Kinderen
alle pijlers
Niet dom of vervelend maar hoogsensitief of bijzonder
vrijdag 23 mei 2008 om 14:55
Het valt me echt op de laatste tijd (maar het kan ook zijn dat het me nu pas opvalt) dat er hier zo snel met termen als ADD, hoogsensitief, hoog begaafd etc. wordt gegooid.
Slaapt een kind niet? Hoogsensitief!
Is een kind anders dan andere kinderen? Hoogbegaafd!
Luistert hij of zij nooit? ADHD
Ik ben echt benieuwd of ik nou de enige ben met een kind dat normaal is maar:
*Tot haar derde jaar meer bij haar ouders sliep dan op haar eigen kamer. (Zij hield er niet van om alleen te slapen en wij waren te lui om concequent te zijn.)
* Bezig is met leren lezen, andere landen, en zeer goed is wat spraak betreft maar absoluuuuuuuut niet hoogbegaafd.
* Bij tijd en wijlen zo druk is dat ze tot 23.00 in haar bed zit te zingen maar toch geen ADD heeft?
* Geen groente wil eten en soms een week hongerstaking kan houden maar geen anorexia heeft....
Ik weet terwijl ik dit schrijf dat er velen over me heen zullen komen buitelen hier maar ik word er echt een beetje moe van...
Waar zijn de normale kinderen gebleven?
Slaapt een kind niet? Hoogsensitief!
Is een kind anders dan andere kinderen? Hoogbegaafd!
Luistert hij of zij nooit? ADHD
Ik ben echt benieuwd of ik nou de enige ben met een kind dat normaal is maar:
*Tot haar derde jaar meer bij haar ouders sliep dan op haar eigen kamer. (Zij hield er niet van om alleen te slapen en wij waren te lui om concequent te zijn.)
* Bezig is met leren lezen, andere landen, en zeer goed is wat spraak betreft maar absoluuuuuuuut niet hoogbegaafd.
* Bij tijd en wijlen zo druk is dat ze tot 23.00 in haar bed zit te zingen maar toch geen ADD heeft?
* Geen groente wil eten en soms een week hongerstaking kan houden maar geen anorexia heeft....
Ik weet terwijl ik dit schrijf dat er velen over me heen zullen komen buitelen hier maar ik word er echt een beetje moe van...
Waar zijn de normale kinderen gebleven?
dinsdag 27 mei 2008 om 10:08
Qua onterechte labels heb ik nog een (in mijn ogen vrij stuitend) voorbeeld.
Toen mijn oudste 5 was moest ik met hem naar de schoolarts. Jongste was toen bijna 3 en moest mee, omdat het niet op een andere dag kon.
Het onderzoek duurde alles bij elkaar bijna een uur. Half uur verpleegkundige en half uur schoolarts. Van jongste werd verwacht dat hij dat hele uur stil was. Tja, dat lukte dus niet. Vond ik vrij logisch. Maar ik kreeg van de schoolarts meteen folders over ADHD en het advies om jongste daarop te laten onderzoeken.
Was ik wat minder overtuigd van mijn eigen kind (of van mijn eigen opvoedingskwaliteiten?) had ik me wrsch door haar laten beïnvloeden. Of ik was vanaf die dag gaan lopen roepen dat mijn jongste wel ADHD zou hebben.
Ik bedoel: ouders verzinnen het niet allemaal zelf.
Overigens had de schoolarts absoluut niet in de gaten dat oudste autistisch was.
Toen mijn oudste 5 was moest ik met hem naar de schoolarts. Jongste was toen bijna 3 en moest mee, omdat het niet op een andere dag kon.
Het onderzoek duurde alles bij elkaar bijna een uur. Half uur verpleegkundige en half uur schoolarts. Van jongste werd verwacht dat hij dat hele uur stil was. Tja, dat lukte dus niet. Vond ik vrij logisch. Maar ik kreeg van de schoolarts meteen folders over ADHD en het advies om jongste daarop te laten onderzoeken.
