Niet dom of vervelend maar hoogsensitief of bijzonder

@ runner 84:

ik ben niet allround hoogbegaafd, wel bovengemiddeld intelligent, ik denk wel dat het problemen met zich mee kan brengen in het leven, bv het voortdurend/vaak naar jezelf kijken als een soort toeschouwer, je eigen gedrag/fouten achteraf feilloos kunnen beschrijven en analyseren, is niet altijd fijn want dan heb je meteen ook de indruk het te kunnen hebben voorkomen als je wat beter had opgelet, wat helemaal niet altijd zo is...

je kunt ook tegen problemen met bv je partner aanlopen omdat je bv op een ander niveau redeneert, daar kun je niet veel aan doen maar de gevolgen zijn er dan toch maar...

kan nog wel meer opnoemen maar dit geeft al een beeld.

Sunemom, volgens mij zegt Ambrosia dat ook niet. Je kunt uiteraard best taalgevoel hebben en dyslectisch zijn. Taal is veel meer dan alleen de letters in de juiste volgorde zetten. Volgens mij is het gewoon een beetje een kromme omschrijving en bedoelt Ambrosia dat je best hoogbegaafd kunt zijn, megagoed in rekenen en toch dyslectisch.

Runner je hebt volgens mij inderdaad niks aan het labeltje hoogbegaafd. In de meeste gevallen krijg je da labeltje ook enkel als er meer problemen zijn aangezine een kind dan getest wordt en anders meestal gewoon goed meedraaite en niet wordt getetst.



Enne ook hb- er kunnen makkelijk heel blond zijn zo nu en dan hoor, ben ik het levende bewijs van ;) Daarbij zijn er veel hb-ers geinteresseerd in een bepaald onderwerp (enigzins autistisch trekje ) en kunnen ze op andere gebieden evenweinig weten als ieder ander. Een hoge intelligentie en uitzonderlijke kennis interesse enz. op een aantal gebieden leverd niet altijd slimme reactie op alle gebieden op. Ik vind geschiedenis geweldig, heb het gestudeerd, vond het leuk met als specialisatie de 20ste eeuw. Gewelig. Maar van natuurkunde heb ik ehct geen kaas gegeten. Ik zou het vast heel goed snappen als ik er enige moeite voor zou doen, want dat is het enige dat een hoog iq 'garandeerd' dat als je wilt je heel makkelijk kennis kan vergaren, maar het interesseerd me geen fluit en dan kan ik me er persoonlijk ook ehct niet op toeleggen.

Meave, een syndroom is niets anders dan een verzameling symptomen. Dus het Rett syndroom is de naam die is geplakt op een karakteristiek beeld aan symptomen. De oorzaak is echter een DNA afwijking, en daar komen de problemen vandaan. Toen die afwijking nog niet bekend was stelde men een klinische diagnose, dus alleen op basis van het beeld. Om de diagnose zeker te weten, is DNA onderzoek nodig. En dat is nou precies wat in de psychiatrie ontbreekt, de bevestiging van de diagnose.



De criteria voor een ADHD diagnose zijn als volgt:



A. Ofwel (1), ofwel (2)

(1) Zes (of meer) van de volgende symptomen van aandachtstekort zijn gedurende ten minste zes maanden aanwezig geweest in een mate die onaangepast is en niet past bij het ontwikkelingsniveau:

Aandachtstekort

(a) slaagt er vaak niet in voldoende aandacht te geven aan details of maakt achteloos fouten in schoolwerk, werk of bij andere activiteiten

(b) heeft vaak moeite de aandacht bij taken of spel te houden

(c) lijkt vaak niet te luisteren als hij/zij direct aangesproken wordt

(d) volgt vaak aanwijzingen niet op en slaagt er vaak niet in schoolwerk, karweitjes af te maken of verplichtingen op het werk na te komen (niet het gevolg van oppositioneel gedrag of van het onvermogen om aanwijzigen te begrijpen)

