Kinderen
alle pijlers
Ode aan de papa..
maandag 21 mei 2007 om 22:45
Ik ben zo trots op mijn lieve vriend. Totaal geen ervaring met kinderen had hij toen ik hem leerde kennen, hij had er zelfs nog niet echt over nagedacht hoe het zou zijn mocht hij ooit vader worden.
En daar zaten we dan, kerstavond 2005 met een positieve test voor ons op tafel.
Ik geloof dat ik nog net iets harder (en langer) moest slikken dan hij.
Hij leefde met me mee, de eerste paar misselijke weken maar de hele zwangerschap ging voor hem pas leven toen we de eerste echo hadden en hij het hartje zag kloppen. Mijn stoere vent met de tranen in zijn ogen..
heel hard moesten we (lees hij, ik was de prinses op de erwt) werken om ons huis op tijd klaar te krijgen voor de komst van ons kindje.. wat was hij soms moe en humeurig.. maar nooit te beroerd om iets lekkers voor mij te halen als ik daar zin in had of om me ergens naartoe te rijden..
soms zuchtte hij, als de hormonen me parten speelden, maar altijd deed hij dan zijn best om het me naar de zin te maken.. liet me razen, huilen, klagen om daarna een lekker kopje thee te zetten..
De hele zwangerschap hebben we samen gedaan.. alle afspraken was hij bij..
Geen vraag was hem vreemd hij was bereid alles te doen.... tot aan het scheren van mijn bikini lijn toe.. (kon het 1 niet meer zien en 2 was ik topzwaar.. als ik voorover hing viel ik om.. :P)
De enige keer dat hij binnen 5 minuten aangekleed naast zijn bed stond was toen ik hem wakker maakte met de mededeling dat we nu toch echt naar het ziekenhuis moesten omdat de weeen om de 5 minuten kwamen.. Dat was ook de eerste keer dat hij zonder koffie de deur uit ging.. normaal komt er pas na 3 bakken een zinnig woord uit..
de bevalling... Mijn bikkel, kan niet goed tegen bloed.. en toch bij de keizersnee aanwezig..
Wat was hij trots op zijn zoon..
En wat is hij een goede papa!! De eerste week was hij nog onzeker, rende van hot naar her.. Onze hulp heeft hem ook hard aan het werk gezet..Hij kan dan nu ook luiers omdoen als de beste.. Staat op vrije dagen als eerste op zodat ik kan blijven liggen.. en doet zijn aandeel in het huishouden..
Op dagen dat ik werk is hij thuis en past op.. En ik weet dat ze dan de grootste lol hebben samen.. Ik geniet van de verhalen die hij verteld over dat ze samen zijn
gaan wandelen en avonturen beleven.. 9oevr lieveheersbeestjes en vrouwen die hun aandacht vragen, over poezen die kunstjes doen en koeien die zijn uitgelachen, over de vermeende kusjes die hij van ons zoontje heeft gekregen en hoeveel herrie e hebben gemaakt etc..) of op de grond hebben liggen
keten, zoals mijn lief dat noemt..
ook al heeft hij het dan heel soms moeilijk en zijn er dagen dat hij uren met zoonlief op de arm moet lopen.. hij doet het, met heel veel plezier..
Ik ben blij dat hij ook vind dat je een baby niet hoeft te laten huilen, fijn dat we op 1 lijn zitten.. Blij dat hij mij steunt in het geven van bv.. en nu na 8 maanden nog steeds vind dat het de normaalste zaak van de wereld is (hoewel mijn schoonmoeder laatst toch bij hem polste hoe lang ik nog van plan was om ermee door te gaan.. En lief, provocatief als hij is zei dat dat nog wel 2 jaar kon zijn.. Waarop zij even stil was en daarna zei dat ze een documentaire had gezien waarin een vrouw haar 9 jaar oude kind nog bv en dat ze blij was dat ik voor die tijd wel zou stoppen... hihi)
Grappig hoe verontwaardigd hij is als iemand zonder duidelijke reden (en dat kan van alles zijn) bv niet eens een kans geeft terwijl hij een jaar geleden nog niet eens wist wat toeschietreflex was.. Of dat mijn borsten zo groot zouden worden..;)
Ons zoontje is gek op zijn papa, begint te stralen als hij hem ziet.. En daar ben ik zo blij om..
