Kinderen
alle pijlers
Maakt jouw kind (groep 6-8) de spreekbeurt of werkstuk zelf?
zondag 20 november 2022 om 15:20
De vraag spreekt denk ik voor zichzelf … ben gewoon even benieuwd. Onze eigen ervaring is dat ons kind het totaal niet zelf kan. Het gaat al mis bij het plannen. Kind heeft geen idee wanneer de deadlines zijn.. vervolgens grote moeite met bedenken van onderwerp. Over het maken van de slides of documenten wil ik het eigenlijk niet eens hebben. Het komt er eigenlijk op neer dat ik er per werkstuk of spreekbeurt ongeveer 15 uur van mijn eigen tijd insteek. Is dat normaal?
zaterdag 26 november 2022 om 14:33
Natuurlijk zijn sommige dingen handiger om te weten. En daarnaast is er genoeg wat je niet hoeft te weten, daarvan hoeveel je alleen te weten hoe je daar betrouwbare informatie over opzoekt.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 26-11-2022 14:49
0.38% gewijzigd
zaterdag 26 november 2022 om 14:37
Als je geen kleerhangers hebt, vallen alle jassen op de grond.Andersom schreef: ↑26-11-2022 14:07Ik denk dat het middelbaar onderwijs daarin nu een stap zal moeten maken.
We willen kinderen voorbereiden op het echte leven, dat vraagt andere vaardigheden dan vijftig jaar geleden.
Je kunt alles opzoeken, de hele bubs aan feiten zit al in je broekzak. Waarom moeten kinderen dat nu allemaal uit hun hoofd leren?
zaterdag 26 november 2022 om 14:40
Ik zie dat leerlingen zelf last hebben van een gebrek aan algemene ontwikkeling. Ze denken dat sommige docenten geniaal zijn en al is dat bij een paar echt wel zo, de meeste leraren hebben ooit gewoon veel dingen geleerd en onthouden. Hoe meer kennis in je hoofd, hoe makkelijker je nieuwe kennis in de goede laatjes kunt stoppen, waar ze fijn liggen tot je ze nodig hebt.
zaterdag 26 november 2022 om 14:48
Ik vind het dan ook jammer dat er dan dus opeens discussies gaan over voor of tegen het een of ander.
zaterdag 26 november 2022 om 14:57
cuculuscanorus schreef: ↑26-11-2022 14:37Als je geen kleerhangers hebt, vallen alle jassen op de grond.
Helemaal eens hoor, dat betekent echt niet dat we niet kritisch naar de lesstof moeten gaan kijken. Het hoofdstuk 'moderne geschiedenis' wordt langer en langer. Mijn ouders hadden zestig/zeventig jaar minder geschiedenis te leren dan wij.
Is het dan verstandig om de oude geschiedenis te gaan compacten of de moderne? Tot nu toe zie ik vooral het compacten van de moderne geschiedenis. Als kind, geboren en opgegroeid in de Koude Oorlog, was dat voor ons parate kennis. Mijn kinderen hebben daar weinig over geleerd.
Mijn ouders moesten rijen jaartallen leren, feiten die je zo kunt opzoeken. Wij keken al veel meer naar het hoe en waarom van de gebeurtenissen. Wij leerden de geschiedenis beter begrijpen. Als je dan nu ziet hoe weinig aandacht er is voor WO I en het interbellum dan blijkt het lastiger en lastiger om WO II te begrijpen.
En dat geldt natuurlijk voor veel meer vakken. De kennis over zoveel zaken is nu zoveel meer uitgebreid dan vijftig jaar geleden, dan kunnen onze kinderen niet allemaal ook nog leren.
zaterdag 26 november 2022 om 15:08
Oh, ik heb me niet met die discussie beziggehouden. Ik zie in de bovenbouw dat " je hoeft geen feitjes te kennen, want je kunt alles opzoeken" niet werkt. Dat is mijn stokpaardje, dus daar postte ik over. Peerfeedback staat daar volgens mij compleet los van.
zaterdag 26 november 2022 om 15:14
Precies, het staat behoorlijk los van elkaar. Ik ging in op de totale discussie.cuculuscanorus schreef: ↑26-11-2022 15:08Oh, ik heb me niet met die discussie beziggehouden. Ik zie in de bovenbouw dat " je hoeft geen feitjes te kennen, want je kunt alles opzoeken" niet werkt. Dat is mijn stokpaardje, dus daar postte ik over. Peerfeedback staat daar volgens mij compleet los van.
zaterdag 26 november 2022 om 16:26
Als het goed is beoordelen ze ook niet elkaar, maar het product. Geen idee wat omgangsvormen er mee te maken hebben en waarom dat een taak van school zou moeten zijn.Dokje schreef: ↑26-11-2022 12:11Nee, maar de ontwikkeling van de Nederlandse samenleving en onderwijs in het algemeen zijn wel argumenten.
