Kinderen
alle pijlers
Partner wil geen tweede kind; hoe geef je dit een plek?
dinsdag 2 februari 2021 om 11:34
Beste allemaal,
Graag wil ik jullie om raad vragen.
Wij hebben een kindje van 1 jaar en ik heb nog een wens voor een tweede, maar mijn partner niet; het gezin is voor hem compleet zo.
Ik zou graag van mensen in een vergelijkbare situatie horen hoe die onvervulde wens een plek heeft gekregen en van mensen die bewust voor een kindje hebben gekozen wat jullie hiertoe heeft doen besluiten. Op die manier kan ik het zelf denk ik ook beter verwerken.
Het is expliciet niet zo dat ik ga drammen of in discussie ga en mijn partner alsnog wil overhalen, want daar ben ik niet op uit.
Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties!
Graag wil ik jullie om raad vragen.
Wij hebben een kindje van 1 jaar en ik heb nog een wens voor een tweede, maar mijn partner niet; het gezin is voor hem compleet zo.
Ik zou graag van mensen in een vergelijkbare situatie horen hoe die onvervulde wens een plek heeft gekregen en van mensen die bewust voor een kindje hebben gekozen wat jullie hiertoe heeft doen besluiten. Op die manier kan ik het zelf denk ik ook beter verwerken.
Het is expliciet niet zo dat ik ga drammen of in discussie ga en mijn partner alsnog wil overhalen, want daar ben ik niet op uit.
Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties!
dinsdag 2 februari 2021 om 12:12
Je man heeft gelijk dat jullie veel meer vrijheid hebben met 1 kind. En enig kinderen zijn vaak gelukkiger met hun jeugd las ik wel ns. Als enig kind had ik er niet aan moeten denken thuis geen rustpunt te kunnen vinden vanwege een aandachtzoekende sibling. Je kunt ook makkelijker meegenomen worden want 1 kind is minder druk om te ontvangen dan 2. Je leert jezelf te vermaken ipv dat je continu geentertaind moet worden.
Hoop wel dat je man zich laat steriliseren en dan kun je het voor jezelf ook afsluiten.
Hoop wel dat je man zich laat steriliseren en dan kun je het voor jezelf ook afsluiten.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:17
Nee, het is echt dat eerste. Hij heeft geen behoefte aan een tweede kind. Ook hij vond de zwangerschap een mooie tijd, maar vindt een groter kindje veel leuker dan een baby; hij miste in de eerste tijd wel echt de interactie, dus ik denk dat dat er ook mee te maken heeft.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:19
Bij ons was vanaf het begin duidelijk dat er maar 1 kind kon komen. Dat vonden en vinden we allebei heel erg jammer, maar aan de andere kant zat het bij ons allemaal zo verschrikkelijk tegen dat we allang uitzinnig blij zijn dat dat ene kind er toch is gekomen. Dat is dus een heel ander uitgangspunt dan bij jou.
Inmiddels is zoon 7 en speelt dit verdriet niet echt meer. We zijn zo gewend aan het met ons drietjes zijn, ik kan me gewoon niets anders meer voorstellen. Zoon is heel sociaal, doet fanatiek aan een teamsport en speelt veel met vriendjes, dus eenzaam is hij zeer zeker niet. Hij heeft meer vriendjes die enig kind zijn, dus het voelt ook niet als iets heel bijzonders. Zelf ervaart hij dat in elk geval ook niet zo.
