Kinderen
alle pijlers
Opa en oma behandelen kleinkinderen anders
woensdag 19 juli 2023 om 10:15
Zijn er meer mensen van wie de (schoon) ouders hun kleinkinderen niet gelijk behandelen en hoe gaan jullie daarmee om?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
donderdag 7 september 2023 om 11:24
We weten niet of ze kind wel of niet leuk vinden. Mee eens.
Maar echt moeite om een band op te bouwen doen ze ook niet als ik het zo lees. Ik vind het echt heel pijnlijk dat ze voor kinderen broer wel op en neer rijden voor iets van school of sport. En voor TO lijkt alles te veel.
donderdag 7 september 2023 om 11:26
Ik snap je helemaal hoor. Los van het wel of niet oppassen. Je ouders maken onderscheid in kleinkinderen. En jij hebt het al zwaar genoeg door ziekte en hebt het idee niet op je ouders te kunnen terugvallen.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 11:12Er zit maar weinig leeftijdsverschil tussen de kinderen: nog geen jaar om precies te zijn. Er lag zeker wel in de lijn der verwachting dat er (snel) meer kleinkinderen zouden komen en mijn ouders boden toen ik zwanger was zelf aan om ook een dag bij ons op te passen.
Eerlijk gezegd zou ik niet weten waarom je het oppassen bij het ene gezin niet terug zou kunnen schroeven als je de aandacht eerlijk zou willen verdelen.
Als het andersom was geweest en mijn broer zo omhoog zat had ik met alle liefde gekeken hoe we het goed konden regelen voor alle kinderen binnen de familie.
Ik heb dan toch, hoe hard het ook klinkt, het gevoel dat ze de kinderen van mijn broer leuker vinden.
Ik kan daar helaas niks aan veranderen maar het maakt me wel verdrietig.
Het zou mij ook verdrietig maken
donderdag 7 september 2023 om 11:28
Oppassen door opa en oma - die ook nog zelf werken - is altijd een gunst, dat kan niet worden afgedwongen. Jij hebt vanaf het begin structureel een dag geclaimd, die je ouders niet wilden weigeren omdat ze ook al oppassen in het gezin van je broer, ze wilden jou niet voor het hoofd stoten neem ik aan. Maar het is nogal wat om twee dagen per week beschikbaar te moeten zijn, naast je baan!
Jouw kind is druk en luistert niet schrijf je zelf, jij maakt ook niet de indruk de soepelste persoon te zijn en schiet gauw in de slachtofferrol ... hoe leuk is dat oppassen op jouw dochter eigenlijk voor ze?
Wat krijgen je ouders ervoor terug? Lekker knuffelen met kleindochter, een lief aanhankelijk meisje die blij is als opa en oma er zijn, een blije dochter die dankbaar is dat haar ouders zijn gekomen?
Of een lastig kind waar ze weinig mee kunnen, een pruilende dochter die alleen maar mokt dat ze wel naar de sportwedstrijden van hun andere kleinkinderen gaan? Kennelijk vinden ze dat wél leuk!
Pick your battles, los je problemen zelf op en verwijt je ouders niet zoveel terwijl ze hun best doen.
Nu je wegens ziekte uitgeschakeld bent: regel hulp, een- of tweemaal oppas aan huis en via gezinszorg of anderszins of zorgverlof van je man.
Jouw kind is druk en luistert niet schrijf je zelf, jij maakt ook niet de indruk de soepelste persoon te zijn en schiet gauw in de slachtofferrol ... hoe leuk is dat oppassen op jouw dochter eigenlijk voor ze?
Wat krijgen je ouders ervoor terug? Lekker knuffelen met kleindochter, een lief aanhankelijk meisje die blij is als opa en oma er zijn, een blije dochter die dankbaar is dat haar ouders zijn gekomen?
Of een lastig kind waar ze weinig mee kunnen, een pruilende dochter die alleen maar mokt dat ze wel naar de sportwedstrijden van hun andere kleinkinderen gaan? Kennelijk vinden ze dat wél leuk!