En beiden zijn, blijkt uit onderzoek na onderzoek, negatief. Internationaal onderzoek toont dat zelfs.
En inwoners hebben iha 1 ding gemeen: ze hebben allemaal in Nederland op school gezeten.
Nederland is een hoog competitieve, neoliberale samenleving. Kinderen elkaar laten beoordelen past daar uitstekend in. Maar dan krijg je wel een bepaald type samenleving. Een samenleving waarin iedereen elkaar de maat neemt...en waarin iedereen denkt even veel van iets af te weten en dat vooral te moeten delen. En ja, dat is toch echt typisch Nederlands. De omgangsvormen zijn hier belabberd.
zaterdag 26 november 2022 om 16:30
In veel sectoren is het geven van feedback, intervisie en kunnen omgaan kritiek juist erg belangrijk. En dat is echt wel een verandering ten opzichte van vroeger. In veel banen wordt van je verwacht zelfsturend te zijn en goed te kunnen omgaan met collega's om bijvoorbeeld samen te werken in projecten of wisselende werkzaamheden. Dan is het vreselijk lastig als je dat nooit geleerd hebt. En niet kunt omgaan met feedback. Of mensen die alles als kritiek zien of (nog erger) op zichzelf betrekken.
Ik heb dat soort zaken op de basisschool nooit gehad. En ben blij dat daar in het huidige onderwijs juist veel aandacht voor is. Als je als kind het niet aankunt dat medeleerlingen tips en tops geven is dat juist iets om te moeten leren. Daar heb je levenslang wat aan. En ook de medeleerling leert er weer wat van.
Ik heb dat soort zaken op de basisschool nooit gehad. En ben blij dat daar in het huidige onderwijs juist veel aandacht voor is. Als je als kind het niet aankunt dat medeleerlingen tips en tops geven is dat juist iets om te moeten leren. Daar heb je levenslang wat aan. En ook de medeleerling leert er weer wat van.
zaterdag 26 november 2022 om 16:35
Feedback geven zet jezelf als het goed is (en dus goed opgezet en begeleid) ook aan het denken over de criteria en in hoeverre die al behaald zijn in het te beoordelen werk (kritisch kijken naar een product). Door op zo'n manier naar werk en de criteria te kijken, kan je je eigen werk ook beter krijgen. Naast dat het je leert over feedback geven en ontvangen.
Daarnaast ben ik overigens ook een voorstander van kennis, die twee staan helemaal los van elkaar en vullen elkaar alleen maar aan. Alles kennis moeten opzoeken maakt dat je nergens kritisch op kan reflecteren, afwegen, associëren, etc.
Daarnaast ben ik overigens ook een voorstander van kennis, die twee staan helemaal los van elkaar en vullen elkaar alleen maar aan. Alles kennis moeten opzoeken maakt dat je nergens kritisch op kan reflecteren, afwegen, associëren, etc.
zaterdag 26 november 2022 om 17:19
Maar wat voor ouwelui nog moderne geschiedenis was is voor de kinderen van nu al weer bijna middeleeuwenAndersom schreef: ↑26-11-2022 14:57Helemaal eens hoor, dat betekent echt niet dat we niet kritisch naar de lesstof moeten gaan kijken. Het hoofdstuk 'moderne geschiedenis' wordt langer en langer. Mijn ouders hadden zestig/zeventig jaar minder geschiedenis te leren dan wij.
Is het dan verstandig om de oude geschiedenis te gaan compacten of de moderne? Tot nu toe zie ik vooral het compacten van de moderne geschiedenis. Als kind, geboren en opgegroeid in de Koude Oorlog, was dat voor ons parate kennis. Mijn kinderen hebben daar weinig over geleerd.
Mijn ouders moesten rijen jaartallen leren, feiten die je zo kunt opzoeken. Wij keken al veel meer naar het hoe en waarom van de gebeurtenissen. Wij leerden de geschiedenis beter begrijpen. Als je dan nu ziet hoe weinig aandacht er is voor WO I en het interbellum dan blijkt het lastiger en lastiger om WO II te begrijpen.
