Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter en haar vriend…
woensdag 14 februari 2024 om 08:38
Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
donderdag 22 februari 2024 om 06:48
We proberen dat hier ook wat meer te doen, maar dochter is niet heel meegaand op dat gebied (“nee hoor, dan kan ik niet, dan ga ik naar X”). Het vaste rooster van haar bijbaan heeft ze laten wijzigen zodat ze niet meer op zondag hoeft te werken. Gelukkig sport ze nog wel graag. Voor de komende weken hebben we af en toe op zaterdagavond iets ingepland waarvan het heel logisch is dat zij er -zonder vriend - bij is. Daar is ze okay mee.Rubelientje schreef: ↑19-02-2024 02:03Een vriend van mijn man heeft soortgelijks meegemaakt met zijn dochter. Ik weet dat hij er veel over sprak met mijn man en wat ik goed terug kon halen was dat zij hun dochter een zo leuk ( en vol ) mogelijk weekend en vakantie programma gaven.
Ik merk dat ik er zelf eigenlijk steeds weer over wil beginnen, maar doe dat bewust niet.
Bemoedigend: kennis met verleden met fysiek geweld is inmiddels op bezoek geweest en dochter was onder de indruk van haar verhaal, vroeg met name ook door over hoe het destijds begonnen was en waarom kennis de relatie niet eerder beëindigd had. Dochter is uit zichzelf nog een keer over het hele incident begonnen en we hadden weer een goed gesprek. En vanavond komt een vriendin logeren die ze erg lang niet gezien heeft. Vriend heeft hier nu een paar nachten op rij geslapen maar ziet ze verder als het goed is de rest van de voorjaarsvakantie niet meer.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
donderdag 22 februari 2024 om 17:00
Ik snap dat je je zorgen maakt en het liever gisteren nog beëindigd wil zien.
Zover is je dochter niet.
Het belangrijkste is dat ze haar leven blijft ontwikkelen. Dus school, bijbaan, vriendinnen, sociaal netwerk en vriend. Sport of hobby eventueel. Zolang haar leven in balans blijft en niet teveel naar vriend toe overhelt is dit prima zo.
En hopelijk staat ze stevig in haar schoenen om niet telkens weer te vergeven, hand in eigen boezem te steken, zijn gedrag te vergelijken als het toch weer mis gaat. Maar die horde neem je pas wanneer deze zich aandient. Niet eerder.
Zover is je dochter niet.
Het belangrijkste is dat ze haar leven blijft ontwikkelen. Dus school, bijbaan, vriendinnen, sociaal netwerk en vriend. Sport of hobby eventueel. Zolang haar leven in balans blijft en niet teveel naar vriend toe overhelt is dit prima zo.
En hopelijk staat ze stevig in haar schoenen om niet telkens weer te vergeven, hand in eigen boezem te steken, zijn gedrag te vergelijken als het toch weer mis gaat. Maar die horde neem je pas wanneer deze zich aandient. Niet eerder.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 22 februari 2024 om 17:18
Ik ben ooit je dochter geweest. Geef haar tijd. Ik heb ondanks mijn relatie mijn studie gehaald, rijbewijs en bleef vriendinnen houden. Het heeft een flinke hap van mij gehad, maar ik was wel ook bezig met mijn eigen toekomst en wilde mijn steentje bijdragen.
Zolang je dochter net zo denkt en geen heil ziet in werkloos naast hem op de bank te willen zitten hele dagen, komt het vanzelf op zijn pootjes terecht.
Zolang je dochter net zo denkt en geen heil ziet in werkloos naast hem op de bank te willen zitten hele dagen, komt het vanzelf op zijn pootjes terecht.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 22 februari 2024 om 17:52
Ik denk dat dit inderdaad belangrijk is. Zelf had ik geen enorm stabiele thuissituatie, en mijn familie heeft dus ook nooit gezegd dat ze zich zorgen maakten. Ook was ik iets ouder, en ging ik samenwonen met hem, best ver bij mijn familie vandaan. Dat alles maakte het allemaal veel erger.Doreia* schreef: ↑22-02-2024 17:00Ik snap dat je je zorgen maakt en het liever gisteren nog beëindigd wil zien.
