Kinderen
alle pijlers
Opa en oma behandelen kleinkinderen anders
woensdag 19 juli 2023 om 10:15
Zijn er meer mensen van wie de (schoon) ouders hun kleinkinderen niet gelijk behandelen en hoe gaan jullie daarmee om?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
woensdag 19 juli 2023 om 15:59
Verschil maken is niet oké. Ik zou inderdaad het structurele oppassen laten vervallen. Misschien is het dan wat gezelliger, zonder druk.
En, al is het bij jullie misschien niet zo, je weet natuurlijk niet of er andere redenen zijn waarom ze vaker bij je broer zijn. Misschien speelt er iets bij zijn gezin waardoor ze meer hulp nodig hebben. Ik weet niet, mij hielp die gedachte een beetje.
En, al is het bij jullie misschien niet zo, je weet natuurlijk niet of er andere redenen zijn waarom ze vaker bij je broer zijn. Misschien speelt er iets bij zijn gezin waardoor ze meer hulp nodig hebben. Ik weet niet, mij hielp die gedachte een beetje.
woensdag 19 juli 2023 om 16:19
Wat rot voor je, zeg.Quincy2 schreef: ↑19-07-2023 14:01Ik herken het onderscheid.
Zelf op haar uitvaart werd gezegd in een toespraak, "ze was zo blij dat ze eindelijk oma werd toen B zwanger was". B is mijn jongere zus. Toen B beval van Beetje, was er dus al een kleinkind en was mijn moeder al meer dan 2 jaar oma... Weinig aan te doen verder, ze was immers al dood, maar ik hoop zo dat de vriendin die deze tekst voorlas zich kapot gegeneerd heeft toen ze de voorste rij van aanwezigen bekeek.
woensdag 19 juli 2023 om 16:26
Kleinkinderen zijn natuurlijk ook niet alleen maar zomaar eigen. Er is een partner bijgekomen, en soms worden er dan heel andere keuzes gemaakt rondom opvoeden en andere zaken. Dat kan ook een verschil maken in de mate waarin opa en oma zich thuis voelen.
Ik hou van mijn beide broers evenveel, maar bij de een voel ik mij meer thuis dan bij de ander. Voornamelijk vanwege de partnerkeus en het leven wat zij samen hebben opgebouwd.
Ik hou van mijn beide broers evenveel, maar bij de een voel ik mij meer thuis dan bij de ander. Voornamelijk vanwege de partnerkeus en het leven wat zij samen hebben opgebouwd.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 19 juli 2023 om 16:53
Ik vind het nogal wat dat er zoveel reacties zijn die het proberen goed te praten.
Het feit ligt er dat ze de een voortrekken, niet alleen in tijd maar ook in aandacht en betrokkenheid.
Ja, ze werken nog maar als ze wat minder tijd in de ene kleinkinderen stopen houden ze mischien wat meer tijd en geduld over voor het andere keinkind.
Ik zou andere opvang zoeken en het contact op een een veel lager pitje zetten want er komt een tijd dat jullie kind het anders behandelen ook gaat opmerken en ik zou er zeker voor waken dat mijn kind zichzelf moet gaan afvragen waarom ze/hij niet goed genoeg is. Dan maar het contact net zo oppervlakkig houden als je ouders eigenlijk nu zelf al doen.
Het feit ligt er dat ze de een voortrekken, niet alleen in tijd maar ook in aandacht en betrokkenheid.
Ja, ze werken nog maar als ze wat minder tijd in de ene kleinkinderen stopen houden ze mischien wat meer tijd en geduld over voor het andere keinkind.
Ik zou andere opvang zoeken en het contact op een een veel lager pitje zetten want er komt een tijd dat jullie kind het anders behandelen ook gaat opmerken en ik zou er zeker voor waken dat mijn kind zichzelf moet gaan afvragen waarom ze/hij niet goed genoeg is. Dan maar het contact net zo oppervlakkig houden als je ouders eigenlijk nu zelf al doen.
woensdag 19 juli 2023 om 18:15
Dit is zuur, TO.
