Kinderen
alle pijlers
Ode aan de papa..
maandag 21 mei 2007 om 22:45
Ik ben zo trots op mijn lieve vriend. Totaal geen ervaring met kinderen had hij toen ik hem leerde kennen, hij had er zelfs nog niet echt over nagedacht hoe het zou zijn mocht hij ooit vader worden.
En daar zaten we dan, kerstavond 2005 met een positieve test voor ons op tafel.
Ik geloof dat ik nog net iets harder (en langer) moest slikken dan hij.
Hij leefde met me mee, de eerste paar misselijke weken maar de hele zwangerschap ging voor hem pas leven toen we de eerste echo hadden en hij het hartje zag kloppen. Mijn stoere vent met de tranen in zijn ogen..
heel hard moesten we (lees hij, ik was de prinses op de erwt) werken om ons huis op tijd klaar te krijgen voor de komst van ons kindje.. wat was hij soms moe en humeurig.. maar nooit te beroerd om iets lekkers voor mij te halen als ik daar zin in had of om me ergens naartoe te rijden..
soms zuchtte hij, als de hormonen me parten speelden, maar altijd deed hij dan zijn best om het me naar de zin te maken.. liet me razen, huilen, klagen om daarna een lekker kopje thee te zetten..
De hele zwangerschap hebben we samen gedaan.. alle afspraken was hij bij..
Geen vraag was hem vreemd hij was bereid alles te doen.... tot aan het scheren van mijn bikini lijn toe.. (kon het 1 niet meer zien en 2 was ik topzwaar.. als ik voorover hing viel ik om.. :P)
De enige keer dat hij binnen 5 minuten aangekleed naast zijn bed stond was toen ik hem wakker maakte met de mededeling dat we nu toch echt naar het ziekenhuis moesten omdat de weeen om de 5 minuten kwamen.. Dat was ook de eerste keer dat hij zonder koffie de deur uit ging.. normaal komt er pas na 3 bakken een zinnig woord uit..
de bevalling... Mijn bikkel, kan niet goed tegen bloed.. en toch bij de keizersnee aanwezig..
Wat was hij trots op zijn zoon..
En wat is hij een goede papa!! De eerste week was hij nog onzeker, rende van hot naar her.. Onze hulp heeft hem ook hard aan het werk gezet..Hij kan dan nu ook luiers omdoen als de beste.. Staat op vrije dagen als eerste op zodat ik kan blijven liggen.. en doet zijn aandeel in het huishouden..
Op dagen dat ik werk is hij thuis en past op.. En ik weet dat ze dan de grootste lol hebben samen.. Ik geniet van de verhalen die hij verteld over dat ze samen zijn
gaan wandelen en avonturen beleven.. 9oevr lieveheersbeestjes en vrouwen die hun aandacht vragen, over poezen die kunstjes doen en koeien die zijn uitgelachen, over de vermeende kusjes die hij van ons zoontje heeft gekregen en hoeveel herrie e hebben gemaakt etc..) of op de grond hebben liggen
keten, zoals mijn lief dat noemt..
ook al heeft hij het dan heel soms moeilijk en zijn er dagen dat hij uren met zoonlief op de arm moet lopen.. hij doet het, met heel veel plezier..
Ik ben blij dat hij ook vind dat je een baby niet hoeft te laten huilen, fijn dat we op 1 lijn zitten.. Blij dat hij mij steunt in het geven van bv.. en nu na 8 maanden nog steeds vind dat het de normaalste zaak van de wereld is (hoewel mijn schoonmoeder laatst toch bij hem polste hoe lang ik nog van plan was om ermee door te gaan.. En lief, provocatief als hij is zei dat dat nog wel 2 jaar kon zijn.. Waarop zij even stil was en daarna zei dat ze een documentaire had gezien waarin een vrouw haar 9 jaar oude kind nog bv en dat ze blij was dat ik voor die tijd wel zou stoppen... hihi)
Grappig hoe verontwaardigd hij is als iemand zonder duidelijke reden (en dat kan van alles zijn) bv niet eens een kans geeft terwijl hij een jaar geleden nog niet eens wist wat toeschietreflex was.. Of dat mijn borsten zo groot zouden worden..;)
Ons zoontje is gek op zijn papa, begint te stralen als hij hem ziet.. En daar ben ik zo blij om..
