Kinderen
alle pijlers
Mag ik even zeuren? Wat een baaldag!
zaterdag 10 november 2007 om 16:05
Mag ik me via dit topic even stevig afreageren?
Wat een rotdag heb ik vandaag! Ik vind dat m'n leven maar weinig voorstelt zo tijdens m'n bevallingsverlof. Ben alleen maar aan het huishouden, sloven en zorgen voor man en kind. Ondanks dat ik zo m'n best doe vind ik dat het hier in huis maar een dikke bende is. Had vanochtend eens geen zin om ontbijt voor m'n vriend en mezelf klaar te maken en sinaasappels uit te persen. En dus maakt hij lekker z'n eigen boterham klaar en gaat doodleuk zitten Internetten. Verse jus hoeft voor hem niet, te veel gedoe met citruspers schoonmaken e.d.. De baby ligt nu al bijna een uur te huilen nadat ze gevoed en verschoond is en vriendlief is weggegaan toen ik hem verweet dat hij te weinig bijdraagt aan de huishouding. Hij gaat vanavond lekker op verjaardagsvisite. Zonder mij, want geen oppas.
Ik heb zin om even lekker naar buiten te gaan maar vind het risico op een stortbui te groot. En dus zit ik nu maar weer eens achter de pc, mailbox te bekijken waar de langverwachte mailtjes van mijn vriendinnen nog steeds niet in zitten. Ik blijf hun niet steeds mailen hoor, als het altijd maar van mijn kant moet komen....ik ben tenslotte zes weken geleden moeder geworden dus er zou niets mis mee zijn als ze zich eens afvroegen hoe het me eigenlijk vergaat en eens gezellig langs zouden komen!!!
Soms mis ik de kraamhulp zo ontzettend. Want wat was het heerlijk om eens verzorgd en vertroeteld te worden. Maar ja, die tijd komt niet terug. Ik ga er maar van uit dat ik morgenochtend weer goedgehumeurd en energiek wakker word.
Wat een rotdag heb ik vandaag! Ik vind dat m'n leven maar weinig voorstelt zo tijdens m'n bevallingsverlof. Ben alleen maar aan het huishouden, sloven en zorgen voor man en kind. Ondanks dat ik zo m'n best doe vind ik dat het hier in huis maar een dikke bende is. Had vanochtend eens geen zin om ontbijt voor m'n vriend en mezelf klaar te maken en sinaasappels uit te persen. En dus maakt hij lekker z'n eigen boterham klaar en gaat doodleuk zitten Internetten. Verse jus hoeft voor hem niet, te veel gedoe met citruspers schoonmaken e.d.. De baby ligt nu al bijna een uur te huilen nadat ze gevoed en verschoond is en vriendlief is weggegaan toen ik hem verweet dat hij te weinig bijdraagt aan de huishouding. Hij gaat vanavond lekker op verjaardagsvisite. Zonder mij, want geen oppas.
Ik heb zin om even lekker naar buiten te gaan maar vind het risico op een stortbui te groot. En dus zit ik nu maar weer eens achter de pc, mailbox te bekijken waar de langverwachte mailtjes van mijn vriendinnen nog steeds niet in zitten. Ik blijf hun niet steeds mailen hoor, als het altijd maar van mijn kant moet komen....ik ben tenslotte zes weken geleden moeder geworden dus er zou niets mis mee zijn als ze zich eens afvroegen hoe het me eigenlijk vergaat en eens gezellig langs zouden komen!!!
Soms mis ik de kraamhulp zo ontzettend. Want wat was het heerlijk om eens verzorgd en vertroeteld te worden. Maar ja, die tijd komt niet terug. Ik ga er maar van uit dat ik morgenochtend weer goedgehumeurd en energiek wakker word.