Ik heb het zo getroffen, hield zo veel van mijn vriend.. en ben alleen nog maar meer van hem gaan houden nu ons zoontje er is, en ik zie wat een topvader hij is Ondanks dat hij hem soms ondersteboven houdt, ollies doet met de kinderwagen, wortel op zijn neus smeert en hem met de massageolie de meeste foute kapsels geeft en dat zijn slecht enkele voorbeelden...;). heeft zoonlief echt echt echt een SUPERPAPA!!.
beetje een lang intro.. maar hoe doen de papa's aan jullie kant het (het vaderen bedoel ik..:P)
valt het mee?
tegen?
meer odes?
liefs Shyte
En daar zaten we dan, kerstavond 2005 met een positieve test voor ons op tafel.
Ik geloof dat ik nog net iets harder (en langer) moest slikken dan hij.
Hij leefde met me mee, de eerste paar misselijke weken maar de hele zwangerschap ging voor hem pas leven toen we de eerste echo hadden en hij het hartje zag kloppen. Mijn stoere vent met de tranen in zijn ogen..
heel hard moesten we (lees hij, ik was de prinses op de erwt) werken om ons huis op tijd klaar te krijgen voor de komst van ons kindje.. wat was hij soms moe en humeurig.. maar nooit te beroerd om iets lekkers voor mij te halen als ik daar zin in had of om me ergens naartoe te rijden..
soms zuchtte hij, als de hormonen me parten speelden, maar altijd deed hij dan zijn best om het me naar de zin te maken.. liet me razen, huilen, klagen om daarna een lekker kopje thee te zetten..
De hele zwangerschap hebben we samen gedaan.. alle afspraken was hij bij..
Geen vraag was hem vreemd hij was bereid alles te doen.... tot aan het scheren van mijn bikini lijn toe.. (kon het 1 niet meer zien en 2 was ik topzwaar.. als ik voorover hing viel ik om.. :P)
De enige keer dat hij binnen 5 minuten aangekleed naast zijn bed stond was toen ik hem wakker maakte met de mededeling dat we nu toch echt naar het ziekenhuis moesten omdat de weeen om de 5 minuten kwamen.. Dat was ook de eerste keer dat hij zonder koffie de deur uit ging.. normaal komt er pas na 3 bakken een zinnig woord uit..
de bevalling... Mijn bikkel, kan niet goed tegen bloed.. en toch bij de keizersnee aanwezig..
Wat was hij trots op zijn zoon..
En wat is hij een goede papa!! De eerste week was hij nog onzeker, rende van hot naar her.. Onze hulp heeft hem ook hard aan het werk gezet..Hij kan dan nu ook luiers omdoen als de beste.. Staat op vrije dagen als eerste op zodat ik kan blijven liggen.. en doet zijn aandeel in het huishouden..
Op dagen dat ik werk is hij thuis en past op.. En ik weet dat ze dan de grootste lol hebben samen.. Ik geniet van de verhalen die hij verteld over dat ze samen zijn
gaan wandelen en avonturen beleven.. 9oevr lieveheersbeestjes en vrouwen die hun aandacht vragen, over poezen die kunstjes doen en koeien die zijn uitgelachen, over de vermeende kusjes die hij van ons zoontje heeft gekregen en hoeveel herrie e hebben gemaakt etc..) of op de grond hebben liggen
keten, zoals mijn lief dat noemt..
ook al heeft hij het dan heel soms moeilijk en zijn er dagen dat hij uren met zoonlief op de arm moet lopen.. hij doet het, met heel veel plezier..
Ik ben blij dat hij ook vind dat je een baby niet hoeft te laten huilen, fijn dat we op 1 lijn zitten.. Blij dat hij mij steunt in het geven van bv.. en nu na 8 maanden nog steeds vind dat het de normaalste zaak van de wereld is (hoewel mijn schoonmoeder laatst toch bij hem polste hoe lang ik nog van plan was om ermee door te gaan.. En lief, provocatief als hij is zei dat dat nog wel 2 jaar kon zijn.. Waarop zij even stil was en daarna zei dat ze een documentaire had gezien waarin een vrouw haar 9 jaar oude kind nog bv en dat ze blij was dat ik voor die tijd wel zou stoppen... hihi)
Grappig hoe verontwaardigd hij is als iemand zonder duidelijke reden (en dat kan van alles zijn) bv niet eens een kans geeft terwijl hij een jaar geleden nog niet eens wist wat toeschietreflex was.. Of dat mijn borsten zo groot zouden worden..;)
Ons zoontje is gek op zijn papa, begint te stralen als hij hem ziet.. En daar ben ik zo blij om..
