Kinderen
alle pijlers
Opa en oma behandelen kleinkinderen anders
woensdag 19 juli 2023 om 10:15
Zijn er meer mensen van wie de (schoon) ouders hun kleinkinderen niet gelijk behandelen en hoe gaan jullie daarmee om?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
vrijdag 21 juli 2023 om 10:20
Ik denk dat dit een heel belangrijk onderdeel is. Dat zij niet (willen) zien hoe ziek jij bent en hoezeer je hun hulp nodig hebt.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑21-07-2023 08:53Dat klopt. Ik heb het idee dat dat ook meespeelt inderdaad en heb dat ook met hen besproken en uitgelegd. Ze zeggen dan wel het te begrijpen maar ik denk dat ze nog steeds onderschatten hoe hard ik hun hulp nodig heb en ook dat doet pijn.
Wat afstand nemen en hulp meer zelf regelen gaat je denk ik een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid opleveren. Maar ik snap heel goed de pijn die dit alles je doet.
Het is zoals het is
vrijdag 21 juli 2023 om 10:33
Lastig. Destijds toen ik zwanger was, kon mijn schoonmoeder het niet laten om regelmatig te benoemen dat het weer heel anders was dan met de zwangerschappen van haar dochters. Kan ik tot op zekere hoogte begrijpen, maar waarom zou je dat steeds benoemen? Ook na de geboorte kon ze het vergelijken niet laten, met opmerkingen als 'ja, kind is heel anders dan die van Trudie'. Ja, logisch joh, deze is niet van Trudie!!
Niet leuk. Toch weet ik dat ze veel van mijn kind houdt. Kind staat weer iets meer op haar radar sinds hij een beroepsopleiding volgt waar zij affiniteit mee heeft. Voelt ook weer wat raar.
Niet leuk. Toch weet ik dat ze veel van mijn kind houdt. Kind staat weer iets meer op haar radar sinds hij een beroepsopleiding volgt waar zij affiniteit mee heeft. Voelt ook weer wat raar.
vrijdag 21 juli 2023 om 10:39
Ik denk dat de crux van het verhaal is dat jij thuis bent.
Broer heeft evident hulp nodig, oppas omdat de kinderen anders alleen zijn.
Jij bent thuis en als ik het zo lees niet bedlegerig ofzo. Je ouders denken, dochter kan wel voor eigen kind zorgen, die ene dag dat wij daar anders voor moeten komen.
Ik weet niet natuurlijk hoe serieus ze jouw ziekzijn nemen en wat jij wel en niet kunt. Maar er wordt hier van alles genoemd en ik denk echt dat het eigenlijk hier voornamelijk om draait.
Broer heeft evident hulp nodig, oppas omdat de kinderen anders alleen zijn.
Jij bent thuis en als ik het zo lees niet bedlegerig ofzo. Je ouders denken, dochter kan wel voor eigen kind zorgen, die ene dag dat wij daar anders voor moeten komen.
Ik weet niet natuurlijk hoe serieus ze jouw ziekzijn nemen en wat jij wel en niet kunt. Maar er wordt hier van alles genoemd en ik denk echt dat het eigenlijk hier voornamelijk om draait.
vrijdag 21 juli 2023 om 10:42
Dit, ja.Eviade schreef: ↑21-07-2023 10:39Ik denk dat de crux van het verhaal is dat jij thuis bent.
Broer heeft evident hulp nodig, oppas omdat de kinderen anders alleen zijn.
Jij bent thuis en als ik het zo lees niet bedlegerig ofzo. Je ouders denken, dochter kan wel voor eigen kind zorgen, die ene dag dat wij daar anders voor moeten komen.
Ik weet niet natuurlijk hoe serieus ze jouw ziekzijn nemen en wat jij wel en niet kunt. Maar er wordt hier van alles genoemd en ik denk echt dat het eigenlijk hier voornamelijk om draait.