zondag 11 november 2007 om 17:10
wyfke, natuurlijk mag je je af reageren en zijn belerende vingertjes niet leuk, maar ik kan ook niet echt begripvol reageren als ik je topic lees, wel naar hoe jij je voelt, maar niet naar hoe je vriend zich gedraagt. Mijn vriend werkt hard, is lange dagen van huis (van sochtends 7 tot savonds 7) maar als hij thuiskomt doet hij ons kind in bad, brengt haar naar bed. In het weekend kookt hij vaak en doet hij net zoveel in het huishouden als ik. (ik werk nu 20 uur per week, maar dat was ook zo in mijn verlof). En ja, ik vind het ook logisch dat als hij savonds laat thuis komt en jij bent vrij geweest, dat jij dan kookt en het grootste gedeelte doet van het huishouden, maar het moet wel in overleg gaan en thuis met een verse baby is nogal een verandering. En inderdaad wat vrienden betreft, ga er lekker zelf op uit, heerlijk, kindje is nog klein, kan in de draagzak mee de trein in, en je voelt jezelf ook weer wat beter. Natuurlijk is het niet leuk dat niemand langs komt, maar als je jezelf nagaat toen je nog werkte, een week is zo voorbij en een bezoekje plannen kan best lastig zijn voor fulltime werkende vriendinnen. (al zou ik ook teleurgesteld zijn en heb ik niet die ervaring hoor)
zondag 11 november 2007 om 17:21
Wyfke, dat van de vrienden hebben wij hier ook hoor. Zelfs alle collega's zijn al geweest en kennissen ook, maar de vrienden van wie we dachten dat ze goede vrienden waren laten het afweten. Terwijl we wel altijd meteen voor hun klaar staan. Nou ik ben er klaar mee. Als ze het fatsoen niet hebben om langs te komen dan blijven ze maar weg. Klinkt hard, maar vriendschap moet niet van 1 kant komen. Het is toch heel bijzonder als vrienden een kindje krijgen, maar dan na 6 weken (we zijn tegelijk bevallen) nog niet langs zijn geweest weet ik genoeg. Ik zeg verder nog niets, maar ze zullen versteld staan dat ik nu eens niet bel en voor ze klaar sta als ze bellen. Laat het ze gewoon ook even voelen. Ach, ik zeg wel maak je er niet druk om, maar dat doe ik zelf ook wel. Weet hoe je je voelt!!
Probeer inderdaad wel met je vriend te praten dat jij ook wel eens een avond weg wilt. Mijn man sport 2 avonden, maar als ik ook weer mag ga ik zeker ook sporten hoor! Dan kan hij thuis blijven. Is wel zo eerlijk.
Probeer inderdaad wel met je vriend te praten dat jij ook wel eens een avond weg wilt. Mijn man sport 2 avonden, maar als ik ook weer mag ga ik zeker ook sporten hoor! Dan kan hij thuis blijven. Is wel zo eerlijk.
zondag 11 november 2007 om 17:46
Wyfke, heb je al vrienden gebeld om langs te komen? Want ik vind eerlijk gezegd ook wel dat je er een beetje in blijft hangen nu. Ik herken je gevoelens wel van mijn zwangerschapsverlof ooit. Maar ik moet zeggen dat ik me niet elke dag zo voelde als jij. En daar zorgde ik zelf voor. Afspraken maken met mensen hielp mij, zorgen dat ik leuke dingen in het vooruitzicht had, dat ik nog eens iemand anders zag op een dag dan alleen mijn baby.
Je kunt zelf toch ook in de telefoon klimmen? Er zijn genoeg mensen die wachten met op bezoek komen omdat ze denken dat je het onwijs druk hebt. Wie weet als je ze belt en vraagt wanneer ze langskomen, dat ze van de week al op de stoep staan? Niet zo afwachtend meid!
Je kunt zelf toch ook in de telefoon klimmen? Er zijn genoeg mensen die wachten met op bezoek komen omdat ze denken dat je het onwijs druk hebt. Wie weet als je ze belt en vraagt wanneer ze langskomen, dat ze van de week al op de stoep staan? Niet zo afwachtend meid!
zondag 11 november 2007 om 20:12
Ik ben helemaal niet afwachtend. Vorig weekend ben ik er heerlijk op uit geweest om te winkelen, maar dat is niet iedere week leuk en bovendien erg kostbaar. Ik vind dat als je vrienden een baby hebben gekregen, je niet wekenlang moet wachten om eens op bezoek te komen. En helemaal niet als je weken terug al plechtig beloofd hebt om snel langs te komen. Een andere vriendin zou vandaag of morgen langskomen, ze zou dan nog wel contact opnemen om te laten weten wanneer ze precies kwam. Nou, de dag van vandaag is al zo goed als om en morgen zal het ook wel niks worden. Wij hebben een mooie gezonde baby gekregen en die mag men hier thuis komen bewonderen. Ik hoef toch niet zelf op pad om haar overal te showen? Zelf ga ik ook altijd op kraamvisite, er is nog nooit een kersverse moeder bij mij thuis geweest om haar baby aan mij te laten zien. Mooie omgekeerde wereld zou dat zijn.
Ik word er gewoon een beetje somber en neerslachtig van. Vind het ook jammer dat je niet openlijk voor je gevoelens van ongenoegen uit kan komen. Een tegenvallende kraamtijd lijkt een taboe-onderwerp te zijn en als je je niet goed voelt vindt men dat het aan jezelf ligt en niet aan anderen. Net of doe je het als kersverse moeder alleen goed als je op je roze wolkje zit. Het is fijn om hier mensen tegen te komen die hetzelfde ervaren.
