Kinderen
alle pijlers
Opvoedtips voor om 8 jarige beter te laten luisteren
maandag 7 juni 2021 om 20:25
Wie kan helpen? Ik heb een ontzettend leuke, grappige en enthousiaste zoon die met regelmaat ook een andere kant laat zien en waarvan ik merk dat ik het erg lastig vind daarmee om te gaan. Eigenlijk iedere dag zoekt hij grenzen op en gaat erover heen. Iedere dag is het strijd. Ik merk dat we erg in patronen zitten en herken veel dingen die telkens terugkomen. Heel graag zou ik die patronen willen doorbreken, maar ik weet niet hoe. Het gaat om kleine dingen die heel groot gemaakt worden (voor mijn idee dan). Hij is een temperamentvol kind en erg aanwezig. Ook in het opzoeken van grenzen. Ik geef nu rustig mijn grenzen aan en gaat hij door dan geef ik aan dat zijn gedrag consequenties heeft. Dat betekent dan dat hij straf krijgt. Maar eigenlijk lost die straf helemaal niks op. Behalve een kind dat iedere dag straf krijgt. Het is niet dat hij zijn gedrag aanpast. Een half uur later kan het bij wijze van spreken weer raak zijn. Het lijkt soms ook of het reflecterend vermogen niet echt aanwezig is. Hij kan slecht benoemen wat er niet goed is gegaan en wat zijn aandeel daarin is geweest. En legt het snel buiten zichzelf. Op school gaat het goed. Zo nu en dan een ruzie die hijzelf ook volgens de juf weet op te lossen.
Boeken zoals temperamentvolle kinderen en het explosieve kind heb ik gelezen, maar hebben geen verandering gebracht.
Boeken zoals temperamentvolle kinderen en het explosieve kind heb ik gelezen, maar hebben geen verandering gebracht.
maandag 7 juni 2021 om 22:40
Misschien omdraaien? Op school koek en thuis fruit?
Vraag hem eens hoe het probleem opgelost kan worden. Soms zijn kinderen daar heel creatief in.
Ik denk dat hij wil weten dat zijn mening er ook toe doet.
Het is zoals het is
maandag 7 juni 2021 om 22:40
En krijgt hij ook te horen wat hij allemaal wél goed doet en waar je wél blij mee bent? Soms kan negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen al heel veel veranderen. En dus ook belonen in plaats van straffen. Wellicht heb je dat allang gedaan hoor, maar anders kan het het proberen waard zijn. Zoals je het nu beschrijft lijkt hij op deze manier ook gewoon continu aandacht van je te krijgen door tegen jou in te gaan.
maandag 7 juni 2021 om 22:41
Als je de indruk hebt dat hij stampij maakt om een strijd te winnen, dan zou je tegen hem kunnen zeggen: "Prima, je krijgt geen fruit mee. Je krijgt niks mee." Zet zijn bakje in de koelkast en geeft een lege tas mee. Vervolgens legt hij zich daarbij neer of hij begint een strijd om het fruit toch terug te krijgen. En als jij daar dan uiteindelijk aan toegeeft, winnen jullie allebei.
Maar goed, da's een trucje en geen oplossing.
Je zou er op een rustig moment op terug kunnen komen om te zien of hij dan woorden kan geven aan zijn wens of onmacht of pijn. En vergeet niet dat mensen, ook 8-jarigen, vooral oog hebben voor wie het beter, makkelijker, rijker hebben, terwijl wellicht de overgrote meerderheid van de kinderen het helemaal niet veel leuker heeft.
Maar goed, da's een trucje en geen oplossing.
Je zou er op een rustig moment op terug kunnen komen om te zien of hij dan woorden kan geven aan zijn wens of onmacht of pijn. En vergeet niet dat mensen, ook 8-jarigen, vooral oog hebben voor wie het beter, makkelijker, rijker hebben, terwijl wellicht de overgrote meerderheid van de kinderen het helemaal niet veel leuker heeft.
maandag 7 juni 2021 om 22:45
Snap ik, maar in de basis werkt het bij allemaal hetzelfde. Je kunt beide op je punt blijven staan of proberen naar elkaar toe te komen. En daar moet jij mee beginnen.
