Kinderen
alle pijlers
Non-binair of transgender
dinsdag 28 september 2021 om 21:00
Zoeken op het forum gaat erg lastig… dus geen idee of hier al een topic over is…
Mijn jongste zoon is 6. Al vanaf jonge leeftijd is hij meer geïnteresseerd in prinsessen, my little pony, jurkjes, glitters en make-up dan in de dingen waar zijn grote broer in geïnteresseerd is. Hij trekt enorm op met mijn dochter van 1,5 jaar ouder en ze noemen zichzelf graag zusjes.
Hij geeft het ene moment aan dat hij een jongen wil zijn, maar een dag later kan hij zeggen liever een meisje te willen zijn. Als hij jurkjes en rokjes aan heeft, vindt hij het niet erg om ‘zij’ en ‘haar’ genoemd te worden. Maar in spijkerbroek (nog zelden) wil hij wel een jongetje zijn. Inmiddels zwemt hij ook in badpak/bikini. Maar heel soms doet hij ineens een zwembroek aan. Dat ligt ook gewoon in zijn kast.
In de tweede lockdown ging hij steeds meer jurkjes en rokjes dragen thuis en toen de scholen weer openden, ging hij als vanzelfsprekend ook in die kleding naar school. Tijdens de eerste lockdown groeide zijn haar al flink (we mochten tenslotte niet naar de kapper…) en inmiddels heeft hij lang haar en wil hij graag een staart/vlecht/mooi lang haar.
We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar zagen het als ‘wellicht een fase’. Inmiddels lijkt het echt geen fase te zijn. Wellicht non-binair of toch transgender?
Ik vind het labeltje lastig, omdat ik hem niet in een hokje wil stoppen. Hij is nog zo jong en ik wil dat hij weet dat hij alle kanten op kan en mag.
Tegelijkertijd denken we er wel aan contact te zoeken met een genderkliniek. Niet om direct stappen te ondernemen, maar omdat ik hoorde dat er lange wachtlijsten zijn en ik voorbereid wil zijn… Die verwijzing moet via de huisarts, dat stuit mij een beetje tegen de borst. Als je ziek bent, ga je naar de dokter. Mijn kind is niet ziek en ik wil zeker niet dat hij dat denkt… maar misschien is dat mijn gedachtekronkel.
Vooralsnog flierefluit mijn lieve, zachtaardige kind door het leven. En denk ik dat hij de wereld, met alle (voor)oordelen aan kan. En toch maak ik me wel eens druk om later…
Ik weet dat er allerlei stichtingen en groepen zijn. Maar daar heb ik momenteel geen behoefte aan. Omdat ik denk dat we een hele goede modus hebben gevonden en alles gewoon loopt zoals het loopt. Hij is gelukkig, blij en tevreden. Wij ook.
Maar soms… dan dwalen mijn gedachten af naar later en maak ik me zorgen om mijn kind in de grote boze wereld…
Als je je hierin herkent, wanneer kreeg jouw kind moeite met de (voor)oordelen van buitenaf?
Mijn jongste zoon is 6. Al vanaf jonge leeftijd is hij meer geïnteresseerd in prinsessen, my little pony, jurkjes, glitters en make-up dan in de dingen waar zijn grote broer in geïnteresseerd is. Hij trekt enorm op met mijn dochter van 1,5 jaar ouder en ze noemen zichzelf graag zusjes.
Hij geeft het ene moment aan dat hij een jongen wil zijn, maar een dag later kan hij zeggen liever een meisje te willen zijn. Als hij jurkjes en rokjes aan heeft, vindt hij het niet erg om ‘zij’ en ‘haar’ genoemd te worden. Maar in spijkerbroek (nog zelden) wil hij wel een jongetje zijn. Inmiddels zwemt hij ook in badpak/bikini. Maar heel soms doet hij ineens een zwembroek aan. Dat ligt ook gewoon in zijn kast.