Pick your battles, los je problemen zelf op en verwijt je ouders niet zoveel terwijl ze hun best doen.
Nu je wegens ziekte uitgeschakeld bent: regel hulp, een- of tweemaal oppas aan huis en via gezinszorg of anderszins of zorgverlof van je man.
donderdag 7 september 2023 om 11:28
Taskmaster schreef: ↑07-09-2023 11:26Je moet je ouders niet verantwoordelijk maken voor het feit dat jouw kind nu elke dag naar de BSO moet. Dat is niet hun schuld en niet hun fout. En niet iets wat je hen kunt verwijten.
Dan mag je alsnog teleurgesteld zijn over het feit dat er bij andere kleinkinderen wel opgepast wordt. Ik zou dat ook oneerlijk vinden
donderdag 7 september 2023 om 11:29
Ik vind de reacties ook erg onaardig. Een wending doet zich voor waardoor je niet meer voor je kind kunt zorgen, je zou hopen dat je naasten je zouden ondersteunen in de vorm van een middagje per week op dochter passen. Wat ze wél doen voor broer.
Als ze dat afwijzen, kun je (moet je) op zoek naar andere oplossingen. Natuurlijk, je krijgt de boel wel rondgebreid (je zult wel moeten), maar het is wel heel kwetsend.
Ik zou toch ook proberen TO om uit te vogelen waarom ze dit niet willen terwijl jij zo omhoog zit. Hebben ze een mening over jouw man zijn betrokkenheid (zoals velen hier) of over hoe legitiem jouw ziek zijn is? Ik kan me niet voorstellen dat het aan je kind zou liggen eigenlijk. Dat ze zoiets hebben van benut eerst maar andere bronnen voor je ons vraagt?
Als ze dat afwijzen, kun je (moet je) op zoek naar andere oplossingen. Natuurlijk, je krijgt de boel wel rondgebreid (je zult wel moeten), maar het is wel heel kwetsend.
Ik zou toch ook proberen TO om uit te vogelen waarom ze dit niet willen terwijl jij zo omhoog zit. Hebben ze een mening over jouw man zijn betrokkenheid (zoals velen hier) of over hoe legitiem jouw ziek zijn is? Ik kan me niet voorstellen dat het aan je kind zou liggen eigenlijk. Dat ze zoiets hebben van benut eerst maar andere bronnen voor je ons vraagt?
donderdag 7 september 2023 om 11:30
muts87 schreef: ↑07-09-2023 11:24We weten niet of ze kind wel of niet leuk vinden. Mee eens.
Maar echt moeite om een band op te bouwen doen ze ook niet als ik het zo lees. Ik vind het echt heel pijnlijk dat ze voor kinderen broer wel op en neer rijden voor iets van school of sport. En voor TO lijkt alles te veel.
TO schreef aan het begin van het topic dat haar ouders haar kind (te) druk vonden en niet goed genoeg vonden luisteren en dat ze hebben toegegeven dat dat een rol speelt?
donderdag 7 september 2023 om 11:30
Ik heb een man en die is ook eerder genoemd. Hij neemt, naast zijn meer dan fulltime werkweek, zodra hij thuiskomt alle zorg op zich.dweedledee schreef: ↑07-09-2023 11:20En dat kan natuurlijk. Hoe verdrietig ook, ze zijn jou geen oppas-zijn verplicht.
Ik mis je man ook in dit verhaal trouwens? Of heb ik daar overheen gelezen?