Ik heb het zo getroffen, hield zo veel van mijn vriend.. en ben alleen nog maar meer van hem gaan houden nu ons zoontje er is, en ik zie wat een topvader hij is Ondanks dat hij hem soms ondersteboven houdt, ollies doet met de kinderwagen, wortel op zijn neus smeert en hem met de massageolie de meeste foute kapsels geeft en dat zijn slecht enkele voorbeelden...;). heeft zoonlief echt echt echt een SUPERPAPA!!.
beetje een lang intro.. maar hoe doen de papa's aan jullie kant het (het vaderen bedoel ik..:P)
valt het mee?
tegen?
meer odes?
liefs Shyte
En daar zaten we dan, kerstavond 2005 met een positieve test voor ons op tafel.
Ik geloof dat ik nog net iets harder (en langer) moest slikken dan hij.
Hij leefde met me mee, de eerste paar misselijke weken maar de hele zwangerschap ging voor hem pas leven toen we de eerste echo hadden en hij het hartje zag kloppen. Mijn stoere vent met de tranen in zijn ogen..
heel hard moesten we (lees hij, ik was de prinses op de erwt) werken om ons huis op tijd klaar te krijgen voor de komst van ons kindje.. wat was hij soms moe en humeurig.. maar nooit te beroerd om iets lekkers voor mij te halen als ik daar zin in had of om me ergens naartoe te rijden..
soms zuchtte hij, als de hormonen me parten speelden, maar altijd deed hij dan zijn best om het me naar de zin te maken.. liet me razen, huilen, klagen om daarna een lekker kopje thee te zetten..
De hele zwangerschap hebben we samen gedaan.. alle afspraken was hij bij..
Geen vraag was hem vreemd hij was bereid alles te doen.... tot aan het scheren van mijn bikini lijn toe.. (kon het 1 niet meer zien en 2 was ik topzwaar.. als ik voorover hing viel ik om.. :P)
De enige keer dat hij binnen 5 minuten aangekleed naast zijn bed stond was toen ik hem wakker maakte met de mededeling dat we nu toch echt naar het ziekenhuis moesten omdat de weeen om de 5 minuten kwamen.. Dat was ook de eerste keer dat hij zonder koffie de deur uit ging.. normaal komt er pas na 3 bakken een zinnig woord uit..
de bevalling... Mijn bikkel, kan niet goed tegen bloed.. en toch bij de keizersnee aanwezig..
Wat was hij trots op zijn zoon..
En wat is hij een goede papa!! De eerste week was hij nog onzeker, rende van hot naar her.. Onze hulp heeft hem ook hard aan het werk gezet..Hij kan dan nu ook luiers omdoen als de beste.. Staat op vrije dagen als eerste op zodat ik kan blijven liggen.. en doet zijn aandeel in het huishouden..
Op dagen dat ik werk is hij thuis en past op.. En ik weet dat ze dan de grootste lol hebben samen.. Ik geniet van de verhalen die hij verteld over dat ze samen zijn
gaan wandelen en avonturen beleven.. 9oevr lieveheersbeestjes en vrouwen die hun aandacht vragen, over poezen die kunstjes doen en koeien die zijn uitgelachen, over de vermeende kusjes die hij van ons zoontje heeft gekregen en hoeveel herrie e hebben gemaakt etc..) of op de grond hebben liggen
keten, zoals mijn lief dat noemt..
ook al heeft hij het dan heel soms moeilijk en zijn er dagen dat hij uren met zoonlief op de arm moet lopen.. hij doet het, met heel veel plezier..