Plus, kind gaat naar school straks. Dan heb je elke dag zeker 5 uur om te rusten.
vrijdag 21 juli 2023 om 10:44
Maar als zij moeten oppassen terwijl jij thuis bent kunnen ze niet hun eigen gang gaan. Ook al vindt jij van wel, het is toch anders. Dus ik snap je ouders heel goed.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑21-07-2023 08:53Dat klopt. Ik heb het idee dat dat ook meespeelt inderdaad en heb dat ook met hen besproken en uitgelegd. Ze zeggen dan wel het te begrijpen maar ik denk dat ze nog steeds onderschatten hoe hard ik hun hulp nodig heb en ook dat doet pijn.
vrijdag 21 juli 2023 om 10:58
Ik herken het ook. Mijn schoonmoeder heeft een lievelingsdochter en de kinderen van die dochter, daar doet ze alles voor. Daar wijken alle afspraken voor.
Toen deze dochter zwanger was, heeft ze rondom de uitgerekende datum vijf weken lang haar agenda leeg gehouden (en dat is zéér bijzonder, normaal meerdere afspraken per dag op haar oude dag...) Toen haar andere dochter uitgerekend was, was ze op vakantie in Parijs. ("iI kan toch niet overal voor thuisblijven" zei ze letterlijk.. ik vergeet het nooit..). Dat is haar goed recht, maar het contrast is zo groot.
Het is een lieve oma, maar dus in contrast met wat ze voor de andere kleinkinderen doet, geeft het toch vaak een nare bijsmaak. En dat kregen mijn kinderen zeker door toen ze ouder werden. Dat heeft veel verdrietige situaties opgeleverd.. Nu kunnen ze het wel wat beter relativeren (ze zijn nu (bijna) volwassen).
Sterkte!
Toen deze dochter zwanger was, heeft ze rondom de uitgerekende datum vijf weken lang haar agenda leeg gehouden (en dat is zéér bijzonder, normaal meerdere afspraken per dag op haar oude dag...) Toen haar andere dochter uitgerekend was, was ze op vakantie in Parijs. ("iI kan toch niet overal voor thuisblijven" zei ze letterlijk.. ik vergeet het nooit..). Dat is haar goed recht, maar het contrast is zo groot.
Het is een lieve oma, maar dus in contrast met wat ze voor de andere kleinkinderen doet, geeft het toch vaak een nare bijsmaak. En dat kregen mijn kinderen zeker door toen ze ouder werden. Dat heeft veel verdrietige situaties opgeleverd.. Nu kunnen ze het wel wat beter relativeren (ze zijn nu (bijna) volwassen).
Sterkte!
vrijdag 21 juli 2023 om 11:04
Eviade schreef: ↑21-07-2023 10:39Ik denk dat de crux van het verhaal is dat jij thuis bent.
Broer heeft evident hulp nodig, oppas omdat de kinderen anders alleen zijn.
Jij bent thuis en als ik het zo lees niet bedlegerig ofzo. Je ouders denken, dochter kan wel voor eigen kind zorgen, die ene dag dat wij daar anders voor moeten komen.
Ik weet niet natuurlijk hoe serieus ze jouw ziekzijn nemen en wat jij wel en niet kunt. Maar er wordt hier van alles genoemd en ik denk echt dat het eigenlijk hier voornamelijk om draait.
Heel goed mogelijk.
Wat ik verder nog mis is hoe je broer en zijn partner ermee omgaan? Ik ben het derde kind in een gezin waar er ook verschil is in de betrokkenheid van oma bij kleinkinderen (van de andere twee kinderen). Daar zijn verschillende redenen voor oa karakters die beter bij elkaar passen, maar een belangrijke factor is ook dat het ene kind / ouder veel actiever is met vragen / regelen. Die neemt het initiatief en laat al vroeg weten aan oma als er een voorstelling of zo is. Betrekt oma ook bij activiteiten op school van de kleinkinderen. Andere kind / ouder was terughoudender en liet initiatief bij oma of kwam pas op het laatste moment met een uitnodiging en dan had oma vaak al andere plannen.
vrijdag 21 juli 2023 om 11:07
Hier net zo!louisanne schreef: ↑21-07-2023 10:58
Toen deze dochter zwanger was, heeft ze rondom de uitgerekende datum vijf weken lang haar agenda leeg gehouden (en dat is zéér bijzonder, normaal meerdere afspraken per dag op haar oude dag...) Toen haar andere dochter uitgerekend was, was ze op vakantie in Parijs. ("iI kan toch niet overal voor thuisblijven" zei ze letterlijk.. ik vergeet het nooit..). Dat is haar goed recht, maar het contrast is zo groot.
