Kinderen
alle pijlers
Niet dom of vervelend maar hoogsensitief of bijzonder
vrijdag 23 mei 2008 om 14:55
Het valt me echt op de laatste tijd (maar het kan ook zijn dat het me nu pas opvalt) dat er hier zo snel met termen als ADD, hoogsensitief, hoog begaafd etc. wordt gegooid.
Slaapt een kind niet? Hoogsensitief!
Is een kind anders dan andere kinderen? Hoogbegaafd!
Luistert hij of zij nooit? ADHD
Ik ben echt benieuwd of ik nou de enige ben met een kind dat normaal is maar:
*Tot haar derde jaar meer bij haar ouders sliep dan op haar eigen kamer. (Zij hield er niet van om alleen te slapen en wij waren te lui om concequent te zijn.)
* Bezig is met leren lezen, andere landen, en zeer goed is wat spraak betreft maar absoluuuuuuuut niet hoogbegaafd.
* Bij tijd en wijlen zo druk is dat ze tot 23.00 in haar bed zit te zingen maar toch geen ADD heeft?
* Geen groente wil eten en soms een week hongerstaking kan houden maar geen anorexia heeft....
Ik weet terwijl ik dit schrijf dat er velen over me heen zullen komen buitelen hier maar ik word er echt een beetje moe van...
Waar zijn de normale kinderen gebleven?
Slaapt een kind niet? Hoogsensitief!
Is een kind anders dan andere kinderen? Hoogbegaafd!
Luistert hij of zij nooit? ADHD
Ik ben echt benieuwd of ik nou de enige ben met een kind dat normaal is maar:
*Tot haar derde jaar meer bij haar ouders sliep dan op haar eigen kamer. (Zij hield er niet van om alleen te slapen en wij waren te lui om concequent te zijn.)
* Bezig is met leren lezen, andere landen, en zeer goed is wat spraak betreft maar absoluuuuuuuut niet hoogbegaafd.
* Bij tijd en wijlen zo druk is dat ze tot 23.00 in haar bed zit te zingen maar toch geen ADD heeft?
* Geen groente wil eten en soms een week hongerstaking kan houden maar geen anorexia heeft....
Ik weet terwijl ik dit schrijf dat er velen over me heen zullen komen buitelen hier maar ik word er echt een beetje moe van...
Waar zijn de normale kinderen gebleven?
vrijdag 23 mei 2008 om 16:42
Ook ik heb geen kinderen maar erg fijn om te lezen dat er meer mensen GEK worden van al die onzinnige labels. Die m.i. alleen als excuus gebruikt worden om je eigen labiliteit en onkunde qua opvoeder te verbloemen. Volgens mij zijn het gewoon allemaal of borderliners, of narcisten of paranoïa's of antisocialen.
Voor een potje zelfdiagnostiek:
http://aarts3.web-log.nl/aarts3/
Voor een potje zelfdiagnostiek:
http://aarts3.web-log.nl/aarts3/
vrijdag 23 mei 2008 om 17:12
Ik word zwanger in 2008. Ik zit nu dus al geruime tijd op cursus, want mijn kindje krijgt een oude ziel. Gelukkig dat ik op midwinternacht mijn oewiebord er bij heb gepakt, anders had ik het nooit op tijd geweten... Nu kon ik me nog net op tijd via hemelse wegen inschrijven voor de cursus "indigokinderen en hun vorige levens". Dan weet je wat je moet doen als je kind een voorouderlijk spook onder haar (ja, het wordt een meisje) bed vindt. Als je daar niet op de juiste maner op reageert (salie branden, om de chackra's weer in goede stamboomcorrecte volgorde te krijgen) kan het lieve kind zomaar borderline of autisme ontwikkelen.
Mijn man moet ook mee op cursus, want anders is het heel lastig de dolfijnen goed bij de bevalling te betrekken...
Mijn man moet ook mee op cursus, want anders is het heel lastig de dolfijnen goed bij de bevalling te betrekken...
vrijdag 23 mei 2008 om 17:14
Ik kan maar 1 ding zeggen; een ouder die graag een etiket wil hebben voor het gedrag van het kind, weet niet waar hij/zij het over heeft. Want als je kind echt een gedragsstoornis heeft, piepen ze wel anders.
