Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter en haar vriend…
woensdag 14 februari 2024 om 08:38
Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
woensdag 14 februari 2024 om 08:43
Ik heb me erbuiten gehouden toen het hier aan de orde was, wel gewezen op signalen en risico’s. De relatie heeft een tijdje geknipperd, maar als je dan heel negatief over zo’n persoon gaat doen, ben jij de gebeten hond als het weer goed komt. Kind kwam op een gegeven moment zelf tot de conclusie dat de relatie als ‘toxic’ bestempeld kon worden. De partner in kwestie was op zich geen onaardig mens, maar had het een en ander meegemaakt en was psychisch niet stabiel.
woensdag 14 februari 2024 om 08:48
Je klinkt als een fijne moeder.
Mijn toxic relatie ( was wel 14 toen) heeft uiteindelijk tien jaar van mijn leven gekost. Mijn ouders waren van je moet maar van je eigen fouten leren. Ik wilde er best wel uit maar ik durfde echt niet.
En durfde dus ook geen hulp aan mijn ouders te vragen want die konden zijn boosheid toch niet bij mij weg houden.
Ik denk dat het heel goed is als je het gesprek samen met hen aangaat en hem ook benoemd dat je je zorgen om je dochter maakt met die beelden erbij en dat je ook ziet dat hij het zwaar heeft en als hij op een of andere manier hulp daarbij nodig heeft dat je er bent.
Mijn toxic relatie ( was wel 14 toen) heeft uiteindelijk tien jaar van mijn leven gekost. Mijn ouders waren van je moet maar van je eigen fouten leren. Ik wilde er best wel uit maar ik durfde echt niet.
En durfde dus ook geen hulp aan mijn ouders te vragen want die konden zijn boosheid toch niet bij mij weg houden.
Ik denk dat het heel goed is als je het gesprek samen met hen aangaat en hem ook benoemd dat je je zorgen om je dochter maakt met die beelden erbij en dat je ook ziet dat hij het zwaar heeft en als hij op een of andere manier hulp daarbij nodig heeft dat je er bent.
where ever you go, go with your heart
woensdag 14 februari 2024 om 08:50
Dankjewel KamilleT! Fijn dat jouw kind uiteindelijk zelf tot de juiste conclusie kwam. Ik denk dat jouw houding de beste is, maar maak me inmiddels wel wat zorgen over dochters veiligheid. Nu is het hardhandig meetrekken, wat wordt de volgende stap?
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
woensdag 14 februari 2024 om 08:50
Is het een idee, dat je je dochter aan zichzelf gaat laten werken?
Er is ergens een voedingsbodem waarom ze dit nu nog niet als toxic ziet. Iets in haar, vindt dit goed
Ik zou haar, met een heel andere reden natuurlijk, proberen bij een therapeut te krijgen
De basis is aan de kracht van je dochter werken, deze vriend is slechts een uitvloeisel
Er is ergens een voedingsbodem waarom ze dit nu nog niet als toxic ziet. Iets in haar, vindt dit goed
Ik zou haar, met een heel andere reden natuurlijk, proberen bij een therapeut te krijgen
De basis is aan de kracht van je dochter werken, deze vriend is slechts een uitvloeisel
woensdag 14 februari 2024 om 08:51
Zorg ervoor dat je dochter ALTIJD bij jou terecht kan!
Dat is het aller voornaamste.
En zorg er dus ook voor dat hij geen munitie in handen krijgt om haar bij je weg te houden. Dat hij haar laat kiezen tussen jou of hem. Dus blijf zijn vriendelijke lieve schoonmoeder en hou vinger aan de pols.
Je kunt niets, zolang je dochter het nog niet erg genoeg vind. Gelukkig heeft hij geen eigen huis waar ze bij intrekt (zoals ik deed), dus dan heb je veel meer grip en zicht op je dochter. Je kunt pas iets als je dochter het wil. En dan nog, kan ze een paar keer terug gaan naar hem.
Dit vergt een hele lange adem en een ton geduld van jou
Dat is het aller voornaamste.
En zorg er dus ook voor dat hij geen munitie in handen krijgt om haar bij je weg te houden. Dat hij haar laat kiezen tussen jou of hem. Dus blijf zijn vriendelijke lieve schoonmoeder en hou vinger aan de pols.
