Kinderen
alle pijlers
Mijn dochter en haar vriend…
woensdag 14 februari 2024 om 08:38
Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.
Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.
Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.
Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).
Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.
Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.
Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
zaterdag 2 november 2024 om 14:25
Wat een nare situatie TO, wat zal jij je zorgen maken, heel veel sterkte gewenst. Je klinkt als een lieve moeder, als je zegt dat je grootste zorg is dat ze voor altijd aan deze jongen vast zit als je dochter dit kindje krijgt. Maar het lijkt erop dat ze haar beslissing al genomen heeft, hoever is ze precies? Aansturen/dwingen tot abortus werkt meestal averechts.
Ik had op de middelbare school een vriendin die zwanger werd in een soortgelijke situatie, dit meisje was nog wel 17. Ze was al bijna 4 maanden zwanger toen ze dit thuis durfde te vertellen en toen brak direct de hel los. Haar moeder nam haar mee naar de abortuskliniek, zogenaamd voor een oriënterend gesprek om alle voors en tegens tegen elkaar af te wegen, overtuigd dat ze haar dochter kon dwingen, want minderjarig. Dat was niet zo, ook een minderjarige moet het zelf willen. Dit meisje durfde ondanks haar moeders aanwezigheid toch te zeggen dat ze daar niet uit vrije wil was, dus ze werden weer naar huis gestuurd. Werd een heel drama, meisje zwanger en al uit huis geplaatst omdat haar moeder haar dreigde van de trap te gooien als ze niet terug ging naar de abortuskliniek enzovoort. Haar vader en de vader van de baby waren beide niet meer in beeld. Hoe het afgelopen is weet ik niet, maar dat was zo vreselijk schrijnend. Ik kan me nog steeds nauwelijks voorstellen dat je je zo opstelt als moeder, omdat je het beste wil voor je dochter en dus dat ze een abortus pleegt, hoe legitiem die wens en gevoelens ook zijn.
Ik had op de middelbare school een vriendin die zwanger werd in een soortgelijke situatie, dit meisje was nog wel 17. Ze was al bijna 4 maanden zwanger toen ze dit thuis durfde te vertellen en toen brak direct de hel los. Haar moeder nam haar mee naar de abortuskliniek, zogenaamd voor een oriënterend gesprek om alle voors en tegens tegen elkaar af te wegen, overtuigd dat ze haar dochter kon dwingen, want minderjarig. Dat was niet zo, ook een minderjarige moet het zelf willen. Dit meisje durfde ondanks haar moeders aanwezigheid toch te zeggen dat ze daar niet uit vrije wil was, dus ze werden weer naar huis gestuurd. Werd een heel drama, meisje zwanger en al uit huis geplaatst omdat haar moeder haar dreigde van de trap te gooien als ze niet terug ging naar de abortuskliniek enzovoort. Haar vader en de vader van de baby waren beide niet meer in beeld. Hoe het afgelopen is weet ik niet, maar dat was zo vreselijk schrijnend. Ik kan me nog steeds nauwelijks voorstellen dat je je zo opstelt als moeder, omdat je het beste wil voor je dochter en dus dat ze een abortus pleegt, hoe legitiem die wens en gevoelens ook zijn.
zaterdag 2 november 2024 om 14:44
@Lidl-Annie aarbei, ik keur de methode vd moeder van je vriendin absoluut af. Maar wat veel meiden van deze leeftijd zich absoluut niet beseffen, is de zorg en verantwoordelijkheid die erbij komt kijken. En dan is het natuurlijk altijd makkelijk om een kind op de wereld te zetten, wetende dat je moeder dit moet fixen. Want ik lees dat jouw vriendin geen vader meer in beeld had, alleen een moeder. En dan krijgt die moeder dus ineens een baby in huis + dat ze waarschijnlijk nog met een onzelfstandige dochter te maken heeft. En de mannen in het leven van deze moeder en dochter de benen genomen hebben.
