Kinderen
alle pijlers
Kraambezoek oma en opa
woensdag 28 mei 2008 om 19:30
donderdag 29 mei 2008 om 17:19
Brrr BGB, wat heb jij een naar beeld van schoondochters. Je gaat nu al de concurrentie strijd met ze aan door je zoons te indoctrineren.
Nou nou nou...overdrijven is ook een vak , hoor !
Misschien staat het wat boud, maar net zo boud zijn jouw vooronderstellingen over die krengen van schoondochters.
Nou nou nou...overdrijven is ook een vak , hoor !
Misschien staat het wat boud, maar net zo boud zijn jouw vooronderstellingen over die krengen van schoondochters.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 29 mei 2008 om 18:19
Ze hangen geen bepaalde religie aan, was meer een filosofie van de kraamhulp. En nee, ik verwacht niet dat de baby uit zijn wieg wordt geplukt, maar even vastouden, of even over een wangetje aaien lijkt me toch el moeten kunnen. Nou vind ik wel dat de ouders zelf moeten weten hoe ze met hun baby willen omgaan hoor, maar vond het wel jammer en ouders werden wel verdrietig, voelden zich toch afgewezen.
You can't have a rainbow without a little rain 
donderdag 29 mei 2008 om 18:40
Wat jammer. Ik snap het niet merk ik ook. Ik vond juist niets zo heerlijk als zien hoe de mensen van wie wij houden en die belangrijk voor ons zijn onze dochter knuffelden en in de wereld welkom heetten. Wat dat betreft vond en vind ik mijn schoonfamilie heel belangrijk voor haar. Heel stabiel en veilig.
donderdag 29 mei 2008 om 18:46
Nou klinkt het een beetje raar, alsof mijn schoonfamilie alleen daar goed voor is haha. Mijn dochter is dol op mijn schoonmoeder en da's geheel wederzijds, echt twee handen op 1 buik. Ik ben daar zo blij om en dankbaar voor, juist omdat ik weet dat mijn moeder nooit een echte oma zal zijn. Mijn schoonmoeder maakt dat helemaal goed, die is echt een superoma 
.
.
donderdag 29 mei 2008 om 21:02
Mijn moeder, stiefvader en schoonouders waren er ongeveer 3 uur naar de bevalling. In eerste instantie had ik niet veel zin in bezoek maar toen ze er waren vond ik het fantastisch om onze dochter te laten zien.
Na een half uurtje vond ik het wel weer welletjes en ben toen heerlijk gaan slapen met dochterlief bij mij.
Na een half uurtje vond ik het wel weer welletjes en ben toen heerlijk gaan slapen met dochterlief bij mij.
donderdag 29 mei 2008 om 21:48
Mijn ouders waren er een uurtje na de bevalling. Mijn schoonvader was er een paar dagen later. Hij zat net in een oproepdienst, (duurt een week) kon niet ruilen en woonde twee uur rijden bij ons vandaan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer weer wie er als eerste gebeld is, het was iig vlak na elkaar en ik had ff iets anders aan mijn hoofd, haha! Het kwam nu zo uit dat mijn schoonvader uiteindelijk pas op dag 6 bij ons was maar hij was eerder ook zeer welkom geweest.
donderdag 29 mei 2008 om 23:09
Uit jouw verhalen klinkt het alsof de schoondochters de foute partij zijn en dat jij je daarop vooorbereid. Maar het is toch een wisselwerking?
Dat ik geen goede relatie heb met schoonma ligt zowel bij haar als bij mij. Hadden we andere karakters gehad dan was het misschien prima gegaan. Maar dat is nu eenmaal niet zo.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
vrijdag 30 mei 2008 om 09:10
Redeneren vanuit de kant van de dochter is ook echt belangrijk, daar heb je volkomen gelijk in Qwertu. Maar ik vind Reigers man niet overkomen als een heilige, alleen dat het wel een lieve man is die niet goed weet wat hij nou precies fout heeft gedaan. Aangezien haar postings door de jaren een consistent beeld vormen van haar en haar man en hun relatie denk ik dat daar een grote kern van waarheid in zit.
