Kinderen
alle pijlers
Onze kinderen zijn alles zo snel zat
zondag 25 november 2007 om 23:34
Onze kinderen zijn 3, bijna 5 en 7. Gaan we vanmiddag naar de dierentuin, speciaal voor hun (uiteraard), lopen ze binnen de kortste keren al te zeuren: Gaan we al naar huis? Ik wil een ijsje! Ik wil water! Ik wil naar huis! Gaan we al? Mama, ik ben moe, ik wil weheg!
Dat wil zeggen, na 3 kwartier. Dan kunnen we het nog een kwartier rekken en er vervolgens een half uur over doen om naar de uitgang te lopen, dus al met al wordt het toch de moeite waard.
Als we plannen maken om naar het strand te gaan, roept Grote Nijn gelijk: Neee, niet naar het strand! Als ze er eenmaal is vindt ze het wel leuk hoor, maar ook dan beginnen ze al snel te roepen dat ze moe zijn, naar huis willen, er zit zand in hun broek, ik moet poepen, etc etc.
Mijn vraag is nu, kunnen jullie kinderen ook zo zeuren over dit soort dingen? Of zijn die van mij echt een uitzondering in dit opzicht. Ik zie in zo n dierentuin bijv. allemaal van die vrolijke geinteresseerde kinderen rondrennen, en dan hangt Kleine Nijn aan mijn tas te jengelen...
Of zijn ze gewoon nog te klein voor dit soort dingen. Thuis kunnen ze uren spelen, maar we willen ze ook wel es wat van de buitenwereld laten zien.
PS; even voor de duidelijkheid, het zijn natuurlijk schatjes verder hoor!!
Dat wil zeggen, na 3 kwartier. Dan kunnen we het nog een kwartier rekken en er vervolgens een half uur over doen om naar de uitgang te lopen, dus al met al wordt het toch de moeite waard.
Als we plannen maken om naar het strand te gaan, roept Grote Nijn gelijk: Neee, niet naar het strand! Als ze er eenmaal is vindt ze het wel leuk hoor, maar ook dan beginnen ze al snel te roepen dat ze moe zijn, naar huis willen, er zit zand in hun broek, ik moet poepen, etc etc.
Mijn vraag is nu, kunnen jullie kinderen ook zo zeuren over dit soort dingen? Of zijn die van mij echt een uitzondering in dit opzicht. Ik zie in zo n dierentuin bijv. allemaal van die vrolijke geinteresseerde kinderen rondrennen, en dan hangt Kleine Nijn aan mijn tas te jengelen...
Of zijn ze gewoon nog te klein voor dit soort dingen. Thuis kunnen ze uren spelen, maar we willen ze ook wel es wat van de buitenwereld laten zien.
PS; even voor de duidelijkheid, het zijn natuurlijk schatjes verder hoor!!
maandag 26 november 2007 om 09:06
Hier ook van die 'zeur'kinderen. Zijn het liefst thuis (hebben ze niet van een vreemde). Dierentuin vonden ze nog leuk op de leeftijd van jouw kinderen, maar ze zijn nu 9 en (op een paar dagen na) 7 en vooral de oudste vindt er niks meer aan. En als ze het al leuk vonden, dan idd ook maar korte tijd.
En al die enthousiaste ronderennende kinderen: die zijn thuis wrsch heel vervelend, omdat ze altijd maar op stap willen.
En al die enthousiaste ronderennende kinderen: die zijn thuis wrsch heel vervelend, omdat ze altijd maar op stap willen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 26 november 2007 om 09:15
.
maandag 26 november 2007 om 09:30
Nijn, als ik het zo lees, heb je heel tevreden kinderen, hoeven niet zo nodig weg. Ik heb het zelf nog niet bij de hand, maar ik weet van mezelf van vroeger dat ik het leuk vond om een dagje weg te gaan, maar ik vond het ook heerlijk om gewoon thuis te blijven. Hoe is het op vakantie, blijven ze dan ook het liefst bij de tent/huisje/caravan?
