Kinderen
alle pijlers
Mama huilt, mama lacht..
woensdag 2 januari 2008 om 19:33
Soms lees je van die berichten in de krant, die de actueelpijler niet halen, maar die je moederhart breken of die je doen huilen van blijdschap of die je gewoon doen lachen omdat ze zó grappig zijn, omdat je een moeder bent en weet hoe het is.
Dit is mag een huiltopic zijn, maar ook een topic van vrolijke berichten. Ik trap af.
Gisteren las ik het volgende bericht
Moeder-aap doet geen afstand van dood baby-aapje
Uitgegeven: 31 december 2007 17:45
Laatst gewijzigd: 31 december 2007 18:22
KERKRADE - Een moeder-aap houdt in dierentuin Gaiapark in Kerkrade al dagenlang een dood pasgeboren jong aapje vast. De moeder kan geen afstand van haar kind doen, maakte het park maandag bekend.
Op 18 december bracht de kuif mangabey een gezond jong ter wereld. Vijf dagen later stierf deze kleine aap echter in de armen van zijn moeder.
Het bij zich dragen van het dode jong is voor de moeder een soort van rouwproces. De dierverzorgers wachten dan ook tot de moeder zelf afstand neemt van het jong voordat ze deze wegnemen uit het verblijf.
Eerste jong
Het was het eerste jong voor deze kuif mangabey, een uit Congo afkomstige in groepen van tien tot twintig soortgenoten levende aap.
Het meest opvallend aan de kuifmangabey is zijn rechtopstaande kuif en de lange, donkergrijze bakkebaarden langs het gezicht. Kuifmangabeys leven in groepen. Meerdere volwassen mannetjes, vrouwtjes en jongen leven samen.
Meeleven
De andere in de groep levende aapjes leven intens met de diep bedroefde moeder van het dode aapje mee.
Gaiapark had ook goed nieuws te melden. Zo kreeg een van oorsprong uit Afrika komende kudu op 22 december een jong. Het komt zelden voor dat een kudu in gevangenschap een jong krijgt.
Een oeros schonk een dag eerder het leven aan een kalf. En dat is uitzonderlijk vroeg, aldus het Gaiapark. Beide baby's maken het goed. (c) ANP 2007 alle rechten voorbehouden
(c) ANP
Inmiddels heeft ze het aapje losgelaten...
Dit is mag een huiltopic zijn, maar ook een topic van vrolijke berichten. Ik trap af.
Gisteren las ik het volgende bericht
Moeder-aap doet geen afstand van dood baby-aapje
Uitgegeven: 31 december 2007 17:45
Laatst gewijzigd: 31 december 2007 18:22
KERKRADE - Een moeder-aap houdt in dierentuin Gaiapark in Kerkrade al dagenlang een dood pasgeboren jong aapje vast. De moeder kan geen afstand van haar kind doen, maakte het park maandag bekend.
Op 18 december bracht de kuif mangabey een gezond jong ter wereld. Vijf dagen later stierf deze kleine aap echter in de armen van zijn moeder.
Het bij zich dragen van het dode jong is voor de moeder een soort van rouwproces. De dierverzorgers wachten dan ook tot de moeder zelf afstand neemt van het jong voordat ze deze wegnemen uit het verblijf.
Eerste jong
Het was het eerste jong voor deze kuif mangabey, een uit Congo afkomstige in groepen van tien tot twintig soortgenoten levende aap.
Het meest opvallend aan de kuifmangabey is zijn rechtopstaande kuif en de lange, donkergrijze bakkebaarden langs het gezicht. Kuifmangabeys leven in groepen. Meerdere volwassen mannetjes, vrouwtjes en jongen leven samen.
Meeleven
De andere in de groep levende aapjes leven intens met de diep bedroefde moeder van het dode aapje mee.
Gaiapark had ook goed nieuws te melden. Zo kreeg een van oorsprong uit Afrika komende kudu op 22 december een jong. Het komt zelden voor dat een kudu in gevangenschap een jong krijgt.
Een oeros schonk een dag eerder het leven aan een kalf. En dat is uitzonderlijk vroeg, aldus het Gaiapark. Beide baby's maken het goed. (c) ANP 2007 alle rechten voorbehouden
(c) ANP
Inmiddels heeft ze het aapje losgelaten...