Ik heb het zo getroffen, hield zo veel van mijn vriend.. en ben alleen nog maar meer van hem gaan houden nu ons zoontje er is, en ik zie wat een topvader hij is Ondanks dat hij hem soms ondersteboven houdt, ollies doet met de kinderwagen, wortel op zijn neus smeert en hem met de massageolie de meeste foute kapsels geeft en dat zijn slecht enkele voorbeelden...;). heeft zoonlief echt echt echt een SUPERPAPA!!.
beetje een lang intro.. maar hoe doen de papa's aan jullie kant het (het vaderen bedoel ik..:P)
valt het mee?
tegen?
meer odes?
liefs Shyte
maandag 21 mei 2007 om 22:56
Dit stukje gaat over mijn kerel!
Alleen hebben we een dochter van 5 maanden ipv een zoontje van 8 maanden,
geef ik geen bv meer maar fv, en ik werk niet maar ben een TBM.
Maar verder.......JA! zo is mijn kerel (meest van de tijd;)) ook!!:D
En zeker nu ik weer zwanger ben van de tweede:)
*en dan wil ik niet zeggen dat het aaaaaaaltijd rozengeur en manenschijn is maar eigenlijk mag ik ook niet klagen nee:)*
Alleen hebben we een dochter van 5 maanden ipv een zoontje van 8 maanden,
geef ik geen bv meer maar fv, en ik werk niet maar ben een TBM.
Maar verder.......JA! zo is mijn kerel (meest van de tijd;)) ook!!:D
En zeker nu ik weer zwanger ben van de tweede:)
*en dan wil ik niet zeggen dat het aaaaaaaltijd rozengeur en manenschijn is maar eigenlijk mag ik ook niet klagen nee:)*
dinsdag 22 mei 2007 om 08:24
Je mag in je handjes klappen met zo'n vent!
Mijn man houdt onwijs veel van zijn kids (3 stuks) maar echt ze verzorgen zit er niet in. Hij werkt, brengt dus het geld in het laatje, stoeit met ze (vind ie geweldig) gaat voetballen of ander jongensdingen met ze doen, maar luiers verschonen (alleen als het moet) in badje doen (nooit gedaan) aankleden (dat gefrut ook ) doe ik allemaal!
Maar wie geeft er een kusje op de zere knie, wie gaat er paardje rijden met de kids, wie gaat naar Walibi world? Papa!
Ondanks dat mijn man niet zoveel verzorgende dingen doet, het huishouden mijn werk is, vind ik dat mijn man toch ook een beetje superpapa is! O+
dinsdag 22 mei 2007 om 08:35
wat een prachtige openingstext... zit hier ook met tranen in de ogen (maar ja, zwangerschapshormonen hè :D).
Nu 6 maanden zwanger en ongeveer zelfde situatie als TO: december 2006 even slikken bij de positieve test. Inmiddels 6 maanden zwanger, dus nog geen superpapa, maar wel supervriend: altijd mee naar de controles, meehelpen met boodschappen doen (is eigenlijk mijn 'klusje') en de stofzuiger de trap op en af sjouwen. Nieuwe huis verven en klussen terwijl moeders hier kwam kijken of het goed ging en dan gauw weer uit de verflucht vertrok...
En altijd bezorgd of ik wel op tijd rust neem en me dan gerust een kwartier op een stoel zet om uit te rusten als íe denkt dat ik het anders niet doe.
Super!
(alleen de babykamer en -spulletjes interesseert hem geen zier, die moet ik zelf maar uitzoeken
)
Nu 6 maanden zwanger en ongeveer zelfde situatie als TO: december 2006 even slikken bij de positieve test. Inmiddels 6 maanden zwanger, dus nog geen superpapa, maar wel supervriend: altijd mee naar de controles, meehelpen met boodschappen doen (is eigenlijk mijn 'klusje') en de stofzuiger de trap op en af sjouwen. Nieuwe huis verven en klussen terwijl moeders hier kwam kijken of het goed ging en dan gauw weer uit de verflucht vertrok...