In de tweede lockdown ging hij steeds meer jurkjes en rokjes dragen thuis en toen de scholen weer openden, ging hij als vanzelfsprekend ook in die kleding naar school. Tijdens de eerste lockdown groeide zijn haar al flink (we mochten tenslotte niet naar de kapper…) en inmiddels heeft hij lang haar en wil hij graag een staart/vlecht/mooi lang haar.
We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar zagen het als ‘wellicht een fase’. Inmiddels lijkt het echt geen fase te zijn. Wellicht non-binair of toch transgender?
Ik vind het labeltje lastig, omdat ik hem niet in een hokje wil stoppen. Hij is nog zo jong en ik wil dat hij weet dat hij alle kanten op kan en mag.
Tegelijkertijd denken we er wel aan contact te zoeken met een genderkliniek. Niet om direct stappen te ondernemen, maar omdat ik hoorde dat er lange wachtlijsten zijn en ik voorbereid wil zijn… Die verwijzing moet via de huisarts, dat stuit mij een beetje tegen de borst. Als je ziek bent, ga je naar de dokter. Mijn kind is niet ziek en ik wil zeker niet dat hij dat denkt… maar misschien is dat mijn gedachtekronkel.
Vooralsnog flierefluit mijn lieve, zachtaardige kind door het leven. En denk ik dat hij de wereld, met alle (voor)oordelen aan kan. En toch maak ik me wel eens druk om later…
Ik weet dat er allerlei stichtingen en groepen zijn. Maar daar heb ik momenteel geen behoefte aan. Omdat ik denk dat we een hele goede modus hebben gevonden en alles gewoon loopt zoals het loopt. Hij is gelukkig, blij en tevreden. Wij ook.
Maar soms… dan dwalen mijn gedachten af naar later en maak ik me zorgen om mijn kind in de grote boze wereld…
Als je je hierin herkent, wanneer kreeg jouw kind moeite met de (voor)oordelen van buitenaf?
dinsdag 28 september 2021 om 21:25
Je kind vindt dingen uit de vermeende jongens- en de meisjeswerelden leuk.
Waarom zou daar iets mis mee kunnen zijn? Je geeft zelf ook al aan dat je kind zich goed voelt zoals het nu is.
Ik liep als meisje altijd in broeken, met zakmes en vergrootglas.
Fikkie stoken in het fietsenhok met dat vergrootglas en een oude krant in de zon.
Nu ben ik 50 en loop ik het liefst in jurken.
Waarom zou daar iets mis mee kunnen zijn? Je geeft zelf ook al aan dat je kind zich goed voelt zoals het nu is.
Ik liep als meisje altijd in broeken, met zakmes en vergrootglas.
Fikkie stoken in het fietsenhok met dat vergrootglas en een oude krant in de zon.
Nu ben ik 50 en loop ik het liefst in jurken.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 28 september 2021 om 21:34
Je kind is pas zes. Lijkt me nog veel te vroeg om acties te ondernemen. Het is goed om alert te zijn, maar zoals je zelf zegt: je kind kan nog alle kanten op. Zet er geen hokje omheen.
Je klinkt als een lieve ouder, die het kind sowieso zichzelf wil laten zijn. Blijf dat doen, blijf je kind volgen in zijn ontplooiing en laat het gewoon even komen zoals het komt.
Je klinkt als een lieve ouder, die het kind sowieso zichzelf wil laten zijn. Blijf dat doen, blijf je kind volgen in zijn ontplooiing en laat het gewoon even komen zoals het komt.
dinsdag 28 september 2021 om 21:37
Hartstikke mooi natuurlijk als de wereld zo simpel zou zijn.Snoesje666 schreef: ↑28-09-2021 21:25Je kind vindt dingen uit de vermeende jongens- en de meisjeswerelden leuk.
Waarom zou daar iets mis mee kunnen zijn? Je geeft zelf ook al aan dat je kind zich goed voelt zoals het nu is.
Ik liep als meisje altijd in broeken, met zakmes en vergrootglas.
Fikkie stoken in het fietsenhok met dat vergrootglas en een oude krant in de zon.
Nu ben ik 50 en loop ik het liefst in jurken.
