Niet dom of vervelend maar hoogsensitief of bijzonder

fashionvictim schreef op 25 mei 2008 @ 19:27:

Solomio,



Jouw posting van 18.51 uur is voor mij zo herkenbaar! Mijn zoon heeft weliswaar problematiek op een heel ander vlak, maar het aan jezelf en je opvoedkwaliteiten twijfelen en de opluchting als blijkt dat je niet een overbezorgde slechte moeder bent maar er wel degelijk iets aan de hand blijkt te zijn herken ik volkomen.



En verder vind ik dit een interessante discussie waarin ik jouw bijdrages eigenlijk allemaal heel goed vind.

Solomio, ik herken mijn zoon in wat jij schrijft over je tweede zoon. Ik denk inderdaad dat het gewoon karakter is, maar de verveling lokt dit soort situaties uit. De school biedt hem op eigen initiatief meer aan, en hij gaat al jong naar groep 3 omdat daar meer structuur en meer uitdaging voor hem is (uiteraard wordt ook zijn gedrag gecorrigeerd). Ik ben benieuwd hoe dat uitpakt.



Ik ben trouwens zelf een kind van ouders dat zich ondanks adviezen in die richting hebben verzet tegen testen en tegen een speciale behandeling. Zij hebben mij wel heel veel aangeboden, met name ook buiten school. Dat heeft heel goed uitgepakt, en dat heeft vast te maken met mijn huidige standpunten.

Nounou Neele

Mijn kinderen zijn zo normaal dat ze gewoon bijzonder zijn.!!

Maar Neele, het is toch juist fijn om te horen dat hier op het Viva-forum alleen maar ouders zitten die ook een hekel hebben aan al die etiketten, maar ja, HUN kind heeft het verdiend.



Wat je volgens mij uit dit topic kunt opmaken is dat hier veel mensen zijn die ook moeite hebben met al die etiketten, maar de maatschappij maakt die etiketten nodig.



En als je dan na jaren kritiek eindelijk te horen krijgt dat er een etiket beschikbaar is, ja, dan heeft dat echt toegevoegde waarde.



Ik vraag me serieus af of er wel zoveel overge-etiketteerd wordt als jij denkt.



Nou, ben ik toch weer keurig ontopic hè.

Neele, jouw kritiek richtte zich toch juist tot die mensen die zichzelf of hun kinderen onterecht labelden? Lijkt me niet moreel juist om de terecht en officieel gelabelden aan te vallen. Ik zie daar het nut namelijk niet van in. Of is in jouw mening elke label onterecht?

Tja, ik vind het niet raar dat hier mensen schrijven die op de een of andere manier iets met het onderwerp hebben.



Jammer dat onze schrijfsels je niet bevallen Neele.

Tja, je kan toch moeilijk verwachten dat iemand gaat roepen: Ik ben zo'n doe het zelf label moeder! Ik geef mijn kind maar al te graag een stempel omdat ik dat een heel mooi excuus vind voor het feit dat ik niet kan opvoeden en mijn kind verwaarloos. De school trapt er gelukkig in. Alleen jammer dat ik eerst 10 psychologische tests moest betalen voordat er eentje de juiste uitslag had, maar goed, je hebt wat over voor je kind, he?

neele schreef op 25 mei 2008 @ 20:05:

Jammer....

Waar is Borodini met haar sarcasme?

Ik ben er wel , maar heb over mijn zoon zoveel gepraat de afgelopen maanden dat ik een beetje uitgeluld ben , over hem dan.

neele schreef op 26 mei 2008 @ 10:15:





Borodini, daar bedoel ik jou dus NIET mee!

En bedankt.

Ik ken helaas geen foutief gelabelde kinderen.



In plaats van te snel, wordt er volgens mij over het algemeen juist te laat gelabeld. Dat komt omdat veel ouders pas heel laat hulp gaan zoeken. Er wordt lang ontkend dat er iets aan de hand is of de oorzaak van de problemen wordt onterecht geweten aan de opvoeding. Een diagnose laat daarom vaak jaren op zich wachten. Als die diagnose er dan eindelijk is, blijkt dat de begeleiding van een kind met label in de praktijk een stuk makkelijker is, omdat er dan ineens allerlei deuren open gaan die tot dan toe gesloten bleven.

Nippo, op de site van het Trimbos vond ik een tekst over de oorzaken van ADHD. Ik vind het wel interessant, want er staat iets over een kleinere hersenhelft ofzo. Ik zal de tekst in een ander topic plakken. Als je het interessant vindt, kom je dan daar even buurten?