Je kunt niets, zolang je dochter het nog niet erg genoeg vind. Gelukkig heeft hij geen eigen huis waar ze bij intrekt (zoals ik deed), dus dan heb je veel meer grip en zicht op je dochter. Je kunt pas iets als je dochter het wil. En dan nog, kan ze een paar keer terug gaan naar hem.
Dit vergt een hele lange adem en een ton geduld van jou
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 14 februari 2024 om 09:11
Mijn dochter zat ronde deze leeftijd ook in een onwenselijke soms gewelddadige relatie.
In eerste instantie op advies van jeugdhulp met open armen ontvangen. Ik was de zeik moeder die zeurde over school/werk/stage. Die moeder was zo cool, die werkte niet dus was altijd feestje met muziek/drank.
Jeugdhulp legde ons uit dat verbieden geen zin heeft. Ze moeten het zelf ervaren. Zolang ze thuis wonen hou je zicht. Dus sluit nooit de deur!
Uiteindelijk stelde wij weleens vragen; “ hoe zie jij je toekomst”, wat “zoek je in een relatie”. Of wanneer wij haar ophaalde omdat er cocaine werd gebruikt en zij zich niet veilig voelde “wat voel jij nu”?
Wij hebben de geldkraan wel dicht gedraaid, dan betaal jij maar voor je liefde. Nadat ook ik werd aangevallen heb ik de deur gesloten. Uitgelegd dat ik ook de veiligheid van de andere kinderen moest bewaken.
Na een jaar is het uit gegaan. Ze baalt want er is een studie jaar verloren gegaan, vriendinnen hebben al hun rijbewijs…
Dochter heeft zich inmiddels herpakt, werkt, gaat naar stage en is begonnen met haar rijbewijs. Ook haar depressieve buien zijn voorbij en gaat volop als gezonde puber stappen. Dit doet ons als gezin zo goed! Want als ouders zaten wij regelmatig niet op één lijn.
Heel veel sterkte! Ohja heb geen medelijden met zijn trauma of jeugd. Daar zijn hulp instanties voor, jij gaat hem niet kunnen helpen.
In eerste instantie op advies van jeugdhulp met open armen ontvangen. Ik was de zeik moeder die zeurde over school/werk/stage. Die moeder was zo cool, die werkte niet dus was altijd feestje met muziek/drank.
Jeugdhulp legde ons uit dat verbieden geen zin heeft. Ze moeten het zelf ervaren. Zolang ze thuis wonen hou je zicht. Dus sluit nooit de deur!
Uiteindelijk stelde wij weleens vragen; “ hoe zie jij je toekomst”, wat “zoek je in een relatie”. Of wanneer wij haar ophaalde omdat er cocaine werd gebruikt en zij zich niet veilig voelde “wat voel jij nu”?
Wij hebben de geldkraan wel dicht gedraaid, dan betaal jij maar voor je liefde. Nadat ook ik werd aangevallen heb ik de deur gesloten. Uitgelegd dat ik ook de veiligheid van de andere kinderen moest bewaken.
Na een jaar is het uit gegaan. Ze baalt want er is een studie jaar verloren gegaan, vriendinnen hebben al hun rijbewijs…
Dochter heeft zich inmiddels herpakt, werkt, gaat naar stage en is begonnen met haar rijbewijs. Ook haar depressieve buien zijn voorbij en gaat volop als gezonde puber stappen. Dit doet ons als gezin zo goed! Want als ouders zaten wij regelmatig niet op één lijn.
Heel veel sterkte! Ohja heb geen medelijden met zijn trauma of jeugd. Daar zijn hulp instanties voor, jij gaat hem niet kunnen helpen.
woensdag 14 februari 2024 om 09:39
woensdag 14 februari 2024 om 09:53
Dan gaat vriend op hoge poten naar dochter: 'Weet je wat die moeder van je tegen mij zegt? Dat ik niet goed voor je ben! Dat ik maar bij je weg moet gaan! Na alles wat ik voor je doe? Het is verdorie Valentijnsdag en dan flikt je moeder mij dit?! Jij weet waarom ik dit verschrikkelijk vind he? Wéér iemand die mij alleen maar negatief benaderd! Ik probeer het toch gewoon goed te doen? Jij vind dat toch ook he liefje? Popje? Schatje? Jij weet wie ik écht ben! Je moeder kent me helemaal niet! Ik denk niet dat ik nog bij haar in een huis wil zijn. Zullen we voortaan maar bij mij gaan zitten? Want dan hoeft je moeder ook mijn akelige kop niet te zien. 'pompelmoentje schreef: ↑14-02-2024 09:39Mijn advies zal misschien niet het juiste zijn maar ik zou hem vertellen dat als hij dochter nog met een vinger aanraakt ik gehakt van hem maak.