Wat ik me kan voorstellen maar wat psychologie van de koude grond is, is het volgende. Dat de dochter op haar moeder lijkt of iig erg loyaal is naar haar moeder toe. En dat haar vader in zijn huwelijk met zijn eerste vrouw, zijn vrouw op handen gedragen heeft. En dat dat een type is wat meer tegengas nodig heeft. Dat kan een hoop wrevel opleveren wanneer je een hele lieve man hebt. Ik denk dat de dochter daar misschien ergens boos over is, dat haar vader niet meer ballen heeft getoond. En dat zij daarom ook op deze manier wraak neemt. Ze blijft de confrontatie zoeken.
Sommige mensen ervaren betrokkenheid in veiligheid en tedere liefde, anderen veel meer in tegengas, dat is in hun ogen moeite doen. Daarom heb ik het idee dat als hij minder meegeeft, zijn dochter hem veel meer zal respecteren. En dat daar ergens het probleem nu zit, het gebrek aan respect voor haar vader. De vorm van liefde die hij haar nu aanbiedt is niet wat ze in essentie wil zolang ze niet ervaart dat het ook anders kan zijn, dat hij bewust van haar houdt ipv dat hij dat vanzelfsprekend passief doet. Voor mensen die van wat meer pit en wrijving houden voelt dat al snel als onverschilligheid en misschien is dat ook wel wat ze hem kwalijk neemt.
Maar goed, er zijn vele mogelijkheden, dus de kans dat ik finaal de plank mis sla is groot![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
.
Wat ik me kan voorstellen maar wat psychologie van de koude grond is, is het volgende. Dat de dochter op haar moeder lijkt of iig erg loyaal is naar haar moeder toe. En dat haar vader in zijn huwelijk met zijn eerste vrouw, zijn vrouw op handen gedragen heeft. En dat dat een type is wat meer tegengas nodig heeft. Dat kan een hoop wrevel opleveren wanneer je een hele lieve man hebt. Ik denk dat de dochter daar misschien ergens boos over is, dat haar vader niet meer ballen heeft getoond. En dat zij daarom ook op deze manier wraak neemt. Ze blijft de confrontatie zoeken.
Sommige mensen ervaren betrokkenheid in veiligheid en tedere liefde, anderen veel meer in tegengas, dat is in hun ogen moeite doen. Daarom heb ik het idee dat als hij minder meegeeft, zijn dochter hem veel meer zal respecteren. En dat daar ergens het probleem nu zit, het gebrek aan respect voor haar vader. De vorm van liefde die hij haar nu aanbiedt is niet wat ze in essentie wil zolang ze niet ervaart dat het ook anders kan zijn, dat hij bewust van haar houdt ipv dat hij dat vanzelfsprekend passief doet. Voor mensen die van wat meer pit en wrijving houden voelt dat al snel als onverschilligheid en misschien is dat ook wel wat ze hem kwalijk neemt.
Maar goed, er zijn vele mogelijkheden, dus de kans dat ik finaal de plank mis sla is groot
.