Was ik wat minder overtuigd van mijn eigen kind (of van mijn eigen opvoedingskwaliteiten?) had ik me wrsch door haar laten beïnvloeden. Of ik was vanaf die dag gaan lopen roepen dat mijn jongste wel ADHD zou hebben.
Ik bedoel: ouders verzinnen het niet allemaal zelf.
Overigens had de schoolarts absoluut niet in de gaten dat oudste autistisch was.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 27 mei 2008 om 10:54
Ik kan me trouwens wel voorstellen mensen die zo stom zijn hun eigen kind een etiketje op te plakken, gewoon nooit op het idee zouden komen dat ze misschien zelf falen in hun opvoeding. Maar nogmaals, ik ken ze niet. De kinderen met hoogbegaafdheid/adhd/mcdd/pdd-nos/etc. die ik ken, hebben gewoon echt een erkend probleem en een behandeltraject.
Verder denk ik dat de focus tegenwoordig niet alleen ligt op het afwijkende kind en het etiketteren daarvan, kinderen zijn gewoon überhaupt hip en opvoeding is een hot item. Het stikt van de opvoedkundige boeken en cursussen en op tv zie je allerhande (zelfbenoemde) pedagogen en zelfs een pedoparagnost (!) die ouders helpen met de problemen met hun nageslacht. Ouders die zich niet generen hun hand in eigen boezem steken.
Ik vraag me trouwens wel eens af of het door dit soort Nanny-achtige programma's komt dat er met ene regelmaat zelfbenoemde opvoedingsdeskundigen menen dat ze onze oudste (met lichte afwijking) zelf maar eens even flink moeten aanpakken. Elke keer weer probeer ik uit te leggen dat je een kind dat uit onvermogen vervelend doet, niets leert door te straffen, maar dat je moet helpen dergelijke situaties te voorkomen. Ze denken blijkbaar dat elk kind even maakbaar is, heel eng.
Verder denk ik dat de focus tegenwoordig niet alleen ligt op het afwijkende kind en het etiketteren daarvan, kinderen zijn gewoon überhaupt hip en opvoeding is een hot item. Het stikt van de opvoedkundige boeken en cursussen en op tv zie je allerhande (zelfbenoemde) pedagogen en zelfs een pedoparagnost (!) die ouders helpen met de problemen met hun nageslacht. Ouders die zich niet generen hun hand in eigen boezem steken.
Ik vraag me trouwens wel eens af of het door dit soort Nanny-achtige programma's komt dat er met ene regelmaat zelfbenoemde opvoedingsdeskundigen menen dat ze onze oudste (met lichte afwijking) zelf maar eens even flink moeten aanpakken. Elke keer weer probeer ik uit te leggen dat je een kind dat uit onvermogen vervelend doet, niets leert door te straffen, maar dat je moet helpen dergelijke situaties te voorkomen. Ze denken blijkbaar dat elk kind even maakbaar is, heel eng.
dinsdag 27 mei 2008 om 11:32
Ik ken ze dus wel. De ouders die zelf labelen. Sommige een beetje, sommigen echt extreem. En niet alleen labels van ADHD etc, maar ook voedsel allergieën etc. Een aantal van die zelfgelabelde kinderen is daadwerkelijk getest na verloop van tijd en daar mankeerde dus niets aan. Eroverheen gegroeid heet het dan. Ja, maar het gedrag van kind in kwestie is nog steeds onuitstaanbaar. Dus huppa, een nieuw labeltje googlen en een huisarts die zegt dat het misschien wel eens iets zou kunnen zijn en weer voor jaaaaaaren een excuus voor slecht onopgevoed gedrag. Wat mij nog het meeste verbaasd is dat diezelfde ouders wel naar andere kinderen en ouders wijzen als falend in de opvoeding of vreselijk verwende nesten, maar hun kind kan het niet helpen. Het kind dat vriendje na vriendje heeft, maar uiteindelijk met geen een meer mag spelen, `omdat die en die hem slechte dingen aanleren`. En dat dus niet een keer, maar inmiddels zeker vijf keer. Ja joh, het ligt aan alle andere kinderen, behalve aan die van jou. Een meisje dat al van kleins af aan naar psych en dokter gesleept word. Steeds andere, want bij de meetse krijgt moeder nul op het rekest. En dan dreigt moeder met rechtzaken etc. Want met haar kind is iets MIS. Kind zelf is trouwens volstrekt normaal. Heb haar regelmatig een tijdje hier gehad (moeder kon haar niet meer aan) en dan had je er geen kind aan. En ja, vreemde ogen dwingen maar ik heb het hier over periodes langer dan een weekje.
