Kinderen
alle pijlers
Oefenen hoe door te zetten
maandag 10 juni 2024 om 09:04
Onze zoon (9) is slim, grappig, maar ook lui. Behalve schermtijd en voetbal interesseren niet zo veel dingen hem. Spelen met speelgoed doet hij eigenlijk al een tijd niet meer. We proberen hem regelmatig ergens in te interesseren, maar wat ons dan opvalt is dat hij niet doorzet. Samen iets timmeren? Hij roept al snel dat hij het niet kan of dat het onmogelijk is. Samen koken? Ook dan haakt hij snel af als het even moeilijker gaat. Een touw uit de knoop halen? Wordt meestal ook niet afgemaakt. Volgens mij is hij niet faalangstig ofzo, maar 'gewoon' lui en heeft hij er snel geen zin meer in. Heeft iemand tips om hem iets meer doorzettingsvermogen bij te brengen? Of hoort dit ook bij de leeftijd?
maandag 10 juni 2024 om 09:08
Ja stop ze op typeles. Heb ik met al mijn kinderen rond die leeftijd gedaan gewoon online programma
Dat gaat onherroepelijk verschrikkelijk frustreren hoe slim je kindje ook is. En ze mogen niet stoppen. Ze moesten toch om de dag vaste 15 of 20 min oefenen.
Bepaald moment zijn ze door de rotperiode heen en dan zijn ze allemaal blij
Dit of muziekles kan je ook doen maar geeft meer herrie.
Dat gaat onherroepelijk verschrikkelijk frustreren hoe slim je kindje ook is. En ze mogen niet stoppen. Ze moesten toch om de dag vaste 15 of 20 min oefenen.
Bepaald moment zijn ze door de rotperiode heen en dan zijn ze allemaal blij
Dit of muziekles kan je ook doen maar geeft meer herrie.
maandag 10 juni 2024 om 09:16
Grappig, aan typeles had ik nog helemaal niet gedacht! Muziekles wel even overwogen.
Als hij afhaakt of opgeeft, probeer ik eerst hem te vragen welke oplossing hij ziet om het af te maken, maar meestal schiet hij meteen in de paniek/frustratiestand en zegt hij niet zoveel 'rationeels' meer. Dan probeer ik een oplossing aan te dragen en samen verder te gaan.
Als hij afhaakt of opgeeft, probeer ik eerst hem te vragen welke oplossing hij ziet om het af te maken, maar meestal schiet hij meteen in de paniek/frustratiestand en zegt hij niet zoveel 'rationeels' meer. Dan probeer ik een oplossing aan te dragen en samen verder te gaan.
maandag 10 juni 2024 om 09:18
Hij is wel heel competitief, maar volgens mij niet faalangstig. Maar zeker weten doe ik dat niet. Op het eerste oog lijkt het laksheid / luiheid / desinteresse.
froggyp wijzigde dit bericht op 10-06-2024 09:19
Reden: Typo
Reden: Typo
0.25% gewijzigd
maandag 10 juni 2024 om 09:21
Ik heb niet veel verstand van kinderen, maar wat je net vertelt klinkt toch helemaal niet als laksheid, luiheid of desinteresse?
maar meestal schiet hij meteen in de paniek/frustratiestand
rondstruiner1 wijzigde dit bericht op 10-06-2024 09:22
0.22% gewijzigd
maandag 10 juni 2024 om 09:22
Ik had het hier pas ook met anderen over. Ik help wel eens bij knutselmiddag bij de speeltuinvereniging en daar zijn ook (veel) kinderen die makkelijk afhaken.
Wij vroegen ons af waarom kinderen wel heel lang kunnen gamen, ook als het niet meteen lukt maar niet kunnen doorzetten om te leren figuurzagen of borduren.
Wij vroegen ons af of dat te maken heeft met het instant applaus en de instant beloning die in die games zit. Bij fysieke activiteiten is de beloning meestal pas het eindresultaat en het applaus het compliment van de 'juf' of ouders.
Zijn kinderen te gewend geraakt aan al die beloning van games?
Bij games staat er ook wel ergens iets de aandacht te trekken als je even niet meteen ziet hoe het verder moet. In real life moet je zelf even 'porrellen'. Kunnen kinderen nog 'porrellen'?
