Kinderen
alle pijlers
Overweldigd door alleenstaand ouderschap
zaterdag 1 mei 2021 om 09:18
Hallo allemaal,
Ik heb getwijfeld om dit topic te openen, maar ik wil toch echt even mijn hart luchten. Ik ben een alleenstaande moeder van een 5-jarige zoon. Zijn vader is niet bepaald tot niet in beeld en draagt financieel niks bij. Sinds de geboorte sta ik er al alleen voor.
Mijn zoon is een schat, maar kan soms erg druk zijn. Momenteel zit ik er een beetje doorheen. Soms heb ik wel eens van die dagen. Ik werk me de pleuris, wanneer ik thuiskom draag ik de zorg voor mijn zoon tot aan bedtijd en dan ruim ik het huis weer op en bereid ik het eten voor de volgende dag. Meestal 'start' mijn me-time pas om 22:00 uur. Dit terwijl mijn wekker alweer om 6 uur gaat.
Ik merk steeds vaker dat dit begint begint op te breken, alhoewel ik dit niet wil. Ik heb gewoonweg geen tijd voor mezelf en ben er gestress door. Vanochtend heb ik - met schuldgevoel- hem afgemeld voor zwemles, zodat ik een uur langer kon slapen. Ik had het echt nodig en het heeft me goed gedaan merk ik. Dit zou ik normaal nooit doen en voel me er zelfs schuldig om.
Hoe hebben andere alleenstaande ouders dit doorstaan? Het is zo overweldigend soms! Wanneer wordt het makkelijker?
Toevoeging: familie helpt af en toe, maar wilt bijv. geen hele za of zo op hem letten.
Liefs
Ik heb getwijfeld om dit topic te openen, maar ik wil toch echt even mijn hart luchten. Ik ben een alleenstaande moeder van een 5-jarige zoon. Zijn vader is niet bepaald tot niet in beeld en draagt financieel niks bij. Sinds de geboorte sta ik er al alleen voor.
Mijn zoon is een schat, maar kan soms erg druk zijn. Momenteel zit ik er een beetje doorheen. Soms heb ik wel eens van die dagen. Ik werk me de pleuris, wanneer ik thuiskom draag ik de zorg voor mijn zoon tot aan bedtijd en dan ruim ik het huis weer op en bereid ik het eten voor de volgende dag. Meestal 'start' mijn me-time pas om 22:00 uur. Dit terwijl mijn wekker alweer om 6 uur gaat.
Ik merk steeds vaker dat dit begint begint op te breken, alhoewel ik dit niet wil. Ik heb gewoonweg geen tijd voor mezelf en ben er gestress door. Vanochtend heb ik - met schuldgevoel- hem afgemeld voor zwemles, zodat ik een uur langer kon slapen. Ik had het echt nodig en het heeft me goed gedaan merk ik. Dit zou ik normaal nooit doen en voel me er zelfs schuldig om.
Hoe hebben andere alleenstaande ouders dit doorstaan? Het is zo overweldigend soms! Wanneer wordt het makkelijker?
Toevoeging: familie helpt af en toe, maar wilt bijv. geen hele za of zo op hem letten.
Liefs
zaterdag 1 mei 2021 om 09:23
Allereerst een dikke 
Ik vind het helemaal niet raar dat je je zo voelt. Ik ben niet alleenstaand, en voel me soms al zo! Houd dus alsjeblieft op met je schuldig voelen. Je doet je stinkende best en ik vindhet juist goed dat je af en toe ook voor jezelf kiest en zorgt, daar mee zorg je dat je ook beter voor je zoon kunt zorgen.
Wat jammer dat familie niet af en toe een hele dag je zoon wilt hebben, ze weten niet wat ze missen!
Heeft hij inmiddels geen vriendjes op school? Mijn ervaring is, dat ik mijn kind (zeker toen ik er nog maar 1 had), minder bewerkelijk vond als er ook een leuk vriendje kwam spelen. En dat betekent dat hij daarna ook wel een keer bij vriendje kan spelen, en dat gaf mij dan een vrije middag.
Heb je financiële ruimte om een oppas te zoeken/betalen? Bijvoorbeeld 1 avond in de week zodat jij even de deur uit kan? Het wordt lente, het is langer licht, al ga je dan maar even een stuk in je eentje wandelen, dan kun je even adem halen.