dinsdag 27 mei 2008 om 15:06
Ouders die zelf allergieen labelen? Echt ik sta verbaasd mede omdat ik weet wat een drama het is om als je kind echt allergisch is al een bloedtest te krijgen bij het ziekenhuis. De meesten komen niet zover (had zelf geluk omdat de kleine al zo vaak in het ziekenhuis was en een dossier had) maar ouders van kinderen die echt allergisch zijn moeten soms jaren wachten voordat ze eindelijk door zo'n klotehuisarts doorgestuurd worden. Geen enkele neplabeler zou dat toch volhouden? En soms groeien ze er inderdaad overheen (mijne bij bijna alles ook gelukkig) maar allergieen zijn geen lolletje! Willen die ouders misschien zelf gewoon extra aandacht en mee kunnen praten ofzo?
dinsdag 27 mei 2008 om 17:07
Ik kom echt de meest stuitende dingen tegen...zal proberen er een paar neer te zetten zonder herkend te worden...
- kind heeft rode uitslag..o wat hebben jullie gegeten ; dan is ie allergisch (kan ook door waspoeder/huilen/kwijlen/tanden komen)
- melk terug geven is ook meteen koemelk allergie
- flesvoeding aanmaken met bronwater want "in kraanwater zit heeeel erg veel kalk,zag het zelf toen ik t uit de waterkoker door een filter gooide"(ja of je ontkalkt je waterkoker even..kan ook een verklaring zijn...
)
- na één keer kotsen na chinl; kind mag geen chili meer want is alergisch (dat er ook buikgriep heerste was niet helemal bij mdr doorgekomen)
-kind van 5 maanden moet een kwartiertje slapen in de middag en mag absoluut niet langer huilen dan 15 minuten (dus als kind eindelijk in slaap valt voor dat kwartiertje mag ik um weer uit bed plukken want dan heeft ie te lang gehuild... weet mdr ook aan het einde van de dag mij te vertellen dat ik kind niet 15 minuten heb laten slapen want hij kijkt zo moe uit de ogen....JA OMDAT IE NU EENMAAL MEEER SLAAP NODIG HEEFT DAN DAT F$#@KING KWARTIERTJE) en dan ook nog ELKE week een ander eet en leefschema voor datzelfde kind....
