Kinderen
alle pijlers
Kleuter luistert niet
maandag 20 juli 2020 om 22:11
Mijn kleuter luistert niet, maar gewoon echt niet. Hij is net vier jaar geworden maar heeft een achterstand, zijn ontwikkelingsleeftijd is drie jaar.
Ik zoek geen advies van ouders die denken dat hun kind goed luistert omdat ze zo goed kunnen opvoeden.
Want ik heb een kind, die ondanks consequente liefdevolle opvoeding, gewoon echt niet luistert.
Ik doe het niet perfect en ik maak fouten, misschien wel veel meer dan ik doorheb, wie zal het zeggen.
Maar ik heb een kleuter met een sterke eigen wil en die laat zich door niets en niemand tegen houden als hij iets in zijn hoofd heeft.
Zijn favoriete ‘spelletje’ is gooien. Zo vliegt de iPad, het bestek, eten, kleding, schoenen etc etc, geregeld door het huis. Die IPad daarvan weet hij heel goed dat daar niet mee gegooid mag worden, maar het houdt hem simpelweg niet tegen om het toch te doen. Welke consequentie er ook aan vast zit. op de gang zetten ben ik mee gestopt, dan kan hij de hele dag op de gang zitten en daarnaast maakt de gang geen indruk op hem. De consequentie is nu dat hij die dag niet meer met de IPad mag, maar de volgende dag zou het hem niet tegenhouden het niet weer te doen.
Ik heb nu boven een grote doos met blokken neergezet, die blokjes mag hij van de trap over het traphekje gooien als er niemand beneden is, (de buren zullen heel blij met mij zijn) dat vindt hij fantastisch. Het idee was, dit is het moment dat je mag gooien, aangezien hij zo’n ontzettende drang heeft om dat te doen en ik had gehoopt dat dat het spannende van gooien, of het uitlokken van een reactie met gooien misschien weg zou nemen, maar helaas, het mist zijn uitwerking. Het gooien met andere spullen blijft hierdoor nog even interessant
Ik moet continue ingrijpen om hem te laten luisteren in plaats van dat hij uit zichzelf luistert. Net waren we samen een spelletje aan het doen, vissen vangen met magneetjes eraan, dat vindt hij even leuk tot een gegeven moment. Dan kijkt hij naar zijn hengel en vraagt hij ‘gooien mama?’ ‘Nee’ zeg ik dan ‘daar mag je niet mee gooien, dat kan pijn doen’ (het is een hengel met een grote magneet eraan) en dan gaat het armpje toch naar achter en blijft hij de vraag herhalen ‘gooien mama?’ en inmiddels weet ik dat ik het niet op het punt moet laten komen om te kijken of hij het wel of niet uit zichzelf zal gaan luisteren. Want hij gaat het doen, sowieso, dus het enige wat ik kan doen, hengel afpakken, spelletje is afgelopen.
Vanavond was ik even niet alert, hij had een pakje drinken in zijn handen, en vroeg ‘smeren mama?’ Uiteraard wast mijn antwoord nee, maar voor ik het pakje af kon pakken had hij in het pakje geknepen en zat mijn halve broek onder het drinken.
Vanavond ging hij in bad en gooide hij een beker water over me heen. Dat betekent: uit bad! Dat weet hij, en hij gilt moord en brand dat hij uit bad moet, maar toch, morgen doet hij het gewoon weer.
Uiteraard heb ik ook het negeren en belonen geprobeerd, het maakt geen enkel verschil.
Het is een echte wildebras, en ik probeer hem zoveel mogelijk de ruimte daarin te geven. Er zijn zoveel dingen die hij nu mag die ik veel liever niet zou willen hebben, bijvoorbeeld nieuwe stoepkrijtjes had ik deze week gegeven, hij gaat er niet mee krijten maar gooit ze een voor een kapot, daar zeg ik niks van terwijl ik het niet leuk vindt, maar ik moet wel dingen door de vingers zien, anders loop ik de hele dag te mopperen op hem. Ik grijp in als hij zichzelf of een ander pijn zou kunnen doen, of als ik iets gewoon echt niet wil hebben.