En altijd bezorgd of ik wel op tijd rust neem en me dan gerust een kwartier op een stoel zet om uit te rusten als íe denkt dat ik het anders niet doe.
Super!
(alleen de babykamer en -spulletjes interesseert hem geen zier, die moet ik zelf maar uitzoeken
)
dinsdag 22 mei 2007 om 09:11
dinsdag 22 mei 2007 om 09:22
Nou, ik heb al lang geen last meer van zwangerschapshormonen want mijn kinderen zijn inmiddels vier, maar ik kreeg er ook tranen van in mijn ogen. Lief berichtje! Enige ieniemini kanttekening - net als Citronella viel me op dat je schijft dat hij oppast. Ik vind dat een vader of moeder gewoon bij hun kind is, niks 'oppassen'.
Verder sluit ik me helemaal bij je berichtje aan: mijn vriend is eveneens een superpappa. Wij zijn ook in het diepe gegooid en werden 11 maanden na onze eerste ontmoeting zwanger van een tweeling, maar hij is gedurende mijn hele zwangerschap een geweldige steun geweest, en toen de kinderen er net waren ving hij heel veel op, want ik kon nog niet veel na HELLP en een keizersnede. En ook nu nog (gelukkig) is hij een superpappa. Qua huishouden en afspraken en zo is hij een rasechte knurft, maar goed, voor de kinderen (en voor mij maar dan niet qua handje helpen in het huis) is hij geweldig.
Verder sluit ik me helemaal bij je berichtje aan: mijn vriend is eveneens een superpappa. Wij zijn ook in het diepe gegooid en werden 11 maanden na onze eerste ontmoeting zwanger van een tweeling, maar hij is gedurende mijn hele zwangerschap een geweldige steun geweest, en toen de kinderen er net waren ving hij heel veel op, want ik kon nog niet veel na HELLP en een keizersnede. En ook nu nog (gelukkig) is hij een superpappa. Qua huishouden en afspraken en zo is hij een rasechte knurft, maar goed, voor de kinderen (en voor mij maar dan niet qua handje helpen in het huis) is hij geweldig.
dinsdag 22 mei 2007 om 09:39
Wat een super leuk topic!!
Ook ik heb zo'n man! In januari is onze zoon geboren na een zware zwangerschap waarin hij toch voortdurend een stapje harder moest omdat ik veel dingen niet meer kon. Het is voor hem reeds het 4e kind en niets is hem teveel. We werken allebei fulltime verdeeld over 4dgn, dus hij is een dag thuis en ik ook en we vormen samen een goed team.
En ja, het is soms lachen de kledingcombinaties die hij uitkiest, maar dat zorgt alleen maar voor extra lol:P
Ook ik heb zo'n man! In januari is onze zoon geboren na een zware zwangerschap waarin hij toch voortdurend een stapje harder moest omdat ik veel dingen niet meer kon. Het is voor hem reeds het 4e kind en niets is hem teveel. We werken allebei fulltime verdeeld over 4dgn, dus hij is een dag thuis en ik ook en we vormen samen een goed team.
En ja, het is soms lachen de kledingcombinaties die hij uitkiest, maar dat zorgt alleen maar voor extra lol:P
dinsdag 22 mei 2007 om 09:44
Was wel handig geweest, Dropje, samen zwanger, kon je allebei 1 dragen :D
Ik vind het leuk, zo'n ode aan een papa, maar word er, helaas van jullie, toch een beetje cynisch van. Zijn we nou zo blij met een goede papa, omdat er zoveel verhalen zijn van niet zo'n goede papa? Het is toch in feite niet meer dan normaal dat hij thuis is met je kind, wanneer jij werkt? Als hij werkt, is het toch ook niet helemaal supergeweldigfantastisch dat jij "oppast" Daar heb ik noooit ode's over gehoord "mijn vrouw past zo goed op mijn kind, doet de luiers al alsof ze nooit anders heeft gedaan, geeft de borst/fles als een volleerde moeder, enz" (ohja, en ze doet zélfs de was, wauw).
