Kinderen
alle pijlers
niet zwanger door onvruchtbare partner....
dinsdag 11 december 2007 om 22:30
Dit is mijn verhaal; al 2 jaar bezig, na uitgebreid onderzoek door specialst in het ziekenhuis, conclusie;verkleeft zaad waar veel antistoffen in worden aangemaakt. Dat betekent dat het zaad zichzelf vernietigd. Zo, en dat hoor je dan op je 28ste 
je wereld stort in en iedereen om je heen heeft kinderen of is zwanger. Wat een kutwereld!
En nu verder, ga je IVF of ICSI proberen, wat een hell lijkt me dat en dan nog niet eens zeker te weten o het iets uithaalt. Het zou veel makkelijker zijn om een andere lees vruchtbare vent te nemen en hoppa; dikke buik...maar ja, mag je dit wel denken? Ik denk eraan maar de stap zetten is natuurlijk ff iets anders...
je wereld stort in en iedereen om je heen heeft kinderen of is zwanger. Wat een kutwereld!En nu verder, ga je IVF of ICSI proberen, wat een hell lijkt me dat en dan nog niet eens zeker te weten o het iets uithaalt. Het zou veel makkelijker zijn om een andere lees vruchtbare vent te nemen en hoppa; dikke buik...maar ja, mag je dit wel denken? Ik denk eraan maar de stap zetten is natuurlijk ff iets anders...
woensdag 12 december 2007 om 22:20
Prima! Zolang het maar niet MIJN ongesteldheidshormonen zijn 
Ik ken loekie inmiddels een beetje uit het andere topic en als je het mij vraagt zat ze gisteravond gewoon even helemaal kapot en heeft hier opgeschreven wat er op dat moment door haar koppie spookte. Als je de achtergronden verder niet kent, kan het idd bot overkomen: "shit, deze man 'doet het niet', ff inruilen", maar ik geloof nooit dat dat de bedoeling is...
Ik ken loekie inmiddels een beetje uit het andere topic en als je het mij vraagt zat ze gisteravond gewoon even helemaal kapot en heeft hier opgeschreven wat er op dat moment door haar koppie spookte. Als je de achtergronden verder niet kent, kan het idd bot overkomen: "shit, deze man 'doet het niet', ff inruilen", maar ik geloof nooit dat dat de bedoeling is...
woensdag 12 december 2007 om 22:25
Ik sta net aan het begin van de medische molen, maar kan me echt niet voorstellen dat ik bij een dergelijke uitslag erover zou denken om mijn vriend om die reden te verlaten. Ik kan me aansluiten bij de mening dat je vriend toch meer is dan je zaaddonor! Hij heeft het er inderdaad misschien nog wel moeilijker mee, omdat hij de 'veroorzaker' is en hij jou wellicht niet kan geven wat je zo graag wilt.
Misschien scheelt het dat mijn vriend en een zwangerschap niet als iets vanzelfsprekends zien, zeker ook omdat het bij twee bevriende stellen niet wil lukken om zwanger te raken. Een kindje is erg gewenst, we vinden het erg teleurstellend dat het na 1,5 jaar nog niet is gelukt, maar vinden het niet het einde van de wereld omdat we elkaar hebben. Dat we nu de MM ingaan, heeft voornamelijk een medische reden (vanwege de gewenste zwangerschap mag ik bepaalde medicijnen niet gebruiken die wel van belang zijn).
Desalniettemin: veel sterkte en je hebt natuurlijk je eigen gevoelens...
Misschien scheelt het dat mijn vriend en een zwangerschap niet als iets vanzelfsprekends zien, zeker ook omdat het bij twee bevriende stellen niet wil lukken om zwanger te raken. Een kindje is erg gewenst, we vinden het erg teleurstellend dat het na 1,5 jaar nog niet is gelukt, maar vinden het niet het einde van de wereld omdat we elkaar hebben. Dat we nu de MM ingaan, heeft voornamelijk een medische reden (vanwege de gewenste zwangerschap mag ik bepaalde medicijnen niet gebruiken die wel van belang zijn).