Nog een voorbeeld, in de zandbak spelen is voor hem alle zand uit de zandbak scheppen tot de zandbak leeg is, ik zeg daar niks meer van, want hij luistert toch niet, het enige wat ik zou kunnen doen is hem uit de zandbak halen, terwijl hij zich ontzettend vermaakt met zijn spel, het zand uit de zandbak gooien, dus dat voelt niet ok, om hem daarvoor te straffen.
Verder is het een sociaal, vrolijk, gezellig en grappig mannetje. Hij houdt ontzettend van contact en samen spelen, maar het lukt mij vaak niet het samen spelen omdat hij nog zo kinderlijk is in zijn spel, samen iets bouwen of maken heeft zijn interesse nog helemaal niet.
Gericht samen spelen zoals een puzzel maken of tekenen, dat vindt hij nog geen 5 min. Leuk.
Ik hoop heel erg dat de tijd dit op gaat lossen, Ik ben vanavond heel boos geworden op mijn zoontje toen hij het pakje drinken over mij heen spoot, en ook al kan dit echt niet, het heeft gewoon geen zin om boos te worden, dus ik baal ervan dat ik dan de controle verlies door boos te worden.
Wat mijn vraag nu is..
Ben benieuwd hoe je hier als buitenstaander tegenaan kijkt als je dit leest.
Ben ik een softie en moet ik mijn kind is heel goed gaan opvoeden? Er is een stemmetje in mijn achterhoofd die dat zegt. Maar hoe kan je opvoeden als je kind niet maar dan ook echt niet luistert?
Of maak ik het te groot en is dit gewoon normaal kleutergedrag? Ik weet het even niet meer, help me out..
Ik zoek geen advies van ouders die denken dat hun kind goed luistert omdat ze zo goed kunnen opvoeden.
Want ik heb een kind, die ondanks consequente liefdevolle opvoeding, gewoon echt niet luistert.
Ik doe het niet perfect en ik maak fouten, misschien wel veel meer dan ik doorheb, wie zal het zeggen.
Maar ik heb een kleuter met een sterke eigen wil en die laat zich door niets en niemand tegen houden als hij iets in zijn hoofd heeft.
Zijn favoriete ‘spelletje’ is gooien. Zo vliegt de iPad, het bestek, eten, kleding, schoenen etc etc, geregeld door het huis. Die IPad daarvan weet hij heel goed dat daar niet mee gegooid mag worden, maar het houdt hem simpelweg niet tegen om het toch te doen. Welke consequentie er ook aan vast zit. op de gang zetten ben ik mee gestopt, dan kan hij de hele dag op de gang zitten en daarnaast maakt de gang geen indruk op hem. De consequentie is nu dat hij die dag niet meer met de IPad mag, maar de volgende dag zou het hem niet tegenhouden het niet weer te doen.
Ik heb nu boven een grote doos met blokken neergezet, die blokjes mag hij van de trap over het traphekje gooien als er niemand beneden is, (de buren zullen heel blij met mij zijn) dat vindt hij fantastisch. Het idee was, dit is het moment dat je mag gooien, aangezien hij zo’n ontzettende drang heeft om dat te doen en ik had gehoopt dat dat het spannende van gooien, of het uitlokken van een reactie met gooien misschien weg zou nemen, maar helaas, het mist zijn uitwerking. Het gooien met andere spullen blijft hierdoor nog even interessant
Ik moet continue ingrijpen om hem te laten luisteren in plaats van dat hij uit zichzelf luistert. Net waren we samen een spelletje aan het doen, vissen vangen met magneetjes eraan, dat vindt hij even leuk tot een gegeven moment. Dan kijkt hij naar zijn hengel en vraagt hij ‘gooien mama?’ ‘Nee’ zeg ik dan ‘daar mag je niet mee gooien, dat kan pijn doen’ (het is een hengel met een grote magneet eraan) en dan gaat het armpje toch naar achter en blijft hij de vraag herhalen ‘gooien mama?’ en inmiddels weet ik dat ik het niet op het punt moet laten komen om te kijken of hij het wel of niet uit zichzelf zal gaan luisteren. Want hij gaat het doen, sowieso, dus het enige wat ik kan doen, hengel afpakken, spelletje is afgelopen.