maandag 26 november 2007 om 09:42
Hier is het elke keer een ontzettend gedonder voordat we wat leuks gaan doen. Door de spanning gaan ze lopen schreeuwen, janken en jennen. Eenmaal in de auto slaan ze elkaar met kleurboeken en vliegen de plukken haar regelmatig in het rond. Mocht het ons op zo'n dag lukken hun gedrag te relativeren/negeren, en rijden we eens niet linea recta terug naar huis op het moment dat ze bijvoorbeeld met het viltstiftgevecht beginnen, dan blijkt ons kwartetje zodra ze uit de auto stappen ineens een leuk, beleefd en gezellig geïnteresseerd stel. Met vrolijk gestifte wangen 
maandag 26 november 2007 om 09:50
:
Hier is het elke keer een ontzettend gedonder voordat we wat leuks gaan doen. Door de spanning gaan ze lopen schreeuwen, janken en jennen. Eenmaal in de auto slaan ze elkaar met kleurboeken en vliegen de plukken haar regelmatig in het rond. Mocht het ons op zo'n dag lukken hun gedrag te relativeren/negeren, en rijden we eens niet linea recta terug naar huis op het moment dat ze bijvoorbeeld met het viltstiftgevecht beginnen, dan blijkt ons kwartetje zodra ze uit de auto stappen ineens een leuk, beleefd en gezellig geïnteresseerd stel. Met vrolijk gestifte wangen
Aaaahhhhh. *slaakt een zucht van verlichting*
Hier ook net zo. Al hebben wij een duetje ipv een kwartetje.
maandag 26 november 2007 om 10:28
:
Hier is het elke keer een ontzettend gedonder voordat we wat leuks gaan doen. Door de spanning gaan ze lopen schreeuwen, janken en jennen. Eenmaal in de auto slaan ze elkaar met kleurboeken en vliegen de plukken haar regelmatig in het rond. Mocht het ons op zo'n dag lukken hun gedrag te relativeren/negeren, en rijden we eens niet linea recta terug naar huis op het moment dat ze bijvoorbeeld met het viltstiftgevecht beginnen, dan blijkt ons kwartetje zodra ze uit de auto stappen ineens een leuk, beleefd en gezellig geïnteresseerd stel. Met vrolijk gestifte wangen
maandag 26 november 2007 om 15:11
Mijn zoon is na een uur ook altijd overal klaar mee. Heerlijk vind ik dat juist. Artis is heel leuk hoor, maar na een uur beesten kijken wil moeders wel weer weg en mijn kind gelukkig ook. Ik vind het een zegen, die korte attentiespan. Wij hebben dus ook een abbonnement op de dierentuin, zodat het ook loont om even een uurtje te gaan (anders vind ik het wel veel geld voor een uurtje).
maandag 26 november 2007 om 15:19
Wat een heerlijk onderwerp dit!! Wij komen gisteren uit de schouwburg met onze ruim 3,5 jarige, speciale peuter- en kleutervoorstelling achter de rug. Janken, blèren, brullen want er liepen kinderen met een kleurplaat en die had zij niet........ zucht. Verder allemaal vrolijke kindertjes die gezellig keuvelend met papa en mama naar de auto liepen, liepen wij weer een krijsend kind met ons meetrekkend.. 
Maar goed, de dierentuin is geen probleem dat vindt ze wel interessant, maar wel een beetje tempo erin graag en geen 5 minuten bij 1 dier stilstaan.
Vorige maand was haar papa jarig en nam ik haar even mee naar de stad. In de 2e winkel "zijn we nou nog niet klaar?? Ik wil naar huis; ik vind dit helemaal niet leuk". Maar ja, daar kan ik niks van zeggen want als er iemand winkelen HAAT
ben ik het wel!
Gelukkig zie ik ook regelmatig klierende kinderen als die van mij heel lief is: dat is dan weer een schrale troost!
Maar goed, de dierentuin is geen probleem dat vindt ze wel interessant, maar wel een beetje tempo erin graag en geen 5 minuten bij 1 dier stilstaan.
Vorige maand was haar papa jarig en nam ik haar even mee naar de stad. In de 2e winkel "zijn we nou nog niet klaar?? Ik wil naar huis; ik vind dit helemaal niet leuk". Maar ja, daar kan ik niks van zeggen want als er iemand winkelen HAAT
ben ik het wel!Gelukkig zie ik ook regelmatig klierende kinderen als die van mij heel lief is: dat is dan weer een schrale troost!
maandag 26 november 2007 om 15:25
Uuhhh..hebben wij dan stom geluk, kweetniet, maar bij ons nooit van dat soort gedoe. Ze zijn gewoon erg makkelijk allemaal, altijd geweest ook. (De oudste kon nog wel eens irritant zeuren, maar dan zette ik de volumeknop radio op hard en niet een kindercd-tje) De jongste is het makkelijkst, die neem ik ook vaak de stad in voor de gezelligheid en ze blijft braaf bij me tot ik klaar ben (met passen, uitzoeken oid) en kletst me de oren van t hoofd.
