Ouderschap, principes en conflicten

Hai Aphrodite



ik vind het hartstikke goed dat je je kind met bepaalde principes op wilt voeden. juich dat van harte toe. Ik ben alleen bang dat je op den duur problemen hiermee krijgt en ook vooral je dochter krijgt hier problemen mee.



Vooral waar het de 'vreetschuren' betreft. Op den duur ontkom je hier niet meer aan, of je moet je kind het spelen met andere kinderen onthouden. Misschien dat je je daarin op den duur wat flexibeler kan opstellen. Ook loop je namelijk het gevaar dat je kind bij anderen júist doorslaat in wat ze thuis niet mag.

Zo kende ik een kind dat thuis nooit snoepen mocht. Bij anderen was ze niet bij de snoepbak weg te slaan, terwijl andere kinderen lang niet zo gericht op het snoepen waren.



Ook is het moeilijk mensen te sturen in cadeautjes voor je kind en.. wees eerlijk, het gaat er niet persé om wat JIJ leuk vindt, maar wat je dochter leuk vindt. Jij kunt al dat plastic met toeters en bellen wel vreselijk vinden (ik ook! kan niet zo goed tegen die herrie ) maar je kind kan het wel fantastisch vinden.



Al met al kun je natuurlijk thuis aan al je principes volhouden, maar als je in de toekomst echt bepaalde hard vol wilt houden, zou dat kunnen betekenen dat je kind op den duur niet meer uitgenodigd wordt op feestjes en partijen en/of dat kinderen niet bij jullie willen spelen. Hierdoor kan je kind behoorlijk buiten een groep vallen, wat voor haar niet leuk is. Hier zul je dan tzt op in moeten springen.



Geniet van je kleintje!

Ik herken veel van jouw principes in mijn opvoeding. Mijn vader maakte al ons speelgoed zelf van hout, hartstikke leuk en ik heb nooit wat te kort gehad. Maar op een gegeven moment kom je toch in die leeftijd dat je ook wel eens een barbie wil. Iedereen heeft een barbie en als je vriendinnetjes samen gaan spelen kan jij niet meedoen omdat jij er geen een hebt. Ik zou je principes vasthouden maar ik zou er wel rekening mee houden wat jouw dochter straks allemaal gaat meemaken en dat je af en toe iets losser zal moeten zijn. Als ze op klasse-uitjes naar de M gaan bijvoorbeeld, dan kan je haar moeilijk een boterham meegeven en haar buiten laten zitten wachten tot de rest klaar is met eten. Ik hoop dat je er een middenweg in vind en ik zou vooral de druk niet zo leggen op het eten. Want zoals al eerder werd gezegd: als je het thuis niet mag is het 10 x zo interessant om het juist wel te doen. Je kan het beter af en toe toestaan dan het helemaal verbieden.

Principes zijn prima, en ik ben het voor een groot deel met je principes eens zelfs. Maar ik vind wél dat je het allemaal erg zwartwit stelt. Wat betreft het roken ben ik het volledig met je eens. Het gaat om de gezondheid van je dochter, en ik vind dat je dat soort eisen mag stellen aan mensen die haar te logeren willen hebben.



Maar wat betreft de snackbars en dergelijke.....Ik wil mijn dochter ook gezond opvoeden. Dus borstvoeding geven, niet bijvoeden voor 6 maanden, geen suiker geven, zelf koken enzovoorts. En toch ben ik niet meer zo streng als eerst. Af en toe eet ze echt wel een paar patatjes, ze krijgt echt af en toe weleens een ligakoekje en als ze op het KDV eens in de paar maanden pannekoeken eten met daarop suiker en stroop, dan hoor je mij ook niet meer zeuren.



Ik denk dat je met jouw houding niet zoveel opschiet. Je kunt niet alles voorkomen. Ik vind dat je het niet kunt maken tegenover je kind om te zeggen dat het niet naar een verjaardagsfeestje mag omdat dat in de Macdonalds plaatsvindt, of dat het niet bij een ander kindje mag blijven eten omdat ze daar kroketten eten. Dat vind ik ronduit zielig.