-speentjes ed vaak uitkoken want anders krijgen ze spruw of iets anders ergs, maar ze mogen wel de halve zandbak leegeten en elkaars speelgoed in de mond steken (of die van de hond)
-jeukgeval nr 1 voor mij is ouders die met hun spruit gaan overleggen.... begrijp me niet verkeerd; heb nix tegen overleggen maar daar zijn wel grenzen aan...een kind van 3 kan prima dealen met de zin "omdat ik dat vind" en om nu een kwartier (!!!!) te gaan onderhandelen en overleggen waarom ie nu precies zijn schoenen aan moet op straat.... gaat mij veeeel te ver...zo'n ouder zegt dan vaak nog dat kind zo voorlijk/gevoelig/ed is.... en dan vervolgens gaan klagen dat kind helemaal niet meer luisterd als na één maand blijkt dat kindlief denkt OVERAL over te kunnen onderhandelen is ie volgens moeder ineens adhd/autist/oid
Kortom (sorry ben heeeeel lang van stof vandaag..) als ik mijn kind opvoed en er gaat iets niet zoals ik dat wil dan lijkt het mij logisch om eerst bij mezelf te raden te gaan wat er "mis' is gegaan... maar vraag het me over een paar jaar nog eens wie weet sukkel ik zelf ook heel hard in alle valkuilen die er zijn als kind één eenmaal geboren is (over 2 maanden)
- kind heeft rode uitslag..o wat hebben jullie gegeten ; dan is ie allergisch (kan ook door waspoeder/huilen/kwijlen/tanden komen)
- melk terug geven is ook meteen koemelk allergie
- flesvoeding aanmaken met bronwater want "in kraanwater zit heeeel erg veel kalk,zag het zelf toen ik t uit de waterkoker door een filter gooide"(ja of je ontkalkt je waterkoker even..kan ook een verklaring zijn...
)- na één keer kotsen na chinl; kind mag geen chili meer want is alergisch (dat er ook buikgriep heerste was niet helemal bij mdr doorgekomen)
-kind van 5 maanden moet een kwartiertje slapen in de middag en mag absoluut niet langer huilen dan 15 minuten (dus als kind eindelijk in slaap valt voor dat kwartiertje mag ik um weer uit bed plukken want dan heeft ie te lang gehuild... weet mdr ook aan het einde van de dag mij te vertellen dat ik kind niet 15 minuten heb laten slapen want hij kijkt zo moe uit de ogen....JA OMDAT IE NU EENMAAL MEEER SLAAP NODIG HEEFT DAN DAT F$#@KING KWARTIERTJE) en dan ook nog ELKE week een ander eet en leefschema voor datzelfde kind....
-speentjes ed vaak uitkoken want anders krijgen ze spruw of iets anders ergs, maar ze mogen wel de halve zandbak leegeten en elkaars speelgoed in de mond steken (of die van de hond)
-jeukgeval nr 1 voor mij is ouders die met hun spruit gaan overleggen.... begrijp me niet verkeerd; heb nix tegen overleggen maar daar zijn wel grenzen aan...een kind van 3 kan prima dealen met de zin "omdat ik dat vind" en om nu een kwartier (!!!!) te gaan onderhandelen en overleggen waarom ie nu precies zijn schoenen aan moet op straat.... gaat mij veeeel te ver...zo'n ouder zegt dan vaak nog dat kind zo voorlijk/gevoelig/ed is.... en dan vervolgens gaan klagen dat kind helemaal niet meer luisterd als na één maand blijkt dat kindlief denkt OVERAL over te kunnen onderhandelen is ie volgens moeder ineens adhd/autist/oid
Kortom (sorry ben heeeeel lang van stof vandaag..) als ik mijn kind opvoed en er gaat iets niet zoals ik dat wil dan lijkt het mij logisch om eerst bij mezelf te raden te gaan wat er "mis' is gegaan... maar vraag het me over een paar jaar nog eens wie weet sukkel ik zelf ook heel hard in alle valkuilen die er zijn als kind één eenmaal geboren is (over 2 maanden)
dinsdag 27 mei 2008 om 17:11
het begint er idd op te lijken dat het pas echt een schande is om een kind te hebben waaraan niets mankeert, dat goed groeit/speelt ed.
Ik heb vaakgenoeg ouders in tranen van het "consternatie bureau" zien komen omdat ie ietste boven de groei/gewicht/ontwikkelingscurve zat. Hadden daar gedaan alsof het allemaal heul erg was....(en t kind in kwestie was één kilo boven de curve he....)
Zie die "trend" ook hier op t forum steeds vaker.... alles moet leuker spacialer mooier bijzonderder ed...
Ik heb vaakgenoeg ouders in tranen van het "consternatie bureau" zien komen omdat ie ietste boven de groei/gewicht/ontwikkelingscurve zat. Hadden daar gedaan alsof het allemaal heul erg was....(en t kind in kwestie was één kilo boven de curve he....)
