Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter en haar vriend…
woensdag 14 februari 2024 om 08:38
Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
zaterdag 2 november 2024 om 18:10
VBOK.
Janice, veel sterkte gewenst
zaterdag 2 november 2024 om 18:15
Jeetje wat heftig allemaal @to. Mijn tante heeft hetzelfde meegemaakt jaren terug met haar zoon van 17 en dito vriendin. Uiteindelijk zijn ze na een paar maand zwangerschap uit elkaar gegaan. Mijn neef heeft geen contact met zijn dochter. En die ex-vriendin heeft alweer een 2e kind bij een andere man.
Jullie zullen je dochter moeten steunen en helpen in de keuze die er gemaakt gaat worden. Met een baby en zo jong heb je echt steun en hulp nodig van directe mensen om je heen.
Ik ken overigens meer hele jonge moeders, meeste zijn alleenstaand en hebben later hun opleiding alsnog afgemaakt.
Jullie zullen je dochter moeten steunen en helpen in de keuze die er gemaakt gaat worden. Met een baby en zo jong heb je echt steun en hulp nodig van directe mensen om je heen.
Ik ken overigens meer hele jonge moeders, meeste zijn alleenstaand en hebben later hun opleiding alsnog afgemaakt.
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 2 november 2024 om 18:17
Mocht je het haar hier laten lezen, dan toch ook even een bericht met een andere toon dan veel berichten hier:Janice schreef: ↑02-11-2024 14:47Dochter is 11 weken.
En Lidl-Annie-Aardbei, wat een horrorverhaal. Ons "aansturen op abortus" bestaat vooral uit het voorleggen van realistische scenario's en allerlei details waar ze zelf nog niet aan gedacht heeft, lange termijn consequenties en het open houden van die optie. Ze weet ook: als ze toch besluit haar kindje te houden, zullen wij haar steunen en zielsveel van haar en haar kind (blijven) houden. Maar ze moet wel met een goed plan komen.
Ik ben absoluut voor keuze en abortus is een optie. Een optie, geen plicht. Ik heb mijn ongeplande, maar wel gewenste, kind laten komen en nooit spijt gehad. En tot teleurstelling van enkele doemdenkers is het prima gegaan.
Ik moest trouwens met een ‘goed verhaal’ komen van mijn schoonouders, die enkel abortus als optie zagen.
Ik kwam niet verder dan: ik ga geen abortus laten plegen en verder zie ik wel.
Ik heb mijn studie een jaar onderbroken en daarna afgerond. En ik woonde gelukkig niet bij mijn ouders in huis.
Je leven loopt anders, maar is echt niet voorbij hoor.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 2 november 2024 om 18:17
Dit is niet lomp, maar van de pot gerukt. Doe ff normaal zeg.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-11-2024 20:12
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
46.62% gewijzigd
zaterdag 2 november 2024 om 18:19
Precies. Je kan een paar jaar later alsnog je studie afmaken en gaan werken. Voordeel is ook dat je kind dat al wat ouder isfeow schreef: ↑02-11-2024 18:17Mocht je het haar hier laten lezen, dan toch ook even een bericht met een andere toon dan veel berichten hier:
Ik ben absoluut voor keuze en abortus is een optie. Een optie, geen plicht. Ik heb mijn ongeplande, maar wel gewenste, kind laten komen en nooit spijt gehad. En tot teleurstelling van enkele doemdenkers is het prima gegaan.
Ik moest trouwens met een ‘goed verhaal’ komen van mijn schoonouders, die enkel abortus als optie zagen.
Ik kwam niet verder dan: ik ga geen abortus laten plegen en verder zie ik wel.
Ik heb mijn studie een jaar onderbroken en daarna afgerond. En ik woonde gelukkig niet bij mijn ouders in huis.
Je leven loopt anders, maar is echt niet voorbij hoor.
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 2 november 2024 om 18:21
Ik denk dat het wel scheelt wat de aard van de vader is. Deze man is nu al gewelddadig. Lijkt me zeer onprettig om daar bijvoorbeeld een co-ouderschap mee te moeten voeren.feow schreef: ↑02-11-2024 18:17Mocht je het haar hier laten lezen, dan toch ook even een bericht met een andere toon dan veel berichten hier:
Ik ben absoluut voor keuze en abortus is een optie. Een optie, geen plicht. Ik heb mijn ongeplande, maar wel gewenste, kind laten komen en nooit spijt gehad. En tot teleurstelling van enkele doemdenkers is het prima gegaan.