Gezond is goed en belangrijk, maar je moet ook andere belangen van je kind in het oog houden. En ik ken echt de strijd met familie hoor, als ze weer eens proberen om slagroomtaart in mijn dochter te stoppen zonder dat ik het zie of als ze haar andere dingen willen geven die ik niet goed vindt. Maar wees daar wat soepel in.



Wat betreft speelgoed, ik dacht er precies zo over. En nog steeds heeft dochter niet veel speelgoed en ook niet veel met geluid. Maar ze heeft het wel, ook plastic dingen, ook met lampjes en belletjes. Ik zie daar geen kwaad in, zolang ze zichzelf maar leert vermaken en ook 'verantwoord' speelgoed heeft.



Ik denk dat mijn motto geworden is 'alles met mate' en dat bevalt prima.

Verder vind ik wel dat je erg neerbuigend overkomt naar mensen die het anders doen. Je klinkt een beetje alsof je vindt dat jullie de waarheid in pacht hebben. Die zin 'die cultuur zal onze dochter door ons bespaard blijven' komt over alsof de rest van de wereld verdorven is op jullie na. En dat vind ik wel jammer.

Ik denk dat veel ouders die principes hadden in het begin, maar na een aantal jaren hebben ze dat toch maar opgegeven. Wat is er mis met een keer snackbar op zijn tijd.

Wij gaan echt wel eens naar de mc donalds, maar wel niet iedere week, op deze manier blijft het een uitzondering en onze dochter ziet het als een feestje als we er naar toe gaan.

Speelgoed laat ik haar toch echt zelf kiezen hoor, zij moet het leuk vinden niet ik. Als zij nou toevallig polly pocket leuk vind wat is daar dan mis mee. Of v-tech, zo’n rups met verschillende melodietjes, leuk toen ze een baby was en nu nog steeds. Daarbij vind ik dat houten speelgoed schrikbarend duur. Haha ze kijkt er ook nog niet eens naar om. Vegetarisch eten is natuurlijk jullie keuze maar ik zou mijn kind zelf die keuze laten maken. Eet thuis vegetarisch en laat zoals al eerder gezegd werd het vlees voor uitzonderingen buitenshuis.

Ik denk dat het veel belangrijker is om jullie dochter jullie gedachtegang mee te geven dan haar nu al te dwingen om zich aan jullie vrij strakke regels te houden.



Over het roken, ik heb zelf een moeder die rookt en ik maak er niet zo’n drama van, het is niet zo dat ze bij ons dagelijks uren aanwezig is en meestal gaat ze buiten zitten roken. Van 1 uurtje rook in de week zal mijn kind niet meteen longkanker krijgen. Ga eens naar buiten, enig idee wat er allemaal in de lucht hangt?? Is ook niet super gezond

Ja het is zo erg gesteld dat kinderfeestjes gevierd worden in de Mc donalds of in andere snackschuren. Maar niet alleen in snackschuren, ook in speeltuinen waar kinderen als eten frieten met frikadellen en kroketten krijgen. Je bent geen slechte moeder dat je dat wil verbieden maar ik vind je wel erg star. Jij kunt het voor jezelf wel goed praten dat je je kind dat verbied maar je kleuter van 5 zal daar straks niets van begrijpen, het enige dat zij begrijpt is dat ze niet naar een feestje van mama mag omdat mama vind dat een snackschuur niet kan. Als je in de gedachtegang van je kind kruipt vind je het dan ook niet maar een heel klein beetje zielig vraag ik me af?

He, ja, dwing je peuter/kleuter in een jas van wilskracht en ruggengraat. Dàt lijkt me leuk voor een kind!



Je zegt dat je kind heel lang te klein zal zijn om consequenties van haar daden te overzien. Dat klopt, ergens als ze een jaar of 21 is, zal ze dat hopelijk kunnen. Hell, heel veel volwassenen kunne dat niet eens! Als jij tot die tijd haar leven bepaalt, kan je er op rekenen dat ze dat niet leuk vindt, niet snapt, en je doet haar geen plezier ermee: als je haar niet leert hoe ze keuzes kan maken omdat je haar de keuzes volledig ontneemt, zal ze die later ook niet kunnen maken.





Ik vind je ideeen prima hoor, maar ik vind je wat rigide.