Wij vroegen ons af waarom kinderen wel heel lang kunnen gamen, ook als het niet meteen lukt maar niet kunnen doorzetten om te leren figuurzagen of borduren.
Wij vroegen ons af of dat te maken heeft met het instant applaus en de instant beloning die in die games zit. Bij fysieke activiteiten is de beloning meestal pas het eindresultaat en het applaus het compliment van de 'juf' of ouders.
Zijn kinderen te gewend geraakt aan al die beloning van games?
Bij games staat er ook wel ergens iets de aandacht te trekken als je even niet meteen ziet hoe het verder moet. In real life moet je zelf even 'porrellen'. Kunnen kinderen nog 'porrellen'?
maandag 10 juni 2024 om 09:29
Als het op zo veel verschillende vlakken gelijk naar paniek/frustratie gaat, welke kern zit daar dan onder?FroggyP schreef: ↑10-06-2024 09:16Grappig, aan typeles had ik nog helemaal niet gedacht! Muziekles wel even overwogen.
Als hij afhaakt of opgeeft, probeer ik eerst hem te vragen welke oplossing hij ziet om het af te maken, maar meestal schiet hij meteen in de paniek/frustratiestand en zegt hij niet zoveel 'rationeels' meer. Dan probeer ik een oplossing aan te dragen en samen verder te gaan.
Ik heb het bv bij wiskunde, snap ik geen zak van is echt moeilijk voor me. Maar met een ander onderwerp kan ik even vastlopen zonder gelijk in de paniek te schieten, de ruimte om naar oplossingen te kijken is er dan nog.
maandag 10 juni 2024 om 09:37
Ik herken dit van mijn dochter. Zelfs haar leraar zei dat ze een ‘fixed mindset’ had - ofwel: als ik het niet meteen kan, dan kan ik het niet. Dat uitte zich vooral bij toetsen: als ze het antwoord niet meteen wist vulde ze gehaast maar wat in om klaar te zijn.
We hebben als advies gekregen haar veel meer te prijzen voor inzet dan resultaat en uit te leggen dat als ze iets niet kan, ze het nog niet kan, maar wel kan leren.
Typeles doet dit ook wel inzien, ze boekt kleine stapjes vooruitgang en dat motiveert. En ik leg uit ‘als je elke dag 1 procent harder kunt rennen, dan kun je op je volgende verjaardag bijna iedereen voorbij!’
Tot slot: mijn man heeft twee keer een fietsweekend (met de tent) ondernomen. Hij daagt haar uit en prijst haar dan echt om het doorzetten, de afstand is niet relevant. Erna pizza’s eten, en een heel trots meisje zien.
We hebben als advies gekregen haar veel meer te prijzen voor inzet dan resultaat en uit te leggen dat als ze iets niet kan, ze het nog niet kan, maar wel kan leren.
Typeles doet dit ook wel inzien, ze boekt kleine stapjes vooruitgang en dat motiveert. En ik leg uit ‘als je elke dag 1 procent harder kunt rennen, dan kun je op je volgende verjaardag bijna iedereen voorbij!’
Tot slot: mijn man heeft twee keer een fietsweekend (met de tent) ondernomen. Hij daagt haar uit en prijst haar dan echt om het doorzetten, de afstand is niet relevant. Erna pizza’s eten, en een heel trots meisje zien.
maandag 10 juni 2024 om 09:44
Ik heb meer het idee dat bij knutselen en creatieve dingen er altijd iets gemaakt moet worden. Het gaat om het eindproduct en niet om het proces. Wanneer mogen kinderen zich nog lekker creatief uitleven en maakt het geen zak uit wat het eindproduct is. Dat wordt er bij de kleuters al uitgeslagen. Zelfs Lego is tegenwoordig alleen maar nabouwen uit een boekje.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑10-06-2024 09:22Ik had het hier pas ook met anderen over. Ik help wel eens bij knutselmiddag bij de speeltuinvereniging en daar zijn ook (veel) kinderen die makkelijk afhaken.
Wij vroegen ons af waarom kinderen wel heel lang kunnen gamen, ook als het niet meteen lukt maar niet kunnen doorzetten om te leren figuurzagen of borduren.
Wij vroegen ons af of dat te maken heeft met het instant applaus en de instant beloning die in die games zit. Bij fysieke activiteiten is de beloning meestal pas het eindresultaat en het applaus het compliment van de 'juf' of ouders.