Toch een andere kant belichten. Hier in een verleden opgepast op kinderen familielid. Ik ben geen oma.
Kind 1 en 2 waren makkelijk, je kon er leuk mee spelen. Weinig drama. Zodra kind 3 erbij was, was er altijd gedoe. Vanaf het begin af aan. Altijd jaloers, altijd boos, altijd druk. Vaak werden leuke dingen verpest voor kind 1 en 2, door kind 3. Daar moet je mee weten om te gaan. Ik kon het niet. Het maakte wel dat ik het niet meer aanbood om niemand achter te stellen, maar het liefst had ik kind 1 en 2, want dan was het leuk.
Natuurlijk zeg ik niet dat jouw kind zo is, maar het is heel vermoeiend en maakt zin in oppassen een stuk minder. Waarbij het bij 2 soepel ging, en weinig energie koste, koste het bij de 3e enorm veel energie.
Maar hoe dan ook, zo'n onderscheid is niet leuk.
Maar er mag niet voorbij gegaan worden aan dat grootouders werken en ze zijn niet verplicht op te passen, hoe zuur misschien ook.
Grootouders geven aan dat het veel energie kost, en jij kan je dat niet goed voorstellen, want je bent het gewend, en je zit er dagelijks in, en je bent jong, en hebt vast veel meer energie, maar dat is wel iets waar aan voorbij gegaan wordt door jonge mensen.
Toch een andere kant belichten. Hier in een verleden opgepast op kinderen familielid. Ik ben geen oma.
Kind 1 en 2 waren makkelijk, je kon er leuk mee spelen. Weinig drama. Zodra kind 3 erbij was, was er altijd gedoe. Vanaf het begin af aan. Altijd jaloers, altijd boos, altijd druk. Vaak werden leuke dingen verpest voor kind 1 en 2, door kind 3. Daar moet je mee weten om te gaan. Ik kon het niet. Het maakte wel dat ik het niet meer aanbood om niemand achter te stellen, maar het liefst had ik kind 1 en 2, want dan was het leuk.
Natuurlijk zeg ik niet dat jouw kind zo is, maar het is heel vermoeiend en maakt zin in oppassen een stuk minder. Waarbij het bij 2 soepel ging, en weinig energie koste, koste het bij de 3e enorm veel energie.
Maar hoe dan ook, zo'n onderscheid is niet leuk.
Maar er mag niet voorbij gegaan worden aan dat grootouders werken en ze zijn niet verplicht op te passen, hoe zuur misschien ook.
Grootouders geven aan dat het veel energie kost, en jij kan je dat niet goed voorstellen, want je bent het gewend, en je zit er dagelijks in, en je bent jong, en hebt vast veel meer energie, maar dat is wel iets waar aan voorbij gegaan wordt door jonge mensen.
woensdag 19 juli 2023 om 20:11
Wat fijn zoveel reacties! En ook verdrietig te lezen dat meer mensen in een zelfde situatie zitten.
De kinderen van mijn broer en ons kind schelen maar heel weinig in leeftijd maar het kan inderdaad best zijn dat de nieuwigheid er af was toen ons kind werd geboren.
Ik realiseer mij heel goed dat mijn ouders het druk hebben en ik had het heel goed begrepen als ze niet structureel hadden willen oppassen. Ze hebben het zelf aangeboden maar ik denk dat het ze inmiddels een beetje boven hun hoofd stijgt. Wij doen al veel minder een beroep op hen dan mijn broer (een halve dag tegenover een hele dag inclusief koken en eten) en ik durf eigenlijk bijna nooit meer iets extra te vragen.
Het steekt inderdaad dat ze de energie die ze hebben niet eerlijk over de kleinkinderen verdelen.
Ik heb niet het idee dat ons kind er nu iets van merkt maar dat zal met het ouder worden wel gaan opvallen. Dat is inderdaad iets om in mijn achterhoofd te houden om ons kind tegen te beschermen.
