Ik heb geen ervaring, maar volgens mij zitten alle kerels de handen van hun vrouw vast te houden achter zo'n groen doekje en je een beetje gerust te stellen als je onder gedeeltelijk verdoving bevalt...
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Spoedkeizersnede gehad (gelukkig wel met ruggenprik dus bij kennis) en man mocht er bij zijn, als hij maar wel tegen bloed kon (vraag van de gynaecoloog). "Ja hoor, hoe meer hoe beter, vooral als het van een ander is" was zijn antwoord. Hij heeft er ook echt met zijn neus bovenop gestaan.
Jaja, volgens mij is dat gewoon een smoes van je man om lekker relaxed op de gang te wachten Hij is vast bang dat 'ie flauwvalt ofzo
Anoniem_6491bdc7537f8
maandag 11 februari 2008 om 20:37
Man mag er gewoon bij zijn, als hij gewoon bij je hoofd zit, valt er ook niets bloederigs te zien. Volgende keer zal dat bij mij misschien anders worden, want ik wil dat scherm niet meer tussen mijn hoofd en mijn buik. Maar ik denk wel dat vriend er tegen kan.
Ik zou het misschien ook leuk vinden als schoonmoeder erbij is, maar dat zal wel niet mogen, 't is al zo druk in de ok.
Anoniem_6491bdc7537f8
maandag 11 februari 2008 om 20:38
Oh ja, met het hechten is partner er vaak níet bij (en dat duurt zo'n drie kwartier). Partner houdt zich in die tijd meestal bezig met kind.
Hechten duurde bij mij een half uurtje, maar moest daarna wel naar de recovery (maar dat is in het ene ziekenhuis wel en het andere niet). Manlief is steeds bij dochter gebleven.
Ik raakte namelijk in de war door verhalen van mijn man. Hij dacht echt dat mannen altijd op de gang moeten wachten.
Is dit typische Nederlands of is het overal gebruikelijk?
Overal weet ik niet, maar in Honduras en Venezuela mag de man er gewoon bij zijn, in sexy operatiepak met te korte pijpen, en achter het beroemde groene schermpje de hand van de vrouw vasthouden. Je mag zelfs een cd-speler met muziek meenemen (in ons geval alle drie de keren de muziek van de film Shine; heerlijk relaxed als je zo stoned ligt te zijn tijdens de operatie).
Na afloop van de bevalling, terwijl ik verder geopereerd werd, moest PP wel weg en mocht met de zuster mee die het kind meenam om te wegen, voetafdrukjes maken, en als een worst ingebakerd op de couveuseafdeling te leggen.
Toevallig heb ik daar deze week een antwoord op gehad van een gyneacoloog in het ziekenhuis, Het ligt aan het beleid van het ziekenhuis. Meestal mag de man bij ruggeprik er wel bij zijn en bij narcose niet. Deze beslissing ligt dus niet bij de gyneacoloog, maar schijnbaar bij de anesthesist.
qwertu schreef op 11 februari 2008 @ 21:45:. Of zoals in het ene ziekenhuis het kind al aan iedereen die toevallig aanwezig is getoond wordt (en aangegeven wordt) terwijl de moeder nog bij ligt te komen, terwijl in het andere ziekenhuis het kind naar de verkoever gebracht wordt.
Hier had ik nog niet over nagedacht! Erg goed dat ik dat nu lees, ik zou toch zeker eerst zelf rustig aan mijn kindje willen 'snuffelen' alvorens het de beurt aan de rest van de familie is!
Dit geld overigens ook voor een 'normale' bevalling. Schoonmoeder woont erg dichtbij en die verwacht ik ook snel ter plaatse terwijl mijn ouders op oudste passen en waarschijnlijk pas later zullen arriveren. Ik wil dus absoluut éérst aan mijn oudste de eer geven zijn broertje/zusje te bewonderen. En of het hem heel erg zal interesseren of niet, dat maakt niet uit. Maar ik wil niet dat opa's en oma's dit kennismakingsmoment verstoren door ook aan ons bed te staan.
Vinden jullie dit erg 'streng'? Mijn man snapt het nut er bijvoorbeeld niet van zoonlief eerst de tijd te gunnen voor de opa's en oma's (lees schoonmoeder) de baby mogen bewonderen. Waarschijnlijk geeft hij alleen een klein kusje om daarna weer verder te spelen met de Lego. Maar toch voel ik de behoefte het zo te doen. Wat zijn jullie ervaringen wat dit betreft met tweede kindjes?
Anoniem_64ef814a18d67
maandag 11 februari 2008 om 22:02
Hier was man erbij, niet bij de ruggenprik want toen was hij zijn pakje aantrekken. Hij is met zoon meegegaan toen ik werd dichtgenaaid (duurde iets van een half uur) en toen moest ik nog op de verkoever blijven tot mijn benen het weer deden (maar aangezien mijn mond het zo goed deed mocht ik al iets eerder ). Man en zoon zaten op mijn kamer te wachten tot ik terugkwam.