Nu al praten over kleuterverlenging

Odille schreef: ↑

26-11-2019 13:43

Waarom zou je niets doen? Afwachten?

ja, afwachten. Voor mij klinkt t niet alsof er iets ernstig mis is met je kind. Hij is - nu- zo en kan zich daarmee redden toch? Hij wijkt toch niet erg af van andere kinderen van zijn leeftijd? Als dat over 3/4 jaar niet 'voldoende' is om groep 3 bij te benen, zie je dan wel weer ( als t allemaal niet erger wordt).

Odille schreef: ↑

26-11-2019 10:05

Geen idee hoor of zoon onderpresteert, ik heb meer het gevoel dat hij anders denkt. Deze kenmerken heb ik van een site afgehaald over beelddenken:
Dromerig en afgeleid overkomen
Associatief denken
Moeite hebben met het formuleren van gedachten in taal
Moeite hebben om verbale instructie in één keer te begrijpen
Verzanden in details, wanneer er geen algemeen kader van de opdracht gegeven wordt
Relatief trage taakaanpak

Al deze dingen herken ik in man en zoon. Ik zou hem daar graag op testen en als blijkt dat zoon ook een beelddenker is dan heeft doubleren echt geen enkele zin. Dat vraagt gewoon om een andere aanpak.

Wat je zegt over rekenen en verbanden leggen herken ik wel ene beetje, al vind ik het moeilijk om te beoordelen of zoon daar mee voorloopt. Hij is erg goed in getallenreeksen bijvoorbeeld (heeft alle opgaven in squla foutloos gemaakt) en maakt bijzondere associateies waar hij dan op school op afgerekend wordt. Dan geeft hij bijvoorbeeld wel het goed antwoord, maar niet de goede uitleg. Hoewel ik dan vind dat hij wel gelijk heeft. Zo moest hij twee plaatjes aanwijzen die bij elkaar horen (bijv aarde, maan, zon) en wijst hij aarde en maan aan omdat dat beide geen sterren zijn. De juiste uitleg was echter dat de zon warmte uitstraalt en op de maan en aarde schijnt.

Laat je kind testen. Mijn neefje was ook zo'n kind. Geboren in januari dus tweeëneenhalf jaar gekleuterd, want niet slim genoeg om met vijfeneenhalf naar groep drie te gaan.

Vervolgens groep zeven over geslagen toen hij zeer hoogbegaafd bleek. Die dacht als kleuter ook zulke dingen als jouw zoon, maar omdat het niet in juf haar methode stond was het fout......

Draakje2018 schreef: ↑

26-11-2019 13:33

Ik lees dat hij bepaalde dingen niet wil doen omdat volgens hemzelf hij daar niet de beste in is.
Ik denk dat je daar ook wel wat hulp bij mag krijgen om zijn zelfbeeld te herstellen.
Je hoeft namelijk niet altijd de beste te zijn en dat is wel wat hij wil zo te lezen.
Verder zou ik de school opties op papier laten zetten en met een andere deskundige bekijken wat het beste is voor jullie zoon.
Als ouder bekijk je de dingen toch vanuit een andere richting.
Succes

Ik zou inderdaad op dat aspect van de beste willen zijn / geen fouten willen maken / niet proberen inzetten. Daar gaat hij veel profijt van hebben.

Odille schreef: ↑

26-11-2019 19:08

Volgens de juf loopt hij dus op bovengenoemde vlakken wel achter in vergelijking met klasgenootjes. Maar hoe meer ik erover na denk, hoe meer ik denk dat hij gewoon anders denkt en dat dat niet herkend wordt door de juf. Dat moeten we uiteraard laten testen. En in dat geval heeft kleuterverlenging echt geen zin, want zo is hij nu eenmaal.
Ook ben ik nu wel blij dat we het dan nu al hebben moeten horen. Zo is er wel ruimte voor verbetering (al vraag ik me af of dat met de hulp van school ook gaat gebeuren als hij inderdaad anders denkt dan anderen) en hebben we uiterlijk maart weer een gesprek over zijn vorderingen.
Op school hebben ze wel peilpunten met rapporten, maar geen toetsen. Op zijn rapport scoorde hij alleen op werkhouding een -, (laagste score is --) op alle andere vlakken meestal een ++ (hoogste score voor o.a. taal, motoriek, zintuigen) of een enkele +.