Misschien is het inderdaad beter om het oppassen anders te gaan regelen. Ik vind het lastig dat gesprek met mijn ouders aan te gaan want ik ben bang om de verhoudingen nog meer op scherp te stellen. Maar misschien kan ik het vooral gooien op dat ik zie dat zij overbelast zijn? Poeh ik krijg er buikpijn van...
De kinderen van mijn broer en ons kind schelen maar heel weinig in leeftijd maar het kan inderdaad best zijn dat de nieuwigheid er af was toen ons kind werd geboren.
Ik realiseer mij heel goed dat mijn ouders het druk hebben en ik had het heel goed begrepen als ze niet structureel hadden willen oppassen. Ze hebben het zelf aangeboden maar ik denk dat het ze inmiddels een beetje boven hun hoofd stijgt. Wij doen al veel minder een beroep op hen dan mijn broer (een halve dag tegenover een hele dag inclusief koken en eten) en ik durf eigenlijk bijna nooit meer iets extra te vragen.
Het steekt inderdaad dat ze de energie die ze hebben niet eerlijk over de kleinkinderen verdelen.
Ik heb niet het idee dat ons kind er nu iets van merkt maar dat zal met het ouder worden wel gaan opvallen. Dat is inderdaad iets om in mijn achterhoofd te houden om ons kind tegen te beschermen.
Misschien is het inderdaad beter om het oppassen anders te gaan regelen. Ik vind het lastig dat gesprek met mijn ouders aan te gaan want ik ben bang om de verhoudingen nog meer op scherp te stellen. Maar misschien kan ik het vooral gooien op dat ik zie dat zij overbelast zijn? Poeh ik krijg er buikpijn van...
woensdag 19 juli 2023 om 20:13
Ik ben chronisch ziek dus jong en vol energie is hier helaas niet het gevalCreatieveling schreef: ↑19-07-2023 18:15Grootouders geven aan dat het veel energie kost, en jij kan je dat niet goed voorstellen, want je bent het gewend, en je zit er dagelijks in, en je bent jong, en hebt vast veel meer energie, maar dat is wel iets waar aan voorbij gegaan wordt door jonge mensen.
woensdag 19 juli 2023 om 20:58
Ach weerdiegroenetrui aan. Wat naar te horen dat je chronisch ziek bent. Dan kun de hulp van je ouders juist goed gebruiken kan ik me zo voorstellen.
Ik zou het ook gooien op dat hé ziet dat ze overbelast zijn. Daar kunnen ze toch niet iets van vinden. Of ze ontkennen het en dan kun je vragen waarom het oppassen niet gelijk verdeeld kan worden.
Ik zou het ook gooien op dat hé ziet dat ze overbelast zijn. Daar kunnen ze toch niet iets van vinden. Of ze ontkennen het en dan kun je vragen waarom het oppassen niet gelijk verdeeld kan worden.
Don't worry be happy
woensdag 19 juli 2023 om 21:15
Als je er buikpijn van krijgt dan misschien goed om het rustig aan te pakken. Blijkbaar liggen de verhoudingen wat gevoelig. Door eens voorzichtig te vragen of het allemaal niet wat veel wordt kun je peilen hoe de vlag erbij hangt.
Ik zou wel alvast inschrijven bij de opvang. Kan best ff duren.
Ik zou wel alvast inschrijven bij de opvang. Kan best ff duren.
Het is zoals het is
woensdag 19 juli 2023 om 21:47
Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑19-07-2023 20:13Ik ben chronisch ziek dus jong en vol energie is hier helaas niet het geval
Ach, wat naar. Dan weet je juist wel hoe het voelt.
Dan zou je juist hulp kunnen gebruiken. Je hebt het besproken maar er verandert niets, dus ik denk dat je moet inzetten op andere hulp, want dit gaat het niet worden.
woensdag 19 juli 2023 om 22:32
Even van een andere kant bekeken: hoe was het contact tussen jou/jullie en je ouders voordat jullie kinderen kregen? En dat tussen je broer/schoonzus en je ouders? Omdat zij met je broer op vakantie gaan, dan moet daar ook wel een warme band zitten lijkt me. Speelt de afstand in km's nog een rol eventueel? Staan je broer en zijn vrouw vaker voor je ouders klaar dan jullie?