Zover is je dochter niet.
Het belangrijkste is dat ze haar leven blijft ontwikkelen. Dus school, bijbaan, vriendinnen, sociaal netwerk en vriend. Sport of hobby eventueel. Zolang haar leven in balans blijft en niet teveel naar vriend toe overhelt is dit prima zo.
En hopelijk staat ze stevig in haar schoenen om niet telkens weer te vergeven, hand in eigen boezem te steken, zijn gedrag te vergelijken als het toch weer mis gaat. Maar die horde neem je pas wanneer deze zich aandient. Niet eerder.
Het is dus belangrijk dat ze een band houdt met andere mensen in haar leven, en andere zaken. Ik hoop in ieder geval dat het uit is voor ze meerderjarig is en op zichzelf gaat wonen.
donderdag 22 februari 2024 om 19:43
Het belangrijkste is goed met haar in contact te blijven. En ervoor te zorgen dat het contact met hem niet de overhand neemt. Dus alle andere activiteiten stimuleren en behouden. Vroeg of laat gaat ze zien dat hij kansloos is. En gaat ze hem voorbij in het leven. Niet over hem beginnen. Maar haar sterker maken en gesprekken hebben over de toekomst. Met studeren, leuke stages en vakanties etc. Wellicht op kamers gaan in een andere stad.
vrijdag 23 februari 2024 om 21:16
Mosterd na de maaltijd wellicht of iets voor als je dochter met een volgende relatie komt; stel ook grenzen aan je eigen privacy en woonruimte. Je schreef dat hij weer nachten bij jullie geslapen heeft.
Waarom is dat? Ik zou er geen trek in hebben te pas en onpas iemand ook ‘‘s nachts in mijn huis te hebben. Daar mag je best grenzen stellen met bv 1 nacht per weekend en verder niet. Ik neem aan dat jij en je partner ook werken en je ontspanning goed kunnen gebruiken plus allerlei extra zorg taken waar je toch gewoonweg geen zin hebt voor een ander?
Als ze op zichzelf woont kan ze doen wat ze wil. Dit beperken kan ook een goede inwerking hebben op een actiever contact met vriendinnen bijvoorbeeld.
Waarom is dat? Ik zou er geen trek in hebben te pas en onpas iemand ook ‘‘s nachts in mijn huis te hebben. Daar mag je best grenzen stellen met bv 1 nacht per weekend en verder niet. Ik neem aan dat jij en je partner ook werken en je ontspanning goed kunnen gebruiken plus allerlei extra zorg taken waar je toch gewoonweg geen zin hebt voor een ander?
Als ze op zichzelf woont kan ze doen wat ze wil. Dit beperken kan ook een goede inwerking hebben op een actiever contact met vriendinnen bijvoorbeeld.
vrijdag 23 februari 2024 om 21:18
Beter hem bij TO in huis dan dochter bij hem.Rubelientje schreef: ↑23-02-2024 21:16Mosterd na de maaltijd wellicht of iets voor als je dochter met een volgende relatie komt; stel ook grenzen aan je eigen privacy en woonruimte. Je schreef dat hij weer nachten bij jullie geslapen heeft.
Waarom is dat? Ik zou er geen trek in hebben te pas en onpas iemand ook ‘‘s nachts in mijn huis te hebben. Daar mag je best grenzen stellen met bv 1 nacht per weekend en verder niet. Ik neem aan dat jij en je partner ook werken en je ontspanning goed kunnen gebruiken plus allerlei extra zorg taken waar je toch gewoonweg geen zin hebt voor een ander?
