Kinderen
alle pijlers
Opa en oma behandelen kleinkinderen anders
woensdag 19 juli 2023 om 10:15
Zijn er meer mensen van wie de (schoon) ouders hun kleinkinderen niet gelijk behandelen en hoe gaan jullie daarmee om?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
Toen mijn ouders opa en oma werden door de kinderen van mijn broer waren ze door het dolle heen. Ze hadden hier ontzettend naar uitgekeken en vervulden hun rol met veel plezier en liefde. Ze gingen een vaste dag in de week oppassen en vaak ook nog een keer extra langs en waren zo blij en trots.
Toen ik zwanger was keek ik er dus ontzettend naar uit dat mijn ouders ook voor ons kindje zo'n leuke en betrokken opa en oma zouden zijn. Ze waren in het begin super enthousiast en boden ook bij ons aan een dag op te passen.
Maar na verloop van tijd leek dat enthousiasme steeds iets verder af te nemen en inmiddels zie ik grote verschillen in hoe zij met de kinderen van mijn broer en met ons kind omgaan en hoeveel moeite ze willen doen.
Ze hebben bijvoorbeeld hun complete werkrooster aangepast aan de oppasdag bij mijn broer nu zijn kinderen naar school gaan. Ons kind gaat binnenkort ook naar school en toen ik laatst vroeg of ze nog steeds op wilden blijven passen, moesten ze daar nog even over nadenken.
Het lijkt of voor de kinderen van mijn broer nooit iets te veel is. Ze rijden gerust drie keer in de week op en neer om bij sporten of iets van school te gaan kijken naast de vaste oppasdag van 's ochtends vroeg tot bedtijd. Binnenkort gaan ze zelfs met mijn broer en zijn gezin op vakantie. Natuurlijk super leuk voor hen!
Maar bij ons passen ze een halve dag op en wanneer ik iets extra vraag is dat eigenlijk altijd teveel moeite omdat ze het al zo druk hebben. Oppas dagen bij ons worden regelmatig afgezegd of ingekort want er is altijd wel iets. Ook wanneer we mijn ouders vragen voor iets gezelligs of bijzonders is het vaak ingewikkeld en lastig.
Ik moet iedere keer voelen hoe druk mijn ouders het hebben en hoe moe ze zijn.
Wanneer ze hebben opgepast laten ze regelmatig doorschemeren dat ze ons kind zo druk vinden of niet goed geluisterd heeft.
De kinderen van mijn broer zijn anders van karakter en misschien wat rustiger.
Ik heb hen er wel eens direct naar gevraagd of dit een rol speelt en dat hebben ze ook toegegeven.
Verder zien zij zelf niet dat ze hun kleinkinderen niet gelijk behandelen. Wanneer ik hier het gesprek over aanga loopt het uit op ruzie en onbegrip van beiden kanten.
Ik gun het de kinderen van mijn broer echt heel erg dat ze zo'n lieve opa en oma hebben. Alleen ik zou het ons kind ook zo ontzettend gunnen om een lieve opa en oma te hebben bij wie ze altijd welkom is en voor wie ze nooit teveel is.
Ik heb er veel verdriet van dat de verschillen zo groot zijn en dat ik steeds het gevoel heb dat ons kind voor hen minder waard is.
Ik weet dat ik mijn ouders niet kan veranderen of kan dwingen om net zoveel tijd met ons kind door te brengen. Ik kan alleen veranderen hoe ik daar zelf mee omga. Misschien zou het het makkelijkst zijn om zelf meer afstand te nemen en geen beroep meer op hen te doen. Maar dan ziet ons kind opa en oma helemaal amper nog en die gedachte maakt mij ook verdrietig.
De ouders van mijn man kunnen door afstand en gezondheid geen actieve rol spelen dus dat maakt het extra rot. Overal om mij heen zie ik enthousiaste opa's en oma's die staan te springen om tijd met hun kleinkinderen door te brengen en het doet mij pijn dat ons kind dat niet heeft. En temeer omdat ik dus zie dat mijn ouders die rol wel bij de kinderen van mijn broer kunnen vervullen.