Wat ik (godzijdank volwassen kinderen die mochten ze nu zelf kinderen krijgen in prinicpe oud genoeg zijn) voor mezelf absoluut niet wil, is opnieuw een kind krijgen of de zorg hebben voor een baby. En dat is dan wel dat je krijgt, als je dochter stronteigenwijs is en haar buik is haar business. Euh ja, maar ga je dan ook op jezelf wonen? Zelf zorgen voor je geld? Zelf zorgen voor die opvang? Of was dat toch de bedoeling dat je moeder dat gaat doen? Dan is het wel erg makkelijk roepen dat je baas bent over je eigen buik.
Wat een nare situatie. Ik zou er ziek van zijn to. Wat een ellende. Sta je dan met je goedbedoelde moederliefde, je dochter willen steunen en hopen dat ze vanzelf het licht ziet.
Wat ik (godzijdank volwassen kinderen die mochten ze nu zelf kinderen krijgen in prinicpe oud genoeg zijn) voor mezelf absoluut niet wil, is opnieuw een kind krijgen of de zorg hebben voor een baby. En dat is dan wel dat je krijgt, als je dochter stronteigenwijs is en haar buik is haar business. Euh ja, maar ga je dan ook op jezelf wonen? Zelf zorgen voor je geld? Zelf zorgen voor die opvang? Of was dat toch de bedoeling dat je moeder dat gaat doen? Dan is het wel erg makkelijk roepen dat je baas bent over je eigen buik.
Wat een nare situatie. Ik zou er ziek van zijn to. Wat een ellende. Sta je dan met je goedbedoelde moederliefde, je dochter willen steunen en hopen dat ze vanzelf het licht ziet.
zaterdag 2 november 2024 om 14:47
Dochter is 11 weken.
En Lidl-Annie-Aardbei, wat een horrorverhaal. Ons "aansturen op abortus" bestaat vooral uit het voorleggen van realistische scenario's en allerlei details waar ze zelf nog niet aan gedacht heeft, lange termijn consequenties en het open houden van die optie. Ze weet ook: als ze toch besluit haar kindje te houden, zullen wij haar steunen en zielsveel van haar en haar kind (blijven) houden. Maar ze moet wel met een goed plan komen.
En Lidl-Annie-Aardbei, wat een horrorverhaal. Ons "aansturen op abortus" bestaat vooral uit het voorleggen van realistische scenario's en allerlei details waar ze zelf nog niet aan gedacht heeft, lange termijn consequenties en het open houden van die optie. Ze weet ook: als ze toch besluit haar kindje te houden, zullen wij haar steunen en zielsveel van haar en haar kind (blijven) houden. Maar ze moet wel met een goed plan komen.
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
zaterdag 2 november 2024 om 15:03
Janice schreef: ↑02-11-2024 14:47Dochter is 11 weken.
En Lidl-Annie-Aardbei, wat een horrorverhaal. Ons "aansturen op abortus" bestaat vooral uit het voorleggen van realistische scenario's en allerlei details waar ze zelf nog niet aan gedacht heeft, lange termijn consequenties en het open houden van die optie. Ze weet ook: als ze toch besluit haar kindje te houden, zullen wij haar steunen en zielsveel van haar en haar kind (blijven) houden. Maar ze moet wel met een goed plan komen.
Het lijkt mij ook een goed idee dat jullie als ouders ook met een goed plan komen. Wat gaat jullie aandeel zijn als het over praktische zaken gaat?
In hoeverre gaan jullie praktische zorg geven aan moeder en kind en wat verwachten jullie dat jullie dochter zelf gaat doen?
Ik kan me zo voorstellen dat dochter geen idee heeft van de hoeveelheid was die zo'n kleintje produceert. Dat ze zich niet kan voorstellen hoe vaak een kindje ziek is en niet naar de opvang kan.
zaterdag 2 november 2024 om 15:09
Ik quote mezelf even omdat mijn bericht nu pas goedgekeurd isSpaghettilover schreef: ↑02-11-2024 11:04Wat enorm schrikken! Ik heb wel een site waar ik zelf veel aan heb aangezien ik bewust zwanger wil worden op dit moment terwijl ik aan het studeren ben. Hopelijk heb je er wat aan: https://studerendemoeders.nl/zwangerschapstudie/
Met extra veel kaas*Viva Palestina*
zaterdag 2 november 2024 om 15:17
Oef, wat een toestand. Praten, praten, praten. Zij ziet nog niet in hoe dit de volgende 60 jaar van haar leven gaat bepalen. Die knul komt als het hem uitkomt zijn gezicht even laten zien en zal misschien nog co-ouderschap gaan eisen ook straks.
Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid.
Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
zaterdag 2 november 2024 om 15:29
Dit snap ik allemaal hè, zeker nu ik zelf moeder ben van pubers. Daar zit je niet op te wachten en nee dit meisje zal niet alles goed overdacht hebben. Maar om dat dan op deze manier te proberen af te dwingen gaat wel heel ver. Dit meisje was dus ook nog eens bijna 4 maanden zwanger, dat is nogal wat een abortus op die termijn. Ga in godsnaam met je dochter in gesprek over consequenties en een plan wat er moet gebeuren, zodat zij een idee heeft wat haar te wachten staat, in plaats van dat ze denkt dat haar moeder alles oplost, in plaats van haar domweg te dwingen tot abortus denk ik dan?NomenNesci0 schreef: ↑02-11-2024 14:44@Lidl-Annie aarbei, ik keur de methode vd moeder van je vriendin absoluut af. Maar wat veel meiden van deze leeftijd zich absoluut niet beseffen, is de zorg en verantwoordelijkheid die erbij komt kijken. En dan is het natuurlijk altijd makkelijk om een kind op de wereld te zetten, wetende dat je moeder dit moet fixen. Want ik lees dat jouw vriendin geen vader meer in beeld had, alleen een moeder. En dan krijgt die moeder dus ineens een baby in huis + dat ze waarschijnlijk nog met een onzelfstandige dochter te maken heeft. En de mannen in het leven van deze moeder en dochter de benen genomen hebben.
Wat ik (godzijdank volwassen kinderen die mochten ze nu zelf kinderen krijgen in prinicpe oud genoeg zijn) voor mezelf absoluut niet wil, is opnieuw een kind krijgen of de zorg hebben voor een baby. En dat is dan wel dat je krijgt, als je dochter stronteigenwijs is en haar buik is haar business. Euh ja, maar ga je dan ook op jezelf wonen? Zelf zorgen voor je geld? Zelf zorgen voor die opvang? Of was dat toch de bedoeling dat je moeder dat gaat doen? Dan is het wel erg makkelijk roepen dat je baas bent over je eigen buik.
zaterdag 2 november 2024 om 15:32
Kijk ook eens of een gesprek met het FIOM een optie voor haar is.Janice schreef: ↑02-11-2024 14:47Dochter is 11 weken.
En Lidl-Annie-Aardbei, wat een horrorverhaal. Ons "aansturen op abortus" bestaat vooral uit het voorleggen van realistische scenario's en allerlei details waar ze zelf nog niet aan gedacht heeft, lange termijn consequenties en het open houden van die optie. Ze weet ook: als ze toch besluit haar kindje te houden, zullen wij haar steunen en zielsveel van haar en haar kind (blijven) houden. Maar ze moet wel met een goed plan komen.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 2 november 2024 om 16:03
patchouli_ schreef: ↑02-11-2024 12:31Och wat een narigheid TO..
Op dit moment lijkt hij niks te willen, maar dat kan goed zijn omdat hij en zijn familie abortus willen. Zodra hij zich realiseert dat dit kindje er komt, kan hij daar ineens heel anders over denken (en zijn familie ook) en wel een rol willen en ook zeggenschap. Want dan is er ineens een kind wat zijn kind is.
Je dochter moet zich goed realiseren dat hij door erkennen ook gezag krijgt. Sinds 2023 is dit aan elkaar verbonden. Dat kan je dochter alleen voorkomen door hem het kind niet te laten erkennen en hem voor erkenning naar de rechter te laten gaan. Dan kan de de rechter erkenning zonder gezag toewijzen, als zijn gedrag en opstelling daar aanleiding toe geeft. Je dochter moet zich goed realiseren dat als hij een rol wil spelen en zij dat niet ziet zitten, ze mogelijk heel wat rechtszaken om erkenning, gezag en omgang tegemoet kan zien. Dat zal haar maar ook haar kind, belasten met heel veel spanningen, gedoe en stress, nog los van de tijd en kosten die daarmee gemoeid zijn.