Andersom is ook niet goed, problemen bagatelliseren en kop in het zand. Het gaat uiteindelijk altijd om het beste voor je kind willen, hoe dan ook. Maar een etiket willen omdat dat zo handig uitkomt zodat je vervelend gedrag kunt verantwoorden, is gewoon heel dom en egoistisch. Egoistisch omdat het nadelige gevolgen heeft voor je kind en dus per definitie ben je dan alleen met je eigen belangen bezig!
Andersom is ook niet goed, problemen bagatelliseren en kop in het zand. Het gaat uiteindelijk altijd om het beste voor je kind willen, hoe dan ook. Maar een etiket willen omdat dat zo handig uitkomt zodat je vervelend gedrag kunt verantwoorden, is gewoon heel dom en egoistisch. Egoistisch omdat het nadelige gevolgen heeft voor je kind en dus per definitie ben je dan alleen met je eigen belangen bezig!
vrijdag 23 mei 2008 om 17:21
Heb net alles gelezen en zie net dat er meer zijn die dat ook vinden, beetje mosterd dus.
En inderdaad, je mag de mijne ook gerust een maand lenen, eens kijken hoe graag je dan etiketten blijft plakken!
Al zes jaar bezig met onderzoek en behandeling en nog een lange weg te gaan. Zoonlief heeft PDD-Nos (3x uitgestelde diagnose want te complex, jippie) en ADHD. En hoogbegaafd, dus drie etiketten voor de prijs van 1. Ik begrijp dat ik me dus heeel gelukkig mag prijzen, volgens de norm van sommige inconsequente moeders..:)
En inderdaad, je mag de mijne ook gerust een maand lenen, eens kijken hoe graag je dan etiketten blijft plakken!
Al zes jaar bezig met onderzoek en behandeling en nog een lange weg te gaan. Zoonlief heeft PDD-Nos (3x uitgestelde diagnose want te complex, jippie) en ADHD. En hoogbegaafd, dus drie etiketten voor de prijs van 1. Ik begrijp dat ik me dus heeel gelukkig mag prijzen, volgens de norm van sommige inconsequente moeders..:)
vrijdag 23 mei 2008 om 17:45
Dit topic doet me denken aan een kennis van mijn ouders die tijdens een etentje thuis op hoge toon zat te beweren dat "ze vroeger nooit last hadden van bekkeninstabiliteit!". Volgens haar was dat allemaal nieuwerwetse lulkoek, en de vrouwen moesten zich gewoon niet zo aanstellen.
Nou zal je best aanstellers hebben hoor, en vast ook wel meer dan vroeger. Maar weet je nog hoe je oma liep te schommelen in dr bloemetjesjurk? Nee, dat heette toen nog geen bekkeninstabiliteit, maar meer verschillen zie ik niet.
Ik kan me voorstellen dat het voor leken aanstelleritis lijkt, al die etiketten die kinderen tegenwoordig opgeplakt krijgen, en ja, we moeten er voorzichtig mee zijn. Maar verder; wat heeft het voor zin om cynisch te doen over deze zaken naar die ouders toe? Heb jij er last van dat je buurjongetje een etiketje ADHD heeft gekregen na lang en wanhopig aandringen van zijn ouders?
Bemoei je met je eige zeg ik dan maar weer. Die mensen hebben het al lastig genoeg met hun ADD/ADHD-grut om ook nog es voor aanstellers uitgemaakt te worden.
Nou zal je best aanstellers hebben hoor, en vast ook wel meer dan vroeger. Maar weet je nog hoe je oma liep te schommelen in dr bloemetjesjurk? Nee, dat heette toen nog geen bekkeninstabiliteit, maar meer verschillen zie ik niet.