Ik moest trouwens met een ‘goed verhaal’ komen van mijn schoonouders, die enkel abortus als optie zagen.
Ik kwam niet verder dan: ik ga geen abortus laten plegen en verder zie ik wel.
Ik heb mijn studie een jaar onderbroken en daarna afgerond. En ik woonde gelukkig niet bij mijn ouders in huis.
Je leven loopt anders, maar is echt niet voorbij hoor.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 2 november 2024 om 18:21
Ik denk dat het feit dát dochter zo jong moeder zou worden niet eens de grootste zorg is. De verwekker en alle gevolgen daarbij, dáár zit de zorg. De hele situatie. Niet enkel het ‘tienermoeder’ zijn.feow schreef: ↑02-11-2024 18:17Mocht je het haar hier laten lezen, dan toch ook even een bericht met een andere toon dan veel berichten hier:
Ik ben absoluut voor keuze en abortus is een optie. Een optie, geen plicht. Ik heb mijn ongeplande, maar wel gewenste, kind laten komen en nooit spijt gehad. En tot teleurstelling van enkele doemdenkers is het prima gegaan.
Ik moest trouwens met een ‘goed verhaal’ komen van mijn schoonouders, die enkel abortus als optie zagen.
Ik kwam niet verder dan: ik ga geen abortus laten plegen en verder zie ik wel.
Ik heb mijn studie een jaar onderbroken en daarna afgerond. En ik woonde gelukkig niet bij mijn ouders in huis.
Je leven loopt anders, maar is echt niet voorbij hoor.
zaterdag 2 november 2024 om 18:32
Dat snap ik heus wel, maar neemt niet weg dat je ook van een minder geschikte (understatement) vader een kind kan krijgen en een fijn een zinvol leven als ouder én als kind kan hebben. Daar ken ik ook voorbeelden van, zonder te ontkennen dat het ook heel moeilijk en akelig kan verlopen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 2 november 2024 om 18:38
Ik denk dat als je met deze man een kind krijgt, je geen zorgeloos leven meer hebt.feow schreef: ↑02-11-2024 18:32Dat snap ik heus wel, maar neemt niet weg dat je ook van een minder geschikte (understatement) vader een kind kan krijgen en een fijn een zinvol leven als ouder én als kind kan hebben. Daar ken ik ook voorbeelden van, zonder te ontkennen dat het ook heel moeilijk en akelig kan verlopen.
Dat klinkt hard, maar is het ook.
zaterdag 2 november 2024 om 18:39
TO, wat een hoofdpijntoestand. Een onverwachte zwangerschap is al een toestand, laat staan bij je dochter en dan ook nog met een bijzonder moeilijke vader. Ik denk dat de Fiom-tip een heel goede is.
De rol van vader is natuurlijk op dit moment onvoorspelbaar en eventueel problematisch. Zijn zijn ouders redelijke mensen?
Zowel in mijn familie als op mijn werk best wat ervaring met tienerouders en de ouders van de tieners zijn echt een belangrijke factor in de toekomst van kind en kleinkind. En ik ken dus naast drama ook best wat succesverhalen.
De rol van vader is natuurlijk op dit moment onvoorspelbaar en eventueel problematisch. Zijn zijn ouders redelijke mensen?
Zowel in mijn familie als op mijn werk best wat ervaring met tienerouders en de ouders van de tieners zijn echt een belangrijke factor in de toekomst van kind en kleinkind. En ik ken dus naast drama ook best wat succesverhalen.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zaterdag 2 november 2024 om 18:40
Wat een vreemde opmerking.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-11-2024 20:15
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
18.35% gewijzigd
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zaterdag 2 november 2024 om 18:41
Een kind nemen is nooit zorgeloos. Ik heb zelf ook een vader die agressief kon zijn. Nu ook al jaren geen contact meer mee. Mijn moeder viel nou eenmaal op agressieve types.Zeemeermin84 schreef: ↑02-11-2024 18:38Ik denk dat als je met deze man een kind krijgt, je geen zorgeloos leven meer hebt.
Dat klinkt hard, maar is het ook.
