilijk doen om iets wat nu eenmaal gewoon zo is met kleine kinderen. En aangezien het onze familievakantie was, vonden mijn ouders ( de geldschieters) dat de kleinkinderen er bij hoorden ( en horen).
Zij staat niet (altijd) meer in het middelpunt van de belangstelling, 2 kleine meisjes vragen nu geregeld aandacht. Ze heeft dat ook eerlijk toegegeven, wat wel heel erg fijn is.
Ik weet zelf hoe vervelend ik het altijd vond om onderbroken te worden door kleine kinderen, dus daar ben ik echt wel bewust mee bezig, maar toch.. Een 2 jarige snapt nog niets van het begrip ' even wachten', want tijd is voor hen helemaal nog niet iets wat ze begrijpen.
Dat ik probeer om er iets aan te doen zorgt in ieder geval voor minder irritatie.
Overigens ziet ze nu ook dat ikzelf ook vrij weinig aandacht krijg als de kleinkinderen in de buurt zijn, dus gedeelde smart is halve smart. Mijn moeder is zich daar wel heel erg van bewust, zij en ik proberen beiden de kinderen te leren dat ze even moeten wachten, niet door ons heen te praten etc. Mijn vader heeft dat minder, maar ziet de kleinkinderen ook echt minder dan mijn moeder.
We nemen dus ook bewust de tijd om als volwassenen ( dus zusje, moeder en ik, of een andere samenstelling met broer en vader), even ons af te zonderen en bij te kletsen. Op zondag zijn we standaard bij mijn ouders en we vinden altijd wel even een moment om langer dan een kwartier ongestoord te kunnen kletsen.
Man neemt de kinderen dan even voor zijn rekening.
Zelf probeer ik echt wel flexibel te zijn met 2 jonge kinderen en dat houdt dus ook geregeld in dat ik alleen naar een verjaardag/feestje ga. Ik doe niemand plezier met een jengelend kind en slapen bij een ander, terwijl de woonkamer vol zit met visite is geen succesformule gebleken. Dus, oplossing gevonden en dat is voor alle partijen prima. Voor feestjes oid regelen we altijd oppas en voor de bruiloft van mijn zusje in november absoluut! Ik wil lekker kunnen feesten zonder me druk te maken waar mijn kinderen zijn
Mijn zusje vond het 4 jaar geleden best wel lastig dat er ineens een baby in de familie kwam, mijn oudste dochter en eerste kleinkind van mijn ouders. Ze hield ( en houdt) echt ontzettend van haar en van haar jongere zus, maar de dynamiek in onze familie is wel veranderd. Onze wintersport veranderde volgens haar ontzettend, terwijl in mijn ogen haar vakantie niet ongelooflijk werd beinvloed. Ze kon skien wanneer ze wilde, kon lekker uit eten, apres skieen. Man en ik wisselden elkaar af en dat vond ze vervelend, want het was anders. In haar hoofd was het een heel groot ding, in mijn hoofd was het vooral erg moeilijk doen om iets wat nu eenmaal gewoon zo is met kleine kinderen. En aangezien het onze familievakantie was, vonden mijn ouders ( de geldschieters) dat de kleinkinderen er bij hoorden ( en horen).
Zij staat niet (altijd) meer in het middelpunt van de belangstelling, 2 kleine meisjes vragen nu geregeld aandacht. Ze heeft dat ook eerlijk toegegeven, wat wel heel erg fijn is.
Ik weet zelf hoe vervelend ik het altijd vond om onderbroken te worden door kleine kinderen, dus daar ben ik echt wel bewust mee bezig, maar toch.. Een 2 jarige snapt nog niets van het begrip ' even wachten', want tijd is voor hen helemaal nog niet iets wat ze begrijpen.
Dat ik probeer om er iets aan te doen zorgt in ieder geval voor minder irritatie.
Overigens ziet ze nu ook dat ikzelf ook vrij weinig aandacht krijg als de kleinkinderen in de buurt zijn, dus gedeelde smart is halve smart. Mijn moeder is zich daar wel heel erg van bewust, zij en ik proberen beiden de kinderen te leren dat ze even moeten wachten, niet door ons heen te praten etc. Mijn vader heeft dat minder, maar ziet de kleinkinderen ook echt minder dan mijn moeder.