Inmiddels is zoon 7 en speelt dit verdriet niet echt meer. We zijn zo gewend aan het met ons drietjes zijn, ik kan me gewoon niets anders meer voorstellen. Zoon is heel sociaal, doet fanatiek aan een teamsport en speelt veel met vriendjes, dus eenzaam is hij zeer zeker niet. Hij heeft meer vriendjes die enig kind zijn, dus het voelt ook niet als iets heel bijzonders. Zelf ervaart hij dat in elk geval ook niet zo.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:20
Voor de een is zoiets makkelijker om mee om te gaan dan voor de ander. Dus hoe het bij jou zal gaan, is niet te voorspellen.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:23
dinsdag 2 februari 2021 om 12:24
Dikke knuffel. Ik denk dat het wel even duurt voordat je dat een plekje hebt gegeven. Ik vind ook dat je er best verdrietig over mag zijn. Je gevoelens met je man bespreken.wannabeha schreef: ↑02-02-2021 12:17Nee, het is echt dat eerste. Hij heeft geen behoefte aan een tweede kind. Ook hij vond de zwangerschap een mooie tijd, maar vindt een groter kindje veel leuker dan een baby; hij miste in de eerste tijd wel echt de interactie, dus ik denk dat dat er ook mee te maken heeft.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:25
Leuk artikel over de voordelen voor een kind dat als enig kind opgroeit:
https://martevansanten.wordpress.com/20 ... f-bofkont/
https://martevansanten.wordpress.com/20 ... f-bofkont/
dinsdag 2 februari 2021 om 12:26
Dat geldt alleen in het begin (als het al geldt). Elkaar vermaken doen ze al die jaren daarna
dinsdag 2 februari 2021 om 12:34
redbulletje schreef: ↑02-02-2021 12:12Je man heeft gelijk dat jullie veel meer vrijheid hebben met 1 kind. En enig kinderen zijn vaak gelukkiger met hun jeugd las ik wel ns. Als enig kind had ik er niet aan moeten denken thuis geen rustpunt te kunnen vinden vanwege een aandachtzoekende sibling. Je kunt ook makkelijker meegenomen worden want 1 kind is minder druk om te ontvangen dan 2. Je leert jezelf te vermaken ipv dat je continu geentertaind moet worden.
Hoop wel dat je man zich laat steriliseren en dan kun je het voor jezelf ook afsluiten.
Hahaha jij leest ook alleen maar wat er in je straatje past. Ik ken best wat enig kinderen en die missen bijna allemaal een stuk aan sociale vaardigheden, die je met een broer/zus erbij vanzelf oppikt.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:36
Dit had mijn partner. Die was zo van slag door baby 1 (was ook een pittige baby die heel lang niet doorsliep), dat hij geen tweede wilde.
Ik ben dus wel gaan overtuigen, praten, en ja, ook zeuren, boos worden, huilen. Men doet hier alsof je je er heel neutraal over praat, hem respecteert en dan maar gelaten de kleertjes gaat opruimen. Zo ging het echt bij niemand die ik ken die in deze situatie zaten. Daar zijn heel wat ruzies en tranen bij gelaten.
Mijn vriend werd daardoor wel gedwongen het echt serieus te nemen en toen onze eerste 1,5 was veranderde hij toch van gedachten. Deels zeker doordat onze kleine veel makkelijker werd en hij zijn draai vond als vader maar ook door de druk van mijn kant. Ik had ook haast qua leeftijd en kreeg op de valreep nog een tweede. Hij is er zielsgelukkig mee en zegt geregeld dat hij een derde zou willen als we jonger waren geweest (ik ben nu voorbij de vruchtbare jaren helaas).
Ik zou dus niet door wat koudwatervrees en wennen aan het ouderschap, maar klakkeloos accepteren dat je niet nog een kind krijgt. Maar dat ben ik, ik ben een emotioneel mens, ik kon niet anders. Ik zeg miet dat jij het zo moet aanpakken. Doe wat bij je past en voot jou oké voelt.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 02-02-2021 12:39
19.20% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 12:39
Ik herken de gedachtes. Hier ben ik degenen die “om” is gegaan: als het lukt komt er een 2e. Nog hoogst onzeker omdat ik de probeer periode wel begrensd heb. En ik heb uiteindelijk het veto om te stoppen wanneer ik wil. Zoontje is nu 1 en ik vind het zo veel leuker dan de kraamtijd.wannabeha schreef: ↑02-02-2021 12:17Nee, het is echt dat eerste. Hij heeft geen behoefte aan een tweede kind. Ook hij vond de zwangerschap een mooie tijd, maar vindt een groter kindje veel leuker dan een baby; hij miste in de eerste tijd wel echt de interactie, dus ik denk dat dat er ook mee te maken heeft.