Ik vind het helemaal niet raar dat je je zo voelt. Ik ben niet alleenstaand, en voel me soms al zo! Houd dus alsjeblieft op met je schuldig voelen. Je doet je stinkende best en ik vindhet juist goed dat je af en toe ook voor jezelf kiest en zorgt, daar mee zorg je dat je ook beter voor je zoon kunt zorgen.Wat jammer dat familie niet af en toe een hele dag je zoon wilt hebben, ze weten niet wat ze missen!
Heeft hij inmiddels geen vriendjes op school? Mijn ervaring is, dat ik mijn kind (zeker toen ik er nog maar 1 had), minder bewerkelijk vond als er ook een leuk vriendje kwam spelen. En dat betekent dat hij daarna ook wel een keer bij vriendje kan spelen, en dat gaf mij dan een vrije middag.
Heb je financiële ruimte om een oppas te zoeken/betalen? Bijvoorbeeld 1 avond in de week zodat jij even de deur uit kan? Het wordt lente, het is langer licht, al ga je dan maar even een stuk in je eentje wandelen, dan kun je even adem halen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:24
Hoe heb je opvang geregeld? Naar de crèche of een oppas thuis?
Mijn moeder was ook een alleenstaande moeder van 2 kinderen, met ook een ex die nauwelijks (financieel) bijdroeg, maar zij had 1 keer per week een schoonmaakster, en we hadden een oppas thuis die ook boodschappen deed en kookte (en opruimde).
Mijn moeder was ook een alleenstaande moeder van 2 kinderen, met ook een ex die nauwelijks (financieel) bijdroeg, maar zij had 1 keer per week een schoonmaakster, en we hadden een oppas thuis die ook boodschappen deed en kookte (en opruimde).
zaterdag 1 mei 2021 om 09:27
Ten eerste: ik zou de vader erbij betrekken, en in elk geval alimentatie regelen via de rechtbank.
Ten tweede: de situatie is zoals die is. Ik snap helemaal dat het hectisch is, dat je dagen (over)vol zijn en dat je weinig tijd voor jezelf hebt. Anderzijds is dat ook een keuze die je hebt gemaakt door een kind op de wereld te zetten. En je kunt dan in alle redelijkheid niet verwachten dat familieleden jouw kind in het weekend een dag of twee dagen opvangen, die mensen hebben ook hun eigen leven en hun eigen sores.
Probeer zo veel mogelijk te genieten van leuke (kleine) dingen met je kleuter, zie niet alles als een onoverkomelijke berg of probleem, maar leef in het moment. Sterkte.
Ten tweede: de situatie is zoals die is. Ik snap helemaal dat het hectisch is, dat je dagen (over)vol zijn en dat je weinig tijd voor jezelf hebt. Anderzijds is dat ook een keuze die je hebt gemaakt door een kind op de wereld te zetten. En je kunt dan in alle redelijkheid niet verwachten dat familieleden jouw kind in het weekend een dag of twee dagen opvangen, die mensen hebben ook hun eigen leven en hun eigen sores.
Probeer zo veel mogelijk te genieten van leuke (kleine) dingen met je kleuter, zie niet alles als een onoverkomelijke berg of probleem, maar leef in het moment. Sterkte.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 1 mei 2021 om 09:30
Zoon gaat naar de BSO. Zelf heb ik helaas geen financiële middelen voor een schoonmaakster etc. Hoezeer ik het ook zou willench86 schreef: ↑01-05-2021 09:24Hoe heb je opvang geregeld? Naar de crèche of een oppas thuis?
Mijn moeder was ook een alleenstaande moeder van 2 kinderen, met ook een ex die nauwelijks (financieel) bijdroeg, maar zij had 1 keer per week een schoonmaakster, en we hadden een oppas thuis die ook boodschappen deed en kookte (en opruimde).
zaterdag 1 mei 2021 om 09:30
Het is zeker zwaar. Mijn dochter zit in dezelfde situatie. Zij heeft het geluk dat wij om het weekend ons kleinkind te logeren hebben, anders zou het haar allang opgebroken zijn.
Nu hij een poosje naar school gaat spreekt hij soms af met vriendjes. Dat is fijn want dan vermaken ze zich wel en kind kan dan ook een keer bij het
vriendje spelen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:32
Ik ben alleenstaande ouder en het gaat denk ik om handigheidjes en soms gewoon even huilen.
