Kinderen
alle pijlers
Kraambezoek oma en opa
woensdag 28 mei 2008 om 19:30
woensdag 28 mei 2008 om 21:53
Ik zou er niet aan moeten denken om iemand anders dan mijn vriend bij de bevalling te hebben, de professionals buiten beschouwing gelaten dan. Tussen de eerste inleiding en de geboorte van de kleine man zat 17 dagen, en al die tijd hebben we iedereen in het ongewisse gelaten. Schoonmoeder gaat al hyperventileren wanneer haar kinderen examen hebben, dus die stress wilde we haar besparen.
Een uurtje na de bevalling heeft vriend zijn ouders, broer en zus gebeld dat ze een uur later welkom waren. Zus plus vriend kwamen toen bij toeval als eerste in het ziekenhuis, de rest een kwartiertje later. Mijn ouders hebben de kleine man na ruim 4 maanden nog niet gezien, wat, ze hebben zelfs niets van zich laten horen.... Ik moet wel eerlijk zeggen dat we al ruim 10 jaar een problematische relatie hebben, ik had dit dus wel verwacht. Maar fijn is anders
Een uurtje na de bevalling heeft vriend zijn ouders, broer en zus gebeld dat ze een uur later welkom waren. Zus plus vriend kwamen toen bij toeval als eerste in het ziekenhuis, de rest een kwartiertje later. Mijn ouders hebben de kleine man na ruim 4 maanden nog niet gezien, wat, ze hebben zelfs niets van zich laten horen.... Ik moet wel eerlijk zeggen dat we al ruim 10 jaar een problematische relatie hebben, ik had dit dus wel verwacht. Maar fijn is anders
woensdag 28 mei 2008 om 22:02
woensdag 28 mei 2008 om 22:43
Wat naar voor jullie Reiger, kan me voorstellen dat het pijn doet als je je eigen kleinkind niet eens (even) mag bewonderen.. 
Hier waren mijn schoonouders als eerste ter plaatse op de verloskamer, ik lag nog in het vruchtwater en bloed (weliswaar onder een laken :-)) en ik vond het geweldig dat ze meteen kwamen, ik was zo onder de indruk van ons zoontje! Mijn moeder en 'stiefvader' kwamen vrijwel direct daarna en mijn vader, 'stiefmoeder', broertje en zusje kwamen 's avonds, toen iedereen thuis was van school/werk. Ik vond het heerlijk dat iedereen ers was, hoewel ik het me een volgende keer niet meer laat gebeuren dat ze mijn kindje van de kamer meenemen (dat kunnen de moederhormonen toch slecht aan)
Ik wilde het gewoon heel graag meteen delen en had geen voorkeur met wie het eerst (troost je BGB en ook ik heb die 'angst' wel een beetje, doet me wel beseffen er iets zorgvuldiger mee om te gaan, zowel naar mijn stiefmoeder als naar mijn schoonmoeder!). Wel moet ik toegeven dat de eerste die ik echt gesproken heb 3 kwartier na de bevalling (aan de telefoon natuurlijk) mijn super meelevende collega's waren.. haha, erg apart besef ik.. Mijn vriend had daarvoor de opa's en oma's ingelicht.
Hier waren mijn schoonouders als eerste ter plaatse op de verloskamer, ik lag nog in het vruchtwater en bloed (weliswaar onder een laken :-)) en ik vond het geweldig dat ze meteen kwamen, ik was zo onder de indruk van ons zoontje! Mijn moeder en 'stiefvader' kwamen vrijwel direct daarna en mijn vader, 'stiefmoeder', broertje en zusje kwamen 's avonds, toen iedereen thuis was van school/werk. Ik vond het heerlijk dat iedereen ers was, hoewel ik het me een volgende keer niet meer laat gebeuren dat ze mijn kindje van de kamer meenemen
(dat kunnen de moederhormonen toch slecht aan)Ik wilde het gewoon heel graag meteen delen en had geen voorkeur met wie het eerst (troost je BGB en ook ik heb die 'angst' wel een beetje, doet me wel beseffen er iets zorgvuldiger mee om te gaan, zowel naar mijn stiefmoeder als naar mijn schoonmoeder!). Wel moet ik toegeven dat de eerste die ik echt gesproken heb 3 kwartier na de bevalling (aan de telefoon natuurlijk) mijn super meelevende collega's waren.. haha, erg apart besef ik.. Mijn vriend had daarvoor de opa's en oma's ingelicht.