Dit voelt als iemand een veer in de r... steken, omdat ie gewoon doet wat ie hoort te doen. En gelukkig doet hij het heel erg goed. En dat is heel erg fijn voor je! Dus gefeliciteerd, dat je een goede keuze hebt gemaakt, een aantal jaren terug. Ode aan JOU!
Ik vind het leuk, zo'n ode aan een papa, maar word er, helaas van jullie, toch een beetje cynisch van. Zijn we nou zo blij met een goede papa, omdat er zoveel verhalen zijn van niet zo'n goede papa? Het is toch in feite niet meer dan normaal dat hij thuis is met je kind, wanneer jij werkt? Als hij werkt, is het toch ook niet helemaal supergeweldigfantastisch dat jij "oppast" Daar heb ik noooit ode's over gehoord "mijn vrouw past zo goed op mijn kind, doet de luiers al alsof ze nooit anders heeft gedaan, geeft de borst/fles als een volleerde moeder, enz" (ohja, en ze doet zélfs de was, wauw).
Dit voelt als iemand een veer in de r... steken, omdat ie gewoon doet wat ie hoort te doen. En gelukkig doet hij het heel erg goed. En dat is heel erg fijn voor je! Dus gefeliciteerd, dat je een goede keuze hebt gemaakt, een aantal jaren terug. Ode aan JOU!
Later is nu
dinsdag 22 mei 2007 om 10:39
Ik dacht eigenlijk hetzelfde als Dreamer.
Ligt misschien ook aan het feit dat ik een beetje recalcitrant wordt van zoveel positiviteit hoor.
Maar zinnen als: hij had van te voren totaal geen ervaring met baby's, dan denk ik: jij wel dan? de meeste moeders hebben ook weinig ervaring met baby's hoor, als hun eerste geboren wordt, en daar wordt toch ook van verwacht dat ze het leren en kunnen?
Ligt misschien ook aan het feit dat ik een beetje recalcitrant wordt van zoveel positiviteit hoor.
Maar zinnen als: hij had van te voren totaal geen ervaring met baby's, dan denk ik: jij wel dan? de meeste moeders hebben ook weinig ervaring met baby's hoor, als hun eerste geboren wordt, en daar wordt toch ook van verwacht dat ze het leren en kunnen?
dinsdag 22 mei 2007 om 10:49
Ik denk dat TO iemand is die de eigenschap heeft om heel erg te kunnen waarderen wat ze heeft en niet vanzelfsprekend aanneemt dat haar vriend zo'n kei is! Dat vind ik alleen maar mooi. Je kunt wel denken dat het allemaal heel gewoon is, maar ik vind het veel mooier om bewust te genieten van de rijkdom die je hebt en dat te delen met de wereld. Ik hoop dat TO haar ode ook aan haar vriend heeft verteld!
Liefs, Bibi
Liefs, Bibi
dinsdag 22 mei 2007 om 10:51
Het is normaal dat wij zorgzaam en lief zijn voor onze kinderen en partner. Het is normaal dat onze partner dat is voor onze kinderen en ons. Maar helaas zie ik maar al te vaak dat het tegendeel waar is, blijkbaar is het toch een hele opgave om een beetje toegewijd te zijn en niet bij de eerste tegenslag de benen te nemen. Ik ken - helaas - een aantal mannen die de benen hebben genomen na een jaar vadertje te hebben 'gespeeld' (zo noem ik het maar even, want ze wilden hun vrijheid terug, en blijkbaar hun kind terugstoppen). En ik ben blij dat mijn exemplaar (vooralsnog) een andere mentaliteit lijkt te hebben. Ook ken ik moeders die er op een gegeven moment tabak van hadden en hun kinderen bij hun pappa hebben gelaten. Of ouders die niet zoveel zin hebben om er moeite voor te doen hun kinderen en partner een leuk leven te laten leiden, en v.v..
Daarom ben ik blij dat mijn partner goed voor mij is, en ben ik het voor hem. Ik beschouw het als vanzelfsprekend, maar aan de andere kant juist weer niet. En als ik kinderen zie die aandacht tekort komen, of van stellen hoor dat ze uit elkaar gaan, besef ik weer dat we het met z'n viertjes getroffen hebben en ons er heel bewust van moeten zijn dat dat zo blijft. .