Ik ben blij dat hij ook vind dat je een baby niet hoeft te laten huilen, fijn dat we op 1 lijn zitten.. Blij dat hij mij steunt in het geven van bv.. en nu na 8 maanden nog steeds vind dat het de normaalste zaak van de wereld is (hoewel mijn schoonmoeder laatst toch bij hem polste hoe lang ik nog van plan was om ermee door te gaan.. En lief, provocatief als hij is zei dat dat nog wel 2 jaar kon zijn.. Waarop zij even stil was en daarna zei dat ze een documentaire had gezien waarin een vrouw haar 9 jaar oude kind nog bv en dat ze blij was dat ik voor die tijd wel zou stoppen... hihi)
Grappig hoe verontwaardigd hij is als iemand zonder duidelijke reden (en dat kan van alles zijn) bv niet eens een kans geeft terwijl hij een jaar geleden nog niet eens wist wat toeschietreflex was.. Of dat mijn borsten zo groot zouden worden..;)
Ons zoontje is gek op zijn papa, begint te stralen als hij hem ziet.. En daar ben ik zo blij om..
Ik heb het zo getroffen, hield zo veel van mijn vriend.. en ben alleen nog maar meer van hem gaan houden nu ons zoontje er is, en ik zie wat een topvader hij is Ondanks dat hij hem soms ondersteboven houdt, ollies doet met de kinderwagen, wortel op zijn neus smeert en hem met de massageolie de meeste foute kapsels geeft en dat zijn slecht enkele voorbeelden...;). heeft zoonlief echt echt echt een SUPERPAPA!!.
beetje een lang intro.. maar hoe doen de papa's aan jullie kant het (het vaderen bedoel ik..:P)
valt het mee?
tegen?
meer odes?
liefs Shyte
dinsdag 22 mei 2007 om 11:04
Maar het ging niet alleen over het oppassen toch? Ik kreeg de indruk dat TO het bijzonder vindt omdat ze nog maar kort bij elkaar waren en de zw.schap onverwachts kwam. En daarna nog 15 redenen en tóen pas het stukje over oppassen.
Weet je, het is eigenlijk alleen maar fijn dat jij (en anderen) het niet meer dan normaal vinden dat je partner dit allemaal doet. Dat betekent (d?:$) dat je nooit in een andere situatie hebt gezeten!
dinsdag 22 mei 2007 om 11:27
Ik snap dat je blij bent met je vent, hij klinkt ook gewoon hartstikke goed.
Maar ik kreeg wel een beetje dezelfde kriebels als Citronella en Dreamer.
Zegt hij ook zo lyrisch dat hij zo'n geluk heeft dat jij oppast als hij gaat werken? Of is het vanzelfsprekend dat hij gaat werken en dat jij als gunst van hem ook 'mag' werken en dat hij dan zichzelf opoffert en thuisblijft?
Maar ik kreeg wel een beetje dezelfde kriebels als Citronella en Dreamer.
Zegt hij ook zo lyrisch dat hij zo'n geluk heeft dat jij oppast als hij gaat werken? Of is het vanzelfsprekend dat hij gaat werken en dat jij als gunst van hem ook 'mag' werken en dat hij dan zichzelf opoffert en thuisblijft?
dinsdag 22 mei 2007 om 11:28
Snap ik. Ik herken gewoon best veel in Shyte's openingspost. Ik kende mijn wederhelft ook maar kort toen de kinderen zich aandienden, en dan weet je eigenlijk nog niet wat je aan elkaar hebt. Ik ben blij dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Mijn laatste ex heeft ongeveer anderhalf jaar na mij een kind gekregen, en is nu alweer bij de moeder weg, gescheiden. Geen zin om er moeite voor te doen, teveel onrust in zijn kont, altijd is het gras elders groener. En dan kun je moeite doen wat je wilt, praten, ertegenin gaan, whatever, als iemand niet wil, wil 'ie niet. Ik ben zoooo blij dat de kinderen niet van hem zijn, dan had ik er nu waarschijnlijk alleen voor gestaan. Echt, beiden de handjes uit de mouwen en moeite doen voor elkaar is alles behalve vanzelfsprekend.
dinsdag 22 mei 2007 om 11:46
Misschien is bij mij het 'probleem' dat ik het wel vanzelfsprekend vind. Mijn vader deed ook gewoon zijn deel in huishouding/opvoeding en mijn moeder werkte ook 32 uur. Tuurlijk zag ik wel dat het er elders anders toeging, maar een kind vindt datgene gewoon, waarmee het opgroeit.