vrijdag 30 mei 2008 om 11:56
Hoi Qwertu, ik begrijp wat je bedoelt met je opmerking over ongevraagd langsgaan. Maar het was natuurlijk niet zo dat we dachten dat we op dag 2 niet welkom waren, dat was ons niet duidelijk gemaakt, of in elk geval niet duidelijk genoeg. Er was ons alleen gezegd dat zijn dochter op dag 1 nog niet aan bezoek toe was omdat ze uitgeput was. Later hoorden we dat er wel al bezoek geweest was (en niet alleen van haar moeder, maar van meer mensen) en daaruit leidden we af dat de kraamvrouw intussen dus wel aan bezoek toe was. We hadden niet gedacht dat er verschil gemaakt zou worden tussen de diverse grootouders (met uitzondering van de moeder, wat wel meer voorkomt), of in elk geval niet zo'n groot verschil.Bovendien hadden we al een keer een situatie voorgehad, waarbij mijn man kwalijk genomen werd dat hij zich niet 'opgedrongen' had, waardoor het leek dat hij onverschillig was. Hij mocht toen van zijn dochter ook iets niet doen, had het niet gedaan, en dat werd hem kwalijk genomen omdat hij daardoor onverschillig leek. We wilden voorkomen dat we onverschillig leken. (Feliciaatje, het lijkt er inderdaad wel op dat je gelijk hebt met dat 'ballen tonen'...). We wilden niet weer in dezelfde 'val' trappen. Ik hoop dat het nu wat duidelijker is waarom we gedaan hebben wat we gedaan hebben.
En dat er altijd twee mensen schuld hebben: ik begrijp volkomen dat je dat gelooft en ervan overtuigd bent dat mijn man ook wel schuld zal hebben aan de situatie. Ik neem het je dus niet kwalijk, het is pijnlijk maar begrijpelijk.
Geloof me : die reality-check heb ik op allerlei manieren gedaan. Wat mijn man me verteld heeft is in de loop van de tijd consistent en het is congruent met wat familie, vrienden en zelfs ex-schoonfamilie vertelt. Het is ook congruent met wat ik zelf hoor en zie. Het is congruent met de uitleg van psychologen aan wie ik hulp en raad gevraagd heb (op een gegeven moment heb ik zelf hulp gevraagd om me de situatie minder aan te trekken). Meer kan ik niet doen.
Van vrouwen die verkracht worden wordt ook wel eens gezegd : ze hebben het vast uitgelokt. Ofwel : ze had maar niet 's avonds laat alleen in die verlaten buurt moeten lopen.
Feliciaatje: mijn man heeft besloten om je raad op te volgen. Hij wil niet meer 'kruipen'. Je bent niet de enige die het zo ziet. Zijn gebruikelijke manier heeft tot nu toe niet geholpen (al 11 jaar lang), dus is het kennelijk tijd voor een andere aanpak.
En dat er altijd twee mensen schuld hebben: ik begrijp volkomen dat je dat gelooft en ervan overtuigd bent dat mijn man ook wel schuld zal hebben aan de situatie. Ik neem het je dus niet kwalijk, het is pijnlijk maar begrijpelijk.
Geloof me : die reality-check heb ik op allerlei manieren gedaan. Wat mijn man me verteld heeft is in de loop van de tijd consistent en het is congruent met wat familie, vrienden en zelfs ex-schoonfamilie vertelt. Het is ook congruent met wat ik zelf hoor en zie. Het is congruent met de uitleg van psychologen aan wie ik hulp en raad gevraagd heb (op een gegeven moment heb ik zelf hulp gevraagd om me de situatie minder aan te trekken). Meer kan ik niet doen.
Van vrouwen die verkracht worden wordt ook wel eens gezegd : ze hebben het vast uitgelokt. Ofwel : ze had maar niet 's avonds laat alleen in die verlaten buurt moeten lopen.
Feliciaatje: mijn man heeft besloten om je raad op te volgen. Hij wil niet meer 'kruipen'. Je bent niet de enige die het zo ziet. Zijn gebruikelijke manier heeft tot nu toe niet geholpen (al 11 jaar lang), dus is het kennelijk tijd voor een andere aanpak.
voor jullie allebei.
dinsdag 10 juni 2008 om 10:07
Ik denk dat het wel duidelijk is geworden dat je man zijn kleinkind en dochter wil zien. Misschien is het beter om nu af te wachten. Vader en moeder worden is ook heftig en emotioneel. Als het kindje ouder wordt, zal je ook zien dat die zelf keuzes gaat maken. Ik en mijn schoonmoeder zijn geen vriendinnen, maar ik vind het heel mooi dat mijn dochter zo van haar houdt, en vice versa. Ik kan en wil dat niet belemmeren.
