Ode aan de papa..

Ik ben zo trots op mijn lieve vriend. Totaal geen ervaring met kinderen had hij toen ik hem leerde kennen, hij had er zelfs nog niet echt over nagedacht hoe het zou zijn mocht hij ooit vader worden.

En daar zaten we dan, kerstavond 2005 met een positieve test voor ons op tafel.

Ik geloof dat ik nog net iets harder (en langer) moest slikken dan hij.

Hij leefde met me mee, de eerste paar misselijke weken maar de hele zwangerschap ging voor hem pas leven toen we de eerste echo hadden en hij het hartje zag kloppen. Mijn stoere vent met de tranen in zijn ogen..

heel hard moesten we (lees hij, ik was de prinses op de erwt) werken  om ons huis op tijd klaar te krijgen voor de komst van ons kindje.. wat was hij soms moe en humeurig.. maar nooit te beroerd om iets lekkers voor mij te halen als ik daar zin in had of om me ergens naartoe te rijden..

soms zuchtte hij, als de hormonen me parten speelden, maar altijd deed hij dan zijn best om het me naar de zin te maken.. liet me razen, huilen, klagen om daarna een lekker kopje thee te zetten..

De hele zwangerschap hebben we samen gedaan.. alle afspraken was hij bij..

Geen vraag was hem vreemd hij was bereid alles te doen.... tot aan het scheren van mijn bikini lijn toe.. (kon het 1 niet meer zien en 2 was ik topzwaar.. als ik voorover hing viel ik om.. :P)

De enige keer dat hij binnen 5 minuten aangekleed naast zijn bed stond was toen ik hem wakker maakte met de mededeling dat we nu toch echt naar het ziekenhuis moesten omdat de weeen om de 5 minuten kwamen.. Dat was ook de eerste keer dat hij zonder koffie de deur uit ging.. normaal komt er pas na 3 bakken een zinnig woord uit..

 de bevalling... Mijn bikkel, kan niet goed tegen bloed.. en toch bij de keizersnee aanwezig..

Wat was hij trots op zijn zoon..



En wat is hij een goede papa!!  De eerste week was hij nog onzeker, rende van hot naar her.. Onze hulp heeft hem ook hard aan het werk gezet..Hij kan dan nu ook luiers omdoen als de beste.. Staat op vrije dagen als eerste op zodat ik kan blijven liggen.. en doet zijn aandeel in het huishouden..

Op dagen dat ik werk is hij thuis en past op.. En ik weet dat ze dan de grootste lol hebben samen.. Ik geniet van de verhalen die hij verteld over dat ze samen zijn

gaan wandelen en avonturen beleven.. 9oevr lieveheersbeestjes en vrouwen die hun aandacht vragen, over poezen die kunstjes doen en koeien die zijn uitgelachen, over de vermeende kusjes die hij van ons zoontje heeft gekregen en hoeveel herrie e hebben gemaakt etc..)  of op de grond hebben liggen

keten, zoals mijn lief dat noemt..



ook al heeft hij het dan heel soms moeilijk en zijn er dagen dat hij uren met zoonlief op de arm moet lopen.. hij doet het, met heel veel plezier..

Ik ben blij dat hij ook vind dat je een baby niet hoeft te laten huilen, fijn dat we op 1 lijn zitten.. Blij dat hij mij steunt in het geven van bv.. en nu na 8 maanden nog steeds vind dat het de normaalste zaak van de wereld is (hoewel mijn schoonmoeder laatst toch bij hem polste hoe lang ik nog van plan was om ermee door te gaan.. En lief, provocatief als hij is zei dat dat nog wel 2 jaar kon zijn.. Waarop zij even stil was en daarna zei dat ze een documentaire had gezien waarin een vrouw haar 9 jaar oude kind nog bv en dat ze blij was dat ik voor die tijd wel zou stoppen... hihi)

Grappig hoe verontwaardigd hij is als iemand zonder duidelijke reden (en dat kan van alles zijn) bv niet eens een kans geeft terwijl hij een jaar geleden nog niet eens wist wat toeschietreflex was.. Of dat mijn borsten zo groot zouden worden..;)

Ons zoontje is gek op zijn papa, begint te stralen als hij hem ziet.. En daar ben ik zo blij om..

Ik heb het zo getroffen, hield zo veel van mijn vriend.. en ben alleen nog maar meer van hem gaan houden nu ons zoontje er is, en ik zie wat een topvader hij is Ondanks dat hij hem soms ondersteboven houdt, ollies doet met de kinderwagen, wortel op zijn neus smeert en hem met de massageolie de meeste foute kapsels geeft en dat zijn slecht enkele voorbeelden...;). heeft zoonlief echt echt echt een SUPERPAPA!!.