Als ze op zichzelf woont kan ze doen wat ze wil. Dit beperken kan ook een goede inwerking hebben op een actiever contact met vriendinnen bijvoorbeeld.
vrijdag 23 februari 2024 om 21:20
Ik zou hen dan weer liever in mijn eigen huis hebben en dat ik zelf een beetje de boel in de gaten kan houden dan dat kind al maar ginder zit.Rubelientje schreef: ↑23-02-2024 21:16Mosterd na de maaltijd wellicht of iets voor als je dochter met een volgende relatie komt; stel ook grenzen aan je eigen privacy en woonruimte. Je schreef dat hij weer nachten bij jullie geslapen heeft.
Waarom is dat? Ik zou er geen trek in hebben te pas en onpas iemand ook ‘‘s nachts in mijn huis te hebben. Daar mag je best grenzen stellen met bv 1 nacht per weekend en verder niet. Ik neem aan dat jij en je partner ook werken en je ontspanning goed kunnen gebruiken plus allerlei extra zorg taken waar je toch gewoonweg geen zin hebt voor een ander?
Als ze op zichzelf woont kan ze doen wat ze wil. Dit beperken kan ook een goede inwerking hebben op een actiever contact met vriendinnen bijvoorbeeld.
Want nu heeft iemand uit de straat zijn gedrag gezien, maar misschien zijn er volgende keer - als er een volgende keer komt - geen toeschouwers bij.
Waarbij vriend natuurlijk niet 6 keer per week moet blijven slapen.
Maar teveel beperkingen of aantal nachten zou ik weer niet gaan opleggen, want dan gaat kind dus gewoon bij hem slapen in de weekends.
(Die 17-jarige moet gewoon naar school, dus ik ga er vanuit dat er sowieso op weekdagen weinig wordt bij elkaar geslapen.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 23 februari 2024 om 21:22
Met je eens. Maar ik zou het ook gewoon niet toestaan dat bijelkaar logeren. Het is een beetje vadertje en moedertje spelen in de editie wel de lusten en niet de lasten. Als jij iets wil in een huishouden is dat full package; schoonmaken, koken, betalen voor de faciliteit. Ik zou me als ouder gemanipuleerd voelen. Zie elkaar af en toe gezellig en dan klaar en gedraag je naar de je leeftijd ipv 10 jaar ouder.
vrijdag 23 februari 2024 om 22:24
Vadertje en moedertje spelen?! Logeren is gewoon hartstikke gezellig. Mogen er ook nooit 'gewone' vrienden/vriendinnen bij jouw kinderen logeren?Rubelientje schreef: ↑23-02-2024 21:22Met je eens. Maar ik zou het ook gewoon niet toestaan dat bijelkaar logeren. Het is een beetje vadertje en moedertje spelen in de editie wel de lusten en niet de lasten. Als jij iets wil in een huishouden is dat full package; schoonmaken, koken, betalen voor de faciliteit. Ik zou me als ouder gemanipuleerd voelen. Zie elkaar af en toe gezellig en dan klaar en gedraag je naar de je leeftijd ipv 10 jaar ouder.
vrijdag 23 februari 2024 om 22:28
Zeker wel, drie van m’n 5 kinderen heeft een stapelbed/ twijfelaar voor loge’s. Maar dat hoef ik niet wekelijks, niet telkens van dezelfde en ook gewoon een eindtijd. Logeren is de volgende dag na ontbijt, hooguit lunch weer lekker naar huis. Ik heb basisschool kinderen overigens.
Maar zo’n jongen elk weekend logeren bij een 17 jarige is gewoon een nee. Ga zelf ontwikkelen, genieten met vriendinnen, werken en sporten. Ik vind haar dochter hier veel te jong voor.
vrijdag 23 februari 2024 om 22:34
Ik bedoel het echt niet gemeen maar wellicht moet je eerst even wachten tot je kinderen zelf 17 zijn. Ik had ook allerlei ideeen over opvoeding en ouderschap toen mijn kids jonger waren, maar als je je 17jarige nog een beetje bij je wil houden en open wil laten zijn, kun je veel beter meebewegen dan allerlei strakke regels waardoor ze uiteindelijk bij hem gaat zitten. Een twaalfjarige kun je nog zoveel meer opleggen en sturen dan een 17jarige.Rubelientje schreef: ↑23-02-2024 22:28Zeker wel, drie van m’n 5 kinderen heeft een stapelbed/ twijfelaar voor loge’s. Maar dat hoef ik niet wekelijks, niet telkens van dezelfde en ook gewoon een eindtijd. Logeren is de volgende dag na ontbijt, hooguit lunch weer lekker naar huis. Ik heb basisschool kinderen overigens.