Vanavond was ik even niet alert, hij had een pakje drinken in zijn handen, en vroeg ‘smeren mama?’ Uiteraard wast mijn antwoord nee, maar voor ik het pakje af kon pakken had hij in het pakje geknepen en zat mijn halve broek onder het drinken.
Vanavond ging hij in bad en gooide hij een beker water over me heen. Dat betekent: uit bad! Dat weet hij, en hij gilt moord en brand dat hij uit bad moet, maar toch, morgen doet hij het gewoon weer.
Uiteraard heb ik ook het negeren en belonen geprobeerd, het maakt geen enkel verschil.
Het is een echte wildebras, en ik probeer hem zoveel mogelijk de ruimte daarin te geven. Er zijn zoveel dingen die hij nu mag die ik veel liever niet zou willen hebben, bijvoorbeeld nieuwe stoepkrijtjes had ik deze week gegeven, hij gaat er niet mee krijten maar gooit ze een voor een kapot, daar zeg ik niks van terwijl ik het niet leuk vindt, maar ik moet wel dingen door de vingers zien, anders loop ik de hele dag te mopperen op hem. Ik grijp in als hij zichzelf of een ander pijn zou kunnen doen, of als ik iets gewoon echt niet wil hebben.
Nog een voorbeeld, in de zandbak spelen is voor hem alle zand uit de zandbak scheppen tot de zandbak leeg is, ik zeg daar niks meer van, want hij luistert toch niet, het enige wat ik zou kunnen doen is hem uit de zandbak halen, terwijl hij zich ontzettend vermaakt met zijn spel, het zand uit de zandbak gooien, dus dat voelt niet ok, om hem daarvoor te straffen.
Verder is het een sociaal, vrolijk, gezellig en grappig mannetje. Hij houdt ontzettend van contact en samen spelen, maar het lukt mij vaak niet het samen spelen omdat hij nog zo kinderlijk is in zijn spel, samen iets bouwen of maken heeft zijn interesse nog helemaal niet.
Gericht samen spelen zoals een puzzel maken of tekenen, dat vindt hij nog geen 5 min. Leuk.
Ik hoop heel erg dat de tijd dit op gaat lossen, Ik ben vanavond heel boos geworden op mijn zoontje toen hij het pakje drinken over mij heen spoot, en ook al kan dit echt niet, het heeft gewoon geen zin om boos te worden, dus ik baal ervan dat ik dan de controle verlies door boos te worden.
Wat mijn vraag nu is..
Ben benieuwd hoe je hier als buitenstaander tegenaan kijkt als je dit leest.
Ben ik een softie en moet ik mijn kind is heel goed gaan opvoeden? Er is een stemmetje in mijn achterhoofd die dat zegt. Maar hoe kan je opvoeden als je kind niet maar dan ook echt niet luistert?
Of maak ik het te groot en is dit gewoon normaal kleutergedrag? Ik weet het even niet meer, help me out..
maandag 20 juli 2020 om 23:14
Ik zou ook vragen of de vroeghulp weer opgestart kan worden. Deze mensen kennen je kind en de situatie en kunnen goede tips geven. Zelf denk ik bijvoorbeeld aan het positief verduidelijken van de site met pictogrammen, het is echter wel belangrijk on hiermee te leren werken. Bijvoorbeeld een regel stelllen, door deze ook zichtbaar te maken. Ook denk ik aan het gebruik van gebaren ter ondersteuning van jouw taal. Hoe dit goed te doen, weet vroeghulp, ik hoop dat het snel beter gaat, dat gun ik jullie.
maandag 20 juli 2020 om 23:15
Pittig! Ik heb er 1 van 2,5 die kan ook niet luisteren. Naar niemand niet overigens. Hij kondigt ook vaak aan wat hij gaat doen en weet dat dit niet mag 
ik wacht eigenlijk nog steeds op een wonder dat hij op een dag wel ineens gaat luisteren.