Kun je meteen bij hem aangeven dat onderhandelingen alleen werken bij een prettige toon van beide partijen
Het is zoals het is
maandag 7 juni 2021 om 22:47
Ja dat krijgt hij zeker. Focus ligt nu op het overschrijden van de grenzen, maar er gaat ook heel veel wel fijn en goed. Daar is ook zeker aandacht voor!MrsLady schreef: ↑07-06-2021 22:40En krijgt hij ook te horen wat hij allemaal wél goed doet en waar je wél blij mee bent? Soms kan negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen al heel veel veranderen. En dus ook belonen in plaats van straffen. Wellicht heb je dat allang gedaan hoor, maar anders kan het het proberen waard zijn. Zoals je het nu beschrijft lijkt hij op deze manier ook gewoon continu aandacht van je te krijgen door tegen jou in te gaan.
maandag 7 juni 2021 om 22:48
Ik ga het morgen meteen proberen!Youk79 schreef: ↑07-06-2021 22:45Snap ik, maar in de basis werkt het bij allemaal hetzelfde. Je kunt beide op je punt blijven staan of proberen naar elkaar toe te komen. En daar moet jij mee beginnen.
Kun je meteen bij hem aangeven dat onderhandelingen alleen werken bij een prettige toon van beide partijen
maandag 7 juni 2021 om 23:15
Dat lijkt me heel normaal. Zo gaat het hier thuis in elk geval ook.
Verder niet gerelateerd hieraan, maar even als toelichting: ik vroeg naar andere kinderen omdat ik weet dat de vrij onhandelbare dochter van een vriendin (niveau: zelfs de schooldirecteur sprak moeder aan op het gedrag van het kind) enorm opknapte toen zij meer tijd één op één met haar ging doorbrengen. In een gezin met twee kinderen overigens, dus het was niet zo dat ze daarvoor totaal ondersneeuwde. Maar goed, in dat geval leek het of meer bewuste tijd geven dus een enorm positief effect had. Ik zeg het bewust zo vaag, omdat het uiteraard ook een andere reden gehad kan hebben dat haar gedrag beter werd.
dinsdag 8 juni 2021 om 06:21
Tip: voorspelbaar zijn, consequent en met begrip én begrenzing. Ik denk niet dat alle kinderen even makkelijk gewenst reageren. Misschien verwachtingen bijstellen ten opzichte van het gemak waarmee iets wordt geaccepteerd/gedaan/verdragen door kind.
Sommige Kinderen hebben een sterk karakter en willen graag leiden/bepalen. Dat kan los staan van een opvoedkundige kwestie, en heeft z’n positieve kant in andere kwesties.
Niet alle kinderen kunnen omgaan met de vrijheid om te mogen bepalen. Er komt bij sommigen geen grens om iets over te laten aan/accepteren van volwassenen als de vrijheid aan de kinderen gegeven wordt en het kind wil/gaat dus steeds verder. Er is een grens en dus begrenzing nodig. Want waar houdt het zelf mogen bepalen anders op? Kinderen zijn écht niet altijd zo voor rede vatbaar als geschreven wordt door velen.
Sommige Kinderen hebben een sterk karakter en willen graag leiden/bepalen. Dat kan los staan van een opvoedkundige kwestie, en heeft z’n positieve kant in andere kwesties.
Niet alle kinderen kunnen omgaan met de vrijheid om te mogen bepalen. Er komt bij sommigen geen grens om iets over te laten aan/accepteren van volwassenen als de vrijheid aan de kinderen gegeven wordt en het kind wil/gaat dus steeds verder. Er is een grens en dus begrenzing nodig. Want waar houdt het zelf mogen bepalen anders op? Kinderen zijn écht niet altijd zo voor rede vatbaar als geschreven wordt door velen.
oke, stel dat je moet kiezen: de badkamer poetsen of sporten, welke serie zou je dan kijken?
dinsdag 8 juni 2021 om 06:46
Vlaginvaas schreef: ↑08-06-2021 06:44Ik bewaar appels in de groentenla, gaan ze flink koud mee. En zijn er scholen waar koek nog mag? Kun je daar ook eens navragen. En anders mss snoeptomaat ofstuk komkommer?
Uh, verkeerde topic?
dinsdag 8 juni 2021 om 06:54
Mijn achtjarige wil graag een vinger in de pap, beleid mee bepalen.
Wil je het hebben over wat je mee naar school krijgt, prima maar in de ochtend moeten we doorwerken. Vanmiddag gaan we het erover hebben.