Ik en man hebben een wat hechtere band met mijn ouders dan mijn broer en zijn vrouw, we zien elkaar vaker. Wij wonen ook veel dichterbij. Mijn ouders passen echter daar al jaaaaren 1 dag/week op (er blijven maar kinderen bijkomen haha), en bij ons geen vaste dag. Ik vond het zelf te druk en te veel voor ze, naast de vaste oppasdag bij broer. Ze hebben het wel aangeboden maar gaven achteraf toe dat het idd wat veel voor ze zou zijn geweest maar ze geen onderscheid wilden maken tussen broer en mij.
Jammer van de financieen, want KDV is mega duur, maar ons kind onze verantwoordelijkheid en daar hoeven mijn ouders niet voor op te draaien. Pech voor ons dat broer eerder was. Ze zien onze kinderen alsnog veel, komen ze vaak even ophalen voor een uurtje bieb of een ijsje halen ofzo. Of ze eten hier mee etc. Hier is wel balans in, wij doen ook met regelmaat iets voor mijn ouders. Het is een fijne vibe waar iedereen plezier aan heeft.
Het is niet leuk hoor, de houding van je ouders, daarin snap ik je compleet. En als er dingen wat scheef zitten tussen jou/je broer/je ouders moeten ze dat niet afreageren op het contact met de kleinkinderen. Maar vraag je misschien te veel van ze? Misschien wordt het beter als de druk van de vaste dag eraf wordt gehaald en je wat vaker samen met kind langsgaat, zodat zij niet hoeven op te passen maar het gewoon een gezellig samenzijn wordt.
Ik en man hebben een wat hechtere band met mijn ouders dan mijn broer en zijn vrouw, we zien elkaar vaker. Wij wonen ook veel dichterbij. Mijn ouders passen echter daar al jaaaaren 1 dag/week op (er blijven maar kinderen bijkomen haha), en bij ons geen vaste dag. Ik vond het zelf te druk en te veel voor ze, naast de vaste oppasdag bij broer. Ze hebben het wel aangeboden maar gaven achteraf toe dat het idd wat veel voor ze zou zijn geweest maar ze geen onderscheid wilden maken tussen broer en mij.
Jammer van de financieen, want KDV is mega duur, maar ons kind onze verantwoordelijkheid en daar hoeven mijn ouders niet voor op te draaien. Pech voor ons dat broer eerder was. Ze zien onze kinderen alsnog veel, komen ze vaak even ophalen voor een uurtje bieb of een ijsje halen ofzo. Of ze eten hier mee etc. Hier is wel balans in, wij doen ook met regelmaat iets voor mijn ouders. Het is een fijne vibe waar iedereen plezier aan heeft.
Het is niet leuk hoor, de houding van je ouders, daarin snap ik je compleet. En als er dingen wat scheef zitten tussen jou/je broer/je ouders moeten ze dat niet afreageren op het contact met de kleinkinderen. Maar vraag je misschien te veel van ze? Misschien wordt het beter als de druk van de vaste dag eraf wordt gehaald en je wat vaker samen met kind langsgaat, zodat zij niet hoeven op te passen maar het gewoon een gezellig samenzijn wordt.
woensdag 19 juli 2023 om 23:31
woensdag 19 juli 2023 om 23:45
Wat mooi hoe jullie dat hebben kunnen oppakken. Jouw verhaal helpt mij om het misschien een beetje anders te gaan bekijken en meer eigen regie in de situatie te nemen.Zeeschelp schreef: ↑19-07-2023 22:32Even van een andere kant bekeken: hoe was het contact tussen jou/jullie en je ouders voordat jullie kinderen kregen? En dat tussen je broer/schoonzus en je ouders? Omdat zij met je broer op vakantie gaan, dan moet daar ook wel een warme band zitten lijkt me. Speelt de afstand in km's nog een rol eventueel? Staan je broer en zijn vrouw vaker voor je ouders klaar dan jullie?