De emotie over abortus is heel goed te begrijpen, maar dit moet ze echt meewegen. Dit wordt geen roze wolk, dit wordt een enorme strijd. De emoties die dat met zich meebrengt, zijn niet mals. Ze zal niet alleen strijd met hem moeten leveren maar ook met zichzelf, omdat ze tegen haar wil en gevoel in haar kind met deze man zal moeten delen. De kans dat hij (en zijn familie) wel mee wil doen en mee wil bepalen is vele, vele malen groter dan dat hij zich er niet mee gaat bemoeien.
Het is haar keus. Maar zorg er wel voor dat ze weet wat de consequenties van haar keuze zullen zijn. Voor haarzelf maar ook voor dit kind. Die zal bovendien levenslang moeten dealen met dat deze idioot zijn/haar vader is.
Ik wil hier graag een aanvulling op geven. Uit de beschrijvingen van deze jongen maak ik op dat hij graag controle heeft. Controle over dochter welteverstaan. Hij gebruikt daar psychisch en soms fysiek geweld bij.
Mijn ervaring is dat dergelijke mannen die wellicht eerst helemaal geen vaderschap wilden vervolgens hun vaderschap gaan inzetten om die controle verder uit te kunnen oefenen. In dit geval op jullie dochter. Bijvoorbeeld op de manier die Patchouli hier schetst.
Op je 18/19e een kind is één ding, maar een kind van een man met dergelijke problematiek is iets anders. Dat gaat als de zwangerschap voortzet ook voor heel wat tranen en mogelijke problemen kosten bij het kindje.
•
zaterdag 2 november 2024 om 16:43
Ik ben het in principe helemaal met je eens en vind er ook wat van dat de dochter van TO het hele leven van haar ouders overhoop gooit. Die mogen hun vrijheid weer inleveren net nu de kids groot zijn.Molly schreef: ↑02-11-2024 11:39Jeetje, wat een puinhoop, TO! Het goede nieuws is dat ze hem nu zat is. Hopelijk blijft hij vanaf nu alleen in haar leven vanaf de zijlijn.
Wat de zwangerschap betreft: jullie weten het pas twee dagen, dochter waarschijnlijk niet veel langer. Laat het even bezinken. En praat, praat, praat. Bespreek alles met haar. Hoe gaat ze zorgen dat ze haar opleiding gaat afmaken? Waar gaat ze wonen, hoe komt ze aan geld voor haar baby? Hoe regelt ze opvang? Hoe regelt ze de omgang met vader en de bemoeienis van zijn familie? Mijn insteek zou zijn: wij steunen je als ouders volledig, maar je bent zelf de primaire opvoeder en honderd procent verantwoordelijk voor je kind.
Ik begrijp dat je hier enorm van schrikt. Heel de toekomst zoals je die voor haar voor ogen had, is in een klap omgegooid. Misschien verandert ze nog van gedachten, misschien niet. Maar mocht het kindje komen, dan brengt het heel veel extra zorgen en moeilijkheden met zich mee, maar ook heel veel liefde en geluk. De toekomst van je kind wordt weliswaar anders dan je had verwacht, maar kan nog steeds veel moois in petto hebben.
Desalniettemin is er geen keus denk ik voor de ouders als dochter de abortus niet wil. Want je wil toch dat je dochter een beetje toekomst en fijn leven heeft. Want vetgedrukte lijkt me teveel om van dochter te kunnen vragen. Ik denk dat als ik TO was dat ik het kindje samen met dochter zou opvoeden. Zowel dochter als kindje zouden dan bij TO een thuis hebben.