We nemen dus ook bewust de tijd om als volwassenen ( dus zusje, moeder en ik, of een andere samenstelling met broer en vader), even ons af te zonderen en bij te kletsen. Op zondag zijn we standaard bij mijn ouders en we vinden altijd wel even een moment om langer dan een kwartier ongestoord te kunnen kletsen.
Man neemt de kinderen dan even voor zijn rekening.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 09-09-2021 21:02
9.44% gewijzigd
donderdag 9 september 2021 om 21:00
Ik ben pas op pagina 18 met lezen, maar ik vind het wel een beetje gezeur allemaal van de ouders hier, hoor. Ik ben ook ouder, alleenstaande ouder nota bene en heb 2 keer een dreumes/peuter/kleuter in mijn eentje gehad en ik heb feestjes nooit als uitputtingsslag ervaren. Je kan ook overdrijven hoor.
Am Yisrael Chai!
donderdag 9 september 2021 om 21:05
Dit is heel erg waar. Het gaat hier veel over dat het kindvrije familielid minder aandacht krijgt, maar dat geldt natuurlijk evengoed voor de andere volwassenen binnen de familie.Zij staat niet (altijd) meer in het middelpunt van de belangstelling, 2 kleine meisjes vragen nu geregeld aandacht. Ik weet zelf hoe vervelend ik het altijd vond om onderbroken te worden door kleine kinderen, dus daar ben ik echt wel bewust mee bezig, maar toch.. Een 2 jarige snapt nog niets van het begrip ' even wachten', want tijd is voor hen helemaal nog niet iets wat ze begrijpen.
Dat ik probeer om er iets aan te doen zorgt in ieder geval voor minder irritatie.
Overigens ziet ze nu ook dat ikzelf ook vrij weinig aandacht krijg als de kleinkinderen in de buurt zijn, dus gedeelde smart is halve smart.
Dat is ook wat ik net probeerde te beschrijven (in mijn post die niet zo goed werd opgevat). Er verandert nu eenmaal veel wanneer een nieuwe generatie zich aandient in een familie.
De aandacht van de (groot) ouders die eerst naar de kinderen ging, gaat nu naar de kleinkinderen. Dat is absoluut zo, dat geldt voor iedereen. Maar ik geloof dat ik toch ergens verwacht dat je daar tegen kunt als je zelf lang en breed volwassen bent.
Dat het even slikken is begrijp ik overigens heel goed. Ik vond het zelf ook wennen toen mijn ouders ineens langs mij heen de kamer inliepen om hun kleinkind te begroeten in plaats van mij eerst een zoen te geven
donderdag 9 september 2021 om 21:10
Nou ja, ik snap wel dat het voor mijn zusje weer anders is dan voor mij, het zijn tenslotte mijn kinderen waar aandacht aan geschonken wordt. Ze zijn onderdeel van mij en die aandacht van mijn ouders bestaat dus ook uit vragen hoe het met X en X gaat en over allerlei wissewasjes ( school, KDV etc).
Het feit dat we erover kunnen praten geeft al veel rust en toch ook begrip van beide kanten. Dus, ik doe m'n best om die meiden van me te leren te luisteren, niet overal doorheen te kletsen en zij leert, ik trouwens ook nog iedere dag, wat geduld te hebben
Het feit dat we erover kunnen praten geeft al veel rust en toch ook begrip van beide kanten. Dus, ik doe m'n best om die meiden van me te leren te luisteren, niet overal doorheen te kletsen en zij leert, ik trouwens ook nog iedere dag, wat geduld te hebben
donderdag 9 september 2021 om 21:11
Niet iedereen 'eist' van je dat je een peuter meeneemt naar een BBQ die niet geschikt is. Er zou volgens jou zelfs sprake zijn van verdrinkingsgevaar en 2 dagen overprikkeling. Dat kun je onmogelijk afwentelen op de gastvrouw. Jij had weg moeten gaan en dat had men echt wel begrepen.Freya schreef: ↑09-09-2021 20:40Ik ga nu zonder mijn kinderen, maar inderdaad dat was wel het doel van mijn bericht. De wil is er vaak echt wel, maar het moet voor iedereen te doen zijn. Iemand in een rolstoel vraag je ook niet voor een strandwandeling.
Als er van je geëist wordt dat je kinderen meegaan (zoals tijdens een familieweekend), dan moet het ook haalbaar zijn voor iedereen in het gezelschap.