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 2 januari 2008 om 19:36
Nog even het loslaat-bericht..
wo 02 jan 2008, 11:25
Aap staat dode baby na dagen af
KERKRADE - De moederaap die dagenlang met haar dode pasgeboren babyaapje in haar armen rondliep in Gaiapark in Kerkrade, heeft het aapje dinsdagavond losgelaten. Dierenverzorgers hebben het dode babyaapje daarop weggehaald, liet het Gaiapark weten.
De kuif-mangabey bracht op 18 december een gezond jong ter wereld. Vijf dagen later stierf het aapje, maar de moeder liet het babyaapje sindsdien niet meer los. Dat maakt deel uit van het rouwproces van de kuif-mangabey's.
Na de jaarwisseling had de moeder het beestje al enkele malen weggelegd, maar dinsdagavond deed ze er definitief afstand van. De verzorger mocht het dode diertje weghalen in ruil voor een walnoot, aldus een woordvoerster van het Gaiapark.
Bron: Telegraaf
Voor een walnoot
wo 02 jan 2008, 11:25
Aap staat dode baby na dagen af
KERKRADE - De moederaap die dagenlang met haar dode pasgeboren babyaapje in haar armen rondliep in Gaiapark in Kerkrade, heeft het aapje dinsdagavond losgelaten. Dierenverzorgers hebben het dode babyaapje daarop weggehaald, liet het Gaiapark weten.
De kuif-mangabey bracht op 18 december een gezond jong ter wereld. Vijf dagen later stierf het aapje, maar de moeder liet het babyaapje sindsdien niet meer los. Dat maakt deel uit van het rouwproces van de kuif-mangabey's.
Na de jaarwisseling had de moeder het beestje al enkele malen weggelegd, maar dinsdagavond deed ze er definitief afstand van. De verzorger mocht het dode diertje weghalen in ruil voor een walnoot, aldus een woordvoerster van het Gaiapark.
Bron: Telegraaf
Voor een walnoot
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
woensdag 2 januari 2008 om 19:50
Ik heb jaren geleden moeten huilen om een nieuwsbericht in de krant. En nog als ik er aan denk, nu dus ook, krijg ik er een brok van in mijn keel.
Een meisje van rond de twintig werd op een perron in een station in Rotterdam in haar buik gestoken door een of andere psycho.
Omdat ze zelf voelde dat het niet goed af zou lopen, heeft ze toen een wildvreemde man aangeklampt met de woorden: "meneer, ik ga dood, wilt u alstublieft bij me blijven?"
Deze man is bij haar blijven zitten en heeft haar hand vastgehouden.
Ze is idd op het perron overleden, voordat er proffessionele hulp voor haar was.
Het zal je maar gebeuren dat zoiets gebeurd en dat je alleen bent, je weet dat je niet meer thuiskomt, geen afscheid kan nemen van wie je lief is.
En dat dan een vreemde man naast je zit, die dan even heel dicht bij je is.
Het zal je kind maar zijn.
Maar eigenlijk maakt het niet uit wie het is. Het is altijd iemands kind.
Alleen op zulke momenten denk je wel: gelukkig dat het de mijne niet is.
Een meisje van rond de twintig werd op een perron in een station in Rotterdam in haar buik gestoken door een of andere psycho.
Omdat ze zelf voelde dat het niet goed af zou lopen, heeft ze toen een wildvreemde man aangeklampt met de woorden: "meneer, ik ga dood, wilt u alstublieft bij me blijven?"
Deze man is bij haar blijven zitten en heeft haar hand vastgehouden.
Ze is idd op het perron overleden, voordat er proffessionele hulp voor haar was.
Het zal je maar gebeuren dat zoiets gebeurd en dat je alleen bent, je weet dat je niet meer thuiskomt, geen afscheid kan nemen van wie je lief is.
En dat dan een vreemde man naast je zit, die dan even heel dicht bij je is.
Het zal je kind maar zijn.
Maar eigenlijk maakt het niet uit wie het is. Het is altijd iemands kind.
Alleen op zulke momenten denk je wel: gelukkig dat het de mijne niet is.
woensdag 2 januari 2008 om 20:16
Jee, Perel, wat een naar verhaal
Ik kom weer met een dierenverhaal (dieren zijn niet belangrijker dan mensen, integendeel, zei zij met Yasmijn's Kenya-topic in mind), van vandaag:
Ongeboren olifantje Blijdorp waarschijnlijk dood
Uitgegeven: 2 januari 2008 09:46
Laatst gewijzigd: 2 januari 2008 10:16
ROTTERDAM - Het ongeboren jong van olifantenmoeder Irma in Diergaarde Blijdorp leeft zeer waarschijnlijk niet meer.
