Kinderen
alle pijlers
Opa en oma behandelen kleinkinderen anders
woensdag 19 juli 2023 om 10:15
Zijn er meer mensen van wie de (schoon) ouders hun kleinkinderen niet gelijk behandelen en hoe gaan jullie daarmee om?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
donderdag 7 september 2023 om 12:48
donderdag 7 september 2023 om 12:49
Ik ben het met je eens, maar goed, zij zullen ook wel afhankelijk zijn van de grootouders, ze hebben natuurlijk geen andere opvang en het is momenteel ook niet zo makkelijk om dat even te regelen. Ze zullen ook weer niet zo solidair met TO zijn dat ze minder gaan werken. Bovendien zijn ze misschien ook wel bang dat er dan een verschuiving de andere kant op komt, dat de band met hun kinderen juist weer vervaagt, aangezien opa en oma toch wel de neiging hebben erg toe te trekken naar het gezin dat ze het vaakste zien en niet zo goed hun aandacht weten te verdelen. Vanuit die angst durven ze misschien ook niet te zeggen: 'Joh, ga wat meer daar oppassen, wij redden ons wel.'muts87 schreef: ↑07-09-2023 12:00Nou als een dergelijk iets bij mij speelde zou ik me daar als zus zijnde wel in in kunnen leven. Nu heb ik zelf geen kinderen en is mijn broer overleden. Maar stel moeder paste op mijn fictieve kinderen en niet op die van mijn broer en die zou (leven) en chronisch ziek zijn dan zou ik me daar als zus zijnde best ongemakkelijk bij voelen eerlijk gezegd.
Net zoals grootouders nee zeggen tegen TO kunnen ze ook oppasdagen bij broer intrekken. Ook voor hen geldt: hun verantwoordelijkheid.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 12:57
Ik snap je. Je hebt het zwaar. Chronisch ziek zijn en niet alles kunnen is gewoon zwaar. Logisch dat je even van je af wil schrijvenWeerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 12:45Sommige reacties hier raken mij echt. Dat vind ik stom want waarom laat ik mij kwetsen door mensen die veilig vanachter een scherm gemene opmerkingen maken?
Ik (her)open dit topic omdat ik mijn hart wil luchten omdat ik mij verdrietig voel. Ik heb heel veel lieve mensen om mij heen maar ik wil hun niet iedere keer lastig vallen met mijn pijn en verdriet rondom mijn ziek zijn want dat worden mensen ook zat.
Daarom zoek ik een luisterend oor hier in de hoop op steun.
Helaas zijn er ook een aantal toetsenbordhelden die er plezier uit lijken te halen anderen lekker veilig vanachter hun scherm te veroordelen.
Ik zal me richten op de fijne reacties want die waren er gelukkig heel veel!
In onze jeugd was er naar mijn idee niet echt verschil tussen mijn broer en mij. Misschien eerder nog dat mijn broer wat 'lastiger' was. Maar volgens mij geen grote verschillen.
Ik heb het nooit met mijn broer besproken. Ik denk dat dat de situatie juist complexer zou maken. Als mijn ouders niet willen kan hij hun ook niet dwingen. Ik zou juist willen dat ze het vanuit hun eigen gevoel doen.
Zelf zou ik als het andersom was wel hebben aangekaart dat ik graag had gezien dat mijn ouders hun energie eerlijk verdelen. Maar mijn broer zit nu eenmaal anders in elkaar en ik heb geen zin in een familie ruzie.
Natuurlijk hebben we ook gekeken naar de mogelijkheden van mijn man om minder te werken. Ook instanties zijn daarbij betrokken geweest.
Het is niet dat hij zo'n carrière tijger is en daarom zoveel uur maakt. Hij heeft fysiek een hele zware baan en werkt zich drie slagen in de rondte om ervoor te zorgen dat we het financieel redden.
Door mijn ziek zijn is mijn inkomen een heel stuk gekelderd en daarbij brengt het ook nog extra kosten met zich mee.
Wanneer hij ouderschapsverlof op zou willen nemen moet hij terug in functie en dit is financieel op dit moment niet haalbaar.
Uiteindelijk krijgen we de opvang echt wel geregeld maar zoals eerder gezegd had ik graag gezien dat mijn ouders net zoveel energie hadden gegeven aan onze dochter als aan de kinderen van mijn broer.