(e) heeft vaak moeite met het organiseren van taken en activiteiten

(f) vermijdt vaak, heeft een afkeer van of is onwillig zich bezig te houden met taken die een langdurige aandacht (langdurige geestelijke inspanning) vereisen (zoals school- of huiswerk)

(g) raakt vaak dingen kwijt die nodig zijn voor taken of bezigheden (bijvoorbeeld speelgoed, huiswerk, potloden, boeken of gereedschap)

(h) wordt vaak gemakkelijk afgeleid door uitwendige prikkels

(i) is vaak vergeetachtig bij dagelijkse bezigheden



(2) zes (of meer) van de volgende symptomen van hyperactiviteit-impulsiviteit zijn gedurende ten minste zes maanden aanwezig geweest in een mate die onaangepast is en niet past bij het ontwikkelingsniveau:

Hyperactiviteit

(a) beweegt vaak onrustig met handen of voeten, of draait in zijn/haar stoel

(b) staat vaak op in de klas of in andere situaties waar verwacht wordt dat men op zijn plaats blijft zitten

(c) rent vaak rond of klimt overal op in situaties waarin dit ongepast is (bij adolescenten of volwassenen kan dit beperkt blijven tot subjectieve gevoelens van rusteloosheid)

(d) kan moeilijk rustig spelen of zich bezighouden met ontspannende activiteiten

(e) is vaak "in de weer" of "draaft maar door"

(f) praat vaak aan een stuk door



Impulsiviteit

(g) gooit het antwoord er vaak al uit voordat de vragen afgemaakt zijn

(h) heeft vaak moeite op zijn/haar beurt te wachten

(i) verstoort vaak bezigheden van anderen of dringt zich op (bijvoorbeeld mengt zich zomaar in gesprekken of spelletjes)



B. Enkele symptomen van hyperactiviteit-impulsiviteit of onoplettendheid die beperkingen veroorzaken waren voor het zevende jaar aanwezig.



C. Enkele beperkingen uit de groep symptomen zijn aanwezig op twee of meer terreinen (bijvoorbeeld op school {of werk} en thuis).



D. Er moeten duidelijke aanwijzingen van significante beperkingen zijn in het sociale, school- of beroepsmatig functioneren.



E. De symptomen komen niet uitsluitend voor in het beloop van een pervasieve ontwikkelingsstoornis, schizofrenie of een andere psychotische stoornis en zijn niet eerder toe te schrijven aan een andere psychische stoornis (bijvoorbeeld stemmingsstoornis, angststoornis, dissociatieve stoornis of een persoonlijkheidsstoornis).



Als een kind hieraan voldoet, is voldaan aan een criteria voor een ADHD diagnose. Sommige van de criteria zijn uiterst subjectief, en hangen sterk af van wie het beoordeeld (een impulsieve ouder zal impulsief gedrag van zijn kind makkelijker normaal vinden dan een bedachtzame ouder, en significante beperkingen in het functioneren hebben ook te maken met verwachtingen, en wat wordt eigenlijk bedoeld met vaak?). Verder is het natuurlijk heel onlogisch dat je met 5 symptomen gezond zou zijn en met 6 symptomen ADHD zou hebben; het is natuurlijk eigenlijk een glijdende schaal waarop elk kind zijn eigen plekje heeft (en de kinderen aan de uiteinden van die schaal hebben een probleem).



Een Rett syndroom dat heb je of heb je niet (en DNA-onderzoek is nodig om dat te weten), maar ADHD hebben we allemaal in meer of mindere mate. En als je dit soort lijstjes ziet, is het niet zo gek dat ouders zelf gaan tellen (want er is immers helemaal geen test ofzo nodig voor de diagnose). En in gezinnen waar het niet zo lekker loopt, heb je best kans dat kinderen snel aan deze criteria voldoen. En sommige ouders zullen dan liever ADHD labelen dan ontkennen dat het misschien aan de omgeving ligt.

princessetamtam schreef op 25 mei 2008 @ 10:30:

@ runner 84:

ik ben niet allround hoogbegaafd, wel bovengemiddeld intelligent, ik denk wel dat het problemen met zich mee kan brengen in het leven, bv het voortdurend/vaak naar jezelf kijken als een soort toeschouwer, je eigen gedrag/fouten achteraf feilloos kunnen beschrijven en analyseren, is niet altijd fijn want dan heb je meteen ook de indruk het te kunnen hebben voorkomen als je wat beter had opgelet, wat helemaal niet altijd zo is...

je kunt ook tegen problemen met bv je partner aanlopen omdat je bv op een ander niveau redeneert, daar kun je niet veel aan doen maar de gevolgen zijn er dan toch maar...

kan nog wel meer opnoemen maar dit geeft al een beeld.