Iedereen blijkt hier af en toe iets lekkers extra mee te krijgen op school. Het voelde voor kind dat elke dag iedereen iets mee had, maar het lag genuanceerder. Maandag had de ene iets mee, dinsdag de ander dus op het oog elke dag iedereen.
Nu krijgen ze op woensdag iets speciaals mee.
Als er geklaagd word, en ze zijn niet heel moe, probeer ik het om te toveren.
Mamaaaaaa waarom krijgen we geen snoepje, gaan we nooit daarheen: ik heb een goed idee, zullen we.....
Het begint vruchten af te werpen. Terwijl ik niet eens altijd ja zeg. Maar wel uitleg waarom niet en soms iets anders bedenk.
Wil je het hebben over wat je mee naar school krijgt, prima maar in de ochtend moeten we doorwerken. Vanmiddag gaan we het erover hebben.
Iedereen blijkt hier af en toe iets lekkers extra mee te krijgen op school. Het voelde voor kind dat elke dag iedereen iets mee had, maar het lag genuanceerder. Maandag had de ene iets mee, dinsdag de ander dus op het oog elke dag iedereen.
Nu krijgen ze op woensdag iets speciaals mee.
Als er geklaagd word, en ze zijn niet heel moe, probeer ik het om te toveren.
Mamaaaaaa waarom krijgen we geen snoepje, gaan we nooit daarheen: ik heb een goed idee, zullen we.....
Het begint vruchten af te werpen. Terwijl ik niet eens altijd ja zeg. Maar wel uitleg waarom niet en soms iets anders bedenk.
dinsdag 8 juni 2021 om 07:29
Zo leren ze dat ze mogen blijven zeuren. Wie weet of het lukt! Denken ze dan.
Gewoon een keuze geven in het geval van tegengas, bijvoorbeeld:
Wat wil je mee naar school, fruit of niks?
Vooral niet toegeven. (Ja, consequent zijn is niet leuk en heel moeilijk)
dinsdag 8 juni 2021 om 07:38
Maar als er over van alles strijd is en het fruit in de ochtend slechts een voorbeeld hiervan is, gaat het dus niet om het fruit.
Waar gaat het dan om?
Is het een behoefte aan autonomie? Is het een behoefte om net-zoals-de-anderen te zijn? Is het om spanning te ontladen (de strijd aangaan over futiele dingen) Is hij overprikkeld? Speelt er iets op school? Of is het te saai? Is hij onderprikkeld?
Waar gaat het dan om?
Is het een behoefte aan autonomie? Is het een behoefte om net-zoals-de-anderen te zijn? Is het om spanning te ontladen (de strijd aangaan over futiele dingen) Is hij overprikkeld? Speelt er iets op school? Of is het te saai? Is hij onderprikkeld?
dinsdag 8 juni 2021 om 12:53
Misschien is dit deels het probleem? Ik vind gehoorzamen helemaal niet uit de tijd en ik verwacht dat wel gewoon. Schept veel duidelijkheid.liefpief schreef: ↑07-06-2021 20:49Dit klinkt wel erg negatief. Gehoorzamen is niet meer van deze tijd en dat is ook helemaal niet wat ik verwacht. Wat ik wel verwacht is dat ik in een huis leef waar we op respectvolle manier met elkaar omgaan; naar elkaar luisteren. Daar hoort geven en nemen bij.
Hij hoeft zeker niet op alles wat ik zeg/vraag ja en adem te zeggen, maar iets minder complexiteit/strijd zou voor mij echt een opluchting zijn.
Daarnaast probeer ik wel om goed op te letten wat ze vragen/willen en in bijvoorbeeld de fruit situatie die je beschrijft dan zou ik op een ander moment even een gesprek er over aan gaan, waarom ze geen fruit mee willen, wat het alternatief dan moet zijn, wanneer ze wel fruit zouden willen eten... Kan best zijn dat hij thuis fruit eten fijner vindt (ik vind fruit ook lekkerder als het niet een paar uur in een tas heeft gezeten.) Ik probeer hun wensen altijd serieus te nemen en meestal komen we dan wel tot een redelijke afspraak.
Maar op andere momenten kan dat even niet, zeker als er geen tijd is en dan verwacht ik wel gewoon dat ze dan gehoorzamen.
