Kinderen
alle pijlers
Kraambezoek oma en opa
woensdag 28 mei 2008 om 19:30
donderdag 29 mei 2008 om 09:58
Ja, en dat is een apart verhaal, ik probeer het even samen te vatten.
De dag van de bevalling (het kindje is 's ochtends vroeg geboren) belden we, zodra we het hoorden, de moeder op om te feliciteren. We vroegen ook wanneer het uit zou komen dat we langskwamen. Ze antwoordde dat ze niet wilde dat we dezelfde dag nog kwamen, omdat ze nog te moe was. Dat respecteerden we.
's Avonds hoorden we van anderen dat die wel al op bezoek geweest waren. Dus dachten we dat de moeder op de tweede dag al genoeg hersteld was.
Op dag 2 gingen we naar hen toe, het was een verplaatsing van ongeveer 2 uur schat ik. Vlak voor we aankwamen, wilden we even opbellen om te zeggen dat we er aan kwamen. We zetten onze mobiel aan en merkten toen dat er een berichtje was waarin stond dat we op dag 5 welkom waren. Omdat we toen al zover gereisd hadden, belde mijn man zijn schoonzoon op om te vragen of het toch uitkwam dat we heel even langs kwamen. Na wat overleg met zijn vrouw antwoordde hij dat het wel kon, maar niet langer dan een kwartier.
We werden redelijk normaal ontvangen, niet erg warm maar ook niet superkoel. We mochten het kindje even in onze armen nemen. We hebben een paar foto's gemaakt van elkaar met het kindje, dat mocht ook. De schoonouders van onze (stief)dochter waren er ook, we zagen ze voor het eerst.
We gaven een hele grote knuffelbeer die we de dag ervoor gekocht hadden.
Toen we na een minuut of 20 weggingen, liep onze schoonzoon even mee tot bij de deur en zei dat 'nee' in het vervolg 'nee' zou zijn en dat we ons daaraan te houden hadden. Hij zei dat onze aanwezigheid voor zijn vrouw te veel spanningen met zich meebracht. Wij vroegen of hij ook wist waarom dat zo was, hij wist het niet en begreep het ook niet, maar zei dat we het maar te accepteren hadden, net zoals hij het accepteert. We zouden ook niet uitgenodigd worden op het kraamfeest.
Dat was het dan. Voor ons een hoogtepunt en dieptepunt tegelijk.
donderdag 29 mei 2008 om 10:06
Reiger, wat naar allemaal zeg!
Toch kan ik me echt niet aan de indruk onttrekken dat er veel meer is voorgevallen tussen vader en dochter.
Een dochter die van haar vader houdt zou niets liever willen dan haar kind "showen" en gezien het feit dat iedereen welkom is behalve hij, lijkt het me na de kraamperiode tijd voor een goed gesprek.....
Toch kan ik me echt niet aan de indruk onttrekken dat er veel meer is voorgevallen tussen vader en dochter.
Een dochter die van haar vader houdt zou niets liever willen dan haar kind "showen" en gezien het feit dat iedereen welkom is behalve hij, lijkt het me na de kraamperiode tijd voor een goed gesprek.....
donderdag 29 mei 2008 om 10:26
Reiger, vergis je niet. Vaders maken vaker grote fouten in de ogen van hun dochters als het een scheiding betreft en als er een nieuwe vrouw in beeld is.
Ik weet dit omdat ik zo'n dochter ben/was.
Gelukkig heb ik wel alles kunnen bepsreken en weet iedereen waar hij of zij staat, maar als je aan mijn vader had gevraagd wat hij fout had gedaan had hij het ook niet geweten.
Terwijl het erg duidelijk was allemaal.
En hij heeft het nooit zo bedoeld. Hij bedoelde alles alleen maar goed.
Daarmee wil ik zeggen dat er wellicht niemand schuldig is, maar dat het een feit is dat de dingen zo zijn gelopen.
En het is hard maar waar; dochter heeft haar moeder en haar schoonouders en klienkind heeft dus opa's en oma's.
Als man deel uit wil maken van het leven van zijn kleinkind zal hij echt de hand (en miscchien wel gedeeltelijk onterecht) in eigen boezem moeten steken.