Mijn man komt uit een compleet ander gezin. Daar hoefde een man (jongen) niets te doen in huis, als er een vrouw (meisje/zusje) was. Dus.. zijn 2 zussen moesten wél meehelpen met afwassen, zijn 5 broers en hij niet. Een voorbeeld. Toch was hem gelijk van 't begin af duidelijk, dat dat bij ons anders zou gaan. Toegegeven, toen hij voor 't eerst bij mij thuiskwam, was hem ook direct duidelijk dat ik niet zo'n huishoudelijk tiep ben :P:$
Het 'probleem' met mannen is, denk ik, dat ze van jongs af aan leren, dat alles wel voor hen gedaan wordt.Niet alleen hoefden ze zelf minder te doen thuis dan de meisjes (ik generaliseer, ik besef heel goed dat er zat jongens net zo goed mee moesten helpen en er ook zát meisjes niets hoefden te doen) ze zagen ook dat hun váders niets hoefden te doen dan geld in het laadje brengen. Mama zorgde in huis voor de rest.
Ik ben dus inderdaad ook van mening, dat het ook door jezelf komt, als je man niets in de huishouding/opvoeding doet. Als je gaat samenwonen maak je afspraken. Soms zijn die afspraken dat alleen de vrouw zich aan 't huishouden waagt. Andere keren, meestal wanneer beide partners werken, deel je de taken. Als je man vervolgens zich niet aan die afspraken houdt en jij doet het dus voor hem, zoals vroeger z'n moeder, houd je de situatie in stand. En dat doe je dan dus zelf.
Ik moet wel toegeven dat ikzelf erg goed in contact sta met m'n 'mannelijke' kant. Ik geloof ook meestal dat als ik iets niet doe, dat het dan toch vanzelf gebeurd, net als vroeger bij m'n ouders thuis. En soms werkt het, soms werkt het niet.
Mijn man komt uit een compleet ander gezin. Daar hoefde een man (jongen) niets te doen in huis, als er een vrouw (meisje/zusje) was. Dus.. zijn 2 zussen moesten wél meehelpen met afwassen, zijn 5 broers en hij niet. Een voorbeeld. Toch was hem gelijk van 't begin af duidelijk, dat dat bij ons anders zou gaan. Toegegeven, toen hij voor 't eerst bij mij thuiskwam, was hem ook direct duidelijk dat ik niet zo'n huishoudelijk tiep ben :P:$
Het 'probleem' met mannen is, denk ik, dat ze van jongs af aan leren, dat alles wel voor hen gedaan wordt.Niet alleen hoefden ze zelf minder te doen thuis dan de meisjes (ik generaliseer, ik besef heel goed dat er zat jongens net zo goed mee moesten helpen en er ook zát meisjes niets hoefden te doen) ze zagen ook dat hun váders niets hoefden te doen dan geld in het laadje brengen. Mama zorgde in huis voor de rest.
Ik ben dus inderdaad ook van mening, dat het ook door jezelf komt, als je man niets in de huishouding/opvoeding doet. Als je gaat samenwonen maak je afspraken. Soms zijn die afspraken dat alleen de vrouw zich aan 't huishouden waagt. Andere keren, meestal wanneer beide partners werken, deel je de taken. Als je man vervolgens zich niet aan die afspraken houdt en jij doet het dus voor hem, zoals vroeger z'n moeder, houd je de situatie in stand. En dat doe je dan dus zelf.