Waar we heengaan, dierentuin, familie, bos, heide of vakantie 1400 km verderop, maakt niet uit. Ze zijn nu 10, 7 en 5 maar ze vinden het allemaal no problemo.
Ze laten ons 's morgens op zondag ook al jaren heerlijk uitslapen, dat hoor ik ook nog wel eens anders. De oudste pakt drinken en brood of ontbijtkoek voor de andere 2 en ze vermaken zich wel. Heerlijk!
(En we hebben best wel eens ruzie, dus een volmaakt gezin hebben we echt niet, voor diegenen die zich nu achter de oren krabben)
Waar we heengaan, dierentuin, familie, bos, heide of vakantie 1400 km verderop, maakt niet uit. Ze zijn nu 10, 7 en 5 maar ze vinden het allemaal no problemo.
Ze laten ons 's morgens op zondag ook al jaren heerlijk uitslapen, dat hoor ik ook nog wel eens anders. De oudste pakt drinken en brood of ontbijtkoek voor de andere 2 en ze vermaken zich wel. Heerlijk!
(En we hebben best wel eens ruzie, dus een volmaakt gezin hebben we echt niet, voor diegenen die zich nu achter de oren krabben)
maandag 26 november 2007 om 19:04
Nou nijn, hier ook hoor.
Ook zeer herkenbaar wat yette schrijft: van tevoren in de auto, echt verschrikkelijk. Ik ben al vaak langs de kant van de weg gaan staan (met de auto) en zei dan dat ze NU op moesten houden anders draaide ik om, maar echt terugrijden heb ik nog nooit gedaan.
Want dan waren ze toch wel ineens heel stil.
En eenmaal daar, tja, wat ik zo vervelend vind is dat ze alledrie iets anders willen, de een wil snel, de ander langzaam en nr.3 wil niets. De een wil naar huis, de ander niet, of, wat oudste altijd zegt: "de volgende keer dat ik hier ben, ga ik dit en dat doen..." Dat vind ik echt vreemd: dat ze niet bezig is met het moment zelf maar gaat fantaseren over een volgende keer op dezelfde plek. ?
Zo van, nu is er uiteraard niets aan maar de volgende keer wél.
Iemand een idee wat dat kan betekenen?
Middelste blijft heel lang bij het eerste wat hij ziet rondhangen en daar krijg ik hem niet van weg ( hij heeft nooit in de gaten dat het park of wat dan ook nog veel groter is dan het eerste wat hij ziet.)
Tot ergernis van oudste, want die rent altijd alles heel snel voorbij, zonder te kijken. Gek genoeg heeft ze wel alles het beste gezien, blijkt achteraf.
Jongste valt eigenlijk wel mee, maar hij wordt helaas aangestoken door de oudste twee, haha..
Ze willen wel altijd alledrie op dezelfde plaats zitten, dat dan weer wel.
Echt zeuren doen ze niet trouwens, ze doen gewoon vervelend. Ze zitten elkaar in de weg.
Een oplossing is dat ik ze apart meeneem naar iets, echt een dagje voor 1 kind, maar dat komt er vaak niet van.
Nijn, bij mij zijn ze in de supermarkt nog steeds écht vervelend, echt heel erg, rondrennen, geluiden maken, niet letten op de medewinkelaars..er gewoon tegenaan lopen. En echt, ik probeer van alles, maar afgelopen zaterdag was het weer helemaal mis, jongste had een echte supermarktdriftbui.. schreeuwen, gillen, tegen mij aanbeuken met zo'n klein winkelwagentje...
Maar dit is eigenlijk een ander onderwerp.
Ze zijn op zich niet snel iets zat, maar wel als dat 'iets' door anderen verzonnen (opgelegd) is, volgens mij. Hoe leuk dat dan ook is.
En ja, ik zie om me heen ook altijd kinderen die zo gezellig met hun ouders meelopen met blijde gezichtjes.
Ook zeer herkenbaar wat yette schrijft: van tevoren in de auto, echt verschrikkelijk. Ik ben al vaak langs de kant van de weg gaan staan (met de auto) en zei dan dat ze NU op moesten houden anders draaide ik om, maar echt terugrijden heb ik nog nooit gedaan.
Want dan waren ze toch wel ineens heel stil.