woensdag 28 mei 2008 om 22:51
Trouwens, mijn schoonouders en moeder hebben na de bevalling een heel natuurlijk contact gehouden, niet zoveel dat het opdringerig werd, maar zeker ook wel belangstellend, dat vond ik erg fijn.
Mijn vader liet de dagen erna niks van zich horen (terwijl hij me midden in de weeen belde hoe ik me voelde.. pfff, wat denk je!! haha) en dat deed mij wel pijn.. Toen ik hem zelf belde, zei hij dat hij ons niet wilde storen, we hadden het vast erg druk. Misverstandje dus.
Nu, na 11 mnd hebben we natuurlijk wel behoefte aan onze eigen space en tijd, maar de opa's en oma's zijn altijd welkom.
Sterkte ermee Reiger, ik hoop dat jullie toch een goede band met jullie kleinkind kunnen opbouwen. En een sieraad (al dan niet gegraveerd) kado geven vind ik een erg mooi idee.
Mijn vader liet de dagen erna niks van zich horen (terwijl hij me midden in de weeen belde hoe ik me voelde.. pfff, wat denk je!! haha) en dat deed mij wel pijn.. Toen ik hem zelf belde, zei hij dat hij ons niet wilde storen, we hadden het vast erg druk. Misverstandje dus.
Nu, na 11 mnd hebben we natuurlijk wel behoefte aan onze eigen space en tijd, maar de opa's en oma's zijn altijd welkom.
Sterkte ermee Reiger, ik hoop dat jullie toch een goede band met jullie kleinkind kunnen opbouwen. En een sieraad (al dan niet gegraveerd) kado geven vind ik een erg mooi idee.
donderdag 29 mei 2008 om 01:11
Grappig om te lezen hoe sommigen de bevalling graag (willen) delen met ouders en schoonouders. Ik had er zelf eerlijk gezegd niet aan moeten denken haha. Ik vond het juist zo bijzonder, thuis met alleen mijn man en de verloskundige, de rust, de enorme kalmte. Ik had daar geen anderen bij willen hebben. Het was een heel serene bevalling, dat was het anders niet geweest.
Ook dat ze geboren was en de vk en de kraamzorg weg, met z'n 3en in het grote bed, een paar uur alleen. Ik was compleet uitgeteld dus ik was zo weg maar mijn man kon niet slapen, die heeft urenlang naar ons liggen kijken vol verwondering en liefde. Dat zijn zulke goede herinneringen voor hem.
Leuk om te lezen hoe persoonlijk dat ook weer is
.
Ook dat ze geboren was en de vk en de kraamzorg weg, met z'n 3en in het grote bed, een paar uur alleen. Ik was compleet uitgeteld dus ik was zo weg maar mijn man kon niet slapen, die heeft urenlang naar ons liggen kijken vol verwondering en liefde. Dat zijn zulke goede herinneringen voor hem.
Leuk om te lezen hoe persoonlijk dat ook weer is
.
donderdag 29 mei 2008 om 01:16
Mee eens hoor Felicitaatje! ik was ergens ook wel blij dat ik om 23.00 uur beviel. Om 1.30 waren de vk en kraamhulp weg en waren we met zijn drieen. Heel bijzonder! Ik was niet zo uitgeteld plus stond strak van de adrenaline, dus heb de hele nacht naar Kitty liggen kijken..... Haar vader was snel vertrokken, hahaha.
