Omgang dochters met hun vader (gescheiden)

Even spuien en wellicht dat iemand advies heeft hoe ik me hierin het beste op kan stellen.

In 2019 ben ik weggegaan bij mijn ex. Wij hebben samen 2 dochters (inmiddels 17 en 13 jaar). In 2023 is de scheiding uitgesproken en omgangsregeling vastgelegd. Per 2 weken zijn ze 8 dagen bij mij en 6 bij ex.

Met oudste is er al langere tijd sprake van een complexe relatie met vader. Oudste loopt al enige tijd bij psycholoog en hierin wordt dit ook veelvuldig meegenomen. Op een gegeven moment kwam oudste ermee dat zij de omgangsregeling liever aangepast zou hebben naar eenmaal per 2 weken een weekend bij vader. Dit was ook besproken met behandelaar. Ik heb dit toen aangegeven bij ex. Hierop heeft hij contact opgenomen met psycholoog want niet eens met aanpassing. Hij gaf aan open te staan voor gesprekken met behandelaar om tot betere relatie te komen. Zo gezegd, zo gedaan. Omgangsregeling bleef zoals het was.
Tegen mij zeiden beide dochters niet veel over hun vader. Wel eens losse opmerking dat “papa weer boos was” maar inhoudelijk weinig.

Afgelopen week kwam jongste echter bij mij en, zij is normaal heel gesloten, zij barstte los. Enkele voorbeelden die zij noemde:
- Oudste wordt door ex en nieuwe vriendin belachelijk gemaakt omdat zij middelbare school niet afgerond heeft (psychische problematiek)
- Vriend van oudste heeft een neuspiercing en wordt volledig afgemaakt daarom (ziet er niet uit, lelijk, daar val je toch niet op etc)
- Bij alles wat dochters eten, beiden hebben ondergewicht, wordt gewezen door nieuwe vriendin op calorieën en dat je toch geen dingen eet die dik maken.
- Bij jongste is er sprake van gymnasium 2 nog een keer doen. Jongste kampt met ASS en erge faalangst, hierdoor hoog verzuim (overprikkeling met name) en lege toetsblaadjes inleveren wegens black-out. Ex is hier faliekant op tegen, ze moet overgaan en maar heel veel bijles nemen. Jongste in tranen want bijlessen lossen het probleem niet op, de stof is het probleem namelijk niet. (jongste start bijna met therapie overigens)
- Nieuwe vriendin schreeuwt veel, met name tegen haar kinderen maar bemoeit zich ook steeds meer met dochters op negatieve wijze. (Ex en zij wonen niet samen, hebben nu ongeveer 3 jr een relatie)
- Jongste geeft aan echt op bezoek te zijn daar. Als vriendin er is, zijn ex en zij samen aan het praten. Als vriendin er niet is, wordt er niets gezegd. Ze mogen niet boven zitten want ongezellig. Dus het is vooral stil.

Ik heb nu gezegd dat ze samen, dus beide dochters, moeten bespreken wat ze nu willen qua omgang. Dat ik er voor ze ben maar niet kan beslissen voor ze. Want, zo geeft jongste aan, ze vindt het zielig voor papa als ze minder daarheen gaan. Ze vinden het dus heel lastig, het blijft natuurlijk hun vader.

En ik vind dit zo moeilijk. Ex wil geen contact met mij, neemt mijn telefoontjes ook niet op en reageert niet tot nauwelijks op e-mails.

Iemand advies?

Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Fijn dat omgang in elk geval intact is gebleven. Ook al is het niet zoals je had gehoopt.
Hebben jouw kinderen er inmiddels ook vrede mee kunnen krijgen?

Het blijft gewoon lastig. Dit is niet wat ik had gewild of voorzien. Ik blijf hopen dat ex er anders in komt te staan ooit, hij blijft alles zien als een strijd lijkt het wel.