Hoe geef je het een plekje: geen idee, maar geniet vooral van je 1e kind. Jouw verhaal geeft wel inzicht in mijn man.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:41
Ken ook zat mensen met een broer of zus die niet helemaal functionerenMarvelousMrsMaisel schreef: ↑02-02-2021 12:34Hahaha jij leest ook alleen maar wat er in je straatje past. Ik ken best wat enig kinderen en die missen bijna allemaal een stuk aan sociale vaardigheden, die je met een broer/zus erbij vanzelf oppikt.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:00
Dank je wel Parella, ik zie dit proces ook niet heel rustig gebeuren, daar is wel wat meer voor nodig. Het helpt me wel dat je dit nog zo benadrukt en eerlijk wat je vertelt. Het geeft me weer handvatten om in een gesprek mijn verdriet ook te benadrukken en niet klakkeloos de boel stil te zwijgen.Parella schreef: ↑02-02-2021 12:36Ik ben dus wel gaan overtuigen, praten, en ja, ook zeuren, boos worden, huilen. Men doet hier alsof je je er heel neutraal over praat, hem respecteert en dan maar gelaten de kleertjes gaat opruimen. Zo ging het echt bij niemand die ik ken die in deze situatie zaten. Daar zijn heel wat ruzies en tranen bij gelaten.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:02
Het is maar de vraag of er in die gevallen daadwerkelijk een causaal verband is of dat jij het alleen maar ziet omdat je denkt dat dat de oorzaak is.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑02-02-2021 12:34Hahaha jij leest ook alleen maar wat er in je straatje past. Ik ken best wat enig kinderen en die missen bijna allemaal een stuk aan sociale vaardigheden, die je met een broer/zus erbij vanzelf oppikt.
Er zijn zat mensen met verschillende achtergronden die wat sociale vaardigheden missen. Sterker nog... bijna iedereen heeft wel ergens iets raar hoor. Het is ook een stuk opvoeding en de rol van de ouders om daarin te begeleiden. Of je nou 1,2 of 14 kinderen hebt.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:04
Parella schreef: ↑02-02-2021 12:36
Ik ben dus wel gaan overtuigen, praten, en ja, ook zeuren, boos worden, huilen. Men doet hier alsof je je er heel neutraal over praat, hem respecteert en dan maar gelaten de kleertjes gaat opruimen. Zo ging het echt bij niemand die ik ken die in deze situatie zaten. Daar zijn heel wat ruzies en tranen bij gelaten.
Zo zal het bij ons denk ik toch wel echt gaan (het neutrale gesprek). Ik zie er geen toegevoegde waarde in om er nou een hysterisch iets (niet vervelend bedoeld) van te maken. Dat gaat ons beide niks opleveren. Het is enorm lastig dat je weet dat in dit geval van een meningsverschil degene die nee zegt de beslissende factor is. Maar als mijn man zegt ik wil niet meer, is dat voor mij echt genoeg. Hij heeft daar net zoveel recht op als ik op mijn ja.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:07
Ik ben toch blij dat mijn man mij nooit op deze manier heeft proberen te manipuleren. Jemig zeg, klinkt als een drammend klein kind ipv een volwassene die hierover op een normale manier het gesprek aan gaat. Zoals dus bij ons is gebeurt. Mijn man zag gelukkig wel dat nog een kind mij diep ongelukkig zou maken en heeft dat gerespecteerd.Parella schreef: ↑02-02-2021 12:36Dit had mijn partner. Die was zo van slag door baby 1 (was ook een pittige baby die heel lang niet doorsliep), dat hij geen tweede wilde.
Ik ben dus wel gaan overtuigen, praten, en ja, ook zeuren, boos worden, huilen. Men doet hier alsof je je er heel neutraal over praat, hem respecteert en dan maar gelaten de kleertjes gaat opruimen. Zo ging het echt bij niemand die ik ken die in deze situatie zaten. Daar zijn heel wat ruzies en tranen bij gelaten.
Mijn vriend werd daardoor wel gedwongen het echt serieus te nemen en toen onze eerste 1,5 was veranderde hij toch van gedachten. Deels zeker doordat onze kleine veel makkelijker werd en hij zijn draai vond als vader maar ook door de druk van mijn kant. Ik had ook haast qua leeftijd en kreeg op de valreep nog een tweede. Hij is er zielsgelukkig mee en zegt geregeld dat hij een derde zou willen als we jonger waren geweest (ik ben nu voorbij de vruchtbare jaren helaas).
