Kinderen
alle pijlers
Moe na sectio
maandag 14 januari 2008 om 00:02
Ik heb 21 december een keizersnee gehad. Ik ben al wel weer wat op de been, maar oh zo snel moe! De baby houdt mij natuurlijk ook van de straat, al slaapt zij al wel zes uur door.
Ik had een wat laag ijzergehalte waarvoor ik nu pillen heb. Al met al moet ik eerlijk toegeven dat ik nog maar weinig red op een dag! Even naar de winkel is al heel vermoeiend. Visite heb ik eigenlijk liever niet, of niet al te veel. Al die drukte! Ik ben soms ook wat misselijk en ook echt moe nadat ik de baby heb gedaan en de was. Ligt dat nu aan mij?
Wat voor zooi krijg je eigenlijk door je lijf met zo'n ruggeprik en wat doen die drie dagen morfine en ander chemicaliën die je in korte tijd te verstouwen krijgt eigenlijk met je?
Misschien zeur ik wel een beetje. Zijn het de hormonen. Ik heb tenslotte een gezond kind en weet dat dat voor sommigen niet is weggelegd. We zijn ook erg dankbaar voor de baby. Maar soms denk ik: komt het ooit nog goed?
BW.
Ik had een wat laag ijzergehalte waarvoor ik nu pillen heb. Al met al moet ik eerlijk toegeven dat ik nog maar weinig red op een dag! Even naar de winkel is al heel vermoeiend. Visite heb ik eigenlijk liever niet, of niet al te veel. Al die drukte! Ik ben soms ook wat misselijk en ook echt moe nadat ik de baby heb gedaan en de was. Ligt dat nu aan mij?
Wat voor zooi krijg je eigenlijk door je lijf met zo'n ruggeprik en wat doen die drie dagen morfine en ander chemicaliën die je in korte tijd te verstouwen krijgt eigenlijk met je?
Misschien zeur ik wel een beetje. Zijn het de hormonen. Ik heb tenslotte een gezond kind en weet dat dat voor sommigen niet is weggelegd. We zijn ook erg dankbaar voor de baby. Maar soms denk ik: komt het ooit nog goed?
BW.
maandag 14 januari 2008 om 00:38
Joh! Je bent nog maar 3 weken verder!
Bij mij duurde het zeker 3 maanden voordat ik echt weer de oude was.
Ik heb al die tijd middagdutjes moeten doen. En dan had ik erg veel mazzel, mijn zoon woog 9 pond en was 57 cm lang en sliep vanaf dag 1 door. 2300 uur laatste voeding en de volgende ochtend om 8.00 uur meldde hij zich pas. Dus nooit nachtvoeding en ik sliep als een prinsesje.
Dus ik had alle tijd om goed en snel te herstellen. Er staat normaal echt een half jaar voor, hoor, het is een zware buikoperatie, narcose, morfine, hormonen, ineens een baby enz.
Het gaat goedkomen, echt waar!
Bij mij duurde het zeker 3 maanden voordat ik echt weer de oude was.
Ik heb al die tijd middagdutjes moeten doen. En dan had ik erg veel mazzel, mijn zoon woog 9 pond en was 57 cm lang en sliep vanaf dag 1 door. 2300 uur laatste voeding en de volgende ochtend om 8.00 uur meldde hij zich pas. Dus nooit nachtvoeding en ik sliep als een prinsesje.
Dus ik had alle tijd om goed en snel te herstellen. Er staat normaal echt een half jaar voor, hoor, het is een zware buikoperatie, narcose, morfine, hormonen, ineens een baby enz.
Het gaat goedkomen, echt waar!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 14 januari 2008 om 08:24
Gefeliciteerd met je kindje!
Ik herken je verhaal. Heb er ook heel lang "last" van gehad. Ik ben sowieso gevoelig voor de werking van medicijnen an sich, dus een verdovingsmiddel komt keihard aan, zeg maar. Mijn zoontje heeft de eerste maanden van zijn leventje veel gehuild en sliep vreselijk slecht (dag en nacht) dus dat heeft daarbij zijn tol geeist.
De een reageert heftiger op de verdoving dan de ander. Ik heb ooit volledige narcose gehad met een blindedarm ontsteking en daarvan heb ik op een andere manier last gehad voor mijn gevoel. Erger.