Desalniettemin: veel sterkte en je hebt natuurlijk je eigen gevoelens...
woensdag 12 december 2007 om 22:27
donderdag 13 december 2007 om 00:07
Excusez-moi....maar waarom is dat een moment om eens te kijken hoe de relatie er voor staat? Hoor je dan niet te zeggen 'hey in goede en slechte tijden' in plaats van....'god wil ik deze relatie nu eigenlijk nog wel nu ik dit weet'?
Goed je hebt liefde en liefde...dat verschilt blijkbaar ook onderling. Maar het lijkt net alsof er voor een kinderwens ineens alles lijkt te wijken. Wat nogal raar is aangezien gemiddeld gezien vrouwen tot hun 30e zich zonder kids ook prima redden.
Van blind staren ga je scheel kijken.
donderdag 13 december 2007 om 00:20
Nee, die weg is me godzijdank besparen gebleven. Maar veel van de teleurstelling die jullie voel(d)en kan ik me invoelen. Mijn partner is/was ook sterk verminderd vruchtbaar en ook wij zouden statistisch een minimale kans hebben op kinderen. Voordat ik dit ooit maar met iemand besproken heb (en nog op vrij jonge leeftijd, dus een actieve kinderwens was er nog niet), was ik toch al in een rouwproces aangekomen. Omdat ik toen al voelde dat ons die keus werd ontnomen. Ik ben toen al begonnen met het verwerken van dat verdriet van kinderloosheid. Ook ik heb erg nare gedachten gehad (het ging me overigens meer om de manier waarop TO het opschreef, nl. nogal kort door de bocht).
Voor mij stond tot dat punt wel altijd bovenaan dat ik onvruchtbaarheid makkelijker te verteren vond als dat ik wel een kind zou willen en mijn vriend niet (want daar was een tijdlang ook even sprake van leek wel). En ik vond het belangrijk dat mijn vriend dan wel alle opties in eerste instantie open zou willen houden. Dus bijvoorbeeld ook kunstmatige inseminatie.
Gelukkig heeft het bij ons nooit zover hoeven komen uiteindelijk. Ik ben zelfs twee keer zwanger geworden op de natuurlijke manier.
Overigens is er een goed onderzoek uitgevoerd aan de radboud universiteit over mannelijke onvruchtbaarheid. Bij testen bleek dat hoge doses foliumzuur en zink de vruchtbaarheid aanzienlijk ten goede kwam bij een grote groep mannen. Ik heb me laten voorlichten en op eigen houtje nog veilige maar hoge dosis laten slikken door lief. Twee maanden later was ik zwanger.
Misschien toeval, maar toch...
Sterkte met dit alles
donderdag 13 december 2007 om 07:22
Mijn God......wat een vijandigheid hier zeg!
Allemaal volwassen vrouwen met kinderen of kinderwens???Of misschien nog geen kids maar afijn...
Goed doordrukken van JOUW mening ios helemaal niet nodig.
Iedereen hier is verschillend en iedereen zit in een andere situatie (MMM of niet ,de een is 10 jaar "bezig" de ander net begonnen)
Je kunt niet zeggen...ik zou zo en zo reageren als je er niet voor staat.
En elkaar aanvallen op topictitels????????? WAAR hebben we het over????
Dit topic gaat over een gebroken vrouwtje die het even niet meer aankan dat de zo zeer gewenste kindjes niet willen komen!
En of hier iedereen er geweldig mee omgaat...pech! Zij kan niet meer en we mogen haar best steunen ipv te vangen op de verdrietige gedachten die er door haar koppie spoken.
Ik persoonlijk heb die gedachten ook nooit gehad en mijn man ook niet (zegt hij;-)) maar zij is zij.....
En ik kan heel goed omgaan met verschillende meningen maar elkaar afzeiken terwijl het al zo moeilijk is?????zou toch niet moeten.
Niemand maar dan ook niemand gun je die rottige MMM waarbij geen enkel romantisch gevoel meer komt kijken.
Steun elkaar een beetje ipv aan te vallen.