Maar zo’n jongen elk weekend logeren bij een 17 jarige is gewoon een nee. Ga zelf ontwikkelen, genieten met vriendinnen, werken en sporten. Ik vind haar dochter hier veel te jong voor.
vrijdag 23 februari 2024 om 22:46
Misschien heb je helemaal gelijk hoor.
Mijn man is er mee bezig, family bonding om in de puber fase in verbinding te blijven.
Wij surfen bijvoorbeeld als familie, hij hoopt dat iedereen het leuk blijft vinden en meegaat. Zijn vaak echt dagvullende activiteiteiten.
Uitgaan zou ik m’n oudere pubers ook zo gunnen maar al dat geplak aan zo’n andere puber met mate. Ik snap de seksuele ontwikkeling maar ik ben geen hospita van een inwonend stelletje, dat gaat mij echt te ver.
Mijn man is er mee bezig, family bonding om in de puber fase in verbinding te blijven.
Wij surfen bijvoorbeeld als familie, hij hoopt dat iedereen het leuk blijft vinden en meegaat. Zijn vaak echt dagvullende activiteiteiten.
Uitgaan zou ik m’n oudere pubers ook zo gunnen maar al dat geplak aan zo’n andere puber met mate. Ik snap de seksuele ontwikkeling maar ik ben geen hospita van een inwonend stelletje, dat gaat mij echt te ver.
vrijdag 23 februari 2024 om 22:57
Ik ben vanaf dertienjarige leeftijd jarenlang in zo'n relatie geweest met een oudere jongen. Ik was nog niet toe aan alles wat bij een relatie kwam kijken en heb in korte tijd over mijn grenzen laten gaan. Ik weet niet wat de omgeving had kunnen doen. Ik stond er niet open voor om erover te praten, ik schaamde me en ik praatte het goed. Ik was continu bezig met ruzies te voorkomen maar dit hielp niet want ik deed steeds vaker iets verkeerd in zijn ogen. Ik moest altijd zeggen wat ik deed en waar ik was. Ik kon niet veel met anderen afspreken. Er waren fysieke ruzies. Ik was er niet tegen opgewassen en ineens was ik er klaar mee. Achteraf gezien begrijp ik niet waarom ik het jaren heb laten duren. Nu ik zelf moeder ben hoop ik dat mijn dichters met me durven te praten en zal ik ook actiever praten met hen over dit soort dingen. Ik vind dat je het goed gedaan hebt to.
vrijdag 23 februari 2024 om 23:09
Ronja,
Dat herken ik ook.
Mijn eerste relatie. Ik was 18, ging nog naar school en woonde nog thuis. Hij was 'al' 19, werkte en had een eigen huurhuis. Met die uitgangspositie heb ik me aan hem ondergeschikt gemaakt. Hij wist volgens mij al hoe het allemaal moest. Ik dacht dat ik dat ook moest kunnen. Iedereen om mij heen kon samenwonen zonder ruzie, dus dat moest ik ook kunnen. Samen met een vriend die mij 'wel even ging vertellen hoe samenwonen moest' was een recept voor jarenlange ellende. Want dat het precies allemaal op ZIJN manier moest, dat had ik niet in de gaten.
Dat herken ik ook.