Maarja, een ruggeprik kan ook veel impact hebben. En je hebt nu ook te maken met hormonen he? Negen maanden op negen maanden af, voor mij zitten ze er morgen op, maar nogsteeds voel ik me niet honderd procent energiek en fris zoals voor de zwangerschap. Mijn buik is rondom het litteken nogsteeds gevoelloos door de doorgesneden zenuwen. Van de wond opzich heb ik overigens vrijwel geen last gehad, na de eerste pijnlijke dagen. Dat was met de bdontsteking wel anders.
Ik zou zeggen geniet van je kindje, maak je er niet druk om en neem je tijd.
De wereld draait wel door en je mist niets door gewoon even aan jezelf te denken en de boel de boel te laten.
Ik herken je verhaal. Heb er ook heel lang "last" van gehad. Ik ben sowieso gevoelig voor de werking van medicijnen an sich, dus een verdovingsmiddel komt keihard aan, zeg maar. Mijn zoontje heeft de eerste maanden van zijn leventje veel gehuild en sliep vreselijk slecht (dag en nacht) dus dat heeft daarbij zijn tol geeist.
De een reageert heftiger op de verdoving dan de ander. Ik heb ooit volledige narcose gehad met een blindedarm ontsteking en daarvan heb ik op een andere manier last gehad voor mijn gevoel. Erger.
Maarja, een ruggeprik kan ook veel impact hebben. En je hebt nu ook te maken met hormonen he? Negen maanden op negen maanden af, voor mij zitten ze er morgen op, maar nogsteeds voel ik me niet honderd procent energiek en fris zoals voor de zwangerschap. Mijn buik is rondom het litteken nogsteeds gevoelloos door de doorgesneden zenuwen. Van de wond opzich heb ik overigens vrijwel geen last gehad, na de eerste pijnlijke dagen. Dat was met de bdontsteking wel anders.
Ik zou zeggen geniet van je kindje, maak je er niet druk om en neem je tijd.
De wereld draait wel door en je mist niets door gewoon even aan jezelf te denken en de boel de boel te laten.
maandag 14 januari 2008 om 09:17
Haha nee ik denk het niet.
Ik was ook na 3 dagen de was weer aan het doen en de kraamverzorgster werk uit handen aan het nemen omdat ik het zo sneu vond dat ik niks deed. Voelde me eigenlijk snel weer prima, maar volgens mij is dat wel uitzondering. Bij mij op de zwangerschapsgym was er nog iemand die een keizersnee had gehad en die kon nog niks. Verschilt gewoon per persoon denk ik.
maandag 14 januari 2008 om 09:35
Hoi, onderschat ook je ijzertekort niet. Ik heb geen ks gehad, maar wel veel bloedverlies (nog bloed bijgevuld gekregen na de bevalling). Mij viel het herstel hiervan enorm tegen, en ik herken je klachten. Ook de misselijkheid wordt veroorzaakt door ijzertekort, evt in samenhang met lage bloeddruk. Eet dus naast die staalpillen veel ijzerrijk voedsel (tutti-frutti vruchten, heft ook meteen de verstoppingsklachten op), en ook nog floradix ernaast.
Ik heb trouwens de eerste 2 weken vrijwel alleen in bed gelegen, en wij hebben alle kraambezoek (behalve naaste familie en heeeeel goede vrienden) uitgesteld tot na 6 weken. Als je hb weer op een redelijk niveau is ga je je vanzelf ook beter voelen, en langzaam aan weer energie krijgen.
En tot die tijd, neem je rust, je lichaam geeft het niet voor niets aan. De baby hoeft niet elke dag in bad, en zo zij er misschien wel meer dingen te verzinnen die niet perse hoeven.
En voel je ook niet schulidig naar vriend / man, want op dit moment gaat het gewoon niet om meer te doen.
Succes, en bedenk dat het alleen maar beter wordt.
Ik heb trouwens de eerste 2 weken vrijwel alleen in bed gelegen, en wij hebben alle kraambezoek (behalve naaste familie en heeeeel goede vrienden) uitgesteld tot na 6 weken. Als je hb weer op een redelijk niveau is ga je je vanzelf ook beter voelen, en langzaam aan weer energie krijgen.
En tot die tijd, neem je rust, je lichaam geeft het niet voor niets aan. De baby hoeft niet elke dag in bad, en zo zij er misschien wel meer dingen te verzinnen die niet perse hoeven.