En eenmaal daar, tja, wat ik zo vervelend vind is dat ze alledrie iets anders willen, de een wil snel, de ander langzaam en nr.3 wil niets. De een wil naar huis, de ander niet, of, wat oudste altijd zegt: "de volgende keer dat ik hier ben, ga ik dit en dat doen..." Dat vind ik echt vreemd: dat ze niet bezig is met het moment zelf maar gaat fantaseren over een volgende keer op dezelfde plek. ?
Zo van, nu is er uiteraard niets aan maar de volgende keer wél.
Iemand een idee wat dat kan betekenen?
Middelste blijft heel lang bij het eerste wat hij ziet rondhangen en daar krijg ik hem niet van weg ( hij heeft nooit in de gaten dat het park of wat dan ook nog veel groter is dan het eerste wat hij ziet.)
Tot ergernis van oudste, want die rent altijd alles heel snel voorbij, zonder te kijken. Gek genoeg heeft ze wel alles het beste gezien, blijkt achteraf.
Jongste valt eigenlijk wel mee, maar hij wordt helaas aangestoken door de oudste twee, haha..
Ze willen wel altijd alledrie op dezelfde plaats zitten, dat dan weer wel.
Echt zeuren doen ze niet trouwens, ze doen gewoon vervelend. Ze zitten elkaar in de weg.
Een oplossing is dat ik ze apart meeneem naar iets, echt een dagje voor 1 kind, maar dat komt er vaak niet van.
Nijn, bij mij zijn ze in de supermarkt nog steeds écht vervelend, echt heel erg, rondrennen, geluiden maken, niet letten op de medewinkelaars..er gewoon tegenaan lopen. En echt, ik probeer van alles, maar afgelopen zaterdag was het weer helemaal mis, jongste had een echte supermarktdriftbui.. schreeuwen, gillen, tegen mij aanbeuken met zo'n klein winkelwagentje...
Maar dit is eigenlijk een ander onderwerp.
Ze zijn op zich niet snel iets zat, maar wel als dat 'iets' door anderen verzonnen (opgelegd) is, volgens mij. Hoe leuk dat dan ook is.
En ja, ik zie om me heen ook altijd kinderen die zo gezellig met hun ouders meelopen met blijde gezichtjes.
maandag 26 november 2007 om 20:08
Ah Lon, dus jij ook. je hoort er hier niet zovaak over, is het soms een taboe, klagen over je zeurende kinderen? WAnt eigenlijk moet je natuurlijk blij zijn dat je ze hebt! en dat zijn we ook, toch? Moeders? :-)
Gek genoeg vinden ze het door we week na schooltijd wel leuk om met mij mee te gaan naar het winkelcentrum, om bijv. knutselpapier te kopen, of kerstballen, of sandalen voor Grote Nijn. Dan nog even langs de supermarkt in hetzelfde winkelcentrum, en niks geen gedoe. Ze lopen als brave kuikentjes in een slinger achter me aan.
Sjee, misschien heeft Kjong wel gelijk...
Gek genoeg vinden ze het door we week na schooltijd wel leuk om met mij mee te gaan naar het winkelcentrum, om bijv. knutselpapier te kopen, of kerstballen, of sandalen voor Grote Nijn. Dan nog even langs de supermarkt in hetzelfde winkelcentrum, en niks geen gedoe. Ze lopen als brave kuikentjes in een slinger achter me aan.
Sjee, misschien heeft Kjong wel gelijk...
dinsdag 27 november 2007 om 00:29
Nijn, ja? Lopen ze gewoon achter je aan bij boodschappen enzo? Heerlijk hoor.
Ik heb me erbij neergelegd dat ze gewoon moeilijk zijn met ook die dagelijkse dingen als boodschappen. Ik heb echt alles uit de kast gehaald, ze erbij betrekken enzo. Maar dan krijg je weer het probleem dat ze heel zelfbepalend worden.
En als ik juist een strak schema aanhoud, moeten ze dus volgzaam zijn en dat is ook een groot probleem. Ik wil ze best een eigen inbreng geven maar dat is met mijn drie lonbonnen geen oplossing. Want dan krijg je 3 verschillende eigen inbrengen en dan ben ik eerst een uur bezig met bepalen wie er aan de beurt is enzo.
Ik doe bij voorkeur dit soort dingen alleen. Of met 1 of 2 kinderen, dan gaat het nog enigzins.
Het is misschien een taboe om te klagen over je kinderen, maar ik zie het niet echt als klagen, meer als een deel vd realiteit beschrijven. Het is nu eenmaal niet altijd leuk nee.