Ik zou het zo graag meer los willen laten. Maar hoe doe ik dat?
vrijdag 21 juli 2023 om 19:43
Wat een luxe.Appelflap schreef: ↑21-07-2023 19:15Jawel, vaak in het begin zeker nog wel. Maar dan part time, 3 of 4 dagen in de week. En dan werd de vrije dag dus besteed aan de kleinkinderen. Omdat ze dat zelf graag wilden.
Het lijkt me fijn, om zo’n band met je ouders te hebben en op die manier steun te hebben. En natuurlijk heel bijzonder voor de band tussen het kleinkind en de grootouders.
Ik heb een goede band met mijn ouders, maar echt nooit structurele op mag gewild.
donderdag 7 september 2023 om 08:25
Het is alweer even geleden dat ik dit topic opende. Door mijn gezondheid is het helaas straks nodig dat er vijf dagen na schooltijd opvang is voor ons kind. Mijn ouders hebben liever dat ze vijf dagen in de week na school naar de bso gaat als dat hun een dagdeel blijven oppassen. De tijd die ze met haar doorbrengen wordt dus nog minder. Ze blijven wel gewoon een middag in de week bij mijn broer oppassen.
Ik wordt zo verdrietig als ik aan ons kleine meisje denk die straks na vijf dagen school ook nog vijf dagen bso te verwerken krijgt. Ik had het haar zo gegund dat opa en oma haar ook stralend zouden opwachten en ze even in een huiselijke omgeving kon uitrusten èèn dag in de week.
Ik leg me neer bij het feit dat ik helaas niet kan afdwingen dat mijn ouders net zoveel doen voor ons kind als voor de kinderen van mijn broer maar ik ben wel ontzettend verdrietig.
Zal ik mijn gevoel nog een keer uitspreken? Niet zo zeer om zaken te veranderen maar meer om mijn eigen hart te luchten?
Ik wordt zo verdrietig als ik aan ons kleine meisje denk die straks na vijf dagen school ook nog vijf dagen bso te verwerken krijgt. Ik had het haar zo gegund dat opa en oma haar ook stralend zouden opwachten en ze even in een huiselijke omgeving kon uitrusten èèn dag in de week.
Ik leg me neer bij het feit dat ik helaas niet kan afdwingen dat mijn ouders net zoveel doen voor ons kind als voor de kinderen van mijn broer maar ik ben wel ontzettend verdrietig.
Zal ik mijn gevoel nog een keer uitspreken? Niet zo zeer om zaken te veranderen maar meer om mijn eigen hart te luchten?
donderdag 7 september 2023 om 08:38
Ik kan me voorstellen dat je erg verdrietig bent voor je kind. Is het geen idee om je ouders een brief te schrijven met zo ongeveer erin wat je hierboven schrijft? Zonder verwijten, maar waarin je je gevoel gewoon beschrijft.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 08:25Het is alweer even geleden dat ik dit topic opende. Door mijn gezondheid is het helaas straks nodig dat er vijf dagen na schooltijd opvang is voor ons kind. Mijn ouders hebben liever dat ze vijf dagen in de week na school naar de bso gaat als dat hun een dagdeel blijven oppassen. De tijd die ze met haar doorbrengen wordt dus nog minder. Ze blijven wel gewoon een middag in de week bij mijn broer oppassen.
Ik wordt zo verdrietig als ik aan ons kleine meisje denk die straks na vijf dagen school ook nog vijf dagen bso te verwerken krijgt. Ik had het haar zo gegund dat opa en oma haar ook stralend zouden opwachten en ze even in een huiselijke omgeving kon uitrusten èèn dag in de week.
Ik leg me neer bij het feit dat ik helaas niet kan afdwingen dat mijn ouders net zoveel doen voor ons kind als voor de kinderen van mijn broer maar ik ben wel ontzettend verdrietig.
Zal ik mijn gevoel nog een keer uitspreken? Niet zo zeer om zaken te veranderen maar meer om mijn eigen hart te luchten?
Als ik dit als ouder zou lezen, dan zou ik toch zeker wel graag het gesprek met je aangaan om te kijken of we eruit zouden kunnen komen.