Soms zorg ik dat bv mn slaapkamer lekker opgeruimd is omdat ik daar echt lekkerder door slaap maar is de woonkamer maar even een rotzooi. Heb een robotstofzuiger met dweil functie die dat werk uit handen neemt.
Soms kijkt hij wat meer tv en kan ik in de ochtend in bed een boekje lezen met warme! koffie of eten we een keer patat.
Neem ook wel eens een vrije dag of middag op en ga winkelen, in bed liggen of lunchen op het terras (precorona).
Verder koop een grote vriezer en maak grote porties. Zorg dat je 3 avonden plant om op te ruimen, schoon te maken etc en de anderen je handen vrij hebt zodra kind op bed ligt.
En dat schuldgevoel is echt niet nodig, je doet het goed en je zorgt dat jezelf overeind blijft!
Sterkte to! Ik gun je een fijne buurvrouw of ouder die af en toe je kind uit handen kan nemen.
Soms zorg ik dat bv mn slaapkamer lekker opgeruimd is omdat ik daar echt lekkerder door slaap maar is de woonkamer maar even een rotzooi. Heb een robotstofzuiger met dweil functie die dat werk uit handen neemt.
Soms kijkt hij wat meer tv en kan ik in de ochtend in bed een boekje lezen met warme! koffie of eten we een keer patat.
Neem ook wel eens een vrije dag of middag op en ga winkelen, in bed liggen of lunchen op het terras (precorona).
Verder koop een grote vriezer en maak grote porties. Zorg dat je 3 avonden plant om op te ruimen, schoon te maken etc en de anderen je handen vrij hebt zodra kind op bed ligt.
En dat schuldgevoel is echt niet nodig, je doet het goed en je zorgt dat jezelf overeind blijft!
Sterkte to! Ik gun je een fijne buurvrouw of ouder die af en toe je kind uit handen kan nemen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:34
Zijn er geen groepjes of facebooks voor alleenstaande ouders in de buurt oid? Dat je daar eens wat kennissen/vriendschappen kan opbouwen met mensen in dezelfde situatie en wellicht ook eens op elkaars kinderen kunt passen? Wellicht is een vakantie voor single ouders ook een idee, maar dan moet het wel binnen je budget passen.
Want dat je er doorheen zit snap ik, je staat altijd aan. Gelukkig zal hij binnen een paar jaar al een stuk zelfstandiger worden (bijv zelfstandig paar uur buitenspelen enzo) en dan krijg je vanzelf echt tijd en vrijheid terug. Maar tot die tijd is het gewoon loodzwaar.
Want dat je er doorheen zit snap ik, je staat altijd aan. Gelukkig zal hij binnen een paar jaar al een stuk zelfstandiger worden (bijv zelfstandig paar uur buitenspelen enzo) en dan krijg je vanzelf echt tijd en vrijheid terug. Maar tot die tijd is het gewoon loodzwaar.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:35
Kijk eens of in jouw omgeving Buurtgezinnen actief is.
Het is zeker voor mensen zoals jij, dat jouw zoon een dag(deel) iets leuks gaat doen in een ander gezin, en jij weer even tijd hebt voor jezelf.
Ik ben ‘steungezin’ geweest, ze gaan heel zorgvuldig te werk. Er wordt echt gezocht naar een goede match. Kennismakingsgesprekken, proefperiode van beide kanten, evaluatiemomenten, ik moest een VOG inleveren.
https://www.buurtgezinnen.nl/
Het is zeker voor mensen zoals jij, dat jouw zoon een dag(deel) iets leuks gaat doen in een ander gezin, en jij weer even tijd hebt voor jezelf.
Ik ben ‘steungezin’ geweest, ze gaan heel zorgvuldig te werk. Er wordt echt gezocht naar een goede match. Kennismakingsgesprekken, proefperiode van beide kanten, evaluatiemomenten, ik moest een VOG inleveren.
https://www.buurtgezinnen.nl/
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 1 mei 2021 om 09:35
zaterdag 1 mei 2021 om 09:35
Klopt zeker. Ik probeer in het moment te leven en dit lukt over het algemeen prima. Desondanks komt dit overweldigende gevoel soms ook naar boven.pejeka schreef: ↑01-05-2021 09:27Ten eerste: ik zou de vader erbij betrekken, en in elk geval alimentatie regelen via de rechtbank.