Ik weet nooit of ik blij of verdrietig moet zijn dat er nog meer van zulke moeders bestaan.
vrijdag 21 juli 2023 om 11:09
Wat vervelend TO. Kan me voorstellen dat dit heel vervelend voelt.
Wat me dan wel weer verbaast, is dat blijkbaar zoveel ouders leunen op de hulp van hun ouders. Ik snap dat opvang duur is, maar ik vind ook dat iedere ouder zelf verantwoordelijk is. Het is gewoon niet verstandig om zorg vanuit grootouders in te calculeren. Opa’s en oma’s kunnen ook ziek worden of overlijden. Of gewoon geen energie of tijd hebben.
Wat me dan wel weer verbaast, is dat blijkbaar zoveel ouders leunen op de hulp van hun ouders. Ik snap dat opvang duur is, maar ik vind ook dat iedere ouder zelf verantwoordelijk is. Het is gewoon niet verstandig om zorg vanuit grootouders in te calculeren. Opa’s en oma’s kunnen ook ziek worden of overlijden. Of gewoon geen energie of tijd hebben.
vrijdag 21 juli 2023 om 11:56
Vind het ook heel verbazend. Alsof het een recht is bijna. Tot op het niveau, 'als ze niet voor onze kinderen zorgen ga ik later niet voor hen zorgen'dweedledee schreef: ↑21-07-2023 11:09Wat vervelend TO. Kan me voorstellen dat dit heel vervelend voelt.
Wat me dan wel weer verbaast, is dat blijkbaar zoveel ouders leunen op de hulp van hun ouders. Ik snap dat opvang duur is, maar ik vind ook dat iedere ouder zelf verantwoordelijk is. Het is gewoon niet verstandig om zorg vanuit grootouders in te calculeren. Opa’s en oma’s kunnen ook ziek worden of overlijden. Of gewoon geen energie of tijd hebben.
Als je dan toch diensten wil gaan uitruilen (heel raar maar ok) zou je moeten denken 'mijn ouders zorgden vroeger voor mij en ik later voor hen'. Hebben je eigen kinderen niets mee te maken.
Grootouders zie ik totaal niet als een soort steun of stut voor een gezin. Maar als naaste familie waar de kleinkinderen zo nu en dan leuk bij op bezoek gaan of logeren, of die nu en dan een dagdeel langs komen. Mensen met een eigen leven, die de tijd van kleine kinderen al lang achter zich hebben gelaten.
En in noodgevallen gevraagd kunnen worden als oppas.
Dat is generaties ook zo geweest, dit is volgens mij de eerste generatie die hun ouders als een soort verlengstuk van het gezin zien en dat moeten ze verdomme leuk vinden ook.
Het argument 'maar nu pas werken beide ouders' gaat niet op er zijn voldoende alternatieven.
vrijdag 21 juli 2023 om 11:59
Of gewoon geen zin!dweedledee schreef: ↑21-07-2023 11:09Wat vervelend TO. Kan me voorstellen dat dit heel vervelend voelt.
Wat me dan wel weer verbaast, is dat blijkbaar zoveel ouders leunen op de hulp van hun ouders. Ik snap dat opvang duur is, maar ik vind ook dat iedere ouder zelf verantwoordelijk is. Het is gewoon niet verstandig om zorg vanuit grootouders in te calculeren. Opa’s en oma’s kunnen ook ziek worden of overlijden. Of gewoon geen energie of tijd hebben.
Ken genoeg ouderen die een leuk druk leven hebben, die vermaken zich wel. Moet je ineens weer met die koters op vaste dagen, omdat je kinderen nu in een fase zitten die jij al lang gehad hebt. En scheve ogen als je nee zegt. Dat blijkt hier wel.