Een andere optie is dat hij met haar gaat praten. Dat heeft mijn stiefmoeder toen het niet goed zat tussen mijn vader en mij ook gedaan.
Niet omdat ze nou zo'n grote fan van mij was, maar omdat ze het erg vond dat haar man ongelukkig was.
Ik ben ook niet een van haar grootste aanhangers, maar zonder haar had alles veel langer geduurd en door haar eerste zet is er "maar" twee jaar geen contact tussen mijn vader en mij geweest.
Anders had dat veel langer geduurd.
Ik blijf haar hier altijd dankbaar voor. Ik was toen 22 en nu heb ik al 15 jaar een betere band met mijn vader dan velen om mij heen.
Veel succes!
Ik weet dit omdat ik zo'n dochter ben/was.
Gelukkig heb ik wel alles kunnen bepsreken en weet iedereen waar hij of zij staat, maar als je aan mijn vader had gevraagd wat hij fout had gedaan had hij het ook niet geweten.
Terwijl het erg duidelijk was allemaal.
En hij heeft het nooit zo bedoeld. Hij bedoelde alles alleen maar goed.
Daarmee wil ik zeggen dat er wellicht niemand schuldig is, maar dat het een feit is dat de dingen zo zijn gelopen.
En het is hard maar waar; dochter heeft haar moeder en haar schoonouders en klienkind heeft dus opa's en oma's.
Als man deel uit wil maken van het leven van zijn kleinkind zal hij echt de hand (en miscchien wel gedeeltelijk onterecht) in eigen boezem moeten steken.
Een andere optie is dat hij met haar gaat praten. Dat heeft mijn stiefmoeder toen het niet goed zat tussen mijn vader en mij ook gedaan.
Niet omdat ze nou zo'n grote fan van mij was, maar omdat ze het erg vond dat haar man ongelukkig was.
Ik ben ook niet een van haar grootste aanhangers, maar zonder haar had alles veel langer geduurd en door haar eerste zet is er "maar" twee jaar geen contact tussen mijn vader en mij geweest.
Anders had dat veel langer geduurd.
Ik blijf haar hier altijd dankbaar voor. Ik was toen 22 en nu heb ik al 15 jaar een betere band met mijn vader dan velen om mij heen.
Veel succes!
donderdag 29 mei 2008 om 10:30
Dank jullie wel voor de reakties! Misschien moet ik het eerst maar eens bespreken ipv zelf al invullen wat ze wel niet zullen denken 
Reiger: Wat een pijnlijke situatie! Je zou zeggen...op een bepaald moment wordt alles opengegooid en uitgesproken....
Tenminste dat zou ik verwachten maar ik weet maar al te goed dat verwachtingen hebben ook teleurstellingen meebrengt.
Knuffel voor jou! Ik weet er niks zinnigs op te zeggen eerlijk gezegd maar hoop dat het goed komt.
Reiger: Wat een pijnlijke situatie! Je zou zeggen...op een bepaald moment wordt alles opengegooid en uitgesproken....
Tenminste dat zou ik verwachten maar ik weet maar al te goed dat verwachtingen hebben ook teleurstellingen meebrengt.
Knuffel voor jou! Ik weet er niks zinnigs op te zeggen eerlijk gezegd maar hoop dat het goed komt.
donderdag 29 mei 2008 om 10:33
donderdag 29 mei 2008 om 10:35
Neele, er was helemaal geen nieuwe vrouw in beeld, de situatie was omgekeerd: er was een nieuwe man in beeld bij haar moeder.
Kennelijk heeft de moeder toen tegen haar dochter allerlei rare dingen gezegd over de vader, als excuus voor haar vreemdgaan. En kennelijk heeft de dochter daaraan geloof gehecht.
Verder bedankt voor je tips!
donderdag 29 mei 2008 om 10:39
Dat gedoe over schoondochters kun je ook omdraaien:
Als jij zo'n leuke zoon hebt grootgebracht kun je er toch wel van uit gaan dat hij een leuke vrouw zoekt!
In het geval van mijn vriend kan ik zeggen dat hij ondanks schoonmoeder een leuke man is geworden.