En dat geldt natuurlijk voor veel meer vakken. De kennis over zoveel zaken is nu zoveel meer uitgebreid dan vijftig jaar geleden, dan kunnen onze kinderen niet allemaal ook nog leren.
Als historicus vind ik trouwens dat tijdgenoten nog niet goed naar de eigentijdse geschiedenis kunnen kijken. We zien ook dat juist nu jongere historici met verhelderende inzichten komen over de twee wereldoorlogen. Zij kijken er niet als getuige naar, maar als historici.
„Ik ben goddank helemaal niets” (Japi)
zaterdag 26 november 2022 om 17:37
Gaat het niet meer over spreekbeurten?
Ja, ik hielp best veel. Dat valt onder ouderbetrokkenheid, vind ik.
Ik overhoorde ook met de tafels en met topo. En zorgde voor een zorgvuldige surprise (in plaats van de sneue snipperdoos die mijn kinderen meestal terug ontvingen).
Als ik kijk wat de kinderen allemaal moeten kunnen, vergeleken met onze schooljaren, dan mogen ze daar best wat hulp bij ontvangen.
Ja, ik hielp best veel. Dat valt onder ouderbetrokkenheid, vind ik.
Ik overhoorde ook met de tafels en met topo. En zorgde voor een zorgvuldige surprise (in plaats van de sneue snipperdoos die mijn kinderen meestal terug ontvingen).
Als ik kijk wat de kinderen allemaal moeten kunnen, vergeleken met onze schooljaren, dan mogen ze daar best wat hulp bij ontvangen.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
zaterdag 26 november 2022 om 17:42
oudebaas schreef: ↑26-11-2022 17:19Maar wat voor ouwelui nog moderne geschiedenis was is voor de kinderen van nu al weer bijna middeleeuwen
Als historicus vind ik trouwens dat tijdgenoten nog niet goed naar de eigentijdse geschiedenis kunnen kijken. We zien ook dat juist nu jongere historici met verhelderende inzichten komen over de twee wereldoorlogen. Zij kijken er niet als getuige naar, maar als historici.
Inderdaad!
Maar juist die moderne geschiedenis bepaalt mede hoe we nu onze samenleving vormgeven. Jarenlang was onze samenleving een product van christelijke normen en waarden, gebaseerd op de middeleeuwen toen de kerk het voor het zeggen had.
Nu steeds minder mensen naar de kerk gaan en steeds meer mensen daarover kritisch gaan denken lijken mij die twee oorlogen heel bepalend.
zaterdag 26 november 2022 om 17:58
Maar ja, die sneue snipperdoos is wel gemaakt door het kind van, en niet door de ouder van.M3LL0N4 schreef: ↑26-11-2022 17:37Gaat het niet meer over spreekbeurten?
Ja, ik hielp best veel. Dat valt onder ouderbetrokkenheid, vind ik.
Ik overhoorde ook met de tafels en met topo. En zorgde voor een zorgvuldige surprise (in plaats van de sneue snipperdoos die mijn kinderen meestal terug ontvingen).
Als ik kijk wat de kinderen allemaal moeten kunnen, vergeleken met onze schooljaren, dan mogen ze daar best wat hulp bij ontvangen.
Dat vond ik zo ergerlijk aan die paasontbijtdoos die mijn dochter wél zelf geknutseld had en al die andere paasontbijtdozen die overduidelijk door moeder was gemaakt. Dat ding dat mijn dochter, volgens de regels en het verzoek wél helemaal zelf had gemaakt was dus zo’n ‘sneue snipperdoos’ ten opzichte van al die volwassen dozen. Alsof het de tafels moet opdreunen ten midden van volwassenen die diezelfde tafels veel beter kunnen opdreunen.
Ik vind het jaren later nog steeds te erg voor woorden. Een kind maakt iets voor een ander kind, maar we gaan allemaal net doen alsof ons kind beter dan beter kan knippen en plakken, met als gevolg dat het kindje dat het wél zelf doet dus de sneue snipperdoos maakt.
zaterdag 26 november 2022 om 18:36
Eens!
Mijn kinderen hebben al hun surprises zelf gemaakt. De ene is heel creatief en maakt fraaie surprises. De andere was er geen ster in, maar deed echt haar best en het zag er heel prima uit voor een surprise gemaakt door een basisschoolkind. Maar als alle andere surprises gemaakt worden door volwassen vrouwen die blijkbaar daar passie voor hebben, dan is jouw surprise maar een beetje sneu.