Ik word er gewoon een beetje somber en neerslachtig van. Vind het ook jammer dat je niet openlijk voor je gevoelens van ongenoegen uit kan komen. Een tegenvallende kraamtijd lijkt een taboe-onderwerp te zijn en als je je niet goed voelt vindt men dat het aan jezelf ligt en niet aan anderen. Net of doe je het als kersverse moeder alleen goed als je op je roze wolkje zit. Het is fijn om hier mensen tegen te komen die hetzelfde ervaren.
zondag 11 november 2007 om 20:24
Ik vond de eerste tijd absoluut geen roze wolk hoor, de eerste weken vond ik echt gewoon zwaar en ik denk dat er weinig mensen zijn die dat niet zo ervaren hebben. De nasleep van de bevalling, de voedingen, hormonen die door je lijf gieren ik herkende mezelf niet meer. Maar eigenlijk sinds dat ik ben ga werken ben ik op die roze wolk geklommen en ik was niet van plan om er af te komen. 
En over dat langsgaan bij mensen, de meeste vriendinnen van mij werken overdag, dus even lekker bij iemand langsgaan zat er niet in tijdens mijn kraamtijd. En ik ben iemand van de rust en regelmaat voor mijn baby en in het begin heb ik best wel lopen tobben om mijn bv op gang te krijgen dus ik was erg aan huis gebonden.
En over dat langsgaan bij mensen, de meeste vriendinnen van mij werken overdag, dus even lekker bij iemand langsgaan zat er niet in tijdens mijn kraamtijd. En ik ben iemand van de rust en regelmaat voor mijn baby en in het begin heb ik best wel lopen tobben om mijn bv op gang te krijgen dus ik was erg aan huis gebonden.
zondag 11 november 2007 om 20:34
Wyfke, sorry, maar ik begrijp je niet helemaal.
Aan de ene kant heb je het over je leven wat maar niks meer voorstelt sinds je kleintje er is, maar aan de andere kant heb je het er ook over dat je zelf geen stappen onderneemt om je sociale leven weer een beetje op poten te krijgen. Dan blijf je in dat isolement zitten. En daar kom je niet als vanzelf weer uit, daar zal je toch echt wat voor moeten doen.
Ben jij soms de eerste van jullie vriendengroep die een kindje krijgt? Het zou heel goed kunnen dat vriendschappen hierdoor veranderen. Leuk is anders. Been there, done that. Helaas. Maar soms gebeurt het wel. Er zijn ook al wel eens topics over geweest.
En je mag natuurlijk wel eens lekker van je afzeiken. Nagenoeg iedereen dondert van die roze wolk af tijdens de kraamtijd en zeikt, maar weet het toch nog wel leuk te houden. Ik vraag me af of jij het uberhaupt wel leuk hebt?
Aan de ene kant heb je het over je leven wat maar niks meer voorstelt sinds je kleintje er is, maar aan de andere kant heb je het er ook over dat je zelf geen stappen onderneemt om je sociale leven weer een beetje op poten te krijgen. Dan blijf je in dat isolement zitten. En daar kom je niet als vanzelf weer uit, daar zal je toch echt wat voor moeten doen.
Ben jij soms de eerste van jullie vriendengroep die een kindje krijgt? Het zou heel goed kunnen dat vriendschappen hierdoor veranderen. Leuk is anders. Been there, done that. Helaas. Maar soms gebeurt het wel. Er zijn ook al wel eens topics over geweest.
En je mag natuurlijk wel eens lekker van je afzeiken. Nagenoeg iedereen dondert van die roze wolk af tijdens de kraamtijd en zeikt, maar weet het toch nog wel leuk te houden. Ik vraag me af of jij het uberhaupt wel leuk hebt?
zondag 11 november 2007 om 22:29
Nou nu overdrijf je wel een beetje Wyfke. Niemand zegt dat je je baby moet gaan showen bij anderen thuis, maar je kunt toch bellen met vriendinnen en vragen wanneer iemand bij jou op bezoek komt? Die vriendin die vandaag of morgen zou komen, die kun je bellen en dan zeg je: Weet je al wanneer je komt, dan kan ik er rekening mee houden met het plannen van andere bezoekjes. Of je zegt: Wilde je morgen nog langskomen?
Voel je je echt al heel lang zo zoals je je nu voelt? Zit er nooit een leuke dag tussen?
Voel je je echt al heel lang zo zoals je je nu voelt? Zit er nooit een leuke dag tussen?
zondag 11 november 2007 om 22:35
Wyfke, ik sluit me aan bij meerdere stukjes (ook herkenning van die moeilijke eerste periode die mij toch behoorlijk tegenviel). Maar wat ik eigenlijk een beetje mis is de insteek die jij en je vriend/man(?) nu hebben bij jullie verse gezinnetje. Want ik kan me jouw vorige topic nl. ook nog heel goed herinneren en daar heb je toen een hoop ervaringen gehoord van anderen, waaronder die van mij.