En geef je mening (wat die ook is ) want daar vroeg ze idd om, maar breng hem gewoon rustig zonder aanvallen.
Mel74 : Jij staat aan het begin en kan het je niet voorstellen dat je zo gaat denken.
Ik zelf sta er heel ver in en kan het ook niet voorstellen maar ik hoop dat je dat over langere tijd nog zegt.
Sterkte meis.
Allemaal volwassen vrouwen met kinderen of kinderwens???Of misschien nog geen kids maar afijn...
Goed doordrukken van JOUW mening ios helemaal niet nodig.
Iedereen hier is verschillend en iedereen zit in een andere situatie (MMM of niet ,de een is 10 jaar "bezig" de ander net begonnen)
Je kunt niet zeggen...ik zou zo en zo reageren als je er niet voor staat.
En elkaar aanvallen op topictitels????????? WAAR hebben we het over????
Dit topic gaat over een gebroken vrouwtje die het even niet meer aankan dat de zo zeer gewenste kindjes niet willen komen!
En of hier iedereen er geweldig mee omgaat...pech! Zij kan niet meer en we mogen haar best steunen ipv te vangen op de verdrietige gedachten die er door haar koppie spoken.
Ik persoonlijk heb die gedachten ook nooit gehad en mijn man ook niet (zegt hij;-)) maar zij is zij.....
En ik kan heel goed omgaan met verschillende meningen maar elkaar afzeiken terwijl het al zo moeilijk is?????zou toch niet moeten.
Niemand maar dan ook niemand gun je die rottige MMM waarbij geen enkel romantisch gevoel meer komt kijken.
Steun elkaar een beetje ipv aan te vallen.
En geef je mening (wat die ook is ) want daar vroeg ze idd om, maar breng hem gewoon rustig zonder aanvallen.
Mel74 : Jij staat aan het begin en kan het je niet voorstellen dat je zo gaat denken.
Ik zelf sta er heel ver in en kan het ook niet voorstellen maar ik hoop dat je dat over langere tijd nog zegt.
Sterkte meis.
donderdag 13 december 2007 om 08:15
En van niet goed lezen? Of ben ik nou zo onduidelijk? Er staat: het was een moment om de relatie te evalueren, niet om te kijken: "goh, nu ik dit weet, wil ik hem nog wel?" Hij heeft 2 kinderen waar ik stapelgek op ben en ik ben ook stapelgek op hem. Geen van 3-en verdient een verzuurde krissie met een vretende kinderwens. Evalueren is bij mij ook niet: "wil ik hem nog wel" maar meer "is het goed zo en zo niet, wat doen we daar dan aan" en ook "ga ik die meiden niet verwijten dat zij er WEL zijn?". Dat is ook geen nette gedachte, maar mijns inziens wel menselijk. Want aan de ene kant heb je de helft van je droom: een deeltijd gezinsleven. En over het algemeen geniet ik daar met volle teugen van. Maar aan de andere kant is het nogal zuur om wel voor de kids van een ander te mogen zorgen maar er zelf mogelijk geen te krijgen.
donderdag 13 december 2007 om 10:05
ik kan er gedeeltelijk over meepraten, mijn man is ook vermindert vruchtbaar, Bij onze oudste kwamen we na 2 jaar proberen erachter dat hij minder goed zaad had, niet dramatisch maar gewoon minder goed. Net voordat we aan behandelingen zouden beginnen werd ik spontaan zwanger van onze oudste.
Na de bavalling zijn we direct voor nr 2 doorgegaan, het kon namelijk wel even duren. Na een jaar weer naar het ziekenhuis en wat bleek, mijn man was binnen 1 jaar van minder vruchtbaar naar bijna volleiig onvruchtbaar gegaan.
Op dat moment dachten we niet aan kinderen maar aan gezwellen en kanker en nog meer enge dingen die de oorzaak konden zijn. Terwijl we op uitslagen wachtten waren we echt bang dat mijn man heel erg ziek was. Toen we de uitslag kregen dat er niets ergs aan de hand was en dat we gewoon pech hadden waren we blij, blij dat mijn man eigenlijk alleen sterk vermindert vruchtbaar was. Voor de vorm hebben we nog 3 IUI behandleingen gedaan maar het zaad was echt veel te slecht, dus door naar ICSI en meteen de eerste behandleing heeft een pracht mannetje gebracht.