Ik moet wel toegeven dat ikzelf erg goed in contact sta met m'n 'mannelijke' kant. Ik geloof ook meestal dat als ik iets niet doe, dat het dan toch vanzelf gebeurd, net als vroeger bij m'n ouders thuis. En soms werkt het, soms werkt het niet.
Later is nu
dinsdag 22 mei 2007 om 12:08
Ik ben ook blij te lezen dat er gelukkig meer papa's zijn die gewoon lief, zorgzaam en vol bewondering zijn. Mijn lief is er ook zo een:
Toen mijn zoon geboren werd, was borstvoeding geven helemaal niet zo makkelijk. Mijn zoon wilde niet drinken dus na eerste 2 dagen te hebben geklooid met lepeltjes werd het zogenaamde fingerfeeding ingezet. Pink in zijn mondje en daarnaast een hele enge stomme spuit met een gebogen kop. Ik durfde mijn kind niet eens eten te geven, bang dat ik de boel zou beschadigen, prikken. Lief deed het meteen perfect en het was zo mooi om te zien hoe mijn zoon aan de pink van zijn papa zat te lurken. Gelukkig gaat het nu goed met de BV en mist Lief de momenten dat mijn zoon zo afhankelijk van hem was.
Mijn zoon is nu bijna 4 maanden en als ik dat koppie zie als papa weer thuis komt, hij wordt helemaal wild!!! Zo lief! Mijn zoon heeft echt een geweldige papa en ik ben zo trots op mijn mannen!
Toen mijn zoon geboren werd, was borstvoeding geven helemaal niet zo makkelijk. Mijn zoon wilde niet drinken dus na eerste 2 dagen te hebben geklooid met lepeltjes werd het zogenaamde fingerfeeding ingezet. Pink in zijn mondje en daarnaast een hele enge stomme spuit met een gebogen kop. Ik durfde mijn kind niet eens eten te geven, bang dat ik de boel zou beschadigen, prikken. Lief deed het meteen perfect en het was zo mooi om te zien hoe mijn zoon aan de pink van zijn papa zat te lurken. Gelukkig gaat het nu goed met de BV en mist Lief de momenten dat mijn zoon zo afhankelijk van hem was.
Mijn zoon is nu bijna 4 maanden en als ik dat koppie zie als papa weer thuis komt, hij wordt helemaal wild!!! Zo lief! Mijn zoon heeft echt een geweldige papa en ik ben zo trots op mijn mannen!
dinsdag 22 mei 2007 om 12:14
Dreamer, ik ben het er helemaal mee eens!!!! En ik zou het ook geen oppassen willen noemen. Ik haalde uit het bericht alleen maar de bewondering en de liefde voor elkaar!! (Sorry dat het zo kotserig klinkt, het wordt echt tijd dat ik eens van mijn roze wolk flikker, hahaha)
Maar zo vatte ik het op en dat ik ook wat ik met mijn ode bedoel. Papa zijn is zoveel meer dan verzorgen. Voor mij is liefde basisbehoefte nummer een en dat probeerde ik uit te leggen. (Oja, en daar is mijn lief dus hartsikke goed in!!!!)
dinsdag 22 mei 2007 om 12:47
Ik mag dan zo heten, hier wordt ermee gegooid..
over dat oppassen, ja hij past op, en als hij naar zijn werk is pas ik op en nog goed ook, ik pas op dat hij nergens vanaf rolt, niets omrolt, niet met gevaarlijke dingen speelt, de poezen niet te hard aan hun staart trekt, niet in 7 sloten tegelijk loopt,.. eh.. rolt..
het is maar een term.. ik zal de volgende keer thuisblijven gebruiken of opletten of.. wat heeft jullie voorkeur? :P
En ik had al ervaring met babies, plenty zelfs..
En over dat het vanzelfsprekend is.. ik zie bij vriendinnen dat het ook anders kan, terwijl ze van tevoren toch echt het idee hadden dat ze het samen zouden doen komt de meeste zorg op hun schouders terecht en is het helemaal niet zo vanzelf sprekend dat de mannen meehelpen..