En voel je ook niet schulidig naar vriend / man, want op dit moment gaat het gewoon niet om meer te doen.
Succes, en bedenk dat het alleen maar beter wordt.
maandag 14 januari 2008 om 09:35
Eens met Fleurtje, maar wij waren dan beiden geloof ik ook binnen een week weer op de been ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
Ik denk dat de moeheid van TO vooral van het ijzertekort komt.
Verder; ook hier nog geen gevoel rondom litteken, en dat terwijl ik alweer 32 weken zwanger ben
Denk ook neit dat het ooit nog terugkomt, maar ach...lekker boeien 
Overigens, voor to is deze site wellicht wel interessant;
http://europe.obgyn.net/n...envoorlichting/sectio.htm
Ik denk dat de moeheid van TO vooral van het ijzertekort komt.
Verder; ook hier nog geen gevoel rondom litteken, en dat terwijl ik alweer 32 weken zwanger ben
Denk ook neit dat het ooit nog terugkomt, maar ach...lekker boeien Overigens, voor to is deze site wellicht wel interessant;
http://europe.obgyn.net/n...envoorlichting/sectio.htm
maandag 14 januari 2008 om 09:47
Ja, dan zijn jullie medische wonders!
Zoals ik al zei, het is niet zo dat je 6 maanden niets kan, maar het duurt wel een behoorlijke poos voor je weer 100% op de been bent. En dat heeft natuurlijk niet alleen met die keizersnede te maken, maar ook met het moeder worden en de uitwerking van je zwangerschap an sich.
(het is beroepsgerelateerd, dus ik lul niet helemaal uit mijn nek
)
maandag 14 januari 2008 om 09:53
Dat ben ik wel met je eens, maar ik denk inderdaad dat het bij veel mensen tegen het zere been is.
Natuurlijk heb je een deel niet zelf in de hand, maar een ander deel (misschien wel het grootste deel) wel. Ik zag het dan ook niet als een zware operatie, maar als de geboorte van mijn kind. Dat maakt het al een stuk minder zwaar denk ik.
maandag 14 januari 2008 om 09:55
:
Eens met Fleurtje, maar wij waren dan beiden geloof ik ook binnen een week weer op de been
Ik denk dat de moeheid van TO vooral van het ijzertekort komt.
Verder; ook hier nog geen gevoel rondom litteken, en dat terwijl ik alweer 32 weken zwanger ben
Overigens, voor to is deze site wellicht wel interessant;
http://europe.obgyn.net/n...envoorlichting/sectio.htm
Hoe gaat dat nu met zwanger zijn? Merk je dat erg?
Ik genas wel snel, maar heb af en toe nog behoorlijke steken van binnen. Echt op de "wond",maar dan aan de binnenkant. Ik vraag me regelmatig af of ik daar meer last van krijg bij een nieuwe zwangerschap.
Hoe lang zat er tussen jouw 2 zwangerschappen?
maandag 14 januari 2008 om 09:59
Fleurtje; nee, alleen nu sinds een week of twee is het litteken een klein beetje dikker aan de rechterkant, maar verder;geen last, geen gevoeligheid of wat dan ook.
Josephine: steken heb ik in het begin toen ook wel gehad, kan ook een teken zijn dat je teveel doet he? (Ik weet niet hoe lang jouw keizersnede geleden is)
Qua opnieuw zwanger zijn; het voelt niet anders ofzo hoor, alleen kwam ik er naderhand wél achter dat ik de baby's "beginkriebeltjes" heb gemist dit keer. Bij zoon voelde ik echt de "plopjes en kriebeltjes" van het begin goed, en die heb ik dit keer niet gevoeld, madam begon direct te schoppen . Dat verschil komt waarschijnlijk dus door het inwendige litteken en/of de ongevoeligheid rondom het litteken. Ik ben juli 2006 van zoon bevallen en half juni 2007 was ik opnieuw zwanger. Dus ongeveer 11 maanden zat er tussen.