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
donderdag 9 september 2021 om 21:15
Ja ok, maar het gaat dus niet over jou en over jouw promotie op het werk, of over jouw nieuwe auto, of iets dergelijks. Dat is waar de kindvrijen over struikelen, dat er geen aandacht is voor dit soort dingen.Chantilly21_2 schreef: ↑09-09-2021 21:10Nou ja, ik snap wel dat het voor mijn zusje weer anders is dan voor mij, het zijn tenslotte mijn kinderen waar aandacht aan geschonken wordt. Ze zijn onderdeel van mij en die aandacht van mijn ouders bestaat dus ook uit vragen hoe het met X en X gaat en over allerlei wissewasjes ( school, KDV etc).
Het feit dat we erover kunnen praten geeft al veel rust en toch ook begrip van beide kanten. Dus, ik doe m'n best om die meiden van me te leren te luisteren, niet overal doorheen te kletsen en zij leert, ik trouwens ook nog iedere dag, wat geduld te hebben
donderdag 9 september 2021 om 21:16
Echt dit dus. Wat een gezeik. Er is veel mogelijk qua aanpassen maar niet overal en altijd. Als een peuter dreigt te verdrinken in een bad/vijver/teiltje dan let ik echt wel op hoor. Tuurlijk. Ook al heb ik geen kinderen, ik laat ze niet verdrinken ofzo. Niemand die ik ken zal dat doen.Chienandalou schreef: ↑09-09-2021 20:51Waarom zou je elkaar dan nooit meer zien? Je ziet je vrienden en familie toch vaker dan alleen die bbq? De ene keer is er een bbq, dan kan er misschien maar een van de twee ouders bij zijn. Of je gaat de volgende keer wel met kind en bent dan ook veel met kind. Een andere keer is het de efteling met zijn allen. Daana een avondje uit met oppas, dan weer eens op de koffie en een spelletje of speeltuin.
En ja, ik snap best dat je dus met kind veel moet regelen en/of meenemen en dat het fijn is als er wat hulp is. Dat is voor mij wat makkelijker.
Ik vind het wel jammer te lezen dat sommigen op dit topic schrijven dat ze tijdens een bbq oid hooguit 2 stukjes stokbrood of 1 drankje hebben weten te bemachtigen. Ik vind dat niet eeg getuigen van invoelend vermogen van de anderen op zo’n bbq en daarnaast ook jammer dat iemand zich niet vrij genoeg voelt om wat te eten/drinken of hulp te vragen aan een andere aanwezige.
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
donderdag 9 september 2021 om 21:17
En terecht.
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
donderdag 9 september 2021 om 21:19
Het is juist de bedoeling dat dat moment wordt voorkomen. Dus dat je daarvoor al ingrijpt zeg maar.DerryGirl schreef: ↑09-09-2021 21:16Echt dit dus. Wat een gezeik. Er is veel mogelijk qua aanpassen maar niet overal en altijd. Als een peuter dreigt te verdrinken in een bad/vijver/teiltje dan let ik echt wel op hoor. Tuurlijk. Ook al heb ik geen kinderen, ik laat ze niet verdrinken ofzo. Niemand die ik ken zal dat doen.
donderdag 9 september 2021 om 21:27
Ik ben ook vrij snel weggegaan. Ik heb kind later lekker in bed gelegd en ben zelf nog teruggegaan, zo werd het toch een mooie avond.DerryGirl schreef: ↑09-09-2021 21:11Niet iedereen 'eist' van je dat je een peuter meeneemt naar een BBQ die niet geschikt is. Er zou volgens jou zelfs sprake zijn van verdrinkingsgevaar en 2 dagen overprikkeling. Dat kun je onmogelijk afwentelen op de gastvrouw. Jij had weg moeten gaan en dat had men echt wel begrepen.