Een advies als “ontvang hem met open armen” snap ik ook niet heel erg, geef je dan niet het voorbeeld dat je dit goedkeurt vraag ik me af.
En dochter gaat er, om de lieve vrede en om hem te 'helpen' in mee, en POEF, weg is het zicht op dochter.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 14 februari 2024 om 09:55
Mee eens.pompelmoentje schreef: ↑14-02-2024 09:39Mijn advies zal misschien niet het juiste zijn maar ik zou hem vertellen dat als hij dochter nog met een vinger aanraakt ik gehakt van hem maak.
Een advies als “ontvang hem met open armen” snap ik ook niet heel erg, geef je dan niet het voorbeeld dat je dit goedkeurt vraag ik me af.
Verder in gesprek blijven met dochter en hopen dat ze snel het licht ziet en hem dumpt. Meer kun je niet doen denk ik…
woensdag 14 februari 2024 om 09:57
De reden dat dit advies gegeven wordt is omdat je haar waarschijnlijk anders helemaal kwijtraakt.pompelmoentje schreef: ↑14-02-2024 09:39Mijn advies zal misschien niet het juiste zijn maar ik zou hem vertellen dat als hij dochter nog met een vinger aanraakt ik gehakt van hem maak.
Een advies als “ontvang hem met open armen” snap ik ook niet heel erg, geef je dan niet het voorbeeld dat je dit goedkeurt vraag ik me af.
In dit soort relaties is er vaak niet alleen maar fysiek geweld. Huiselijk geweld wordt ook gekenmerkt door bijvoorbeeld: kritische opmerkingen, manipulatie, je financieel kapot maken, en... je weghouden bij je vrienden en familie. Dit soort mensen zeggen dan bijvoorbeeld tegen hun slachtoffer dat hun familie of vrienden het niet goed met hen voor hebben, en dat het beter is om contact af te houden. Als het slachtoffer dan niemand meer heeft, kan hij of zij ook nergens heen als hij of zij de relatie uiteindelijk uit wil maken.
Dit zie je al bij de dochter van TO: ze had veel vrienden, maar daar is niet veel meer van over.
Betekent niet dat je dit gedrag goed moet keuren natuurlijk! Je kunt dochter, als vriend er niet bij is, kritische vragen stellen die haar (hopelijk!) aan het denken zetten. Bijvoorbeeld: "Ik maak me zorgen omdat hij dit en dit zei of deed". Of: "Denk je dat hij je echt nooit meer gaat slaan?" Of: "Hoe denk jij dat een gezonde relatie hoort te zijn?" En dan nog zal ze het waarschijnlijk niet meteen uit kunnen maken, maar het plant misschien wel een zaadje, en als je dat vaak genoeg doet, valt het kwartje hopelijk wel.
Door te zeggen dat je "gehakt van hem gaat maken" drijf je haar als het ware zo in zijn armen, omdat het dan wel héél makkelijk is voor hem om een goede reden te geven waarom ze het contact met haar ouders op een laag pitje moet zetten.
TO, ik begrijp dat dit lastig is! Ik heb zelf van mijn 24ste tot mijn 26ste in zo'n relatie gezeten. Ik sluit me aan bij de rest: probeer geen dingen te zeggen als "ik ga gehakt van hem maken", zelfs al voel je dat wel zo. Je geeft hem dan inderdaad munitie om haar te isoleren. Betekent niet dat je vol lof over hem moet zijn. Zoals gezegd, stel haar kritische vragen, zeg waar je je zorgen over maakt, maar zonder haar het idee te geven dat ze moet kiezen tussen hem of jou. Geef haar het idee dat ze altijd bij je terecht kan, zelfs als ze het niet (meteen) uit wil maken. Bij mij viel het kwartje uiteindelijk wel, en toen begon ik na te denken over alle keren dat mensen mij die kritische vragen hadden gesteld: mijn beste vriendin, een wildvreemde in de trein... Zelfs al hielp het niet meteen, ik was het allemaal niet vergeten.