Ik zou dus niet door wat koudwatervrees en wennen aan het ouderschap, maar klakkeloos accepteren dat je niet nog een kind krijgt. Maar dat ben ik, ik ben een emotioneel mens, ik kon niet anders. Ik zeg miet dat jij het zo moet aanpakken. Doe wat bij je past en voot jou oké voelt.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:11
Ongeacht het onderwerp zou ik alleen maar harder met m'n hakken in 't zand gaan als iemand iets bij me door de strot probeert te duwen wat ik niet wil. En het zou waarschijnlijk tot 'n relatiebreuk leiden.Parella schreef: ↑02-02-2021 12:36
Ik ben dus wel gaan overtuigen, praten, en ja, ook zeuren, boos worden, huilen. Men doet hier alsof je je er heel neutraal over praat, hem respecteert en dan maar gelaten de kleertjes gaat opruimen. Zo ging het echt bij niemand die ik ken die in deze situatie zaten. Daar zijn heel wat ruzies en tranen bij gelaten.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:18
Hier is het andersom. We hebben er 1 als het aan mij ligt prima zo.
Man wil er 2.
Waarom, ik zie er teveel voordelen van 1 kind dan 2. Maar ben ook jaloers op zwangere vrouwen en toch lijkt mij twee kinderen opzich wel leuk.. het idee.
Ik heb besloten om voor een tweede te gaan en hoop de nadelen positiever te zien. Want puntje bij paaltje zie ik ons echt wel met twee kindjes.
Man wil er 2.
Waarom, ik zie er teveel voordelen van 1 kind dan 2. Maar ben ook jaloers op zwangere vrouwen en toch lijkt mij twee kinderen opzich wel leuk.. het idee.
Ik heb besloten om voor een tweede te gaan en hoop de nadelen positiever te zien. Want puntje bij paaltje zie ik ons echt wel met twee kindjes.
dinsdag 2 februari 2021 om 13:25
Due-scimmie schreef: ↑02-02-2021 13:24Hoe was het eerste jaar? Niet om je hoop te geven maar ik ken een aantal stellen die toen kind 1 was nog niet aan een tweede moesten denken maar toen kind 2 of 3 of ouder was wel voor een tweede gingen.
Haha ik merk dat ik zelf juist andersom redeneer. Het kan vast niet een tweede keer weer zo makkelijk gaan...
dinsdag 2 februari 2021 om 13:48
Irregular_Choice schreef: ↑02-02-2021 13:07Ik ben toch blij dat mijn man mij nooit op deze manier heeft proberen te manipuleren. Jemig zeg, klinkt als een drammend klein kind ipv een volwassene die hierover op een normale manier het gesprek aan gaat. Zoals dus bij ons is gebeurt. Mijn man zag gelukkig wel dat nog een kind mij diep ongelukkig zou maken en heeft dat gerespecteerd.
Manipuleren? Ik ben een mens en heb emoties over zoiets wezenlijks als een kind en met de druk van de clock tikking heb ik me minder volwassen geuit. Natuurlijk ga je óók of eerst, een normaal gesprek aan. Dat sluit elkaar niet uit.
Ik vind het eerlijk gezegd bijzonder dat je rustig bij een kop koffie elkaars standpunt bespreekt en dat dan 1 van de twee zegt: oké, nou ik zie dat jij er heel ongelukkig van wordt (hoe zag hij dat? Want je hebt alleen maar hele normale, volwassen gesprekken zonder huilbuien blijkbaar), vooruit we nemen nog een kind.
Of: "ja ik snap dat je waarde hecht aan de vrijheid die we nu hebben. Ik geef mijn kinderwens op en ga me ermee verzoenen."
Dat besluit je dan na 3 gesprekken? 2 maanden? Is het een terugkerend thema? En wanneer wordt het 'gedram'? Als een persoon er nog niet klaar mee is en wil blijven praten? Mag je ooit nog op het onderwerp terugkomen of er een potje om huilen, of is het na die volwassen gesprekken gewoon afgedaan? Tja, ik ken zeker 3 stellen waarbij dit speelde, bij kind 2 of 3, en daar kwam echt wel discussies en emoties en druk bij.
Een kinderwens kan zo intens zijn, zo belangrijk, zeker als je ouder bent. Respect voor iedereen die dat zomaar laat gaan na een paar volwassen gesprekken (zeker als je weet dat je partner moet wennen aan de overgang naar het ouderschap maar verder nooit tegen meer kinderen is geweest).
dinsdag 2 februari 2021 om 13:54