En, denk ik dan maar, mijn kinderen hebben weer andere kwaliteiten. Echt hoor.![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Heel veel.
En de uitjes als de dierentuin enzo, we doen dat niet vaak.
Waar het wel altijd goed gaat is in het bos, daar willen ze noooooit naartoe maar als we er zijn zijn ze de beste vrienden en willen ze nooit naar huis. (En een rustig strand gaat ook best goed.)
Weinig omgevingsprikkels en indrukken in het bos, rust, en veel eigen inbreng zonder dat het vervelend wordt.
Kjong, ja, je hebt denk ik wel gelijk, want weinig te kiezen in het bos, het is gewoon bos.
Probleem vind ik vooral dat je niet kunt voorkomen dat ze zonder prikkels van buitenaf de dagelijkse dingen doen. (Zoals boodschappen of wat dan ook.)
Want overal worden ze afgeleid op een manier die nu eenmaal bij deze maatschappij hoort, maar ze helaas geen goed doet. Ze kunnen zich er niet voor afsluiten. Mijn kinderen in ieder geval niet.
Ik heb me erbij neergelegd dat ze gewoon moeilijk zijn met ook die dagelijkse dingen als boodschappen. Ik heb echt alles uit de kast gehaald, ze erbij betrekken enzo. Maar dan krijg je weer het probleem dat ze heel zelfbepalend worden.
En als ik juist een strak schema aanhoud, moeten ze dus volgzaam zijn en dat is ook een groot probleem. Ik wil ze best een eigen inbreng geven maar dat is met mijn drie lonbonnen geen oplossing. Want dan krijg je 3 verschillende eigen inbrengen en dan ben ik eerst een uur bezig met bepalen wie er aan de beurt is enzo.
Ik doe bij voorkeur dit soort dingen alleen. Of met 1 of 2 kinderen, dan gaat het nog enigzins.
Het is misschien een taboe om te klagen over je kinderen, maar ik zie het niet echt als klagen, meer als een deel vd realiteit beschrijven. Het is nu eenmaal niet altijd leuk nee.
En, denk ik dan maar, mijn kinderen hebben weer andere kwaliteiten. Echt hoor.
Heel veel.En de uitjes als de dierentuin enzo, we doen dat niet vaak.
Waar het wel altijd goed gaat is in het bos, daar willen ze noooooit naartoe maar als we er zijn zijn ze de beste vrienden en willen ze nooit naar huis. (En een rustig strand gaat ook best goed.)
Weinig omgevingsprikkels en indrukken in het bos, rust, en veel eigen inbreng zonder dat het vervelend wordt.
Kjong, ja, je hebt denk ik wel gelijk, want weinig te kiezen in het bos, het is gewoon bos.
Probleem vind ik vooral dat je niet kunt voorkomen dat ze zonder prikkels van buitenaf de dagelijkse dingen doen. (Zoals boodschappen of wat dan ook.)
Want overal worden ze afgeleid op een manier die nu eenmaal bij deze maatschappij hoort, maar ze helaas geen goed doet. Ze kunnen zich er niet voor afsluiten. Mijn kinderen in ieder geval niet.
dinsdag 27 november 2007 om 00:47
Als mijn kinderen zo doen als we in een dierentuin lopen of in een attractiepark zijn ofzo, kunnen ze een fikse uitbrander verwachten, dat ik het ontzettend verwend gedrag vind. Dat dit dan ook de laatste keer is dat we ooit nog ergens naartoe gaan. En dat meen ik ook, kan ik niet tegen, hoor. Heb je zoveel rijkdom dat je dit soort activiteiten kunt doen, hoeveel kinderen zouden ook graag naar een dierentuin willen maar kunnen niet en dan wordt er gemopperd? Echt niet.
Vinden jullie dat dan te streng?
Idem dito met boodschappen doen overigens. Niet vanwege rijkdom-bla-die-bla maar sommige dingen moeten nu eenmaal en dan wens ik gewoon acceptabel gedrag. Klinkt misschien als een drill-seargant ofzo maar ik geloof niet dat die hertjes van mij er onder lijden ofzo. Die gaan gewoon vrolijk mee naar de buurtsuper.
Ieder zijn eigen manier maar de reacties hier verbaasde me wel een beetje. Dat er zo toegeeflijk mee omgegaan wordt. Maar nogmaals, misschien ben ik te streng, kan ook best.
Vinden jullie dat dan te streng?