Bij mijn eerste hebben we allebei de ouders gelijk gebeld en gezegd dat ze langs mochten komen. Mijn schoonouders waren er het eerst want zij wonen vlakbij. Met mijn ouders was het was het wat minder... Toen ik net bevallen was en gehecht werd, kwam er een verpleegkundige binnen met een telefoon. "Je moeder aan de telefoon", wat helemaal niet kan want die was al tien jaar de pijp uit, maar ik schoot vol daarom (ik was immers zelf net mama). Bleek mijn stiefmoeder te zijn die zich zeer onbehoorlijk gedragen had aan de telefoon waarna ze de telefoon maar naar mij gebracht hebben. Ze was ook wat bozig, want ze was ongerust; hadden we haar tussen de weeen even niet kunnen bellen ofzo? Toen ik emotioneel reageerde werd dat afgestraft met een sjaggerijnig bezoek vijf uur later terwijl mijn vader desnoods gelijk rennend die 150 km had willen doen. Bij de tweede bevalling kwamen ze na drie weken een keertje naar de baby kijken. Vakantie enzo.
Bij mijn eerste hebben we allebei de ouders gelijk gebeld en gezegd dat ze langs mochten komen. Mijn schoonouders waren er het eerst want zij wonen vlakbij. Met mijn ouders was het was het wat minder... Toen ik net bevallen was en gehecht werd, kwam er een verpleegkundige binnen met een telefoon. "Je moeder aan de telefoon", wat helemaal niet kan want die was al tien jaar de pijp uit, maar ik schoot vol daarom (ik was immers zelf net mama). Bleek mijn stiefmoeder te zijn die zich zeer onbehoorlijk gedragen had aan de telefoon waarna ze de telefoon maar naar mij gebracht hebben. Ze was ook wat bozig, want ze was ongerust; hadden we haar tussen de weeen even niet kunnen bellen ofzo? Toen ik emotioneel reageerde werd dat afgestraft met een sjaggerijnig bezoek vijf uur later terwijl mijn vader desnoods gelijk rennend die 150 km had willen doen. Bij de tweede bevalling kwamen ze na drie weken een keertje naar de baby kijken. Vakantie enzo.
woensdag 11 juni 2008 om 17:39
Ik ben vrij onverwacht bevallen met een keizersnede na al heel wat uren (23) aan het klooien geweest te zijn.
De hele familie wist dat ik bezig was en zaten in spanning. Mijn stiefmoeder en mijn man zijn bij me geweest.
Toen ik naar de OK werd gereden mocht alleen mijn man mee. Inmiddels waren mijn vader en de ouders van mijn man ook naar het ziekenhuis gekomen om te wachten. Mijn man mocht ons dochtertje na de keizersnede meenemen naar de verloskamer en daar waren gelukkig zijn ouders en mijn ouders. Hij zat er emotioneel best doorheen en was heel blij dat hij behalve zijn kindje ook even zijn ouders kon vasthouden en zijn verhaal kwijt kon.
Ik kwam pas een uurtje later, de wond moest gehecht en ik moest naar de verkoeverkamer.
Ik was heel blij dat iedereen er was! Zeker voor mijn man, het duurde al zo lang en het was allemaal best naar, zowel voor mij als voor hem.
Mijn dochter is om 21.30 u geboren en om een uurtje of 23.30 ging iedereen weer naar huis en mocht ik naar de zaal voor dames-die-met-een-keizersnede-zijn-bevallen.
Zowel ik als mijn betere helft hadden helemaal niet zo de behoefte aan een dag alleen om te wennen aan ons kindje, we wilden alle liefde en emoties graag even delen met de mensen waar we zoveel van houden en dat was helemaal goed!
De hele familie wist dat ik bezig was en zaten in spanning. Mijn stiefmoeder en mijn man zijn bij me geweest.