Ik en man hebben een wat hechtere band met mijn ouders dan mijn broer en zijn vrouw, we zien elkaar vaker. Wij wonen ook veel dichterbij. Mijn ouders passen echter daar al jaaaaren 1 dag/week op (er blijven maar kinderen bijkomen haha), en bij ons geen vaste dag. Ik vond het zelf te druk en te veel voor ze, naast de vaste oppasdag bij broer. Ze hebben het wel aangeboden maar gaven achteraf toe dat het idd wat veel voor ze zou zijn geweest maar ze geen onderscheid wilden maken tussen broer en mij.
Jammer van de financieen, want KDV is mega duur, maar ons kind onze verantwoordelijkheid en daar hoeven mijn ouders niet voor op te draaien. Pech voor ons dat broer eerder was. Ze zien onze kinderen alsnog veel, komen ze vaak even ophalen voor een uurtje bieb of een ijsje halen ofzo. Of ze eten hier mee etc. Hier is wel balans in, wij doen ook met regelmaat iets voor mijn ouders. Het is een fijne vibe waar iedereen plezier aan heeft.
Het is niet leuk hoor, de houding van je ouders, daarin snap ik je compleet. En als er dingen wat scheef zitten tussen jou/je broer/je ouders moeten ze dat niet afreageren op het contact met de kleinkinderen. Maar vraag je misschien te veel van ze? Misschien wordt het beter als de druk van de vaste dag eraf wordt gehaald en je wat vaker samen met kind langsgaat, zodat zij niet hoeven op te passen maar het gewoon een gezellig samenzijn wordt.
Mijn broer woont verder weg dus de afstand is het niet. De band met mijn ouders is altijd wel goed geweest en naar mijn idee niet anders dan de band tussen mijn broer en hen. Het is eigenlijk pas veranderd sinds hij een gezin kreeg.
Wel kan mijn broer vaker praktische dingen voor mijn ouders doen.
Voor mij is het door mijn gezondheid lastig te helpen met sommige dingen of om zelf even met kind langs te gaan. Ik probeer dat wel op een andere manier te compenseren door bijvoorbeeld te helpen met regelzaken, attent te zijn, een luisterend oor te bieden etc. Of als mijn man kan helpen met iets doet hij dat.
woensdag 19 juli 2023 om 23:56
Kind gaat al naar de opvang en staat gelukkig ook al ingeschreven voor de bso. Als ouders niet oppassen is één dag extra waarschijnlijk ook nog wel te regelen. Ik vond het voor kind zo fijn om één dag in de week wat meer rust en aandacht te hebben bij opa en oma in plaats van in een drukke groep. Door mijn gezondheid hebben we alle dagen dat mijn man werkt opvang nodig.Youk79 schreef: ↑19-07-2023 21:15Als je er buikpijn van krijgt dan misschien goed om het rustig aan te pakken. Blijkbaar liggen de verhoudingen wat gevoelig. Door eens voorzichtig te vragen of het allemaal niet wat veel wordt kun je peilen hoe de vlag erbij hangt.
Ik zou wel alvast inschrijven bij de opvang. Kan best ff duren.
donderdag 20 juli 2023 om 08:54
Lijkt me wel lastig. Hier merk ik dat verschil niet gelukkig. Ze passen wel vaker op kind van zus vanwege andere opa en oma die dan niet kan oppassen op vaste dag wat weleens gebeurt maar daar zit ik verder niet mee.
Ik zou inderdaad de verwachtingen loslaten, kan inderdaad zijn dat de band tussen jullie kinderen en opa en oma minder wordt maar dat is dan wat ze zelf geoogst hebben.
Ik zou inderdaad de verwachtingen loslaten, kan inderdaad zijn dat de band tussen jullie kinderen en opa en oma minder wordt maar dat is dan wat ze zelf geoogst hebben.
donderdag 20 juli 2023 om 10:35
Het klinkt cliché, kwantiteit en kwaliteit aan tijd die je doorbrengt met je kleinkinderen kunnen samengaan, maar is niet vanzelfsprekend.