woensdag 14 februari 2024 om 11:00
Een in de basis goede vent uit een klote gezin die een jaar op de bank zit te gamen heeft een probleem. Die is depressief/ angstig/ gefrustreerd/ boos etc. Ik zou het volkomen anders insteken. In gesprek gaan over wat je ziet, dat je ziet dat hij niet lekker gaat,dat je je zorgen maakt over die ruzie en je dochter maar dat je denkt dat dit niet is hoe hij wil zijn, dat hij met zichzelf aan de slag moet en dat jullie dat willen supporten. Hij schreeuwt om hulp, geef hem dat. Wees een beetje de liefdevolle ouders die hij niet heeft.
Met uiteraard de grens dat hij wel ook met zijn tengels van dochter afblijft
Met uiteraard de grens dat hij wel ook met zijn tengels van dochter afblijft
woensdag 14 februari 2024 om 11:16
Ik had graag gehad dat mijn ouders zich wat dwingender hadden bezig gehouden met mijn vriendschappen. Ze zeiden wel wat ze er van vonden maar lieten mij mijn eigen keuzes maken. Achteraf gezien waren dat hele hele verkeerde keuzes die voor enorm veel ellende hebben gezorgd. Kinderen hebben niet de ervaring die jij heb en zeker in de pubertijd zijn ze ongezond eigenwijs.
woensdag 14 februari 2024 om 11:26
Je doet het denk ik goed door je zorgen er over uit te spreken, maar er niet met een gestrekt been in te gaan. Gesprek open houden met je dochter is het devies. En vragen stellen over hoe zij een en ander ervaart en ziet.
Hier ook wel claimerige vriendjes zien voorbij komen (gelukkig geen gewelddadige). Uiteindelijk moet je dochter haar eigen conclusies trekken en er uit leren wat ze wel of niet wil in een relatie. Als je haar thuis hebt voorgeleefd hoe een liefdevolle relatie uitziet, ga ik er van uit dat haar kwartje uiteindelijk wel zal vallen.
Vaak leren beide partijen in zo'n prille/jonge relatie nog veel en kunnen ze allebei nogal eens uit de bocht vliegen met extreme emoties en gedrag. Ik zou dan ook proberen om het gesprek vooral op "gedrag" te richten en niet op "persoon".
Die jongen heeft thuis het juiste voorbeeld misschien niet gehad en vertoond nu fout gedrag, maar dat wil niet al bij voorbaat zeggen dat hij een voor het leven verpeste klojo is. Er zit met 19 als het goed is toch ook nog lerend vermogen.
Ben benieuwd hoe hij reageert op het gesprek.
Hier ook wel claimerige vriendjes zien voorbij komen (gelukkig geen gewelddadige). Uiteindelijk moet je dochter haar eigen conclusies trekken en er uit leren wat ze wel of niet wil in een relatie. Als je haar thuis hebt voorgeleefd hoe een liefdevolle relatie uitziet, ga ik er van uit dat haar kwartje uiteindelijk wel zal vallen.
Vaak leren beide partijen in zo'n prille/jonge relatie nog veel en kunnen ze allebei nogal eens uit de bocht vliegen met extreme emoties en gedrag. Ik zou dan ook proberen om het gesprek vooral op "gedrag" te richten en niet op "persoon".
Die jongen heeft thuis het juiste voorbeeld misschien niet gehad en vertoond nu fout gedrag, maar dat wil niet al bij voorbaat zeggen dat hij een voor het leven verpeste klojo is. Er zit met 19 als het goed is toch ook nog lerend vermogen.