Daarom ben ik blij dat mijn partner goed voor mij is, en ben ik het voor hem. Ik beschouw het als vanzelfsprekend, maar aan de andere kant juist weer niet. En als ik kinderen zie die aandacht tekort komen, of van stellen hoor dat ze uit elkaar gaan, besef ik weer dat we het met z'n viertjes getroffen hebben en ons er heel bewust van moeten zijn dat dat zo blijft. .
dinsdag 22 mei 2007 om 10:55
Ok, een kwijlstukje, ik geef het grif toe :$. Maar van blij zijn met je partner omdat 'ie het allemaal goed oppakt is nog nooit iemand slechter geworden. Waarom nou weer zo cynisch als iemand een keer gewoon happy is met haar/partner? Omgekeerd komen bij een stukje over 'mijn partner doet niets met ons kind' reacties als 'je zult het wel over jezelf afroepen' en 'geef 'm een schop onder zijn hol'. Het is toch nooit goed.
dinsdag 22 mei 2007 om 10:58
Ja Dreamer, ik krijg regelmatig van mijn man te horen dat hij zo trots op me is hoe ik het allemaal doe en dat hij zo blij met me is. En dit vertelt hij ook aan anderen.
En nee het is niet van zelfsprekend allemaal, want het is allemaal wennen en nieuw voor mannen en vrouwen, dus waarom mag je geen ode neerzetten.
Ik vind het een prachtig stukje. Mijn man is ook een geweldige papa en is gek met zijn dochter. Ze is zijn alles en als hij thuiskomt uit zijn werk moet hij haar eerst even knuffelen omdat hij haar heeft gemist. Als ik werk dan werkt hij ook, maar als het kan gaat zij straks 4 x 9 werken en is hij dus 1 dag thuis. Dat zou hij zelf geweldig vinden. Hij vindt het heerlijk als ik een dag weg ben, hij geniet van de tijd met haar en het geven van de fles, het verschonen, 'kletsen', naar haar kijken etc. En ja als ik thuis ben dan krijgt ze de borst, dus alleen als ik er niet ben kan hij een flesje afgekolfde melk geven. Hij ziet nog niet wat er allemaal in het huishouden moet gebeuren, maar ruimt wel op en doet alles wat ik vraag. Ja toen hij nog thuiswoonde hoefde hij niets te doen, nu doet hij alles ik moet hem er alleen aan herinneren (hij vroeg zelfs of ik een schema wilde maken met wat hoe vaak moet gebeuren).
Maar het fijnste is nog wel dat hij er voor mij is en we er samen in staan. dat we op 1 lijn staan en dat we onze waardering naar elkaar uitspreken. Ook al zijn we allebei geen praters, we laten wel merken dat we trots zijn op elkaar als ouder. En dat mag toch best. Als ik eerlijk ben is het soms best een zware en moeilijke taak, dan mag ik toch trots op hem zijn dat hij het goed doet. Net zo goed als ik trots mag zijn op mezelf, al kan ik ook erg kritisch zijn naar mezelf toe.
En nee het is niet van zelfsprekend allemaal, want het is allemaal wennen en nieuw voor mannen en vrouwen, dus waarom mag je geen ode neerzetten.
Ik vind het een prachtig stukje. Mijn man is ook een geweldige papa en is gek met zijn dochter. Ze is zijn alles en als hij thuiskomt uit zijn werk moet hij haar eerst even knuffelen omdat hij haar heeft gemist. Als ik werk dan werkt hij ook, maar als het kan gaat zij straks 4 x 9 werken en is hij dus 1 dag thuis. Dat zou hij zelf geweldig vinden. Hij vindt het heerlijk als ik een dag weg ben, hij geniet van de tijd met haar en het geven van de fles, het verschonen, 'kletsen', naar haar kijken etc. En ja als ik thuis ben dan krijgt ze de borst, dus alleen als ik er niet ben kan hij een flesje afgekolfde melk geven. Hij ziet nog niet wat er allemaal in het huishouden moet gebeuren, maar ruimt wel op en doet alles wat ik vraag. Ja toen hij nog thuiswoonde hoefde hij niets te doen, nu doet hij alles ik moet hem er alleen aan herinneren (hij vroeg zelfs of ik een schema wilde maken met wat hoe vaak moet gebeuren).
