Mijn dochter en haar vriend…

Ik ben op zoek naar ervaringen en adviezen (mag ongezouten hoor, ik kan wel wat hebben). Dochter (17) heeft al een maand of tien een vriend (19). We hebben hem met open armen ontvangen. In de weekends slapen ze bij elkaar en doordeweeks zien ze elkaar ook regelmatig. We hebben hem leren kennen als een sociale, vriendelijke, gevoelige jongen met prachtige ogen en ik snap helemaal waarom dochter op hem viel. Door de maanden heen kregen we via dochter wat meer informatie over zijn achtergrond. Ik wil daar niet te diep op ingaan, maar hij heeft een heel moeilijke en onveilige jeugd gehad, een jeugd die je geen kind toewenst.

Dochter zit voorlopig nog op de middelbare. Vriend is 3 jaar geleden geslaagd. Daarna begon hij aan een vervolgopleiding waar hij al vrij snel mee stopte. Het schooljaar daarop begon hij aan een nieuwe opleiding waar hij ook al vrij snel mee stopte. Nu heeft hij een “tussenjaar”. Hij reist niet, hij werkt niet, zijn voornaamste dagbesteding is gamen en wachten tot dochter beschikbaar is om te zien. Hij verblijft afwisselend bij zijn moeder en een vaderfiguur. Hoe hij aan geld komt om regelmatig met dochter uit eten of naar de film te gaan? Geen idee.

Dochter heeft na schooltijd natuurlijk tijd nodig om te leren. Ze sport, ze heeft een bijbaan, ze spreekt af en toe nog met een vriendin af…. kortom, het is niet mogelijk hem dagelijks na school te zien. Wij hebben de indruk dat hij een bepaalde druk op haar uitoefent, boos wordt als dochter zegt niet te kunnen afspreken. Dit is op geen enkele manier bespreekbaar met dochter, die meteen haar stekels opzet als ze de indruk heeft dat we ons op enige manier willen bemoeien met haar relatie.

Maandag werd ik gebeld door een kennis uit de wijk. Zij vertelde zich zorgen te maken over dochter. Ze had gezien dat vriend haar hardhandig met zich meetrok op straat. Dochter duwde hem van zich af en er volgde een flink conflict. Kennis is naar buiten gegaan en achter ze aan gelopen. Vriend stapte na het conflict in de bus. Zij heeft dochter toen gevraagd of alles okay was, en verteld dat ze geschrokken was van wat ze gezien had. Kennis vertelde mij dat ze camerabeelden had. Die heeft ze naar me gestuurd. Daarop zie je alleen wat er voor haar deur gebeurde: dochter werd inderdaad erg hardhandig meegetrokken, het zag er heftig uit.

Ik ben het gesprek aangegaan met dochter, die alles bagatelliseerde: het viel wel mee, het was daarna uitgepraat, hij zou zoiets nooit meer doen…. Overigens hebben ze hier midden in de nacht ook wel eens een fikse ruzie gehad waarbij wij moesten ingrijpen (niet fysiek overigens).

Al met al weet ik niet wat nu wijsheid is. Man riep in zijn boosheid dat vriend hier niet meer welkom is, maar dat lijkt mij niets op te lossen. Ik heb hier nu meerdere gesprekken met dochter over gehad, balancerend op de grens tussen rode vlaggen aankaarten en hem als persoon in zijn waarde laten, en ik wil zelf heel graag in gesprek kunnen blijven. Als ze maar weet dat ze altijd bij ons terecht kan… Ik ben bang dat ze, als ze het gevoel krijgt dat wij hem afwijzen, helemaal niks meer vertelt.

Vriend komt hier vandaag of morgen en ik heb al aangekondigd dat ik het incident van maandag met hem ga bespreken. Dochter vindt dat tot mijn verbazing okay.

Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Inmiddels ben ik er niet meer van overtuigd dat het een fijne vriend voor dochter is, maar denk ik ook dat dochter zelf uiteindelijk het licht zal moeten zien… En misschien zie ik het allemaal wel verkeerd, dat kan natuurlijk ook.

Edit: vergeet ik nog te zeggen dat dochter een zeer uitgebreide vriendenkring had. Sinds ze zo ongeveer al haar beschikbare tijd met hem doorbrengt, is daar haast niemand meer van over.

Ik kan onmogelijk op al jullie reacties reageren, maar weet dat ik ze allemaal lees en er enorm dankbaar voor ben. Ik neem er veel uit mee. Wij verkeren nog in totale staat van verwarring. Dochter kwam er vrij laat achter dat ze zwanger was, helaas. Heeft het toen ook niet onmiddellijk tegen ons durven zeggen. Wij zitten nu nog in het stadium van "alle opties op een rijtje", waarbij wij inderdaad aansturen op abortus, voor haar eigen welzijn maar zeker ook voor dat van het kindje. Blijft ze toch voet bij stuk houden, dan zullen wij natuurlijk die rots zijn maar zal ze zelf haar verantwoordelijkheid moeten nemen. Had ze maar een sterke relatie met een leuke vriend gehad. Want dat ze straks voor eeuwig aan hem vast zit, is onze allergrootste zorg.