Ik kan me voorstellen dat het voor leken aanstelleritis lijkt, al die etiketten die kinderen tegenwoordig opgeplakt krijgen, en ja, we moeten er voorzichtig mee zijn. Maar verder; wat heeft het voor zin om cynisch te doen over deze zaken naar die ouders toe? Heb jij er last van dat je buurjongetje een etiketje ADHD heeft gekregen na lang en wanhopig aandringen van zijn ouders?
Bemoei je met je eige zeg ik dan maar weer. Die mensen hebben het al lastig genoeg met hun ADD/ADHD-grut om ook nog es voor aanstellers uitgemaakt te worden.
vrijdag 23 mei 2008 om 17:57
Ik ben dat etiketten plakken ook spuugzat. Elk kind dat niet helemaal 'gemiddeld' is, heeft meteen een stoornis.
School wil dat dus ook doen bij mijn zoontje van 5 omdat hij niet zo lekker meedoet en een beetje apart is. Ik ben de eerste om toe te geven dat dat laatste klopt en ik merk ook wel dat hij het op school niet zo leuk vindt, met name het knippen en plakken. Maar verder gaat het hartstikke goed met hem, hij is vrolijk en gelukkig. En als ze op school iets doen wat hij wel interessant vindt, doet hij tot grote verbazing van de juf ineens heel goed mee. Moet ik er dan het etiket autistisch op laten plakken?
De school dringt aan op verder onderzoek, maar ik twijfel erg, want ik vind het allemaal wel meevallen.
School wil dat dus ook doen bij mijn zoontje van 5 omdat hij niet zo lekker meedoet en een beetje apart is. Ik ben de eerste om toe te geven dat dat laatste klopt en ik merk ook wel dat hij het op school niet zo leuk vindt, met name het knippen en plakken. Maar verder gaat het hartstikke goed met hem, hij is vrolijk en gelukkig. En als ze op school iets doen wat hij wel interessant vindt, doet hij tot grote verbazing van de juf ineens heel goed mee. Moet ik er dan het etiket autistisch op laten plakken?
De school dringt aan op verder onderzoek, maar ik twijfel erg, want ik vind het allemaal wel meevallen.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:01
Ah, ik snap je dilemma, Roelfien. Vervelend zeg. Als ik in jouw schoenen stond, zou ik de adviezen wel aanhoren, zeker ook serieus nemen, maar verder toch echt mijn eigen gevoel volgen.
Ik denk dat een instantie als een school erg via een blauwdruk denkt. Als kinderen afwijken van het gemiddelde dan moet daar iets over gezegd worden. Sja, dat zijn ze aan hun stand verplicht als het ware. Jij als ouder hebt toch een meer specifieke kijk op jouw individuele kind, als ik me even krom uit mag drukken.
Ik denk dat een instantie als een school erg via een blauwdruk denkt. Als kinderen afwijken van het gemiddelde dan moet daar iets over gezegd worden. Sja, dat zijn ze aan hun stand verplicht als het ware. Jij als ouder hebt toch een meer specifieke kijk op jouw individuele kind, als ik me even krom uit mag drukken.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:02
Helaas wel star..ik kan je zeggen dat het je leven in alle opzichten een stuk lastiger maakt. Ik denk weleens, wat zou een normaal kind een makkie voor mij zijn. Maar dan hoor ik van collegas dat normale kinderen ook erg lastig kunnen zijn.
Ik denk dat het grote onderscheid tussen een normaal kind en een speciaal kind is, dat het zo ontzettend veel energie vreet. En dat gaat maar door, het blijft maar vragen (letterlijk en figuurlijk haha).
Heb totaal geen vergelijkingsmateriaal want maar 1 kind. Maar zie wel een groot verschil en heb een soort van radar ontwikkeld.
Ik erken ook dat voor buitenstaanders het gedrag van mijn zoon gezien kan worden als verwend en onopgevoed. Dat gedrag hoort bij zijn stoornis en je ziet het niet aan de buitenkant. Kan het die mensen niet verwijten maar doet wel pijn. Al die normen en waarden die voor ouders zo belangrijk zijn, krijg ik er niet in bij zoon. Helemaal trots als hij eens naar een ander luistert of eens niet schopt, haha.
