Kinderen
alle pijlers
Mijn puber wil niks
woensdag 31 mei 2023 om 13:44
Hij is inmiddels 15, zit in 2 havo (blijven zitten), heeft 1 vriend die hij ongeveer eens per maand ziet en een sociaal leven online. Hij vindt z'n broertje een etterbak, heeft veel behoefte aan alleen zijn, wil geen bijbaan (is daar in mijn ogen ook nog niet klaar voor) en wordt belemmerd door autisme. Het is een lieverd, heeft zo zijn eigen kijk op de wereld, is totaal niet geïnteresseerd in social media, heeft weinig aansluiting op school, wil niet op een sport. Hij heeft een bijzonder gevoel voor humor, komt soms nogal ongepast uit de hoek, geeft niks om zijn uiterlijk. Ik krijg nog vaak knuffels van hem, hij vindt soms dat ik teveel op zijn nek zit en ik zoek een balans tussen hem de ruimte geven en begeleiden (wat hij echt wel nodig heeft. Wegens zijn ass loopt hij bijvoorbeeld gerust in te kleine of vieze kleding, vergeet zijn tanden te poetsen, vergeet zijn veters te strikken, stopt soms ondoordacht een vinger in zijn neus, is niet schoon op zichzelf, eet heel eenzijdig). En mijn zoon is ogenschijnlijk tevreden, zit best oké in zijn vel, de wereld gaat wel wat langs hem heen. Hij onderneemt vrijwel niks. Het liefst hangt hij op zijn bed met een scherm voor zijn neus. Dat kan hij heel lang volhouden.
Hij krijgt hulpverlening om te werken aan een positief zelfbeeld en weerbaarheid.
Hij krijgt extra ondersteuning op school van een leerlingbegeleider. Zijn cijfers gaan nu best oké, thank god! Om hulp vraagt hij nooit.
Zelf ben ik druk met de acceptatie van dit alles. Niet per se de acceptatie van mijn zoon, maar wel de acceptatie dat zijn ass nooit meer overgaat. Dat ik mijn rol als moeder van een puber anders had verwacht. Dat het vooralsnog onduidelijk is hoe lang hij nog ondersteuning moet krijgen en hoe dat er dan uitziet. Dat ik soms zo moe ben. Van het ondertitelen en de zorgen. Het is zo'n mooie vent, met in mijn ogen zo'n terug getrokken leven. En ik ben zo bang dat hij eenzaam is/wordt.
De ene dag ben ik super positief en vol vertrouwen. De volgende dag vliegt het me aan, heb ik verdriet en verlang ik naar 'normaal'. En ben ik aan het vergelijken... lees ik bijvoorbeeld het topic over hoelaat de puber thuis moet zijn in de avond. Ik denk dan alleen maar; had mijn zoon maar een sociaal leven en ging hij maar eens naar buiten met een groepje leeftijdsgenoten... Terwijl hij zelf dat verlangen nooit heeft (uitgesproken).
Ik ben op zoek naar verhalen van ouders die zich ook zo'n zorgen kunnen maken. En die ook zoeken naar een balans tussen loslaten en beschermen. En naar herkenning, tips en succesverhalen.
Hij krijgt hulpverlening om te werken aan een positief zelfbeeld en weerbaarheid.
Hij krijgt extra ondersteuning op school van een leerlingbegeleider. Zijn cijfers gaan nu best oké, thank god! Om hulp vraagt hij nooit.
Zelf ben ik druk met de acceptatie van dit alles. Niet per se de acceptatie van mijn zoon, maar wel de acceptatie dat zijn ass nooit meer overgaat. Dat ik mijn rol als moeder van een puber anders had verwacht. Dat het vooralsnog onduidelijk is hoe lang hij nog ondersteuning moet krijgen en hoe dat er dan uitziet. Dat ik soms zo moe ben. Van het ondertitelen en de zorgen. Het is zo'n mooie vent, met in mijn ogen zo'n terug getrokken leven. En ik ben zo bang dat hij eenzaam is/wordt.
De ene dag ben ik super positief en vol vertrouwen. De volgende dag vliegt het me aan, heb ik verdriet en verlang ik naar 'normaal'. En ben ik aan het vergelijken... lees ik bijvoorbeeld het topic over hoelaat de puber thuis moet zijn in de avond. Ik denk dan alleen maar; had mijn zoon maar een sociaal leven en ging hij maar eens naar buiten met een groepje leeftijdsgenoten... Terwijl hij zelf dat verlangen nooit heeft (uitgesproken).
Ik ben op zoek naar verhalen van ouders die zich ook zo'n zorgen kunnen maken. En die ook zoeken naar een balans tussen loslaten en beschermen. En naar herkenning, tips en succesverhalen.
vrijdag 14 juli 2023 om 19:14
Herken onze zoon van 14 heel erg in jullie verhalen. Wij hebben over 2 weken een intake gepland, want ook wij hebben vermoedens van ass.