Ik vond het wel lekker, dat ik al een beetje aan haar gewend was voor de wereld haar kwam bekijken. Ik had toen al echt het gevoel dat ze bij me hoorde. Vol trots heb ik haar de volgende ochtend vroeg in de armen van mijn moeder gelegd.
Ik vond het wel lekker, dat ik al een beetje aan haar gewend was voor de wereld haar kwam bekijken. Ik had toen al echt het gevoel dat ze bij me hoorde. Vol trots heb ik haar de volgende ochtend vroeg in de armen van mijn moeder gelegd.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 mei 2008 om 01:38
Heerlijke herinneringen zijn dat toch he? Ben daar nog steeds heel dankbaar voor, dat het zo'n ontzettend mooie ervaring was. Het gevoel van die nacht zal ik nooit vergeten. Ik kan me goed voorstellen dat de aankomende opa's en oma's het heel graag meemaken. Maar ik ben dan toch net iets te egoistisch blijkbaar ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
.
.
donderdag 29 mei 2008 om 01:47
Ja zeker, heel mooi. Zeker omdat de dag erna zowel mijn ouders, als mijn zus, als mijn schoonouders, twee zussen van vader van Kitty met aanhang, mijn twee beste vriendinnen en vaders beste vriend kwamen. Kitty ging van de ene schoot naar de andere. Ik denk niet dat ik dat getrokken had als ik zelf het eerste moois er nog niet van af had gekeken.
Ik heb haar de eerste uren, die eerste nacht, grotendeels voor mezelf gehad. 's Morgens, voor iedereen kwam, had haar vader haar vast en ineens moest hij zo huilen (de eerste en de laatste keer dat ik hem dat heb zien doen!). Ook dat hebben we met z'n drietjes kunnen delen. Daar hoefde ik geen familie bij, ook mijn eigen moeder niet. Vader en moeder worden was toch best een shock, ondanks 9 maanden voorbereiding.
Daarna was ik er ook helemaal klaar voor om haar met de rest van haar familie te delen.
Ik heb haar de eerste uren, die eerste nacht, grotendeels voor mezelf gehad. 's Morgens, voor iedereen kwam, had haar vader haar vast en ineens moest hij zo huilen (de eerste en de laatste keer dat ik hem dat heb zien doen!). Ook dat hebben we met z'n drietjes kunnen delen. Daar hoefde ik geen familie bij, ook mijn eigen moeder niet. Vader en moeder worden was toch best een shock, ondanks 9 maanden voorbereiding.
Daarna was ik er ook helemaal klaar voor om haar met de rest van haar familie te delen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 29 mei 2008 om 06:31
Brrr BGB, wat heb jij een naar beeld van schoondochters. Je gaat nu al de concurrentie strijd met ze aan door je zoons te indoctrineren.
Mijn schoonma is altijd welkom, alleen al omdat ze de moeder is van mijn man. En ik heb ondertussen best een band ontwikkeld, maar geen hechte.
Maar Meneer Nilsson is niet zo leuk omdat zij zo'n tof wijf is. Meneer Nilsson is zo leuk ondanks zijn moeder. Daar zit wel een verschil in.
Als hij een ander karakter had gehad, danwas ie een verwend moederskindje geweest. Dan durfde hij niet tegen haar in te gaan als er weer eens kutopmerkingen tegen mij werden gemaakt (en dat gebeurde de 1e 10 jaar dat wij samen waren bijna elke keer als we haar zagen)
En omdat hij niet zo beinvloedbaar is, heb ik ook niet de invloed op hem die jij aan alle schoondochters toedicht. Als ik hem namelijk wel kon bewerken had ik hem niet leuk gevonden.
Wat moet ik met een vent die doet wat ikz eg? Net zo min als ik niks moet hebben van een man die zijn oren naar z'n moeder laat hangen. Net zo min als ik mijn oren naar de mijna laat hangen.