Josephine: steken heb ik in het begin toen ook wel gehad, kan ook een teken zijn dat je teveel doet he? (Ik weet niet hoe lang jouw keizersnede geleden is)
Qua opnieuw zwanger zijn; het voelt niet anders ofzo hoor, alleen kwam ik er naderhand wél achter dat ik de baby's "beginkriebeltjes" heb gemist dit keer. Bij zoon voelde ik echt de "plopjes en kriebeltjes" van het begin goed, en die heb ik dit keer niet gevoeld, madam begon direct te schoppen
. Dat verschil komt waarschijnlijk dus door het inwendige litteken en/of de ongevoeligheid rondom het litteken. Ik ben juli 2006 van zoon bevallen en half juni 2007 was ik opnieuw zwanger. Dus ongeveer 11 maanden zat er tussen.
maandag 14 januari 2008 om 10:05
De bevalling is al bijna 9 maanden geleden, dus denk dat ik nu wel weer alles kan doen:
Fleurtje; nee, alleen nu sinds een week of twee is het litteken een klein beetje dikker aan de rechterkant, maar verder;geen last, geen gevoeligheid of wat dan ook.
Josephine: steken heb ik in het begin toen ook wel gehad, kan ook een teken zijn dat je teveel doet he? (Ik weet niet hoe lang jouw keizersnede geleden is)
Qua opnieuw zwanger zijn; het voelt niet anders ofzo hoor, alleen kwam ik er naderhand wél achter dat ik de baby's "beginkriebeltjes" heb gemist dit keer. Bij zoon voelde ik echt de "plopjes en kriebeltjes" van het begin goed, en die heb ik dit keer niet gevoeld, madam begon direct te schoppen
, Nou ja het stoort me ook niet heel erg hoor, alles went en het is niet elke dag. Die gevoelloosheid heb ik ook, komt denk ik niet meer goed, maar ja niks aan te doen. Er zijn ergere dingen denk ik maar.
maandag 14 januari 2008 om 10:24
hi zwanger02,
ik heb op 21 december ook een ks gehad! Ik herken het moe zijn ook wel maar we zijn nog maar drie weken verder, en onderschat inderdaad je ijzer niet.
Ik was na een week al aan het wassen en strijken omdat ik niet kon aanzien hoe de kraam mijn was behandelde, die gooide alles bij elkaar, zodat de was er maar weer doorheen was. :-) Maar dat heb ik wel weer moeten bezuren, ik moet echt goed kijken waar ik mijn energie aan besteed. Ik heb ook nog een peuter lopen, die ook aandacht wil, en ik probeer hem echt voor te laten gaan, en de boel een beetje de boel te laten.
Het is mijn tweede ks en ik vond de eerste makkelijker om van te herstellen. Ik doe eigenlijk gewoon al weer alles, maar vind het wel wat tegen vallen in vergelijk met de eerste ks. Vooral de "kwab" boven mijn wond blijft erg gevoelig. IN mijn herinnering was ik met de eerste ks al verder.
De "fout" die ik bij de eerste ks heb gemaakt is gelijk weer alles willen. Zat gelijk hele dagen op bij de visite, na een week liep ik al een rondje buiten, om vooral maar niets te missen. Toen mijn man al weer aan het werk was en iedereen de indruk kreeg dat ik me dus prima redde, en dus minder hulp aanboden, kwam de terugval.
Dus pak goed je rust, het is een pittige ingreep. Niet voor niets dat je er vroeger bijna twee weken voor in het ziekenhuis lag.
ik heb op 21 december ook een ks gehad! Ik herken het moe zijn ook wel maar we zijn nog maar drie weken verder, en onderschat inderdaad je ijzer niet.
Ik was na een week al aan het wassen en strijken omdat ik niet kon aanzien hoe de kraam mijn was behandelde, die gooide alles bij elkaar, zodat de was er maar weer doorheen was. :-) Maar dat heb ik wel weer moeten bezuren, ik moet echt goed kijken waar ik mijn energie aan besteed. Ik heb ook nog een peuter lopen, die ook aandacht wil, en ik probeer hem echt voor te laten gaan, en de boel een beetje de boel te laten.
Het is mijn tweede ks en ik vond de eerste makkelijker om van te herstellen. Ik doe eigenlijk gewoon al weer alles, maar vind het wel wat tegen vallen in vergelijk met de eerste ks. Vooral de "kwab" boven mijn wond blijft erg gevoelig. IN mijn herinnering was ik met de eerste ks al verder.
De "fout" die ik bij de eerste ks heb gemaakt is gelijk weer alles willen. Zat gelijk hele dagen op bij de visite, na een week liep ik al een rondje buiten, om vooral maar niets te missen. Toen mijn man al weer aan het werk was en iedereen de indruk kreeg dat ik me dus prima redde, en dus minder hulp aanboden, kwam de terugval.