Mijn tijd en energie als oma verdeel ik tussen de 6 kleinkinderen, mijn vader 90+, werk, tuin enz. Ik geniet er enorm van als kleinkinderen in het weekend langskomen: tijd voor een spelletje, naar de speeltuin, pan soep op tafel.
Geen vaste oppasdag, wel inspringen bij ziekte en snottebellen, ouders een weekend weg of hutje hei. Een goede balans en ja, wat eerder iemand schreef, de dynamiek verschilt per gezin, in het ene huis is het een rommeltje en bij de ander juist heel opgeruimd. Alletwee prima, als oma is voor mij het samen-zijn belangrijker dan het aantal uren die ik bij de een of de ander ben of zij bij mij.
Mijn tijd en energie als oma verdeel ik tussen de 6 kleinkinderen, mijn vader 90+, werk, tuin enz. Ik geniet er enorm van als kleinkinderen in het weekend langskomen: tijd voor een spelletje, naar de speeltuin, pan soep op tafel.
Geen vaste oppasdag, wel inspringen bij ziekte en snottebellen, ouders een weekend weg of hutje hei. Een goede balans en ja, wat eerder iemand schreef, de dynamiek verschilt per gezin, in het ene huis is het een rommeltje en bij de ander juist heel opgeruimd. Alletwee prima, als oma is voor mij het samen-zijn belangrijker dan het aantal uren die ik bij de een of de ander ben of zij bij mij.
Alles sal reg kom
donderdag 20 juli 2023 om 12:35
Ja, het kind merkt het ooit, maar het is echt aan jou hoe je daar mee omgaat. Als je dat een beetje relaxed oppakt en geen drama's ervan maakt waar kind bij is, dan accepteren kinderen het best prima dat dingen anders zijn. De relatie die ze met hun grootouders hebben is dan inderdaad anders dan die van de geliefdere kleinkinderen, maar goed, dat is dan hoe het gaat.
donderdag 20 juli 2023 om 13:56
TO, Begrijp ik goed dat je ouders oppassen als je broer en zijn vrouw beide aan het werk zijn?
En dat jouw man werkt, maar jij thuis bent?
In dat geval: misschien denken je ouders wel, we gaan niet oppassen als onze dochter intussen thuis is. Dat ze dat zonde van hun tijd vinden ofzo, of een raar idee.
Je brengt je kind nu misschien fulltime naar de opvang en die vragen zich dat uiteraard niet af, want die zijn professioneel, maar dat zijn je ouders niet he, mensen kunnen van alles aannemen en denken.
Ik zou het gewoon eens vragen. Hoe ze jouw situatie zien.
Daarnaast zou ik wat de band met je kind betreft lekker inzetten op kwaliteit ipv kwantiteit en niet vergelijken.
Focus op je eigen gezin en alles met familie en vrienden er omheen is leuk en mooi meegenomen. Zo zal je kind er dan ook naar kijken later.
En dat jouw man werkt, maar jij thuis bent?
In dat geval: misschien denken je ouders wel, we gaan niet oppassen als onze dochter intussen thuis is. Dat ze dat zonde van hun tijd vinden ofzo, of een raar idee.
Je brengt je kind nu misschien fulltime naar de opvang en die vragen zich dat uiteraard niet af, want die zijn professioneel, maar dat zijn je ouders niet he, mensen kunnen van alles aannemen en denken.
Ik zou het gewoon eens vragen. Hoe ze jouw situatie zien.
Daarnaast zou ik wat de band met je kind betreft lekker inzetten op kwaliteit ipv kwantiteit en niet vergelijken.