Dus in Villa Kakelbont etenw e de gehaktballen en erwtensoep van mijn moeder en de biefstuk en gebakken vis van de zijne.
En de rest van het menu is van ons.
Edit; en aan het huishoudenhebben we allebei een broertje dood, dat doenw e heel duidelijk op onze manier en niet zoals mijn (schoon)moeder.
Mijn eigen moeder is een lief mens, maar ze is voor haar schoondochters een hele andere schoonma dan voor haar schoonzoons. Krengeriger, ze kan minder van die meiden hebben.
Ouders moeten zich wat meer realisren dat ze op een gegeven niet meer de belangrijkste plaats innemen bij hun kids. Ouders hebben zich niet te bemoeien met de partnerkeuze, ook al vindt je hem / haar niks, het gaat jou niet aan.
Mijn schoonma is altijd welkom, alleen al omdat ze de moeder is van mijn man. En ik heb ondertussen best een band ontwikkeld, maar geen hechte.
Maar Meneer Nilsson is niet zo leuk omdat zij zo'n tof wijf is. Meneer Nilsson is zo leuk ondanks zijn moeder. Daar zit wel een verschil in.
Als hij een ander karakter had gehad, danwas ie een verwend moederskindje geweest. Dan durfde hij niet tegen haar in te gaan als er weer eens kutopmerkingen tegen mij werden gemaakt (en dat gebeurde de 1e 10 jaar dat wij samen waren bijna elke keer als we haar zagen)
En omdat hij niet zo beinvloedbaar is, heb ik ook niet de invloed op hem die jij aan alle schoondochters toedicht. Als ik hem namelijk wel kon bewerken had ik hem niet leuk gevonden.
Wat moet ik met een vent die doet wat ikz eg? Net zo min als ik niks moet hebben van een man die zijn oren naar z'n moeder laat hangen. Net zo min als ik mijn oren naar de mijna laat hangen.
Dus in Villa Kakelbont etenw e de gehaktballen en erwtensoep van mijn moeder en de biefstuk en gebakken vis van de zijne.
En de rest van het menu is van ons.
Edit; en aan het huishoudenhebben we allebei een broertje dood, dat doenw e heel duidelijk op onze manier en niet zoals mijn (schoon)moeder.
Mijn eigen moeder is een lief mens, maar ze is voor haar schoondochters een hele andere schoonma dan voor haar schoonzoons. Krengeriger, ze kan minder van die meiden hebben.
Ouders moeten zich wat meer realisren dat ze op een gegeven niet meer de belangrijkste plaats innemen bij hun kids. Ouders hebben zich niet te bemoeien met de partnerkeuze, ook al vindt je hem / haar niks, het gaat jou niet aan.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 29 mei 2008 om 07:26
Ik heb al twee schoonmoeders versleten 
en met alletwee was ik geen dikke vriendinnen maar het is geen seconde in mij opgekomen om tijdens mijn bevallingen ze later te laten komen dan mijn eigen moeder.
Bij de eerste zat schoonmoeder op de gang en mocht van mij meteen naar binnen toen dochter er was.
Ze had ook bij de bevalling mogen zijn net als mijn moeder maar toen het moment daar was kon ze er niet tegen.
Bij de tweede kwam schoonmoeder na drie weken nog eens kijken want eerder had ze geen tijd.
en met alletwee was ik geen dikke vriendinnen maar het is geen seconde in mij opgekomen om tijdens mijn bevallingen ze later te laten komen dan mijn eigen moeder.Bij de eerste zat schoonmoeder op de gang en mocht van mij meteen naar binnen toen dochter er was.
Ze had ook bij de bevalling mogen zijn net als mijn moeder maar toen het moment daar was kon ze er niet tegen.