Ook mijn voorkeur ligt bij een rookvrije omgeving voor mijn kinderen, ook mijn gezin eet alleen vegetarisch en ook onze voorkeur ligt bij houten speelgoed. Toch sluit ik me bij de mening aan van voorgaande reacties. Ik vind de door jouw gepropageerde levenswijze niet zozeer vooruitstrevend en zaligmakend, maar eerder wat star en beperkt.

Uniek zijn is goed, maar alleen zijn niet. Ik zie dat je het beste van het beste aan je dochtertje wilt geven, maar juist door je eigen principes ook los te kunnen laten (in bepaalde situaties zoals bijv. kinderfeestje, buiten de deur spelen, barbies etc) geef je je kind kans om haar eigen weg te vinden en uniek te zijn. Maar daarnaast geef je haar dan ook de kans, wat voor kinderen 1 van de belangrijkste dingen is, erbij te horen.

als ze 21 is zal ze vast met dankbaarheid terugkijken op haar jeugd vol met gemiste pleziertjes en feestjes. Boek de therapie maar alvast )



sorry zeg het misschien wat gemeen maar zo zal het waarschijnlijk wel gaan

aphrodite schreef op 14 augustus 2007 @ 12:25:

In de hoop dat ik er niet alleen voor sta zoek ik nieuwbakken ouders die net als mijn vriend en ik tegen moeilijk bespreekbare zaken aanlopen die gerelateerd zijn aan het ouderschap.

Helaas, nieuwbakken ben ik niet meer, dus ik neem aan dat mijn reactie om principiele redenen ongelezen blijft

Sinds december zijn we mama en papa. In één woord geweldig!

Gefeliciteerd! Geweldig, die eerste maanden waarin je nog denkt dat principes die je had vóór je kinderen kreeg stand houden. Mooie tijd is dat.



Overigens: iedere ouder heeft bewust of onbewust principes die de opvoeding funderen. Je bent daar niet zo uniek in als je zelf wellicht denkt. Niet alleen "wij doen moeilijk over roken" is een principe, maar "wij laten ons kind opblijven tot het van vermoeidheid uit zijn stoeltje flikkert" is óók een principe.



En oh ja, anderen weten het altijd beter. Ook daarin maak je niets nieuws mee hoor. Dus troost je, net als al die andere ouders, die ook allemaal hun principes goeddeels moesten opofferen aan de praktijk, en die andere principes handhaven, en die daarop commentaar blijven krijgen totdat de omgeving ziet dat je kind het eigenlijk best goed maakt, kom je deze periode wel door.

1. Roken



Wie herkent dit probleem?

Rokers schijnen wel vaker te roepen "dat lossen we samen wel op". Maar of ze dat nu wel of niet doen, het is jouw kind, jij bent daar de komende 18 jaar (in afnemende mate) verantwoordelijk voor. Als jij de gezondheidsrisico's afweegt tegen emotionele risico's van gezeik met opa en oma, dan is dat jouw keuze. Groot gelijk dat je daarover niet gaat onderhandelen als je het mij vraagt.

2. Vegetarisch (en gezond algemeen) opvoeden



Wie heeft ervaring en/of wie kiezen voor dezelfde, moeilijke, weg?

Of kinderen die vegetarisch zijn opgevoed ziek kunnen worden van vlees weet ik niet, en het lijkt me persoonlijk erg sterk. Maar ook hier: jij bent als ouder verantwoordelijk voor de gezondheid van je kind. Als jij daarover de strijd met je kind aan wil, en daarin keuzes maakt die volgens jou verstandig zijn, dan is dat in principe aan jou en niet aan je omgeving.



Ter vergelijking: mijn kinderen krijgen zoveel mogelijk het natuurlijke dieet waar de mens op is gebouwd. En dus inclusief vlees, en geloof me, het gezeik van vegetariers dat je daarover krijgt is meer dan irritant. Maar ook hier geldt: wij hebben als ouders van jonge kinderen de verantwoordelijkheid ze gezond op te voeden, en dus ook gezond te voeden.

3. Speelgoed



Om heel kort te zijn vinden wij plastic speelgoed met lichtjes, muziekjes en andere elektronische toeters en bellen lelijk, verschrikkelijk en weinig uitdagend en creativiteit prikkelend. Ik vind het prima dat mijn dochtertje ermee speelt bij anderen maar zelf hoef ik het niet in huis te hebben. Helaas kom ik ook op dit vlak tot nu toe weinig mensen tegen die hierin ook een duidelijk standpunt hebben.