Natuurlijk heb ik tranen met tuiten gehuild gevloekt en gescholden als er weereens iemand zwanger was en wij niet.
Ik wilde ook altijd kinderen, mijn man niet, die vond het prima zoals het was, kind prima, geen kind ook prima. Hij vond het vooral erg voor mij.
Ik heb ook soms gedacht, wat als, andere man ofzo. Maar ik wilde een kind met mijn man, niet met een andere vent. Dat is liefde namelijk. Gedachtes zijn niet erg, iedereen heeft gedachtes, goede en slechte. Uiteindleijk kom je toch weer terug bij wat je echt in je hart voelt en wat je echt samen wilt doen.
Loekie, ik wens je heel veel succes de komende tijd en ik hoop dat je snel je wondertje in je armen mag sluiten
Na de bavalling zijn we direct voor nr 2 doorgegaan, het kon namelijk wel even duren. Na een jaar weer naar het ziekenhuis en wat bleek, mijn man was binnen 1 jaar van minder vruchtbaar naar bijna volleiig onvruchtbaar gegaan.
Op dat moment dachten we niet aan kinderen maar aan gezwellen en kanker en nog meer enge dingen die de oorzaak konden zijn. Terwijl we op uitslagen wachtten waren we echt bang dat mijn man heel erg ziek was. Toen we de uitslag kregen dat er niets ergs aan de hand was en dat we gewoon pech hadden waren we blij, blij dat mijn man eigenlijk alleen sterk vermindert vruchtbaar was. Voor de vorm hebben we nog 3 IUI behandleingen gedaan maar het zaad was echt veel te slecht, dus door naar ICSI en meteen de eerste behandleing heeft een pracht mannetje gebracht.
Natuurlijk heb ik tranen met tuiten gehuild gevloekt en gescholden als er weereens iemand zwanger was en wij niet.
Ik wilde ook altijd kinderen, mijn man niet, die vond het prima zoals het was, kind prima, geen kind ook prima. Hij vond het vooral erg voor mij.
Ik heb ook soms gedacht, wat als, andere man ofzo. Maar ik wilde een kind met mijn man, niet met een andere vent. Dat is liefde namelijk. Gedachtes zijn niet erg, iedereen heeft gedachtes, goede en slechte. Uiteindleijk kom je toch weer terug bij wat je echt in je hart voelt en wat je echt samen wilt doen.
Loekie, ik wens je heel veel succes de komende tijd en ik hoop dat je snel je wondertje in je armen mag sluiten
donderdag 13 december 2007 om 10:16
Even eerlijk.
Ik heb een dochter, was snel zwanger. Maar ik weet van mezelf dat ik níet te genieten zou zijn als het niet zou lukken. Ik zou toch zo ongelooflijk jaloers zijn op al die zwangere vrouwen in mijn omgeving. Ik zou dan met kerst zeker niet naar vrienden van mijn vriend gaan, want: twee van de drie vrouwelijke helften van de stellen is zwanger. Ik zou zo enorm jaloers zijn, dat ik er oprecht ziek van zou zijn. Ik vrees dat ik ook niet enthousiast zou kunnen reageren als er weer iemand zwanger is. En echt, het lijkt wel alsof iedereen op het moment zwanger is.
Ik weet dat mijn reacties egoistisch zijn, maar ik ken mezelf (en kan me niet beter voordoen dan ik ben, wat dit betreft). Denk dat mijn primaire reactie is.
Mocht het ooit zover komen, dan moet ik heel wat gaan veranderen in mijn reacties, vrees ik.