Ik moet er niet aan denken om iemand anders dan vriend bij de bevalling te hebben, maar zou ook liever mijn eigen ouders het eerst zien na de bevalling. Die zou ik dan ook als eerste bellen. Daarna wel meteen schoonmoeder. En dan de rest van de familie/vrienden.
In mijn geval denk ik zelfs dat schoonmoeder de eerste dag(en) niet zou komen. Omdat het zo ver rijden is (dat vind zij dan hè, het is maar 3 kwartier), ze niet in het donker durft te rijden, en het hondje persé mee moet (en ik wil persé in het ziekenhuis bevallen, en hondjes zijn daar niet welkom).
Mijn ouders springen meteen na het telefoontje in de auto, dat weet ik 100% zeker, hebben ze bij de andere kleinkinderen ook gedaan.
Als jij zo'n leuke zoon hebt grootgebracht kun je er toch wel van uit gaan dat hij een leuke vrouw zoekt!
In het geval van mijn vriend kan ik zeggen dat hij ondanks schoonmoeder een leuke man is geworden.
Ik moet er niet aan denken om iemand anders dan vriend bij de bevalling te hebben, maar zou ook liever mijn eigen ouders het eerst zien na de bevalling. Die zou ik dan ook als eerste bellen. Daarna wel meteen schoonmoeder. En dan de rest van de familie/vrienden.
In mijn geval denk ik zelfs dat schoonmoeder de eerste dag(en) niet zou komen. Omdat het zo ver rijden is (dat vind zij dan hè, het is maar 3 kwartier), ze niet in het donker durft te rijden, en het hondje persé mee moet (en ik wil persé in het ziekenhuis bevallen, en hondjes zijn daar niet welkom).
Mijn ouders springen meteen na het telefoontje in de auto, dat weet ik 100% zeker, hebben ze bij de andere kleinkinderen ook gedaan.
donderdag 29 mei 2008 om 10:39
Als ik het zo lees Reiger krijg ik het gevoel erbij dat ze wraak neemt. Telkens weer. Dat ze haar pijn en verdriet niet verwerkt heeft en het zo kan botvieren op iemand met voor zichzelf het excuus dat dat mag. Maar misschien ben ik dan te kort door de bocht.
Zoals je man erin staat, meer kan ze niet vragen. Als dat niet genoeg is en ze het gevoel heeft dat ze het recht heeft jullie zo te behandelen zou ik denk ik op een gegeven moment toch zoiets krijgen van: ga maar een tijdje in je sop gaarkoken. Met alle liefde, met de mededeling dat als ze van gedachten verandert, toch behoefte krijgt aan contact, de deur altijd openstaat. Maar dat jullie niets willen forceren. Ze heeft teveel macht in deze situatie en dat weet ze. En ik vind het eerlijk gezegd een nare trek in haar dat ze je man zo laat kruipen.
Ik heb ook tijden moeilijk tot geen contact gehad met mijn ouders en had er alle redenen voor. Het zijn twee ontzettend egocentrische mensen geweest, mijn moeder helaas nog steeds. Maar het zou nooit in mijn hoofd opgekomen zijn ze zo te behandelen, de ruimte had ik nodig om te bepalen wat mijn grenzen waren en hoe ik het best de pijn kon verwerken. Ik ben hun altijd blijven respecteren als mens ook al kon ik dat misschien niet als ouders.
Wat dat betreft denk ik, als er groei in het contact is, als beide kanten de moeite willen nemen om elkaar beter te begrijpen, dan is er heling en ontwikkeling mogelijk. Zo niet dan blijft zo'n relatie destructief denk ik. En daar mag je schoondochter voor kiezen. Maar je man mag op een gegeven moment echt ook concluderen dat hij niet zo'n vreselijk mens is dat hij dit telkens weer verdient.
Zoals je man erin staat, meer kan ze niet vragen. Als dat niet genoeg is en ze het gevoel heeft dat ze het recht heeft jullie zo te behandelen zou ik denk ik op een gegeven moment toch zoiets krijgen van: ga maar een tijdje in je sop gaarkoken. Met alle liefde, met de mededeling dat als ze van gedachten verandert, toch behoefte krijgt aan contact, de deur altijd openstaat. Maar dat jullie niets willen forceren. Ze heeft teveel macht in deze situatie en dat weet ze. En ik vind het eerlijk gezegd een nare trek in haar dat ze je man zo laat kruipen.