Het is een beetje een principiële zaak voor mij, maar ik vind het te maf voor woorden dat ouders geweldige surprises maken zodat kinderen die hun best gedaan hebben in verhouding falen. Didactisch onverantwoord en heel vreemd. Ik heb het niet over helpen, natuurlijk, zelfs niet over zelf papier macheen, maar echt over die oog-uitsteekonzin met een hele fotoreportage op sociale media.
Mijn kinderen hebben al hun surprises zelf gemaakt. De ene is heel creatief en maakt fraaie surprises. De andere was er geen ster in, maar deed echt haar best en het zag er heel prima uit voor een surprise gemaakt door een basisschoolkind. Maar als alle andere surprises gemaakt worden door volwassen vrouwen die blijkbaar daar passie voor hebben, dan is jouw surprise maar een beetje sneu.
Het is een beetje een principiële zaak voor mij, maar ik vind het te maf voor woorden dat ouders geweldige surprises maken zodat kinderen die hun best gedaan hebben in verhouding falen. Didactisch onverantwoord en heel vreemd. Ik heb het niet over helpen, natuurlijk, zelfs niet over zelf papier macheen, maar echt over die oog-uitsteekonzin met een hele fotoreportage op sociale media.
zaterdag 26 november 2022 om 18:49
Erewoord: ouders maken zich drukker om sneue snipperdozen dan de kinderen.
Kinderen zijn namelijk een stuk minder gek dan volwassenen. Die snappen ook dat flodderige Fabio zijn stinkende best gedaan heeft en dat geholpen Gerrit ‘hulp’ heeft gehad van overnemende Ouder.
Kinderen zijn namelijk een stuk minder gek dan volwassenen. Die snappen ook dat flodderige Fabio zijn stinkende best gedaan heeft en dat geholpen Gerrit ‘hulp’ heeft gehad van overnemende Ouder.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 26 november 2022 om 18:50
Ik maakte ze niet zelf hoor, die surprises. Maar zorgde er wel voor dat er een bepaalde netheid was, dat het af was, dat het 'iets' was. Door een idee aan te leveren, of door te zeuren over de deadline, door materialen in huis te hebben, door het even na te lopen en wat puntjes op de i te zetten.
Mijn kind kan zelf inderdaad een kale snipperdoos maken. Maar samen iets leuks maken, dat heeft toch best een toegevoegde pedagogische waarde.
Net als bij een spreekbeurt. Even nalopen, toch nog een plaatje erbij, samen met kind de inhoud bespreken. Wat bedoelt hij hiermee? Waarom staat dat er? Dat is wel erg kort, een pagina met maar twee regels? Daar kan meer tekst bij.
Dat is óók leren. Daar leert kind meer van dan een matige voldoende van de leraar zonder fatsoenlijke onderbouwing.
Mijn kind kan zelf inderdaad een kale snipperdoos maken. Maar samen iets leuks maken, dat heeft toch best een toegevoegde pedagogische waarde.
Net als bij een spreekbeurt. Even nalopen, toch nog een plaatje erbij, samen met kind de inhoud bespreken. Wat bedoelt hij hiermee? Waarom staat dat er? Dat is wel erg kort, een pagina met maar twee regels? Daar kan meer tekst bij.
Dat is óók leren. Daar leert kind meer van dan een matige voldoende van de leraar zonder fatsoenlijke onderbouwing.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
zaterdag 26 november 2022 om 18:57
Dat is fijn. Mijn flodderige Fabiola is er wel eens heel droevig over geweest, omdat ze bang was dat haar surprise een enorme teleurstelling was. Gelukkig gaf ze wél altijd het cadeautje dat op het verlanglijstje stond, dat was ook niet voor iedereen logisch.feow schreef: ↑26-11-2022 18:49Erewoord: ouders maken zich drukker om sneue snipperdozen dan de kinderen.
Kinderen zijn namelijk een stuk minder gek dan volwassenen. Die snappen ook dat flodderige Fabio zijn stinkende best gedaan heeft en dat geholpen Gerrit ‘hulp’ heeft gehad van overnemende Ouder.
zaterdag 26 november 2022 om 21:03
Blijkbaar in Nederland wel als je naar de ontwikkelingen in het onderwijs kijkt.
Je weet hoe Nederland het doet en waar Nederland om bekend staat?
zaterdag 26 november 2022 om 23:06
Nou nee zo werkt het toch niet. Ik weet nog dat ik vol bewondering keek naar bepaalde prachtige of creatieve surprises en hoopte dat die voor mij zouden zijn. Dat waren trouwens echt niet altijd ouders. Er zijn genoeg kinderen die gewoon heel veel knutselen. Dat leuk vinden en goed kunnen. En ook nu zie ik dat weer terug op het plein. De mooie surprises worden uitgebreid bewonderd of er volgen complimenten. Terwijl weinig kinderen zitten te wachten op een schoenendoos met zooi waar duidelijk geen tijd en energie in is gestopt.feow schreef: ↑26-11-2022 18:49Erewoord: ouders maken zich drukker om sneue snipperdozen dan de kinderen.