Mijn eerste relatie. Ik was 18, ging nog naar school en woonde nog thuis. Hij was 'al' 19, werkte en had een eigen huurhuis. Met die uitgangspositie heb ik me aan hem ondergeschikt gemaakt. Hij wist volgens mij al hoe het allemaal moest. Ik dacht dat ik dat ook moest kunnen. Iedereen om mij heen kon samenwonen zonder ruzie, dus dat moest ik ook kunnen. Samen met een vriend die mij 'wel even ging vertellen hoe samenwonen moest' was een recept voor jarenlange ellende. Want dat het precies allemaal op ZIJN manier moest, dat had ik niet in de gaten.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 23 februari 2024 om 23:09
Had jij naar je ouders geluisterd? Het ene kind dat je wil waarschuwen en waar er wat dwingender wordt gedaan, zal luisteren. maar precies het volgende kind ziet dat als reden om nooit meer te luisteren. Je weet als ouders nooit waar je goed aan doet. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander juist tegengesteld. En achteraf is het altijd makkelijk praten.Berend schreef: ↑14-02-2024 11:16Ik had graag gehad dat mijn ouders zich wat dwingender hadden bezig gehouden met mijn vriendschappen. Ze zeiden wel wat ze er van vonden maar lieten mij mijn eigen keuzes maken. Achteraf gezien waren dat hele hele verkeerde keuzes die voor enorm veel ellende hebben gezorgd. Kinderen hebben niet de ervaring die jij heb en zeker in de pubertijd zijn ze ongezond eigenwijs.
Daarom: probeer zo goed als mogelijk naar je gevoel te luisteren wat je denkt (of hoopt) dat bij je kind werkt. Maar wees niet verbaasd als het anders uitpakt. Je invloed is beperkt, zeker in deze leeftijd wanneer ze volwassen willen zijn en hun eigen keuzes willen maken. Naar je dochter toe uitstralen dat je er in alle gevallen voor haar zult zijn, lijkt me de basis. En afhankelijk van hoe ze het oppakt kun je meer of minder kritisch zijn. Ik denk wel dat je voor jezelf een grens moet hebben wat je binnen/onder je eigen dak tolereert. Heftige ruzies onder je eigen dak zou ik niet goedkeuren. Dan moet hij (op dat moment) de deur uit. Als dat reden is voor je dochter om hem achterna te gaan, zul je dat niet tegen kunnen houden.
Edti: fijn to, wat een goed gesprek heb je gevoerd. Ik denk dat je alles eraan hebt gedaan wat in je macht ligt!
nomennescio wijzigde dit bericht op 23-02-2024 23:28
3.53% gewijzigd
vrijdag 23 februari 2024 om 23:15
Doreia* schreef: ↑23-02-2024 23:09Ronja,
Dat herken ik ook.
Mijn eerste relatie. Ik was 18, ging nog naar school en woonde nog thuis. Hij was 'al' 19, werkte en had een eigen huurhuis. Met die uitgangspositie heb ik me aan hem ondergeschikt gemaakt. Hij wist volgens mij al hoe het allemaal moest. Ik dacht dat ik dat ook moest kunnen. Iedereen om mij heen kon samenwonen zonder ruzie, dus dat moest ik ook kunnen. Samen met een vriend die mij 'wel even ging vertellen hoe samenwonen moest' was een recept voor jarenlange ellende. Want dat het precies allemaal op ZIJN manier moest, dat had ik niet in de gaten.
Het bij jezelf zoeken herken ik en kan erg hardnekkig zijn.
vrijdag 23 februari 2024 om 23:43
Bij 'family bonding' met een puber is het fundamenteel om juist de wensen en behoeften van de puber in het oog te houden. En je ook te realiseren dat juist het afzetten tegen en je losmaken van je ouders, een heel belangrijk onderdeel is van de ontwikkeling tijdens de puberteit. Tijdens de puberteit en adolescentie zijn ze bezig met het ontwikkelen van hun autonomie.Rubelientje schreef: ↑23-02-2024 22:46Misschien heb je helemaal gelijk hoor.
Mijn man is er mee bezig, family bonding om in de puber fase in verbinding te blijven.
Wij surfen bijvoorbeeld als familie, hij hoopt dat iedereen het leuk blijft vinden en meegaat. Zijn vaak echt dagvullende activiteiteiten.