Ik heb ook tijden moeilijk tot geen contact gehad met mijn ouders en had er alle redenen voor. Het zijn twee ontzettend egocentrische mensen geweest, mijn moeder helaas nog steeds. Maar het zou nooit in mijn hoofd opgekomen zijn ze zo te behandelen, de ruimte had ik nodig om te bepalen wat mijn grenzen waren en hoe ik het best de pijn kon verwerken. Ik ben hun altijd blijven respecteren als mens ook al kon ik dat misschien niet als ouders.
Wat dat betreft denk ik, als er groei in het contact is, als beide kanten de moeite willen nemen om elkaar beter te begrijpen, dan is er heling en ontwikkeling mogelijk. Zo niet dan blijft zo'n relatie destructief denk ik. En daar mag je schoondochter voor kiezen. Maar je man mag op een gegeven moment echt ook concluderen dat hij niet zo'n vreselijk mens is dat hij dit telkens weer verdient.
donderdag 29 mei 2008 om 10:46
En Sweety, die bevalling is van jou. Koester dat, doe het zoals jij het het liefst wil. Het is 1 van de meest persoonlijke, belangrijkste momenten in mijn leven geweest en je krijgt geen herkansing, dat kindje krijg je maar 1 keer. Dus wat alle anderen willen doet er niet toe voor deze keer, iig dat was mijn insteek.
Als iemand daar met jou over in discussie zou willen gaan is dat niet omdat er iets mis is met jouw manier van redeneren maar met die van hun.
Als iemand daar met jou over in discussie zou willen gaan is dat niet omdat er iets mis is met jouw manier van redeneren maar met die van hun.
donderdag 29 mei 2008 om 11:15
Reiger, ook in mijn geval was er nog geen andere vrouw en was het mijn moeder die wilde scheiden. Dat bedoelde ik ook niet.
Toch heeft mijn vader in mijn ogen veel steken laten vallen.
Ik heb altijd gezegd:" Hij is de liefste man op aarde maar geen goede vader".
Daarom denk ik dus dat het misschien goed is als jij een gesprek hebt. Je staat er verder van af en misschien kan ze jou wel eerlijk vertellen wat haar zo dwars zit.
Want geloof me, zij is hier ook niet gelukkig mee...
Toch heeft mijn vader in mijn ogen veel steken laten vallen.
Ik heb altijd gezegd:" Hij is de liefste man op aarde maar geen goede vader".
Daarom denk ik dus dat het misschien goed is als jij een gesprek hebt. Je staat er verder van af en misschien kan ze jou wel eerlijk vertellen wat haar zo dwars zit.
Want geloof me, zij is hier ook niet gelukkig mee...
donderdag 29 mei 2008 om 11:35
Ik wil niemand behalve mijn vriend bij de bevalling hebben.
We zullen ook pas bellen als het kleintje er is.
Daarna mogen ze (ouders èn schoonouders) komen zo snel ze willen.
Mijn broer en vriends zus moeten van ver komen, dus dat zal de volgende dag of nog later zijn.
We zullen ook pas bellen als het kleintje er is.
Daarna mogen ze (ouders èn schoonouders) komen zo snel ze willen.
Mijn broer en vriends zus moeten van ver komen, dus dat zal de volgende dag of nog later zijn.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 29 mei 2008 om 11:44
Als die scheiding haar grootste trauma in haar leven is dan mag ze eerlijk gezegd in haar handjes knijpen. Nee natuurlijk is het niet leuk maar om er nou zo'n uitgebreid drama van te gaan maken lijkt me ietwat overdreven.