Het is wat het is en ik kom daar heus wel overheen. Maar soms kan het dan juist even helpen je verhaal kwijt te kunnen ook al is dat dan bij mensen die je niet kent. Dank jullie wel daarvoor
Mijn ervaring, afgelopen jaar het nodige meegemaakt, is dat mensen de neiging hebben te zeggen: positief blijven. Maar zo simpel is dat niet.
Als ik je topic zo lees gaat het je niet eens echt om het praktische, maar meer om je gevoelens omtrent ouders. Je hebt het al zwaar en krijgt dat stukje er da ook nog overheen.
Het is niet niks.
Sterkte
donderdag 7 september 2023 om 13:16
donderdag 7 september 2023 om 13:20
Dat is toch ook precies wat ik nu doe? Ik huil hier even uit maar schrijf toch al meerdere malen dat het heus opgelost gaat worden en ook dat ik er wel overheen kom?
donderdag 7 september 2023 om 13:22
Dankjewelmuts87 schreef: ↑07-09-2023 12:57Ik snap je. Je hebt het zwaar. Chronisch ziek zijn en niet alles kunnen is gewoon zwaar. Logisch dat je even van je af wil schrijven
Mijn ervaring, afgelopen jaar het nodige meegemaakt, is dat mensen de neiging hebben te zeggen: positief blijven. Maar zo simpel is dat niet.
Als ik je topic zo lees gaat het je niet eens echt om het praktische, maar meer om je gevoelens omtrent ouders. Je hebt het al zwaar en krijgt dat stukje er da ook nog overheen.
Het is niet niks.
Sterkte
En dat is inderdaad waar het om gaat. Dat praktische lossen we echt wel op.
donderdag 7 september 2023 om 13:47
Weer zo'n rare valse sneer. Te druk om op te passen is niet hetzelfde als niet leuk vinden. Waarom hebben sommige mensen hier er zoveel plezier in om het voor TO nog lulliger en pijnlijker te maken? De situatie is al vervelend genoeg zonder dat je haar aanpraat dat haar ouders haar kind niet leuk vinden.ranonkelkabonkel schreef: ↑07-09-2023 13:16Je kunt mensen niet dwingen om je kind leuk te vinden he
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 14:16
Dat vraag ik mij ook af. Niet alleen in mijn topic: ik zie het helaas geregeld voorbij komen hier. Ergens is het toch treurig als je daar je plezier uit moet halen?Susan schreef: ↑07-09-2023 13:47Weer zo'n rare valse sneer. Te druk om op te passen is niet hetzelfde als niet leuk vinden. Waarom hebben sommige mensen hier er zoveel plezier in om het voor TO nog lulliger en pijnlijker te maken? De situatie is al vervelend genoeg zonder dat je haar aanpraat dat haar ouders haar kind niet leuk vinden.
Gelukkig in dit topic ook heel veel fijne reacties. En onder mijn andere nick zijn zelfs vriendschappen ontstaan dus ook heel veel positiviteit op dit forum
donderdag 7 september 2023 om 14:18
Jeetje, mag TO zich radeloos en machteloos voelen? Haar ouders lijken haar gezondheidsproblemen niet te erkennen. Iedere ander ouder zou, mijn inziens, de prioriteiten bijstellen binnen een redelijke termijn.
Broer kan ook binnen zijn netwerk kijken of een (tijdelijke) oplossing? Heeft toch ook schoonfamilie waar hij de vraag zou kunnen uitzetten? Ik snap dat hij gezien wachtlijsten ook niet snel bso/ Kdv kan afnemen.
En jouw schoonfamilie TO? Kunnen zij wat voor je betekenen?
Broer kan ook binnen zijn netwerk kijken of een (tijdelijke) oplossing? Heeft toch ook schoonfamilie waar hij de vraag zou kunnen uitzetten? Ik snap dat hij gezien wachtlijsten ook niet snel bso/ Kdv kan afnemen.
En jouw schoonfamilie TO? Kunnen zij wat voor je betekenen?
donderdag 7 september 2023 om 14:20
Het is ook gewoon pijnlijk. Ik kan mij dat goed voorstellen. Ik kan mij ook tot op zekere hoogte (want ben geen grootmoeder) verplaatsen in ouders die een dagje ouder worden, de broer en zijn vrouw.