Verzorgers van de dierentuin in Rotterdam rekenden rond de feestdagen op de geboorte van het olifantje, maar zij gaan er nu vanuit dat het kalf inmiddels is gestorven, liet een woordvoerster van Blijdorp woensdag weten.
Afgelopen vrijdag braken de vliezen van Irma. Normaal zet de bevalling zich dan in en moet het jong binnen 48 uur worden geboren.
De weeën kwamen echter niet op gang, ook niet nadat de dierenarts opwekkende middelen had toegediend en het geboortekanaal gemasseerd had om het proces te stimuleren.
(c) ANP
Maar hierbij blijf ik trouwens wel hopen dat het toch nog gezond en levend geboren wordt...
Ik kom weer met een dierenverhaal (dieren zijn niet belangrijker dan mensen, integendeel, zei zij met Yasmijn's Kenya-topic in mind), van vandaag:
Ongeboren olifantje Blijdorp waarschijnlijk dood
Uitgegeven: 2 januari 2008 09:46
Laatst gewijzigd: 2 januari 2008 10:16
ROTTERDAM - Het ongeboren jong van olifantenmoeder Irma in Diergaarde Blijdorp leeft zeer waarschijnlijk niet meer.
Verzorgers van de dierentuin in Rotterdam rekenden rond de feestdagen op de geboorte van het olifantje, maar zij gaan er nu vanuit dat het kalf inmiddels is gestorven, liet een woordvoerster van Blijdorp woensdag weten.
Afgelopen vrijdag braken de vliezen van Irma. Normaal zet de bevalling zich dan in en moet het jong binnen 48 uur worden geboren.
De weeën kwamen echter niet op gang, ook niet nadat de dierenarts opwekkende middelen had toegediend en het geboortekanaal gemasseerd had om het proces te stimuleren.
(c) ANP
Maar hierbij blijf ik trouwens wel hopen dat het toch nog gezond en levend geboren wordt...
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
woensdag 2 januari 2008 om 20:26
Ik probeer ook even vrolijke dingen tussendoor. Weet niet of dat werkt, maar toch:
Ethan
Zelfs zonder geluid is hij zó lief
Ethan
Zelfs zonder geluid is hij zó lief
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
woensdag 2 januari 2008 om 20:27
Ik heb er ook meer last van sinds ik moeder ben Pebbles!! (ook in mn werk als politieagent vind ik t vele vele vele malen lastiger als er kleine kindjes bij een melding zijn)
Ik kan janken om dingen waar ik vroeger van zei, gut wat erg, vreselijk, maar dan weer verder ging met de orde van de dag. Moederhormonen ofzo....
Ik kan janken om dingen waar ik vroeger van zei, gut wat erg, vreselijk, maar dan weer verder ging met de orde van de dag. Moederhormonen ofzo....
woensdag 2 januari 2008 om 20:38
Ik heb vorige jaar echt moederverdriet gehad bij een item op de lokale zender hier.
Aan het eind van de middag stond temidden van alle oranje feestvreugde in langzaam leeglopend park namelijk een klein jongetje van een jaar of vier, met dikke tranen.
In zijn armen had hij een emmertje, met daarin een glaasje.
De reporter vroeg wat er aan de hand was.
Nou, snikte het jongetje hartverscheurend, hij had zo'n leuk "spell-lu-hu-hu-tjuh" bedacht, dan zat er water in zijn "emmu-hu-hu-rtjuh", en op de "boho-ho-ho-dum" stond dan dat "glaa-haa-haasjuh", en dan moesten de mensen een "ce-he-hentjuh" in het "emmu-hu-hu-rtjuh" gooien, en als het "ce-he-hentjuh" in het "glaa-haa-haasjuh" kwam mocht diegene alle "ce-he-hentjus" hebben, en als het "mi-hi-his" was was het muntstukje voor het jongetje.
Nou, vroeg de reporter, waarom moet je dan zo huilen? Heb je dan niet zoveel centjes verdiend vandaag?