En verder kan je ook makkelijk de angel uit de situatie nemen; geen fruit mee? Ok, maar dan vandaag dus niks mee. Is ook best. Dan is het alsnog zijn keuze en het kan best zijn dat hij dan de volgende dag wel weer fruit mee wil omdat dit toch beter is dan niks.
dinsdag 8 juni 2021 om 13:45
Gehoorzamen klinkt voor mij als ja en amen zeggen. Die associatie heb ik met gehoorzamen en dat maakt dat ik vind dat het een nare klank in zich heeft. Voelt als onderdrukken. Het is ook niet zo dat er geen ruimte is voor een ander geluid. Misschien zit daar de crux ook wel. Dat alles ter discussie mag worden gesteld.Valia_1 schreef: ↑08-06-2021 12:53Misschien is dit deels het probleem? Ik vind gehoorzamen helemaal niet uit de tijd en ik verwacht dat wel gewoon. Schept veel duidelijkheid.
Daarnaast probeer ik wel om goed op te letten wat ze vragen/willen en in bijvoorbeeld de fruit situatie die je beschrijft dan zou ik op een ander moment even een gesprek er over aan gaan, waarom ze geen fruit mee willen, wat het alternatief dan moet zijn, wanneer ze wel fruit zouden willen eten... Kan best zijn dat hij thuis fruit eten fijner vindt (ik vind fruit ook lekkerder als het niet een paar uur in een tas heeft gezeten.) Ik probeer hun wensen altijd serieus te nemen en meestal komen we dan wel tot een redelijke afspraak.
Maar op andere momenten kan dat even niet, zeker als er geen tijd is en dan verwacht ik wel gewoon dat ze dan gehoorzamen.
En verder kan je ook makkelijk de angel uit de situatie nemen; geen fruit mee? Ok, maar dan vandaag dus niks mee. Is ook best. Dan is het alsnog zijn keuze en het kan best zijn dat hij dan de volgende dag wel weer fruit mee wil omdat dit toch beter is dan niks.
Wel of geen fruit mee was overigens niet de vraag. Merk dat ik dat weleens toepas zoals jij dat aangeeft, maar vind dat eigenlijk niet echt oké/prettig.
dinsdag 8 juni 2021 om 13:52
Hij heeft inderdaad behoefte aan autonomie. Zelf vind ik dat hij best veel vrijheid heeft voor zijn leeftijd. Gaat er goed en verantwoordelijk mee om en is over het algemeen eerlijk. Hij kan soms naar anderen opkijken, maar dat is eigenlijk alleen bij oudere jongens. Verder heel zelfverzekerd en veel zelfvertrouwen. Hij heeft veel prikkels nodig. Komt amper voor dat het teveel is geweest. Nieuwe dingen doen vindt hij wel spannend. Verveling is wel een goede. Misschien zit dat er wel bij. Als hij niks te doen heeft, gaat hij inderdaad ook wel ruzie zoeken. Zichzelf vermaken lukt niet. Gelukkig heeft hij heel veel vriendjes.Friezin71 schreef: ↑08-06-2021 07:38Maar als er over van alles strijd is en het fruit in de ochtend slechts een voorbeeld hiervan is, gaat het dus niet om het fruit.
Waar gaat het dan om?
Is het een behoefte aan autonomie? Is het een behoefte om net-zoals-de-anderen te zijn? Is het om spanning te ontladen (de strijd aangaan over futiele dingen) Is hij overprikkeld? Speelt er iets op school? Of is het te saai? Is hij onderprikkeld?
woensdag 9 juni 2021 om 13:14
Boeken tip: "Lastige kinderen? Heb jij even geluk!" Van de schrijver van "omdenken".
Heel verhelderend en 1 van de eyeopeners voor mij was dat ouders en hun verwachtingen van kinderen vaak het probleem zijn. Plus de vraag "Ja en?"
Het lost heus niet direct alle problemen op maar het gaf mij erg veel inzicht in mijn eigen gedrag als ouder alsmede het gedrag van kind
Heel verhelderend en 1 van de eyeopeners voor mij was dat ouders en hun verwachtingen van kinderen vaak het probleem zijn. Plus de vraag "Ja en?"
Het lost heus niet direct alle problemen op maar het gaf mij erg veel inzicht in mijn eigen gedrag als ouder alsmede het gedrag van kind