Ten tweede: de situatie is zoals die is. Ik snap helemaal dat het hectisch is, dat je dagen (over)vol zijn en dat je weinig tijd voor jezelf hebt. Anderzijds is dat ook een keuze die je hebt gemaakt door een kind op de wereld te zetten. En je kunt dan in alle redelijkheid niet verwachten dat familieleden jouw kind in het weekend een dag of twee dagen opvangen, die mensen hebben ook hun eigen leven en hun eigen sores.
Probeer zo veel mogelijk te genieten van leuke (kleine) dingen met je kleuter, zie niet alles als een onoverkomelijke berg of probleem, maar leef in het moment. Sterkte.
Wat betreft het kiezen voor een kind: dit besluit neem je, althans hebben wij, toentertijd met zijn tweeën genomen. Je rekent er niet op vanaf de geboorte er letterlijk alleen voor te staan. En hoe dan ook, hier kun je je niet op voorbereiden.
Alimentatie is gerechtelijk uitgesproken, maar wordt niet nagekomen. Zelfs het LBIO krijgt hem niet aan het betalen. Deze dingen spelen natuurlijk ook mee in mijn gevoel, het voelt vaak oneerlijk. Waar ik me heb moeten omscholen om een vast inkomen te hebben, leidt hij zijn leven zoals hij het wilt.
Proberen te genieten van de goede en kleine dingen, volgens jouw advies, ga ik zeker proberen te doen. Ik hoop hier wat bewuster van te worden. Dankje!
zaterdag 1 mei 2021 om 09:37
Goede tip! Dankjehimalaya schreef: ↑01-05-2021 09:35Kijk eens of in jouw omgeving Buurtgezinnen actief is.
Het is zeker voor mensen zoals jij, dat jouw zoon een dag(deel) iets leuks gaat doen in een ander gezin, en jij weer even tijd hebt voor jezelf.
Ik ben ‘steungezin’ geweest, ze gaan heel zorgvuldig te werk. Er wordt echt gezocht naar een goede match. Kennismakingsgesprekken, proefperiode van beide kanten, evaluatiemomenten, ik moest een VOG inleveren.
https://www.buurtgezinnen.nl/
zaterdag 1 mei 2021 om 09:38
Goeie!wolkie schreef: ↑01-05-2021 09:35In het weekend koken en de maaltijden invriezen? 1 ochtend in het weekend besteden aan huis schoonmaken zodat je doorbde weeks alleen even de stofzuiger door de woonkamer hoeft te trekken en doekje door de wc? Een lijstje maken hoe je je tijd beter/gemakkelijker kan indelen?
zaterdag 1 mei 2021 om 09:42
Als de alimentatie gerechtelijk is vastgesteld, maar niet wordt betaald, kan je gewoon een deurwaarder in de arm nemen om het geld te laten incasseren, desnoods wordt er beslag gelegd op zijn inkomen en/of bezittingen.Hulplijn112911 schreef: ↑01-05-2021 09:35Klopt zeker. Ik probeer in het moment te leven en dit lukt over het algemeen prima. Desondanks komt dit overweldigende gevoel soms ook naar boven.
Wat betreft het kiezen voor een kind: dit besluit neem je, althans hebben wij, toentertijd met zijn tweeën genomen. Je rekent er niet op vanaf de geboorte er letterlijk alleen voor te staan. En hoe dan ook, hier kun je je niet op voorbereiden.
Alimentatie is gerechtelijk uitgesproken, maar wordt niet nagekomen. Zelfs het LBIO krijgt hem niet aan het betalen. Deze dingen spelen natuurlijk ook mee in mijn gevoel, het voelt vaak oneerlijk. Waar ik me heb moeten omscholen om een vast inkomen te hebben, leidt hij zijn leven zoals hij het wilt.
Proberen te genieten van de goede en kleine dingen, volgens jouw advies, ga ik zeker proberen te doen. Ik hoop hier wat bewuster van te worden. Dankje!
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 1 mei 2021 om 09:44
Zo gemakkelijk gaat het niet, LBIO behandelt mijn zaak inmiddels al 2 jaar. Wanneer iemand zelfstandig ondernemer is, is alimentatie niet zo makkelijk te innen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:47
TO, als ik je loep is het allemaal ook nogal veel momenteel. Vader is niet 'gewoon' afwezig maar er loopt een omgangsregeling die niet werkt en extra stress en zorgen geeft. Kind zit even niet 'gewoon' op school + BSO maar moest deze week ook nog in quarantaine wat jou in de problemen bracht met je werk. Dat speelt nu dus nog allemaal naast de 'normale' sores van alles alleen moeten doen. Ik begrijp heel goed dat het je allemaal teveel wordt. Als het jou dan helpt een keer de zwemles over te slaan, zou ik me daar niet al te schuldig over voelen.