 

beetje een lang intro.. maar hoe doen de papa's aan jullie kant het (het vaderen bedoel ik..:P)

valt het mee?

tegen?

meer odes?



liefs Shyte

geweldig bericht Moppetoet!

Het is natuurlijk erg lekker als iemand volwassen genoeg blijkt de zorg van de kinderen met je te willen delen.

Ik snap alleen de ophef niet.

Alsof je als vrouwvantegenwoordig nog steeds god op je blote knietjes mag danken dat een vent dat doet.



Wisten jullie dat voor en in het begin van de industriele revolutie (de tijd dat mensen werkelijk -ver- van huis gingen werken) het de normaalste zaak van de wereld was dat een man ook zijn ouderschapbijdrage deed?

Mannen met bijv winkels lunchten gewoon thuis, dat dus in hetzelfde pand zat, en hadden veel met de kinderen te maken. Mannen van het land droegen ook gewoon hun steentje bij in het huishouden, zoals de vrouw haar steentje bijdroeg op het land. De kinderen waren dan direct om beiden heen.

Dus pas de laatste pakkumbeet 180 jaar is er een zg 'traditionele rolverdeling' ingeslopen, waardoor jullie schijnbaar denken dat het niet-man-eigen is, het verzorgen van kroost.

En dat is het dus wel.



In mijn ogen is het daarom pure luiigheid van een man om de zorg aan de vrouw over te laten. Geef toe, jij zit toch ook niet echt te wachten op een strontluier, of wel?

En daarom niets bijzonders als hij het wel zelf doet.

De theorie over de evolutie is beschreven door Darwin in het beroemde boek "On the origin of Species. De struggle for life (strijd om te overleven) werd door Darwin gezien als de drijvende kracht achter het ontstaan en het veranderen van soorten. De essentie van de theorie van Darwin was dat organismen (waaronder dus ook de mens) door natuurlijke selectie veranderingen ondergaan. De soort past zich aan naar de omstandigheden doordat een individu die een bepaalde eigenschap heeft wel zal overleven terwijl anderen die niet zo goed aangepast zijn aan de leefomstandigheden niet overleven. Doordat de mens een sociaal wezen is dat al vroeg in gemeenschappen ging samenwonen (c.a. 3 miljoen jaar geleden) ontstond er ook een specialisatie tussen mannen en vrouwen. De mannen en vrouwen die het best aangepast waren aan die omstandigheden zorgden voor gezond nageslacht waardoor er ook een specialisatie in de hersenen van mannen en vrouwen ontstond. Aangezien de menselijke soort al c.a. 3 tot 5 miljoen jaar op deze aarde voorkomt hebben zich in deze periode tussen de 200.000 en 300.000 generaties hun genen doorgegeven en een natuurlijke selectie veroorzaakt.

Aangezien er in de oertijd een verdeling van taken tussen de mannen en vrouwen bestond, kunnen we aannemen dat hieruit niet alleen een fysieke maar ook een psychische specialisatie ontstaan is De mannelijke jagers specialiseerden zich in langdurige achtervolgingen en leerden zich te kunnen concentreren op lange termijn doelen. Ze leerden om zich met één enkel probleem bezig te houden en bijzaken te negeren. Ook moesten ze hun ruimtelijke oriëntatie verbeteren voor het rondtrekken voor de jacht en het inschatten van de afstand van een speer of pijl. De vrouw moest in de oertijd vooral aan verschillende dingen tegelijk kunnen denken en alles gelijktijdig kunnen organiseren. Ze moesten de groep in de gaten houden en op alle mogelijke gevaren van buitenaf letten. De specialisatie van vrouwen was dus sociale organisatie en communicatie. Er ontstond dus een verschillende specialisatie in de hersenen van mannen en vrouwen.maar dat vergeet je even voor het gemak...

Weet je, ik heb dit topic gestart omdat we een niet zo leuke periode met ons zoontje achter de rug hebben (waarin we erachter kwamen dat hij een vorm van een waterhoofd heeft) wat ons erg onzekere maanden en verdriet heeft opgeleverd.

het is niet meer dan logisch dat er nu (nu blijkt dat het allemaal meevalt) een periode is aangebroken waarin ik meer waardeer wat ik allemaal heb (een "gezond" kind, een vriend/vader die van ons houdt en van wie ik hou, een leuk huis, leuke baan). Ik ben het topic niet gestart om een discussie te openen over het verschil tussen mannen en vrouwen of hoe vanzelfsprekend het is dat ze de zorg delen. Ik ben het gestart omdat ik overliep van emoties.