Idem dito met boodschappen doen overigens. Niet vanwege rijkdom-bla-die-bla maar sommige dingen moeten nu eenmaal en dan wens ik gewoon acceptabel gedrag. Klinkt misschien als een drill-seargant ofzo maar ik geloof niet dat die hertjes van mij er onder lijden ofzo. Die gaan gewoon vrolijk mee naar de buurtsuper.
Ieder zijn eigen manier maar de reacties hier verbaasde me wel een beetje. Dat er zo toegeeflijk mee omgegaan wordt. Maar nogmaals, misschien ben ik te streng, kan ook best.
dinsdag 27 november 2007 om 01:36
Ik ben ook streng. (Strenger dan de gemiddelde ouder, vind ik zelf.)
Daarom gaan we dus naar het bos waar ze niet heen willen en niet naar de attractieparken waar ze wel heen willen.En...het werkt.
Weten hun veel dat ze het bos diep van binnen eigenlijk leuker vinden...
En dat supermarktgedoe, dat is echt een ding dat ik, hoe streng ook, niet veranderd krijg. Ze raken gewoon overprikkeld op 1 of andere manier.
Daarom gaan we dus naar het bos waar ze niet heen willen en niet naar de attractieparken waar ze wel heen willen.En...het werkt.
Weten hun veel dat ze het bos diep van binnen eigenlijk leuker vinden...
En dat supermarktgedoe, dat is echt een ding dat ik, hoe streng ook, niet veranderd krijg. Ze raken gewoon overprikkeld op 1 of andere manier.
dinsdag 27 november 2007 om 04:59
Je bent niet te streng hoor Bamb, maar jouw aanpak werkt gewoon niet bij mijn Nijnos. Dus dan zou ik mezelf alleen maar in de vingers snijden, met een uitbrander op zo n moment, en het dreigement om nooit meer ergens heen te gaan.
Want ten eerste, de uitbrander maakt het alleen maar erger, dan heb je zo ruzie en daar heb ik geen zin in. En ten tweede, dat dreigement van we gaan nooit meer ergens heen, dat zouden ze met gejuich ontvangen! En als ik dan weer ess iets voorstel, is het; Maar we hoeften toch nooit meer ergens heheen?
En je argument van rijkdom om zoiets te kunnen doen, vind ik gewoon niet geldig voor kinderen. Weten zij veel wat de dingen kosten? Maar ik heb de indruk dat die van jou al wat ouder zijn, wellicht dat je dat soort argumenten dan kan gaan gebruiken...
Niet dat ik Grote Nijn te klein vind voor het concept geld hoor. Ze snapt wel van arm en rijk enzo en dat dingen iets kosten. Maar als ze dan naar de dierentuin MOET, dan gaat het er bij haar niet in dat ze daar dankbaar voor moet zijn omdat we daarvoor hebben moeten betalen. En daar geef ik haar nog gelijk in ook. :-)
Verder heb ik hetzelfde als Lon; sommige dingen verander je niet bij je kinderen door principieel of streng te zijn. Dan kan je je beter aan hun aanpassen, tot op zekere hoogte. Dat heeft niets met verwend te maken, maar alles met pragmatisch zijn.
Want ten eerste, de uitbrander maakt het alleen maar erger, dan heb je zo ruzie en daar heb ik geen zin in. En ten tweede, dat dreigement van we gaan nooit meer ergens heen, dat zouden ze met gejuich ontvangen! En als ik dan weer ess iets voorstel, is het; Maar we hoeften toch nooit meer ergens heheen?
En je argument van rijkdom om zoiets te kunnen doen, vind ik gewoon niet geldig voor kinderen. Weten zij veel wat de dingen kosten? Maar ik heb de indruk dat die van jou al wat ouder zijn, wellicht dat je dat soort argumenten dan kan gaan gebruiken...
Niet dat ik Grote Nijn te klein vind voor het concept geld hoor. Ze snapt wel van arm en rijk enzo en dat dingen iets kosten. Maar als ze dan naar de dierentuin MOET, dan gaat het er bij haar niet in dat ze daar dankbaar voor moet zijn omdat we daarvoor hebben moeten betalen. En daar geef ik haar nog gelijk in ook. :-)
Verder heb ik hetzelfde als Lon; sommige dingen verander je niet bij je kinderen door principieel of streng te zijn. Dan kan je je beter aan hun aanpassen, tot op zekere hoogte. Dat heeft niets met verwend te maken, maar alles met pragmatisch zijn.
dinsdag 27 november 2007 om 07:11
Misschien helpt het als je ze dingen te doen geeft? In de dierentuin dan. IN de winkel is het gewoon erg vervelend.