Ik denk dat het grote onderscheid tussen een normaal kind en een speciaal kind is, dat het zo ontzettend veel energie vreet. En dat gaat maar door, het blijft maar vragen (letterlijk en figuurlijk haha).
Heb totaal geen vergelijkingsmateriaal want maar 1 kind. Maar zie wel een groot verschil en heb een soort van radar ontwikkeld.
Ik erken ook dat voor buitenstaanders het gedrag van mijn zoon gezien kan worden als verwend en onopgevoed. Dat gedrag hoort bij zijn stoornis en je ziet het niet aan de buitenkant. Kan het die mensen niet verwijten maar doet wel pijn. Al die normen en waarden die voor ouders zo belangrijk zijn, krijg ik er niet in bij zoon. Helemaal trots als hij eens naar een ander luistert of eens niet schopt, haha.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:05
Ik vind het juist goed dat deze discussie wordt gevoerd, want ik vraag me vaak af: waar zijn we mee bezig? Kind is druk, naar de huisarts, die schrijft Ritalin voor, kind rustig.
Ik zeg niet dat al die kinderen geen problemen hebben, maar zoveel kinderen met een stoornis? Ik geloof het niet. Er zijn veel drukke kinderen, maar zou dat ook niet vaak door de ouders komen? En dat ouders zelf een diagnose stellen, daar kan ik helemaal niet bij. Je kunt deze discussie wel niet goed vinden voor de ouders met een kind dat echt wat heeft, maar ik denk dat het juist goed is. Als er zorgvuldig met diagnosticeren wordt omgesprongen zullen ouders met kinderen die echt wat hebben sneller serieus genomen worden door de buitenwereld. 'Bemoei je met je eige' vind ik nergens op slaan. We mogen best kritisch zijn op wat er in de maatschappij gebeurt. Als we nergens meer wat van mogen vinden, wordt de samenleving steeds egoïstischer: iedereen doet maar, iedereen zoekt het zelf maar uit.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:05
Roelfien, ik snap je dilemma. Maar om even in te haken op wat je zegt over dat hij blij en gelukkig is..helaas is dat niet de graadmeter. Mijn zoon is superblij, superenthousiast en helemaal happy. Alleen komt hij niet mee in sociaal opzicht.
Het staat echt los van de problemen die er kunnen spelen.
Mijn mening? Baadt het niet dan schaadt het niet. Nu heb je de kans om het te laten onderzoeken en er iets mee te doen, straks zit hij op de middelbare school en dan heb je misschien spijt dat je het niet gedaan hebt. En geloof me maar, als ze het idee hebben dat er niks bijzonders speelt, dan wordt hij niet doorverwezen. Kost handenvol met geld dus ze kijken wel uit. Vaak moet je als ouder zijnde erop aandringen dat er nog eens goed verder gezocht moet worden..
Het staat echt los van de problemen die er kunnen spelen.
Mijn mening? Baadt het niet dan schaadt het niet. Nu heb je de kans om het te laten onderzoeken en er iets mee te doen, straks zit hij op de middelbare school en dan heb je misschien spijt dat je het niet gedaan hebt. En geloof me maar, als ze het idee hebben dat er niks bijzonders speelt, dan wordt hij niet doorverwezen. Kost handenvol met geld dus ze kijken wel uit. Vaak moet je als ouder zijnde erop aandringen dat er nog eens goed verder gezocht moet worden..
vrijdag 23 mei 2008 om 18:08
Roelfien, je hebt een punt met het te snel Ritalin geven. Bij ons is dat jarenlang uitgesteld, wil wel zeker weten dat het echt noodzakelijk is. Het is een drug, met bijwerkingen. En je geeft een kind liever geen medicatie, is mijn mening. Maar als je dan zelf ervaart dat je kind het een stuk makkelijker heeft, dan is dat wel iets waard.
Het is de taak van de ouders om uiterst kritisch te blijven, in geval van medicatie en onderzoek. Het gaat om je kind en jij kent je kind het beste. Hulp is goed, maar alles moet goed worden overwogen.