Moet ik nu opmaken uit dit topic dat er niks is verandert, heb je het besproken met je vriend, is daar wat uitgekomen en zo ja, wat dan? Want de basis van een gezin zijn, ligt in jullie gezamenlijke input, de moeite, de investering die jullie beiden maken. Anders kun je net zo goed een single mum zijn.
En verder, op persoonlijk vlak moet je natuurlijk ontzwangeren, enorm wennen, etc. Maar je zult ook zelf de stoute schoenen moeten gaan aantrekken om jouw leefsituatie voor jou prettiger te maken. Als je gevangen zit tussen 4 muren, moet je proberen om daar uit te komen. Je zegt dat je nog weinig mensen kent, dus probeer contacten aan te gaan, naar babyzwemmen, masage of wat dan ook om maar een beetje contact te krijgen. En wat betreft vrienden: als je teleurgesteld bent, spreek dan uit wat je dwars zit! Als het goede vrienden zijn, dan kunnen ze daar wel tegen.
Uitspreken, communiceren, etc. Het zijn toverwoorden, maar ze werken echt!
Moet ik nu opmaken uit dit topic dat er niks is verandert, heb je het besproken met je vriend, is daar wat uitgekomen en zo ja, wat dan? Want de basis van een gezin zijn, ligt in jullie gezamenlijke input, de moeite, de investering die jullie beiden maken. Anders kun je net zo goed een single mum zijn.
En verder, op persoonlijk vlak moet je natuurlijk ontzwangeren, enorm wennen, etc. Maar je zult ook zelf de stoute schoenen moeten gaan aantrekken om jouw leefsituatie voor jou prettiger te maken. Als je gevangen zit tussen 4 muren, moet je proberen om daar uit te komen. Je zegt dat je nog weinig mensen kent, dus probeer contacten aan te gaan, naar babyzwemmen, masage of wat dan ook om maar een beetje contact te krijgen. En wat betreft vrienden: als je teleurgesteld bent, spreek dan uit wat je dwars zit! Als het goede vrienden zijn, dan kunnen ze daar wel tegen.
Uitspreken, communiceren, etc. Het zijn toverwoorden, maar ze werken echt!
zondag 11 november 2007 om 22:37
Wyfke, waarom bel je je vrienden niet even? Het kan zijn dat zij er gewoon helemaal vanuit gaan dat je je rust nodig hebt en daarom niets van zich laten horen. Ik ben zelf best huiverig wat betreft mensen 'lastig vallen' tijdens de kraamtijd. Ik zou het gewoon doen. En inderdaad nog even heel goed met je vriend praten op een moment dat er geen onenigheid is. Aangeven dat je het soms moeilijk trekt en vragen of hij meer wil investeren.
Wat betreft Tilalia, helemaal eens met Layla. Draai al ongeveer even lang mee en ook geen nare reacties gezien. Wel grappige en ironische reacties soms en lekker fel, maar dat hebben meer mensen (waaronder ik zelf) en dat vind ik helemaal niet zo verkeerd, beetje pit & humor. Niekie's manier van nare opmerkingen maken waardeer ik juist helemaal niet. Zeg dan gewoon eerlijk meteen waar het om gaat en dat je daar nog gefrustreerd over bent. (wat best een beetje zielig is, zo'n 6 maanden na dato).
Wat betreft Tilalia, helemaal eens met Layla. Draai al ongeveer even lang mee en ook geen nare reacties gezien. Wel grappige en ironische reacties soms en lekker fel, maar dat hebben meer mensen (waaronder ik zelf) en dat vind ik helemaal niet zo verkeerd, beetje pit & humor. Niekie's manier van nare opmerkingen maken waardeer ik juist helemaal niet. Zeg dan gewoon eerlijk meteen waar het om gaat en dat je daar nog gefrustreerd over bent. (wat best een beetje zielig is, zo'n 6 maanden na dato).
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
zondag 11 november 2007 om 22:42
Ik vind niet dat je overdrijft Wyfke. Ik herken me wel in je gevoelens. Niks roze wolk. Wat is dat? Het is in het begin gewoon een gedoe, zo'n baby. Ik zie mijn vriendinnen ook minder dan voorheen. Maar ik hou me voor dat dat wel weer beter wordt. We bellen en smsen nog wel volop. Zodra de baby wat ouder is en ze het leven wat meer begrijpt zal dat wel beter worden. Hoop ik. Een tegenvallende kraamtijd is volgens mij inderdaad een taboe. Ik vond die van mij ook niet fijn. Had er misschien ook te veel van verwacht. Ik was -en ben soms nog steeds- continue gestresst. Heeft ze genoeg gegeten, waarom slaapt ze nog niet, waarom huilt ze nou ze heeft net gegeten, wel oppakken of niet, waarom wordt ze bij mij op schoot niet rustig ik ben toch haar moeder etc. etc. 'Iedereen' zegt dat je moet genieten, vooral in de kraamtijd. Dat is volkomen langs me heen gegaan, dat genieten. En tuurlijk zitten er bij jou, net als bij mij, heus wel leuke dagen tussen. Ze lacht inmiddels. Joepie: reactie! Geen eenrichtingsverkeer meer! Maar dan nog. Het voelt -bij mij althans- alsof 'de rest van het leven' een beetje langs me heen gaat. Het zal allemaal wel. En dat ervaar ik als vervelend. Wat een kleine wereld zit ik opeens in. Voeden, slapen en praten over hoe laat ze wakker was hoeveel ze gedronken heeft en poepluiers. Huh? Ben ik dat? Maar tegelijkertijd weet ik dat dit beter zal worden. De eerste maanden zijn het zwaarst. We zijn op de goede weg Wyfke. Het komt goed, echt! Dat kan niet anders!