Zeker als je gezondheid meespeelt, dan kun je toch wel alle steun gebruiken.
Mocht er niks veranderen, dan zou ik me erbij neerleggen en het voor je eigen gezondheid een plekje geven. Al die stress erbij, zal je geen goed doen.
Sterkte!
donderdag 7 september 2023 om 09:39
Wat verdrietig TO, ik kan me voorstellen dat dit je enorm raakt. In een kwetsbare positie wordt je nog een keer ondergeschikt gemaakt.
Ze mogen natuurlijk deze keuze maken, maar het is weinig sympathiek. Los van het feit hoe jouw kind is in zijn of haar gedrag, voelt dit alsof ze je broer belangrijker vinden dan jou. Ze moeten zich toch kunnen inleven in jou en dat jij dit als afwijzend ervaart.
Ik vind een brief een mooie manier omdat je precies kunt opschrijven hoe je je voelt zonder je daar emotioneel op te moeten stellen. Of door hun initiële reactie al anders gaat opstellen.
Echter, je moet wel echt heel goed incalculeren dat je niet de reactie krijgt die je wenst. Bereid je daar mentaal op voor, hoe moeilijk dat ook is.
Ze mogen natuurlijk deze keuze maken, maar het is weinig sympathiek. Los van het feit hoe jouw kind is in zijn of haar gedrag, voelt dit alsof ze je broer belangrijker vinden dan jou. Ze moeten zich toch kunnen inleven in jou en dat jij dit als afwijzend ervaart.
Ik vind een brief een mooie manier omdat je precies kunt opschrijven hoe je je voelt zonder je daar emotioneel op te moeten stellen. Of door hun initiële reactie al anders gaat opstellen.
Echter, je moet wel echt heel goed incalculeren dat je niet de reactie krijgt die je wenst. Bereid je daar mentaal op voor, hoe moeilijk dat ook is.
donderdag 7 september 2023 om 09:56
Ben jij gehospitaliseerd?Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 08:25Het is alweer even geleden dat ik dit topic opende. Door mijn gezondheid is het helaas straks nodig dat er vijf dagen na schooltijd opvang is voor ons kind. Mijn ouders hebben liever dat ze vijf dagen in de week na school naar de bso gaat als dat hun een dagdeel blijven oppassen. De tijd die ze met haar doorbrengen wordt dus nog minder. Ze blijven wel gewoon een middag in de week bij mijn broer oppassen.
Ik wordt zo verdrietig als ik aan ons kleine meisje denk die straks na vijf dagen school ook nog vijf dagen bso te verwerken krijgt. Ik had het haar zo gegund dat opa en oma haar ook stralend zouden opwachten en ze even in een huiselijke omgeving kon uitrusten èèn dag in de week.
Ik leg me neer bij het feit dat ik helaas niet kan afdwingen dat mijn ouders net zoveel doen voor ons kind als voor de kinderen van mijn broer maar ik ben wel ontzettend verdrietig.
Zal ik mijn gevoel nog een keer uitspreken? Niet zo zeer om zaken te veranderen maar meer om mijn eigen hart te luchten?
Als je wél thuis bent maar kennelijk bedlegerig, dus niet drinken kunt pakken enzo, kun je wellicht hulp voor thuis inschakelen, bijvoorbeeld twee middagen? Een buurmeisje ofzo, na diens eigen school.
Is je kind lekker vertrouwd in eigen huis en kan ze ook even boven bij jou zitten.
Het is niet opa&oma of niks natuurlijk.
Dat je je kind gunt dat ze gezellig thuis kan komen en het sneu vindt dat dit bij jou en je man niet kan, staat los van het probleem dat je voelt met je ouders.
Dat is namelijk niet hun schuld maar dat is helaas de "schuld" van jouw ziekte en je man zijn onwrikbare werktijden.
Je kunt het dus beter als zodanig benaderen: stel je dochter centraal, je wilt haar heel graag thuis en niet op bso hebben, hoe kan je dat voor elkaar krijgen?