En dan heeft je kind 2 labels en die blijken lastig verenigbaar, waardoor al die deuren die ineens open gingen, net zo hard weer dichtgaan. En dreigt hij volgend jaar nergens plaats te hebben op een school.



Is geloof ik best offtopic, maar pfffffffffffffffffft, t zit me nogal hoog.

Dat is lastig Solomio. Kan hij niet naar een gewone school, met rugzakje?



Neele, ik begrijp niet wat je bedoelt. Op wie doel je eigenlijk? Aangezien je het over herkennen hebt vermoed ik dat je ook mij bedoeld, maar heb je de rest van de discussie wel gelezen? Ik zie juist herkenning zonder dat ik label, ik ben het namelijk helemaal met je eens. Waar zie je dan die bevestiging?

neele bevestiging en herkenning vind ik wel prettig

nippo schreef op 25 mei 2008 @ 13:23:

[...]





Geen aansluiting vinden kan allerlei oorzaken hebben, ook als een kind hoogbegaafd is. Er zijn zoveel kinderen die geen aanlsuiting hebben, omdat ze sociaal niet handig zijn. Het onderzoek dat ik eerder aanhaalde liet zien dat hoogbegaafde kinderen niet meer sociale problemen hadden dan normaal begaafde kinderen. Alleen zal men bij hoogbegaafde kinderen meteen de sociale problemen wijten aan de hoogbegaafdheid, omdat dat nu eenmaal veel leuker klinkt dan sociaal zwak zijn. Een hoogbegaafd kind met voldoende sociale vaardigheden zal gewoon aansluiting hebben, want die zal zich heus aanpassen.



En dat jouw compententies misschien tekort schieten, heeft ook weinig te maken met hoogbegaafdheid. Iemand die hoogbegaafd is, komt voor alle opleidingen in aanmerking. Net als bij iedereen zal het ene beroep hem of haar beter liggen dan het andere. Maar het is niet zo dat een groot deel van de beroepen sowieso uitgesloten worden omdat de persoon niet voldoende intelligent is om de opleiding af te ronden.



Natuurlijk kunnen hoogbegaafde kinderen en mensen problemen hebben, het zijn net gewone mensen. Maar dat komt dan niet automatisch door die hoogbegaafdheid.

Ik zeg ook niet dat die problemen automatisch door die hoogbegaafdheid komen, maar ik denk niet dat hoogbegaafdheid "alleen maar handig is" zoals jij zegt.



Overigens weet ik niet waarom jij concludeert dat mijn competenties tekort schieten.

neele schreef op 25 mei 2008 @ 20:05:

Getver de getver de getver!!!!

Ik open een topic omdat ik echt gek word van al die zelfbevestiging en elkaar ook nog eens lekker zitten bevestigen in etiketten dat op zoveel topics gebeurd.

Ik ben er twee dagen niet bij en "mijn" topic is ook een zelfbevestigings walhalla geworden:

" mijn zoontje doet....."

" oh dat herken ik zo in mijn kind...."

Weer allemaal hoogbegaafden, anders opvoedenden en averwanten bij elkaar....

Jammer....

Waar is Borodini met haar sarcasme?

Meen je dit nou serieus? Deze topic is toch niet van jou? Jij hebt hem geopend, maar iedereen mag toch gewoon discussieren en zeggen wat zij zelf wil...soms gaat die discussie de ene kant op, soms de andere kant op...



Ik kwam gisteren een artikel tegen in NRC next, dat wel interessant is voor deze discussie. Ik vond het zelf wel interessant om te lezen. Hij is van dinsdag 20 mei 2008. Ik hoop dat ik niet al teveel typfoutjes maak, daar moeten jullie maar overheen lezen



===========

Drukke jongetjes, of zijn ze ziek?

De grote toename van jongeren met ADHD drijft de kosten van Wajong-uitkeringen op.



Op zijn dorpsschool in Groot Ammers zitten tien kinderen die naar een psychiater gaan. Tien. Van de 120. "Zorgwekkend veel", vindt schooldirecteur Ruud van Rijn. Drie hebben er een officiële 'indicatie' voor ADHD of autisme, waardoor ze recht hebben op een plek op een speciale school. "Maar we houden ze binnenboord omdat ze anders elke dag het dorp uit moeten. Met de bus naar een speciale school." Daarnaast slikken twee leerlingen het rustgevende medicijn Ritalin, zonder psychiatrische diagnose. Van Rijn: "Er zat hier tot voor kort een huisarts die het gewoon voorschreef."