Klinkt niet als een kind dat op meerdere vlakken achterloopt.

Mijn oudste deed vrijwel niks in groep 1 en 2. Halverwege groep 2 kwam evt doubleren ter sprake, maar ze zouden eerst de cito van januari afwachten.
Die maakte hij foutloos.
Juf was in shock, die dacht serieus dat het allemaal nog een beetje te moeilijk voor zoon was.

Heb ik hem gevraagd waarom hij geen werkjes deed en dat was simpel: die waren zo makkelijk, dat kon ie al en ging ie niet steeds opnieuw doen.

Herkenbaar aan herhaling heeft mijn dochter ook een hekel en perfectionisme heeft ze ook in zich, gecombineerd met wat faalangst om maar niet te laten zien wat ze werkelijk kan. Dat fouten maken mag en nodig is om te kunnen leren, dat is heel raar...

Maar toch als er bij de fysiotherapie niets uitzonderlijks is geconstateerd waarom dan extra gymles? Wat wil school bereiken wat de fysiotherapie niet nodig vindt qua therapie?

Ik zou toch eens met al je rapporten terug naar school gaan en een uitgebreid gesprek plannen met juf en ib'r. Over het waarom en het doel van al die bijlessen en wat school van jullie verwacht. Plan vervolgens een volgende uitgebreide afspraak februari/maart om te bespreken of de bijlessen aanslaan, hoe hij eventuele toetsen en testen gemaakt heeft etc. Hetzelfde dan weer voor mei/juni om dan knopen door te hakken voor verlenging of niet.

Er is veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar kleuterverlenging. Met kleuterverlenging wordt bedoeld dat kinderen die voor januari geboren zijn, ruim 2,5 jaar kleuteren. In dit geval is het eigenlijk blijven zitten. Maar jullie verkiezen kleuterverlenging.
Uit (wetenschappelijke) onderzoeken naar kleuterverlenging is gebleken dat verlenging de resultaten van de leerling op lange termijn niet verbetert. M.a.w. er is een tijdelijke verbetering (ca t/m groep 5) en daarna ontstaat wederom een achterstand. Verder is het zo dat kleuters sprong-gewijs ontwikkelen. Over 3 maanden zou je kleuter zomaar een enorme sprong kunnen maken. Het lijkt mij daarom te vroeg nu al conclusies te kunnen trekken.
Er zijn een aantal factoren die kleuterverlenging bevorderen. Aantal daarvan: sociaal economische achtergrond, opleidingsniveau ouders, taalachterstand, bepaalde stoornissen. Als van deze voorbeelden geen sprake is en het enkele argument het motorische en verbale capaciteiten is dan zou ik nog een mening van een orthopedagoog vragen. IQ testen zijn bij kleuters nog niet betrouwbaar.
Als je kleuter ook nog onvoldoende interesse in zgn werkjes heeft, dan lijkt het mij wel een houding die voor de zomervakantie zou dienen te veranderen, want hij gaat het anders niet goed redden in groep 3, hetgeen negatief zal zijn voor zijn zelfbeeld c.q. eigenwaarde.