Bij de tweede kwam schoonmoeder na drie weken nog eens kijken want eerder had ze geen tijd.
donderdag 29 mei 2008 om 07:50
Bij de eerste waren opa's, oma's, zus, broer, aanhang en neefje er ongeveer tegelijk ongeveer anderhalf uur na de bevalling. Bij de tweede kwam de oudste als eerste kennismaken met haar broertje en daarna kwamen mijn ouders (dochter was bij hun) vlak daarna kwamen schoonouders en 's avonds zus, broer, aanhang en neefje.
donderdag 29 mei 2008 om 08:00
Als ik het zo her en der lees dan mag ik in mijn handjes knijpen met mijn schoonouders.
Ik vermoed dat nog geen uur na de bevalling mijn moeder en mijn schoonmoeder de kamer zullen bestormen.
Als het me dan niet zint zullen ze zich beide makkelijk laten wegsturen.
Ze zijn zo makkelijk.
Tekorten in de kraamzorg? geen probleem! ik heb twee schatten van moeders tot mijn beschikking die me met alle hand en spandiensten bij zullen staan.
Ik ben een gezegend mens wat dat aangaat !
Ik vermoed dat nog geen uur na de bevalling mijn moeder en mijn schoonmoeder de kamer zullen bestormen.
Als het me dan niet zint zullen ze zich beide makkelijk laten wegsturen.
Ze zijn zo makkelijk.
Tekorten in de kraamzorg? geen probleem! ik heb twee schatten van moeders tot mijn beschikking die me met alle hand en spandiensten bij zullen staan.
Ik ben een gezegend mens wat dat aangaat !
donderdag 29 mei 2008 om 08:11
Poezewoes en Feliciaatje, zo zou ik het dus ook graag willen. Eerst even rust, met de spruit. Heel mooi om te lezen.
Ik moet er echt niet aan denken dat mijn moeder dan wel schoonmoeder bij mijn bevalling aanwezig is. Mijn moeder niet omdat ik absoluut die band niet heb met haar, mijn schoonmoeder niet omdat die nogal overheersend kan zijn en hysterisch gaat doen, en dat lijkt me daar niet het moment voor.
Yam, je bent inderdaad gezegend met zulke (schoon)moeders!
Ik moet er echt niet aan denken dat mijn moeder dan wel schoonmoeder bij mijn bevalling aanwezig is. Mijn moeder niet omdat ik absoluut die band niet heb met haar, mijn schoonmoeder niet omdat die nogal overheersend kan zijn en hysterisch gaat doen, en dat lijkt me daar niet het moment voor.
Yam, je bent inderdaad gezegend met zulke (schoon)moeders!
donderdag 29 mei 2008 om 08:19
nurse, ik kan me dat niet voorstellen, dat je (schoon-) moeder dat zou doen, dat ze zich voor zou dringen aan haar zoon bij zoiets, maar voor de zekerheid kan je daar natuurlijk afspraken over maken, zou van, jullie mogen er bij zijn, maar op een stoel aan het bedeind of andere kant van de kamer of wat dan ook en als de baby er uit is moet je ons wel even tijd geven zoiets.
donderdag 29 mei 2008 om 08:26
Hoi Reiger,
Ik denk dat het heel erg afhangt van de ouders wie er wanneer op bezoek mogen komen. Ik heb hele nare bevallingen gehad en verloor na de operaties in de eerste 24 uur nog een paar liter bloed. De eerste keer is iedereen de eerste dag langsgekomen, maar ik vond het verschrikkelijk. Badend in het bloed, enorm veel pijn en heel erg slecht. De keren daarna hebben we (man en ik) afgesproken dat we de eerste dag voor ons zouden houden - we hebben de (schoon)ouders dan ook pas 's avonds na 2100 gebeld (toen niemand meer langs kon komen). De volgende dag voelde ik me meestal wel beter, met een beetje geluk waren de transfusie- en de morfinepompen ook verdwenen en voelde ik me een blij mens - klaar voor het kraambezoek. Dat zegt niets tussen ons en de relatie met onze ouders, maar wel alles over ons en onze eigen behoefte.
