Oefenen hoe door te zetten

Al eens aan co-operatieve spellen gedacht?

Wij worstelen hier ook mee met onze dochter. Een aantal dingen die we doen.
1. Het goede voorbeeld geven, dus zelf ook benoemen dat iets niet lukt en dat het frustrerend is maar dat we het toch gewoon nog een keer benoemen.
2. Laten zien dat wij ook fouten maken. Mijn kind is extreem bang dat ze een fout maakt en door te laten zien dat wij ook wel eens fouten maken ziet ze (soms) een ander perspectief
3. Prijzen op inzet en op doorzettingsvermogen en niet op resultaat, Ze kan heel veel dingen goed en dat zeggen we ook heus wel eens wat over, maar we hebben het vaker over haar inzet en dat we dat knap vinden.
4. Verwijzen naar haar eigen gevoel. Als ze iets doet wat ze moeilijk vind dan vragen we haar of ze ook trots is op zichzelf. Meestal is ze dat ook, op die manier proberen we haar intrinsiek te laten ervaren dat het de moeite waard is om door te zetten (maar ik weet niet of dit ook echt ergens op slaat).
5. We hebben haar juist wel laten gamen. Toen ze 4 was is ze begonnen met Mario Odyssey spelen, juist omdat je daar leert dat je dingen soms een aantal keer moet proberen voor het lukt. De regel was dat papa of mama het pas zou doen als ze het drie keer had geprobeerd (en soms moest ze de drie pogingen ook laten zien, dus dan moest het zelfs zes keer). En in het begin gingen we dan benoemen dat ze elke keer verder kwam, en later deed ze dat zelf en probeerde ze het ook een vierde en vijfde keer (en vroeg ons dan alsnog als het niet lukte...)
6. Verwijzen naar het resultaat van oefenen. We keken laatst een filmpje van een jaar geleden dat ze aan het voorlezen was, en ze kon zelf bijna niet geloven hoe "slecht" ze toen las. Ze vergeet heel snel hoe het was voor ze iets vaker probeerde.
7. We nemen haar serieus. Haar gevoelens en grenzen zijn haar gevoelens en grenzen en ik wil graag dat ze daar naar handelt. Dus als ze is niet wil dan proberen we samen een oplossing te bedenken zodat ze het niet hoeft te doen, of zodat ze het wel wil doen. Ze heeft heel sterk dat gevoel van autonomie nodig.
8. We leren haar om op zich zelf te vertrouwen en zich te realiseren dat ze meer kan dan ze soms denkt. We moedigen haar aan om dingen te proberen en doen heel laconiek als dingen niet gelijk lukken. En als het wel lukt dan prijzen we haar en haar inzet en vragen haar hoe het voelt voor zichzelf.

Ik zou nog even weg blijven bij de kwalificatie lui, en als hij dan wel lui is dat maar snel leren te accepteren. Sommige mensen hebben nou eenmaal behoefte aan meer stimulans dan anderen. En als je zoon dat niet zo veel heeft is het heel goed dat hij daar naar leert te handelen.

Owh en is er genoeg ruimte om dingen te doen waar hij goed in is?

Zeker met dingen als een typecursus en muziekles wordt je altijd maar weer je comfortzone uitgeduwd, terwijl het soms heel lekker is om gewoon een beetje in je comfortzone te chillen en het rustig aan te kunnen doen. Zeker als er op andere gebieden al veel energie van je wordt gevraagd.

Ik herken de frustratie/stress als niet meteen lukt van mijn dochter. Lastige combinatie van perfectionisme en faalangstig.
Op school heeft ze hulp gehad via schoolmaatschappelijk werk. Dat heeft haar heel erg geholpen. Ze leerde over fixie (fixed mindset) en growie.
Ook positief benaderen was helpend (wat goed dat je probeert, hard gewerkt, goed je best gedaan) en laten zien dat wij ook fouten maken.

Ik zie mezelf wel als lui. Als kind en als volwassene helemaal. Ik houd tot op heden nog echt niet van dingen die moeite kosten! Misschien zou het anders geweest zijn als ik als kind anders begeleid was, maar ach. Zo ben ik ook gewoon een beetje. Zie dit trekje bij diverse mensen in mijn familie.