Het gaat om de momenten dat hij aan het werk is.
donderdag 7 september 2023 om 11:33
Klopt inderdaad. Ik heb een draak van een kind die opa en oma nooit enthousiast om de nek vliegt als ze binnenkomen.Joyce48 schreef: ↑07-09-2023 11:28Oppassen door opa en oma - die ook nog zelf werken - is altijd een gunst, dat kan niet worden afgedwongen. Jij hebt vanaf het begin structureel een dag geclaimd, die je ouders niet wilden weigeren omdat ze ook al oppassen in het gezin van je broer, ze wilden jou niet voor het hoofd stoten neem ik aan. Maar het is nogal wat om twee dagen per week beschikbaar te moeten zijn, naast je baan!
Jouw kind is druk en luistert niet schrijf je zelf, jij maakt ook niet de indruk de soepelste persoon te zijn en schiet gauw in de slachtofferrol ... hoe leuk is dat oppassen op jouw dochter eigenlijk voor ze?
Wat krijgen je ouders ervoor terug? Lekker knuffelen met kleindochter, een lief aanhankelijk meisje die blij is als opa en oma er zijn, een blije dochter die dankbaar is dat haar ouders zijn gekomen?
Of een lastig kind waar ze weinig mee kunnen, een pruilende dochter die alleen maar mokt dat ze wel naar de sportwedstrijden van hun andere kleinkinderen gaan? Kennelijk vinden ze dat wél leuk!
Pick your battles, los je problemen zelf op en verwijt je ouders niet zoveel terwijl ze hun best doen.
Nu je wegens ziekte uitgeschakeld bent: regel hulp, een- of tweemaal oppas aan huis en via gezinszorg of anderszins of zorgverlof van je man.
Zelf ben ik ook een vreselijk mens. Ik klaag de hele dag en laat nooit mijn waardering blijken. Dat wij nog recht van bestaan hebben als gezin mag een wonder heten
donderdag 7 september 2023 om 11:38
Joyce48 schreef: ↑07-09-2023 11:28Oppassen door opa en oma - die ook nog zelf werken - is altijd een gunst, dat kan niet worden afgedwongen. Jij hebt vanaf het begin structureel een dag geclaimd, die je ouders niet wilden weigeren omdat ze ook al oppassen in het gezin van je broer, ze wilden jou niet voor het hoofd stoten neem ik aan. Maar het is nogal wat om twee dagen per week beschikbaar te moeten zijn, naast je baan!
Jouw kind is druk en luistert niet schrijf je zelf, jij maakt ook niet de indruk de soepelste persoon te zijn en schiet gauw in de slachtofferrol ... hoe leuk is dat oppassen op jouw dochter eigenlijk voor ze?
Wat krijgen je ouders ervoor terug? Lekker knuffelen met kleindochter, een lief aanhankelijk meisje die blij is als opa en oma er zijn, een blije dochter die dankbaar is dat haar ouders zijn gekomen?
Of een lastig kind waar ze weinig mee kunnen, een pruilende dochter die alleen maar mokt dat ze wel naar de sportwedstrijden van hun andere kleinkinderen gaan? Kennelijk vinden ze dat wél leuk!
Pick your battles, los je problemen zelf op en verwijt je ouders niet zoveel terwijl ze hun best doen.
Nu je wegens ziekte uitgeschakeld bent: regel hulp, een- of tweemaal oppas aan huis en via gezinszorg of anderszins of zorgverlof van je man.
Waar lees jij dat opa en oma hun best doen? Ja, voor de andere kleinkinderen.
Waarom moet een kind lief en aanhankelijk zijn om door opa en oma gewaardeerd te worden? Ik lees ook niet dat kind alleen maar mokt en pruilt
Daarnaast is het voor een ouder gewoon niet zo leuk als opa en oma jouw kind minder leuk vinden dan de kinderen van je broer of onderscheid maken in de hoeveelheid tijd die er in ze geïnvesteerd wordt
donderdag 7 september 2023 om 11:45
Holy moly wat een reactie zeg.Joyce48 schreef: ↑07-09-2023 11:28Oppassen door opa en oma - die ook nog zelf werken - is altijd een gunst, dat kan niet worden afgedwongen. Jij hebt vanaf het begin structureel een dag geclaimd, die je ouders niet wilden weigeren omdat ze ook al oppassen in het gezin van je broer, ze wilden jou niet voor het hoofd stoten neem ik aan. Maar het is nogal wat om twee dagen per week beschikbaar te moeten zijn, naast je baan!