WIj hebben daarin een heel duidelijk standpunt: jouw standpunt gaat volstrekt voorbij aan wat kinderen zelf leuk vinden. Je zal nog wel merken dat kinderen en estetische genoegens slecht samen gaan. Creativiteit wordt overigens niet geprikkeld door speelgoed, hoe hard "verantwoorde" speelgoedfabrikanten dat waanidee ook bij goedbedoelende ouders tussen de oren willen krijgen, maar door de ouders, en later door de omgeving.

Veelal krijg ik van familie voornamelijk te horen dat ik niet 'zo moeilijk' moet doen. Ik moet schijnbaar alles leuk en goed vinden en wordt niet serieus genomen in mijn rol als opvoeder met een bepaald idee over hoe ik mijn kind grootbreng.

Waanzinnig irritant is dat ja. Maar geloof me, als je kind wat ouders wordt raak jij een deel van je nu nog erg theoretische principes kwijt, en ontdekt je omgeving welke principes je echt zal handhaven. En dan ebt het gezeik wel weg. Want je hebt volstrekt gelijk: jij, of beter jullie, als ouders, zijn voor de volle 100% verantwoordelijk, zeker de eerste tijd, en niemand anders.

Gezond leven, gezond eten, klinkt allemaal heel logisch en normaal en dat is het ook....



Maar ehhhh ...klinkt niet aardig, maar ben ik ff blij dat jij mijn moeder niet bent!



Je kind is een kind van deze tijd, een tijd van plastic, toeters, bellen, en af en toe een "ongezonde" snack. Ik denk dat als je vasthoudt aan deze in mijn ogen inderdaad extreme leefregels, je je kind echt tekort doet. Je plaats je kind al bij voorbaat in het hokje "einselganger". Beetje treurig.



Mijn kinderen hebben ook voornamelijk houten speelgoed (simpelweg omdat het heel mooi is en je er leuk en fantasievol mee kunt spelen), ik ga weinig naar de snackbar of naar de Mac, ik heb eigenlijk bijna nooit snoep in huis, ja rozijntjes of een keer een koekje, en mijn zus die behoorlijk rookt zit hier steevast op het balkon. Maar ik ga zeker niet mijn kind een feestje ontzeggen omdat er gesnackt /gerookt wordt, het contact met zijn opa en oma ontzeggen omdat die onder de afzuiger staat te roken.... of nooit eens het speelgoed geven wat hij het leukst vindt ondanks dat ik het misschien het meest vreselijkste fantasielooste stuk herrie plastic vind wat er bestaat. Laat je kind ook een beetje genieten en kijk eens uit het oogpunt van je kind die straks in een klas zit met kinderen die al die dingen wél hebben/krijgen....



Liefs Mondy

Mijn zwager en schoonzus houden precies dezelfde principes opna als jij.

Houten speelgoed, geen plastic met lichtjes en geluiden.

Het gaat daar prima, en de kinderen vinden hun speelgoed leuk.

Maar als ze hier zijn rennen ze als eerste op het plastic spul af...dat vinden ze prachtig.



Roken, ook hetzelfde als jij, met als verschil dat er bij hun in de familie en vriendenkring wel rekening word gehouden met hun wensen.

Ze roken niet waar ze bij zijn.



Vegetarisch, ja ook dat zijn ze.

Laatst hadden we een BBQ met de familie, voor hun was er vegetarisch vlees en veel groenten.

Mijn zoon mag wel vlees en toen hij een balletje kreeg zei mijn nichtje dat zij geen balletje mocht.

Maar of ze het misschien wel van mij mocht?

En ik moest nee zeggen, want ik kan hun kind niet zomaar vlees aan bieden, wetende dat ze het niet mag van haar ouders.

Het meisje moest er bijna van huilen...

Ik vond dat zò zielig.

Inmiddels zijn ze ook niet meer zo fanatiek meer met vegetarisch zijn omdat ze nu inmiddels wel hebben ondervonden dat dat niet kan.

Vanwege familiefeestjes, en kinderfeestjes.