vrijdag 21 juli 2023 om 12:05
vrijdag 21 juli 2023 om 12:09
Vroeger had je een kostwinner en een verzorgende ouder. Ook bestonden er toen verzorgingstehuizen waar ouderen indien nodig verzorgd werden, fijn samen konden eten en naar de bingo voor sociale contacten. Is nu weg bezuinigd, net als dat jonge ouders tegenwoordig samen moeten werken en schreeuwend dure inflexibele opvang moeten inkopen. Als er al opvang is tenminste, of die aansluit op je baan. Als je ouders dan 1 of 2 dagen per week druk van de ketel kan halen is zie je dat ook terug in de economische cijfers (burn-out, ziekte etc)Eviade schreef: ↑21-07-2023 11:56Vind het ook heel verbazend. Alsof het een recht is bijna. Tot op het niveau, 'als ze niet voor onze kinderen zorgen ga ik later niet voor hen zorgen'
Als je dan toch diensten wil gaan uitruilen (heel raar maar ok) zou je moeten denken 'mijn ouders zorgden vroeger voor mij en ik later voor hen'. Hebben je eigen kinderen niets mee te maken.
Grootouders zie ik totaal niet als een soort steun of stut voor een gezin. Maar als naaste familie waar de kleinkinderen zo nu en dan leuk bij op bezoek gaan of logeren, of die nu en dan een dagdeel langs komen. Mensen met een eigen leven, die de tijd van kleine kinderen al lang achter zich hebben gelaten.
En in noodgevallen gevraagd kunnen worden als oppas.
Dat is generaties ook zo geweest, dit is volgens mij de eerste generatie die hun ouders als een soort verlengstuk van het gezin zien en dat moeten ze verdomme leuk vinden ook.
Het argument 'maar nu pas werken beide ouders' gaat niet op er zijn voldoende alternatieven.
Het werkt dus twee kanten op. Waarom zouden kinderen naast die drukke banen en gezinnen hun ouders als die op oudere leeftijd zijn achterna moeten lopen, als diezelfde ouders 7 dagen per week leuke dingen doen belangrijker vonden?
pindakaasmetnootjes wijzigde dit bericht op 21-07-2023 12:13
0.03% gewijzigd
vrijdag 21 juli 2023 om 12:13
Zure boodschap voor TO ook. Ouders hebben liever dat vreemden betaald oppassen dan dat ze zelf komen oppassen en wellicht een was draaien/avondeten koken waardoor TO wat ruimer in haar energie komt te zitten.
Als het nou nog voor beide kinderen zou gelden had het een wat minder zure appel geweest dan nu broer wel die inspanning krijgt en ze beide nog fysiek gezond zijn ook.
vrijdag 21 juli 2023 om 12:15
Lastig...maar kan het zijn dat de manier van opvoeden minder goed past bij je ouders?
Ik en zus 1 hebben een andere manier van opvoeden dan zus 2. Er is daarin geen goed of fout maar kwestie van voorkeur.
Zus 2 zit meer bovenop haar kinderen en vermaakt ze elke minuut van de dag. Is ook veel strenger met schermtijd bijvoorbeeld. Piepen en zeuren benadert zij ook anders., zij gaat daar in mee.
Zus 1 en ik zijn wat losser en niet de hele dag een entertainmentteam.
Mijn ouders hebben altijd op mijn en zus 1onze kinderen gepast, op de 1 of andere manier gleden zij makkelijk in het al bestaande ritme van mijn ouders.
Ze passen nu ook afentoe op de kinderen van zus 2 maar zijn helemaal kapot aan het einde van de dag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel herken. Als ik tijd met ze doorbreng ben ik ook echt moe. Het is constant voorlezen, jengelen, zeuren, piepen, niks alleen willen doen.
Misschien zit het hem daarin? Is jouw stijl van opvoeden compleet anders dan die waarin jouw ouders zich comfortabel voelen?
Ik en zus 1 hebben een andere manier van opvoeden dan zus 2. Er is daarin geen goed of fout maar kwestie van voorkeur.
Zus 2 zit meer bovenop haar kinderen en vermaakt ze elke minuut van de dag. Is ook veel strenger met schermtijd bijvoorbeeld. Piepen en zeuren benadert zij ook anders., zij gaat daar in mee.
Zus 1 en ik zijn wat losser en niet de hele dag een entertainmentteam.
Mijn ouders hebben altijd op mijn en zus 1onze kinderen gepast, op de 1 of andere manier gleden zij makkelijk in het al bestaande ritme van mijn ouders.
Ze passen nu ook afentoe op de kinderen van zus 2 maar zijn helemaal kapot aan het einde van de dag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel herken. Als ik tijd met ze doorbreng ben ik ook echt moe. Het is constant voorlezen, jengelen, zeuren, piepen, niks alleen willen doen.