Hij heeft ook van jongs af aan angsten voor dingen en us bijvoorbeeld nog nooit in een attractie van de kermis of pretpark geweest en heeft veel moeite met nieuwe dingen proberen. En gaat dit dus ook uit de weg. Laatst gingen ze met de klas naar het buitenland en hij wilde echt niet mee. Heeft geen echte vrienden nooit gehad en idd veel in het donker in zijn kamer te gamen. Gesprekken aangaan vind hij ontzettend moeilijk en blijft het liefst boven als er visite is.
Durfde nooit iets te proeven en at jaren alleen hetzelfde maar nu gaat dit gelukkig een stuk beter. Werd vroeger altijd huilend wakker en bleef hier lang in hangen.
Hij durfde pas te fietsen toen hij een jaar of 7 was en zo kan ik nog veel dingen opnoemen.
Verder mooie cijfers op school en doet hij wat hij moet doen, maar vraagt nooit eens hoe het met iemand gaat of als hij weet dat zijn zus een spannende dag had zal het niet in hem opkomen om ernaar te vragen.. niet uit onwil maar het zit er niet in.
Kan niet benoemen waar hij heel blij van wordt of juist verdrietig maar is niet ongelukkig zegt hij zelf godzijdank
Wij hebben altijd wel gezien en gevoeld dat er wat was, maar nu in de puberteit valt het meer op omdat er meer verwacht wordt van hem. Wij hebben hem gelukkig nooit gepushed omdat ik zag dat hij daar heel ongelukkig van zou worden, maar natuurlijk wel eens gezegd als je dingen niet probeert zul je ook niet ervaren hoe het is als het wel leuk blijkt te zijn.
Ben blij dat wij nu de huisarts hebben ingeschakeld en binnenkort een intake hebben. Dit is nog bij een praktijk ondersteuner ggz vanwege de wachttijd maar het begin is er.
Wat fijn om te lezen dat er meer gezinnen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Ik blijf meelezen ik heb er veel aan.
Hij heeft ook van jongs af aan angsten voor dingen en us bijvoorbeeld nog nooit in een attractie van de kermis of pretpark geweest en heeft veel moeite met nieuwe dingen proberen. En gaat dit dus ook uit de weg. Laatst gingen ze met de klas naar het buitenland en hij wilde echt niet mee. Heeft geen echte vrienden nooit gehad en idd veel in het donker in zijn kamer te gamen. Gesprekken aangaan vind hij ontzettend moeilijk en blijft het liefst boven als er visite is.
Durfde nooit iets te proeven en at jaren alleen hetzelfde maar nu gaat dit gelukkig een stuk beter. Werd vroeger altijd huilend wakker en bleef hier lang in hangen.
Hij durfde pas te fietsen toen hij een jaar of 7 was en zo kan ik nog veel dingen opnoemen.
Verder mooie cijfers op school en doet hij wat hij moet doen, maar vraagt nooit eens hoe het met iemand gaat of als hij weet dat zijn zus een spannende dag had zal het niet in hem opkomen om ernaar te vragen.. niet uit onwil maar het zit er niet in.
Kan niet benoemen waar hij heel blij van wordt of juist verdrietig maar is niet ongelukkig zegt hij zelf godzijdank
Wij hebben altijd wel gezien en gevoeld dat er wat was, maar nu in de puberteit valt het meer op omdat er meer verwacht wordt van hem. Wij hebben hem gelukkig nooit gepushed omdat ik zag dat hij daar heel ongelukkig van zou worden, maar natuurlijk wel eens gezegd als je dingen niet probeert zul je ook niet ervaren hoe het is als het wel leuk blijkt te zijn.
Ben blij dat wij nu de huisarts hebben ingeschakeld en binnenkort een intake hebben. Dit is nog bij een praktijk ondersteuner ggz vanwege de wachttijd maar het begin is er.
Wat fijn om te lezen dat er meer gezinnen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Ik blijf meelezen ik heb er veel aan.
vrijdag 14 juli 2023 om 19:16
Geen oordeel, maar een oprechte vraag: waarom nu pas onderzoek als je het al van jongs af aan hebt gezien?hopeful schreef: ↑14-07-2023 19:14Herken onze zoon van 14 heel erg in jullie verhalen. Wij hebben over 2 weken een intake gepland, want ook wij hebben vermoedens van ass.
Hij heeft ook van jongs af aan angsten voor dingen en us bijvoorbeeld nog nooit in een attractie van de kermis of pretpark geweest en heeft veel moeite met nieuwe dingen proberen. En gaat dit dus ook uit de weg. Laatst gingen ze met de klas naar het buitenland en hij wilde echt niet mee. Heeft geen echte vrienden nooit gehad en idd veel in het donker in zijn kamer te gamen. Gesprekken aangaan vind hij ontzettend moeilijk en blijft het liefst boven als er visite is.
