Kleuter luistert niet

Mijn kleuter luistert niet, maar gewoon echt niet. Hij is net vier jaar geworden maar heeft een achterstand, zijn ontwikkelingsleeftijd is drie jaar.
Ik zoek geen advies van ouders die denken dat hun kind goed luistert omdat ze zo goed kunnen opvoeden.
Want ik heb een kind, die ondanks consequente liefdevolle opvoeding, gewoon echt niet luistert.
Ik doe het niet perfect en ik maak fouten, misschien wel veel meer dan ik doorheb, wie zal het zeggen.
Maar ik heb een kleuter met een sterke eigen wil en die laat zich door niets en niemand tegen houden als hij iets in zijn hoofd heeft.

Zijn favoriete ‘spelletje’ is gooien. Zo vliegt de iPad, het bestek, eten, kleding, schoenen etc etc, geregeld door het huis. Die IPad daarvan weet hij heel goed dat daar niet mee gegooid mag worden, maar het houdt hem simpelweg niet tegen om het toch te doen. Welke consequentie er ook aan vast zit. op de gang zetten ben ik mee gestopt, dan kan hij de hele dag op de gang zitten en daarnaast maakt de gang geen indruk op hem. De consequentie is nu dat hij die dag niet meer met de IPad mag, maar de volgende dag zou het hem niet tegenhouden het niet weer te doen.
Ik heb nu boven een grote doos met blokken neergezet, die blokjes mag hij van de trap over het traphekje gooien als er niemand beneden is, (de buren zullen heel blij met mij zijn) dat vindt hij fantastisch. Het idee was, dit is het moment dat je mag gooien, aangezien hij zo’n ontzettende drang heeft om dat te doen en ik had gehoopt dat dat het spannende van gooien, of het uitlokken van een reactie met gooien misschien weg zou nemen, maar helaas, het mist zijn uitwerking. Het gooien met andere spullen blijft hierdoor nog even interessant

Ik moet continue ingrijpen om hem te laten luisteren in plaats van dat hij uit zichzelf luistert. Net waren we samen een spelletje aan het doen, vissen vangen met magneetjes eraan, dat vindt hij even leuk tot een gegeven moment. Dan kijkt hij naar zijn hengel en vraagt hij ‘gooien mama?’ ‘Nee’ zeg ik dan ‘daar mag je niet mee gooien, dat kan pijn doen’ (het is een hengel met een grote magneet eraan) en dan gaat het armpje toch naar achter en blijft hij de vraag herhalen ‘gooien mama?’ en inmiddels weet ik dat ik het niet op het punt moet laten komen om te kijken of hij het wel of niet uit zichzelf zal gaan luisteren. Want hij gaat het doen, sowieso, dus het enige wat ik kan doen, hengel afpakken, spelletje is afgelopen.

Vanavond was ik even niet alert, hij had een pakje drinken in zijn handen, en vroeg ‘smeren mama?’ Uiteraard wast mijn antwoord nee, maar voor ik het pakje af kon pakken had hij in het pakje geknepen en zat mijn halve broek onder het drinken.

Vanavond ging hij in bad en gooide hij een beker water over me heen. Dat betekent: uit bad! Dat weet hij, en hij gilt moord en brand dat hij uit bad moet, maar toch, morgen doet hij het gewoon weer.

Uiteraard heb ik ook het negeren en belonen geprobeerd, het maakt geen enkel verschil.

Het is een echte wildebras, en ik probeer hem zoveel mogelijk de ruimte daarin te geven. Er zijn zoveel dingen die hij nu mag die ik veel liever niet zou willen hebben, bijvoorbeeld nieuwe stoepkrijtjes had ik deze week gegeven, hij gaat er niet mee krijten maar gooit ze een voor een kapot, daar zeg ik niks van terwijl ik het niet leuk vindt, maar ik moet wel dingen door de vingers zien, anders loop ik de hele dag te mopperen op hem. Ik grijp in als hij zichzelf of een ander pijn zou kunnen doen, of als ik iets gewoon echt niet wil hebben.
Nog een voorbeeld, in de zandbak spelen is voor hem alle zand uit de zandbak scheppen tot de zandbak leeg is, ik zeg daar niks meer van, want hij luistert toch niet, het enige wat ik zou kunnen doen is hem uit de zandbak halen, terwijl hij zich ontzettend vermaakt met zijn spel, het zand uit de zandbak gooien, dus dat voelt niet ok, om hem daarvoor te straffen.

Verder is het een sociaal, vrolijk, gezellig en grappig mannetje. Hij houdt ontzettend van contact en samen spelen, maar het lukt mij vaak niet het samen spelen omdat hij nog zo kinderlijk is in zijn spel, samen iets bouwen of maken heeft zijn interesse nog helemaal niet.
Gericht samen spelen zoals een puzzel maken of tekenen, dat vindt hij nog geen 5 min. Leuk.

Ik hoop heel erg dat de tijd dit op gaat lossen, Ik ben vanavond heel boos geworden op mijn zoontje toen hij het pakje drinken over mij heen spoot, en ook al kan dit echt niet, het heeft gewoon geen zin om boos te worden, dus ik baal ervan dat ik dan de controle verlies door boos te worden.

Wat mijn vraag nu is..
Ben benieuwd hoe je hier als buitenstaander tegenaan kijkt als je dit leest.
Ben ik een softie en moet ik mijn kind is heel goed gaan opvoeden? Er is een stemmetje in mijn achterhoofd die dat zegt. Maar hoe kan je opvoeden als je kind niet maar dan ook echt niet luistert?
Of maak ik het te groot en is dit gewoon normaal kleutergedrag? Ik weet het even niet meer, help me out..