Het punt is - en dat is waarschijnlijk je vraag - dat je natuurlijk wel wat kan afleiden uit het feit dat alle andere opa's en oma's mogen langskomen en jullie niet. Het lijkt me een lastige situatie, omdat je je kleinkind via de ouders ziet en als de liefde tussen de moeder en jouw man is bekoeld, je jullie kleinkind waarschijnlijk minder vaak zal zien dan je zal willen. En dan is het voor jullie jammer dat je als grootouders geen "recht" hebt op zoveel uren bezoek, zoveel logeerpartijtjes en anderzins.
Ik denk dat de kraamtijd een niet al te beste periode is om de verhouding te verbeteren (zeker omdat het voor de dochter in kwestie nogal eisend kan overkomen - kennelijk vindt zij dat jouw man iets verkeerds heeft gedaan en dan kan ik me een reactie als "en toen dat kleinkind er eindelijk was, was ik goed genoeg om eens mee te komen praten..." levendig voorstellen). Maar misschien kan je man over drie maanden met je dochter gaan praten. Laat hem haar eens uitnodigen voor een vader-dochter-etentje (zonder verwijten - waarom mochten wij pas op dag 5 komen, maar meer in de zin: hoe gaat het met je, bevalt het moederschap, dus niets eisends of klagends "jammer dat wij kleinkind zo weinig zien"; wellicht dat dat de boel een beetje opklaart.
Heel veel sterkte in elk geval.
Ik denk dat het heel erg afhangt van de ouders wie er wanneer op bezoek mogen komen. Ik heb hele nare bevallingen gehad en verloor na de operaties in de eerste 24 uur nog een paar liter bloed. De eerste keer is iedereen de eerste dag langsgekomen, maar ik vond het verschrikkelijk. Badend in het bloed, enorm veel pijn en heel erg slecht. De keren daarna hebben we (man en ik) afgesproken dat we de eerste dag voor ons zouden houden - we hebben de (schoon)ouders dan ook pas 's avonds na 2100 gebeld (toen niemand meer langs kon komen). De volgende dag voelde ik me meestal wel beter, met een beetje geluk waren de transfusie- en de morfinepompen ook verdwenen en voelde ik me een blij mens - klaar voor het kraambezoek. Dat zegt niets tussen ons en de relatie met onze ouders, maar wel alles over ons en onze eigen behoefte.
Het punt is - en dat is waarschijnlijk je vraag - dat je natuurlijk wel wat kan afleiden uit het feit dat alle andere opa's en oma's mogen langskomen en jullie niet. Het lijkt me een lastige situatie, omdat je je kleinkind via de ouders ziet en als de liefde tussen de moeder en jouw man is bekoeld, je jullie kleinkind waarschijnlijk minder vaak zal zien dan je zal willen. En dan is het voor jullie jammer dat je als grootouders geen "recht" hebt op zoveel uren bezoek, zoveel logeerpartijtjes en anderzins.
Ik denk dat de kraamtijd een niet al te beste periode is om de verhouding te verbeteren (zeker omdat het voor de dochter in kwestie nogal eisend kan overkomen - kennelijk vindt zij dat jouw man iets verkeerds heeft gedaan en dan kan ik me een reactie als "en toen dat kleinkind er eindelijk was, was ik goed genoeg om eens mee te komen praten..." levendig voorstellen). Maar misschien kan je man over drie maanden met je dochter gaan praten. Laat hem haar eens uitnodigen voor een vader-dochter-etentje (zonder verwijten - waarom mochten wij pas op dag 5 komen, maar meer in de zin: hoe gaat het met je, bevalt het moederschap, dus niets eisends of klagends "jammer dat wij kleinkind zo weinig zien"; wellicht dat dat de boel een beetje opklaart.
Heel veel sterkte in elk geval.
donderdag 29 mei 2008 om 09:05
Bij mijn schoonzus heeft de schoonfamilie juist meer rechten. Wij dus..