Ik vind het eigenijk best shocking om te lezen hoeveel mensen het op afstand beter weten dan de juf .
Kijk, TO kent haar eigen kind en dat zij dingen anders ziet dan de juf vind ik logisch. Iedereen die mee wil denken, ook prima. To haalt daar dingen uit die ze vind passen bij haar kind en mogelijk kan gebruiken. Prima. Dit vind ik normaal, iedere schrijver van een post die hier onder valt: ik heb het niet tegen jou!
Maar mensen die vanaf afstand weten hoe het werkt want bij hun kind was het ook zo (en ja, dan werkt het bij TO's kind natuurlijk ook?) of langer kleuteren is altijd niet goed of altijd wel fijn/handig/goed. Pffffft. Ik snap wel dat leraren hier doodmoe van worden. Je hebt een gesprek met een ouder over een kind wat jij elke dag meemaakt en tientallen onbekenden weten het beter

aaaanne schreef: ↑

26-11-2019 20:48

Ik vind het eigenijk best shocking om te lezen hoeveel mensen het op afstand beter weten dan de juf .
Kijk, TO kent haar eigen kind en dat zij dingen anders ziet dan de juf vind ik logisch. Iedereen die mee wil denken, ook prima. To haalt daar dingen uit die ze vind passen bij haar kind en mogelijk kan gebruiken. Prima. Dit vind ik normaal, iedere schrijver van een post die hier onder valt: ik heb het niet tegen jou!
Maar mensen die vanaf afstand weten hoe het werkt want bij hun kind was het ook zo (en ja, dan werkt het bij TO's kind natuurlijk ook?) of langer kleuteren is altijd niet goed of altijd wel fijn/handig/goed. Pffffft. Ik snap wel dat leraren hier doodmoe van worden. Je hebt een gesprek met een ouder over een kind wat jij elke dag meemaakt en tientallen onbekenden weten het beter

Allemaal ouders die ervaring hebben met kleuterjuffen die uitspraken doen over kinderen die alleen gedaan kunnen worden door mensen die uitgebreid kunnen testen.
Leerkrachten roepen wel dat ouders zo lastig zijn, maar zolang ze niet inzien waar de grenzen van hun capaciteiten liggen zullen we als ouders 'lastig' moeten blijven.

Als nou uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat doubleren maar zeer zelden een positief effect heeft, dan is het niet meer dan logisch dat daar dus heel selectief mee omgegaan wordt.

Maar de gemiddelde leerkracht heeft geen wetenschappelijke achtergrond en dan moet je als ouder dus zelf die kennis paraat hebben.

Dat eeuwige gezanik over die 'lastige' ouders begint ook lachwekkend te worden.

De tijd dat de schoolmeester mijlenver boven de ouders en leerling uittorende is allang voorbij, daar moeten leerkrachten maar mee dealen.

Odille schreef: ↑

26-11-2019 20:25

Dit was het rapport voor de zomervakantie, volgende peilpunt is pas in maart.

Zoon zegt ook dat hij de werkjes saai vindt, maar ik vind het moeilijk in te schatten of dat ook echt zo is. Ik merk dat ik erg onzeker ben geworden na het gesprek. Baal ik erg van.

Een redelijke vuistregel is: als jij je kind niet herkent in het beeld dat school schetst, dan is het goed om kritisch te kijken en evt extern je licht op te steken.

aaaanne schreef: ↑

26-11-2019 20:48

Ik vind het eigenijk best shocking om te lezen hoeveel mensen het op afstand beter weten dan de juf .
Kijk, TO kent haar eigen kind en dat zij dingen anders ziet dan de juf vind ik logisch. Iedereen die mee wil denken, ook prima. To haalt daar dingen uit die ze vind passen bij haar kind en mogelijk kan gebruiken. Prima. Dit vind ik normaal, iedere schrijver van een post die hier onder valt: ik heb het niet tegen jou!
Maar mensen die vanaf afstand weten hoe het werkt want bij hun kind was het ook zo (en ja, dan werkt het bij TO's kind natuurlijk ook?) of langer kleuteren is altijd niet goed of altijd wel fijn/handig/goed. Pffffft. Ik snap wel dat leraren hier doodmoe van worden. Je hebt een gesprek met een ouder over een kind wat jij elke dag meemaakt en tientallen onbekenden weten het beter

Ik denk dat veel schrijvers hier TO willen bewegen niet over één nacht ijs te gaan. De voorbeelden dienen ter ondersteuning. Helaas zijn er te veel kinderen die ten onrechte groep twee, twee keer doen. Of die op de valreep toch naar groep drie gaan omdat de ouders zelf onderzoek uit laten voeren.