Uitgaan zou ik m’n oudere pubers ook zo gunnen maar al dat geplak aan zo’n andere puber met mate. Ik snap de seksuele ontwikkeling maar ik ben geen hospita van een inwonend stelletje, dat gaat mij echt te ver.
Dat geplak aan je vriendje/vriendinnetje is gewoon onderdeel van het ontdekken van het leven, de liefde etc. Vergeet niet dat pubers gevoelens veel intenser ervaren dan volwassenen, hun vriendje/vriendinnetje voelt gewoon als het middelpunt van hun universum, daar kun je als volwassene van alles van vinden, maar voor hun voelt dat op dat moment gewoon zo.
Er zit natuurlijk nog wel een heel groot verschil tussen nooit bij elkaar mogen slapen en ze zo'n beetje laten samenwonen onder jouw dak. Het is prima om afspraken te maken over de frequentie van het bij elkaar slapen, bijvoorbeeld alleen op vrijdag en zaterdag. Maar maak die afspraken samen met je puber en neem ook diens wensen en behoeften serieus.
Je mag natuurlijk wel grenzen stellen wbt de frequentie dat er onder jullie dak samen geslapen wordt, maar zorg er dan wel voor dat die grenzen er zijn om jullie eigen behoeften te waarborgen (behoefte aan rust in je huis/etc.) en niet omdat jullie eigenlijk vinden dat hij/zij niet zo aan de ander zou moeten plakken.
vrijdag 23 februari 2024 om 23:51
Hoi TO, ik herken de situatie als dochter. Ik was 18 en had een zeer fout "vriendje" (lees: man van bijna 30). Dit was op allerlei vlakken gevaarlijk en heeft uiteindelijk ongeveer zo'n 8 maanden geduurd met nog een kleine nasleep van 2 maanden waarin ik van hem moest losweken. Allebei mijn ouders keurden het direct af maar nodigden hem wel uit om kennis te maken etc.. Zonder verder op details in te gaan (want off topic); na een paar maanden wilde mijn moeder hem niet meer in huis hebben dus mocht ik alleen nog naar hem toe. In mijn geval was dit heel slim van haar. Ik ben een echte huismus en voel me ergens anders niet snel thuis.
Wat mij uiteindelijk heeft "gered" is dat ik een stabiele basis vanuit huis mee heb gekregen en deze man klopte totaal niet met het beeld wat ik had van mijn toekomst. Het klinkt alsof jij en je man dit ook hebben meegegeven aan je dochter en ik denk dat het heel goed is dat je kenbaar hebt gemaakt wat je hebt gezien en dat je dit afkeurt. Ik kan me herinneren dat ik dit verschrikkelijk moeilijk vond om te horen van mijn ouders. Het weerhield me niet direct van het contact maar maakte de relatie wel direct een stuk moeilijker. Ik schaam me na 10 jaar stiekem nog steeds een beetje tegenover mijn ouders, haha. Dus ik hoop ontzettend dat dit alles met een sisser afloopt en jullie hier als gezin, met een ervaring rijker, uitkomen.
Ik ben zelf nog geen moeder maar vanuit het oogpunt van je dochter denk ik dat je het super goed hebt gedaan. Laat je ook niet ontmoedigen om inderdaad VT te bellen voor advies, daar zijn ze voor en dat hoeft je dochter niet eens te weten.
Ik gun je heel veel sterkte want ik kan me zo voorstellen dat dit ontzettend zenuwslopend kan zijn.
Wat mij uiteindelijk heeft "gered" is dat ik een stabiele basis vanuit huis mee heb gekregen en deze man klopte totaal niet met het beeld wat ik had van mijn toekomst. Het klinkt alsof jij en je man dit ook hebben meegegeven aan je dochter en ik denk dat het heel goed is dat je kenbaar hebt gemaakt wat je hebt gezien en dat je dit afkeurt. Ik kan me herinneren dat ik dit verschrikkelijk moeilijk vond om te horen van mijn ouders. Het weerhield me niet direct van het contact maar maakte de relatie wel direct een stuk moeilijker. Ik schaam me na 10 jaar stiekem nog steeds een beetje tegenover mijn ouders, haha. Dus ik hoop ontzettend dat dit alles met een sisser afloopt en jullie hier als gezin, met een ervaring rijker, uitkomen.