Minister Donner (Sociale Zaken, CDA) kondigde gisteren aan dat hij de wildgroei in het aantal zogenoemde Wajong-uitkeringen gaat beteugelen. Dan zijn uitkeringen voor arbeidsongeschikte jongeren. Die groep is afgelopen jaren explosief gegroeid, tot 167.000 jongeren. De groei komt vooral door de toename van jongeren met een ontwikkelingsstoornis. Van de nieuwe wajongers heeft 15 procent zo'n stoornis: autisme, PDD-NOS of ADHD.



ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) is in tien jaar tijd een heuse volksziekte geworden. Vijf tot tien procent van alle kinderen krijgt anno 2008 die diagnose. Op depressie na is het de meest voorkomende psychiatrische stoornis. Kinderen die aan ADHD lijden zijn druk en impulsief: ze kunnen niet stilzitten en niet op hun beurt wachten.



Ruim de helft van de jongens met ADHD heeft tevens een gedragsstoornis. Zij kunnen zich niet aanpassen aan de regels van de omgeving. Ze zijn agressief of kwetsen andere kinderen. Hun toekomst ziet er veelal somber uit. Bijna alle jongens die een straf uitziten in een justitiële jegudinrichting hebben een gedragsstoornis. Een groot deel heeft óók ADHD.



Ruud van Rijn weet preices wanneer de hausse aan diagnoses van ADHD in het basisonderwijs op gang kwam: vijf jaar geleden. Toen werd het 'rugzakje' ingevoerd. Ouders of leraren die zich zorgen maakten over een kind konden vanaf dat moment een officiële 'indicatie' aanvragen voor een kind en zo geld krijgen voor extra begeleiding van dat kind in de klas. Van Rijn: "Het is een regeling zonder limiet, waardoor hij heel duur wordt." De groei van het aantal ADHDérs komt volgens Van Rijn vooral omdat leraren de stoornis eerder signaleren dan vroeger en ouders mondiger zijn. "Ouders vragen gewoon zelf een onderzoek aan naar hun kind. Vroeger legde men zich neer bij wat de leraar zei."



Wijst het groeiende aantal ADHD'ers op overdiagnosticering? Dat gevaar bestaat wel, zegt kinderpsychiater en hoogleraar forensische psychiatrie aan de Radboud Universiteit Andries Korebrits. "Soms denken ouders aan ADHD terijwl het kind extra druk is, door iets anders, iets tijdelijks. Bijvoorbeeld door de gevolgen van een echtscheiding of verhuizing." De samenleving accepteert volgens Korebrits en Van Rijn ook minder afwijkend gedrag van kinderen dan vroeger. Of men wil er in elk geval een naam en mogelijke bhandeling voor hebben. Korebrits: "Het dagelijks leven van twee werkende ouders is druk genoeg. Er is weinig reserve voor afwijkend gedrag."



Maar er wordt ook gewoon beter naar kinderen gekeken dan vroeger, zegt Korebrits, waardoor ADHD vaker wordt gediagnosticeerd. "Ik spreek wel eens vaders van patiënten die zeggen: ik werd als kind in de klas altijd vastgebonden aan mijn stoel of apart gezet. Zij hadden - achteraf gezien - ook ADHD en hebben zich onbehandeld door het leven geworsteld. Meestal bereiken ze niet wat ze hadden kunnen bereiken." Schooldirecteur Van Rijn ziet dat ook. "Ik spreek vaders die zeggen, 'Ik had het vroeger ook. Ze waren gewoon heel streng tegen me.'"



Daarnaast komt volgens Korebrits ADHD ook feitelijk meer voor dan vroeger. Alleen al het feit dat meer dan de helft van de wereldbevolking sinds kort in een stad woont, is daar van invloed op. In de stad komt ADHD meer voor dan op het plattelan. En boerenkinderen met ADHD, die hij als patiënt heeft gezien, lijden minder onder hun stoornis dan kinderen in de stad. "Ze rommelen de hele dag op de boerderij. Stadskinderen gaan hun grenzen op een andere manier verleggen. Want dat doen kinderen met ADHD extreem: grenzen opzoeken. Dat vindt de omgeving vervelend." De moderne levensstijl vergroot ook de kans dat kinderen met aanleg voor ADHD het echt krijgen, zegt Korebrits. "De drukte, de hoeveelheid prikkels van computerspelletjes, televisie en ander lawaai neemt toe. Het gesjouw naar school, de naschoolse opvang, naar afspraken." Zelfs in een dorp, zegt Van Rijn, spelen kindern zelden nog de hele dag onbevangen thuis of op straat.