Het rare is dat hij dus wel heel rustig kan zijn en geconcentreerd spelletjes kan spelen. Maar er komt altijd een moment op de dag dat het omslaat en dan is er geen land meer mee te bezeilen.
ik wacht eigenlijk nog steeds op een wonder dat hij op een dag wel ineens gaat luisteren. Het rare is dat hij dus wel heel rustig kan zijn en geconcentreerd spelletjes kan spelen. Maar er komt altijd een moment op de dag dat het omslaat en dan is er geen land meer mee te bezeilen.
maandag 20 juli 2020 om 23:24
Lastig TO! Het klinkt voor mij ook alsof er meer aan de hand is, alsof je zoontje het niet begrijpt of echt zijn impulsen niet kan controleren.
Iig ook van mij een hart onder de riem. Je klinkt als een lieve moeder die het beste maakt van een moeilijke situatie. Hopelijk kun je meer of betere hulp krijgen
Iig ook van mij een hart onder de riem. Je klinkt als een lieve moeder die het beste maakt van een moeilijke situatie. Hopelijk kun je meer of betere hulp krijgen
maandag 20 juli 2020 om 23:28
Dat eerste klopt helemaal, ik voer in mijn hoofd nog de strijd dat ik hem eigenlijk liever zelf de gelegenheid wil geven om te luisteren, voordat ik het afpak. Daar moet ik niet meer twijfelen, direct afpakken, want het lukt hem zelf gewoon nog niet. In een opvoedboek kom je zo’n tip bijv. weer niet tegen hoor. Daar staat dat je je kind moet laten kiezen bijv, zodat hij het gevoel heeft dat hij controle heeft. Nou succes om die kleine man van mij te laten kiezen, hij wisselt eerst honderd keer van keuze en vervolgens wordt hij zo gefrustreerd dat hij beide opties niet meer wil (maar toch ook wel) (maar toch ook niet)Friezin71 schreef: ↑20-07-2020 22:26Hij heeft kennelijk enorme behoefte om met dingen te gooien en het lukt hem (nog) niet om dit níet te doen. Hij doet zijn best om te waarschuwen "mama, smeren" dat ie iets gaat uitspoken, maar de impulsen zijn nog sterker. Pittig hoor! Je kunt er dus niet vanuit gaan dat dit hem allemaal lukt, je zult dus veel moeten anticiperen op gegooi (eten, drinken, spullen) en erbij moeten blijven (ipad)
Help hem wanneer hij aangeeft dat ie iets gaat doen (snel uit zn hand pakken, iets anders geven om mee te gooien). Het badwater uit bad gooien is natuurlijk ook heerlijk om te doen, zal veel moeite kosten om die impuls te bedwingen. Kan hij in bad gooien? Of in de wasbak? Zodat je zijn impuls ombuigt naar iets dat minder zooi en gedoe oplevert?
maandag 20 juli 2020 om 23:29
Ik heb ergens ooit gelezen dat kinderen moeten leren hoe de zwaartekracht werkt. Dat honderden keren gooien (en van tafel af te schuiven) is daarvoor nodig. Volwassenen weten feilloos wanneer een schoteltje bijna van tafel kiept en welk zetje genoeg is om dat te voorkomen.
Dit soort feitjes hielpen me om de lol ervan in te blijven zien.
En de action verkoopt hele goedkope krijtjes, die zijn perfect om mee te laten gooien.
Dit soort feitjes hielpen me om de lol ervan in te blijven zien.
En de action verkoopt hele goedkope krijtjes, die zijn perfect om mee te laten gooien.
maandag 20 juli 2020 om 23:36
Ik herken er ook veel in maar mijn zoon is oa autistisch.pianella2016 schreef: ↑20-07-2020 22:49Ik herken die extreem sterke eigen wil heel erg.
Zoek maar eens op ‘hooggevoelige kinderen met een sterke wil’, ofwel highsensitive strong willed’.
Na jaren aanmodderen met onze zoon van nu net 5 zijn we erachter gekomen dat er een ‘naam’ is voor deze kinderen en dat dit gedrag voorkomt bij extreem gevoelige kinderen. Ze willen graag controle houden omdat hen dat zekerheid geeft tussen alle miljoenen prikkels die ze binnenkrijgen op een dag.
Bij deze kinderen werkt de klassieke opvoeding van streng zijn en straffen en belonen gewoonweg niét.