Thuis zijn ze nog altijd vegetarisch, maar soms...heel soms mogen ze best eens naar de MAC.

Aphrodite, prima dat jij ervoor koos om als einzelgänger door het leven te gaan, maar jij geeft jouw dochter de keuze niet, jij dwingt naar die keuze op. En voor een kleintje is het lastig om dat te accepteren, zéker in de kleutergroepen, lijkt mij zo, wanneer ze het hoe en waarom niet zo begrijpt, alleen maar begrijpt dat zij iets van jou niet mag.



En nee, niet álle feestjes gaan naar de 'vreetschuren', maar zoals gezegd: ook bij andere feestjes komt patat vaak aan de orde. Dat is niet gelijk ongezond, uiteindelijk is patat een aardappel en dankzij de aardappel is scheurbuik uit dit land verdwenen. Dat deze aardappel wat ongezonder is dan de gekookte of gepofte variant, dat is natuurlijk waar.



Ik weet wel dat vegetarisch eten niet per defenitie ongezellig en vies en dergelijke is. Ik ben zelf jarenlang vegetariër geweest, maar wederom, dit was MIJN overtuiging, niet één die ik m'n kind op zou willen dringen.



Over dat roken heb ik nog een klein vraagje: je maakt er ook een punt van als er buiten gerookt wordt op het terras? Want als mensen al naar buiten gaan om te roken, wat is er dan nog mis mee? Ben je bang dat je kind roken als 'gewoon' gaat zien? Ze zal namelijk altijd rokende mensen tegenkomen en je kunt er misschien beter direct mee omgaan, dan dat ze hier alleen buiten jouw leven om mee in aanraking komt. Ook hier weer: als ze vriendjes krijgt, zal er wellicht een moeder/vader roken, wanneer ze daar thuisspeelt. Hier doe je niets anders tegen, dan haar niet meer elders laten spelen. Er kunnen namelijk ook familieleden op visite zijn die roken.



Zolang je kind klein is, kun je vrij veel zelf in hand houden, maar zodra ze de grote wijde wereld gaat verkennen, zul je niet meer overal wat over te zeggen hebben. Wli je dat wel, dan zonder je je kind erg af. En het is niet erg als het kind hier zelf voor kiest, maar het is wél erg als je dit je kind opdringt.



Zoals ik jou lees, kom je over als een streng gelovige, die haar kind 4x per zondag aan de haren meesleept naar de kerk, met als gevolg dat dit kind zodra het niet meer hoeft, nooit meer een kerk vanbinnen zal zien.

Op een bepaald moment moet je kind van jou gewoon ook de vrijheid krijgen keuzes te maken. En er is best een kans dat ze patatjes niet lekker zal vinden, maar laat haar dat zelf uitmaken en verbiedt het niet, totdat ze op kamers gaat.



Ik stel e.e.a. erg zwartwit, maar je brengt het ook wel een beetje zo.

Je kind is een eigen individu en geen kopie van jou, laat haar dat dan ook zijn.

en zo wil je dus toch weer bij een groep horen?



je hoeft je hier verder niet te verdedigen, maar ga niet gelijk voorbij aan de ervaring van mensen, die hier dus wel doorklinkt.. er zijn meer mensen, die hier gereageerd hebben, die jouw principes aanhangen, alleen ingehaald zijn door de realiteit.



Ik geloof ook zeker niet dat je kindje zielig zal worden, je klinkt als een betrokken moeder, dat is goed. Maar ik denk wel dat er een aantal dingen zijn, die ze je achteraf misschien na zal dragen. Nou is dat ook niet altijd erg, wel als jouw principes gaan leiden tot mogelijk sociale problemen, denk ik.

je kindje is nu nog gen jaar oud. de meeste ervaringsdeskundigen geven al aan dat je principes ws geen stand gaan houden, maar kennelijk wil je allen maar reacties die in je straatje passen.