Bij kinderen die ver voorlopen in hun sociale ontwikkeling wordt vaak ten onrechte gedacht dat ze achter zijn in hun sociale ontwikkeling.

Solomio schreef: ↑

26-11-2019 20:59

Allemaal ouders die ervaring hebben met kleuterjuffen die uitspraken doen over kinderen die alleen gedaan kunnen worden door mensen die uitgebreid kunnen testen.
Leerkrachten roepen wel dat ouders zo lastig zijn, maar zolang ze niet inzien waar de grenzen van hun capaciteiten liggen zullen we als ouders 'lastig' moeten blijven.

Als nou uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat doubleren maar zeer zelden een positief effect heeft, dan is het niet meer dan logisch dat daar dus heel selectief mee omgegaan wordt.

Maar de gemiddelde leerkracht heeft geen wetenschappelijke achtergrond en dan moet je als ouder dus zelf die kennis paraat hebben.

Dat eeuwige gezanik over die 'lastige' ouders begint ook lachwekkend te worden.

De tijd dat de schoolmeester mijlenver boven de ouders en leerling uittorende is allang voorbij, daar moeten leerkrachten maar mee dealen.

Bedankt voor het typen.
Ik vind ook dat leerkrachten soms weinig inzicht of inlevingsvermogen hebben. Sorry.
Het klinkt als een kind wat goed over dingen nadenkt, dit herken ik van mezelf en van mijn kinderen.
Zodoende maak je minder impulsieve fouten.
Ik snap nog steeds niet waarom mensen niet eerst nadenken voor ze wat doen. Maar daar heb je wel verwerkingstijd voor nodig.

.

Zeer herkenbaar Odille. Ik had van school al zoveel commentaar op mijn opvoeding gehad dat ik hulp ben gaan zoeken voor mezelf, opvoedondersteuning.
Wel voor alle zekerheid ook mijn kind laten onderzoeken.
Die bleek én zeer hoogbegaafd én zeer autistisch en ik kreeg een bos veren in mijn reet, omdat ik het zo goed aanpakte met hem.

Dus alleen al om je eigen onzekerheid te verminderen lijkt het me goed om een 'objectief' onderzoek te laten doen.

Maar over het cognitieve gedeelte was geen twijfel toch?

Ik zou in het geval van TO duidelijk willen hebben wat de argumenten voor doubleren zijn. Als de leerdoelen gewoon gehaald worden zijn de argumenten van school niet zo sterk namelijk.

Ik zou wel weer advies van een logopedist inwinnen, want jezelf goed kunnen uitdrukken is tegenwoordig in het onderwijs belangrijk. Het argument van je man hierin vind ik niet leidend, want het onderwijs van nu is niet meer te vergelijken met vroeger (er wordt onder andere meer samengewerkt).

Ik zou mij dus in eerste instantie concentreren op hulp inzetten en dan kijken welke stappen je zoon maakt. Er is nog veel tijd.

Mijn dochter ontwikkelde gedragsproblemen in groep 3; we hebben haar daarna meegenomen naar een psycholoog om te ontdekken wat de oorzaak was. We twijfelden destijds ook sterk aan onszelf: misschien waren onze verwachtingen te hoog, projecteerden we dingen op haar en misschien raakte ze daar zo ongelukkig van.

De psycholoog kon niet achterhalen wat de oorzaak was, maar het leek hem niet waarschijnlijk dat wij de oorzaak waren. Hij suggereerde toen om haar te laten testen. Dat hebben we toen niet gedaan, vooral omdat de uitkomst altijd invloed heeft. Je kunt de wetenschap van je kinds iq niet meer ongedaan maken. En natuurlijk is een iq in enige mate flexibel; hij staat niet vast voor het leven; maar als ouders en eventueel als school weten wat de uitkomst van de test is, heeft gevolgen voor wat je van een kind verwacht. En dat wilde ik mijn dochter eigenlijk niet aandoen. Uiteindelijk zou het ook niet uit moeten maken: als je een kind altijd onderwijs biedt in de zone van wat het nog niet weet (en dat kun je ontdekken door simpelweg goed naar het kind te kijken), is het ook helemaal niet nodig om een iq vast te stellen.