Ik merk nu al dat er kinderen uit andere groepen zijn die het raar vinden, want jongensnaam, piemel en dan wel een jurkje en een vlecht in het haar.
En ik snap dat ergens ook wel van die kinderen.
Gelukkig trekt hij zich er momenteel weinig van aan en is hij nog erg zorgeloos.
Maar het is niet gewoon. Ik zou graag willen dat het als gewoner gezien wordt, maar het is vooralsnog echt wel buiten de norm.
dinsdag 28 september 2021 om 21:39
Ik hink dus een beetje tussen deze twee gedachten:)
dinsdag 28 september 2021 om 21:40
dinsdag 28 september 2021 om 21:40
Dat klopt, de aandacht is aan het groeien voor transgender en non-, binair, maar gewoon is het nog niet. Het is inderdaad buiten de norm. Maar daar doe je niets aan. Dat ligt buiten jouw macht. Je kind weerbaar maken zodat hij zich sterk genoeg voelt om zichzelf te zijn in de maatschappij, daar ligt jouw schone taak.vitamined schreef: ↑28-09-2021 21:37Hartstikke mooi natuurlijk als de wereld zo simpel zou zijn.
Ik merk nu al dat er kinderen uit andere groepen zijn die het raar vinden, want jongensnaam, piemel en dan wel een jurkje en een vlecht in het haar.
En ik snap dat ergens ook wel van die kinderen.
Gelukkig trekt hij zich er momenteel weinig van aan en is hij nog erg zorgeloos.
Maar het is niet gewoon. Ik zou graag willen dat het als gewoner gezien wordt, maar het is vooralsnog echt wel buiten de norm.
dinsdag 28 september 2021 om 21:45
Ja en gelukkig is dat vooralsnog echt wel zo. Daar ben ik heel blij mee.Jufjoke schreef: ↑28-09-2021 21:40Dat klopt, de aandacht is aan het groeien voor transgender en non-, binair, maar gewoon is het nog niet. Het is inderdaad buiten de norm. Maar daar doe je niets aan. Dat ligt buiten jouw macht. Je kind weerbaar maken zodat hij zich sterk genoeg voelt om zichzelf te zijn in de maatschappij, daar ligt jouw schone taak.
De zorgen zijn er dan ook meer voor later. Dan weet ik niet in hoeverre ik mijn kind weerbaar(der) kan maken. En hoeverre dat in mijn macht ligt.
Maar voorlopig nog een blij ei, dus dat is fijn.
dinsdag 28 september 2021 om 21:47
Ook dat ligt inderdaad niet volledig in je macht, dat heb ik wat ongelukkig uitgedrukt. Maar je kunt er wel je best voor doen. Hoe de maatschappij tegen het onderwerp aankijkt heb je sowieso geen invloed op.vitamined schreef: ↑28-09-2021 21:45Ja en gelukkig is dat vooralsnog echt wel zo. Daar ben ik heel blij mee.
De zorgen zijn er dan ook meer voor later. Dan weet ik niet in hoeverre ik mijn kind weerbaar(der) kan maken. En hoeverre dat in mijn macht ligt.
Maar voorlopig nog een blij ei, dus dat is fijn.
dinsdag 28 september 2021 om 21:51
Zo zie je maarSnoesje666 schreef: ↑28-09-2021 21:25Ik liep als meisje altijd in broeken, met zakmes en vergrootglas.
Fikkie stoken in het fietsenhok met dat vergrootglas en een oude krant in de zon.
Nu ben ik 50 en loop ik het liefst in jurken.
dinsdag 28 september 2021 om 21:58
Lieve TO, ik heb een transgender zoon van inmiddels 15, die als meisje is geboren en nu 3 jaar door het leven gaat als jongen. Ook hij is een soortgelijke fase, op die leeftijd (5-10 jaar) doorgegaan. En hij is er uiteindelijk pas op zijn twaalfde voor uit gekomen zich écht 100% een jongen te voelen. Dus dit kan best een voorteken zijn, maar hoeft zeker niet. Inschrijven op de gender poli zou ik zeker doen, de wachtlijsten zijn lang, mijn zoon is sinds kort pas aan de hormonen, na 2,5 jaar wachtlijst. Mocht het toch niet nodig zijn kan je altijd weer van de lijst af of het na een afspraak (of een paar) erbij laten, dat vinden ze daar echt geen probleem, twijfel is een normaal proces en komt veel voor.