Omdat het om jouw eigen ouders gaat is het moeilijk om je dat niet persoonlijk aan te trekken. Zelf zou ik ook kiezen voor een alternatief, dan word je niet continu geconfronteerd met wat ze elders wel doen/kunnen/willen. Dan hoef je ook niet alles te horen wat ze nog extra doen buiten die oppasdag bij je broer.
Als je dat minder vaak in je gezicht krijgt dan is het makkelijker om het ergens te parkeren. En na verloop van tijd daar niet meer zo emotioneel onder te zijn*.
*Dat je het jezelf gemakkelijker maakt
Omdat het om jouw eigen ouders gaat is het moeilijk om je dat niet persoonlijk aan te trekken. Zelf zou ik ook kiezen voor een alternatief, dan word je niet continu geconfronteerd met wat ze elders wel doen/kunnen/willen. Dan hoef je ook niet alles te horen wat ze nog extra doen buiten die oppasdag bij je broer.
Als je dat minder vaak in je gezicht krijgt dan is het makkelijker om het ergens te parkeren. En na verloop van tijd daar niet meer zo emotioneel onder te zijn*.
*Dat je het jezelf gemakkelijker maakt
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 7 september 2023 om 14:43
Ik oordeel helemaal niet. Het valt me alleen op dat je van je ouders hulp verwacht, en niet van je man. Zijn argumenten om niet s middags te kunnen helpen vind je blijkbaar wel valide, terwijl er wettelijke kaders zijn voor dit soort dingen, daar heb je geen instanties voor nodig.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 12:24Pardon? Waar lees jij dat mijn eigen man niet wil? Hoe durf je zo te oordelen zeg!
Anywho. Je wilt geen oplossing of reflectie, je wilt lekker klagen over je ouders. En dat is helemaal prima. Sterkte, want ik snap best dat het niet leuk is.
donderdag 7 september 2023 om 15:13
Goed dat je je op de positieve mensen richtWeerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 14:16Dat vraag ik mij ook af. Niet alleen in mijn topic: ik zie het helaas geregeld voorbij komen hier. Ergens is het toch treurig als je daar je plezier uit moet halen?
Gelukkig in dit topic ook heel veel fijne reacties. En onder mijn andere nick zijn zelfs vriendschappen ontstaan dus ook heel veel positiviteit op dit forum
Ook buiten het forum merk ik al jaren dat er een verharding is ontstaan, mensen zijn snel veroordelend, kortaf en ronduit onaardig soms.
Je wil soms gewoon even wat begrip, een luisterend oor of ervaringen delen. Helemaal niks mis mee. Er zullen altijd mensen zijn die hier geen boodschap aan hebben en er keihard in zullen gaan. De kunst is voor jezelf om dit te negeren.
Ik begrijp je in ieder geval, ik herken veel in je verhaal. Het is wat het is inderdaad , maar verdrietig er om zijn en ervan balen mag ook gewoon.
Zou je niet gewoon een keer een brief schrijven dan, zonder verwijten of te verwachten dat het anders gaat worden, maar puur om jouw verdriet hierover te delen met ze?
Ik heb het zelf ook nooit gedaan hoor, durfde dat uiteindelijk niet maar heb daar achteraf best wel spijt van eigenlijk. Had ook wel lekker opgelucht.
donderdag 7 september 2023 om 15:16
Komen je ouders naast de middag die ze oppassen ook nog regelmatig bij jullie over de vloer? Of is dat het enige contactmoment dat jullie in de week hebben?
Ik zou het ter sprake brengen voordat je bso oid voor 5 dagen gaat regelen. En ook aangeven wat dit met jouw gevoel doet. Als ze dan alsnog erbij blijven dat ze niet meer willen oppassen en ze gaan op de oude voet verder met het gezin van broer kunnen jullie daar eventueel conclusies aan verbinden. Maar zou wel je ouders de kans geven de snelle uitweg om zelf wat meer lucht te krijgen te heroverwegen, misschien omdat jij altijd meewerkt met je ouders dat ze jou eerder teleur durven te stellen?