Bij mij wilden ze ook af en toe niet naar het bos (wel met m'n ouders, tuurlijk, maar met mij drama) maar dan zei ik dat we dingen gingen verzamelen voor knutselen of een herfsttafel of weet ik wat. En dan liepen ze allebei vrolijk met hun tasjes door het bos, lieten me dingen zien en alles en uiteindelijk bleven we dan zo lang, dat er niets meer te knutselen was, qua tijd
Voor een dierentuin is het misschien een optie voor te bereiden. Wat gaan we zien, wat denk je dat ze zullen doen. Wat wíl je zien in de dierentuin.
Want..waarom gá je eigenlijk naar een dierentuin? Omdat ze het leuk vinden? Niet dus...
De andere optie is er misschien ook; gewoon van te voren zeggen dat je maar een uurtje gaat en inderdaad een abonnement.
Bij mij wilden ze ook af en toe niet naar het bos (wel met m'n ouders, tuurlijk, maar met mij drama) maar dan zei ik dat we dingen gingen verzamelen voor knutselen of een herfsttafel of weet ik wat. En dan liepen ze allebei vrolijk met hun tasjes door het bos, lieten me dingen zien en alles en uiteindelijk bleven we dan zo lang, dat er niets meer te knutselen was, qua tijd
Voor een dierentuin is het misschien een optie voor te bereiden. Wat gaan we zien, wat denk je dat ze zullen doen. Wat wíl je zien in de dierentuin.
Want..waarom gá je eigenlijk naar een dierentuin? Omdat ze het leuk vinden? Niet dus...
De andere optie is er misschien ook; gewoon van te voren zeggen dat je maar een uurtje gaat en inderdaad een abonnement.
Later is nu
dinsdag 27 november 2007 om 09:14
Die van mij zijn 6, 5 en 1, Nijn.
Nou ja, die van 1 heeft bijzonder weinig terug te zeggen natuurlijk maar die andere 2 begrijpen heel goed wat er bedoeld wordt met blij zijn met je wat je hebt en dat er kinderen en mensen zijn die dat allemaal níet hebben.
Mijn dochter vertelde me vorige week nog heel bijdehand dat ze heus wel mocht miepen en zeuren over de manier waarop haar boterham was gesneden want de kindjes in Afrika hébben helemaal geen honger, die hebben namelijk bananenbomen. Proest.
Tip van Dreamer vind ik een goeie, voorbereiden en het klein houden. Niet langs alle beesten maar gewoon een paar eruit zoeken en er een opdrachtje omheen breien. Als een kind echt iedere keer niet wil, houdt het op natuurlijk en ben ik het helegaar met je eens maar vind zelf dat er ook wel een beetje sturing gebruikt mag worden. Beetje stimulans enzo, voordat er helemaal niks meer is wat ze leuk vinden buitenshuis.
Nou ja, die van 1 heeft bijzonder weinig terug te zeggen natuurlijk maar die andere 2 begrijpen heel goed wat er bedoeld wordt met blij zijn met je wat je hebt en dat er kinderen en mensen zijn die dat allemaal níet hebben.
Mijn dochter vertelde me vorige week nog heel bijdehand dat ze heus wel mocht miepen en zeuren over de manier waarop haar boterham was gesneden want de kindjes in Afrika hébben helemaal geen honger, die hebben namelijk bananenbomen. Proest.
Tip van Dreamer vind ik een goeie, voorbereiden en het klein houden. Niet langs alle beesten maar gewoon een paar eruit zoeken en er een opdrachtje omheen breien. Als een kind echt iedere keer niet wil, houdt het op natuurlijk en ben ik het helegaar met je eens maar vind zelf dat er ook wel een beetje sturing gebruikt mag worden. Beetje stimulans enzo, voordat er helemaal niks meer is wat ze leuk vinden buitenshuis.
dinsdag 27 november 2007 om 10:32
Ik herken het bij de kinderen van mijn zwager en schoonzus ( 2meiden van 6 en 9) . Ze bleven bij ons logeren en wij hadden als verassing bedacht dat we naar de dierentuin zouden gaan. (Komen ze overigens bijna niet). Dus wij naar binnen en toen na een kwartier! Ik wil naar huis, ik verveel me, wanneer gaan we nu? Nou ik was echt zo verbaasd! Wij gingen eerder heel vaak naar de dierentuin en vonden het fantastisch. Nou, ik ben dus echt niet weer naar huis gegaan. Haar zus vond het overigens wel leuk, maar ik denk echt dat dit komt doordat ze alles maar zo vanzelfsprekend vinden.