Focus op je eigen gezin en alles met familie en vrienden er omheen is leuk en mooi meegenomen. Zo zal je kind er dan ook naar kijken later.
donderdag 20 juli 2023 om 14:15
Nou, wat vervelend voor je TO. Ik begrijp het gevoel. Hier wel minder sprake van ongelijkheid tussen neefjes/nichtjes. Maar onze beide ouders zijn al jaren met (semi) pensioen en zijn nog relatief jong. Doen van alles en reizen stad en land af. Dus qua energie en autorijden, afstand, financiële middelen (redenen die hier aangedragen werden), geen belemmeringen. Onze kinderen zijn rustig en luisteren goed. Maar oppassen of de kinderen meenemen voor een leuke activiteit, zit er helaas niet in. Héél zelden en bijna alleen op ons initiatief. Ik vind dat ook ontzettend jammer (voor beide partijen), een gemiste kans, en het doet best pijn. Het is erg jammer en ook wij denken weleens na over hoe het later zal gaan, wanneer de zorg/hulpvraag vanuit onze ouders zal komen en er verwacht wordt dat wij voor hun klaarstaan.
Ik begrijp dat jij hun steun ook nog eens extra goed zou kunnen gebruiken ivm je gezondheid, dat lijkt me helemaal een lastige situatie.
Ik heb helaas geen oplossing, en probeer zelf ook nog te accepteren dat dit is, hoe het is. We richten ons nu inderdaad op ons gezin, en onze vrienden en ons zelfgekozen sociale vangnet. Maar desondanks voelt het vaak toch best eenzaam. Vooral als ik van andere grootouders (op het schoolplein, op verjaardagen, van collega’s) hoor hoe fantastisch ze het opa- en oma-zijn, vinden.
Ik begrijp dat jij hun steun ook nog eens extra goed zou kunnen gebruiken ivm je gezondheid, dat lijkt me helemaal een lastige situatie.
Ik heb helaas geen oplossing, en probeer zelf ook nog te accepteren dat dit is, hoe het is. We richten ons nu inderdaad op ons gezin, en onze vrienden en ons zelfgekozen sociale vangnet. Maar desondanks voelt het vaak toch best eenzaam. Vooral als ik van andere grootouders (op het schoolplein, op verjaardagen, van collega’s) hoor hoe fantastisch ze het opa- en oma-zijn, vinden.
appelflap wijzigde dit bericht op 20-07-2023 14:24
Reden: Toevoegingen
Reden: Toevoegingen
9.79% gewijzigd
donderdag 20 juli 2023 om 23:10
Persoonlijk zou ik zorgen voor een andere oppas en opa en oma niet meer vragen, ook niet om eens te logeren of wat dan ook. Daarnaast zou ik wat afstand nemen, en als je er naar toe gaat dan is het gewoon op bezoek.
Tegen de tijd dat van hun uit de vraag komt voor hulp kun je aangeven dat ze maar bij broer moeten aankloppen. Toen jullie om hulp vroegen gaven zij ook niet thuis en jullie hebben je eigen plan getrokken. De boodschap was duidelijk. Heeft wel de keerzijde dat jullie het zelfde doen.
Maar dat is mijn mening en mijn handelswijze.
Kan beledigend en als asociaal worden opgevat, so be it.
Tegen de tijd dat van hun uit de vraag komt voor hulp kun je aangeven dat ze maar bij broer moeten aankloppen. Toen jullie om hulp vroegen gaven zij ook niet thuis en jullie hebben je eigen plan getrokken. De boodschap was duidelijk. Heeft wel de keerzijde dat jullie het zelfde doen.
Maar dat is mijn mening en mijn handelswijze.
Kan beledigend en als asociaal worden opgevat, so be it.
vrijdag 21 juli 2023 om 08:53
Dat klopt. Ik heb het idee dat dat ook meespeelt inderdaad en heb dat ook met hen besproken en uitgelegd. Ze zeggen dan wel het te begrijpen maar ik denk dat ze nog steeds onderschatten hoe hard ik hun hulp nodig heb en ook dat doet pijn.Eviade schreef: ↑20-07-2023 13:56TO, Begrijp ik goed dat je ouders oppassen als je broer en zijn vrouw beide aan het werk zijn?
En dat jouw man werkt, maar jij thuis bent?