Ik zou het ter sprake brengen voordat je bso oid voor 5 dagen gaat regelen. En ook aangeven wat dit met jouw gevoel doet. Als ze dan alsnog erbij blijven dat ze niet meer willen oppassen en ze gaan op de oude voet verder met het gezin van broer kunnen jullie daar eventueel conclusies aan verbinden. Maar zou wel je ouders de kans geven de snelle uitweg om zelf wat meer lucht te krijgen te heroverwegen, misschien omdat jij altijd meewerkt met je ouders dat ze jou eerder teleur durven te stellen?
donderdag 7 september 2023 om 15:24
Misschien zien ze haar wel alleen op momenten dat ze geen hulp nodig heeft, en concluderen ze dat het dus nooit nodig heeft.
(Geen idee wat voor klachten ze heeft; dat staat nergens, volgens mij?)
donderdag 7 september 2023 om 15:45
zoals ik het lees, doet de man van TO al zijn uiterste best om alles draaiende te houden op de momenten dat hij niet werkt. En verder heeft TO ook al aangegeven dat ze het zich financieel niet kunnen veroorloven dat haar man minder gaat werkenoneenietweer schreef: ↑07-09-2023 14:43Ik oordeel helemaal niet. Het valt me alleen op dat je van je ouders hulp verwacht, en niet van je man. Zijn argumenten om niet s middags te kunnen helpen vind je blijkbaar wel valide, terwijl er wettelijke kaders zijn voor dit soort dingen, daar heb je geen instanties voor nodig.
Anywho. Je wilt geen oplossing of reflectie, je wilt lekker klagen over je ouders. En dat is helemaal prima. Sterkte, want ik snap best dat het niet leuk is.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 7 september 2023 om 21:24
Echt heel rot voor jou en je gezin. Bij ons speelt ongeveer hetzelfde. Neefje is kind aan huis bij opa en oma, komt er standaard een anderhalve dag en daarnaast nog meer. Naar ons kind hebben ze nooit omgekeken die weet amper hoe hun huis er uitziet. Ik zou mijn kind ook zo erg een liefdevolle band met grootouders gunnen. Hier ook nooit uitgesproken het hoe en waarom maar waarschijnlijk spelen conflicten van het verleden mee. De situatie is al zo raar. Maar als neefje wat ouder is en constant gaat praten over bij grootouders thuis dan stop ik alle contact maar met de familie. Ik laat mijn kind niet onnodig kwetsen. Ik zou het ergens wel willen bespreken want hoe zien ze dan deze situatie en de toekomst. Bij overlijden hoeven ze ook niet te denken dat wij spreken over geliefde opa of oma. Maar dat bespreken durf ik toch ook weer niet. TO hoe denk je nu over de band met je ouders en hoe je deze nog vorm wil geven met deze teleurstelling?
donderdag 7 september 2023 om 22:50
Dat zou best kunnen, maar dat ze dan 3x per week naar sport van die kleinkinderen gaan.. dat zou je best kunnen minderen toch?Susan schreef: ↑07-09-2023 11:53Ik denk dat dit echt een heel grote rol speelt. Ze hebben destijds nou eenmaal ja gezegd tegen al die oppasmomenten, daar rekenen haar broer en schoonzus nu op en dat is met goed fatsoen nu niet meer in te trekken. Alle oppasmomenten bij TO zijn oppasmomenten die ze eigenlijk niet meer konden opbrengen en die daardoor ook als intensiever aanvoelen waardoor alles al heel snel te veel is.
TO, hoe gaan ze met jouw kind om wanneer jij bij hen op visite gaat? Zijn ze enthousiast, geïnteresseerd? En als jullie samen met broer en de kinderen bij je ouders zijn (er zal vast wel eens een uitje, verjaardag, bbq ofzo zijn?), merk je dan ook verschil tussen hoe ze met jouw kind omgaan en die van je broer?
vrijdag 8 september 2023 om 12:41
Nogmaals, TO, het is bitter. En het is niet eerlijk en verdrietig dat jouw kind blijkbaar niet dezelfde aandacht verdient in de ogen van de grootouders als andere kleinkinderen. Maar het gaat niet veranderen, je kunt niet van die mensen eisen dat ze ineens wél leuk mee gaan spelen.
Dus je moet iets anders gaan doen. Op een andere manier de opvang regelen. Opa en oma zien als een ander soort opa en oma dan je in gedachten had. En daar moet je je kind niet mee belasten. Er zijn heel veel soorten opa's en oma's en bij jullie is het nu zo. Laat je kind niet bitter worden, maar heb het leuk met elkaar.