Liefs
Ik heb een dochter, was snel zwanger. Maar ik weet van mezelf dat ik níet te genieten zou zijn als het niet zou lukken. Ik zou toch zo ongelooflijk jaloers zijn op al die zwangere vrouwen in mijn omgeving. Ik zou dan met kerst zeker niet naar vrienden van mijn vriend gaan, want: twee van de drie vrouwelijke helften van de stellen is zwanger. Ik zou zo enorm jaloers zijn, dat ik er oprecht ziek van zou zijn. Ik vrees dat ik ook niet enthousiast zou kunnen reageren als er weer iemand zwanger is. En echt, het lijkt wel alsof iedereen op het moment zwanger is.
Ik weet dat mijn reacties egoistisch zijn, maar ik ken mezelf (en kan me niet beter voordoen dan ik ben, wat dit betreft). Denk dat mijn primaire reactie is.
Mocht het ooit zover komen, dan moet ik heel wat gaan veranderen in mijn reacties, vrees ik.
Liefs
donderdag 13 december 2007 om 10:21
Lieve Loek,
Toch een knuffel van mij, alhoewel ik hier eigenlijk niet wilde posten.
Die achtbaan vol emoties ervaart wij allemaal anders. De één wordt boos, de ander verdrietig, de één praat er makkelijk over, de ander niet...Dus ja, Loekie heeft na slecht bericht haar gevoelens hier geuit, iets wat ik heel dapper en eerlijk vind. En ook is haar strekking niet de strekking die sommigen hier delen, het was op dat moment HAAR gevoel. En wij kunnen het moeilijk oneens zijn met haar gevoel, want zij heeft het goede recht om het zo te voelen.
Ik zit zelf ook samen met partner in de mmm en soms is het gewoon verrekte moeilijk. Iedereen om je heen lijkt door een poep en een scheet zwanger te worden, mensen gaan allemaal vragen wanneer wij nu eens komen.. En dan die voortdurende angst dat het misschien helemaal nooit komt. En dan? Ik kan me nu nog geen leven zonder kinderen voorstellen, maar woe weet overkomt het ons ook.
Zaad van partner is niet goed, ook niet slecht. Ik hoop dat bij mij alles open is en geen verklevingen. Ik zou niet bij mijn partner weggaan als blijkt dat hij onvruchtbaar is maar misschien gaan we wel uit elkaar als blijkt dat we moet die onvervulde kinderwens niet verder kunnen samen. Ik hoop het niet maar ik weet het ook niet.
Laten we elkaar steunen en accepteren dat we het allemaal anders ervaren. De mmm is al moeilijk genoeg!
Toch een knuffel van mij, alhoewel ik hier eigenlijk niet wilde posten.
Die achtbaan vol emoties ervaart wij allemaal anders. De één wordt boos, de ander verdrietig, de één praat er makkelijk over, de ander niet...Dus ja, Loekie heeft na slecht bericht haar gevoelens hier geuit, iets wat ik heel dapper en eerlijk vind. En ook is haar strekking niet de strekking die sommigen hier delen, het was op dat moment HAAR gevoel. En wij kunnen het moeilijk oneens zijn met haar gevoel, want zij heeft het goede recht om het zo te voelen.
Ik zit zelf ook samen met partner in de mmm en soms is het gewoon verrekte moeilijk. Iedereen om je heen lijkt door een poep en een scheet zwanger te worden, mensen gaan allemaal vragen wanneer wij nu eens komen.. En dan die voortdurende angst dat het misschien helemaal nooit komt. En dan? Ik kan me nu nog geen leven zonder kinderen voorstellen, maar woe weet overkomt het ons ook.
Zaad van partner is niet goed, ook niet slecht. Ik hoop dat bij mij alles open is en geen verklevingen. Ik zou niet bij mijn partner weggaan als blijkt dat hij onvruchtbaar is maar misschien gaan we wel uit elkaar als blijkt dat we moet die onvervulde kinderwens niet verder kunnen samen. Ik hoop het niet maar ik weet het ook niet.
Laten we elkaar steunen en accepteren dat we het allemaal anders ervaren. De mmm is al moeilijk genoeg!
donderdag 13 december 2007 om 10:25
Wat een onzin.. Hardstikke fijn voor jou dat je realtie er sterker van is geworden, maar 'blij' zijn om zoiets verdrietigs. Vreemde manier van denken.