Ben benieuwd hoe hij reageert op het gesprek.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 14 februari 2024 om 11:28
Maar zij hebben jou toen meegemaakt, en misschien zagen zij geen opening om jou tegen te houden. Je leest hier al dat het enorm schipperen is.Berend schreef: ↑14-02-2024 11:16Ik had graag gehad dat mijn ouders zich wat dwingender hadden bezig gehouden met mijn vriendschappen. Ze zeiden wel wat ze er van vonden maar lieten mij mijn eigen keuzes maken. Achteraf gezien waren dat hele hele verkeerde keuzes die voor enorm veel ellende hebben gezorgd. Kinderen hebben niet de ervaring die jij heb en zeker in de pubertijd zijn ze ongezond eigenwijs.
woensdag 14 februari 2024 om 11:32
Dit zou ik zeker niet doen in dit geval.
woensdag 14 februari 2024 om 11:35
Soms zijn dingen ook een "canon event" om maar eens Gen Z slang er in te gooien.Lorem_Ipsum schreef: ↑14-02-2024 11:28Maar zij hebben jou toen meegemaakt, en misschien zagen zij geen opening om jou tegen te houden. Je leest hier al dat het enorm schipperen is.
Pas als je je billen brandt, zal je het leren zeg maar. Je wil inderdaad liefst je kind tegen alles behoeden, maar dat kan in de praktijk helaas niet altijd. Begeleiden en schipperen om hele extreme dingen te vermijden is vaak het enige haalbare.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 14 februari 2024 om 11:35
Maar hoe zie je dat dan voor je?Berend schreef: ↑14-02-2024 11:16Ik had graag gehad dat mijn ouders zich wat dwingender hadden bezig gehouden met mijn vriendschappen. Ze zeiden wel wat ze er van vonden maar lieten mij mijn eigen keuzes maken. Achteraf gezien waren dat hele hele verkeerde keuzes die voor enorm veel ellende hebben gezorgd. Kinderen hebben niet de ervaring die jij heb en zeker in de pubertijd zijn ze ongezond eigenwijs.
Ze zeiden wat ze er van vonden, maar je maakte toch de verkeerde keuze. Hoe ga je op een dwingende wijze te werk, maar zorg je dat je band met je niet luisterende puber wel goed blijft.
Want de angst is er gewoon dat je grip en zicht op je kind kwijtraakt en dat is helemaal ongewenst.
anything that is unrelated to elephants = Irrelephant
woensdag 14 februari 2024 om 11:51
Wat naar TO, ook voor je dochter.
Ik heb ook zo'n relatie gehad, ik was toen iets ouder, 20 of 21 jaar. Ik herinner me ook dat ik veel schaamte voelde. Ik wist dat het niet goed en gezond was, maar om toe te geven dat ik zelf ook deze foute keuze had gemaakt en wat er allemaal gebeurde was moeilijk. Vooral naar mijn ouder.
Kan het zijn dat jouw dochter dingen voor hem betaalt? Ik ben veel geld verloren aan die jongen destijds. Zijn borg voor een appartement 'voorgeschoten', uitjes en eten. Geld 'geleend' voor andere dingen.
Uiteindelijk was voor mij, van de ene op de andere dag, de maat vol en heb ik mijn vriendinnen gebeld, en dus niet mijn ouder. Nooit meer omgekeken en het geld kon me letterlijk gestolen worden.
Ik hoop dat jouw dochter ook snel het licht ziet.
Dat ze toelaat dat je hem er op mag aanspreken lijkt mij al iets positiefs. Ik denk dat je het goed aanpakt.
Ik heb ook zo'n relatie gehad, ik was toen iets ouder, 20 of 21 jaar. Ik herinner me ook dat ik veel schaamte voelde. Ik wist dat het niet goed en gezond was, maar om toe te geven dat ik zelf ook deze foute keuze had gemaakt en wat er allemaal gebeurde was moeilijk. Vooral naar mijn ouder.
Kan het zijn dat jouw dochter dingen voor hem betaalt? Ik ben veel geld verloren aan die jongen destijds. Zijn borg voor een appartement 'voorgeschoten', uitjes en eten. Geld 'geleend' voor andere dingen.
Uiteindelijk was voor mij, van de ene op de andere dag, de maat vol en heb ik mijn vriendinnen gebeld, en dus niet mijn ouder. Nooit meer omgekeken en het geld kon me letterlijk gestolen worden.
Ik hoop dat jouw dochter ook snel het licht ziet.
Dat ze toelaat dat je hem er op mag aanspreken lijkt mij al iets positiefs. Ik denk dat je het goed aanpakt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