Dat gezegd hebbende: ik zou dochter wel te verstaan geven dat ze dan nu moet inzien dat haar leven niet gelijk kan lopen aan dat van haar vriendinnen. Dus niet reizen, leven en vrijheid zoals zij. Dat zit er niet in als moeder. Of ze moet toch voor een abortus kiezen. Of niet, maar dan is dat de consequentie. En dan zou ik erbij zeggen: dat komt dan later weer in jouw leven, als het kindje groter is. It is what it is.
zaterdag 2 november 2024 om 16:57
Ik zou ook vooral incalculeren dat het kan dat hij het nu niet ziet zitten.Frizz schreef: ↑02-11-2024 16:03Ik wil hier graag een aanvulling op geven. Uit de beschrijvingen van deze jongen maak ik op dat hij graag controle heeft. Controle over dochter welteverstaan. Hij gebruikt daar psychisch en soms fysiek geweld bij.
Mijn ervaring is dat dergelijke mannen die wellicht eerst helemaal geen vaderschap wilden vervolgens hun vaderschap gaan inzetten om die controle verder uit te kunnen oefenen. In dit geval op jullie dochter. Bijvoorbeeld op de manier die Patchouli hier schetst.
Op je 18/19e een kind is één ding, maar een kind van een man met dergelijke problematiek is iets anders. Dat gaat als de zwangerschap voortzet ook voor heel wat tranen en mogelijke problemen kosten bij het kindje.
Maar hij kan er op eender welk moment de komende 18 jaar op terugkomen.
Dus ook als kind straks 10 is en haar vader / verwekker 4 keer per jaar heeft gezien.
Ook als kind en moeder naar de andere kant van 't land zijn verhuisd.
Ook als zij intussen een stabiele relatie heeft en kind de nieuwe partner meer als vader aanziet.
Het kan dus ook nogal heavy gevolgen hebben op latere leeftijd voor kind.
Ik zou hem sowieso op geboorte-aangiftes en dergelijke nergens noteren als vader.
En dus ook niet voor erkenning gaan.
Als hij dat zelf ooit wel wil moet hij maar langs de rechtbank gaan.
Moet hij ten minste laten zien dat hij moeite doet.
Uiteraard mag hij kind zien, uiteraard hou je zijn contactgegevens bij.
Maar laat hem als hij over 5 of 10 jaar zijn leven misschien wél op de rit heeft maar bewijzen wat hij écht wil.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 2 november 2024 om 17:43
Pfoe wat heftig TO. Als ouder voorzie je gewoon een shitstorm als ze het kind laat komen en dat wil je dochter besparen. Maarja, overtuig haar daar maar eens van… Ik denk dat het FIOM een betere kans van slagen heeft. Mocht ze besluiten het kindje te houden dan zou ik wel hele duidelijke afspraken met dochter maken. Want natuurlijk zet je kind nooit op straat, maar ik zou zelf wel willen voorkomen dat je als oma opnieuw in de moederrol wordt geduwd.
zaterdag 2 november 2024 om 17:46
Tenzij dochter een eigen etage heeft in huis ontkom je daar bijna niet aan. Het heeft impact op iedereen in het gezin. En waarschijnlijk zal dochter minder / anders moederen met haar eigen ouders om haar heen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 2 november 2024 om 17:53
Zijn er trouwens nog andere kinderen in het gezin? En wonen die nog thuis?
Een baby in huis heeft niet alleen weerslag op dochter en op jullie, maar ook op inwonende "ooms en tantes". Qua plaats, qua geluid, qua omgang, ...
Ze hebben an sich weinig te zeggen over de situatie, maar ik zou niet willen dat een 16-jarige zus gillend buitenrent omdat zij niet meer rustig kan studeren of nooit meer vrienden kan ontvangen "want de baby moet slapen".
Een baby in huis heeft niet alleen weerslag op dochter en op jullie, maar ook op inwonende "ooms en tantes". Qua plaats, qua geluid, qua omgang, ...
Ze hebben an sich weinig te zeggen over de situatie, maar ik zou niet willen dat een 16-jarige zus gillend buitenrent omdat zij niet meer rustig kan studeren of nooit meer vrienden kan ontvangen "want de baby moet slapen".
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 2 november 2024 om 17:53
Nee, het Fiom is voor goede voorlichting en eigen keus
zaterdag 2 november 2024 om 17:55
Nee dat is een andere toko, kom even niet op de naam.
zaterdag 2 november 2024 om 17:55
Dat lijkt me niet. Is van VWS.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