Zijn kinderen te gewend geraakt aan al die beloning van games?
Bij games staat er ook wel ergens iets de aandacht te trekken als je even niet meteen ziet hoe het verder moet. In real life moet je zelf even 'porrellen'. Kunnen kinderen nog 'porrellen'?
Bij gamen probeer je ook maar wat en zijn er factoren ingebouwd om afhaken te voorkomen
maandag 10 juni 2024 om 09:48
Dit denk ik ook. Mijn dochter die snel opgeeft met ‘projecten’ kan uren en uren vrij spelen, knutselen en rommelen. Scheppen uit creativiteit is iets heel anders dan door moeten zetten. Het is voor mij vooral belangrijk dat ze leert dat ze als ze doorzet, dingen wel degelijk kan. Niet dat ze een taakvolger wordt.okkervil schreef: ↑10-06-2024 09:44Ik heb meer het idee dat bij knutselen en creatieve dingen er altijd iets gemaakt moet worden. Het gaat om het eindproduct en niet om het proces. Wanneer mogen kinderen zich nog lekker creatief uitleven en maakt het geen zak uit wat het eindproduct is. Dat wordt er bij de kleuters al uitgeslagen. Zelfs Lego is tegenwoordig alleen maar nabouwen uit een boekje.
Bij gamen probeer je ook maar wat en zijn er factoren ingebouwd om afhaken te voorkomen
maandag 10 juni 2024 om 09:50
Er is veel te vinden over de zogenaamde "leerkuil". Misschien kun je daar eens op googelen?
Dit is een willekeurige website hierover.
https://leerkriebels.nl/maak-het-leerpr ... -leerkuil/
Dit is een willekeurige website hierover.
https://leerkriebels.nl/maak-het-leerpr ... -leerkuil/
Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.
maandag 10 juni 2024 om 09:52
Als de handen groot genoeg zijn (toetsenbord) dan is typles ook leuk. Onze zoon vond het fijn om te leren typen op 9jarige leeftijd.
Hij kan tienvingerblind maar tegenwoordig is het vijfvingerblind met rechts en dan links een mobieltje in de hand...
Hij kan tienvingerblind maar tegenwoordig is het vijfvingerblind met rechts en dan links een mobieltje in de hand...
Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.
maandag 10 juni 2024 om 09:52
Heel erg mee eens. Ik had het vroeger ook en nu achteraf bleek het juist faalangst te zijn. Bleek ook dat ik ADHD (ADD vorm) heb en veel moeite heb om te beginnen met dingen. Werd vaak gezien als luiheid en pas 20+ jaar later lukt het me meestal om mezelf niet als lui te zien, en manieren te vinden om ermee om te gaan.
maandag 10 juni 2024 om 09:53
Doorzetten doet hij toch? Voetbal en schermtijd is toch waar hij nu zijn interesse in heeft?
Jij wil hem een knoop laten uithalen. Wil hij dat zelf ook?
Het start natuurlijk met een intrinsieke motivatie, hoe klein ook.
Daarna is het zo: heeft het nut?
Als het geen nut heeft, waarom zou je het dan doen? Pas als een knoop eruit halen nut heeft, omdat je dan jezelf hebt bevrijd / verder kunt / iets krijgt, is het van belang om door te zetten. Anders niet.
En ook:
Mag hij leren van zichzelf? Of kijkt hij ernaar (rubix cube bijvoorbeeld) en bedenkt dan dat hij het meteen moet kunnen, zonder oefenen? En als het niet lukt binnen de door hem gestelde/bedachte tijd, dat hij het dan aan de kant legt?
Onze zoon zit op muziekles. En dagelijks oefenen was in het begin reden tot ontzettend veel huilen, boos, smoezen, weetikveel. Terwijl hij zelf graag dit instrument wilde leren spelen. Nu zijn we inmiddels een jaar verder en gaat hij zelf oefenen en ook opnieuw als het verkeerd gaat, zonder dat wij het hoeven zeggen, omdat hij zelf het deuntje goed wil kunnen doen!
Jij wil hem een knoop laten uithalen. Wil hij dat zelf ook?
Het start natuurlijk met een intrinsieke motivatie, hoe klein ook.
Daarna is het zo: heeft het nut?