Het kan ongelofelijk lastig zijn en je kunt als ouder heel erg onzeker worden door dit gedrag, maar bij mij is er echt een wereld open gegaan toen ik erachter kwam dat hij dus hsp/sw (high sensitive person / strong willed) is. (Dit is overigens een officiële term die ook gebruikt wordt in de psychologie en pedagogiek.)
Er bestaan hele fijne boeken over dit onderwerp en op internet is ook een hoop te vinden. Ook hoe je er zelf het beste mee om kunt gaan.
Ik zeg niet dat jouw kind per se hsp/sw is hoor, maar wellicht herken je er wel een en ander in...
Succes!
Het heeft veel tijd gekost om zijn dwangneurose om impulsen ook door te voeren in te bakenen. Hij was op zo'n moment niet bereikbaar. Ik herken veel in de OP maar heb dus een héél ander kind dan dat jij beschrijft.
maandag 20 juli 2020 om 23:38
Uiteraard is hier al veel contact over geweest. Mijn zoontje laat overal dit gedrag zien, hij luistert ook niet bij opa en oma, bij vrienden of bij wie dan ook.
Deze leidsters zijn professionals en weten op natuurlijke manier met zijn gedrag om te gaan, met een stuk rust en zonder enige frustratie want er is afstand natuurlijk.
Succes ouder om dit gedrag van je kind zonder enige frustratie te benaderen, dan vraag je bijna iets onmogelijks. De leidsters geven aan dat ze bij dit soort gedrag vaak zien dat het thuis slechter gaat dan op een groep met veel structuur en professionele begeleiding.
maandag 20 juli 2020 om 23:41
TO. ik zou wel gewoon afpakken hoor. Zoals dat pakje. Meteen afpakken en de reden, nee ik wil niet nat worden!
Eerlijk? Ik heb zoon wel eens een beker drinken over hem heen gegooid. Kijk, dat doe je ook met mamma. Het hielp wel. Ook het gooien naar mij, gewoon een keer terug gegooid. Auw, huilen. Zielig maar hij kreeg wel door dat dat dus een ander ook zo gebeurde. Het ging toen wel rap met afleren.
Heel onopvoedkundig missschien en zeker niet volgens de boekjes. Maar het is nu een hele lieve jongen met veel empathie (al zeggen ze dat dat niet kan) en heel zachtaardig voor dieren en mensen.
Hij had het gewoon nodig om te ondervinden. En een blokje op de trap, de trap zegt geen auw.
Eerlijk? Ik heb zoon wel eens een beker drinken over hem heen gegooid. Kijk, dat doe je ook met mamma. Het hielp wel. Ook het gooien naar mij, gewoon een keer terug gegooid. Auw, huilen. Zielig maar hij kreeg wel door dat dat dus een ander ook zo gebeurde. Het ging toen wel rap met afleren.
Heel onopvoedkundig missschien en zeker niet volgens de boekjes. Maar het is nu een hele lieve jongen met veel empathie (al zeggen ze dat dat niet kan) en heel zachtaardig voor dieren en mensen.
Hij had het gewoon nodig om te ondervinden. En een blokje op de trap, de trap zegt geen auw.
maandag 20 juli 2020 om 23:43
Hij zit op de juiste plek! De leidsters zien hem drie dagen in de week, de therapeuten 1 uur in de week. Daar is de band heel anders mee.
Maar mijn zoontje vindt het daar geweldig, gaat er met ontzettend veel plezier heen en er werken allemaal ontzettend fijne lieve betrokken professionals.
maandag 20 juli 2020 om 23:43
Hij zit op de juiste plek! De leidsters zien hem drie dagen in de week, de therapeuten 1 uur in de week. Daar is de band heel anders mee.
Maar mijn zoontje vindt het daar geweldig, gaat er met ontzettend veel plezier heen en er werken allemaal ontzettend fijne lieve betrokken professionals.
maandag 20 juli 2020 om 23:50
maandag 20 juli 2020 om 23:51
Ik had het pakje ook direct moeten pakken, het ging net iets sneller dan ik door had!strings-attached schreef: ↑20-07-2020 23:41TO. ik zou wel gewoon afpakken hoor. Zoals dat pakje. Meteen afpakken en de reden, nee ik wil niet nat worden!