En uiteindelijk zal kind merken dat er verschil is en zal het opa en oma niet zo interessant meer vinden. En dat is ook prima, dat is het gevolg van dit gedrag. Een soort beleefde, afstandelijke relatie.
Dus je moet iets anders gaan doen. Op een andere manier de opvang regelen. Opa en oma zien als een ander soort opa en oma dan je in gedachten had. En daar moet je je kind niet mee belasten. Er zijn heel veel soorten opa's en oma's en bij jullie is het nu zo. Laat je kind niet bitter worden, maar heb het leuk met elkaar.
En uiteindelijk zal kind merken dat er verschil is en zal het opa en oma niet zo interessant meer vinden. En dat is ook prima, dat is het gevolg van dit gedrag. Een soort beleefde, afstandelijke relatie.
vrijdag 8 september 2023 om 16:30
Herkenbaar verhaal. Ik denk persoonlijk dat het ook te maken heeft met het “favoriete kind” deze krijgt meer aandacht van ouders, dus dan ook weer de kleinkinderen hiervan. Ook al zeggen ouders van niet; ze zullen dit nooit toegeven.
ALs je het ene kind meer aandacht geeft dan het andere kind en het kind zegt jou dat, dan doe je toch iets niet goed in mijn ogen.
Het gaat idd niet om het geld of de plicht die ouders hebben.
Het gaat om een stuk interesse en steun van ouders richting kinderen en kleinkinderen. Dit hoeft ook niet dagelijks maar een halve dag in de week is toch niet te veel?
En als dat er al niet in zit ;dan heb je naar mijn idee nog niet veel begrepen van het ouderschap. Ik wens je ontzettend veel wijsheid. En vergeet niet je komt hier alleen maar sterker uit. Kop op.
ALs je het ene kind meer aandacht geeft dan het andere kind en het kind zegt jou dat, dan doe je toch iets niet goed in mijn ogen.
Het gaat idd niet om het geld of de plicht die ouders hebben.
Het gaat om een stuk interesse en steun van ouders richting kinderen en kleinkinderen. Dit hoeft ook niet dagelijks maar een halve dag in de week is toch niet te veel?
En als dat er al niet in zit ;dan heb je naar mijn idee nog niet veel begrepen van het ouderschap. Ik wens je ontzettend veel wijsheid. En vergeet niet je komt hier alleen maar sterker uit. Kop op.
vrijdag 8 september 2023 om 20:25
TO, mag ik eens wat vragen? Heb je wel eens in een open gesprek aan je ouders gevraagd hoe zij naar jouw ziekte / aandoening kijken? Als je dan aangeeft dat zij zelf in jouw schoenen zouden staan in de situatie waarin jij jezelf bevindt, hoe zouden zij dat vinden? Dan zouden ze toch ook ontzettend blij zijn dat ze van hun ouders wat hulp kregen? Hoe zouden zij het vinden dan de behandeling te krijgen die jij krijgt?
Dan kun je vragen waarom jij het maar moet zien te rooien omdat zij het zo laten afweten? Je kunt dan ook op de persoon afvragen, waarom heb je dan wel alle tijd en aandacht voor het gezin van mijn broer? Heb je enig idee hoe dat voelt en overkomt?
Kortom, communiceren zonder verwijten.
Persoonlijk zou ik gaan kijken naar een gastouder (ga er van uit dat het tijdelijk is) of bij je schoonfamilie / vrienden / buren eens navragen of ze kunnen en willen helpen al dan niet bij jou thuis. Er zijn scholen waar BSO is, informeer eens.
Succes en sterkte.
Dan kun je vragen waarom jij het maar moet zien te rooien omdat zij het zo laten afweten? Je kunt dan ook op de persoon afvragen, waarom heb je dan wel alle tijd en aandacht voor het gezin van mijn broer? Heb je enig idee hoe dat voelt en overkomt?
Kortom, communiceren zonder verwijten.
Persoonlijk zou ik gaan kijken naar een gastouder (ga er van uit dat het tijdelijk is) of bij je schoonfamilie / vrienden / buren eens navragen of ze kunnen en willen helpen al dan niet bij jou thuis. Er zijn scholen waar BSO is, informeer eens.
Succes en sterkte.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