Ik vind dit flauwekul. Hogbegaafd zijn op zich is alleen maar handig. Je kunt alles worden wat je wilt, en je kunt op je eigen handelen reflecteren (en dat is veel gezonder dan denken dat alles je overkomt). Bovendien heeft dat jezelf analyseren en verwijten veel meer met persoonlijkheid te maken dan met intelligentie. En je partner kies je zelf uit. Juist hoogbegaafden met goede studies en carrieres bewegen zich in een sociale omgeving waarin veel geaccepteerd wordt.

Nippo, ik ken de criteria wel, die had je niet hoeven plakken.



In jouw optiek ontbreekt een bevestiging van de diagnose. In mijn optiek is de diagnose bevestigd door al het onderzoek dat gedaan is. Ik kom met een verhaal tijdens een intake. School ook. Daarnaast wordt door drie mensen naar mijn kind gekeken en worden testen afgenomen. Die testen komen overeen met mijn verhaal, op sommige punten wijkt het wat af. De diagnose wordt gesteld.



Ik begrijp vanuit wetenschappelijk oogpunt wel dat jij vindt dat dat geen bewijs is, maar ik ben van mening dat er ook dingen kunnen zijn die je niet kunt aanraken of kunt zien. En wie weet wordt er in de toekomst wél een pathologische oorzaak gevonden voor iets als adhd. Voor mij verandert er dan niks, hooguit dat het misschien makkelijker wordt om hardop te zeggen dat Mootje adhd heeft. Want nu voel ik me af en toe wel zo'n meeloopmoeder.



(Wel een aardige discussie dit )

ik spreek ook meer voor mezelf, het kan goed zijn dat je in een sociale omgeving waar meer mensen met een goede opleiding en baan rondlopen je je er prima mee voelt hoogbegaafd te zijn. ik heb het lang zo ervaren als ik het nu opgeschreven heb. ik studeer nu weer en ik voel me inderdaad beter in mijn vel qua intelligentie dan.

maar ik vind eigenlijk noch hoogbegaafdheid noch een normale intelligentie een zegen, het is een zegen als je jezelf kunt accepteren en met jezelf door een deur kunt.

nippo schreef op 25 mei 2008 @ 11:01:

[...]





Ik vind dit flauwekul. Hogbegaafd zijn op zich is alleen maar handig. Je kunt alles worden wat je wilt, .

Ben ik het niet mee eens...alles? Dacht het niet. Zijn genoeg beroepen wat waarschijnlijk helemaal geen goede keuze zal zijn.

nee bv verpleegster, als je het eigenlijk misschien soms beter denkt te weten/weet als de dokter, niet makkelijk dan toch te doen wat je opgedragen is te doen....

Ja, maar als je de capaciteiten hebt om dokter te worden, wil je waarschijnlijk helemaal geen verpleegkundige worden. Dus die vlieger gaat dan niet op. En als je wél verpleegkundige wilt worden ondanks dat je een genie bent, dan heb je waarschijnlijk wel vrede met je rol en zoek je je intellectuele uitdaging elders.

dat zal inderdaad wel zo zijn maeve.

ik hou alleen niet zo van lofzangen op hoogbegaafdheid, net zo min als van lofzangen op middelmatigheid.

hou al net zo min van labeltjes zoeken bij mensen maar goed... labels die ''werken'' en de persoon/kind in kwestie helpen hun plaats te vinden vind ik een goed iets.

maar is het niet zo dat veel mensen die in het verleden de prachtigste kunst of geweldige wetenschappelijke ideeen voortgebracht hebben waarschijnlijk het een of andere etiketje zouden hebben als ze nu geboren zouden worden?

standaarden leiden ertoe de afwijking niet te toe te staan maar die afwijking kan ook genialiteit zijn.