Verder geen tips, behalve wat hierboven al gezegd is. Werk je fulltime, of heb je af en toe een ochtend je handen vrij?
Verder geen tips, behalve wat hierboven al gezegd is. Werk je fulltime, of heb je af en toe een ochtend je handen vrij?
zaterdag 1 mei 2021 om 09:50
Lariba schreef: ↑01-05-2021 09:47TO, als ik je loep is het allemaal ook nogal veel momenteel. Vader is niet 'gewoon' afwezig maar er loopt een omgangsregeling die niet werkt en extra stress en zorgen geeft. Kind zit even niet 'gewoon' op school + BSO maar moest deze week ook nog in quarantaine wat jou in de problemen bracht met je werk. Dat speelt nu dus nog allemaal naast de 'normale' sores van alles alleen moeten doen. Ik begrijp heel goed dat het je allemaal teveel wordt. Als het jou dan helpt een keer de zwemles over te slaan, zou ik me daar niet al te schuldig over voelen.
Verder geen tips, behalve wat hierboven al gezegd is. Werk je fulltime, of heb je af en toe een ochtend je handen vrij?
Precies dit. Momenteel is het allemaal nogal te veel. Ik werk fulltime.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:51
Absoluut wel. Je kunt gewoon naar een deurwaarder gaan met het gerechtelijk besluit in de hand, en eisen dat die de achterstallige gelden gaan innen. En ofwel wordt er (bij niet nakoming) beslag gelegd op het inkomen van de vader, of wordt er beslag gelegd op zijn auto, zijn inboedel of andere waardevolle zaken.Hulplijn112911 schreef: ↑01-05-2021 09:44Zo gemakkelijk gaat het niet, LBIO behandelt mijn zaak inmiddels al 2 jaar. Wanneer iemand zelfstandig ondernemer is, is alimentatie niet zo makkelijk te innen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 1 mei 2021 om 09:52
zaterdag 1 mei 2021 om 09:52
Ja, het is pittig! Er wordt 24/7 een beroep op je gedaan. Alle ballen hoog houden en dan nog het gevoel hebben dat je het niet 100% goed kan doen.
Ik ben alleenstaand moeder van 2, maar heb het “geluk” dat ze 1 keer per 2 weken naar hun vader gaan.
Wat ik doe om na bedtijd van de kinderen tijd voor mezelf te hebben; alle afwas, opruimklusjes en broodtrommels vullen voordat het bedritueel begint. Dat is even aanpoten, maar dan is de tijd daarna echt voor mezelf.
Kinderen extra lang laten spelen onder de douche geeft mij ook ruimte om was op te vouwen oid. Of gewoon uitpuffen terwijl ik er naast zat.
Schermpjes inzetten waar nodig is mijn redding
.
Boodschappen online bestellen scheelt ook.
Nu ze in de bovenbouw van de basisschool zitten wordt het wel makkelijker. Zelf naar school en huis fietsen en ik kan ze makkelijker alleen laten.
Ik ben alleenstaand moeder van 2, maar heb het “geluk” dat ze 1 keer per 2 weken naar hun vader gaan.
Wat ik doe om na bedtijd van de kinderen tijd voor mezelf te hebben; alle afwas, opruimklusjes en broodtrommels vullen voordat het bedritueel begint. Dat is even aanpoten, maar dan is de tijd daarna echt voor mezelf.
Kinderen extra lang laten spelen onder de douche geeft mij ook ruimte om was op te vouwen oid. Of gewoon uitpuffen terwijl ik er naast zat.
Schermpjes inzetten waar nodig is mijn redding
. Boodschappen online bestellen scheelt ook.
Nu ze in de bovenbouw van de basisschool zitten wordt het wel makkelijker. Zelf naar school en huis fietsen en ik kan ze makkelijker alleen laten.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:53
Ik vind de verwekker ook wel een enorme eikel zeg. Zowel naar jou als naar kind toe één grote demonstratie van minachting en desinteresse. Ook al schiet je er rationeel gezien natuurlijk niets mee op om boos en gefrustreerd te zijn - vooral omdat dat energie kost die je liever voor iets anders zou willen gebruiken - ik snap het wel heel goed.
zaterdag 1 mei 2021 om 10:06
Hoi To.