als ex-pestslachtoffer kan ik je wel vertellen dat je kindje echt doodongelukkig gaat worden wanner ze niet mee mag naar kinderfeestjes, wanneer zij niets krijgt als een ander kindje met verjaardag stukjes worst uitdeelt. Voor sociale ontwikkeling van kinderen is het juist noodzakelijk dat ze niet bij voorbaat al buiten een groep geplaatst worden. Dus tenzij je van plan bent om je kind naar en antroposofische kostschool te sturen , denk ik dat je je kind er zeker geen plezier mee doet door zo rigide te zijn. In de puberteit is hetb voor een kind vroeg genoeg om de keuze te maken om wel of niet bij "de groep"te horen. Als kleuter wil je niets liever dan geaccepteerd worden.



mbt roken in het bijzijn van je kind geef ik je gelijk, ik kan me heel god voorstellen dat je vraagt om buiten te gaan roken zodat jouw ikind niet in een rokerige ruimte hoeft te zijn.

mbt tot speelgoed en eten denk ik dat het goed is om thuis je principes te handhaven en zodra je kindje naar school gaat haar ook pobeert uit te leggen waarom pappa en mamma geen vlees eten etc..

Mijn zus voedt haar kinderen ook vegetarisch op en heeft haar ook uitgelegd waarom ze geen dode dieren eten en dat snappen de kinderen prima. Als je ze nu en stukje vlees aanbiedt dan zeggen ze ok "dat eten wij niet". maar als er een kinderfeestje is bij de mac dan gaan mijn neefjes en nichtjes gewoon mee en eten ze daar een vega-burger. zodra ze een jaar of 10 zijn heb je e.e.a. toch niet meer in de hand en gaan ze zelf van hun zakgeld wel en happy meal kpen voor het leuke speeltje.



Ben het verder met riderm eens dat creativiteit stimuleren vooral in gedrag van ouders zit. en dat kinderen vaak zelf bepalen waarmme en hoe ze willen spelen. ik ben van de generatie die niet met speelgoedpistooltjes mocht spelen wegens gewelddadig. Dus riepen we pauw pauw ik schiet jou dood terwijl we met een grote tak zwaaiden..

Hoi Barbara,



Leuk topic,

Ik zal even per onderwerp een reactie geven:



Roken

ZEER herkenbaar, mijn schoonouders roken enorm. Zwangerschap werd verwelkomd met: ach, roken is niet slecht voor de zwangerschap, kijk maar naar Carryman en schoonzus... (schoonmoeder is verpleegkundige) Tijdens de zwangerschap hoopte ik maar dat 1 uurtje rook niet al te erg zou zijn (heb ik nu nog spijt van al is zoontje gelukkig heel gezond) maar toen mijn zoontje er eenmaal was wilde ik dus echt geen gerook meer in zijn buurt. Oplossing zou zijn dat ze dan alleen bij ons zouden komen (daar wordt alleen buiten gerookt en dit accepteren ze ook) Vroeger zou ik ook zo principieel gereageerd hebben, maar door mijn schoonouders ben ik er wel iets anders naar gaan kijken. Een opa en oma zijn ook belangrijk voor een kind. Gelukkig heeft mijn man gesproken met ze en toen was het al een heel stuk minder. Maar echt gelukkig was ik er niet mee en ik stelde bezoekjes echt zo lang mogelijk uit. Maar nu roken ze dus echt niet meer binnen. Reden: niet mijn zoontje maar de keuken en de net gewitte muren. Zonde als die geel worden. Misschien is het een smoesje om ons tegemoet te komen (volgens schoonzus wel) maar hoewel ik blij ben met een rookvrij huis, het steekt me nog steeds wel dat de keuken kennelijk een belangrijker reden is dan mijn zoontje.



Vegetarisch:

Vind ik een moeilijke. Persoonlijk vind ik dat een kind recht heeft op gezonde voeding en ik denk dat daar bij een opgroeiend kind ook vlees bij hoort. Je zegt zelf dat anders haar darmen dat straks niet meer kunnen hebben. Dat zou ik zelf heel moeilijk vinden om dat voor je kind te beslissen. Zoiets kun je niet meer terugdraaien. Maar...als vrienden van mij zouden zeggen dat een kind vegetarisch is of als mijn zoontje later een kinderfeestje geeft dan vind ik het geen enkel probleem iets aparts te maken. Ik zou dat in ieder geval heel logisch vinden. Zelf eet ik de ene keer vlees en de andere keer vegetarisch. Ik wil mijn zoontje in ieder geval meegeven dat vegetarisch ook heel lekker kan zijn.

