Kinderen
alle pijlers
ons kindje tijdens bevalling overleden
woensdag 25 juli 2007 om 12:47
Hallo
Het is voor het eerst dat ik op deze forum terechtkom, misschien zoek ik steun, herkenning of is het een stukje rouwverwerking van mijn lieve zoontje Xander.
Ik had een zorgeloze zwangerschap, de 20 weken echo was prachtig. Bij de verloskundige op controle bij de 30 weken stuurde ze ons door. Mijn buik had een uitzetting als van 40 weken zwangerschap. Zelf grapte we nog tegen elkaar dat er misschien 2 baby´s in mn buik zaten,
Bij de gyn. zagen we hem schrikken en hij stuurde ons gelijk door naar een collega. Wij hadden goed door dat er iets niet goed was. Een uur moeten wachten, dat was echt vreselijk. Het besef dat je allerliefste bezit iets mankeert, maar wat??
Bij de andere gyn. vroegen we of hij alles eerlijk wilde zeggen, ons kindje bleek een hersentumor ( teratoom) te hebben. Afgrijselijk nieuws, ik werd misselijk en akelig en kon alleen maar bidden. De gyn. gaf aan om ons kindje te halen maar dat er zoiezo geen overlevingskansen waren, maar dat wilde ik niet. Ik koesterde het denk ik nu, het had het zo goed. Het leefde onder mijn hart.
We gingen de medische molen in in het Erasmus te rotterdam. Twee weken later kregen we een MRI-scan, mn buik kon net in de tunnel, toen schrok ik wel. De tumor was toch niet zo explosief gegroeit? Dat was op een maandag, 30 artsen en specialisten hadden dinsdagavond een overleg, maar we werden om 10 voor 6 s´avonds al gebeld dat ik devolgende direct moest komen om te bevallen. Wat een schok was dat, maarkhad inmiddels erge pijn,mn ribben leken wel gebroken en khad het erg benauwd. Maar mn kindje leefde nog, khad het nog bij me..
De bevalling was vreselijk, het lag in een stuitligging. Maar voordat de billen kwamen zat het hoofdje al in mn bekken vast. Na 55 min persween te hebben opgevangen lukte ze het eindelijk om het hoofdje te puncteren.
Mn lieve Xander overleed toen.
6 pond en 48cm, waarom, waarom waarom.
Het is voor het eerst dat ik op deze forum terechtkom, misschien zoek ik steun, herkenning of is het een stukje rouwverwerking van mijn lieve zoontje Xander.
Ik had een zorgeloze zwangerschap, de 20 weken echo was prachtig. Bij de verloskundige op controle bij de 30 weken stuurde ze ons door. Mijn buik had een uitzetting als van 40 weken zwangerschap. Zelf grapte we nog tegen elkaar dat er misschien 2 baby´s in mn buik zaten,
Bij de gyn. zagen we hem schrikken en hij stuurde ons gelijk door naar een collega. Wij hadden goed door dat er iets niet goed was. Een uur moeten wachten, dat was echt vreselijk. Het besef dat je allerliefste bezit iets mankeert, maar wat??
Bij de andere gyn. vroegen we of hij alles eerlijk wilde zeggen, ons kindje bleek een hersentumor ( teratoom) te hebben. Afgrijselijk nieuws, ik werd misselijk en akelig en kon alleen maar bidden. De gyn. gaf aan om ons kindje te halen maar dat er zoiezo geen overlevingskansen waren, maar dat wilde ik niet. Ik koesterde het denk ik nu, het had het zo goed. Het leefde onder mijn hart.
We gingen de medische molen in in het Erasmus te rotterdam. Twee weken later kregen we een MRI-scan, mn buik kon net in de tunnel, toen schrok ik wel. De tumor was toch niet zo explosief gegroeit? Dat was op een maandag, 30 artsen en specialisten hadden dinsdagavond een overleg, maar we werden om 10 voor 6 s´avonds al gebeld dat ik devolgende direct moest komen om te bevallen. Wat een schok was dat, maarkhad inmiddels erge pijn,mn ribben leken wel gebroken en khad het erg benauwd. Maar mn kindje leefde nog, khad het nog bij me..
De bevalling was vreselijk, het lag in een stuitligging. Maar voordat de billen kwamen zat het hoofdje al in mn bekken vast. Na 55 min persween te hebben opgevangen lukte ze het eindelijk om het hoofdje te puncteren.
Mn lieve Xander overleed toen.
6 pond en 48cm, waarom, waarom waarom.
woensdag 25 juli 2007 om 12:55
woensdag 25 juli 2007 om 12:59
Lieve mama van Xander,
Wat vreselijk dat je zoontje al ziek was, voordat hij geboren was. Je vraagt je af waarom zoiets moet gebeuren. De wereld is soms erg oneerlijk. En dan te moeten bevallen met het besef dat je kleintje niet zal overleven...;( Ik vind het zo erg voor je...
Ik wens jou en je partner heel veel sterkte toe met die vreselijke verlies van je kleine mannetje...Koester alle dingetjes die je van hem bewaard hebt en geef hem een grote plaats in je hart.
Liefs,
Pink Lady *;
Wat vreselijk dat je zoontje al ziek was, voordat hij geboren was. Je vraagt je af waarom zoiets moet gebeuren. De wereld is soms erg oneerlijk. En dan te moeten bevallen met het besef dat je kleintje niet zal overleven...;( Ik vind het zo erg voor je...
Ik wens jou en je partner heel veel sterkte toe met die vreselijke verlies van je kleine mannetje...Koester alle dingetjes die je van hem bewaard hebt en geef hem een grote plaats in je hart.
Liefs,
Pink Lady *;
woensdag 25 juli 2007 om 13:00
Lieve Love for Kids,
Wat een afschuwelijke ervaring, ik kan me je vragen zo goed voorstellen.
Er is een groep mama's hier op dit forum, die met elkaar schrijven over hun overleden kindje. Misschien vind je daar wat herkenning. De titel heet Kindje overleden deel 2 geloof ik. Zal zo eens kijken of ik het kan uppen voor je.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, en kan dus wel indenken, maar niet daadwerkelijk dat grote verdriet en dat enorme gat herkennen. Dat kunnen die mama's denk ik wel.
Ik wil je een hele warme knuffel geven, en wens je enorm veel sterkte met dit verlies. Je man/partner ook.
Liefs, Kinke
Wat een afschuwelijke ervaring, ik kan me je vragen zo goed voorstellen.
Er is een groep mama's hier op dit forum, die met elkaar schrijven over hun overleden kindje. Misschien vind je daar wat herkenning. De titel heet Kindje overleden deel 2 geloof ik. Zal zo eens kijken of ik het kan uppen voor je.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, en kan dus wel indenken, maar niet daadwerkelijk dat grote verdriet en dat enorme gat herkennen. Dat kunnen die mama's denk ik wel.
Ik wil je een hele warme knuffel geven, en wens je enorm veel sterkte met dit verlies. Je man/partner ook.
Liefs, Kinke