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 2 november 2024 om 18:42
Dat is wel zo, maar het is allemaal wel vervelend. Zeker omdat de vader geen aardige man is. 1 van mijn vriendinnen raakte ooit ongepland zwanger van een loser. Ze hield het. Die vent heeft haar een boel slapeloze nachten gegeven door te dreigen dat hij kind zou komen bezoeken op z’n verjaardag, dat hij een omgangsregeling zou afdwingen etc. Had enorme psychische impact. En zij was 36…..feow schreef: ↑02-11-2024 18:17Mocht je het haar hier laten lezen, dan toch ook even een bericht met een andere toon dan veel berichten hier:
Ik ben absoluut voor keuze en abortus is een optie. Een optie, geen plicht. Ik heb mijn ongeplande, maar wel gewenste, kind laten komen en nooit spijt gehad. En tot teleurstelling van enkele doemdenkers is het prima gegaan.
Ik moest trouwens met een ‘goed verhaal’ komen van mijn schoonouders, die enkel abortus als optie zagen.
Ik kwam niet verder dan: ik ga geen abortus laten plegen en verder zie ik wel.
Ik heb mijn studie een jaar onderbroken en daarna afgerond. En ik woonde gelukkig niet bij mijn ouders in huis.
Je leven loopt anders, maar is echt niet voorbij hoor.
je haalt je een boel op de hals als 18-jarige en dan heb ik het zeker niet over je kwaliteiten als moeder (daar geloof ik wel in)
zaterdag 2 november 2024 om 18:52
Sja en dat scenario zou ik dus wel serieus bespreken mer dochter. Ze is 18. Geen 15. Dus ja, ze kan zelfs beslissen dar ze het kind wil houden, maar daar komt wel ook de verantwoordelijkheid bij. Dus dan stop je met studie en ga je werken. En dan ga je een plan maken van hoe je later nog je studie kan doen. En/of hoe je op jezelf kan. Ik zou mijn kind nooit wegsturen, maar denk ik wel aansturen op zelfstandigheid als de leeftijd er naar is. Want je ziet vaak genoeg dat oma toch een halve moeder wordt. En sja, als het daarop uitdraait laat je je kleinkind uiteraard niet in de steek maar ik zou dat echt niet tof vinden als ik TO was.blijfgewoonbianca schreef: ↑02-11-2024 17:46Tenzij dochter een eigen etage heeft in huis ontkom je daar bijna niet aan. Het heeft impact op iedereen in het gezin. En waarschijnlijk zal dochter minder / anders moederen met haar eigen ouders om haar heen.
zaterdag 2 november 2024 om 19:02
Ik zou dan weer net wel aanmoedigen om de studie nu al verder te zetten.Bbubbels schreef: ↑02-11-2024 18:52Sja en dat scenario zou ik dus wel serieus bespreken mer dochter. Ze is 18. Geen 15. Dus ja, ze kan zelfs beslissen dar ze het kind wil houden, maar daar komt wel ook de verantwoordelijkheid bij. Dus dan stop je met studie en ga je werken. En dan ga je een plan maken van hoe je later nog je studie kan doen. En/of hoe je op jezelf kan. Ik zou mijn kind nooit wegsturen, maar denk ik wel aansturen op zelfstandigheid als de leeftijd er naar is. Want je ziet vaak genoeg dat oma toch een halve moeder wordt. En sja, als het daarop uitdraait laat je je kleinkind uiteraard niet in de steek maar ik zou dat echt niet tof vinden als ik TO was.
Zeker als er een stevige banenkans bij is.
Dan is ze hopelijk binnen 2 of 3 jaar "vertrokken" qua job.
Tegelijk zou ze zelf mogen uitzoeken hoe ze het gaat doen met opvang tijdens school- en stage-uren.
Hoe ze dit rondkrijgt, wie dit financiert, ... en wat als ze ook nog 's avonds of in 't weekend een job erbij wil voor extra centen.
Het lijkt mij namelijk niet de bedoeling dat je als grootouder je eigen job aan de wilgen hangt om 4 of 5 dagen per week veredeld gastouder te worden.
Huisvesting zou ik de eerste jaren niet op rekenen.
Dat is zo al zowat onmogelijk om te vinden met die eindeloze wachtlijsten. Laat staan als 18-jarige student met kind.
(Het is niet dat elk gemeenschapshuis zit te wachten op een moeder met kind op een 1-persoonskamer van 10m². Met nog een idiote ex erbij die af en toe wat stampij komt maken.)
Eerst dus maar die studie af en een paar jaar op de wachtlijst voor sociale huisvesting.