Eerlijk? Ik heb zoon wel eens een beker drinken over hem heen gegooid. Kijk, dat doe je ook met mamma. Het hielp wel. Ook het gooien naar mij, gewoon een keer terug gegooid. Auw, huilen. Zielig maar hij kreeg wel door dat dat dus een ander ook zo gebeurde. Het ging toen wel rap met afleren.
Heel onopvoedkundig missschien en zeker niet volgens de boekjes. Maar het is nu een hele lieve jongen met veel empathie (al zeggen ze dat dat niet kan) en heel zachtaardig voor dieren en mensen.
Hij had het gewoon nodig om te ondervinden. En een blokje op de trap, de trap zegt geen auw.
De rest wat je schrijft is niet helemaal mijn manier, maar ik oordeel niet meer over andermans opvoeding, ik snap dat ouders in sommige gevallen kiezen voor de minder opvoedkundige manier, als het zijn doel maar bereikt..
maandag 20 juli 2020 om 23:55
Dankjewel! ook aan de anderen die dit in de reacties gezet hebben.ikBedoelHetGoed schreef: ↑20-07-2020 23:43Er zijn al meer dames die het hebben opgemerkt, maar hier nog een keertje: complimenten voor jou! Je klinkt lief, rustig, bedachtzaam en als een geweldige moeder voor jouw zoontje.
Je voelt voortdurend dat je faalt als moeder, dus deze lieve reacties komen echt ontzettend binnen!!
maandag 20 juli 2020 om 23:57
Klinkt alsof je het behoorlijk zwaar hebt.... is niet makkelijk zo’n pittig kind. Een deel van de voorbeelden herken ik wel, onder andere dat van die zandbak en water uit bad gooien en niet luisteren. Af en toe drijft het je tot wanhoop.... zelf ben ik hierin ook nog erg zoekende.
Wat het extra lastig maakt is dat je waarschijnlijk wel weet dat jij de sleutel tot verandering bent, hoe moeilijk dat ook is. Misschien vind je hier nog zinvolle tips en evt begeleiding: www.ontspannenopvoeden.nl
Veel succes en sterkte!
Wat het extra lastig maakt is dat je waarschijnlijk wel weet dat jij de sleutel tot verandering bent, hoe moeilijk dat ook is. Misschien vind je hier nog zinvolle tips en evt begeleiding: www.ontspannenopvoeden.nl
Veel succes en sterkte!
maandag 20 juli 2020 om 23:58
Je doet het prima met een enorm engelengeduld. Hier had hij al achter het behang gezeten.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
dinsdag 21 juli 2020 om 00:02
Als buitenstaander denk ik: wauw, wat gebeurt er veel in het leven van een kind dat net drie jaar is; elke weekend een ander huis, therapeuten, verschillende leidsters.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
dinsdag 21 juli 2020 om 00:04
Ieder kind is anders en iedere ouder is anders. Er is geen juiste of perfecte manier. Ik lees dat je heel betrokken en lief bent voor je kind.Decadence schreef: ↑20-07-2020 23:51Ik had het pakje ook direct moeten pakken, het ging net iets sneller dan ik door had!
De rest wat je schrijft is niet helemaal mijn manier, maar ik oordeel niet meer over andermans opvoeding, ik snap dat ouders in sommige gevallen kiezen voor de minder opvoedkundige manier, als het zijn doel maar bereikt..
Zelf heb ik veel gehad aan artikelen over onvoorwaardelijk opvoeden en dan vooral die van Janet Lansbery: hierin bouw je vooral aan de band met je kind. Een van de dingen waar ze het vaak over hebben is dat je naar de onderliggende oorzaak kijken en niet naar het gedrag zelf. Dus ipv je bezig houden met het ongewenste gedrag, proberen te snappen waarom dit gedrag plaatsvindt. Is hij moe, of is het een manier om de aandacht te krijgen, of is hij aan het experimenteren. Het is best lastig maar mij helpt het wel om verder te kijken dan mijn irritatie.