Toen ik naar de OK werd gereden mocht alleen mijn man mee. Inmiddels waren mijn vader en de ouders van mijn man ook naar het ziekenhuis gekomen om te wachten. Mijn man mocht ons dochtertje na de keizersnede meenemen naar de verloskamer en daar waren gelukkig zijn ouders en mijn ouders. Hij zat er emotioneel best doorheen en was heel blij dat hij behalve zijn kindje ook even zijn ouders kon vasthouden en zijn verhaal kwijt kon.
Ik kwam pas een uurtje later, de wond moest gehecht en ik moest naar de verkoeverkamer.
Ik was heel blij dat iedereen er was! Zeker voor mijn man, het duurde al zo lang en het was allemaal best naar, zowel voor mij als voor hem.
Mijn dochter is om 21.30 u geboren en om een uurtje of 23.30 ging iedereen weer naar huis en mocht ik naar de zaal voor dames-die-met-een-keizersnede-zijn-bevallen.
Zowel ik als mijn betere helft hadden helemaal niet zo de behoefte aan een dag alleen om te wennen aan ons kindje, we wilden alle liefde en emoties graag even delen met de mensen waar we zoveel van houden en dat was helemaal goed!
donderdag 12 juni 2008 om 15:49
Lieve Reiger,
Ik heb eerst het hele topic doorgelezen en inmiddels is alles wat ik had willen zeggen al glashelder en zoveel beter gezegd door Feliciaatje.
Ik denk overigens dat jullie dit hadden zien aankomen? Want is jouw stiefdochter niet dezelfde die haar moeder wel, maar haar vader niet het geslacht van de baby wilde vertellen? Enfin, ik ben het er helemaal mee eens dat vader dochter erg veel macht geeft op deze manier, en ik lees inmiddels dat hij nu uit dit patroon wil stappen. Blijft natuurlijk staan dat ik het heel naar en verdrietig vind voor jou en je man. Gelukkig is het contact met andere kinderen wel goed.
@Feliciaatje, ik lees sinds een paar maanden(?) berichten van je op het forum. De dingen die jij over moeizame ouder-kind relaties schrijft of over scheidende ouders vind ik vaak inzichtelijk en troostend.
@BGB Blijkbaar helaas veel rottige schoondochters in jouw omgeving? Maar het argument dat je veel gezeur over schoonouders leest op het forum is toch een beetje scheef. We lezen ook veel over vreemdgaande mannen etc etc op het forum. Problemen daar openen mensen nu eenmaal vaker topics over. ( Jij als prettige uitzondering daargelaten!) Ik ben heel erg gesteld op mijn schoonouders, en dat schrijf ik ook weleens op van die anti-schoonouder topics. Maar ja, ik heb gewoon geluk gehad dat het klikt met mijn schoonouders.
Nog twee maandjes en dan krijgen wij ons eerste kindje en ik heb echt geen idee wie van de ouders er het eerst aan mijn bed staat. Degene die het snelst is? Ik maak me veel meer zorgen om mijn ouders dan om mijn schoonouders. Mijn ouders liggen in een nare scheiding. Aan de ene kant weiger ik voor hen te gaan organiseren dat ze elkaar niet tegen het lijf lopen aan de andere kant ben ik er helemaal niet gerust op dat ze zich zouden kunnen 'beheersen' boven de wieg van hun kleinkind. het voelt hoe dan ook verdrietig dat ze dit niet samen kunnen delen.
Ik heb eerst het hele topic doorgelezen en inmiddels is alles wat ik had willen zeggen al glashelder en zoveel beter gezegd door Feliciaatje.
Ik denk overigens dat jullie dit hadden zien aankomen? Want is jouw stiefdochter niet dezelfde die haar moeder wel, maar haar vader niet het geslacht van de baby wilde vertellen? Enfin, ik ben het er helemaal mee eens dat vader dochter erg veel macht geeft op deze manier, en ik lees inmiddels dat hij nu uit dit patroon wil stappen. Blijft natuurlijk staan dat ik het heel naar en verdrietig vind voor jou en je man. Gelukkig is het contact met andere kinderen wel goed.