We hebben haar een jaar later toch laten testen, toen ze zo vast zat dat het niet meer ging. We weten dus nu wat haar iq is, en ik heb nog steeds gemengde gevoelens over die wetenschap. Onze dochter is heel erg slim. Zo slim dat er altijd onderwijsaanpassingen nodig zijn; voor haar welbevinden en om er simpelweg voor te zorgen dat ze iets leert.

Maar de praktijk werkt helaas niet zo. In de dagelijkse onderwijspraktijk heeft haar school maar mondjesmaat de tijd en niet de expertise om de onderwijsaanpassingen die ze nodig heeft te realiseren. En erger nog: ze zien er ook de noodzaak niet van in. En dit is de tweede school waar ze op zit, eentje die er zojuist een professionaliseringstraject over dit onderwerp op heeft zitten.

Uiteindelijk vind ik het twijfelachtig wat die wetenschap ons heeft opgeleverd. Onderwijs is ontzettend moeilijk aan te passen. Ik weet eigenlijk niet of ik het met de kennis van nu destijds nog zou hebben gedaan. Het heeft me heel veel energie gekost om de omgeving van ons kind te bewegen om haar te bieden wat ze nodig heeft en uiteindelijk heeft het haar niets opgeleverd. Ik steek mijn energie nu in het begeleiden van mijn dochter bij de ontmoediging die ze dagelijks ervaart. Ik hoop dat dat meer oplevert.

In jouw geval, met een zoon die nog driekwart jaar te gaan heeft voor er een beslissing genomen moet worden, zou ik, denk ik, niets doen. In die tijd kan hij zich prima zo ontwikkelen dat hij voldoet aan de eisen van groep 3. Ik zou hooguit gaan praten met de leerkracht van groep 1 en de ib-er, om te zien wat zij ervan denken. Als hij in groep 1 nog bovengemiddelde scoorde is het onlogisch dat dat opeens zo achteruit is gehold. Als je de ib-er daarin meeneemt helpt dat je zaak straks enorm.

De beslissing of je zoon blijft zitten is uiteindelijk een beslissing die wordt genomen op basis van de overtuiging van leerkracht en ib-er. Wat het iq van je zoon is, is niet zo relevant in de beslissing of hij over gaat, hoe wrang dat ook lijkt. Als hij cognitief voldoet, maar sociaal-emotioneel er niet aan toe lijkt, kan hij best hoogbegaafd zijn, maar dan doet dat niet ter zake. Ik zou dus nu je zoon gewoon zijn ontwikkeling laten volgen, en inzetten op gesprekken met ib-er en leerkracht groep 1.

.

.

Java schreef: ↑

27-11-2019 09:44

Je hoeft geen doorverwijzing van een huisarts om te laten testen. Je kunt gewoon zelf zoeken/rondvragen naar een gespecialiseerd testbureautje in jouw omgeving. Ik heb de mijne destijds opgeduikeld via een forum voor HB kinderen. Mocht je in de regio 010 wonen dan kun je me pb-en.

Of advies vragen op school. TO, als ik jou was, zou ik een nieuw gesprek aanvragen met de juf, en daarin aangeven dat je er nog eens over nagedacht hebt en dat je je kind niet helemaal herkent in het beeld dat zij heeft. Om erachter te komen wat je kind nou echt nodig heeft, zou je hem graag laten testen, en heeft de school daarbij tips? De IB-er van de school van mijn kinderen had destijds wel suggesties. (Uiteindelijk hebben we ons kind niet laten testen omdat de juf ook zonder test met een prima aanpak kwam.)


Edit: bij ons was de relatie met de school wel een stuk positiever dan bij Java - en dan vooral die met de leerkrachten. Zij namen het beeld dat wij van ons kind hadden, heel serieus.