( gewoon een gedachte die ik even had )

Meave, maar ik heb het niet specifiek over jouw kind. Die is uitgebreid multidisciplinair getest. Heel mooi, maar ik had juist die criteria geplakt om te laten zien dat dat helemaal niet nodig is voor de diagnose. Als ik een druk en beweeglijk kind heb, kom ik toch ook aardig in de buurt van een zelf-gestelde diagnose als ik daar slecht mee om kan gaan.



Het enige dat ik wilde zeggen is dat de problemen die onder andere jouw zoon heeft, worden benoemd als ADHD. Maar dat ADHD daarmee niet de oorzaak van die problemen is, maar het label dat wij daaraan hangen.

princessetamtam schreef op 25 mei 2008 @ 10:30:

@ runner 84:

ik ben niet allround hoogbegaafd, wel bovengemiddeld intelligent, ik denk wel dat het problemen met zich mee kan brengen in het leven, bv het voortdurend/vaak naar jezelf kijken als een soort toeschouwer, je eigen gedrag/fouten achteraf feilloos kunnen beschrijven en analyseren, is niet altijd fijn want dan heb je meteen ook de indruk het te kunnen hebben voorkomen als je wat beter had opgelet, wat helemaal niet altijd zo is...

je kunt ook tegen problemen met bv je partner aanlopen omdat je bv op een ander niveau redeneert, daar kun je niet veel aan doen maar de gevolgen zijn er dan toch maar...

kan nog wel meer opnoemen maar dit geeft al een beeld.

Ja, natuurlijk kun je tegen problemen aanlopen...maar wat heb je aan het labeltje hoogbegaafd? Niet zoveel voor zover ik kan zien. Ik heb zelf een labeltje gehad, maar dat gaat nu niet meer op. Ik vind mezelf normaal, maar ik denk ook dat mijn dagelijks leven een stuk minder vanzelfsprekend is dan anderen. Ik loop elke dag tegen veel problemen aan en dat is heel vermoeiend. Ook vind ik veel sociale situaties moeilijk, wat ook problemen en stress met zich mee brengt. Maar daar heb ik geen labeltje voor nodig. Daar zou ik toch niks mee opschieten?

nippo schreef op 25 mei 2008 @ 11:01:

[...]





Ik vind dit flauwekul. Hogbegaafd zijn op zich is alleen maar handig. Je kunt alles worden wat je wilt, en je kunt op je eigen handelen reflecteren (en dat is veel gezonder dan denken dat alles je overkomt). Bovendien heeft dat jezelf analyseren en verwijten veel meer met persoonlijkheid te maken dan met intelligentie. En je partner kies je zelf uit. Juist hoogbegaafden met goede studies en carrieres bewegen zich in een sociale omgeving waarin veel geaccepteerd wordt.

Hier ben ik het ook niet mee eens. Als je hoogbegaafd bent geloof ik echt dat je tegen nogal wat problemen aan loopt, vooral als kind. Het is toch moeilijk als je 8 jaar oud bent en je kunt helemaal geen aansluiting vinden bij de andere jongens en meisjes in je klas? Als je een stuk verder bent dan je leeftijdsgenoten intellectueel gezien betekent niet dat je ook sociaal gezien verder bent, dat kan best voor problemen zorgen, vooral wanneer een kind naar een hogere klas gaat met allemaal oudere kinderen.