(Als dat je echte probleem is natuurlijk maar daar ga ik vanuit)
Ouders-gevoelens daarbij niet meetellen, is heel ander verhaal, op andere manier mee dealen. Kun je ze gerust laten weten maar dat haalt je dochter niet naar huis he.
donderdag 7 september 2023 om 10:16
Het klopt enerzijds wel dat die twee dingen los van elkaar staan. Het maakt mij inderdaad verdrietig dat onze situatie is zoals hij is.Eviade schreef: ↑07-09-2023 09:56Ben jij gehospitaliseerd?
Als je wél thuis bent maar kennelijk bedlegerig, dus niet drinken kunt pakken enzo, kun je hulp voor thuis inschakelen bijvoorbeeld twee middagen? Een buurmeisje ofzo, na diens eigen school.
Is je kind lekker vertrouwd in eigen huis en kan ook even boven bij jou zitten.
Het is niet opa&oma of niks natuurlijk.
Dat je je kind gunt dat ze gezellig thuis kan komen en het sneu vindt dat dat bij jou en je man niet kan, staat los van het probleem dat je voelt met je ouders.
Dat is namelijk niet hun schuld maar dat is helaas de "schuld" van jouw ziekte en je man zijn onwrikbare werktijden.
Je kunt het beter als zodanig benaderen,:stel je dochter centraal, je wilt haar graag thuis en niet op bso hebben, hoe kan dat?
Ouders-gevoelens daarbij niet meetellen, heel ander verhaal, op andere manier mee dealen.
Daar bovenop komt de teleurstelling dat mijn ouders de kinderen van mijn broer wel uit school willen halen, daar koken, mee eten en helpen de kinderen op bed te leggen en dat hier een middag tot het eten al teveel moeite is.
Uiteindelijk staat mijn dochter zeker centraal en zullen we kijken hoe we het voor haar zo optimaal mogelijk kunnen regelen. Los daarvan vind ik het wel verdrietig dat mijn ouders daarin geen enkele verantwoordelijkheid voelen voor hun eigen kleinkind (en voor andere kleinkinderen dus wel).
donderdag 7 september 2023 om 10:20
Volgens mij is hier al eerder gezegd dat het er mee te maken heeft dat jij thuis bent en dat je ouders denken dat je dat zelf wel kunt. Nu zullen ze wel ook zeggen 1* in de week, doe het zelf.
Het probleem is dus niet hoe lief is je dochter of hoe tof is je broer, jouw probleem is dat zij inschatten dat jij die hulp niet echt nodig hebt en anderen wel.
Dáar moet je over nadenken. Heb je dat dan echt niet gedaan in de tussentijd, je komt weer met hetzelfde, je zult weer hetzelfde horen.
En intussen je hulp gewoon op andere manier regelen, daar heeft je kind veel meer aan dan aan dit
Het probleem is dus niet hoe lief is je dochter of hoe tof is je broer, jouw probleem is dat zij inschatten dat jij die hulp niet echt nodig hebt en anderen wel.
Dáar moet je over nadenken. Heb je dat dan echt niet gedaan in de tussentijd, je komt weer met hetzelfde, je zult weer hetzelfde horen.
En intussen je hulp gewoon op andere manier regelen, daar heeft je kind veel meer aan dan aan dit
donderdag 7 september 2023 om 10:31
Dat het daarmee te maken heeft is natuurlijk een invulling want ik neem aan dat jij mijn ouders niet persoonlijk gevraagd heb naar de reden.Eviade schreef: ↑07-09-2023 10:20Volgens mij is hier al eerder gezegd dat het er mee te maken heeft dat jij thuis bent en dat je ouders denken dat je dat zelf wel kunt. Nu zullen ze wel ook zeggen 1* in de week, doe het zelf.
Het probleem is dus niet hoe lief is je dochter of hoe tof is je broer, jouw probleem is dat zij inschatten dat jij die hulp niet echt nodig hebt en anderen wel.
Dáar moet je over nadenken. Heb je dat dan echt niet gedaan in de tussentijd, je komt weer met hetzelfde, je zult weer hetzelfde horen.