Jouw kind is druk en luistert niet schrijf je zelf, jij maakt ook niet de indruk de soepelste persoon te zijn en schiet gauw in de slachtofferrol ... hoe leuk is dat oppassen op jouw dochter eigenlijk voor ze?
Wat krijgen je ouders ervoor terug? Lekker knuffelen met kleindochter, een lief aanhankelijk meisje die blij is als opa en oma er zijn, een blije dochter die dankbaar is dat haar ouders zijn gekomen?
Of een lastig kind waar ze weinig mee kunnen, een pruilende dochter die alleen maar mokt dat ze wel naar de sportwedstrijden van hun andere kleinkinderen gaan? Kennelijk vinden ze dat wél leuk!
Pick your battles, los je problemen zelf op en verwijt je ouders niet zoveel terwijl ze hun best doen.
Nu je wegens ziekte uitgeschakeld bent: regel hulp, een- of tweemaal oppas aan huis en via gezinszorg of anderszins of zorgverlof van je man.
Verhaal zal vast twee kanten hebben. Maar dit is wel erg overtrokken.
Stel je eens voor, je bent chronisch ziek en daardoor mindere belastbaarheid. Je ouders doen heel veel voor hun andere kleinkinderen. Van meerdere keren op en neer rijden tot met ze op vakantie gaan. En dan een middagje oppassen is te veel. Wat natuurlijk kan en mag. En nee het is niet verantwoordelijkheid en schuld van haat ouders. Maar het zijn wel haar OUDERS je weet wel de mensen die haar op de wereld hebben gezet, degene die er onvoorwaardelijk voor je horen te zijn. Mensen van wie je best wel wat mag verwachten. Zeker aangezien broer wel hulp krijgt. Maar bij jou kind is minder betrokkenheid. En dan gaat het niet eens over het oppassen maar ook gewoon interesse tonen in kind. Maar dat lijkt minder te gebeuren dan in kinderen broer.
En dat kan allemaal. Met wat voor reden dan ook. En gelukkig kan TO het met BSO regelen. En praktisch gezien komt het goed.
Maar TO mag hier best verdrietig om zijn. Ik kan me dat helemaal voorstellen. Zeker als je chronisch ziek bent waar TO ook niet om gevraagd heeft.
donderdag 7 september 2023 om 11:48
#nietallesgelezen
Wat een vervelende situatie TO. Dit zal echt niet met opzet zo zijn ontstaan, maar mee zo gegroeid.
Heb je dit ook met je broer besproken? Goh wat fijn dat pa en ma zo'n goede band hebben met jouw kinderen. En dat ze zo betrokken zijn met hun leven. Dat gun ik mijn dochter ook. (gezien de leeftijd / tijdsgebrek / gezondheid) is er het niet mogelijk dat ze net zoveel tijd met mijn dochter spenderen. Maar kunnen we geen oplossing vinden? Dochter gaan mee naar neefjes/nichtjes uit school, opa/oma 1 dag minder met gezin van broer etc.
Het kan ook gewoon zijn dat je ouders het heel moeilijk vinden om nee te zeggen tegen je broer.
Wat een vervelende situatie TO. Dit zal echt niet met opzet zo zijn ontstaan, maar mee zo gegroeid.
Heb je dit ook met je broer besproken? Goh wat fijn dat pa en ma zo'n goede band hebben met jouw kinderen. En dat ze zo betrokken zijn met hun leven. Dat gun ik mijn dochter ook. (gezien de leeftijd / tijdsgebrek / gezondheid) is er het niet mogelijk dat ze net zoveel tijd met mijn dochter spenderen. Maar kunnen we geen oplossing vinden? Dochter gaan mee naar neefjes/nichtjes uit school, opa/oma 1 dag minder met gezin van broer etc.