Zie die "trend" ook hier op t forum steeds vaker.... alles moet leuker spacialer mooier bijzonderder ed...
dinsdag 27 mei 2008 om 17:48
Zwieber, echt waar. Ik heb het van heel dichtbij gezien. Met meerdere ouders welteverstaan. Kinderen die zonder diagnose geen melk, gluten, eiwit, suiker, kleurstoffen en weet ik veel wat meer mochten. Alleen de moeder wiens kind een zelfbedachte pinda-allergie had was snel genezen. Nou ja, volgens haar was kind genezen. Gek genoeg nadat we haar hadden vertelt waar allemaal pindaolie in zit en wat je dan dus niet meer mag/kan eten. Ineens was door de natuurgenezer de allergie weg. Ra ra politiepet. Kind van een vriendin (waarvan ik toch echt Munchhausen by proxy vermoed gezien haar gedrag, de arts die dat ook vermoedde en het uitsprak is door moeder aangevallen, letterlijk) jatte bij mij rutig snoepjes uit kast, dronk de bekers van de heren leeg (in plaats van de linksgedraaide biologische appelsap die ze meekreeg) en had nergens last van. Werd niet drukker, kreeg geen rare bulten of vlekken. Maar kind was overal allergisch voor.
dinsdag 27 mei 2008 om 17:52
Bijtje, het consternatiebureau, praat me er niet van. Zoonlief moest voor een gehoortest omdat hij niet op zijn naam reageerde. Nee, kind zat uitgebreid de houten vogels die aan het plafond hangen te bekijken. Maar zijn spraak liep achter en wie weet was hij wel doof, moest hij naar speciaal onderwijs etc. Dat zelfde kind een schedelafwijking heeft (waar we nadat ik zelf ben gaan zoeken voor bij het Sophia beland zijn) zag men niet. Geen idee waar de artsen aldaar hun papiertje hebben gehaald, maar ik consternatie zijn ze heul erg goed.
woensdag 28 mei 2008 om 14:51
Ik ken volgens mij geen 'zelfbelabelde' kinderen. Ik ken sowieso niet zo veel gelabelde kinderen eigenlijk.
Te raden gaan bij jezelf als er met je kind gedragsgewijs iets mis is, lijkt soms not done. Ik heb ooit eens, een hele tijd terug, een topic geopend over de rol die je als ouder speelt in het huilgedrag van een huilbaby. Uit een onderzoek was gebleken dat met de meeste huilbaby's lichamelijk niks mis is en dat een paar dagen weg van huis (ziekenhuisopname) in veel gevallen genoeg was om het huilen te stoppen. Van alle kinderen die meededen stopte meer dan 80% spontaan met huilen na een paar dagen rust en regelmaat in het ziekenhuis geloof ik.
Ik geloof door eigen ervaring ook dat je als ouder invloed hebt op het huilgedrag van hele jonge baby's. Maar dat mag je uiteraard niet hardop zeggen, want dan leg je de schuld bij de ouders neer.
Te raden gaan bij jezelf als er met je kind gedragsgewijs iets mis is, lijkt soms not done. Ik heb ooit eens, een hele tijd terug, een topic geopend over de rol die je als ouder speelt in het huilgedrag van een huilbaby. Uit een onderzoek was gebleken dat met de meeste huilbaby's lichamelijk niks mis is en dat een paar dagen weg van huis (ziekenhuisopname) in veel gevallen genoeg was om het huilen te stoppen. Van alle kinderen die meededen stopte meer dan 80% spontaan met huilen na een paar dagen rust en regelmaat in het ziekenhuis geloof ik.
Ik geloof door eigen ervaring ook dat je als ouder invloed hebt op het huilgedrag van hele jonge baby's. Maar dat mag je uiteraard niet hardop zeggen, want dan leg je de schuld bij de ouders neer.