zondag 11 november 2007 om 23:06
Het is ook gewoon zwaar. Niks geen roze wolk vaak hoor, wel roze momenten zoals ik hier wel eens gelezen heb.
Maar ik had dus juist een hele fijne kraamtijd, omdat mijn vriend zoveel deed. Geen smoesjes van ach die man doet al zoveel, welnee, IK heb ook tijd nodig voor mezelf en ik heb al de hele dag met bv een huilend kind gezeten dus dan nam hij het natuurlijk met liefde over zodat ik even kon bijtanken. Was ik weer relaxed en happy = iedereen happy.
Het is alleen maar verstandig om goed voor jezelf te zorgen als verse moeder (ipv je op te offeren en te sloven, dat is gewoon echt niet slim) en soms moet je dat afdwingen. Wat me niet leuk lijkt want ik heb het liever dat ie het uit zichzelf doet maar wel nodig in jouw geval, jij bent nu ook verantwoordelijk voor je kind niet meer alleen voor jezelf en dus moet je ervoor zorgen dat jij goed in je vel zit.
Als je blijft vinden dat jij alles maar moet doen thuis dan zal het waarschijnlijk ook langer duren voor je je weer fijn voelt want ook met een makkelijke baby ben je toch druk bezig. Plus onderschat ontzwangeren niet. Ik snap wel dat je lekker je hart wil luchten want het is ook niet niks allemaal, maar ik snap niet dat je niet wat doet om je situatie te verbeteren en je vriend aan te pakken.
Dat van die vrienden die niet langskomen is wel heel erg lullig maar dat gebeurd inderdaad soms helaas. Natuurlijk baal je daarvan.
Maar ik had dus juist een hele fijne kraamtijd, omdat mijn vriend zoveel deed. Geen smoesjes van ach die man doet al zoveel, welnee, IK heb ook tijd nodig voor mezelf en ik heb al de hele dag met bv een huilend kind gezeten dus dan nam hij het natuurlijk met liefde over zodat ik even kon bijtanken. Was ik weer relaxed en happy = iedereen happy.
Het is alleen maar verstandig om goed voor jezelf te zorgen als verse moeder (ipv je op te offeren en te sloven, dat is gewoon echt niet slim) en soms moet je dat afdwingen. Wat me niet leuk lijkt want ik heb het liever dat ie het uit zichzelf doet maar wel nodig in jouw geval, jij bent nu ook verantwoordelijk voor je kind niet meer alleen voor jezelf en dus moet je ervoor zorgen dat jij goed in je vel zit.
Als je blijft vinden dat jij alles maar moet doen thuis dan zal het waarschijnlijk ook langer duren voor je je weer fijn voelt want ook met een makkelijke baby ben je toch druk bezig. Plus onderschat ontzwangeren niet. Ik snap wel dat je lekker je hart wil luchten want het is ook niet niks allemaal, maar ik snap niet dat je niet wat doet om je situatie te verbeteren en je vriend aan te pakken.
Dat van die vrienden die niet langskomen is wel heel erg lullig maar dat gebeurd inderdaad soms helaas. Natuurlijk baal je daarvan.
maandag 12 november 2007 om 07:58
ik zie dingen toch echt anders hoor, natuurlijk zijn een aantal vriendinnnen bij mij langs gekomen (of natuurlijk, blijkbaar is dat niet zo natuurlijk), maar ik heb ook met een aantal juist afgesproken, nee, ik kom naar jou, ik wil eruit, ik wil "oefenen" met kind en openbaar vervoer of kind en auto en ik kom naar jou. Vond ik net zo leuk en helemaal niet omgekeerde wereld. Ik snap ook echt wel dat het niet leuk is als vriendinnen weken wachten met langskomen, maar ja, ik had er twee bij mijn bevalling, en heb met een aantal vriendinnen een hele hechte band (ik heb er geen tientallen, maar degenen die ik heb stellen me nooit of zelden teleur). En ik had ook geen behoefte aan dagelijks kraambezoek, 2 of 3 keer per week vond ik echt genoeg. Ik heb ook geen roze wolk ervaren, wel een vermoeide wolk, maar vond het allemaal wel erg leuk en bijzonder, Maar ook zwaar en heel moeilijk. Dat is niet zo gek denk ik. En nogmaals, hoe jij je voelt is legitiem en niks geks aan, wat mij vooral zou irriteren is de houding van je vriend, zeker als jij je zo voelt en hij merkt dat, zou hij juist in het weekend een lekker ontbijtje voor je moeten maken.