Bewezen is dat zwangere vrouwen die roken of te veel stress hebben een grotere kans hebben op een kind met ADHD. Korebrits zegt dan het begin er al kan zijn ver voor de bevruchting. De omgeving van mensen, zegt hij, heeft invloed op het mechanisme waarmee het DNA een gen aan of uit zet. En die imprinting, zoals dat heet, kan terugkomen in het nageslacht. "Wat jouw oma heeft meegemaakt, of jouw vader, wordt zo aan jou doorgegeven." Dat kan liefde zijn, of agressie en mishandeling. Er zijn blijkbaar veel factoren die het ontstaan van ADHD kunnen beïnvloeden. Korebrits: "We weten alleen nog niet precíes wat ADHD veroorzaakt en waar het in de hersenen zit."



Er is bovendien een grote groep kinderen bij wie ADHD níet tijdig wordt herken, zegt Korebrits. Uit langlopend Europees onderzoek, de EADORO-studie, blijkt dat het gemiddeld bijna twee jaar duurt voordat de zorgen van leraren en ouders over het gedrag van een kind worden bevestigd door een diagnose van de kinderpsychiater. Vaak gaan er twee of drie tests overheen, wordt het kind verkeerd verwezen of stellen de ouders een bezoek aan de kinderpsychiater uit, uit angst of schaamte. Korebrits: "In de tussentijd is het kind afgezakt van het niveau van de gewone basisschool naar een speciale school en presteren ze lange tijd onder hun kunnen."



Vooral meisjes. ADHD veroorzaakt bij meisjes meestal alleen een concentratiestoornis. ZIj zitten te dromen in de klas maar zijn niet hyperactief of extreem impulsief. "De juf heeft meestal geen last van de ADHD meisjes", zegt Korebrits. "Waardoor ze niet opvallen. De jongens met ADHD wel; die gaan op de tafels dansen." Volgens Korebrits is juist het ziektebeeld waar de ADHD-meisjes aan lijden - de concentratiestoornis - goed te behandelen. Zij krijgen Ritalin, net als de jongesn. Als het aanslaat, worden jongens er ruistiger van en meisjes geconcentreerder. "Bij meisjes is het vaak heel effectief. Na korte tijd presteren ze weer op hun echte niveau."

Interessant artikel Runner, bedankt voor het plaatsen!

neele schreef op 25 mei 2008 @ 20:05:

Getver de getver de getver!!!!

Ik open een topic omdat ik echt gek word van al die zelfbevestiging en elkaar ook nog eens lekker zitten bevestigen in etiketten dat op zoveel topics gebeurd.

Ik ben er twee dagen niet bij en "mijn" topic is ook een zelfbevestigings walhalla geworden:

" mijn zoontje doet....."

" oh dat herken ik zo in mijn kind...."

Weer allemaal hoogbegaafden, anders opvoedenden en averwanten bij elkaar....

Jammer....

Waar is Borodini met haar sarcasme?

He Nele.... zag dit topic een andere kant op gaan dan jij bedoelde en heb nog een poging gedaan....volgens mij bedoelde TO dat ze jeuk krijgt van ouders die ZELFSTANDIG labels gaan plakken maar heeft ze het niet gehad over ouders die voor hun kind waar ECHT iets mee is een label hebben gekregen.... of heb ik dat nu verkeerd begrepen???

Maar t is mij niet gelukt t om te draaien... geheel overbodig misschien maar ikben het met je eens; te veel mensen (moeders) een zelfbedacht labeltje plakken ipv opvoeden...jammer!!

Wil hierover wel verder kletsen maar vrees dat we daar een nieuw topic voor zullen moeten openen...

Je hoeft toch geen nieuw topic te openen? Je kunt gewoon hier verder hoor.

Neele, ken je zelf zulke moeders? Misschien dat het wat meer op de basisschool is (zover ben ik nog niet met de kleine). En zeg je dan ook wat tegen ze in de trant van: joh, laat je kind eens echt testen als je zo overtuigd bent dat hij/zij dat heeft. Of hou je je mond? Ben benieuwd.

ik kom door mijn werk (kinderopvang) een hoop ouders tegen die het allemaal heel goed bedoelen maar soms gewoon finaal de mist in gaan. Merk dat ze dan niet meer naar hun kind kijken en luisteren om tot een oplossing te komen maar dan gaan googelen voor een verklaring van bv ongewenst gedrag. Of voor de verklaring zoeken naar iets dat ik als leidster verkeerd heb gedaan, of naar kleur en smaakstoffen in het eten, of naar slaaptijden,te veel buitenspelen, te weinig buitenspelen ed. Het gevaarlijke aan alle testlijstjes op internet van bijvoorbeeld adhd is dat iedereen zich er in meer of mindere mate in kan herkennen. En dan is het in mijn ogen gewoon te vaak zo dat ouders dan maar het labeltje adhd op een kind gaan plakken om maar een uitleg te hebben voor dat ongewenste gedrag...