Naar mijn mening is het hoog tijd dat ze volwassen wordt. En dat kan niet zolang je man haar bevestigt door zijn gedrag dat het idd zo erg is, dat ze zo zielig is, arme, arme meid. Iedereen maakt dingen mee, comes with the package. Ik begrijp hem heel goed hoor, het is je kind. Maar zij manipuleert de boel en dat sta je niet toe bij je 4 jarige, dat zou je ook niet moeten toestaan als je kind volwassen is. Ik denk dat dezelfde liefdevolle edoch consequente houding dat je daar geen trek in hebt, het beste antwoord zou zijn![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
.
Het klinkt eerlijk gezegd vooral alsof ze iemand is die graag haar zin wil hebben. Dat dingen op een bepaalde manier moeten gaan. En dat bijv de scheiding iets was wat ze niet wilde en dat ze niet eens zozeer gekwetst alswel veel eerder beledigd is erdoor.
Je man kan haar niet overtuigen door zijn goede bedoelingen, dan was het allang gelukt nav wat je schreef over wat hij geprobeerd heeft. Daarmee doorgaan heeft ook geen zin, zij moet de keuze maken dat ze een ander soort contact wil met haar vader. Dat kan alleen denk ik wanneer je man ophoudt haar afreageerkussen te zijn, hij blijft haar geven wat ze graag wil. En ze moet nou juist op het punt komen dat ze de verantwoordelijkheid neemt voor wat ze nodig heeft denk ik.
Maar goed, ik ken je man en zijn dochter niet dus ik zit ook maar wat te speculeren hier haha. En ik klink geloof ik wat cynisch en ik bedoel dat niet lullig. Maar het leven is niet eerlijk of oneerlijk, soms is het leuk, soms is het kut, het is aan een volwassen mens zelf hoe diegene daarmee omgaat. Dat moet niet de verantwoordelijkheid van anderen worden.
Naar mijn mening is het hoog tijd dat ze volwassen wordt. En dat kan niet zolang je man haar bevestigt door zijn gedrag dat het idd zo erg is, dat ze zo zielig is, arme, arme meid. Iedereen maakt dingen mee, comes with the package. Ik begrijp hem heel goed hoor, het is je kind. Maar zij manipuleert de boel en dat sta je niet toe bij je 4 jarige, dat zou je ook niet moeten toestaan als je kind volwassen is. Ik denk dat dezelfde liefdevolle edoch consequente houding dat je daar geen trek in hebt, het beste antwoord zou zijn
.Het klinkt eerlijk gezegd vooral alsof ze iemand is die graag haar zin wil hebben. Dat dingen op een bepaalde manier moeten gaan. En dat bijv de scheiding iets was wat ze niet wilde en dat ze niet eens zozeer gekwetst alswel veel eerder beledigd is erdoor.
Je man kan haar niet overtuigen door zijn goede bedoelingen, dan was het allang gelukt nav wat je schreef over wat hij geprobeerd heeft. Daarmee doorgaan heeft ook geen zin, zij moet de keuze maken dat ze een ander soort contact wil met haar vader. Dat kan alleen denk ik wanneer je man ophoudt haar afreageerkussen te zijn, hij blijft haar geven wat ze graag wil. En ze moet nou juist op het punt komen dat ze de verantwoordelijkheid neemt voor wat ze nodig heeft denk ik.
Maar goed, ik ken je man en zijn dochter niet dus ik zit ook maar wat te speculeren hier haha. En ik klink geloof ik wat cynisch en ik bedoel dat niet lullig. Maar het leven is niet eerlijk of oneerlijk, soms is het leuk, soms is het kut, het is aan een volwassen mens zelf hoe diegene daarmee omgaat. Dat moet niet de verantwoordelijkheid van anderen worden.
donderdag 29 mei 2008 om 11:53
donderdag 29 mei 2008 om 12:12
Ik vind het verdrietig voor je man dat hij blijkbaar blijft denken dat hij iets goed moet maken, nog meer zijn best moet doen. Op een gegeven moment houdt het op, dan moet je jezelf ook de rust gunnen dat je concludeert dat je je best hebt gedaan, niet meer kunt doen en dat een ander het maar hier mee moet doen. En dat diegene zelf de conclusies moet trekken over wat ze dan wil.
Het lijkt me hartverscheurend als je zo droog moet kijken naar de relatie met je kind. Aan de andere kant denk ik dat het de enige manier is om misschien nog uberhaupt tot een werkende relatie te komen. Je kunt een ander niet overtuigen als diegene niet overtuigd wenst te worden.