Dus pak goed je rust, het is een pittige ingreep. Niet voor niets dat je er vroeger bijna twee weken voor in het ziekenhuis lag.
maandag 14 januari 2008 om 15:25
Wow,
Bedankt allemaal voor de ervaringen en adviezen! De omgeving doet soms heel stoer, maar ik hoor nu toch heel andere verhalen....
Rond de wond is het nog wel gevoelloos. Ik hoop dat dat weer wegtrekt. Op zich geneest het wel goed. Maar ik begrijp uit al het bovenstaande dat ik me erg koest moet houden....
Bedankt!
BW.
Bedankt allemaal voor de ervaringen en adviezen! De omgeving doet soms heel stoer, maar ik hoor nu toch heel andere verhalen....
Rond de wond is het nog wel gevoelloos. Ik hoop dat dat weer wegtrekt. Op zich geneest het wel goed. Maar ik begrijp uit al het bovenstaande dat ik me erg koest moet houden....
Bedankt!
BW.
maandag 14 januari 2008 om 19:38
Doe waar jij je goed bij voelt, en neem op tijd je rust. Je hebt en een kindje gekregen, en een operatie achter de rug en een laag ijzergehalte. Is niet zomaar wat allemaal. Ga dus slapen/liggen/rustig aan doen wanneer jij dat wilt en geniet vooral lekker van je baby!
Misschien nog een tip om je ijzergehalte wat op te krikken: Floradix. is een natuurlijk drankje wat te koop is bij de drogist. Hielp bij mij veel beter dan de staalpilletjes.
Misschien nog een tip om je ijzergehalte wat op te krikken: Floradix. is een natuurlijk drankje wat te koop is bij de drogist. Hielp bij mij veel beter dan de staalpilletjes.
maandag 14 januari 2008 om 20:03
Die vermoeidheid is normaal hoor, je lichaam heeft gewoon veel energie nodig om te herstellen. Ik heb ook een ks gehad en was vrij snel op de been, maar was inderdaad nog lang daarna moe. Aangezien ik te eigenwijs was om eraan te te geven en lekker een middagdutje te doen als mijn dochtertje sliep heeft het vrij lang geduurd voordat ik me weer een beetje fitter begon te voelen.
Oh en over die verdikking bij het litteken die sommigen voelen, dat schijnt ook te komen als je weer te snel je buikspieren gaat gebruiken, je inwendige litteken is dan nog niet genezen. Die rust die je moet nemen is echt niet overbodig hoor, veel mensen onderschatten een ks. Dat inwendige litteken heeft veel langer tijd nodig om te herstellen.
Oh en over die verdikking bij het litteken die sommigen voelen, dat schijnt ook te komen als je weer te snel je buikspieren gaat gebruiken, je inwendige litteken is dan nog niet genezen. Die rust die je moet nemen is echt niet overbodig hoor, veel mensen onderschatten een ks. Dat inwendige litteken heeft veel langer tijd nodig om te herstellen.
maandag 14 januari 2008 om 21:38
Als die verdikking héél erg dik wordt, toch even de huisarts naar laten kijken. Kraamverzorgster zei dat het normaal was. Ik vond het niet normaal en ben naar de huisarts gegaan en die heeft me gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis. Er bleek een dikke vette ontsteking onder het litteken te zitten. Litteken moest meteen open, geloof zelfs dat dat zonder verdoving kon, want er zat toch geen gevoel. Toen al dat vocht eruit was, was het ook heel snel weer goed.
dinsdag 15 januari 2008 om 11:01
heb bij mijn eerste kind een sectio gehad en was redelijk vlot weer op de been, was wel moe, maar vond het niet zo vreemd. Geen idee (meer) hoeveel weken het duurde, maar wel dat ik me een week of 5 echt baalde dat ik nog niet zoveel mocht tillen enzo omdat ik gewoon alweer veel aan het doen was. Bij de tweede nooit last gehad van het litteken (was na 15 maanden weer zwanger) en voelde haar veel eerder bewegen. Normaal bevallen (zelfs na inleiden) de tweede keer zonder ellendige verhalen over littekenscheuring enzo . Dicht rondom litteken nooit meer helemaal normaal gevoel gekregen, maar dat kan werkelijk niets schelen, wie merkt dat nou? Het is niet bepaald een funktioneel stukje huid naar mijn idee.