Zij komt uit een hele 'koude' familie waar praten over gevoelens en dergelijke verboden lijkt. Naarmate de zwangerschap vorderde trok ze meer naar mijn ouders. Voor beide opa's en oma's was mijn neefje het eerste kleinkind. Mijn ouders stonden na twee dagen op de stoep (door een ziekenhuisbevalling wilde mijn schoonzus eerder geen bezoek) en haar ouders konden om praktische redenen pas een week later...
Ze wonen in hetzelfde dorp als mijn ouders, dus mijn ouders gaan twee dagen in de week oppassen. En haar ouders moeten maar zien wanneer ze langs kunnen komen.
Zelfde met de tantes, (zij heeft nog 3 zussen) ik mocht toen ze thuis waren meteen komen en ben altijd welkom, haar zussen moeten wachten tot wanneer het haar uitkomt.
Het kan ook andersom
, gelukkig voor mijn moeder.
Zij komt uit een hele 'koude' familie waar praten over gevoelens en dergelijke verboden lijkt. Naarmate de zwangerschap vorderde trok ze meer naar mijn ouders. Voor beide opa's en oma's was mijn neefje het eerste kleinkind. Mijn ouders stonden na twee dagen op de stoep (door een ziekenhuisbevalling wilde mijn schoonzus eerder geen bezoek) en haar ouders konden om praktische redenen pas een week later...
Ze wonen in hetzelfde dorp als mijn ouders, dus mijn ouders gaan twee dagen in de week oppassen. En haar ouders moeten maar zien wanneer ze langs kunnen komen.
Zelfde met de tantes, (zij heeft nog 3 zussen) ik mocht toen ze thuis waren meteen komen en ben altijd welkom, haar zussen moeten wachten tot wanneer het haar uitkomt.
Het kan ook andersom
, gelukkig voor mijn moeder.
donderdag 29 mei 2008 om 09:09
Ik zou het liefst mijn moeder wel bij de bevalling hebben en mijn schoonmoeder niet, maar denk dat ik dat niet kan maken.
Hoewel ik nog helemaal geen idee heb hoe zij er over denkt hoor. Ik heb een heel goede band met schone ma maar voor mijn gevoel hoef ik niet wijdbeens te liggen kreunen waar zij bij is. Daar ken ik haar nog niet helemaal goed genoeg voor zegt mijn gevoel.
Misschien kies ik er ook wel voor niemand behalve man en profs.....wel lekker rustig. En de eerste uren wil ik die rust bewaren en dat hebben ze maar te respecteren.
Persoonlijk laat ik ze ook niet dagen wachten hoor maar even rust vind ik prettig.
Ligt ook aan het tijdstip.......
Hoewel ik nog helemaal geen idee heb hoe zij er over denkt hoor. Ik heb een heel goede band met schone ma maar voor mijn gevoel hoef ik niet wijdbeens te liggen kreunen waar zij bij is. Daar ken ik haar nog niet helemaal goed genoeg voor zegt mijn gevoel.
Misschien kies ik er ook wel voor niemand behalve man en profs.....wel lekker rustig. En de eerste uren wil ik die rust bewaren en dat hebben ze maar te respecteren.
Persoonlijk laat ik ze ook niet dagen wachten hoor maar even rust vind ik prettig.
Ligt ook aan het tijdstip.......
donderdag 29 mei 2008 om 09:33
Sweety, als ik jouw schoonmoeder was, zou ik daar alle begrip voor hebben! Een bevalling vind ik een heel intiem gebeuren en ik kan me voorstellen dat je daar alleen je eigen man en hoogstens je moeder bij wil. Sommige vrouwen zijn daar makkelijker in, het hangt van je persoonlijkheid af en van de mate van intimiteit die je met bepaalde personen hebt, denk ik.
donderdag 29 mei 2008 om 09:42
Feliciaatje, wat een mooi verhaal over je bevalling!