Het kan ook gewoon zijn dat je ouders het heel moeilijk vinden om nee te zeggen tegen je broer.
donderdag 7 september 2023 om 11:50
Ja, maar haar kind is ook gewoon jonger dan wat zij gewend zijn, daarbij vind ik druk wel wat anders dan niet zo leuk. Dat ze je kind "niet zo leuk" vinden, vind ik echt wel een hele grote stap verder gaan dan dat ze het intensiever vinden om op je kind te passen omdat je een druk kind hebt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 11:51
Inderdaad.muts87 schreef: ↑07-09-2023 11:45Holy moly wat een reactie zeg.
Verhaal zal vast twee kanten hebben. Maar dit is wel erg overtrokken.
Stel je eens voor, je bent chronisch ziek en daardoor mindere belastbaarheid. Je ouders doen heel veel voor hun andere kleinkinderen. Van meerdere keren op en neer rijden tot met ze op vakantie gaan. En dan een middagje oppassen is te veel. Wat natuurlijk kan en mag. En nee het is niet verantwoordelijkheid en schuld van haat ouders. Maar het zijn wel haar OUDERS je weet wel de mensen die haar op de wereld hebben gezet, degene die er onvoorwaardelijk voor je horen te zijn. Mensen van wie je best wel wat mag verwachten. Zeker aangezien broer wel hulp krijgt. Maar bij jou kind is minder betrokkenheid. En dan gaat het niet eens over het oppassen maar ook gewoon interesse tonen in kind. Maar dat lijkt minder te gebeuren dan in kinderen broer.
En dat kan allemaal. Met wat voor reden dan ook. En gelukkig kan TO het met BSO regelen. En praktisch gezien komt het goed.
Maar TO mag hier best verdrietig om zijn. Ik kan me dat helemaal voorstellen. Zeker als je chronisch ziek bent waar TO ook niet om gevraagd heeft.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 11:52
Hoe ging dat vroeger met je broer en jou, kreeg hij toen ook meer aandacht en tijd van je ouders? Vaak slaat het over naar de volgende generatie.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 11:33Klopt inderdaad. Ik heb een draak van een kind die opa en oma nooit enthousiast om de nek vliegt als ze binnenkomen.
Zelf ben ik ook een vreselijk mens. Ik klaag de hele dag en laat nooit mijn waardering blijken. Dat wij nog recht van bestaan hebben als gezin mag een wonder heten
donderdag 7 september 2023 om 11:52
Ik sluit me hier helemaal bij aan en vind sommige reacties weinig tactvol en zelfs sterk aanvallend. Gelukkig TO, krijg je ook veel goede tips en reacties waar je wat aan hebt. Richt je daar maar op zou ik zeggen!muts87 schreef: ↑07-09-2023 11:45Holy moly wat een reactie zeg.
Verhaal zal vast twee kanten hebben. Maar dit is wel erg overtrokken.
Stel je eens voor, je bent chronisch ziek en daardoor mindere belastbaarheid. Je ouders doen heel veel voor hun andere kleinkinderen. Van meerdere keren op en neer rijden tot met ze op vakantie gaan. En dan een middagje oppassen is te veel. Wat natuurlijk kan en mag. En nee het is niet verantwoordelijkheid en schuld van haat ouders. Maar het zijn wel haar OUDERS je weet wel de mensen die haar op de wereld hebben gezet, degene die er onvoorwaardelijk voor je horen te zijn. Mensen van wie je best wel wat mag verwachten. Zeker aangezien broer wel hulp krijgt. Maar bij jou kind is minder betrokkenheid. En dan gaat het niet eens over het oppassen maar ook gewoon interesse tonen in kind. Maar dat lijkt minder te gebeuren dan in kinderen broer.
En dat kan allemaal. Met wat voor reden dan ook. En gelukkig kan TO het met BSO regelen. En praktisch gezien komt het goed.