En intussen je hulp gewoon op andere manier regelen, daar heeft je kind veel meer aan dan aan dit
En als dat de reden is maakt het het voor mij niet minder verdrietig. Dat staat los van dat wij het uiteraard anders gaan regelen.
donderdag 7 september 2023 om 10:32
Ik vind je hier wel veel invullen. Er bestaan gewoon ouders die meer doen voor het ene kind, dan voor het andere, omdat dat hun (vreselijke term) ‘lievelingetje’ is hè. Het hoeft niet per se zo te zijn, dat zij denken dat TO de hulp niet nodig heeft. Ik kan met er niks bij voorstellen dat ik als ouder m’n chronische zieke kind niet zou helpen. Met de zorg voor m’n kleinkind nota bene. Dat is gewoon echt geen leuk gevoel voor TO.Eviade schreef: ↑07-09-2023 10:20Volgens mij is hier al eerder gezegd dat het er mee te maken heeft dat jij thuis bent en dat je ouders denken dat je dat zelf wel kunt. Nu zullen ze wel ook zeggen 1* in de week, doe het zelf.
Het probleem is dus niet hoe lief is je dochter of hoe tof is je broer, jouw probleem is dat zij inschatten dat jij die hulp niet echt nodig hebt en anderen wel.
Dáar moet je over nadenken. Heb je dat dan echt niet gedaan in de tussentijd, je komt weer met hetzelfde, je zult weer hetzelfde horen.
En intussen je hulp gewoon op andere manier regelen, daar heeft je kind veel meer aan dan aan dit
Bovendien vind ik de zaken wel verbonden met elkaar: doordat TO’s ouders niet een middag willen oppassen (geen heel gekke vraag aan grootouders, helemaal niet in geval van chronische ziekte), moet kind nóg een dag naar de BSO.
Maar ik ben het wel eens met de tip: zoek een oppas aan huis, al is het maar voor een of twee middagen TO.
donderdag 7 september 2023 om 10:33
Oh we waren tegelijk, maar precies dit dus.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 10:31Dat het daarmee te maken heeft is natuurlijk een invulling want ik neem aan dat jij mijn ouders niet persoonlijk gevraagd heb naar de reden.
En als dat de reden is maakt het het voor mij niet minder verdrietig. Dat staat los van dat wij het uiteraard anders gaan regelen.
donderdag 7 september 2023 om 10:44
Al hoe naar het ook is deze onderscheid bij je ouders, zij mogen zelf deze beslissing maken. Ik snap enerzijds ook wel dat ze één oppasdag per week genoeg vinden en dat was als eerste bij je broer. Als je 5 dagen BSO teveel/sneu voor je dochter vindt, dan moet je kijken naar een andere vorm van opvang. Huiselijke sfeer is er al meer bij een gastouder. Inderdaad een oppas aan huis wat al werd geopperd. Of wellicht kan je man anders werken zodat hij één middag in de week thuis is.
donderdag 7 september 2023 om 10:45
Wat ontzettend verdrietig TO. Ik snap je gevoelens helemaal.
Dat ze niet willen oppassen omdat kind wellicht wat drukker is dan kinderen broer en dat meer energie kost. Dat kan natuurlijk. Maar als ik het zo lees dan maken ze sowieso onderscheid. Bij kinderen broer bij sporten etc gaan kijken voor jou kind is alles te veel.
Nu weet ik niet hoe oud je kind is, maar vroeg of laat gaat kind dat dus echt wel doorkrijgen, dat onderscheid. En dat vind ik gewoon echt sneu. Minder graag op jou kind passen kan, maar dat verdere onderscheid vind ik echt niet kunnen naar kind toe.
En nu je ziek bent ook niet die ene middag kunnen.
Nu heeft een verhaal vaak twee kante n maar als ik het zo lees vind ik het allemaal erg sneu voor je.
Dat ze niet willen oppassen omdat kind wellicht wat drukker is dan kinderen broer en dat meer energie kost. Dat kan natuurlijk. Maar als ik het zo lees dan maken ze sowieso onderscheid. Bij kinderen broer bij sporten etc gaan kijken voor jou kind is alles te veel.