En zoals princessetamtam zegt zijn er nog veel meer problemen waar je mee te maken kunt krijgen. Denk zeker niet dat het "alleen maar handig" is. Ik denk ook niet dat je zomaar elk beroep kunt nemen, ik studeer bijvoorbeeld SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) en dat is veel meer een "doe" vak dan een "weet" vak. Ik kan nu cum laude afstuderen, maar in het werkveld heb ik daar veeeeeeel minder aan dan aan het goed kunnen uitvoeren van de competenties. Ik kan bij alle sollicitaties roepen dat ik cum laude ben afgestudeerd, maar als ik het niet kan uitvoeren heb ik er niks aan en het kunnen uitvoeren van die competenties heeft met heel veel andere dingen te maken dan je intelligentie.

@ runner:

ik ervaar mijn intelligentie ook niet als een probleem, het is alleen geen pure zegening. soms is het ook heerlijk iemand met argumenten te verslaan in een discussie, dan is het even een groot voordeel.

het hoort bij me, ik leef ermee, ik heb een goed leven, mede door mijn intelligentie, hoewel het niet de enige factor is. zoiets bedoel ik en jij ook denk ik.

ik weet soms ook niet wat ik moet doen als ik een situatie meteen goed kan inschatten zeker als ik bij iemand ben die daar meer tijd voor nodig heeft om maar een voorbeeld te geven. wil ook niet altijd de show stelen zeg maar, ik laat de ander dan eerst de oplossing zoeken en geef die pas zelf als het echt niet lukt, wil de situatie niet in de soep laten lopen dan. denk toch dat veel mensen daar minder problemen mee hebben dan mensen die meer dan gemiddeld begaafd zijn, we zijn tenslotte niet altijd bij gelijken, zou ik niet eens willen trouwens.

borodini schreef op 25 mei 2008 @ 00:21:

[...]





Mijn autist had idd bij zijn 1ste iq test een score van 135+ . Hoe noemen ze dat, royaal begaafd ofzo. Anyway, hij was nog maar 5 toen dat getest werd. Inmiddels is duidelijk dat zijn rekenen + ruimtelijk inzicht en muziek heel goed is. Taal e.d. daarintegen is bar slecht. Opzich logisch, want hij, als autist , snapt veel dingen van de taal gewoon niet. Spreekwoorden en gezegdes enzo, gaan er niet in bij hem.



Pas nog: thuis noemen wij de keuken altijd "achter, achteren" . En na het eten zei ik tegen hem: Breng je bordje maar naar achter. Waarop hij zich verdwaasd omdraaide en zijn bord achter zijn stoel neerzette

Haha, dat klinkt heel erg bekend. Dan doen mijn heren dus ook. En dan vooral een gezicht erbij van Oké, wat jij wil mam.

princessetamtam schreef op 25 mei 2008 @ 11:08:



maar ik vind eigenlijk noch hoogbegaafdheid noch een normale intelligentie een zegen, .

Wil je dan beweren dat je liever dom bent??

Ik snap al dat geweeklaag over hoogbegaafheid, hoge intelligentie etc niet zo. Natuurlijk, het kán de nodige problemen met zich brengen. Net zoals een lage intelligentie zijn eigen problemen met zich kan brengen. En zoals een normale intelligente problemen met zich brengt. Alleen heeft hoge intelligentie een ontzettend groot voordeel dat een lage/normale intelligentie niet heeft: het brengt ontstellend veel mogelijkheden met zich mee. In wezen ligt de wereld voor je open.

nee dat zeg ik niet. ik ben best intelligent en ik profiteer daar ook van, bij mijn studie en allerlei dingen. kan me niet voorstellen dom te zijn, vind dat ook wel een boude stelling dat iemand die mijn quote naar voren brengt liever dom zou zijn. geld voor mij niet in ieder geval.

runner84 schreef op 25 mei 2008 @ 12:16:



[...]





Hier ben ik het ook niet mee eens. Als je hoogbegaafd bent geloof ik echt dat je tegen nogal wat problemen aan loopt, vooral als kind. Het is toch moeilijk als je 8 jaar oud bent en je kunt helemaal geen aansluiting vinden bij de andere jongens en meisjes in je klas? Als je een stuk verder bent dan je leeftijdsgenoten intellectueel gezien betekent niet dat je ook sociaal gezien verder bent, dat kan best voor problemen zorgen, vooral wanneer een kind naar een hogere klas gaat met allemaal oudere kinderen.