Durfde nooit iets te proeven en at jaren alleen hetzelfde maar nu gaat dit gelukkig een stuk beter. Werd vroeger altijd huilend wakker en bleef hier lang in hangen.
Hij durfde pas te fietsen toen hij een jaar of 7 was en zo kan ik nog veel dingen opnoemen.
Verder mooie cijfers op school en doet hij wat hij moet doen, maar vraagt nooit eens hoe het met iemand gaat of als hij weet dat zijn zus een spannende dag had zal het niet in hem opkomen om ernaar te vragen.. niet uit onwil maar het zit er niet in.
Kan niet benoemen waar hij heel blij van wordt of juist verdrietig maar is niet ongelukkig zegt hij zelf godzijdank
Wij hebben altijd wel gezien en gevoeld dat er wat was, maar nu in de puberteit valt het meer op omdat er meer verwacht wordt van hem. Wij hebben hem gelukkig nooit gepushed omdat ik zag dat hij daar heel ongelukkig van zou worden, maar natuurlijk wel eens gezegd als je dingen niet probeert zul je ook niet ervaren hoe het is als het wel leuk blijkt te zijn.
Ben blij dat wij nu de huisarts hebben ingeschakeld en binnenkort een intake hebben. Dit is nog bij een praktijk ondersteuner ggz vanwege de wachttijd maar het begin is er.
Wat fijn om te lezen dat er meer gezinnen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Ik blijf meelezen ik heb er veel aan.
vrijdag 14 juli 2023 om 19:39
Ik snap je vraag! Wel besproken tijdens controle jeugdarts en op school aangekaart, maar nooit iemand die zei het kan wel eens wat meer zijn dan gewoon wat anders dan de rest zeg maar. Altijd wordt er gezegd maar school gaat goed haalt goede cijfers enz.. en toen hij jong was viel het sociale veel minder op want ging vaak uit school spelen maar hij durfde gewoon veel niet en was altijd erg voorzichtig. Maar heeft bijvoorbeeld totaal geen moeite met onverwachte dingen of veranderingen en waren het nooit grote dingen waar we tegen aan liepen, maar nu wel en als je nu terug denkt kun je alles bij elkaar optellen.. vooral het sociale en de wereld ontdekken blijven nu erg achter. Hij is nooit een onbevangen kind geweest want zag overal wel het gevaar van in. Glijbanen en hoge dingen werden en worden vermeden en vliegen vind hij ook erg eng. Nu gaan we dit jaar weer eens vliegen dus dat zal wel even pittig worden iemand tips?
vrijdag 14 juli 2023 om 19:49
En eigenlijk ook altijd gedacht dit is hoe hij is en dat is goed! Maar ik zie hem nu struggelen en weet idd dat hij vast kan gaan lopen in de toekomst omdat hij zich niet prettig voelt tussen de mensen ook omdat hij niet begrijpt hoe hij een bijvoorbeeld een gesprek kan voeren. Ondanks dat hij dit dagelijks ziet en hoort binnen ons gezin en buitenshuis natuurlijk. Het valt nu allemaal op zijn plek eigenlijk
zaterdag 29 juli 2023 om 19:38
zondag 30 juli 2023 om 17:43
Ja wij hebben vrijdag de intake gehad en dat ging erg goed! Mijn zoon vond het ook erg fijn en heeft over 3 weken weer een gesprek. Ze ging kijken of hij in het ziekenhuis terecht kon voor onderzoek vanwege zijn trillende handen en of hij daar ook terecht kan bij afdeling jeugd/psycholoog want daar zijn de wachttijden korter. Ze vond nader onderzoek wel verstandig! Trots op zoon want hij stelde zich echt open. Kwam ook uit dat hij gepest wordt op school, dus begin nieuw schooljaar ga ik meteen on gesprek met mentor.
woensdag 6 september 2023 om 20:37
Hoe is het met jullie (ass) pubers? Hier gaat het best lekker. Hij heeft -volgens mij- een goede start gemaakt in havo3, is vrolijk, gezellig en heeft een leuke connectie met een klasgenoot (heel voorzichtig, niet dat ze appen ofzo;) en vertelt zelfs het een en ander over school.
Het helpt dat ik heel bewust een boel verwachtingen heb losgelaten. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Ja, hij is veel op zijn kamer. Ja, hij voelt niet altijd de 'wc prikkel'. Ja, hij gedraagt zich soms atypisch. Ja, hij herhaalt soms tot grote irritatie veelvuldig dezelfde zinnen/grappen. Ja, hij is erg op zichzelf en zonder vrienden. De acceptatie gaat gestaag door. We komen er wel!