Nu weet ik niet hoe oud je kind is, maar vroeg of laat gaat kind dat dus echt wel doorkrijgen, dat onderscheid. En dat vind ik gewoon echt sneu. Minder graag op jou kind passen kan, maar dat verdere onderscheid vind ik echt niet kunnen naar kind toe.
En nu je ziek bent ook niet die ene middag kunnen.
Nu heeft een verhaal vaak twee kante n maar als ik het zo lees vind ik het allemaal erg sneu voor je.
donderdag 7 september 2023 om 10:48
Ik vind het ongelooflijk dat je dat zelf niet hebt gevraagd in die afgelopen maanden.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 10:31Dat het daarmee te maken heeft is natuurlijk een invulling want ik neem aan dat jij mijn ouders niet persoonlijk gevraagd heb naar de reden.
En als dat de reden is maakt het het voor mij niet minder verdrietig. Dat staat los van dat wij het uiteraard anders gaan regelen.
Wie vult er hier nou in, "mijn ouders trekken voor en dat is oneerlijk" je weet zelf niet eens wat hun beweegredenen zijn.
Ik snap het echt niet wat het voor nut heeft weer precies hetzelfde nummer af te draaien hier, vorige keer heb je dus niks met de tips gedaan, nu ga je ze weer horen. Praat dan gewoon met je familie.
En als je zegt, 'we gaan het uiteraard anders regelen' dan snap ik niet waarom je eerder zei 'ik vind het zo zielig dat mijn kind vijf dagen naar de BSO moet' Zeg hier dan gewoon
"we lossen het anders op dus kind is gelukkig niet zielig, maar intussen heb IK nog een probleem met mijn ouders" Jij knoopt die dingen wel degelijk aan elkaar en rept zelf niet van een oplossing, integendeel.
Het kind is dus NIET je probleem, je verongelijktheid is dat.
En ik snap dat het allemaal lastig is dat je ziek bent en dat je man geen middag vrij kan krijgen, maar ik heb het gevoel dat je dát niet de oorzaak vindt van het 5*BSO verhaal, maar je ouders. En de oplossing ligt primair ook bij je ouders.
Wereld op zn kop lijkt me.
eviade wijzigde dit bericht op 07-09-2023 10:53
13.47% gewijzigd
donderdag 7 september 2023 om 10:50
donderdag 7 september 2023 om 10:51
Dankjewel, dat is inderdaad precies zoals ik het ervaar.Appelflap schreef: ↑07-09-2023 10:32Ik vind je hier wel veel invullen. Er bestaan gewoon ouders die meer doen voor het ene kind, dan voor het andere, omdat dat hun (vreselijke term) ‘lievelingetje’ is hè. Het hoeft niet per se zo te zijn, dat zij denken dat TO de hulp niet nodig heeft. Ik kan met er niks bij voorstellen dat ik als ouder m’n chronische zieke kind niet zou helpen. Met de zorg voor m’n kleinkind nota bene. Dat is gewoon echt geen leuk gevoel voor TO.
Bovendien vind ik de zaken wel verbonden met elkaar: doordat TO’s ouders niet een middag willen oppassen (geen heel gekke vraag aan grootouders, helemaal niet in geval van chronische ziekte), moet kind nóg een dag naar de BSO.
Maar ik ben het wel eens met de tip: zoek een oppas aan huis, al is het maar voor een of twee middagen TO.
We gaan zeker kijken naar een andere oplossing maar ik had het natuurlijk het liefst binnen de vertrouwde omgeving van onze dochter opgelost. Als opa en oma niet willen zijn we aangewezen op een vreemde en dat is toch minder prettig en het moet ook nog financieel haalbaar zijn. De bso wordt in onze situatie volledig vergoed en individuele oppas niet.
donderdag 7 september 2023 om 10:56
Nou ja zeg, dat ze haar kind minder leuk vinden? Waarom zou dat het nou weer zijn? Opa en oma passen al jaren op bij broer, hebben waarschijnlijk die dagen toegezegd zonder er rekening mee te houden dat er ooit nog meer kleinkinderen zouden komen en zitten nu min of meer al aan hun max, maar kunnen het aantal dagen bij broer en schoonzus nu moeilijk weer terugdraaien. Daarbij zijn die kinderen net wat groter en daardoor wellicht ook net wat zelfstandiger en zijn ze daar nu aan gewend,lolapaloeza schreef: ↑19-07-2023 13:28Je ouders hebben meer klik met het gezin van je broer. Ik denk dat je terecht inziet dat je daar niet zoveel aan kan veranderen.