En kinderen van vier luisteren meestal slecht voor, vooral naar hun ouders
Succes! En vergeet niet, over een jaar is alles alweer heel anders.
dinsdag 21 juli 2020 om 00:07
Ik heb dit ook weleens gedacht, ook aan autisme trouwens, maar er zijn ook weer heel veel karaktereigenschappen bij mijn zoontje die daar toch weer niet in passen. Het zou me denk ik gek genoeg wel rust geven als er een diagnose/labeltje op geplakt kon worden. Vooral juist omdat je dan een juiste aanpak en benadering kan zoeken.pianella2016 schreef: ↑20-07-2020 22:49Ik herken die extreem sterke eigen wil heel erg.
Zoek maar eens op ‘hooggevoelige kinderen met een sterke wil’, ofwel highsensitive strong willed’.
Na jaren aanmodderen met onze zoon van nu net 5 zijn we erachter gekomen dat er een ‘naam’ is voor deze kinderen en dat dit gedrag voorkomt bij extreem gevoelige kinderen. Ze willen graag controle houden omdat hen dat zekerheid geeft tussen alle miljoenen prikkels die ze binnenkrijgen op een dag.
Bij deze kinderen werkt de klassieke opvoeding van streng zijn en straffen en belonen gewoonweg niét.
Het kan ongelofelijk lastig zijn en je kunt als ouder heel erg onzeker worden door dit gedrag, maar bij mij is er echt een wereld open gegaan toen ik erachter kwam dat hij dus hsp/sw (high sensitive person / strong willed) is. (Dit is overigens een officiële term die ook gebruikt wordt in de psychologie en pedagogiek.)
Er bestaan hele fijne boeken over dit onderwerp en op internet is ook een hoop te vinden. Ook hoe je er zelf het beste mee om kunt gaan.
Ik zeg niet dat jouw kind per se hsp/sw is hoor, maar wellicht herken je er wel een en ander in...
Succes!
Dat aanmodderen herken ik wel, zo voelt het het voor mij ook heel vaak, als je weet wat het is of waardoor het komt kan je er beter mee om leren gaan denk ik.
dinsdag 21 juli 2020 om 00:09
Het niet luisteren is herkenbaar, en opvoeden is idd zo goed als onmogelijk. Onze zoon is 10, heeft autisme en ADHD en elke dag opnieuw moet ik hetzelfde herhalen en eigenlijk kan ik mezelf de moeite besparen want het haalt toch niks uit. Compleet moedeloos word je ervan. Eten gebeurt nog steeds met de handen, hij propt alles zo snel mogelijk naar binnen, tot kokhalzens toe om weer te kunnen gaan spelen. Straffen, belonen, allemaal nutteloos. Zijn bril heeft hij na amper een half jaar bijna kapot gekregen omdat hij er constant mee zit te spelen, draagt hem soms meer niet dan wel. Alles moet je 100x herhalen en dan nog. Elke. Dag. Opnieuw.
Ik hoop voor jou dat het betert als hij ouder wordt TO, want het is idd slopend.
Ik hoop voor jou dat het betert als hij ouder wordt TO, want het is idd slopend.
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
dinsdag 21 juli 2020 om 00:21
Ik had sinds onze zoon 1 jaar was het gevoel dat er iets niet klopte. Ik dacht aan autisme of ADHD (hij heeft beide) maar als ik las over autisme, leek dat niet overeen te komen. Helaas heeft hij het wel degelijk. Heb je het er al eens over gehad om hem te laten testen? Gelukkig heb je al redelijk wat hulp lees ik. Het feit alleen al dat ik daar mijn hart kan luchten helpt, ook al kunnen ze het niet oplossen.Decadence schreef: ↑21-07-2020 00:07Ik heb dit ook weleens gedacht, ook aan autisme trouwens, maar er zijn ook weer heel veel karaktereigenschappen bij mijn zoontje die daar toch weer niet in passen. Het zou me denk ik gek genoeg wel rust geven als er een diagnose/labeltje op geplakt kon worden. Vooral juist omdat je dan een juiste aanpak en benadering kan zoeken.
Dat aanmodderen herken ik wel, zo voelt het het voor mij ook heel vaak, als je weet wat het is of waardoor het komt kan je er beter mee om leren gaan denk ik.
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