En zoals princessetamtam zegt zijn er nog veel meer problemen waar je mee te maken kunt krijgen. Denk zeker niet dat het "alleen maar handig" is. Ik denk ook niet dat je zomaar elk beroep kunt nemen, ik studeer bijvoorbeeld SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) en dat is veel meer een "doe" vak dan een "weet" vak. Ik kan nu cum laude afstuderen, maar in het werkveld heb ik daar veeeeeeel minder aan dan aan het goed kunnen uitvoeren van de competenties. Ik kan bij alle sollicitaties roepen dat ik cum laude ben afgestudeerd, maar als ik het niet kan uitvoeren heb ik er niks aan en het kunnen uitvoeren van die competenties heeft met heel veel andere dingen te maken dan je intelligentie.

Geen aansluiting vinden kan allerlei oorzaken hebben, ook als een kind hoogbegaafd is. Er zijn zoveel kinderen die geen aanlsuiting hebben, omdat ze sociaal niet handig zijn. Het onderzoek dat ik eerder aanhaalde liet zien dat hoogbegaafde kinderen niet meer sociale problemen hadden dan normaal begaafde kinderen. Alleen zal men bij hoogbegaafde kinderen meteen de sociale problemen wijten aan de hoogbegaafdheid, omdat dat nu eenmaal veel leuker klinkt dan sociaal zwak zijn. Een hoogbegaafd kind met voldoende sociale vaardigheden zal gewoon aansluiting hebben, want die zal zich heus aanpassen.



En dat jouw compententies misschien tekort schieten, heeft ook weinig te maken met hoogbegaafdheid. Iemand die hoogbegaafd is, komt voor alle opleidingen in aanmerking. Net als bij iedereen zal het ene beroep hem of haar beter liggen dan het andere. Maar het is niet zo dat een groot deel van de beroepen sowieso uitgesloten worden omdat de persoon niet voldoende intelligent is om de opleiding af te ronden.



Natuurlijk kunnen hoogbegaafde kinderen en mensen problemen hebben, het zijn net gewone mensen. Maar dat komt dan niet automatisch door die hoogbegaafdheid.

En ik vind hoogbegaafdheid wel een zegen. Net zoals ik goede sociale vaardigheden en een stabiele persoonlijkheid een zegen vind.

ok nippo, jij jouw mening en ik de mijne.

ga nu met zoon de echte wereld in.

nog een vraag dan: is het alleen maar een zegen alle mogelijkheden te hebben die er maar zijn en uit alles te kunnen kiezen ?

ik weet dat niet zeker.

Voor wat betreft zoiets belangrijks als een opleiding vind ik dat een zege. Dat is niet vergelijkbaar met honderd merken pindakaas.



Bovendien hoeven hoogbegaafden op een bepaalde manier minder te kiezen. Als ze twee studies leuk vinden, doen ze er gewoon twee.

Runner (hoeveelste ookalweer?),



Dit is misschien een beetje off-topic, maar wat je heb je aan het labeltje "hoogbegaafd"?



Ik vind je vraag niet zo off-topic hoor, want het gaat hier toch over etiketjes/labels en een erg veelgehoorde term tegenwoordig is hoogbegaafd.



Maar het is meer een versiering die veel ouders graag aanbrengen lijkt mij. Zo van: kijk ons eens een intelligent kind gemaakt hebben? Het is meer iets voor de ouders om zich in vast te bijten, een doel in het leven of i.d.

Ik heb het hier niet over de gevallen waarin hoogbegaafdheid is aangetoond. Ik wil niets ten nadele zeggen van de ouders die daarmee te maken hebben.



En ik denk dat het topic hier ook een beetje om draait.

Om de ouders die iets bijzonders in hun kind willen zien, en of dat nou ADHD of autisme, voedselallergie of hoogbegaafdheid maakt niet zoveel uit.

De gezinnen waarin deze problematiek (mag ik het even kort door de bocht zeggen) speelt, zouden het volgens mij zelf veel liever doorsnee willen.