Als het geen nut heeft, waarom zou je het dan doen? Pas als een knoop eruit halen nut heeft, omdat je dan jezelf hebt bevrijd / verder kunt / iets krijgt, is het van belang om door te zetten. Anders niet.
En ook:
Mag hij leren van zichzelf? Of kijkt hij ernaar (rubix cube bijvoorbeeld) en bedenkt dan dat hij het meteen moet kunnen, zonder oefenen? En als het niet lukt binnen de door hem gestelde/bedachte tijd, dat hij het dan aan de kant legt?
Onze zoon zit op muziekles. En dagelijks oefenen was in het begin reden tot ontzettend veel huilen, boos, smoezen, weetikveel. Terwijl hij zelf graag dit instrument wilde leren spelen. Nu zijn we inmiddels een jaar verder en gaat hij zelf oefenen en ook opnieuw als het verkeerd gaat, zonder dat wij het hoeven zeggen, omdat hij zelf het deuntje goed wil kunnen doen!
doreia* wijzigde dit bericht op 10-06-2024 10:00
20.67% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 10 juni 2024 om 09:57
Bij mijn kind helpt het om dingen direct te benoemen, want als er een verborgen agenda lijkt te zijn haakt hij sowieso af.
Dus wij hebben aangegeven: We zien dat je nog niet zo goed bent in dingen afmaken. En we horen dat je wel heel weinig fouten maakt. Heb je ideeën over hoe je dat kan oefenen? (meestal is een gesprek op school de aanleiding, zo'n 10 minuten gesprek, daar zijn bij ons de kinderen ook bij aanwezig (regel van school) - dat gaat dus bijna niet over zijn resultaten, maar vooral over lukt het om je best te doen, lukt het om door te gaan als je iets moeilijk vindt. En op school hebben ze ook het credo: fouten maken = leren). De uitnodiging is ook altijd om leren leuk te maken, dus staat de vraag centraal, is er een leuke manier om iets te leren?
We hebben een lijstje op de koelkast met dingen die we belangrijk vinden, en als hij daar langere tijd op "tekortschiet", dan heeft dat soms consequenties voor zijn schermtijd (want dat is bij hem moeilijk om te beperken). Op dat lijstje staan dingen als: vervelen, plezier maken, buiten spelen, fouten maken. En af en toe 'mopperen we dan' grappend: is er deze week dan helemaal niks fout gegaan?! Zo houden we het luchtig, en proberen we de druk er af te halen.
Maar goed, bij mijn kind ligt er wel faalangst en perfectionisme aan ten grondslag - denken we tenminste.
Dus wij hebben aangegeven: We zien dat je nog niet zo goed bent in dingen afmaken. En we horen dat je wel heel weinig fouten maakt. Heb je ideeën over hoe je dat kan oefenen? (meestal is een gesprek op school de aanleiding, zo'n 10 minuten gesprek, daar zijn bij ons de kinderen ook bij aanwezig (regel van school) - dat gaat dus bijna niet over zijn resultaten, maar vooral over lukt het om je best te doen, lukt het om door te gaan als je iets moeilijk vindt. En op school hebben ze ook het credo: fouten maken = leren). De uitnodiging is ook altijd om leren leuk te maken, dus staat de vraag centraal, is er een leuke manier om iets te leren?
We hebben een lijstje op de koelkast met dingen die we belangrijk vinden, en als hij daar langere tijd op "tekortschiet", dan heeft dat soms consequenties voor zijn schermtijd (want dat is bij hem moeilijk om te beperken). Op dat lijstje staan dingen als: vervelen, plezier maken, buiten spelen, fouten maken. En af en toe 'mopperen we dan' grappend: is er deze week dan helemaal niks fout gegaan?! Zo houden we het luchtig, en proberen we de druk er af te halen.
Maar goed, bij mijn kind ligt er wel faalangst en perfectionisme aan ten grondslag - denken we tenminste.
zoccellia wijzigde dit bericht op 10-06-2024 10:04
Reden: Verduidelijking
Reden: Verduidelijking
26.23% gewijzigd
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
maandag 10 juni 2024 om 10:02
Misschien duidelijker tussenstappen of -doelen benoemen? In plaats van je meteen op het het eind te richten. “Think baby steps!” riep mijn Amerikaanse manager altijd.