Maar het fijnste is nog wel dat hij er voor mij is en we er samen in staan. dat we op 1 lijn staan en dat we onze waardering naar elkaar uitspreken. Ook al zijn we allebei geen praters, we laten wel merken dat we trots zijn op elkaar als ouder. En dat mag toch best. Als ik eerlijk ben is het soms best een zware en moeilijke taak, dan mag ik toch trots op hem zijn dat hij het goed doet. Net zo goed als ik trots mag zijn op mezelf, al kan ik ook erg kritisch zijn naar mezelf toe.
dinsdag 22 mei 2007 om 11:00
Daar heb je wel gelijk in Dropje, en na een aantal mislukte relaties in de omgeving, zoeken mijn man en ik ook die bevestiging altijd weer bij elkaar (en mijn kinderen zijn inmiddels zo groot, dat ze die bevestiging ook al bij ons komen zoeken!) maar ik krijg jeuk van vrouwen die zo blij zijn dat hun man ook een luier verschoond. Gewoon, omdat ik nog nooit een man helemaal gelukkig heb horen wezen, dat z'n vrouw wist hoe een luier verschoond diende te worden. (hoewel, ik geloof dat de man van m'n nichtje eerder wist hoe de luier gedaan diende te worden dan m'n nichtje zelf, hij was er steeds zó snel bij )
En ja, ik was súperblij met mijn vent, nadat hij 2x 8 maanden bijna elke morgen om 6 uur beschuit met kaas voor me maakte, omdat IK 2x 8 maanden ochtendmisselijkheid heb gehad. (en hij was daarna dus ook heel stellig dat er géén 3e kwam ;) hij is niet zo'n vroege vogel uit zichzelf)
Maar ik heb mijn vent ook zeker zelf uitgekozen op bepaalde kwaliteiten. Één daarvan is, dat ik van huis uit gewend ben, dat vader en moeder alle taken evenredig verdelen. Een man bij mij in huis, heeft daarin niet zoveel keuze, hij doet net als ik huishouden en kinderen mee in de dagelijkse gekte van de dag. En ik vind het niet meer dan normaal dat HIJ dat niet meer dan normaal vindt, ook al komt HIJ uit een gezin, waar mannen niets hoefden te doen, zolang er een vrouw in huis was (!)
(ik heb echt achteraf medelijden met m'n schoonzussen, 2 meiden op 6 jongens, waarbij de jongens alles achter hun kont konden laten slingeren en de meiden mee dienden te werken in de dagelijkse huishoudelijke zaken als afwas en koken en dergelijke)
Mijn man en ik waarderen elkaar zeer, zijn gek op elkaar en laten dat ook blijken, maar ik heb nog nooit de neiging gehad om een ode te wijden aan z'n kwaliteiten als oppasvader. Al was het alleen al dat ik niet vind dat hij de oppas is.
)En ja, ik was súperblij met mijn vent, nadat hij 2x 8 maanden bijna elke morgen om 6 uur beschuit met kaas voor me maakte, omdat IK 2x 8 maanden ochtendmisselijkheid heb gehad. (en hij was daarna dus ook heel stellig dat er géén 3e kwam ;) hij is niet zo'n vroege vogel uit zichzelf)
Maar ik heb mijn vent ook zeker zelf uitgekozen op bepaalde kwaliteiten. Één daarvan is, dat ik van huis uit gewend ben, dat vader en moeder alle taken evenredig verdelen. Een man bij mij in huis, heeft daarin niet zoveel keuze, hij doet net als ik huishouden en kinderen mee in de dagelijkse gekte van de dag. En ik vind het niet meer dan normaal dat HIJ dat niet meer dan normaal vindt, ook al komt HIJ uit een gezin, waar mannen niets hoefden te doen, zolang er een vrouw in huis was (!)
(ik heb echt achteraf medelijden met m'n schoonzussen, 2 meiden op 6 jongens, waarbij de jongens alles achter hun kont konden laten slingeren en de meiden mee dienden te werken in de dagelijkse huishoudelijke zaken als afwas en koken en dergelijke)
Mijn man en ik waarderen elkaar zeer, zijn gek op elkaar en laten dat ook blijken, maar ik heb nog nooit de neiging gehad om een ode te wijden aan z'n kwaliteiten als oppasvader. Al was het alleen al dat ik niet vind dat hij de oppas is.
Later is nu