En tilalia, ik vind je bijdragen ook vaak heel waardevol en grappig. Het enige is dat je af en toe erg negatief kan doen over strakke ria blom regimes en huilende babies laten huilen. Dat is je goed recht natuurlijk, alleen ik probeer dan altijd maar als tegengas te geven dat ria blom niet strak en star is, niet op de klok kijken betekent (dat veel ouders dat zo interpreteren is niet haar schuld) en dat sommige babies echt alleen nog maar meer overstuur worden van troosten als ze huilen. En echt, ik praat uit ervaring, gelukkig kan ik mijn 1 jaar oude dochter nu wel troosten als ze overstuur is en moe, maar toen ze een klein babietje was, werkte dat echt niet, hoe graag ik dat ook wilde. Sommige babies laten zich niet troosten, die gaan dan alleen maar harder huilen. En die ervaring heb jij (gelukkig) niet, maar dat wil niet zeggen dat die babies niet bestaan. Dat is alles. Maar dat rechtvaardigt niet die gekke opmerking naar jou toe, die slaat nergens op. Ik vind sowieso dat persoonlijke sneren naar elkaar uit het niets in een topic heel vreemd.
overigens, even kleine aanvulling voor ik het halve forum over me heen krijg, laten huilen betekent niet negeren hoor. Alleen tussen oppakken en troosten en knuffelen bij huilen en in bedje laten liggen en regelmatig even kijken zit een groot verschil. Off topic, maar even voor de duidelijkheid.
En tilalia, ik vind je bijdragen ook vaak heel waardevol en grappig. Het enige is dat je af en toe erg negatief kan doen over strakke ria blom regimes en huilende babies laten huilen. Dat is je goed recht natuurlijk, alleen ik probeer dan altijd maar als tegengas te geven dat ria blom niet strak en star is, niet op de klok kijken betekent (dat veel ouders dat zo interpreteren is niet haar schuld) en dat sommige babies echt alleen nog maar meer overstuur worden van troosten als ze huilen. En echt, ik praat uit ervaring, gelukkig kan ik mijn 1 jaar oude dochter nu wel troosten als ze overstuur is en moe, maar toen ze een klein babietje was, werkte dat echt niet, hoe graag ik dat ook wilde. Sommige babies laten zich niet troosten, die gaan dan alleen maar harder huilen. En die ervaring heb jij (gelukkig) niet, maar dat wil niet zeggen dat die babies niet bestaan. Dat is alles. Maar dat rechtvaardigt niet die gekke opmerking naar jou toe, die slaat nergens op. Ik vind sowieso dat persoonlijke sneren naar elkaar uit het niets in een topic heel vreemd.
overigens, even kleine aanvulling voor ik het halve forum over me heen krijg, laten huilen betekent niet negeren hoor. Alleen tussen oppakken en troosten en knuffelen bij huilen en in bedje laten liggen en regelmatig even kijken zit een groot verschil. Off topic, maar even voor de duidelijkheid.
maandag 12 november 2007 om 09:27
Wyfke
misschien moet je eens met een professioneel iemand gaan praten, want als je binnen 6 weken al voor de 2e keer zo'n negatief topic over je leven opent, is er misschien meer aan de hand?
Het is vervelend voor je dat je het gevoel hebt dat je vrienden je laten vallen, maar zoals iemand hierboven al meldde: wanneer je werkt, is een week echt in een vloek en een zucht voorbij. Ook ik neem me regelmatig voor dat ik deze week 'dit of dat' ga doen, om er een moment later achter te komen (lijkt het wel) dat er inmiddels alweer 2 weken voorbij zijn. Voor jou, omdat je thuiszit, duren de weken mogelijk wat langer?
Ook over die toestand met je man zou je met een ander kunnen praten. Mij lijkt het niet normaal, dat hij je zo makkelijk alleen laat. Zou mijn man ook niet gedaan hebben, tenzij ik 'm eruit werkte. Hij vond juist dat IK er wat uitmoest, maar zag even niet in dat dat met borstvoeding enzo lastig ging worden. Toch voelde het als een bevrijding, even een uurtje alleen de stad in, toen m'n kind/de kinderen een paar weken waren.