Je verwachtingen bijstellen en teleurstelling verwerken kost tijd.
Ik zou niet kiezen voor het blijven vragen van je ouders als oppas etc. Je kind heeft er niets aan dat opa en oma oppassen als opa en oma je kind niet zo leuk vinden. Dat doet beide partijen geen goed.
"als ze je kind niet zo leuk vinden" vind ik een nogal bijzondere aanname en ook erg cru verwoord. Zelfs al zouden ze meer klik hebben met dat andere gezin, dan nog is "niet zo leuk vinden" meteen wel veel extremer.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 10:58
Ook dat vul je weer in. Je hoeft ook niet te reageren op mijn topic als je je er zo vreselijk over opwindt hoe ik (volgens jouw aannames) met mijn problemen omga. Er is hopelijk meer in de wereld te doen dan je opwinden over mijn problemenEviade schreef: ↑07-09-2023 10:48Ik vind het ongelooflijk dat je dat zelf niet hebt gevraagd in die afgelopen maanden.
Wie vult er hier nou in, "mijn ouders trekken voor en dat is oneerlijk" je weet zelf niet eens wat hun beweegredenen zijn.
Ik snap het echt niet wat het voor nut heeft weer precies hetzelfde nummer af te draaien hier, vorige keer heb je dus niks met de tips gedaan, nu ga je ze weer horen. Praat dan gewoon met je familie.
donderdag 7 september 2023 om 11:01
Feit is wel dat ze voor kinderen van broer gerust 3 keer per week op en neer rijden om bij iets van school of sport te gaan kijken. Dat vind ik dus erg onderscheid maken en komt op mij wel over als: andere kinderen leuker vinden .
donderdag 7 september 2023 om 11:01
Vertrouwde omgeving kan gewoon heus. Weet je hoeveel mensen er zijn zonder opa&oma, die kinderen hebben het ook prima.Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 10:51Dankjewel, dat is inderdaad precies zoals ik het ervaar.
We gaan zeker kijken naar een andere oplossing maar ik had het natuurlijk het liefst binnen de vertrouwde omgeving van onze dochter opgelost. Als opa en oma niet willen zijn we aangewezen op een vreemde en dat is toch minder prettig en het moet ook nog financieel haalbaar zijn. De bso wordt in onze situatie volledig vergoed en individuele oppas niet.
Als jij helemaal niks kunt vanwege je ziekte komt je vast wel voor vergoede hulp in aanmerking hoor.
Kennis van mij was alleen en had kanker, er kwam hulp voor haar kinderen in de slechtste periode, soort thuiszorg. Was geregeld via het ziekenhuis, en er kwam thuis iemand kijken wat er nodig was.
Misschien moet je daar eens vragen via je artsen?
Man wellicht ook in aanmerking voor zorgverlof overigens met jouw medische verklaring.
donderdag 7 september 2023 om 11:07
Zeker is dat er, druk bestaan, maar nu en dan een verloren uurtje op het forum is ook echt erg leuk! Inderdaad omdat anderen zo anders (lees niet) met hun problemen omgaan dan ik zou doen. Hoe kun je zo zijn, denk ik dan..Weerdiegroenetruiaan schreef: ↑07-09-2023 10:58Ook dat vul je weer in. Je hoeft ook niet te reageren op mijn topic als je je er zo vreselijk over opwindt hoe ik (volgens jouw aannames) met mijn problemen omga. Er is hopelijk meer in de wereld te doen dan je opwinden over mijn problemen
Ik neem aan dat jij een topic opent omdat je hoopt op reacties? Liefst reacties die je steunen dan, denk ik?
Nou, inderdaad alles wel gezegd... Lees je over een paar maanden wel weer hoe gemeen opa en oma zijn en hoe je kind dáárvan het slachtoffer is. En niet van haar eigen ouders hun situatie.