Ik word een beetje jaloers, want mijn eigen bevallingen waren helemaal anders. Ik heb nooit die warme betrokkenheid mogen ervaren die jij bij jouw partner ervaart. Ik wist niet eens dat zoiets bestond. Dat zou met mijn huidige man helemaal anders zijn, maar helaas, we hebben elkaar te laat ontmoet om samen kinderen te krijgen
Gelukkig krijgen we nu wel samen kleinkinderen, maar ook dat is dus niet altijd zo leuk als het kan zijn.
Ik word een beetje jaloers, want mijn eigen bevallingen waren helemaal anders. Ik heb nooit die warme betrokkenheid mogen ervaren die jij bij jouw partner ervaart. Ik wist niet eens dat zoiets bestond. Dat zou met mijn huidige man helemaal anders zijn, maar helaas, we hebben elkaar te laat ontmoet om samen kinderen te krijgen
Gelukkig krijgen we nu wel samen kleinkinderen, maar ook dat is dus niet altijd zo leuk als het kan zijn.
donderdag 29 mei 2008 om 09:42
Wat naar Reiger, voor jou en je man. Ik hoop dat de verhouding toch, op de één of andere manier, zal verbeteren in de toekomst, al was het alleen al voor jullie kleinkind.. Grootouders zijn in mijn ogen zo belangrijk, en zo'n enorme toevoeging, in het leven van een kind.
Hier was mijn moeder bij de bevalling. Ze had aangegeven dat dolgraag eens te willen en ik had haar er graag bij. De rest van de (schoon)ouders zou daar niet aan moeten denken, zeiden ze zelf, dus dat hoefde ook niet. We hebben iedereen gebeld vanaf het moment dat duidelijk was dat de bevalling door zou zetten. Direct zijn ze toen allemaal gekomen en onmiddellijk na de bevalling waren ze er dus bij.
We zijn van meet af aan heel duidelijk geweest: Opa's en oma's zijn altijd welkom, wanneer ze maar willen, die horen er gewoon bij. Er is wat dat betreft geen onderscheid tussen ouders en schoonouders en de kinderen hebben met allemaal een heel sterke band. Geweldig vind ik dat.
BGB, zo relaxed als je normaal overkomt, zo cynisch vind ik je klinken als het gaat om schoondochters. Dat verbaast me nogal. En ik kan me goed voorstellen dat als je zelf al zo een onderscheid voelt tussen 'eigen' en 'niet-eigen', dat je dan ook een dergelijke respons zou krijgen.
Wie weet valt het allemaal reuze mee. En wie weet gaat het bij jou wel net zo als bij vele anderen: Dat je, in plaats van een 'afpakkende' schoondochter, juist een uitbreiding van je 'eigen' familie krijgt.
Hier was mijn moeder bij de bevalling. Ze had aangegeven dat dolgraag eens te willen en ik had haar er graag bij. De rest van de (schoon)ouders zou daar niet aan moeten denken, zeiden ze zelf, dus dat hoefde ook niet. We hebben iedereen gebeld vanaf het moment dat duidelijk was dat de bevalling door zou zetten. Direct zijn ze toen allemaal gekomen en onmiddellijk na de bevalling waren ze er dus bij.
We zijn van meet af aan heel duidelijk geweest: Opa's en oma's zijn altijd welkom, wanneer ze maar willen, die horen er gewoon bij. Er is wat dat betreft geen onderscheid tussen ouders en schoonouders en de kinderen hebben met allemaal een heel sterke band. Geweldig vind ik dat.
BGB, zo relaxed als je normaal overkomt, zo cynisch vind ik je klinken als het gaat om schoondochters. Dat verbaast me nogal. En ik kan me goed voorstellen dat als je zelf al zo een onderscheid voelt tussen 'eigen' en 'niet-eigen', dat je dan ook een dergelijke respons zou krijgen.
Wie weet valt het allemaal reuze mee. En wie weet gaat het bij jou wel net zo als bij vele anderen: Dat je, in plaats van een 'afpakkende' schoondochter, juist een uitbreiding van je 'eigen' familie krijgt.