Het is de taak van de ouders om uiterst kritisch te blijven, in geval van medicatie en onderzoek. Het gaat om je kind en jij kent je kind het beste. Hulp is goed, maar alles moet goed worden overwogen.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:11
Klopt, ware het niet dat ik me totaal niks aantrek van wat buitenstaanders er allemaal van vinden. Als ik maar weet hoe het zit en ook de betrokkenen, en dat zit goed.
Hoe vaak ik rare blikken of een sneer krijg over mijn kind, ik weet hoe het zit en zij kunnen dat niet aan hem zien. Dus niet iets om me druk over te maken.
Als je twijfelt over het gedrag van je kind, dan is er in NL veel hulp voorhanden, maak daar gebruik van.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:13
Baadt het niet dan schaadt het niet? Ik weet het niet. Hij is al een keer globaal getest door een of ander instituut via school. Daar kwamen heel rare dingen uit, wij herkenden het niet, school zei dat er niks van klopte. Maar wat ik erg vond aan het rapport is dat mijn zoontje op een gegegeven moment op een vraag had geantwoord dat hij het idee heeft dat mensen denken dat hij gehandicapt is. Het zou best kunnen dat hij dat idee kreeg door de test en ik wil niet dat hij denkt dat er iets met hem is als we hem laten testen. Want hij wil alles het hoe, waarom, waartoe enz. van weten.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:20
OVer dat laatste zinnetje; dat is toch alleen maar heel erg positief? Want stel (nee ik stel geen diagnose maar heb inmiddels veel kennis vergaard) dat hij hoogbegaafd is, en hij krijg een aangepast programma, dan wordt het voor hem toch alvast een stukje makkelijker? En ook al heb je geen diagnose, laat je niks onderzoeken, dan nog ligt er een feit dat er misschien toch iets speelt waar hij hinder van ondervindt. Wil je dan niet het zekere voor het onzekere nemen? Snap dat je een slechte ervaring achter de rug hebt, maar er bestaat ook nog een second opinion.
Ik zou willen weten waarom je zoon die gedachte heeft, dat komt ergens vandaan. Misschien is het iets heel simpels, heeft hij last van onzekerheid of faalangst, maar ook dat zou dan moeten worden aangepakt.
Ik zou willen weten waarom je zoon die gedachte heeft, dat komt ergens vandaan. Misschien is het iets heel simpels, heeft hij last van onzekerheid of faalangst, maar ook dat zou dan moeten worden aangepakt.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:23
Ik heb het niet over ouders die wel degelijk te maken hebben met een kind dat gedrag laat zien wat reden geeft tot (grote) zorgen. Ik heb het over het populaire gelul van velen die bij het minste geringste (kind is wat stil, of valt 'buiten' de boot, maakt niet snel vriendjes, slaapt een periode slecht, is gevoelig etc etc) denken dat hun kind wat zou mankeren.
vrijdag 23 mei 2008 om 18:31
Ik moet eerlijk bekennen dat ik heel goed begrijp dat sommige oduers zich zorgen maken als het gaat om autisme, adhd etc. Wanneer ik de term hoogsensitief hoor vallen, word ik al sceptischer. Dat is echt 1 van de (weet niet hoe ik het moet aanduiden) waarvan ik denk dat het idd populair gelul is.
De symptomen of kenmerken die genoemd worden vind ik van toepassing op echt iedereen. Het is niet erkend, dus mij lijkt eerder dat mocht je kind bepaald atypisch gedrag vertonen, je het beter kunt zoeken in de wel-erkende stoornissen.
Snel overprikkeld raken, erg gevoelig zijn voor de sfeer om je heen etc, dat hoort ook bij autisme en/of ADHD.
De symptomen of kenmerken die genoemd worden vind ik van toepassing op echt iedereen. Het is niet erkend, dus mij lijkt eerder dat mocht je kind bepaald atypisch gedrag vertonen, je het beter kunt zoeken in de wel-erkende stoornissen.
Snel overprikkeld raken, erg gevoelig zijn voor de sfeer om je heen etc, dat hoort ook bij autisme en/of ADHD.
.