Sterkte en vooral veel beterschap.
donderdag 7 september 2023 om 11:10
Kan het zijn dat je ouders hun gedrag iets triggert uit jouw eigen jeugd TO? Vaak gaat deze voorkeursbehandeling van generatie op generatie over, vandaar de vraag.
Lijkt me een pittige boodschap, want hiermee zeggen je ouders dus ook indirect dat je hun doordeweeks niet (meer?) gaat zien.
Ik weet niet hoe oud je dochter is maar straks komt ze wellicht in de fase van spelen bij vriendjes en vriendinnetjes. Dat zou dan ook een prettige afwisseling voor haar zijn.
Lijkt me een pittige boodschap, want hiermee zeggen je ouders dus ook indirect dat je hun doordeweeks niet (meer?) gaat zien.
Ik weet niet hoe oud je dochter is maar straks komt ze wellicht in de fase van spelen bij vriendjes en vriendinnetjes. Dat zou dan ook een prettige afwisseling voor haar zijn.
donderdag 7 september 2023 om 11:11
Ze zullen met die andere kinderen ongetwijfeld meer een band hebben als ze zoveel oppassen, maar dat is iets anders dan dat ze dit bij TO allemaal niet doen omdat ze hun kind niet zo leuk vinden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 7 september 2023 om 11:12
Er zit maar weinig leeftijdsverschil tussen de kinderen: nog geen jaar om precies te zijn. Er lag zeker wel in de lijn der verwachting dat er (snel) meer kleinkinderen zouden komen en mijn ouders boden toen ik zwanger was zelf aan om ook een dag bij ons op te passen.Susan schreef: ↑07-09-2023 10:56Nou ja zeg, dat ze haar kind minder leuk vinden? Waarom zou dat het nou weer zijn? Opa en oma passen al jaren op bij broer, hebben waarschijnlijk die dagen toegezegd zonder er rekening mee te houden dat er ooit nog meer kleinkinderen zouden komen en zitten nu min of meer al aan hun max, maar kunnen het aantal dagen bij broer en schoonzus nu moeilijk weer terugdraaien. Daarbij zijn die kinderen net wat groter en daardoor wellicht ook net wat zelfstandiger en zijn ze daar nu aan gewend,
"als ze je kind niet zo leuk vinden" vind ik een nogal bijzondere aanname en ook erg cru verwoord. Zelfs al zouden ze meer klik hebben met dat andere gezin, dan nog is "niet zo leuk vinden" meteen wel veel extremer.
Eerlijk gezegd zou ik niet weten waarom je het oppassen bij het ene gezin niet terug zou kunnen schroeven als je de aandacht eerlijk zou willen verdelen.
Als het andersom was geweest en mijn broer zo omhoog zat had ik met alle liefde gekeken hoe we het goed konden regelen voor alle kinderen binnen de familie.
Ik heb dan toch, hoe hard het ook klinkt, het gevoel dat ze de kinderen van mijn broer leuker vinden.
Ik kan daar helaas niks aan veranderen maar het maakt me wel verdrietig.
donderdag 7 september 2023 om 11:15
Eviade schreef: ↑07-09-2023 11:07Zeker is dat er, druk bestaan, maar nu en dan een verloren uurtje op het forum is ook echt erg leuk! Inderdaad omdat anderen zo anders (lees niet) met hun problemen omgaan dan ik zou doen. Hoe kun je zo zijn, denk ik dan..
Ik neem aan dat jij een topic opent omdat je hoopt op reacties? Liefst reacties die je steunen dan, denk ik?
Nou, inderdaad alles wel gezegd... Lees je over een paar maanden wel weer hoe gemeen opa en oma zijn en hoe je kind dáárvan het slachtoffer is. En niet van haar eigen ouders hun situatie.
Sterkte en vooral veel beterschap.
Wat een onaardige reacties en een hoop invulling in de vorige paar posts.
Ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent TO. Ik zou dit toch nog een keer met ze bespreken, al is het maar voor jezelf en levert het misschien niets op
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