TO: Ik snap je gevoel wel. Ik (en nu zal ik zo wel het halve topic/forum over me heenkrijgen, maar lees eerst even alles voordat je oordeelt) had dat stemmetje ook en heb er uiteindelijk ook gehoor aan gegeven. Ik heb 5 jaar geprobeerd met mijn ex. Na een reeks miskramen en 5 lange jaren van teleurstellingen zei mijn ex dat het voor hem niet meer zo belangrijk was. Dat hij eigenlijk begon te ontdekken dat ie het ook wel prima vond zonder kinderen. De MM zijn wij nooit ingegaan omdat ik vond dat als het op de normale manier niet werkte het ons nu eenmaal niet gegund was, de emotionele/fysieke achtbaan van de MM wilde ik gewoon niet. En ik had het rustig nog 10 jaar geprobeerd, maar het moment dat ex zei het erbij te laten, het niet meer te willen proberen was voor mij het breekpunt. Ik wilde niet accepteren dat we gewoon opgaven en heb de relatie verbroken.
Inmiddels zijn we 5 jaar verder en heb ik met mijn nieuwe partner 2 kindjes. Zonder problemen trouwens en ik ben nog steed sblij dat ik die beslissing heb genoemn. Achteraf zat er natuurlijk veel meer scheef in relatie met ex, maar op dat moment was zijn verdwijnen van een kinderwens de reden om weg te gaan. En ja hij was echt wel meer dan een zaaddonor, sterker nog ik geef nog altijd om mijn ex, we zien elkaar af en toe, we kunnen prima met elkaar door 1 deur en hij is oprecht blij voor mij dat ik twee kindjes heb. Maar hij is ook oprecht blij dat het niet zijn kinderen zijn.
Ik las net dat julli icsi gaan doen Loek? Heel veel succes en ik hoop dat 2008 jullie jaar mag worden (net als voor alle andere nog wensende ouders trouwens)!
donderdag 13 december 2007 om 10:52
donderdag 13 december 2007 om 10:54
Ik vind trouwens wel dat bijna iedereen er gewoon vanuit gaat, dat het gaat lukken. Mijn moeder zei altijd: ja, je wilt kinderen, maar je moet eerst maar eens kijken of dat lukt. Dus heb ik er van tevoren al wel over nagedacht. Wat nou als het niet lukt. En misschien komt dat ook wel omdat ik weet dat mijn oma er 12 jaar over heeft gedaan. Mijn moeder was ook bang dat het bij haar ook zo lang zou duren. Maar die was al zwanger als je ernaar keek. 
Ik persoonlijk zou de MM niet in willen. Als het niet op de natuurlijke manier gaat, dan is dat niet zo bedoeld. En ik ben niet eens gelovig, maar dit gevoel heb ik heel sterk. Ik heb het er ook met mijn man over gehad en hij denkt er net zo over. Maar adoptie is ook een mogelijkheid natuurlijk. Er zijn zo verschrikkelijk veel kindjes die geen warm huis en familie meer hebben. Ik sta daar wel positief tegenover. Maar dat is voor iedereen weer anders.
Wat ik ook heb. Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik zwanger zou kunnen worden. Gek he? Misschien omdat ik het ook een gek idee vind dat zo'n klein pilletje de bevruchting tegenhoudt. Tja.. raar mens ben ik.
Ik persoonlijk zou de MM niet in willen. Als het niet op de natuurlijke manier gaat, dan is dat niet zo bedoeld. En ik ben niet eens gelovig, maar dit gevoel heb ik heel sterk. Ik heb het er ook met mijn man over gehad en hij denkt er net zo over. Maar adoptie is ook een mogelijkheid natuurlijk. Er zijn zo verschrikkelijk veel kindjes die geen warm huis en familie meer hebben. Ik sta daar wel positief tegenover. Maar dat is voor iedereen weer anders.