Het helpt dat ik heel bewust een boel verwachtingen heb losgelaten. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Ja, hij is veel op zijn kamer. Ja, hij voelt niet altijd de 'wc prikkel'. Ja, hij gedraagt zich soms atypisch. Ja, hij herhaalt soms tot grote irritatie veelvuldig dezelfde zinnen/grappen. Ja, hij is erg op zichzelf en zonder vrienden. De acceptatie gaat gestaag door. We komen er wel!
woensdag 6 september 2023 om 20:42
Klinkt alsof jij zelf ook forse stappen gemaakt hebt. En dat lijkt vruchten af te werpen.Hogebomen schreef: ↑06-09-2023 20:37Hoe is het met jullie (ass) pubers? Hier gaat het best lekker. Hij heeft -volgens mij- een goede start gemaakt in havo3, is vrolijk, gezellig en heeft een leuke connectie met een klasgenoot (heel voorzichtig, niet dat ze appen ofzo;) en vertelt zelfs het een en ander over school.
Het helpt dat ik heel bewust een boel verwachtingen heb losgelaten. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Ja, hij is veel op zijn kamer. Ja, hij voelt niet altijd de 'wc prikkel'. Ja, hij gedraagt zich soms atypisch. Ja, hij herhaalt soms tot grote irritatie veelvuldig dezelfde zinnen/grappen. Ja, hij is erg op zichzelf en zonder vrienden. De acceptatie gaat gestaag door. We komen er wel!
Fijn dat het nu lekker gaat.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 7 september 2023 om 19:25
Wat lief dat je dat zegt. Het gaat erg op en af hoor, maar het is hoe het werkt… gaat m’n kind relatief goed dan geldt dat voor mij -over het algemeen- ook.
Het vergelijken met anderen blijft wel een aandachtspunt… ik ben me daar nu wel heel bewust van.
woensdag 13 september 2023 om 14:10
Mijn zoon (net 20) moest in de vakantie nog het een en ander afmaken voor zijn studie, maar kwam er niet toe. Nu is het studiejaar weer begonnen en komt hij niet tot studeren. Gisteravond laat kwam hij diep gefrustreerd thuis, toen hebben we het erover gehad. Hij weet niet wat hij moet doen, hij heeft het halve land rondgereden met de trein omdat hij zich dan het beste kan concentreren, maar ook toen lukte het niet. Ik denk dat hij weerstand heeft omdat niet helemaal duidelijk is wat van hem verwacht wordt, dat bleek ook zo te zijn. Ik herken dat, als ik weet dat ik bij bepaalde werkzaamheden dingen tegen ga komen die extra stappen van mij vragen of die niet helemaal duidelijk zijn, stel ik die ook eindeloos uit. Het gaat dus om eerst helemaal duidelijk krijgen wat je moet doen en dat vervolgens stap voor stap aanpakken, en desnoods hulp inschakelen. Ik heb zelf vorig jaar iemand ingeschakeld om door alle achterstallige administratie en opruimen te komen, omdat ik inzag dat ik er anders zelf niet doorheen ging komen. En onlangs een bureau ingehuurd om een vergunningaanvraag mee te doen. Kost wat, maar dan gebeurt het wel. We hebben nu een intake aangevraagd voor mijn zoon bij een organisatie die ondersteuning op maat kan leveren, helaas peperduur maar ik zie het anders helemaal mislukken, mijn zoon is het daarmee eens. Ik hoop dat het nog niet te laat is, maar vrees het ergste. Afstromen naar bijvoorbeeld het mbo ziet hij niet zitten. Werken en van daaruit proberen door te leren ook niet. Eigenlijk niets, hij wijst alles af en vindt dat hij het gewoon moet kunnen. Ik zit zelf ook in zak en as, het leek eigenlijk best allemaal goed te gaan, hoewel hij dus wel twee jaar over het eerste jaar heeft gedaan en nog niet helemaal klaar was. Ik heb er buikpijn van, zo verschrikkelijk dat hij nu juist deze eigenschap - die mij zelf ook parten speelt - van mij heeft geërfd en ook nog in tienvoud. Ik hoop zo enorm dat het wat wordt met die begeleiding, dat hij met hun hulp manieren zal kunnen vinden die bij hem passen om tot werken te komen. Het botert ook niet met zijn practikumpartner, daar is vandaag een gesprek over met docenten. Dat klinkt ook al niet pluis.
Sorry voor mijn eenzijdige verhaal, moet het even kwijt.
Sorry voor mijn eenzijdige verhaal, moet het even kwijt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 14 september 2023 om 09:51
Dat geldt denk ik wel voor elke ouder toch? Dus als het een keer niet goed gaat met je kind en dus met jou is dat niks geks!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