Kinderen zijn keihard als je niet precies ergens in een hokje past (meisje/jongen) en zeker als er af en toe gewisseld word van uiterlijk. Praat hier evt met je zoon over als dit je dwars zit, hoe hij dit ziet? Moet wel zeggen dat mijn zoon, als meisje, er meer mee weg kwam om stoer gekleed te gaan en kort haar te hebben en zo. Een jongen met lang haar, vlechtjes en een jurk is veel opvallender denk ik? Wat fijn trouwens voor je zoon dat je hier zo open en luchtig in staat! Zal hij vast waarderen.
Als je verder wil praten hierover mag je me ook een pb sturen.
Kinderen zijn keihard als je niet precies ergens in een hokje past (meisje/jongen) en zeker als er af en toe gewisseld word van uiterlijk. Praat hier evt met je zoon over als dit je dwars zit, hoe hij dit ziet? Moet wel zeggen dat mijn zoon, als meisje, er meer mee weg kwam om stoer gekleed te gaan en kort haar te hebben en zo. Een jongen met lang haar, vlechtjes en een jurk is veel opvallender denk ik? Wat fijn trouwens voor je zoon dat je hier zo open en luchtig in staat! Zal hij vast waarderen.
Als je verder wil praten hierover mag je me ook een pb sturen.
dinsdag 28 september 2021 om 22:00
Goed zo. Allemaal in je eigen hokje blijven. Pas op, hoor!
dinsdag 28 september 2021 om 22:02
dinsdag 28 september 2021 om 22:04
Je gender hangt niet vast aan je kleding, dat vooropgesteld. Bij een 6-jarige weet je nog niet hoe het gaat lopen en als hij geen problemen hebt, zou ik er niet mee naar een dokter rennen.
Mijn neef en mijn dochter zijn altijd twee handen op één buik geweest, stoere ‘tomboys’ die echt nooit een jurk aan wilden en alleen met jongensspeelgoed speelden. Mijn neef ging op een gegeven moment voor kort haar en stelde zich in nieuwe omgevingen ‘neutraal’ voor (hij had een unisex voornaam). Sinds een paar jaar een echte jongensnaam en niemand heeft meer twijfels. Mijn dochter is nog steeds een stoere meid die het liefst met jongens omgaat, maar lijkt volstrekt tevreden met zichzelf als meisje.
Mijn neef en mijn dochter zijn altijd twee handen op één buik geweest, stoere ‘tomboys’ die echt nooit een jurk aan wilden en alleen met jongensspeelgoed speelden. Mijn neef ging op een gegeven moment voor kort haar en stelde zich in nieuwe omgevingen ‘neutraal’ voor (hij had een unisex voornaam). Sinds een paar jaar een echte jongensnaam en niemand heeft meer twijfels. Mijn dochter is nog steeds een stoere meid die het liefst met jongens omgaat, maar lijkt volstrekt tevreden met zichzelf als meisje.
dinsdag 28 september 2021 om 22:07
Zo is dat. Er hóeft (nog) geen etiketje op.Jufjoke schreef: ↑28-09-2021 21:34Je kind is pas zes. Lijkt me nog veel te vroeg om acties te ondernemen. Het is goed om alert te zijn, maar zoals je zelf zegt: je kind kan nog alle kanten op. Zet er geen hokje omheen.