Maar TO mag hier best verdrietig om zijn. Ik kan me dat helemaal voorstellen. Zeker als je chronisch ziek bent waar TO ook niet om gevraagd heeft.
donderdag 7 september 2023 om 11:53
Ik denk dat dit echt een heel grote rol speelt. Ze hebben destijds nou eenmaal ja gezegd tegen al die oppasmomenten, daar rekenen haar broer en schoonzus nu op en dat is met goed fatsoen nu niet meer in te trekken. Alle oppasmomenten bij TO zijn oppasmomenten die ze eigenlijk niet meer konden opbrengen en die daardoor ook als intensiever aanvoelen waardoor alles al heel snel te veel is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 11:56
Kind kan een ander karakter hebben en intensiever zijn. Wat natuurlijk iets anders is dan niet leuk. Dat je dan niet op wil passen kan ik nog wel in komenSusan schreef: ↑07-09-2023 11:50Ja, maar haar kind is ook gewoon jonger dan wat zij gewend zijn, daarbij vind ik druk wel wat anders dan niet zo leuk. Dat ze je kind "niet zo leuk" vinden, vind ik echt wel een hele grote stap verder gaan dan dat ze het intensiever vinden om op je kind te passen omdat je een druk kind hebt.
Maar dan kan je daarnaast nog wel wat interesse tonen in kind. Dus ook bij haar dingen van school en sport gaan kijken. Net zoals ouders bij kinderen broer ook doen. Maar dit dan niet of minder doen is echt onderscheid maken. En dat kan je als grootouder echt niet maken vind ik.
donderdag 7 september 2023 om 12:00
Nou als een dergelijk iets bij mij speelde zou ik me daar als zus zijnde wel in in kunnen leven. Nu heb ik zelf geen kinderen en is mijn broer overleden. Maar stel moeder paste op mijn fictieve kinderen en niet op die van mijn broer en die zou (leven) en chronisch ziek zijn dan zou ik me daar als zus zijnde best ongemakkelijk bij voelen eerlijk gezegd.Susan schreef: ↑07-09-2023 11:53Ik denk dat dit echt een heel grote rol speelt. Ze hebben destijds nou eenmaal ja gezegd tegen al die oppasmomenten, daar rekenen haar broer en schoonzus nu op en dat is met goed fatsoen nu niet meer in te trekken. Alle oppasmomenten bij TO zijn oppasmomenten die ze eigenlijk niet meer konden opbrengen en die daardoor ook als intensiever aanvoelen waardoor alles al heel snel te veel is.
Net zoals grootouders nee zeggen tegen TO kunnen ze ook oppasdagen bij broer intrekken. Ook voor hen geldt: hun verantwoordelijkheid.
donderdag 7 september 2023 om 12:20
Dat lijkt me ook normaal, maar bij jullie is nu meer nodig. Je zegt steeds ‘opa en oma willen niet’, maar je eigen man wil niet eens. Hij kan zorgverlof opnemen. Ik begrijp niet waarom dat geen optie is? Daar heb je gewoon recht op. En je dochter gaat naar school, dus die is minstens 4 jaar. Dan kan ze toch best een paar uurtjes met jou samen thuis zijn, desnoods bij jou in bed voor de tv? En het gaat ook steeds over geld. Ja, oppas aan huis is duur, maar je dochter is nu even belangrijker toch. Tenzij het water jullie financieel aan de lippen staat maar dat lees ik nergens.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 11:30Ik heb een man en die is ook eerder genoemd. Hij neemt, naast zijn meer dan fulltime werkweek, zodra hij thuiskomt alle zorg op zich.
Het gaat om de momenten dat hij aan het werk is.