Het zóu natuurlijk ook kunnen zijn, dat jij met een dramatische stem zegt "jahoor, ga maar" en het niet zo bedoelt, maar vindt dat HIJ dat moet snappen. Geloof me, dat snapt hij niet. Je moet gewoon zeggen waar het op staat. Niet gaan hopen dat hij, of je vriendinnen of wie dan ook, tussen de regels kan lezen wat jij eigenlijk bedoelt
sterkte met het zelf weer waardevol maken van je leven. Dat moet JIJ namelijk doen, dat kan niemand anders voor je doen
(f)
misschien moet je eens met een professioneel iemand gaan praten, want als je binnen 6 weken al voor de 2e keer zo'n negatief topic over je leven opent, is er misschien meer aan de hand?
Het is vervelend voor je dat je het gevoel hebt dat je vrienden je laten vallen, maar zoals iemand hierboven al meldde: wanneer je werkt, is een week echt in een vloek en een zucht voorbij. Ook ik neem me regelmatig voor dat ik deze week 'dit of dat' ga doen, om er een moment later achter te komen (lijkt het wel) dat er inmiddels alweer 2 weken voorbij zijn. Voor jou, omdat je thuiszit, duren de weken mogelijk wat langer?
Ook over die toestand met je man zou je met een ander kunnen praten. Mij lijkt het niet normaal, dat hij je zo makkelijk alleen laat. Zou mijn man ook niet gedaan hebben, tenzij ik 'm eruit werkte. Hij vond juist dat IK er wat uitmoest, maar zag even niet in dat dat met borstvoeding enzo lastig ging worden. Toch voelde het als een bevrijding, even een uurtje alleen de stad in, toen m'n kind/de kinderen een paar weken waren.
Het zóu natuurlijk ook kunnen zijn, dat jij met een dramatische stem zegt "jahoor, ga maar" en het niet zo bedoelt, maar vindt dat HIJ dat moet snappen. Geloof me, dat snapt hij niet. Je moet gewoon zeggen waar het op staat. Niet gaan hopen dat hij, of je vriendinnen of wie dan ook, tussen de regels kan lezen wat jij eigenlijk bedoelt
sterkte met het zelf weer waardevol maken van je leven. Dat moet JIJ namelijk doen, dat kan niemand anders voor je doen
(f)
Later is nu
maandag 12 november 2007 om 13:04
Thanks zonnebloem. Heel erg herkenbaar wat je schrijft.
Van de eerste dagen met de kraamhulp er nog bij heb ik gigantisch genoten. Maar om het daarna grotendeels in je eentje te doen en in het weekend het gevoel te hebben dat nog alles op jou moet drijven, dat wordt me af en toe wel eens te veel. En als ik dan dankzij het weer ook niet eens lekker naar buiten kan om een frisse neus te halen, is de ellende compleet. Ik vind het ook niet makkelijk om contact op te nemen met mensen die al diverse mails en smsjes genegeerd hebben. Aan mijn vriend heb ik al verschillende keren geprobeerd duidelijk te maken wat ik van hem verwacht. Hij schiet dan in de verdediging, vouwt vervolgens 1x een wasje op of perst een glas jus, en gaat dan weer over op het oude patroon.
Ik heb in het verleden al professionele hulp gehad en ben daar stukken beter uit gekomen, maar er zijn nog van die basisangsten en drempels die altijd een rol blijven spelen. Ik heb al heel snel het gevoel dat ik me opdring bij mensen en vind het niet eenvoudig om anderen te vragen iets voor me te doen. En aangezien mijn vriend aardig gemakzuchtig van aard is, ben ik bang dat hij daar (onbewust?) misbruik van maakt.
maandag 12 november 2007 om 13:32
Nouja, over dat stukje voor je vriend en z'n glaasje jus d'orange: ik heb nooit m'n vriend zn ontbijt gemaakt en zie écht niet in waarom jij dat zou doen en waarom jij je vervolgens druk maakt, dat hij z'n glaasje sap niet krijgt. Dat is zijn probleem dan toch? Hij is toch zelf baas? Hij is toch een grote jongen?
Later is nu
maandag 12 november 2007 om 13:49
Ha Wyfke,
Klinkt alsof je een dagje Wyfke-tijd nodig heb. Breng je baby lekker naar opa en oma (als je die hebt in ieder geval weet ik zeker dat ze daarop staan te springen) of zorg dat partner een lekker dagje vrij heeft en die met beeb kan tutten.
Ga lekker naar kapper, koop nieuwe kleren, ga uit eten met vriendin/moeder/zus of wat dan ook, ga naar sauna en geniet....
Geloof me, daarna kun je weer de hele wereld aan.