Ik kan het ook niet hoor, doorzetten. Heb al snel genoeg van dingen als het niet makkelijk gaat. Om die reden ook een makkelijke studie gedaan en op het vwo alles altijd met de laagste cijfers gedaan. Nu op werk zoek ik ook altijd naar een shortcut, en lastige dingen schuif ik voor me uit, of pers ik er daags voor een deadline met hangen en wurgen doorheen, als het écht moet.
Ik kan het ook niet hoor, doorzetten. Heb al snel genoeg van dingen als het niet makkelijk gaat. Om die reden ook een makkelijke studie gedaan en op het vwo alles altijd met de laagste cijfers gedaan. Nu op werk zoek ik ook altijd naar een shortcut, en lastige dingen schuif ik voor me uit, of pers ik er daags voor een deadline met hangen en wurgen doorheen, als het écht moet.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 10-06-2024 10:05
81.58% gewijzigd
maandag 10 juni 2024 om 10:04
okkervil schreef: ↑10-06-2024 09:44Ik heb meer het idee dat bij knutselen en creatieve dingen er altijd iets gemaakt moet worden. Het gaat om het eindproduct en niet om het proces. Wanneer mogen kinderen zich nog lekker creatief uitleven en maakt het geen zak uit wat het eindproduct is. Dat wordt er bij de kleuters al uitgeslagen. Zelfs Lego is tegenwoordig alleen maar nabouwen uit een boekje.
Bij gamen probeer je ook maar wat en zijn er factoren ingebouwd om afhaken te voorkomen
In mijn geval gaat het om de vaardigheid. Kinderen maken pompons, wat die pompons dan worden maakt niet uit. Ze geven al op bij het knippen van de draadjes, want moeilijk. Bij figuurzagen gaat het om het zagen, maar bij krap tien centimeter zagen en twee gebroken zaagjes gooien ze de handdoek al in de ring.
De vaardigheid kiezen ze zelf.
maandag 10 juni 2024 om 10:06
Deze ontwikkeling herken ik niet zo? Lego is toch altijd met boekje geweest, maar het is nogal kind afhankelijk of dat ook is hoe je met lego speelt? Hier bouwen ze vooral eigen creaties, en dat zie ik bij vriendjes van mijn kinderen ook.okkervil schreef: ↑10-06-2024 09:44Ik heb meer het idee dat bij knutselen en creatieve dingen er altijd iets gemaakt moet worden. Het gaat om het eindproduct en niet om het proces. Wanneer mogen kinderen zich nog lekker creatief uitleven en maakt het geen zak uit wat het eindproduct is. Dat wordt er bij de kleuters al uitgeslagen. Zelfs Lego is tegenwoordig alleen maar nabouwen uit een boekje.
Bij gamen probeer je ook maar wat en zijn er factoren ingebouwd om afhaken te voorkomen
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
maandag 10 juni 2024 om 10:09
Klopt, wij waren thuis (jaren ‘80) juist fanatiek met het boekje aan het bouwen, daar zit toch ook de moeilijkheidsgraad per leeftijd in? Je had wel kinderen die vrije fantasie LEGO bouwden, maar die dingen wilden wij niet in onze lego-stad. Ging meteen weg, net vertrek van ons creatieve bezoek.
Schijnt ook dat er twee soorten LEGO-kinderen zijn, zij die het om het bouwen gaat, en zij die het om het spelen gaat als het bouwen klaar is.
maandag 10 juni 2024 om 10:12
Dit!
En daarnaast is bouwen van een bouwtekening ook een vaardigheid waarbij je leert doorzetten. Dat is nog best lastig voor veel kinderen.
Mijn kinderen hadden op school vrij-bouwen in de bouwhoek maar ook bouwen met voorbeelden op papier. Dat ruimtelijk inzicht heb je later bij rekenen ook weer nodig.
maandag 10 juni 2024 om 10:18
maandag 10 juni 2024 om 10:38
Hier zit misschien wel een deel van onze uitdaging. Als hij zich verveelt, gaat hij klieren (vaak: z'n broertje en zusje plagen). En dat eindigt in gegil en gekrijs en dat voorkom ik graag. Maar als we eenmaal door zo'n gil-momemt heen zijn, vindt hij uiteindelijk vaak toch wel iets om te doen, maar daar gaat wel een vrij lange tijd overheen (en zuigt bij mij alle energie weg).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