Natuurlijk is het superjammer en doet het pijn dat je ouders niet staan te springen om je bij te staan. Je kunt daarover best met ze in gesprek gaan, maar niet als het doel is om ze over te halen om tóch op te passen. Hoogstens om een beetje wederzijds begrip te kweken. Ik denk dat je beter de zaken goed voor jezelf kunt regelen zonder een beroep te doen op je familie, en dan alleen je ouders uitnodigen voor de gezelligheid, niet om ze aan het werk te zetten. Dan zien ze vanzelf dat jouw kind ook hartstikke leuk is.
donderdag 7 september 2023 om 12:24
Pardon? Waar lees jij dat mijn eigen man niet wil? Hoe durf je zo te oordelen zeg!oneenietweer schreef: ↑07-09-2023 12:20Dat lijkt me ook normaal, maar bij jullie is nu meer nodig. Je zegt steeds ‘opa en oma willen niet’, maar je eigen man wil niet eens. Hij kan zorgverlof opnemen. Ik begrijp niet waarom dat geen optie is? Daar heb je gewoon recht op. En je dochter gaat naar school, dus die is minstens 4 jaar. Dan kan ze toch best een paar uurtjes met jou samen thuis zijn, desnoods bij jou in bed voor de tv? En het gaat ook steeds over geld. Ja, oppas aan huis is duur, maar je dochter is nu even belangrijker toch. Tenzij het water jullie financieel aan de lippen staat maar dat lees ik nergens.
Natuurlijk is het superjammer en doet het pijn dat je ouders niet staan te springen om je bij te staan. Je kunt daarover best met ze in gesprek gaan, maar niet als het doel is om ze over te halen om tóch op te passen. Hoogstens om een beetje wederzijds begrip te kweken. Ik denk dat je beter de zaken goed voor jezelf kunt regelen zonder een beroep te doen op je familie, en dan alleen je ouders uitnodigen voor de gezelligheid, niet om ze aan het werk te zetten. Dan zien ze vanzelf dat jouw kind ook hartstikke leuk is.
donderdag 7 september 2023 om 12:32
Alleen niet iedereen zit zo in elkaar helaas. Vaak groeit het op een bepaalde manier waardoor ze een scheve verdeling compleet normaal en te rechtvaardigen zijn gaan vinden. Soms is het niet te volgen. Mijn moeder was geopereerd. Klaagde. 'En ik moet ook nog oppassen.' Dus ik noemde het egoïstisch van zus om kind daar dan te brengen. Toen werden zowel moeder als zus boos op mij.
Waarschijnlijk was het in oma's gedachten uitgegroeid tot iets martelaarachtigs als 'ik verbijt de pijn wel, want mijn dochter heeft me nodig, en anders kan ze niet gaan werken, en mijn kleindochter kan niet naar een kdv, want dat is zo zielig'. En bij zus iets als 'maar ik heb het nodig.'
Dus wie weet wat er in de familie van TO aan eigen waarheden gegroeid is.
donderdag 7 september 2023 om 12:33
donderdag 7 september 2023 om 12:45
Sommige reacties hier raken mij echt. Dat vind ik stom want waarom laat ik mij kwetsen door mensen die veilig vanachter een scherm gemene opmerkingen maken?
Ik (her)open dit topic omdat ik mijn hart wil luchten omdat ik mij verdrietig voel. Ik heb heel veel lieve mensen om mij heen maar ik wil hun niet iedere keer lastig vallen met mijn pijn en verdriet rondom mijn ziek zijn want dat worden mensen ook zat.
Daarom zoek ik een luisterend oor hier in de hoop op steun.
Helaas zijn er ook een aantal toetsenbordhelden die er plezier uit lijken te halen anderen lekker veilig vanachter hun scherm te veroordelen.
Ik zal me richten op de fijne reacties want die waren er gelukkig heel veel!
In onze jeugd was er naar mijn idee niet echt verschil tussen mijn broer en mij. Misschien eerder nog dat mijn broer wat 'lastiger' was. Maar volgens mij geen grote verschillen.