Wat naar dat je je zo voelt.
Ik ben alleenstaand ouder van twee kinderen. De eerste kwam in een vergelijkbare situatie wat betreft vader. Ze is inmiddels elf. De tweede is pas acht maanden, van een donor.
Ik merk een groot verschil bij mezelf tussen de eerste en de tweede. Al had ik nooit het overweldigende gevoel wat jij hebt, toch ben ik nu véél relaxter.
Mijn lat ligt zo laag wat huishouden betreft, hij is bijna niet meer te zien. De lat dan. Eten is simpel en gezond. 4x per week AVG. Oudste er gek op en jongste krijgt zo allerlei groente binnen om te wenen.
Ik werk vier dagen in de week (normaal vijf, maar ouderschapsverlof) en ook hierin ben ik harder; vrije tijd is vrije tijd.
Eigen tijd is schaars. Dat ervaar ik ook. Maar.... ik doe mijn dingen met baby en kind. Tuinieren: baby gaat mee, eigen schep en oudste speelt in de tuin. Dan krijg ik véél minder gedaan maar ik kijk tegenwoordig naar wat wel lukt. (Laatst vier vierkante meter omgestpit, een fractie van de tuin maar ik blij: begin is er!)
Lego-en doe ik ook graag, baby heeft haar Baby Lego dus dat doen we ook samen
Oudste maakt er Tiktoks van.
Of samen op de badkamer. Ik douchen enzo, zij spelen.
Wat ik ook vaak doe: met kinderen naar bed gaan. Dan sliep ik vaak meteen en anders kijk ik daar een film met de oudste of lees ik een boek in bed.
Ja er zijn veel dingen die ik hierdoor niet meer doe of kan doen maar dat heb ik losgelaten. Komt wel weer.
Deze morgen heb ik een uur met baby op de grond gezeten, terwijl er nog twee manden strijk staan en de afwas. We hebben met twee speelgoedhamertjes tegen elkaar zitten tikken. Kind was dolblij.
Dit heb ik echt moeten leren, die rust nemen en loslaten. Niet makkelijk. Maar uiteindelijk geeft deze mindset mij veel meer geluk.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Succes!
Wat naar dat je je zo voelt.
Ik ben alleenstaand ouder van twee kinderen. De eerste kwam in een vergelijkbare situatie wat betreft vader. Ze is inmiddels elf. De tweede is pas acht maanden, van een donor.
Ik merk een groot verschil bij mezelf tussen de eerste en de tweede. Al had ik nooit het overweldigende gevoel wat jij hebt, toch ben ik nu véél relaxter.
Mijn lat ligt zo laag wat huishouden betreft, hij is bijna niet meer te zien. De lat dan. Eten is simpel en gezond. 4x per week AVG. Oudste er gek op en jongste krijgt zo allerlei groente binnen om te wenen.
Ik werk vier dagen in de week (normaal vijf, maar ouderschapsverlof) en ook hierin ben ik harder; vrije tijd is vrije tijd.
Eigen tijd is schaars. Dat ervaar ik ook. Maar.... ik doe mijn dingen met baby en kind. Tuinieren: baby gaat mee, eigen schep en oudste speelt in de tuin. Dan krijg ik véél minder gedaan maar ik kijk tegenwoordig naar wat wel lukt. (Laatst vier vierkante meter omgestpit, een fractie van de tuin maar ik blij: begin is er!)
Lego-en doe ik ook graag, baby heeft haar Baby Lego dus dat doen we ook samen
Oudste maakt er Tiktoks van.Of samen op de badkamer. Ik douchen enzo, zij spelen.
Wat ik ook vaak doe: met kinderen naar bed gaan. Dan sliep ik vaak meteen en anders kijk ik daar een film met de oudste of lees ik een boek in bed.
Ja er zijn veel dingen die ik hierdoor niet meer doe of kan doen maar dat heb ik losgelaten. Komt wel weer.
Deze morgen heb ik een uur met baby op de grond gezeten, terwijl er nog twee manden strijk staan en de afwas. We hebben met twee speelgoedhamertjes tegen elkaar zitten tikken. Kind was dolblij.
Dit heb ik echt moeten leren, die rust nemen en loslaten. Niet makkelijk. Maar uiteindelijk geeft deze mindset mij veel meer geluk.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Succes!
