Kinderen
alle pijlers
Ongeduldig wachten op de bank
zondag 20 april 2008 om 17:30
Terwijl mijn kleine mannetje weer eens mijn ribben blauw schopt en probeert ruimte te creeeren in een buik die nu eenmaal krap begint te worden in week 36, zit ik de zoveelste berg tijdschriften door te werken.
Na ongeveer zes weken bed/bank rust en veel pijn vanwege reuma en bekkeninstabiliteit ben ik het wachten zat. Maar ja de natuurlijk laat zich niet dwingen en mijn ventje heeft het nog erg naar zijn zin in zijn krappe hutje.
Ik denk steeds dat ik blij en dankbaar moet zijn voor alles wat goed gaat en dat ik niet zo ontevreden of ongeduldig moet zijn. Maar ik ben niet blij en dankbaar meer, ik ben het zat en wordt depri van de afhankelijkheid. Niets zelf kunnen en de inbreuk die dat doet op je zelfbeschikking is zeer schadelijk voor mijn zelfvertrouwen.
Mijn man is lief en geduldig, hij doet zijn best en pleit voor volhouden en "straks ben je dit allemaal vergeten"
Maar ik voel me zelf langzaam veranderen in een zeurende, huilende depri gevangene. Gevangen in mijn lijf, dat werk weigert en mij een schuldgevoel bezorgd.
Ik voel me schuldig tegenover mijn kleine mannetje, zijn moeder is het zwanger zijn zat. Straks straal ik dat ook uit als hij er eenmaal is. Of nog erger hij voelt het nu al als een afwijzing.
Natuurlijk weten mijn rationele universitair geschoolde hersenen wel beter maar helaas zijn die ergens de afgelopen weken overgenomen door een zeer irrationele stroom van hormonen. Angst en domme gedachten regeren mijn verweekte brein.
Veel te veel tijd om na te denken en te weinig mogelijkheden om ze om te zetten in nuttige acties zoals keukenkastjes poetsen en andere nesteldrang dingen. Die ik wel wil maar niet kan doen.....
Voordat het een heel verdrietig verhaal wordt, zal ik er een eind aan breien. Ik moet nog vier weken geduld hebben en dat zal heus wel lukken maar soms ben ik het gewoon meer dan zat!!
Charlie
Na ongeveer zes weken bed/bank rust en veel pijn vanwege reuma en bekkeninstabiliteit ben ik het wachten zat. Maar ja de natuurlijk laat zich niet dwingen en mijn ventje heeft het nog erg naar zijn zin in zijn krappe hutje.
Ik denk steeds dat ik blij en dankbaar moet zijn voor alles wat goed gaat en dat ik niet zo ontevreden of ongeduldig moet zijn. Maar ik ben niet blij en dankbaar meer, ik ben het zat en wordt depri van de afhankelijkheid. Niets zelf kunnen en de inbreuk die dat doet op je zelfbeschikking is zeer schadelijk voor mijn zelfvertrouwen.
Mijn man is lief en geduldig, hij doet zijn best en pleit voor volhouden en "straks ben je dit allemaal vergeten"
Maar ik voel me zelf langzaam veranderen in een zeurende, huilende depri gevangene. Gevangen in mijn lijf, dat werk weigert en mij een schuldgevoel bezorgd.
Ik voel me schuldig tegenover mijn kleine mannetje, zijn moeder is het zwanger zijn zat. Straks straal ik dat ook uit als hij er eenmaal is. Of nog erger hij voelt het nu al als een afwijzing.
Natuurlijk weten mijn rationele universitair geschoolde hersenen wel beter maar helaas zijn die ergens de afgelopen weken overgenomen door een zeer irrationele stroom van hormonen. Angst en domme gedachten regeren mijn verweekte brein.
Veel te veel tijd om na te denken en te weinig mogelijkheden om ze om te zetten in nuttige acties zoals keukenkastjes poetsen en andere nesteldrang dingen. Die ik wel wil maar niet kan doen.....
Voordat het een heel verdrietig verhaal wordt, zal ik er een eind aan breien. Ik moet nog vier weken geduld hebben en dat zal heus wel lukken maar soms ben ik het gewoon meer dan zat!!
Charlie
maandag 21 april 2008 om 17:14
He dames,
Dat doet een mens goed zo veel lieve woorden en begrip!!
Ik ben blij dat er meer zijn die het niet zo leuk vinden die laatste weken. Ook al klinkt dat niet zo aardig.
Ik heb jullie advies opgevolgt en ben lekker in de tuin gaan zitten vandaag. Dat heeft een verbrande neus en een glimlach opgeleverd dus dat lijkt me goed!!
Mijn mannetje heeft vandaag een wiebeldag, als of hij wil zeggen, je kan wel mopperen maar ik zit er lekker toch nog!
Het genieten gaat vast beter als ik het ook af en toe stom mag vinden van mezelf........
Charlie
Dat doet een mens goed zo veel lieve woorden en begrip!!
Ik ben blij dat er meer zijn die het niet zo leuk vinden die laatste weken. Ook al klinkt dat niet zo aardig.
Ik heb jullie advies opgevolgt en ben lekker in de tuin gaan zitten vandaag. Dat heeft een verbrande neus en een glimlach opgeleverd dus dat lijkt me goed!!
Mijn mannetje heeft vandaag een wiebeldag, als of hij wil zeggen, je kan wel mopperen maar ik zit er lekker toch nog!
Het genieten gaat vast beter als ik het ook af en toe stom mag vinden van mezelf........
Charlie
maandag 21 april 2008 om 17:22
ik had zoiets van, mijn lijf voelt stom, ik ben moe, ik moet elk half uur plassen, mijn ribben doen pijn en ik heb maagzuur, (klinkt wel erg negatief dit, maar even kort samengevat), maar daarom moeten de dingen die ik doe juist echt leuk zijn en kan ik daar wel van genieten. En heb jij even mazzel met dit mooie weer!
maandag 21 april 2008 om 20:07
Tuurlijk mag je het ook af en toe stom vinden, dat vind ik ook. Doet niets af aan het feit dat ik superblij ben met dit kindje. Iedereen die een zwangerschap heeft zonder enkele kwaal en fluitend de bevalling ingaat heeft m.i. geluk gehad. Toch denk ik dat dit er maar weinigen zijn. Al heeft de een in meerdere mate kwalen dan de ander.
Fijn dat je vandaag hebt kunnen genieten!!!
Deze week blijft het mooi weer als het goed is.
Fijn dat je vandaag hebt kunnen genieten!!!
Deze week blijft het mooi weer als het goed is.