Ik heb het nooit met mijn broer besproken. Ik denk dat dat de situatie juist complexer zou maken. Als mijn ouders niet willen kan hij hun ook niet dwingen. Ik zou juist willen dat ze het vanuit hun eigen gevoel doen.
Zelf zou ik als het andersom was wel hebben aangekaart dat ik graag had gezien dat mijn ouders hun energie eerlijk verdelen. Maar mijn broer zit nu eenmaal anders in elkaar en ik heb geen zin in een familie ruzie.
Natuurlijk hebben we ook gekeken naar de mogelijkheden van mijn man om minder te werken. Ook instanties zijn daarbij betrokken geweest.
Het is niet dat hij zo'n carrière tijger is en daarom zoveel uur maakt. Hij heeft fysiek een hele zware baan en werkt zich drie slagen in de rondte om ervoor te zorgen dat we het financieel redden.
Door mijn ziek zijn is mijn inkomen een heel stuk gekelderd en daarbij brengt het ook nog extra kosten met zich mee.
Wanneer hij ouderschapsverlof op zou willen nemen moet hij terug in functie en dit is financieel op dit moment niet haalbaar.
Uiteindelijk krijgen we de opvang echt wel geregeld maar zoals eerder gezegd had ik graag gezien dat mijn ouders net zoveel energie hadden gegeven aan onze dochter als aan de kinderen van mijn broer.
Het is wat het is en ik kom daar heus wel overheen. Maar soms kan het dan juist even helpen je verhaal kwijt te kunnen ook al is dat dan bij mensen die je niet kent. Dank jullie wel daarvoor
Ik (her)open dit topic omdat ik mijn hart wil luchten omdat ik mij verdrietig voel. Ik heb heel veel lieve mensen om mij heen maar ik wil hun niet iedere keer lastig vallen met mijn pijn en verdriet rondom mijn ziek zijn want dat worden mensen ook zat.
Daarom zoek ik een luisterend oor hier in de hoop op steun.
Helaas zijn er ook een aantal toetsenbordhelden die er plezier uit lijken te halen anderen lekker veilig vanachter hun scherm te veroordelen.
Ik zal me richten op de fijne reacties want die waren er gelukkig heel veel!
In onze jeugd was er naar mijn idee niet echt verschil tussen mijn broer en mij. Misschien eerder nog dat mijn broer wat 'lastiger' was. Maar volgens mij geen grote verschillen.
Ik heb het nooit met mijn broer besproken. Ik denk dat dat de situatie juist complexer zou maken. Als mijn ouders niet willen kan hij hun ook niet dwingen. Ik zou juist willen dat ze het vanuit hun eigen gevoel doen.
Zelf zou ik als het andersom was wel hebben aangekaart dat ik graag had gezien dat mijn ouders hun energie eerlijk verdelen. Maar mijn broer zit nu eenmaal anders in elkaar en ik heb geen zin in een familie ruzie.
Natuurlijk hebben we ook gekeken naar de mogelijkheden van mijn man om minder te werken. Ook instanties zijn daarbij betrokken geweest.
Het is niet dat hij zo'n carrière tijger is en daarom zoveel uur maakt. Hij heeft fysiek een hele zware baan en werkt zich drie slagen in de rondte om ervoor te zorgen dat we het financieel redden.
Door mijn ziek zijn is mijn inkomen een heel stuk gekelderd en daarbij brengt het ook nog extra kosten met zich mee.
Wanneer hij ouderschapsverlof op zou willen nemen moet hij terug in functie en dit is financieel op dit moment niet haalbaar.
Uiteindelijk krijgen we de opvang echt wel geregeld maar zoals eerder gezegd had ik graag gezien dat mijn ouders net zoveel energie hadden gegeven aan onze dochter als aan de kinderen van mijn broer.
Het is wat het is en ik kom daar heus wel overheen. Maar soms kan het dan juist even helpen je verhaal kwijt te kunnen ook al is dat dan bij mensen die je niet kent. Dank jullie wel daarvoor
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in