Misschien zit het hem daarin? Is jouw stijl van opvoeden compleet anders dan die waarin jouw ouders zich comfortabel voelen?
vrijdag 21 juli 2023 om 13:50
Het is ook gewoon heel pijnlijk als grootouders laten zien veel tijd door te brengen met gezin van broer en minder betrokken zijn bij reilen en zeilen van TO.
Mijn ouders reden destijds lett. en fig. ons huis voorbij op weg naar zus en kinderen, 20 km verderop. Avondeten bij ons, onze kinderen de tafel dekken, op een krukje voor het keukenraam. Niks nada geen opa en oma, "ja, sorry, we waren aan het wandelen en Pietje had een bal, bla bla".
Na zoveel keer en nog veel meer, rug recht houden, graag of niet. Luchtig doen met de kinderen, mijn frustratie op de fiets wegtrappen om lekkere ijsjes te halen.
Beetje off topic: zorg ik nu minder voor mijn vader 90+ met CVA? Nee, ben er 2 dagen in de week, toen was toen en nu is nu.
p.s. Niet alle oma's en opa's doen 7 dagen alleen maar leuke dingen, hé
Mijn ouders reden destijds lett. en fig. ons huis voorbij op weg naar zus en kinderen, 20 km verderop. Avondeten bij ons, onze kinderen de tafel dekken, op een krukje voor het keukenraam. Niks nada geen opa en oma, "ja, sorry, we waren aan het wandelen en Pietje had een bal, bla bla".
Na zoveel keer en nog veel meer, rug recht houden, graag of niet. Luchtig doen met de kinderen, mijn frustratie op de fiets wegtrappen om lekkere ijsjes te halen.
Beetje off topic: zorg ik nu minder voor mijn vader 90+ met CVA? Nee, ben er 2 dagen in de week, toen was toen en nu is nu.
p.s. Niet alle oma's en opa's doen 7 dagen alleen maar leuke dingen, hé
Alles sal reg kom
vrijdag 21 juli 2023 om 15:48
De 'scheve ogen' is toch vooral vanwege het verschil. Als haar ouders totaal niet hadden willen oppassen, ook niet op de kinderen van de broer, dan was er helemaal geen probleem geweest (volgens mij).
vrijdag 21 juli 2023 om 16:15
Ik denk ook dat het vooral om het verschil gaat.
Man en ik hebben destijds gevraagd of mijn schoonouders een dag wilden oppassen. Het ging om één dag per twee weken, en die dag was van 11.00 tot 17.00 uur. Nou, dat wilden ze dan wel doen, maar omdat haar andere kinderen ook geen vaste dag hadden 'gekregen', wilden ze daar wel graag voor betaald krijgen. Kan, maar dat steekt toch wel; één ander kind had al oudere kinderen, en de andere had drie jonge kinderen, waar schoonouders minimaal drie keer in de week op pasten. Onbetaald . Tja, zij het inderdaad niet op vaste dagen.
Het gaat niet om geld, het gaat niet om plicht. Schoonouders hebben het recht om hun eigen beslissingen te nemen, om iets wel of niet te willen. Maar het verschil, dat is inderdaad wel pijnlijk.
vrijdag 21 juli 2023 om 17:06
pindakaasmetnootjes schreef: ↑21-07-2023 12:09Vroeger had je een kostwinner en een verzorgende ouder. Ook bestonden er toen verzorgingstehuizen waar ouderen indien nodig verzorgd werden, fijn samen konden eten en naar de bingo voor sociale contacten. Is nu weg bezuinigd, net als dat jonge ouders tegenwoordig samen moeten werken en schreeuwend dure inflexibele opvang moeten inkopen. Als er al opvang is tenminste, of die aansluit op je baan. Als je ouders dan 1 of 2 dagen per week druk van de ketel kan halen is zie je dat ook terug in de economische cijfers (burn-out, ziekte etc)
Het werkt dus twee kanten op. Waarom zouden kinderen naast die drukke banen en gezinnen hun ouders als die op oudere leeftijd zijn achterna moeten lopen, als diezelfde ouders 7 dagen per week leuke dingen doen belangrijker vonden?