Je klinkt als een lieve ouder, die het kind sowieso zichzelf wil laten zijn. Blijf dat doen, blijf je kind volgen in zijn ontplooiing en laat het gewoon even komen zoals het komt.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
dinsdag 28 september 2021 om 22:07
Bedankt voor deze bijdrage. Gelukkig is hij nog jong, dus is er geen haast bij. Maar dat stukje over hormonen houdt mij inderdaad bezig. Áls hij eenmaal zeker is van het een dan wel het ander, wil ik niet dat hij nog zo lang moet wachten vanwege een wachtlijst. Maar goed, we hebben nog wel even, dus we hoeven er nu niet direct iets mee.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑28-09-2021 21:58Lieve TO, ik heb een transgender zoon van inmiddels 15, die als meisje is geboren en nu 3 jaar door het leven gaat als jongen. Ook hij is een soortgelijke fase, op die leeftijd (5-10 jaar) doorgegaan. En hij is er uiteindelijk pas op zijn twaalfde voor uit gekomen zich écht 100% een jongen te voelen. Dus dit kan best een voorteken zijn, maar hoeft zeker niet. Inschrijven op de gender poli zou ik zeker doen, de wachtlijsten zijn lang, mijn zoon is sinds kort pas aan de hormonen, na 2,5 jaar wachtlijst. Mocht het toch niet nodig zijn kan je altijd weer van de lijst af of het na een afspraak (of een paar) erbij laten, dat vinden ze daar echt geen probleem, twijfel is een normaal proces en komt veel voor.
Kinderen zijn keihard als je niet precies ergens in een hokje past (meisje/jongen) en zeker als er af en toe gewisseld word van uiterlijk. Praat hier evt met je zoon over als dit je dwars zit, hoe hij dit ziet? Moet wel zeggen dat mijn zoon, als meisje, er meer mee weg kwam om stoer gekleed te gaan en kort haar te hebben en zo. Een jongen met lang haar, vlechtjes en een jurk is veel opvallender denk ik? Wat fijn trouwens voor je zoon dat je hier zo open en luchtig in staat! Zal hij vast waarderen.
Als je verder wil praten hierover mag je me ook een pb sturen.
En inderdaad. Ik denk weleens dat het voor buitenstaanders op het eerste gezicht makkelijker is om een meisje in stoere kleding te accepteren dan een jongen in een jurk en vlechtjes. Ik denk dat ik dat zelfs ook nog wel eens heb.
(Voor het verdere traject en voor het kind zelf denk ik niet dat het verschil maakt.)
dinsdag 28 september 2021 om 22:46
Ik zou hem wel inschrijven, want je bent nergens aan gebonden. Mocht hij toch transgender zijn, dan is het volgens mij het allerfijnste dat je met hormonen kan beginnen voor je gaat puberen en de baard in de keel krijgt. Ja, ik loop ook een beetje op de zaken vooruit nu, maar denk dat het echt geen kwaad kan. Mocht het wél zo zijn, dan is het super fijn dat je als ouder handvaten hebt en je kind kan begeleiden. De wachtlijsten zijn ongelofelijk lang en blijven maar groeien. Eer je aan de beurt bent, weet je of het nog nodig is of niet.
woensdag 29 september 2021 om 00:21
Heb je een PB gedaan.vitamined schreef: ↑28-09-2021 21:00Zoeken op het forum gaat erg lastig… dus geen idee of hier al een topic over is…
Mijn jongste zoon is 6. Al vanaf jonge leeftijd is hij meer geïnteresseerd in prinsessen, my little pony, jurkjes, glitters en make-up dan in de dingen waar zijn grote broer in geïnteresseerd is. Hij trekt enorm op met mijn dochter van 1,5 jaar ouder en ze noemen zichzelf graag zusjes.
Hij geeft het ene moment aan dat hij een jongen wil zijn, maar een dag later kan hij zeggen liever een meisje te willen zijn. Als hij jurkjes en rokjes aan heeft, vindt hij het niet erg om ‘zij’ en ‘haar’ genoemd te worden. Maar in spijkerbroek (nog zelden) wil hij wel een jongetje zijn. Inmiddels zwemt hij ook in badpak/bikini. Maar heel soms doet hij ineens een zwembroek aan. Dat ligt ook gewoon in zijn kast.