(niet dat de mannen niet gek zijn op hun kroost, ze zien gewoon het huishouden niet..)
kanttekening.. ik ben ook geen huishoudprinses.. als we het niet samen doen.. wordt het helemaal een huishouden van Jan Steen..
En over dat ik dan de juiste keuze heb gemaakt.. dat klinkt alsof ik mijn partner met mijn ratio heb uitgekozen.. Toevallig werd ik verliefd op de juiste man (die ik overigens al ruim 14 jaar ken)
of hij ook lief naar mij toe is? ik open er een topic over.. of denk je dat ik dat onder dwang doe van mijn zilverrug? (toegegeven, hij vertoond enige gelijkenissen maar ruikt een stuk beter).
Maar goed, het leek mij leuk om mijn gevoelens eens op het forum te zetten en (ervaringen) te delen met anderen..
En leuk is het... :D
ik vind het ook leuk voor de cynici onder ons dat ze weer ergens een ei op kunnen leggen.. het is jullie van harte gegund!!!
dinsdag 22 mei 2007 om 12:56
Hahaha, ach ja, typisch inderdaad, zo lekker zittend achter de PC, kindje is aan het slapen, de vuile was blijft wel liggen, kopje thee erbij, Belspelletje op de achtergrond, Ja, ik zit inderdaad ook zo, maar vind het veel gezelliger om dan leuk te zijn en niet cynisch, ik baal namelijk ook niet van mijn leven!!
Shyte; ik vind het ook leuk om te lezen!!!
dinsdag 22 mei 2007 om 13:03
Ben het helemaal met je eens hoor Shyte! Ik zie om me heen ook genoeg mannen/vaders die alleen de leuke dingen met hun kinderen doen. Ik heb ook een vent die niet alleen met hem gaat voetballen. En hij vertelt ook aan iedereen die het maar wil horen hoe goed ik het doe. Dan mag het van hem ook weleens gezegd worden!! Geniet van je gezin!
dinsdag 22 mei 2007 om 13:10
wat jammer dat een aantal cynische mensen bij een topic wat zo mooi en lief bedoeld is altijd hun kritische kanttekeningen moeten laten horen. Ik noem de dag dat mijn man thuis is ook niet oppassen, het was mij ook opgevallen, maar ik vond het niet nodig om er wat over te zeggen omdat de strekking volledig duidelijk is wat mij betreft.
Ode aan shyte, wat heb je het mooi omschreven. Ik ben het er helemaal mee eens.
Laatst was de oma van mijn man bij ons. Onze zoon (20 weken) moest een schone luier. Mijn lief pakt hem op en loopt naar het aankleedkussen om hem te verschonen. Oma helemaal vol bewondering dat mijn man dat kan. Zo grappig.
Ode aan shyte, wat heb je het mooi omschreven. Ik ben het er helemaal mee eens.
Laatst was de oma van mijn man bij ons. Onze zoon (20 weken) moest een schone luier. Mijn lief pakt hem op en loopt naar het aankleedkussen om hem te verschonen. Oma helemaal vol bewondering dat mijn man dat kan. Zo grappig.
dinsdag 22 mei 2007 om 13:13
Ja, haha, inderdaad, leuk, de cynici hebben hier een fieldtrip.
Even nog een kanttekening van deze cynica: mijn kindjes liggen niet op bed, ze zijn niet ziek thuis, zoals ik (ik lig ook niet op bed, dat lijkt me duidelijk, had ik wel moeten doen) maar zitten op school. Anders krijg ik problemen, ze zijn nl. inmiddels 8 en 9 jaar oud. Nee, hier zitten niet alleen moeders van baby's. En misschien ben ik daarom wel wat kritischer dan de moeders, die nog ergens op hun roze wolk drijven. Kan best zijn.