Die inschrijving en wachtlijst kan ze echter wel nu al zelf regelen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 2 november 2024 om 19:08
Nounou, je hebt het over een 19-jarige hè. Ik ken best wat onmogelijke 19-jarigen die als volwassene toch vrij normaal bleken.
Maar goed, momenteel is het duidelijk geen vadermateriaal en iemand die je niet in je leven of dat van je eventuele kind wilt hebben.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-11-2024 20:20
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
30.46% gewijzigd
zaterdag 2 november 2024 om 19:09
Ik denk niet dat TO veel opschiet met allemaal speculaties over hoe zij met haar kind zou moeten omgaan.
Maar ik wil toch zeggen dat ik schrik van de mensen die hier hun kind het allemaal zelf zouden laten uitzoeken. Misschien omdat ik uit een milieu kom waar tienerzwangerschappen vrij gebruikelijk zijn, maar ik zou mijn dochters de deur niet wijzen. Het is wel belangrijk om goede afspraken met elkaar te maken, maar zover is het bij TO nog lang niet.
Maar ik wil toch zeggen dat ik schrik van de mensen die hier hun kind het allemaal zelf zouden laten uitzoeken. Misschien omdat ik uit een milieu kom waar tienerzwangerschappen vrij gebruikelijk zijn, maar ik zou mijn dochters de deur niet wijzen. Het is wel belangrijk om goede afspraken met elkaar te maken, maar zover is het bij TO nog lang niet.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zaterdag 2 november 2024 om 19:17
Ik weet niet op wie jij doelt, maar ik zou mijn kind nooit de deur wijzen. Ik vind wel dat je, als je moeder wordt, de volle verantwoordelijkheid moet nemen voor je kind, ook al ben je nog zo jong. Dat is nou eenmaal inherent aan het ouderschap. Maar als mijn kind vanuit die verantwoordelijkheid een beroep op mij zou doen, zou ik voor haar klaarstaan.
zaterdag 2 november 2024 om 19:19
Ik denk niet dat het feit dat hij nu zo vervelend is allemaal in de genen is vastgelegd. Ik vind het eerder vreemd dat hij van thuis de mogelijkheid krijgt om niet te werken en ook geen opleiding te volgen, en lekker thuiswonend en niets te doen. Het lijkt me eerder dat er andere factoren spelen dan een genetische aanleg.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-11-2024 20:22
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
16.07% gewijzigd
zaterdag 2 november 2024 om 19:30
Maar er zijn misschien ook broers en zussen wiens levens hier ook mee overhoop worden gehaald. Steunen bieden doe je als ouder, maar of dat allemaal thuis moet is de vraag.Nana_Mouskouri schreef: ↑02-11-2024 19:09Ik denk niet dat TO veel opschiet met allemaal speculaties over hoe zij met haar kind zou moeten omgaan.
Maar ik wil toch zeggen dat ik schrik van de mensen die hier hun kind het allemaal zelf zouden laten uitzoeken. Misschien omdat ik uit een milieu kom waar tienerzwangerschappen vrij gebruikelijk zijn, maar ik zou mijn dochters de deur niet wijzen. Het is wel belangrijk om goede afspraken met elkaar te maken, maar zover is het bij TO nog lang niet.
Overigens heeft een vriendin eind jaren ‘90 voor deze keuze gestaan en is er door haar ouders wel degelijk zeer sterk aangestuurd op abortus. Je kunt het we druk noemen. Waarover ze erg twijfelde en het er vooraf erg moeilijk mee had. Maar het toch heeft gedaan. Vader was ook een lamzak.
Ze zegt daarover nu nog; het beste dat ik ooit heb kunnen doen, geen moment spijt van gehad. Vanaf het moment dat ze de kliniek uitliep had ze het gevoel helemaal opnieuw te kunnen starten, een soort tweede kans. Ze ging daarna op alle vlakken eigenlijk beter dan daarvoor.
Of de druk van haar ouders oké was, geen idee, dat zou nu niet meer zo gaan.
Ik zat overigens niet in een omgeving waar er veel tienerzwangerschappen waren, maar wie weet. Dit verhaal van vriendin kennen ook maar weinigen. Ze heeft er destijds bewust met weinig mensen over gesproken, om zich geen oordeel van mensen op de hals te halen.
zaterdag 2 november 2024 om 19:33
ken genoeg halve zolen mensen met wel leuke kinderen…. Of andersom kan ook
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-11-2024 20:24
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
12.44% gewijzigd
Voor iedereen een groene tuin
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