In dat geval: misschien denken je ouders wel, we gaan niet oppassen als onze dochter intussen thuis is. Dat ze dat zonde van hun tijd vinden ofzo, of een raar idee.
vrijdag 21 juli 2023 om 08:57
Precies dat gevoel inderdaadAppelflap schreef: ↑20-07-2023 14:15Ik heb helaas geen oplossing, en probeer zelf ook nog te accepteren dat dit is, hoe het is. We richten ons nu inderdaad op ons gezin, en onze vrienden en ons zelfgekozen sociale vangnet. Maar desondanks voelt het vaak toch best eenzaam. Vooral als ik van andere grootouders (op het schoolplein, op verjaardagen, van collega’s) hoor hoe fantastisch ze het opa- en oma-zijn, vinden.
vrijdag 21 juli 2023 om 09:03
Hoe lullig ook ik snap het ergens wel. Mijn dochter van bijna 7 heeft een vriendin die beetje hetzelfde karakter heeft als mijn kind. Veel fantasie. Kunnen zich goed vermaken en luisteren gewoon redelijk tot goed. Als zij bij ons speelt of logeert kan ik enigzins mijn eigen gang gaan. Ik geef ze wat te drinken en wat lekkers. Kijk naar een voorstelling die ze geven maar als ik dan zeg dat ze weer even zelf aan de slag moeten kan ik rustig boven een was op hangen etc zonder dat meteen mijn hele huis getrashed wordt. Als de ouders van dit kind vragen of ik hun kind een middagje of een weekend wil opvangen geen probleem.
Ze heeft ook een vriendin die zwaar impulsief is en constant aandacht wil en na 3 minuten een spelletje al zat is. Ze loopt constant ook achter mij aan. Is explosief in karakter. Gaat dan ook ruzie maken of mijn dochter overrulen. Zeurt constant dat ze honger / dorst weetikveel wat heeft ook al hebben ze net wat op. Als dit kind een middagje geweest is ben ik op en kan ik aan het infuus en moet ik de kat uit de gordijnen of van de hoge kast redden en de glitters van mijn plafond schrapen.
Het moge duidelijk zijn dat ik dit kind wat minder vaak vraag / in huis wil hebben.
Nu is het natuurlijk wel anders omdat oma en opa een bloedband hebben maar puur qua energie die aan het ene kind opgaat vs het andere snap ik het wel ergens indien jullie kind inderdaad druk is en moeite heeft met luisteren.
Ze heeft ook een vriendin die zwaar impulsief is en constant aandacht wil en na 3 minuten een spelletje al zat is. Ze loopt constant ook achter mij aan. Is explosief in karakter. Gaat dan ook ruzie maken of mijn dochter overrulen. Zeurt constant dat ze honger / dorst weetikveel wat heeft ook al hebben ze net wat op. Als dit kind een middagje geweest is ben ik op en kan ik aan het infuus en moet ik de kat uit de gordijnen of van de hoge kast redden en de glitters van mijn plafond schrapen.
Het moge duidelijk zijn dat ik dit kind wat minder vaak vraag / in huis wil hebben.
Nu is het natuurlijk wel anders omdat oma en opa een bloedband hebben maar puur qua energie die aan het ene kind opgaat vs het andere snap ik het wel ergens indien jullie kind inderdaad druk is en moeite heeft met luisteren.
'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'
vrijdag 21 juli 2023 om 09:03
Deels herkenbaar en deels omdat de omstandigheden hier lastig zijn. Broer is alleenstaand en heeft ook wel wat extra hulp nodig op de dagen dat hij zijn dochter heeft. Mijn vader is chronisch en ernstig ziek ( kan niet reizen) en wij wonen (nog) niet in NL. Kortom, dochter van mijn broer krijgt veel meer uitjes en meer aandacht. Vooral mijn tante heeft er een handje van de dochter van mijn broer ontzettend te verwennen. Niet altijd leuk, maar ben gestopt mij er erg druk over te maken.
Mijn oma, de moeder van mijn vader, maakte wel onderscheid en dat heb ik altijd erg moeilijk gevonden.
Mijn oma, de moeder van mijn vader, maakte wel onderscheid en dat heb ik altijd erg moeilijk gevonden.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