En ja, ik denk zéker dat je, ook als je met je gevoel een partner kiest, toch vaak een partner kiest die bij je past. En.. anders pas je je aan elkaar aan. Aan elkaars waarden en normen, ideeën en eigenaardigheden.
Kennelijk lukt dat niet altijd. Misschien hielp het bij mij dat ik geleerd had van vorige fouten qua relaties, dat ik dit keer gevoelsmatig de goede vent koos. Dat kwam dan mooi uit :D
Is toch fijn, dat de veer die je in je vent z'n r... stak, uiteindelijk ook bij jezelf terecht komt!
(niet letterlijk... ik zie moeizame standjes voor me, ineens)
Even nog een kanttekening van deze cynica: mijn kindjes liggen niet op bed, ze zijn niet ziek thuis, zoals ik (ik lig ook niet op bed, dat lijkt me duidelijk, had ik wel moeten doen) maar zitten op school. Anders krijg ik problemen, ze zijn nl. inmiddels 8 en 9 jaar oud. Nee, hier zitten niet alleen moeders van baby's. En misschien ben ik daarom wel wat kritischer dan de moeders, die nog ergens op hun roze wolk drijven. Kan best zijn.
En ja, ik denk zéker dat je, ook als je met je gevoel een partner kiest, toch vaak een partner kiest die bij je past. En.. anders pas je je aan elkaar aan. Aan elkaars waarden en normen, ideeën en eigenaardigheden.
Kennelijk lukt dat niet altijd. Misschien hielp het bij mij dat ik geleerd had van vorige fouten qua relaties, dat ik dit keer gevoelsmatig de goede vent koos. Dat kwam dan mooi uit :D
Is toch fijn, dat de veer die je in je vent z'n r... stak, uiteindelijk ook bij jezelf terecht komt!
(niet letterlijk... ik zie moeizame standjes voor me, ineens)
Later is nu
dinsdag 22 mei 2007 om 15:40
Hahaha, ach ja, typisch inderdaad, zo lekker zittend achter de PC, kindje is aan het slapen, de vuile was blijft wel liggen, kopje thee erbij, Belspelletje op de achtergrond, Ja, ik zit inderdaad ook zo, maar vind het veel gezelliger om dan leuk te zijn en niet cynisch, ik baal namelijk ook niet van mijn leven!!
Shyte; ik vind het ook leuk om te lezen!!!
Belspelletje op de achtergrond? kijk maar uit want als ik ergens recalcitrant en cynisch van wordt ....
Shyte; ik vind het ook leuk om te lezen!!!
Belspelletje op de achtergrond? kijk maar uit want als ik ergens recalcitrant en cynisch van wordt ....
dinsdag 22 mei 2007 om 16:10
k... was het nou krokus of kokos? tsk.. lezen kan ze ook al niet
afijn: het simpelste zou zijn de billen tegen elkaar, denk ik? :D
las, dankzij citronella, het stukje over belspelletjes nog even door en wil er nog 1 ding aan toevoegen: Ik baal ook zéker niet van mn leven, echt niet! Maar daarom kan ik nog wel cynisch/kritisch zijn, zo af en toe, hoor. bést wel ;)
afijn: het simpelste zou zijn de billen tegen elkaar, denk ik? :D
las, dankzij citronella, het stukje over belspelletjes nog even door en wil er nog 1 ding aan toevoegen: Ik baal ook zéker niet van mn leven, echt niet! Maar daarom kan ik nog wel cynisch/kritisch zijn, zo af en toe, hoor. bést wel ;)
Later is nu
dinsdag 22 mei 2007 om 16:45
Haha Dreamer, ik ook hoor, zou ook niet best zijn. Vind het gewoon jammer dat sommige mensen katten om het afkatten maar er dan niets zinnigs aan toevoegen, een anti-ode ofzo, dat zou ik dan echt cynisch vinden! :D
Er was ook iemand die recalcitrant werd van belspelletjes, ik zou zeggen, gewoon blijven proberen, je komt vanzelf wel een keer in de studio!!! ;)
dinsdag 22 mei 2007 om 17:04
Is er een keer een leuk topic, dan krijg je direct het halve forum over je heen.