Hij staart zich wrs nu blind op het feit dat hij het vertrouwen van zijn dochter in hem heeft stukgemaakt. En dat hij dat goed moet maken. Dat siert hem maar tegelijkertijd denk ik dan toch ook dat hij wat meer mag vertrouwen op zichzelf, dat hij een prima mens is met goede bedoelingen. En dat grappig genoeg zijn dochter hem wel vertrouwt, ze weet dat hij niet wegloopt. Alleen maakt ze daar misbruik van ipv het te waarderen.
Het lijkt me heel moeilijk voor jou, ik begrijp dat jij hem onvoorwaardelijk steunt en tegelijkertijd toe staat te kijken hoe hij telkens gekwetst wordt hierdoor. En dat hij dat niet verdient.
Het lijkt me hartverscheurend als je zo droog moet kijken naar de relatie met je kind. Aan de andere kant denk ik dat het de enige manier is om misschien nog uberhaupt tot een werkende relatie te komen. Je kunt een ander niet overtuigen als diegene niet overtuigd wenst te worden.
Hij staart zich wrs nu blind op het feit dat hij het vertrouwen van zijn dochter in hem heeft stukgemaakt. En dat hij dat goed moet maken. Dat siert hem maar tegelijkertijd denk ik dan toch ook dat hij wat meer mag vertrouwen op zichzelf, dat hij een prima mens is met goede bedoelingen. En dat grappig genoeg zijn dochter hem wel vertrouwt, ze weet dat hij niet wegloopt. Alleen maakt ze daar misbruik van ipv het te waarderen.
Het lijkt me heel moeilijk voor jou, ik begrijp dat jij hem onvoorwaardelijk steunt en tegelijkertijd toe staat te kijken hoe hij telkens gekwetst wordt hierdoor. En dat hij dat niet verdient.
donderdag 29 mei 2008 om 12:45
Misschien als je man hierover na wil denken, kan hij dan een stapje terug doen en van een wat neutralere afstand kijken naar de situatie. Schuld en boete is in feite onzin, of je praat het samen uit, zegt "sorry dat ik je gekwetst heb, dat was niet mijn bedoeling" en het is goed, of mensen willen het niet uitpraten. En dat is de verantwoordelijkheid van degene die daarvoor kiest. Het mag allebei, vergeven is niet verplicht. Maar gebukt gaan onder een schuldgevoel helpt niet en als iemand je jarenlang in die positie dwingt zegt dat meer over degene die dat doet dan degene die eronder lijdt.
Het zijn hele lastige dingen, ik heb het mogen aanschouwen tussen mijn ouders en hun kinderen. Er is een groot vaag gebied waar verwijten gemaakt mogen worden en waar het je eigen verantwoordelijkheid is, punt. Ik denk dat de focus hierin moet zijn dat je doel is vrede te kunnen vinden met het verleden. Als dat iemands doel niet is, kun je mededogen hebben met het feit dat ze gekwetst rondlopen en tegelijkertijd niet de last voor hun gaan dragen. Dat is niet de oplossing.
Het zijn hele lastige dingen, ik heb het mogen aanschouwen tussen mijn ouders en hun kinderen. Er is een groot vaag gebied waar verwijten gemaakt mogen worden en waar het je eigen verantwoordelijkheid is, punt. Ik denk dat de focus hierin moet zijn dat je doel is vrede te kunnen vinden met het verleden. Als dat iemands doel niet is, kun je mededogen hebben met het feit dat ze gekwetst rondlopen en tegelijkertijd niet de last voor hun gaan dragen. Dat is niet de oplossing.
donderdag 29 mei 2008 om 12:59
Ik vind je anders indoctrinatie best goed staan BGB . Lekker je zonen ophitsen en de schoondochters goed het leven zuur maken, zo hoort 't!
Mijn schoonmoeder heeft het iig goed begrepen, haar zonen doen nooit wat fout. En als er dus iets niet goed zit, is het automatisch de fout van.... de schoondochter! Score!