Er was overigens geen gastvrouw.
donderdag 9 september 2021 om 21:50
En dat is gedeeltelijk logisch. Het voornaamste punt dat ik graag wil maken is dat “jij” als ouder een van de velen bent die dat van de kinderloze vriend(in) wil en als je nummer 6 bent in 2 weken die verwacht dat kinderloze naar jou toekomt op een moeilijk bereikbare plek, op een tijdstip dat jou uitkomt mèt kinderen in de omgeving, dat er ook een grens zit aan de flexibiliteit die de kinderloze kan bieden. Zeker als die ook in een lastig parket kan zitten wegens zieke ouders, eigen ziekte, werk of relatie troubles.Parella schreef: ↑09-09-2021 20:33Ik denk dat ze het punt probeert te maken dat je aanpassen als ouder van kinderen, vaak gewoon niet gaat. Hoe graag je het ook zou willen. Dus dat de aanpassing in de jonge kinderjaren helaas inderdaad meer vanuit de kinderlozen moet komen. Het alternatief is dat je elkaar anders niet meer ziet want je snapt nu wel dat zij niet meer met haat kinderen naar zo'n kinderloze bbq gaat, tot haar kind veel ouder is.
De kinderloze bbq mevrouw zal om het contact te kunnen behouden dus af en toe naar de ouders moeten komen of een hek om het zwembad plaatsen (bij wijze van spreken).
Al die dingen rondom aangepaste feestjes of aandachttekort is iig op mij zéker niet van toepassing. Ik praat niet makkelijk over mezelf, ben geïnteresseerd in je kinderen en hun ontwikkeling en als ze erbij zijn, verzin ik met liefde een mooi plan waar iedereen blij mee is. Maar niet elke keer altijd. Vriendschap moet ook van 2 kanten komen.
cauvechront wijzigde dit bericht op 09-09-2021 22:31
0.20% gewijzigd
Everything is fluid
donderdag 9 september 2021 om 21:54
Ik begon me al zorgen te maken.Tullia schreef: ↑09-09-2021 16:55De laatste discussie geeft vooral antwoord op de vraag: ja, er zijn ouders die vinden dat kindlozen zich moeten schikken naar mensen met kinderen, want het is allemaal zo zwaar en dat moeten zij niet alleen beseffen (hoewel begrijpen zullen ze het nooit en eigenlijk ook nooit een echt leven hebben als ze dit niet zelf meemaken) maar er ook nog complimenten voor geven hoe fantastisch ze zich van die taak kwijten en natuurlijk alles doen om de kinderen te accomoderen.
Maar in tegenstelling tot het enorme generaliseren dat gedaan wordt door de betreffende ouders zijn dat slechts een beperkt aantal ouders die zo denken hoor, de rest is gewoon normaal.
donderdag 9 september 2021 om 21:59
Helemaal eens.fashionvictim schreef: ↑09-09-2021 21:00Ik ben pas op pagina 18 met lezen, maar ik vind het wel een beetje gezeur allemaal van de ouders hier, hoor. Ik ben ook ouder, alleenstaande ouder nota bene en heb 2 keer een dreumes/peuter/kleuter in mijn eentje gehad en ik heb feestjes nooit als uitputtingsslag ervaren. Je kan ook overdrijven hoor.
Wat een slachtofferrol ook van mijn man staat bij de bbq met een glas bier en ik heb net 2 stokbroodjes kunnen bemachtigen.
donderdag 9 september 2021 om 22:09
Dit geldt voor iedereen in de leeftijd waarin veel kinderen worden geboren. Ik ben achterin de dertig en mijn kinderen zijn al wat ouder, maar veel van mijn vrienden beginnen er nu pas aan.Cauvechront schreef: ↑09-09-2021 21:50En dat is gedeeltelijk logisch. Het voornaamste punt dat ik graag wil maken is dat “jij” als ouder een van de velen bent die dat van de kinderloze vriend(in) wil en als je nummer 6 bent in 2 weken die verwacht dat kinderloze naar jou toekomt in een moeilijk bereikbare plek, op een tijdstip dat jou uitkomt mèt kinderen in de omgeving, dat er ook een grens zit aan de flexibiliteit die de kinderloze kan bieden. Zeker als die ook in een lastig parket kan zitten wegens zieke ouders, eigen ziekte, werk of relatie troubles.
Al die dingen rondom aangepaste feestjes of aandachttekort is iig op mij zéker niet van toepassing. Ik praat niet makkelijk over mezelf, ben geïnteresseerden in je kinderen en hun ontwikkeling en als ze erbij zijn, verzin ik met liefde een mooi plan waar iedereen blij mee is. Maar niet elke keer altijd. Vriendschap moet ook van 2 kanten komen.