En als mijn zoontje later zelf beslist om vegetariër te worden dan zien we dan wel weer.

Overigens ken ik uit mijn studententijd inderdaad ook een jongen die elke dag pizza at en die vroeger ook gevarieerd vegetarisch moest eten. Wat wij lekker vinden (ik ben dol op vegetarisch) wordt door kinderen soms toch echt anders ervaren. Althans volgens hem dan...

Bij de Mac Donalds zal ik ook niet zo snel langsgaan en ik zou het ook niet goedvinden als mijn zoon daar regelmatig langs zou gaan na schooltijd ofzo, een feestje zou ik niet zo erg vinden. Wel haal ik zo nu en dan patat bij een patatboer die verse patat maakt. Vind ik gezonder en ook nog eens veel lekkerder.



Speelgoed:

Ook hierin zou ik als ik het zou weten houten speelgoed voor je dochter kopen of een boekje. Zelf heb ik het allebei. Mijn zoontje vindt allebei leuk en ik heb nu niet het idee dat hij van houten speelgoed meer leert dan van plastic of andersom. Wel vind ik zelf het houten speelgoed heel mooi. Maar wat inderdaad als jouw dochter later toch heel graag iets wil hebben wat jij verafschuwt? Ik ken de voorbeelden hoor waarbij dochterlief nu toch een prinsessenjurk heeft met alle roze rotzooi die daar bij hoort. Dag principes......

Ik heb trouwens wel 1 principe waar ik wel aan vast ga houden: bij mij komen er geen speelgoedwapens in, nog geen waterpistooltje. Deze kunnen meteen weer mee terug. Oorlog is geen spelletje en dat wil ik mijn zoon ook meegeven.



Kortom ik heb niet het idee dat je een slechte moeder bent, maar ik ben zelf minder principieel, al vind ik de zaken die jij noemt wel belangrijk.

Is dit de '' antroposofische' levenswijze?



Ik wens je heel veel sterkte..

Weet je, mijn man en ik kiezen ervoor om onze kinderen op te voeden met christelijk geloof. En ook daar krijg ik wel eens - sporadisch- vragen over, waarom ze niet naar een tekenfilm mogen kijken waar heksen en magie in voorkomen, of waarom ze niet mee mogen naar een Halloween-feestje of waarom bladiebla..



Onze oudste kinderen zijn nu 6 en 5 jaar en gaandeweg worden je principes gewoon écht wat soepeler. Omdat je merkt dat je kind iets zo leuk vindt en je dat plezier afweegt t.o.v. je principes. Ik denk zelfs dat dat heel belangrijk is, anders wordt iets een 'moeten' en zal je kind niet eens wíllen begrijpen waarom het iets niet mag en andere kinderen allemaal wel.

Mss leuk om dit topic uit te printen, in je plakboek te plakken en over 10 jaar nog eens te kijken wat er terechtgekomen is van al je principes?

Achgossie. Arm kind.



Nooit mee mogen doen als er getrakteerd wordt, niet naar een kdv kunnen, nergens mee mogen spelen op de kleuterschool, nooit bij andere kindjes mogen spelen, nooit naar een verjaardagsfeestje. Niet naar opa en oma mogen, op school uit het eigen trommeltje rijstwafels kanen terwijl de rest van de kindjes gezellig op de overblijf spannende worstenbroodjes maakt. In elk winkelcentrum verlekkerd naar de etalage van de speelgoedwinkel staren en vervolgens dramatisch krijsend ter aarde storten omdat mamma je boos aan een armpje meesleurt.



Ja, je doet erg moeilijk. Je bent ook totaal onrealistisch. En écht, echt echt niet lief voor je kind.



Hoe beschadig ik mijn kind onder het mom van hoogdravende principes? Je klinkt als een moslimfundamentalist, Jehova of gereformeerde fundamentalist.



En arm, arm, arm kindje.