PS Ik heb twee zonen en zoon nummer 3 komt in februari. Ik heb mijn kindjes gewoon overal mee naartoe genomen. Ze sliepen dan wel niet, maar ik was er ook even uit. Gewoon doen. Als je er niet meteen mee begint, doe je dat nooit meer. En bovendien verwijt je je partner zo dat hij wel plezier heeft en dat jij dat niet hebt, terwijl je er zelf voor kiest.
Klinkt alsof je een dagje Wyfke-tijd nodig heb. Breng je baby lekker naar opa en oma (als je die hebt in ieder geval weet ik zeker dat ze daarop staan te springen) of zorg dat partner een lekker dagje vrij heeft en die met beeb kan tutten.
Ga lekker naar kapper, koop nieuwe kleren, ga uit eten met vriendin/moeder/zus of wat dan ook, ga naar sauna en geniet....
Geloof me, daarna kun je weer de hele wereld aan.
PS Ik heb twee zonen en zoon nummer 3 komt in februari. Ik heb mijn kindjes gewoon overal mee naartoe genomen. Ze sliepen dan wel niet, maar ik was er ook even uit. Gewoon doen. Als je er niet meteen mee begint, doe je dat nooit meer. En bovendien verwijt je je partner zo dat hij wel plezier heeft en dat jij dat niet hebt, terwijl je er zelf voor kiest.
maandag 12 november 2007 om 13:57
Wyfke, als je vriendinnen niet reageren op je smsjes en mails, beloven langs te komen en het niet doen dan moet je misschien maar je conclusies trekken, heel spijtig, maar ik zou dan inderdaad maar de eer aan mezelf houden. Wil niet zeggen dat jij thuis maar moet gaan zitten verpieteren, ga gewoon zelf een keer een zaterdagmiddag de stad in en laat man voor baby zorgen, ofzo.. geld uitgeven kun je ook in je eentje hoor, middagje schoonheidsspecialiste, ook lekker.
En wat betreft je man/vriend: jullie hebben een huishouden en een baby met zijn tweeen, dus het is doodnormaal dat je de taken samen oppakt. Daar hoef je je echt niet vervelend over te voelen, als hij niet uit zichzelf aan het werk gaat zou ik hem aan het werk zetten.
Wat ik me wel afvraag, aan de ene kant klaag je dat alles op jou neerkomt, aan de andere kant schrijf je dat je een heel makkelijk kind hebt waar je niet veel tijd mee kwijt bent, dus wat is nou precies je onvrede? Heb je het nou zwaar met je huishouden en je kind, of ben je vooral ontevreden over je leven en vind je dat je man daar ook maar voor moet boeten?
Ik vind eigenlijk ook dat je in je zelfgekozen ellende blijft hangen.
Natuurlijk zijn die eerste weken met een baby geen roze wolk, voor de meesten niet althans. Het is gewoon wennen en zwaar. Maar probeer niet overal het negatieve van in te zien joh. Straks moet je weer aan het werk, dus probeer het er nog even van te nemen nu. Dat je leven even niet zo heel interessant is en je niet veel de deur uitkomt, is dat echt zo onoverkomelijk? Dat is toch maar tijdelijk? die paar weken kom je heus wel door hoor.
PS: met een beetje van je af klagen hier is op zich niets mis, dat doe ik ook regelmatig, maar ik heb bij jou een beetje het idee dat er in blijft hangen en er voor kiest om je onvrede te blijven voeden ipv er iets aan te doen.
En wat betreft je man/vriend: jullie hebben een huishouden en een baby met zijn tweeen, dus het is doodnormaal dat je de taken samen oppakt. Daar hoef je je echt niet vervelend over te voelen, als hij niet uit zichzelf aan het werk gaat zou ik hem aan het werk zetten.
Wat ik me wel afvraag, aan de ene kant klaag je dat alles op jou neerkomt, aan de andere kant schrijf je dat je een heel makkelijk kind hebt waar je niet veel tijd mee kwijt bent, dus wat is nou precies je onvrede? Heb je het nou zwaar met je huishouden en je kind, of ben je vooral ontevreden over je leven en vind je dat je man daar ook maar voor moet boeten?
Ik vind eigenlijk ook dat je in je zelfgekozen ellende blijft hangen.
Natuurlijk zijn die eerste weken met een baby geen roze wolk, voor de meesten niet althans. Het is gewoon wennen en zwaar. Maar probeer niet overal het negatieve van in te zien joh. Straks moet je weer aan het werk, dus probeer het er nog even van te nemen nu. Dat je leven even niet zo heel interessant is en je niet veel de deur uitkomt, is dat echt zo onoverkomelijk? Dat is toch maar tijdelijk? die paar weken kom je heus wel door hoor.
PS: met een beetje van je af klagen hier is op zich niets mis, dat doe ik ook regelmatig, maar ik heb bij jou een beetje het idee dat er in blijft hangen en er voor kiest om je onvrede te blijven voeden ipv er iets aan te doen.