Kinderen zijn namelijk een stuk minder gek dan volwassenen. Die snappen ook dat flodderige Fabio zijn stinkende best gedaan heeft en dat geholpen Gerrit ‘hulp’ heeft gehad van overnemende Ouder.
In de klas van mijn kind is het ieder jaar hetzelfde kind wat er gewoon geen zin in heeft. Duidelijk geen tijd in heeft gestopt en ouders maakt het geen bal uit. Die zijn daar vorig jaar op aangesproken nadat een ander kind de doos zo in het afval gooide. Het zag er werkelijk niet uit, het gedicht ontbrak en kind had als cadeau een zak snoep gekocht (terwijl dat niet mag en niet gevraagd was) dat is ook echt wel nalatigheid van ouders. Overnemen moet niet. Maar aansporen en ondersteunen (of hulp vragen op school of in je omgeving) wel. Een ander kind doet ook moeite voor jou.
zondag 27 november 2022 om 07:46
Goede postSocie schreef: ↑26-11-2022 16:35Feedback geven zet jezelf als het goed is (en dus goed opgezet en begeleid) ook aan het denken over de criteria en in hoeverre die al behaald zijn in het te beoordelen werk (kritisch kijken naar een product). Door op zo'n manier naar werk en de criteria te kijken, kan je je eigen werk ook beter krijgen. Naast dat het je leert over feedback geven en ontvangen.
Daarnaast ben ik overigens ook een voorstander van kennis, die twee staan helemaal los van elkaar en vullen elkaar alleen maar aan. Alles kennis moeten opzoeken maakt dat je nergens kritisch op kan reflecteren, afwegen, associëren, etc.
Onlangs heb ik voor mijn werk nog een post hbo gedaan. Ook hier werd gebruik gemaakt van peergroups. Zonder kennis kun je de criteria bij langs lopen maar wordt feedback geven wat ongemakkelijk gehakkel is mijn ervaring. Vond het jammer want het leek me leerzaam. Op het werk kun je er wel verder mee. Misschien is dat het doel.
zondag 27 november 2022 om 08:12
evelien2010 schreef: ↑26-11-2022 23:06Nou nee zo werkt het toch niet. Ik weet nog dat ik vol bewondering keek naar bepaalde prachtige of creatieve surprises en hoopte dat die voor mij zouden zijn. Dat waren trouwens echt niet altijd ouders. Er zijn genoeg kinderen die gewoon heel veel knutselen. Dat leuk vinden en goed kunnen. En ook nu zie ik dat weer terug op het plein. De mooie surprises worden uitgebreid bewonderd of er volgen complimenten. Terwijl weinig kinderen zitten te wachten op een schoenendoos met zooi waar duidelijk geen tijd en energie in is gestopt.
In de klas van mijn kind is het ieder jaar hetzelfde kind wat er gewoon geen zin in heeft. Duidelijk geen tijd in heeft gestopt en ouders maakt het geen bal uit. Die zijn daar vorig jaar op aangesproken nadat een ander kind de doos zo in het afval gooide. Het zag er werkelijk niet uit, het gedicht ontbrak en kind had als cadeau een zak snoep gekocht (terwijl dat niet mag en niet gevraagd was) dat is ook echt wel nalatigheid van ouders. Overnemen moet niet. Maar aansporen en ondersteunen (of hulp vragen op school of in je omgeving) wel. Een ander kind doet ook moeite voor jou.
En wie gaan we dat aanrekenen? Zo'n kind kan daar weinig aan doen natuurlijk. Hoe kut moet zo'n kind zich voelen?
Wat ik dan niet snap is dat school dat niet oppakt. Als het jaar na jaar mis gaat dan is de enige die daar iets mee kan de leerkracht. Of misschien een ouder van een vriendje die aanbiedt het te begeleiden.
Het kind en zijn ouders aanspreken is bewezen niet effectief. Dan kan de hele omgeving blijven wijzen naar dat gezin maar dat lost niks op. De omgeving is hier mede verantwoordelijk voor. Het kind heeft hulp nodig, hoe fijn als iemand dat naar zich toetrekt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