Voor mij is het net zo lastig dat veel vrienden nu in de kleine kinderen fase zitten. Ik ben dat ook echt wel eens zat.
donderdag 9 september 2021 om 22:47
Echt he, was er ook al verbaasd over. Ja het is vermoeiender dan zonder kinderen maar een uitputtingsslag is ook overdreven. Mijn ervaring is ook dat veel mensen zich om de kinderen bekommeren. Je hoeft het echt niet alleen te doen.fashionvictim schreef: ↑09-09-2021 21:00Ik ben pas op pagina 18 met lezen, maar ik vind het wel een beetje gezeur allemaal van de ouders hier, hoor. Ik ben ook ouder, alleenstaande ouder nota bene en heb 2 keer een dreumes/peuter/kleuter in mijn eentje gehad en ik heb feestjes nooit als uitputtingsslag ervaren. Je kan ook overdrijven hoor.
Moet zeggen dat ik andersom ook wel gezeur lees. Je moeten aanpassen omdat een moeder borstvoeding moet geven. Nee een huilende baby is prettiger Ik ga regelmatig met vrienden op stap die geen kinderen hebben. Als ik mijn baby mee heb dan zal er toch echt borstvoeding gegeven moeten worden. Nu kan ik prima lopen en borstvoeding geven tegelijkertijd maar ik kan dan niet ook nog de kinderwagen duwen. Daar heb ik dan of hulp bij nodig of we gaan even zitten.
Als een vriendin bijvoorbeeld een terrasje wil doen of ergens wil lunchen en ik ben die dag alleen met de kinderen dan moeten ze toch echt mee. Is ook prima te doen. Een terrasje tegenover een speeltuin, in een park, aan het strand, etc. is dan helemaal prima want dan kan mijn peuter spelen en dan heb je geen kind aan hem. Als het binnen moet dan kies ik inderdaad het liefste een locatie met iets van een speelhoek uit. Is dat er niet ook prima maar dan kom je niet aan bijpraten toe want mijn peuter kletst je dan je oren van je kop
donderdag 9 september 2021 om 23:06
Dat ligt aan het gezelschap. Bij mijn eigen familie, mijn schoonvader en die kant van de familie en de meeste van mijn vrienden gaat het prima. Bij mijn schoonmoeder en een aantal vrienden zonder kinderen is mijn ervaring minder.
Sinds ik dat een keer heb meegemaakt is het eens en nooit meer. Ik geef daarin duidelijk mijn grenzen aan.
Misschien ken jij dit soort gezelschappen niet, waardoor het moeilijk is om je voor te stellen hoe dat is? Om nu mijn ervaring direct overdreven te noemen gaat wat kort door de bocht.
donderdag 9 september 2021 om 23:19
Ik ben dit topic vooral dankbaar voor het woord “overprikkeling” .
Dat zou ik mezelf toch niet snel horen zeggen: “Nee sorry, wij moeten ons echt terugtrekken van deze familie-BBQ want Tommie is helemaal overprikkeld.”
Ik snap het probleem wel, hoor. Dat Tommie compleet is doorgedraaid en met zijn voorhoofd tegen de garagemuur staat te bonken (genoeg kinderfeestjes meegemaakt), maar de woordkeuze is zo typisch: met een overprikkeld kind ben je als ouder slachtoffer van de prikkels waaraan andere mensen jouw kinderen blootstellen, met allerlei gruwelijke vormen van overprikkeling en hyperactiviteit tot gevolg
donderdag 9 september 2021 om 23:24
Ik heb het zelf niet verzonnen om eens lekker moeilijk te kunnen doen. Het is nu eenmaal iets waar veel mensen (niet alleen kinderen) serieus last van hebbensamarinde schreef: ↑09-09-2021 23:19
Ik ben dit topic vooral dankbaar voor het woord “overprikkeling” .
Dat zou ik mezelf toch niet snel horen zeggen: “Nee sorry, wij moeten ons echt terugtrekken van deze familie-BBQ want Tommie is helemaal overprikkeld.”
Ik snap het probleem wel, hoor. Dat Tommie compleet is doorgedraaid en met zijn voorhoofd tegen de garagemuur staat te bonken (genoeg kinderfeestjes meegemaakt), maar de woordkeuze is zo typisch: met een overprikkeld kind ben je als ouder slachtoffer van de prikkels waaraan andere mensen jouw kinderen blootstellen, met allerlei gruwelijke vormen van overprikkeling en hyperactiviteit tot gevolg