"Nie-hie-hiemand wil wa-ha-ha-tuhr in mijn emmu-hu-hu-rtjuh doen"
Aan het eind van de middag stond temidden van alle oranje feestvreugde in langzaam leeglopend park namelijk een klein jongetje van een jaar of vier, met dikke tranen.
In zijn armen had hij een emmertje, met daarin een glaasje.
De reporter vroeg wat er aan de hand was.
Nou, snikte het jongetje hartverscheurend, hij had zo'n leuk "spell-lu-hu-hu-tjuh" bedacht, dan zat er water in zijn "emmu-hu-hu-rtjuh", en op de "boho-ho-ho-dum" stond dan dat "glaa-haa-haasjuh", en dan moesten de mensen een "ce-he-hentjuh" in het "emmu-hu-hu-rtjuh" gooien, en als het "ce-he-hentjuh" in het "glaa-haa-haasjuh" kwam mocht diegene alle "ce-he-hentjus" hebben, en als het "mi-hi-his" was was het muntstukje voor het jongetje.
Nou, vroeg de reporter, waarom moet je dan zo huilen? Heb je dan niet zoveel centjes verdiend vandaag?
"Nie-hie-hiemand wil wa-ha-ha-tuhr in mijn emmu-hu-hu-rtjuh doen"
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 2 januari 2008 om 20:42
Oké, dit stond er net nog niet...
Lieve Sinas, dat is helemaal niet egoïstisch; dat is genieten van je leven. Koesteren wat je hebt. En dat doe je goed!
Maar bedankt voor je lieve woorden!
(en weet; ik zou ook niet willen vluchten; niet als dat betekent dat ik Hero niet gekend zou hebben. Hij is dit allemaal waard, absoluut. En in dat opzicht had ik ook een keuze!)
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 2 januari 2008 om 20:46
Van de week vertelde mijn vriendin het verhaal (geput uit haar werk) over een meisje dat door haar vader werd meegenomen naar zijn werk. Hij was concierge op een school en nam haar in zijn vrije tijd mee naar het werk om haar in de kelder te misbruiken en door zijn 'vrienden' te laten verkrachten. Ik heb haar al de hele week in mijn hoofd en huil om haar. Dat een vader dit zijn dochtertje aan kan doen. Als ik dan naar mijn lieve kleine meid kijk, ben ik zo bang dat een ziek persoon haar ooit pijn zal doen.
woensdag 2 januari 2008 om 21:01
Ik was altijd al een sentimentele draak die zelfs om GTST kan huilen. Maar sinds ik moeder ben is er 1 ding waarbij ik het absoluut niet droog hou en echt gewoon van zit te snikken (dus geen beschaafde natte oogjes, maar gewoon ongegeneerd snikken met van die horten en stoten, zeg maar).
Als kinderen of jongeren op tv iets doen waar ze heel goed in zijn of heel mooi zingen ofzo. Klein meisje die "somewhere over the rainbow" zingt in Britains got talent, hoppa, janken. Jongen van 17 in de britse x factor die door mag naar de volgende ronde en van blijdschap in huilen uitbarst en op de vraag met wie hij hier is zegt "alleen, want mijn moeder moest werken". Ja hoor, sluizen open. Kind wat op de lokale tv ubertrots vertelt over zijn kampioenschap in het een of ander: gaan we weer, zakdoeken niet aan te slepen.
Op de een of andere manier vind ik de manier waarop kinderen of jongeren achter een droom aangaan en iets heel engs en dappers doen omdat ze iets willen bereiken echt enorm ontroerend ineens. Alsof ik ze zelf gebaard heb, zo trots en emotioneel word ik daar dan van. Stom he?
Als kinderen of jongeren op tv iets doen waar ze heel goed in zijn of heel mooi zingen ofzo. Klein meisje die "somewhere over the rainbow" zingt in Britains got talent, hoppa, janken. Jongen van 17 in de britse x factor die door mag naar de volgende ronde en van blijdschap in huilen uitbarst en op de vraag met wie hij hier is zegt "alleen, want mijn moeder moest werken". Ja hoor, sluizen open. Kind wat op de lokale tv ubertrots vertelt over zijn kampioenschap in het een of ander: gaan we weer, zakdoeken niet aan te slepen.
Op de een of andere manier vind ik de manier waarop kinderen of jongeren achter een droom aangaan en iets heel engs en dappers doen omdat ze iets willen bereiken echt enorm ontroerend ineens. Alsof ik ze zelf gebaard heb, zo trots en emotioneel word ik daar dan van. Stom he?