Je doet net of is het een plicht dat ze moeten oppassen. En zo niet, nou, dan zoeken ze het maar lekker uit als ze hulpbehoevend worden.
Neem maar van mij aan dat er zat grootouders niet graag oppassen. Of het doen omdat het van hun verwacht wordt. Veel mensen gaan er aan voorbij hoe het is voor grootouders, hoeveel energie het kost, hoe vermoeid ze zijn.
Ik juich het toe als mensen hun eigen ding doen. Zij hebben genoeg gezorgd.
Maar dit is offtopic, TO. Ik denk dat dit er meer in zit dat je thuis bent. Hebben ze in de gaten dat je flink ziek bent? Snappen ze je?
Laat je zelf iets los over je klachten, of ben je iemand die altijd net doet of gaat het goed en alles weg lacht?
vrijdag 21 juli 2023 om 19:04
Ja, ik snap de reacties wel. Mijn (schoon)ouders zijn inderdaad niet verplicht om onze kinderen te passen. Het zijn onze kinderen en onze verantwoordelijkheid. En we hebben het dan ook altijd goed weten te regelen met (krankzinnig dure) professionele opvang.
Maar het gaat om een stukje interesse en steun, en het gevoel of je op je ouders kunt rekenen en of zij het leuk vinden om tijd met je kind door te brengen.
Wij hebben weleens de stellen in onze omgeving geteld. Stuk of 20. Bij 18 van die stellen, was er door de grootouders (van minimaal 1 kant, meestal van beide kanten) zelf voorgesteld om (minimaal) 1 dag per week op te komen passen. Er werd 3 uur met ov gereisd, avond van tevoren gelogeerd, minder gewerkt of zelfs eerder met pensioen gegaan (!). Met liefde en enthousiasme.
En dan doet het best veel pijn, meer dan ik zou willen, dat onze ouders die steun en interesse en wil totaal niet hebben.
Maar het gaat om een stukje interesse en steun, en het gevoel of je op je ouders kunt rekenen en of zij het leuk vinden om tijd met je kind door te brengen.
Wij hebben weleens de stellen in onze omgeving geteld. Stuk of 20. Bij 18 van die stellen, was er door de grootouders (van minimaal 1 kant, meestal van beide kanten) zelf voorgesteld om (minimaal) 1 dag per week op te komen passen. Er werd 3 uur met ov gereisd, avond van tevoren gelogeerd, minder gewerkt of zelfs eerder met pensioen gegaan (!). Met liefde en enthousiasme.
En dan doet het best veel pijn, meer dan ik zou willen, dat onze ouders die steun en interesse en wil totaal niet hebben.
vrijdag 21 juli 2023 om 19:06
Werken die mensen allemaal niet?Appelflap schreef: ↑21-07-2023 19:04Ja, ik snap de reacties wel. Mijn (schoon)ouders zijn inderdaad niet verplicht om onze kinderen te passen. Het zijn onze kinderen en onze verantwoordelijkheid. En we hebben het dan ook altijd goed weten te regelen met (krankzinnig dure) professionele opvang.
Maar het gaat om een stukje interesse en steun, en het gevoel of je op je ouders kunt rekenen en of zij het leuk vinden om tijd met je kind door te brengen.
Wij hebben weleens de stellen in onze omgeving geteld. Stuk of 20. Bij 18 van die stellen, was er door de grootouders (van minimaal 1 kant, meestal van beide kanten) zelf voorgesteld om (minimaal) 1 dag per week op te komen passen. Er werd 3 uur met ov gereisd, avond van tevoren gelogeerd, minder gewerkt of zelfs eerder met pensioen gegaan (!). Met liefde en enthousiasme.
En dan doet het best veel pijn, meer dan ik zou willen, dat onze ouders die steun en interesse en wil totaal niet hebben.
vrijdag 21 juli 2023 om 19:15
Jawel, vaak in het begin zeker nog wel. Maar dan part time, 3 of 4 dagen in de week. En dan werd de vrije dag dus besteed aan de kleinkinderen. Omdat ze dat zelf graag wilden.
Het lijkt me fijn, om zo’n band met je ouders te hebben en op die manier steun te hebben. En natuurlijk heel bijzonder voor de band tussen het kleinkind en de grootouders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
