Niet naar de verloskundige durven!

Even geheel los van de discussie of ze naar de verloskundige moet maarreh... de verloskundige bestaat al heel lang. Vroegah voordat ziekenhuizen populair werden beviel iedereen thuis en dan was er de vroedvrouw. Ironisch genoeg ging de zuigelingensterfte flink omhoog toen artsen steeds meer gingen stimuleren dat vrouwen in ziekenhuizen zouden bevallen (en dan praat ik over midden-eind 19de eeuw als ik het me goed herinner). Artsen behandelden ook zieken en wasten geen handen ed dus dat was niet bijzonder prettig. Vroedvrouwen hielpen alleen bij geboorten, vandaar dat het sterftecijfer veel lager lag bij zowel kraamvrouw als baby.



Verloskundigen zijn dus niet zomaar vanuit het wild plots ontstaan de afgelopen decennia, het is een respectabel beroep dat al eeuwen terug gaat .



Over de rest van mijn discussie hou ik mijn mond maar, 't lijkt mij prettig om wel naar een vk te gaan voor je zus maar je kunt haar moeilijk aan haar haren meeslepen.

En trouwens Nolet, wat ontzettend van je doodgeboren zoontje.

Sorry even niet al het onderstaande gelezen,

Ik ben zelf op mijn 23e onverwachts zwanger geraakt en natuurlijk houd je dan het kindje was mijn eerste gedachte dus dat ging ik doen. hoe en wat geen idee maar ik zou het houden. Toen ik erachter kwam was ik al 15 weken zwanger. De klap was zo groot dat ik echt geen behoefte had om al naar de VLK te gaan of de huisarts of wat dan ook. Noem het naief/onverantwoordelijk wat dan ook maar ik moest zoveel dingen bedenken/regelen etc mijn hhoofd liep over. Ik heb 2 weken vakantie opgenomen heb 3 dagen lang niet anders gedaan dan nadenken/ wandelen in het park etc. Ik stond er ook nog eens alleen voor. Mijn moeder heeft me ook lang aangedrongen een afspraak te maken, een week lang zeurde ze gierover. Op een gegeven momen stopte ze en wat was ik daar gelukkig over, ze legde zich erbij neer dat ik zelf de keus zou moeten maken. Het was immers mijn kindje. Toen heeft ze het anders gedaan; ze heeft foldertjes laten slingeren, in de wc, op mijn nachtkastje ; op de momenten waar je rustig zit of ligt en nadenkt. Visite kaartjes, post its etc. Na het 12e briefje (ik heb die dinge allemaal nog) heb ik een VLK gebeld en heb gelukkig van de VLK uit nooit een negatieve reactie gehad op het feit dat ik pas in de 17e week belde.



Ik zou haar een beetje los laten maar wel laten merken dat je haar die steun wilt bieden. Succes!

Alleen maar omdat ze niet naar de verloskundige gaat - om wat voor reden dan ook - zou ze een slechte moeder worden of haar verantwoordelijkheid niet nemen?

We weten toch helemaal niet de achtergrond van TO's zusje? We weten toch helemaal niet de reden van haar gedrag? Lekker makkelijk oordelen weer.



Verloskundige controles zijn in mijn ogen ook nogal overtrokken, maar dat is gekleurd door mijn ervaring. Ik had er vier, maar vond ze alle vier nogal koud, afstandelijk, niet betrokken en nonchalant. Toen ik op het eind toch een complicatie kreeg, waar ze geen verklaring voor konden bedenken, deden ze totaal geen moeite om me gerust te stellen. Uiteindelijk liep ik overtijd en ben ik bevallen middels een keizersnede, omdat mijn zoon totaal verkeerd lag.

Daarmee zeg ik niet dat controles absoluut overbodig zijn, want dat vind ik niet.



Ze zal het zelf moeten willen, tot die tijd heeft het geen zin om haar te dwingen of in de auto mee te slepen. Leg het haar nog een keer uit, haal een folder oid. Misschien gaat ze liever een keertje voor een controle naar de huisarts?

Denkt ze trouwens na over de bevalling? Hoe ze dat het liefst wil? Wil ze in het ziekenhuis bevallen of liever thuis? Of wil ze er eigenlijk helemaal niet over nadenken, dat het kindje an sich wel gewenst is maar de bevalling helemaal niet?



Ik zou iig proberen te zorgen dat dat voor haarzelf duidelijk is, ze ontkomt niet aan de bevalling. En ik denk dat wat mentale voorbereiding daarop wel helpt, of je daar nou per se de verloskundige bij wil betrekken of niet.

[quote]Feliciaatje schreef op 25 mei 2008 @ 21:33:

dat het kindje an sich wel gewenst is maar de bevalling helemaal niet?

quote]



Bestaan er vrouwen dan die vol enthousiasme toeleven naar de bevalling? "Ah lekker, 10 uur weeën en dan mag ik lekker een kind van 3,5 kg en een halve meter groot uit een gat van 10 cm persen. Kan niet wachten!"

Supersmollie1 schreef op 27 mei 2008 @ 15:46:

[quote]Feliciaatje schreef op 25 mei 2008 @ 21:33:

dat het kindje an sich wel gewenst is maar de bevalling helemaal niet?

quote]



Bestaan er vrouwen dan die vol enthousiasme toeleven naar de bevalling? "Ah lekker, 10 uur weeën en dan mag ik lekker een kind van 3,5 kg en een halve meter groot uit een gat van 10 cm persen. Kan niet wachten!"

Ja, ik. Ik keek er echt naar uit, had er ook zin in; was erg benieuwd naar hoe het zou voelen. Nu, de tweede keer, trouwens weer.