@Feliciaatje, ik lees sinds een paar maanden(?) berichten van je op het forum. De dingen die jij over moeizame ouder-kind relaties schrijft of over scheidende ouders vind ik vaak inzichtelijk en troostend.
@BGB Blijkbaar helaas veel rottige schoondochters in jouw omgeving? Maar het argument dat je veel gezeur over schoonouders leest op het forum is toch een beetje scheef. We lezen ook veel over vreemdgaande mannen etc etc op het forum. Problemen daar openen mensen nu eenmaal vaker topics over. ( Jij als prettige uitzondering daargelaten!) Ik ben heel erg gesteld op mijn schoonouders, en dat schrijf ik ook weleens op van die anti-schoonouder topics. Maar ja, ik heb gewoon geluk gehad dat het klikt met mijn schoonouders.
Nog twee maandjes en dan krijgen wij ons eerste kindje en ik heb echt geen idee wie van de ouders er het eerst aan mijn bed staat. Degene die het snelst is? Ik maak me veel meer zorgen om mijn ouders dan om mijn schoonouders. Mijn ouders liggen in een nare scheiding. Aan de ene kant weiger ik voor hen te gaan organiseren dat ze elkaar niet tegen het lijf lopen aan de andere kant ben ik er helemaal niet gerust op dat ze zich zouden kunnen 'beheersen' boven de wieg van hun kleinkind. het voelt hoe dan ook verdrietig dat ze dit niet samen kunnen delen.
donderdag 12 juni 2008 om 18:10
Dames,
Ik moet nog bevallen. Ik lees dat iedereen gelijk bezoek krijgt. Is dat altijd normaal? Ik kan me zo voorstellen dat je na de bevalling helemaal niemand wil zien? Omdat je dan uitgeput bent en eerst even zelf tot rust wil komen. Daar komt bij dat ik in een super klein huisje woon. Ik zie er echt tegen op dat ik dan in bed lig en dat dan mn schoonmoeder op de stoep staat met haar nieuwe vriend. Maar ja, ik wil niemand voor het hoofd stoten, zeker niet mijn vriend. Het is tenslotte zijn moeder.
Ik moet nog bevallen. Ik lees dat iedereen gelijk bezoek krijgt. Is dat altijd normaal? Ik kan me zo voorstellen dat je na de bevalling helemaal niemand wil zien? Omdat je dan uitgeput bent en eerst even zelf tot rust wil komen. Daar komt bij dat ik in een super klein huisje woon. Ik zie er echt tegen op dat ik dan in bed lig en dat dan mn schoonmoeder op de stoep staat met haar nieuwe vriend. Maar ja, ik wil niemand voor het hoofd stoten, zeker niet mijn vriend. Het is tenslotte zijn moeder.
donderdag 12 juni 2008 om 19:05
Marliek, gewoon afwachten hoe het allemaal gaat en hoe je je na de bevalling voelt en dan daarnaar handelen. Voel je je te moe of emotioneel of wil je gewoon even met z'n drieen genieten, dan wacht je met bellen. Maar misschien stuiter je nog wel van de adrenaline en kun je niet wachten om je baby aan (bepaalde mensen uit) je omgeving te laten zien. Dat had ik na de bevalling van mijn eerste, ik lag nog tijdens het hechten iedereen zelf te bellen en was zo trots dat ik het prima vond dat mensen (ouders, schoonouders en mijn zusje) meteen langskwamen om te kijken.
Lijstje met telefoonnummers bij de hand houden voor het geval je wel wilt bellen en het gewoon aan de kant leggen als je er nog even mee wilt wachten.
Lijstje met telefoonnummers bij de hand houden voor het geval je wel wilt bellen en het gewoon aan de kant leggen als je er nog even mee wilt wachten.