BV: een dagje Hellendoorn/Ponypark Slagharen is saai. Dit komt omdat ze ongeveer al 6 keer in de Efteling zijn geweest. Dit vinden ze heel normaal. (Het is hierweg 3 1/2 uur rijden). Op vakantie naar Frankrijk is ook saai. Want daar zijn ze al 4 keer geweest. Jeetje, we mochten blij zijn als we eens in Duitsland kwamen. Maargoed, ik wijd het dus echt aan dat ze gewoon zo verwend zijn met vaak luxe uitjes, dat ze de kleine dingen niet meer waarderen. Heel erg jammer, maarja het zijn kinderen en die zien dat nu eenmaal zo.
Dus ik neem nu liever mijn neefje mee naar "simpele dingen" zoals de dierentuin. Die komt er ook bijna nooit, maar waardeert het wel en dat is veel leuker. Met de meiden doen we nu andere dingen.
BV: een dagje Hellendoorn/Ponypark Slagharen is saai. Dit komt omdat ze ongeveer al 6 keer in de Efteling zijn geweest. Dit vinden ze heel normaal. (Het is hierweg 3 1/2 uur rijden). Op vakantie naar Frankrijk is ook saai. Want daar zijn ze al 4 keer geweest. Jeetje, we mochten blij zijn als we eens in Duitsland kwamen. Maargoed, ik wijd het dus echt aan dat ze gewoon zo verwend zijn met vaak luxe uitjes, dat ze de kleine dingen niet meer waarderen. Heel erg jammer, maarja het zijn kinderen en die zien dat nu eenmaal zo.
Dus ik neem nu liever mijn neefje mee naar "simpele dingen" zoals de dierentuin. Die komt er ook bijna nooit, maar waardeert het wel en dat is veel leuker. Met de meiden doen we nu andere dingen.
dinsdag 27 november 2007 om 11:59
Mijn dochter is 2,5 en vind autorijden zonder doel al een geweldig uitje (ja kind is gek op autorijden, vond in 1 dag van Denemarken naar huis rijden dan ook leuk :-) ). En hier geldt eerder het tegenovergestelde. Thuis kan ze nog wel eens heel erg zeuren, maar als we ergens heen gaan vind ze het eigenlijk altijd wel leuk. Ze zeurt hooguit dat ze niet meer wil lopen, maar als ze dan bij papa op zijn nek mag is het feest compleet. Wij hebben trouwens ook een dierentuin abbonement en zouden er dus na een uurtje best uit kunnen gaan, maar meestal lopen we er een hele middag en dan is het nog mopperen/huilen als het sluitingstijd is.
Voor oudere kinderen is iets als de dierentuin volgens mij inderdaad wel veel leuker als je ze wat te doen geeft. Dierentuinen en musea enzo hebben bijna altijd wel van die boekjes met speurtochten enzo (Blijdorp bijvoorbeeld heeft die in elk geval op de website staan) en die veranderen ook regelmatig, daarmee gaan kinderen gerichter kijken en dingen ontdekken en dat vinden ze vaak dan toch wel leuk. Wat ik vroeger met oppaskindjes ook weleens gedaan heb was op een dagje dierentuin voor ieder kind een schetsblok mee en degene met de mooiste dierentekening mocht dan 's avonds kiezen wat we gingen eten.
Voor oudere kinderen is iets als de dierentuin volgens mij inderdaad wel veel leuker als je ze wat te doen geeft. Dierentuinen en musea enzo hebben bijna altijd wel van die boekjes met speurtochten enzo (Blijdorp bijvoorbeeld heeft die in elk geval op de website staan) en die veranderen ook regelmatig, daarmee gaan kinderen gerichter kijken en dingen ontdekken en dat vinden ze vaak dan toch wel leuk. Wat ik vroeger met oppaskindjes ook weleens gedaan heb was op een dagje dierentuin voor ieder kind een schetsblok mee en degene met de mooiste dierentekening mocht dan 's avonds kiezen wat we gingen eten.
dinsdag 27 november 2007 om 20:28
Nu we eigenlijk altijd samen op stap gaan heb ik nog steeds de neiging om te zeggen "wie het eerst de aapjes ziet , wie weet waar de ijsberen zijn , wie de grootste stappen over de brug kan nemen , als we bij de leeuwen geweest zijn halen we een ijsje................ " 
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