Dat wordt fijn thuisonderwijs geven en nooit meer werken voor jou, want deze starre principes zal je op geen enkel kinderdagverblijf en geen enkele basisschool kunnen volhouden. En verder je kind ook maar binnen houden, want op deze manier is vriendjes maken voor je kind niets anders dan een vreseljke Tantaluskwelling.

aphrodite schreef op 14 augustus 2007 @ 13:31:

Nog even voor de duidelijkheid:



Ik weet uit ervaring dat er veel mensen zijn die ons niet zullen begrijpen en de conclusie trekken dat ons kindje wel heel zielig moet zijn of tenminste ongelukkig zal worden.

Nee hoor. Het is meer de ietwat arrogante toon die je hebt, en die nog wel verdwijnt als de realiteit zich begint op te dringen, die misschien een beetje tegen haren in strijkt.



Géén van degenen die reageert ontzegt je, of welke ouder ook, het recht EN DE PLICHT om je af te vragen wat een goede opvoeding voor je kind is. Niet zo in de slachtofferrol kruipen, want die versterkt het beeld dat je oproept alleen maar: die van een betweterig arrogant figuur. Terwijl je dat, zo te lezen, helemaal niet bent, en je je vermoedelijk ook helemaal niet bewust bent dat je dat beeld oproept.

En ja, ik heb wat problemen met 'de kuddegeest', maar voel me desondanks niet béter dan de rest maar men vindt mij 'anders'.

Zie: arrogant en slachtoffergedrag in één zin roepen een beeld op dat waarschijnlijk helemaal niet klopt. Maar ja, meer dan dat beeld is er niet.

Ik ben echter op zoek naar mensen die, zoals de reacties al illustreren, tegen dezelfde problemen aanlopen maar die hun principes niet overboord gekiept hebben toen het even moeilijk werd.

ik, ik, ik. Maar ja, ben geen kersverse ouder meer, dus ik neem aan dat je mijn reactie over hebt geslagen.

Even serieus ( andere posting was ook serieus, maar dit is een vraag):



Hoe zie je dat voor je dan? Besef je wel dat je met deze principes in deze starre mate gewoon echt nooit bij anderen kunt spelen? Elk normaal kind heeft namelijk plastic speelgoed met lampjes en geluidjes of Nijntjecomputers of dvd-tjes of Little People bouwwerken ( waar mijn zoontje trouwens de meest geweldige verhalen en avonturen verzint, helemaal uit zichzelf, creatief he?). Sommige kinderen hebben ook ouders die roken, of opas en omas die roken. Sterker nog, op het kinderdagverblijf van mijn zoon roken sommige juffen ook. Niet bij de kindjes, maar hee, dat doen het kinds opa en oma ook niet, en zelfs die mogen niet bij haar in de buurt komen, dus een wildvreemde juf moet dan wel helemaal de devil incarnated zijn.

Ook eten de meeste mensen vlees. En ook wel eens patat. En vinden de meeste kinderen knakworstjes de geweldigste feestmaaltijd die er bestaat. Ik persoonlijk zou mijn kind die traktatie niet ontzeggen omdat Truusjes moeder nogal extreem is, dus mijn oplossing zou zijn dat Truusje dan maar fijn bij haar eigen mamma moet gaan spelen en bij ons niet welkom is. Want ook het speelgoed ruim ik toch echt niet op.



Mijn zoontje heeft voedselallergieën en weet je wel hoe zielig het is als je als kind NOOIT traktaties mag opeten terwijl de rest van de kindjes ze wel krijgen? En hoe zielig het is als alle kindjes een koekje krijgen en er voor jou uit je eigen trommeltje een cracotte of rijstewafel gepakt wordt? Ik heb letterlijk ELKE dag zijn juffen aan de telefoon om te vragen of hij zus-of-zo mag, omdat die gelukkig zo lief zijn om speciaal voor hem met de meest creatieve oplossingen komen omdat zij - en mind you, zijn allemaal gediplomeerde dames, met opleidingen als pedagogiek enzo - het gewoon zo vreselijk zielig vinden en hem niet het gevoel willen geven dat hij "er niet bijhoort" of "straf heeft". Want zo voelen kindjes van 3 dat, die denken dat ze niet lief genoeg zijn geweest en dat ze daarom niet mee mogen doen.



Dat wil jij je kind gewoon VRIJWILLIG gaan aandoen. Echt fantastisch voor haar zelfvertrouwen lijkt me dat.



Bah, ik word er gewoon echt een beetje bozig van, wat doe je je kind aan?