Het ontroert mij ook om te zien hoe mijn vriend met zijn 8 maanden oude dochter omgaat. Lekker in badje of samen onder de douche, lekker keten en lekker knuffelen. Voor moederdag hebben ze samen een tekening gemaakt voor mij... ja dat ontroert mij. En Shyte...wij boffen gewoon met onze mannetjes. En het zal best zo zijn dat het normaal is, maar daarom mag je er ook wel eens bij stil staan.
Mijn vriend zegt ook regelmatig tegen mij dat hij mij een goede moeder vindt. En dat vind ik toch wel erg fijn om te horen.
Het ontroert mij ook om te zien hoe mijn vriend met zijn 8 maanden oude dochter omgaat. Lekker in badje of samen onder de douche, lekker keten en lekker knuffelen. Voor moederdag hebben ze samen een tekening gemaakt voor mij... ja dat ontroert mij. En Shyte...wij boffen gewoon met onze mannetjes. En het zal best zo zijn dat het normaal is, maar daarom mag je er ook wel eens bij stil staan.
Mijn vriend zegt ook regelmatig tegen mij dat hij mij een goede moeder vindt. En dat vind ik toch wel erg fijn om te horen.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:01
Achja
ik word slechts 1x genoemd in het topic 'welke forummer zou je wel eens willen ontmoeten' Ik word geen één keer genoemd in een topic 'aan welke forummer heb je een hekel' (ga ik vanuit, ís zo'n topic er wel?)
dus ik dacht, ik 'loop' hier nu zo'n 7 jaar rond, laat ik mijzelf eens zichbaar maken, zo af en toe
ik zal jullie hier niet meer storen. Vond wel dat ik nuttige dingen zei, maar het wordt kennelijk niet gewaardeerd.
Wel fijn dat we hier allemaal blij zijn met onze mannen :D
ik word slechts 1x genoemd in het topic 'welke forummer zou je wel eens willen ontmoeten' Ik word geen één keer genoemd in een topic 'aan welke forummer heb je een hekel' (ga ik vanuit, ís zo'n topic er wel?)
dus ik dacht, ik 'loop' hier nu zo'n 7 jaar rond, laat ik mijzelf eens zichbaar maken, zo af en toe
ik zal jullie hier niet meer storen. Vond wel dat ik nuttige dingen zei, maar het wordt kennelijk niet gewaardeerd.
Wel fijn dat we hier allemaal blij zijn met onze mannen :D
Later is nu
dinsdag 22 mei 2007 om 23:10
Ik vind het fantastisch aan papa dat hij na 14 jaar absoluut geen kinderen te hebben gewild mij toch mijn enorme drammerige onredelijke doordrijfzin heeft gegeven. :) Op mijn dertigste verjaardag is hij "ervoor gegaan".
Hij heeft gevloekt toen ik na acht maanden zwanger bleek, hij heeft nog harder gevloekt toen de gyneacoloog zei dat het een jongetje werd (hij had een meisje besteld), en was direct na de geboorte de meest trotse papa van de wereld, die drie-en-een-half jaar al zijn betaald én onbetaald verlof, vakantie-uren, adv, overwerkuren, en andere vrije tijd in de verzorging van onze zoon heeft gestoken.
Tsja, hij verrekte het om kostwinner te worden, vandaar dat ik ook nog steeds werk.
Hij heeft gevloekt toen ik na acht maanden zwanger bleek, hij heeft nog harder gevloekt toen de gyneacoloog zei dat het een jongetje werd (hij had een meisje besteld), en was direct na de geboorte de meest trotse papa van de wereld, die drie-en-een-half jaar al zijn betaald én onbetaald verlof, vakantie-uren, adv, overwerkuren, en andere vrije tijd in de verzorging van onze zoon heeft gestoken.
Tsja, hij verrekte het om kostwinner te worden, vandaar dat ik ook nog steeds werk.