Ik ben zelf nog geen moeder maar vanuit het oogpunt van je dochter denk ik dat je het super goed hebt gedaan. Laat je ook niet ontmoedigen om inderdaad VT te bellen voor advies, daar zijn ze voor en dat hoeft je dochter niet eens te weten.
Ik gun je heel veel sterkte want ik kan me zo voorstellen dat dit ontzettend zenuwslopend kan zijn.
zaterdag 24 februari 2024 om 00:26
Met zo'n figuur zou ik regie en controle willen houden. En hoe kun je verkopen aan je dochter dat ze niet naar Piet mag en dat Piet niet mag komen, maar iets doen met Marie is prima? Ze is 17, na haar 18e is ze volwassen. Piet is altijd welkom mits school er niet onder lijdt dat zou mijn grens zijn. Maar dan zie ik Marie ook liever niet of Marie moet in haar klas zitten en ze studeren samen. En als Piet er zo vaak is, mag hij ook best een keer de hond uitlaten, de vaat in de vaatwasser zetten, rekening houden met de rest van het gezin etc. Hij is immers "schoonzoon" en geen gastRubelientje schreef: ↑23-02-2024 21:16Mosterd na de maaltijd wellicht of iets voor als je dochter met een volgende relatie komt; stel ook grenzen aan je eigen privacy en woonruimte. Je schreef dat hij weer nachten bij jullie geslapen heeft.
Waarom is dat? Ik zou er geen trek in hebben te pas en onpas iemand ook ‘‘s nachts in mijn huis te hebben. Daar mag je best grenzen stellen met bv 1 nacht per weekend en verder niet. Ik neem aan dat jij en je partner ook werken en je ontspanning goed kunnen gebruiken plus allerlei extra zorg taken waar je toch gewoonweg geen zin hebt voor een ander?
Als ze op zichzelf woont kan ze doen wat ze wil. Dit beperken kan ook een goede inwerking hebben op een actiever contact met vriendinnen bijvoorbeeld.
. Zo zou ik hem het graf in prijzen en de boel in de gaten houden zover als dat gaat. En natuurlijk daarnaast stimuleren dat vriendinnen ook altijd welkom zijn of dat ze daar iets mee onderneemt naast school, bijbaan, hobby etc.
zaterdag 24 februari 2024 om 07:44
Dit zou ik zeker niet doen als het een foute gast is. Wat voor signaal geef je dan af als ouder?MrsDuck schreef: ↑24-02-2024 00:26Met zo'n figuur zou ik regie en controle willen houden. En hoe kun je verkopen aan je dochter dat ze niet naar Piet mag en dat Piet niet mag komen, maar iets doen met Marie is prima? Ze is 17, na haar 18e is ze volwassen. Piet is altijd welkom mits school er niet onder lijdt dat zou mijn grens zijn. Maar dan zie ik Marie ook liever niet of Marie moet in haar klas zitten en ze studeren samen. En als Piet er zo vaak is, mag hij ook best een keer de hond uitlaten, de vaat in de vaatwasser zetten, rekening houden met de rest van het gezin etc. Hij is immers "schoonzoon" en geen gast
Deze aanpak is puur op angst gebaseerd en angst is een slechte raadgever
zaterdag 24 februari 2024 om 08:07
Vriend en dochter slapen doorgaans 1 nacht per weekend bij elkaar (niet altijd hoor, dit weekend hebben we bijvoorbeeld andere leuke plannen voor haar gemaakt en ziet ze hem niet). Nu vanwege de voorjaarsvakantie een paar nachten extra. Jongste dochter had ook twee logees. Elkaar doordeweeks zien heb ik begrenst naar maximaal twee keer ivm schoolwerk dochter. Dit heb ik overigens in overleg met haar gedaan en ze vond dit zelf redelijk.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