Am Yisrael Chai!
woensdag 2 januari 2008 om 21:21
Mooi hoor, Fashionvictim 
Als ze het zelf echt willen tenminste.. Zag laatst zo'n jouw vrouw mijn vrouw programma met vreselijk pusherige moeder die haar kinderen perse beroemd wilden hebben. Dat was dan juist weer heel droevig en daar kan ik echt boos om worden. Vooral omdat in dat geval ene kind hemel in geprezen werd en het andere heel verdrietig en ongkend toekeek..
Als ze het zelf echt willen tenminste.. Zag laatst zo'n jouw vrouw mijn vrouw programma met vreselijk pusherige moeder die haar kinderen perse beroemd wilden hebben. Dat was dan juist weer heel droevig en daar kan ik echt boos om worden. Vooral omdat in dat geval ene kind hemel in geprezen werd en het andere heel verdrietig en ongkend toekeek..
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
woensdag 2 januari 2008 om 21:29
Dat aapje.... ik had het vandaag reeds gelezen en het greep me al vreselijk aan, maar nu ook nog dat walnootje....... Ik heb ook heel hard zitten brullen om de schrijfsels van Mimsey en met name over de tekeningen van Mopsey.
En ik ben -toen net zwanger- vreselijk van de bank gemieterd omdat ik zo vreselijk zat te brullen.... omdat een heleboel kleine meisjes auditie deden voor de rol van 'Annie', van die gelijknamige musical. Al die prachtige stemmetjes, al die ontbrekende voortandjes.....
En tegenwoordig huil ik ook al wanneer een ander bevallen is, zo bijzonder vind ik dat nu. Eigenlijk brul ik heel wat af, geloof ik.
woensdag 2 januari 2008 om 21:33
De geboorte van mijn kindertjes hebben ervoor gezorgd dat bij mij ook de sluizen opengaan bij "verrassings-programma's"....een moeder die met drie kleine kindertjes achterblijft nadat man omkomt bij een ongeluk (nog in haar kraamtijd nb!) en die dapper doorgaat voor haar kindjes, en die dan een weekendje masseren, badderen, maskertjes en harenkammen krijgt, terwijl ondertussen de buurt de zolder opknapt (wat de dode echtgenoot nog zou doen, maar dus niet meer kon...) zodat de drie kinderen ieder een eigen kamer krijgen....
Dan word ik dus eerst heel verdrietig (goh wat erg, het zal je maar overkomen) en dan heeeel blij (want ik gun het haar zó!). Had ik vroeger niet hoor...toen was het nog ver-van-mijn-bed-show.
Kinke
Dan word ik dus eerst heel verdrietig (goh wat erg, het zal je maar overkomen) en dan heeeel blij (want ik gun het haar zó!). Had ik vroeger niet hoor...toen was het nog ver-van-mijn-bed-show.
Kinke
woensdag 2 januari 2008 om 21:41
Toen ik zwanger was van tweede (jaren over gedaan dus het was een wonder dat het überhaupt was gelukt) kon ik helemaal in tranen raken bij het idee dat ik dochter op mijn buik zou krijgen na de bevalling en eindelijk kennis kon maken met het kindje waar we zo diep naar verlangd hadden al die tijd. (toen wist ik nog niet dat het iets anders zou gaan want spoedkeizersnee).
En vandaag zat ik hardop te huilen toen ik de homepage van een verre kennis las. 1 van haar zoontjes, de helft van een 1-eiige tweeling is binnen 18 uur nadat hij ziek werd, gestorven aan een darmafsluiting. Er staat een foto op die site van het ziekenhuisbed met daarop het doodzieke ventje en naast hem op het bed zijn kerngezonde broertje dat heel hard zit te huilen omdat hij wel aanvoelt dat het niet goed is dat zijn beste vriendje niet beweegt en allemaal slangetjes en draadjes aan zijn lijfje heeft. Hartverscheurend...Zo verschrikkelijk..