Wat ik ook heb. Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat ik zwanger zou kunnen worden. Gek he? Misschien omdat ik het ook een gek idee vind dat zo'n klein pilletje de bevruchting tegenhoudt. Tja.. raar mens ben ik.
donderdag 13 december 2007 om 11:07
Ik begrijp best wel dat het een teleurstelling is voor TO, maar ik zou het heel erg vinden als mijn partner mij zou verlaten omdat ik vruchtbaarheidsproblemen heb. Echt heel erg! Ik ben dan ook blij voor TO haar partner dat TO ervoor heeft gekozen toch bij hem te blijven. Inruilen om zijn zaadjes, poeh, ik had het erg gevonden.
donderdag 13 december 2007 om 11:22
loekie ik wil je even een hele dikke 
geven, zo te lezen kan je die wel gebruiken, niet alleen voor de situatie waar jullie in zitten maar ook voor alle negatieve reacties die je hier hebt gekregen..
ook ik ken loekie en ook ik vind dat hier veel te heftig wordt gereageerd om haar openings topic..
ik snap heel goed hoe ze zich moet voelen en ik kan me ook heel goed voorstellen dat ze even aan haar partner heeft getwijfeld. het is niet niks waar zij nu voorstaan en ik kan het helaas weten.. na 4 jaar proberen zijn we niet zwanger, komt er geen kindje waar we onze liefde aan kunnen geven..
we hebben 6 iui behandelingen gehad, die hebben we zonder echte emotionele "schade" doorlopen. helaas had dit geen resultaat. daarna zijn we begonnen aan ivf. het kon voor ons niet anders want we wilde heel graag een kindje. de 1e ivf mislukt. de 2e ivf geen bevruchtingen dus ook mislukt. de 3e poging werd icsi.. ook mislukt. weet je wat dat met je doet? weet je wat dat met je relatie doet? vele zullen het niet weten.. en dan heb ik het nog niet eens over de hormonen gehad wat die allemaal met je doen! alles staat in het teken van een baby en ik denk dat als je niet weet hoe dat voelt je niet zo'n harde mening moet geven, daar zitten we namelijk niet op te wachten! en als je dan toch je mening wilt geven doe dat dan op een vriendelijkere manier.. en ga niet aan het feit voorbij..
onze oorzaak van het niet zwanger worden ligt ook aan het zaad van mijn man
loekie meid ontzettend veel sterkte..
groetjes wendy
geven, zo te lezen kan je die wel gebruiken, niet alleen voor de situatie waar jullie in zitten maar ook voor alle negatieve reacties die je hier hebt gekregen..ook ik ken loekie en ook ik vind dat hier veel te heftig wordt gereageerd om haar openings topic..
ik snap heel goed hoe ze zich moet voelen en ik kan me ook heel goed voorstellen dat ze even aan haar partner heeft getwijfeld. het is niet niks waar zij nu voorstaan en ik kan het helaas weten.. na 4 jaar proberen zijn we niet zwanger, komt er geen kindje waar we onze liefde aan kunnen geven..
we hebben 6 iui behandelingen gehad, die hebben we zonder echte emotionele "schade" doorlopen. helaas had dit geen resultaat. daarna zijn we begonnen aan ivf. het kon voor ons niet anders want we wilde heel graag een kindje. de 1e ivf mislukt. de 2e ivf geen bevruchtingen dus ook mislukt. de 3e poging werd icsi.. ook mislukt. weet je wat dat met je doet? weet je wat dat met je relatie doet? vele zullen het niet weten.. en dan heb ik het nog niet eens over de hormonen gehad wat die allemaal met je doen! alles staat in het teken van een baby en ik denk dat als je niet weet hoe dat voelt je niet zo'n harde mening moet geven, daar zitten we namelijk niet op te wachten! en als je dan toch je mening wilt geven doe dat dan op een vriendelijkere manier.. en ga niet aan het feit voorbij..
onze oorzaak van het niet zwanger worden ligt ook aan het zaad van mijn man
loekie meid ontzettend veel sterkte..
groetjes wendy
anoniem_26976 wijzigde dit bericht op 13-12-2007 11:26
Reden: vergat de oorzaak van onze onvruchtbaarheid
Reden: vergat de oorzaak van onze onvruchtbaarheid
% gewijzigd