In de tweede lockdown ging hij steeds meer jurkjes en rokjes dragen thuis en toen de scholen weer openden, ging hij als vanzelfsprekend ook in die kleding naar school. Tijdens de eerste lockdown groeide zijn haar al flink (we mochten tenslotte niet naar de kapper…) en inmiddels heeft hij lang haar en wil hij graag een staart/vlecht/mooi lang haar.
We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar zagen het als ‘wellicht een fase’. Inmiddels lijkt het echt geen fase te zijn. Wellicht non-binair of toch transgender?
Ik vind het labeltje lastig, omdat ik hem niet in een hokje wil stoppen. Hij is nog zo jong en ik wil dat hij weet dat hij alle kanten op kan en mag.
Tegelijkertijd denken we er wel aan contact te zoeken met een genderkliniek. Niet om direct stappen te ondernemen, maar omdat ik hoorde dat er lange wachtlijsten zijn en ik voorbereid wil zijn… Die verwijzing moet via de huisarts, dat stuit mij een beetje tegen de borst. Als je ziek bent, ga je naar de dokter. Mijn kind is niet ziek en ik wil zeker niet dat hij dat denkt… maar misschien is dat mijn gedachtekronkel.
Vooralsnog flierefluit mijn lieve, zachtaardige kind door het leven. En denk ik dat hij de wereld, met alle (voor)oordelen aan kan. En toch maak ik me wel eens druk om later…
Ik weet dat er allerlei stichtingen en groepen zijn. Maar daar heb ik momenteel geen behoefte aan. Omdat ik denk dat we een hele goede modus hebben gevonden en alles gewoon loopt zoals het loopt. Hij is gelukkig, blij en tevreden. Wij ook.
Maar soms… dan dwalen mijn gedachten af naar later en maak ik me zorgen om mijn kind in de grote boze wereld…
Als je je hierin herkent, wanneer kreeg jouw kind moeite met de (voor)oordelen van buitenaf?
woensdag 29 september 2021 om 13:50
Dit is precies het probleem, deze manier van denken.
Door het denken in man-vrouw, het labelen van activiteiten, kleding, voorkeuren etcetera als mannelijk of vrouwelijk, voelt het als een abnormaliteit om niet exact in een van beide hokjes te passen. Had je 1 hokje “mens”, dan heb ik het sterke vermoeden dat er veel meer mensen níet de grote last zouden hebben (gehad) van het lichaam waarin ze geboren zijn. Want dan maakt het nauwelijks nog uit of je wel of geen piemel hebt, je bent mens en je mag doen wat je wil, je kleden hoe je wil en het beroep kiezen wat je wil. En dát is hoe hoort. Maar er is nog een hele, hele, lange weg te gaan voor we daar nog maar in de buurt komen.
woensdag 29 september 2021 om 14:11
Dat is een mening en die deel ik niet overigens. Van mij mag iedereen precies doen waar hij zin in heeft (binnen grenzen uiteraard), maar mannen en vrouwen zijn verschillend en die verschillen zullen nu eenmaal blijven. We gaan nu ook niet ineens bij het sporten alleen nog maar mensendouches maken. Van mij mag het hoor, maar er zijn nu eenmaal ook veel mensen die zich daar niet gemakkelijk bij voelen. En dat mag ook.-Red- schreef: ↑29-09-2021 13:50Dit is precies het probleem, deze manier van denken.
Door het denken in man-vrouw, het labelen van activiteiten, kleding, voorkeuren etcetera als mannelijk of vrouwelijk, voelt het als een abnormaliteit om niet exact in een van beide hokjes te passen. Had je 1 hokje “mens”, dan heb ik het sterke vermoeden dat er veel meer mensen níet de grote last zouden hebben (gehad) van het lichaam waarin ze geboren zijn. Want dan maakt het nauwelijks nog uit of je wel of geen piemel hebt, je bent mens en je mag doen wat je wil, je kleden hoe je wil en het beroep kiezen wat je wil. En dát is hoe hoort. Maar er is nog een hele, hele, lange weg te gaan voor we daar nog maar in de buurt komen.