Misschien troost het je om te weten dat ik altijd lief ben gebleven tegen mijn schoonmoeder ook als ze heel efficient het bloed onder mijn nagels vandaan pulkte met een pincet. Ik mag haar graag, ze is gewoon wat bevooroordeeld als het om haar twee jongens gaat. Het kon veel erger
. Ik denk dat jouw schoondochters to be blij mogen zijn met hun schoonmoeder.
. Lekker je zonen ophitsen en de schoondochters goed het leven zuur maken, zo hoort 't!Mijn schoonmoeder heeft het iig goed begrepen, haar zonen doen nooit wat fout. En als er dus iets niet goed zit, is het automatisch de fout van.... de schoondochter! Score!
Misschien troost het je om te weten dat ik altijd lief ben gebleven tegen mijn schoonmoeder ook als ze heel efficient het bloed onder mijn nagels vandaan pulkte met een pincet. Ik mag haar graag, ze is gewoon wat bevooroordeeld als het om haar twee jongens gaat. Het kon veel erger
. Ik denk dat jouw schoondochters to be blij mogen zijn met hun schoonmoeder.
donderdag 29 mei 2008 om 13:10
Reiger, wat verdrietig! Knuffel!
Hier hebben we ouders en schoonouders gebeld op het moment dat werd besloten tot een keizersnee. Zij zijn met elkaar meegereden (komen uit hetzelfde dorp). Zij waren er dus ook al toen ik uit de OK kwam. Helaas was dat zonder mijn meisje, zij lag op de high care. Na 2,5 uur wachten (want overdracht van avond naar nachtdienst...), kon ik zelf mijn meisje voor het eerst zien en vasthouden. (Schoon)ouders mochten even keken. Daarna moest iedereen weg en werd ik naar de kraamafdeling gereden. (Schoon)ouders hebben bij mijn ouders thuis nog een borreltje gedronken om de geboorte van hun kleindochter te vieren. Heel fijn dus dat mijn ouders en schoonouders ook een goede band met elkaar hebben.
Wat alleen wel balen was, was dat zolang dochter op de high care lag niemand behalve mijn partner en ik haar vast mocht houden. Toen ze op dag vier van de hig care af kwam waren mijn zus, vriend zijn zus en mijn moeder er toevallig. Zij hebben mijn dochter toen gelijk vast gehad. Helaas waren mijn schoonouders net die avond ervoor nog geweest. Mijn schoonmoeder was uiteindelijk erg verdrietig dat ze haar kleindochter door allerlei omstandigheden pas op dag 6 vast kon houden. Maar daar kon ik niks aan doen, als het aan mij had gelegen hadden ze haar een uur na haar geboorte al vastgehouden!
Hier hebben we ouders en schoonouders gebeld op het moment dat werd besloten tot een keizersnee. Zij zijn met elkaar meegereden (komen uit hetzelfde dorp). Zij waren er dus ook al toen ik uit de OK kwam. Helaas was dat zonder mijn meisje, zij lag op de high care. Na 2,5 uur wachten (want overdracht van avond naar nachtdienst...), kon ik zelf mijn meisje voor het eerst zien en vasthouden. (Schoon)ouders mochten even keken. Daarna moest iedereen weg en werd ik naar de kraamafdeling gereden. (Schoon)ouders hebben bij mijn ouders thuis nog een borreltje gedronken om de geboorte van hun kleindochter te vieren. Heel fijn dus dat mijn ouders en schoonouders ook een goede band met elkaar hebben.
Wat alleen wel balen was, was dat zolang dochter op de high care lag niemand behalve mijn partner en ik haar vast mocht houden. Toen ze op dag vier van de hig care af kwam waren mijn zus, vriend zijn zus en mijn moeder er toevallig. Zij hebben mijn dochter toen gelijk vast gehad. Helaas waren mijn schoonouders net die avond ervoor nog geweest. Mijn schoonmoeder was uiteindelijk erg verdrietig dat ze haar kleindochter door allerlei omstandigheden pas op dag 6 vast kon houden. Maar daar kon ik niks aan doen, als het aan mij had gelegen hadden ze haar een uur na haar geboorte al vastgehouden!