En vandaag zat ik hardop te huilen toen ik de homepage van een verre kennis las. 1 van haar zoontjes, de helft van een 1-eiige tweeling is binnen 18 uur nadat hij ziek werd, gestorven aan een darmafsluiting. Er staat een foto op die site van het ziekenhuisbed met daarop het doodzieke ventje en naast hem op het bed zijn kerngezonde broertje dat heel hard zit te huilen omdat hij wel aanvoelt dat het niet goed is dat zijn beste vriendje niet beweegt en allemaal slangetjes en draadjes aan zijn lijfje heeft. Hartverscheurend...Zo verschrikkelijk..
mirjam762 wijzigde dit bericht op 02-01-2008 21:43
Reden: spoedbevalling? spoedkeizersnede..
Reden: spoedbevalling? spoedkeizersnede..
% gewijzigd
woensdag 2 januari 2008 om 21:48
Inad, ik vind dat inderdaad zo'n verschrikkelijk verhaal. Ze waren net 1 geworden toen het gebeurde; gewoon van het ene op het andere ogenblik. Brr. Het andere ventje is nog heel lang totaal van slag geweest want ze waren ontzettend "close" met elkaar; gingen niet slapen als de ander er niet was enzo. Het is zo ongeveer wel het heftigste verhaal wat ik in real life ken.
En Kinke, mooi he dat verrassingsprogramma van Caroline Tensen. Ik vond dat Caroline het ook goed deed; die hield het zelf ook bijna niet droog.
En verder; zwemdiploma A door zoon gehaald. Hij was al bijna 8 dus niet echt vlot maar hij had eindelijk zijn watervrees overwonnen.
Of het programma "Hello, Goodbye" (op Schiphol).
Ik jank om zo veel..maar goed, ik ben dus niet de enige hier
En Kinke, mooi he dat verrassingsprogramma van Caroline Tensen. Ik vond dat Caroline het ook goed deed; die hield het zelf ook bijna niet droog.
En verder; zwemdiploma A door zoon gehaald. Hij was al bijna 8 dus niet echt vlot maar hij had eindelijk zijn watervrees overwonnen.
Of het programma "Hello, Goodbye" (op Schiphol).
Ik jank om zo veel..maar goed, ik ben dus niet de enige hier
donderdag 3 januari 2008 om 08:50
Van de Zweedse serie Linus dat 's ochtends op Zappelin kwam in een van de afleveringen over kerst.
Heb het notabene niet eens zelf gezien (mocht uitslapen ) maar vriendlief vertelde erover met tranen in zijn ogen.
De vader van één van die kleine kereltjes is overleden, iemand vraagt het ventje wat hij voor kerst wil hebben en hij antwoord: 'wat ik het liefste wil kan ik niet krijgen....' dan krijgt hij onder de boom een videoband met beelden van zijn vader die hij samen met zijn moeder gaat bekijken.
Krak deed toen mijn moederhart...
Heb het notabene niet eens zelf gezien (mocht uitslapen
) maar vriendlief vertelde erover met tranen in zijn ogen.De vader van één van die kleine kereltjes is overleden, iemand vraagt het ventje wat hij voor kerst wil hebben en hij antwoord: 'wat ik het liefste wil kan ik niet krijgen....' dan krijgt hij onder de boom een videoband met beelden van zijn vader die hij samen met zijn moeder gaat bekijken.
Krak deed toen mijn moederhart...
donderdag 3 januari 2008 om 08:54
en dat is nog maar één voorbeeld.
Was laatst op schiphol om iemand op te halen. Toen we stonden te wachten bij de schuifdeuren kwam er een moeder naar buiten en een klein meisje van een jaar oof 3 stormt op haar af, zo in haar armen. Mama tilt haar in de lucht en meisjeklein moest ZO hard lachen, keek ZO blij en ZO gelukkig!
Wauw, wat een liefde!
Inderdaad ook slikken bij bevallingen op tv, clip Marco Borsato voor Warchild (die lege verdrietige oogjes) Grey's Anatomy, etc etc etc
Echt een softie!
Was laatst op schiphol om iemand op te halen. Toen we stonden te wachten bij de schuifdeuren kwam er een moeder naar buiten en een klein meisje van een jaar oof 3 stormt op haar af, zo in haar armen. Mama tilt haar in de lucht en meisjeklein moest ZO hard lachen, keek ZO blij en ZO gelukkig!
Wauw, wat een liefde!
Inderdaad ook slikken bij bevallingen op tv, clip Marco Borsato voor Warchild (die lege verdrietige oogjes) Grey's Anatomy, etc etc etc
Echt een softie!
