Kinderen
alle pijlers
Partner wil geen tweede kind; hoe geef je dit een plek?
dinsdag 2 februari 2021 om 11:34
Beste allemaal,
Graag wil ik jullie om raad vragen.
Wij hebben een kindje van 1 jaar en ik heb nog een wens voor een tweede, maar mijn partner niet; het gezin is voor hem compleet zo.
Ik zou graag van mensen in een vergelijkbare situatie horen hoe die onvervulde wens een plek heeft gekregen en van mensen die bewust voor een kindje hebben gekozen wat jullie hiertoe heeft doen besluiten. Op die manier kan ik het zelf denk ik ook beter verwerken.
Het is expliciet niet zo dat ik ga drammen of in discussie ga en mijn partner alsnog wil overhalen, want daar ben ik niet op uit.
Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties!
Graag wil ik jullie om raad vragen.
Wij hebben een kindje van 1 jaar en ik heb nog een wens voor een tweede, maar mijn partner niet; het gezin is voor hem compleet zo.
Ik zou graag van mensen in een vergelijkbare situatie horen hoe die onvervulde wens een plek heeft gekregen en van mensen die bewust voor een kindje hebben gekozen wat jullie hiertoe heeft doen besluiten. Op die manier kan ik het zelf denk ik ook beter verwerken.
Het is expliciet niet zo dat ik ga drammen of in discussie ga en mijn partner alsnog wil overhalen, want daar ben ik niet op uit.
Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties!
dinsdag 2 februari 2021 om 11:36
Door de pil stiekem niet te slikken.
Grapje he. Wat is zijn beweegreden dat voor hem het gezin nu compleet is? Hoe oud is jullie kind nu? Misschien denkt hij er in de toekomst anders over. En anders zou ik blij zijn dat hij op zijn minst 1 kind wilde. Maar het is wel vervelend dat jullie met zoiets belangrijks niet op één lijn zitten.
Grapje he. Wat is zijn beweegreden dat voor hem het gezin nu compleet is? Hoe oud is jullie kind nu? Misschien denkt hij er in de toekomst anders over. En anders zou ik blij zijn dat hij op zijn minst 1 kind wilde. Maar het is wel vervelend dat jullie met zoiets belangrijks niet op één lijn zitten.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:37
Hadden jullie voor jullie een kind kregen al samen afgestemd wat voor elk van jullie het ideale aantal kinderen zou zijn? Komt dit dus als een verrassing of ben jij van gedachten veranderd?
Jullie kind is nog maar 1. Ik moest er met 1 jaar ook nog helemaal niet aan denken om nog een kind erbij te hebben. Een half jaar later lag dat opeens helemaal anders en gingen we toen alsnog voor een tweede kind.
Jullie kind is nog maar 1. Ik moest er met 1 jaar ook nog helemaal niet aan denken om nog een kind erbij te hebben. Een half jaar later lag dat opeens helemaal anders en gingen we toen alsnog voor een tweede kind.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 2 februari 2021 om 11:38
Hebben jullie het nooit gehad over de omvang van jullie gezin? Dus voor jullie aan kinderen begonnen (of überhaupt serieus verder gingen samen)?
Ik heb destijd expliciet besproken dat ik een groot gezin wilde. Man wilde dat ook. Het is wegens gezondheidsproblemen niet gelukt, de intentie lag er wel.
Ik heb destijd expliciet besproken dat ik een groot gezin wilde. Man wilde dat ook. Het is wegens gezondheidsproblemen niet gelukt, de intentie lag er wel.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:40
Ik kan me voorstellen dat het even duurt voor de intensiteit van dit gemis slijt.
Wat mij hielp: Voor mezelf duidelijk krijgen wát ik precies mis. Welke beelden ik had bij nog een kindje extra. Toen ik dat helder had kon ik wel lief zijn tegen mezelf en aangeven dat het ook erg jammer was dat het niet zo zou zijn.
Er ontstond ook meteen meer ruimte om te zien wat ik wél had. De waarde van wat je hebt wordt niet minder door iets wat er aan ontbreekt. En eigenlijk was daarmee het verdriet best wel snel 'over'. De situatie was zoals hij was. En aangezien 'perfect' niet bestaat, ben ik prima tevreden met wat ik heb.
Wat mij hielp: Voor mezelf duidelijk krijgen wát ik precies mis. Welke beelden ik had bij nog een kindje extra. Toen ik dat helder had kon ik wel lief zijn tegen mezelf en aangeven dat het ook erg jammer was dat het niet zo zou zijn.
Er ontstond ook meteen meer ruimte om te zien wat ik wél had. De waarde van wat je hebt wordt niet minder door iets wat er aan ontbreekt. En eigenlijk was daarmee het verdriet best wel snel 'over'. De situatie was zoals hij was. En aangezien 'perfect' niet bestaat, ben ik prima tevreden met wat ik heb.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:43
Bij ons hadden we dit met een derde. In het begin was ik erg jaloers op zwangere vrouwen en kon ik de oude babykleertjes maar niet wegdoen. Die stapelde ik op op de zolder. Dit besprak ik ook met mijn man. Zonder verwijten hoor, maar ik zei dat ik soms verdrietig was en dat ik het nog een plekje moet geven. Dat luchtte altijd op, omdat hij het ook wel begreep van mijn kant.
Nu zie ik langzaam ook de voordelen: sneller uit de luiers, een kamer in huis over, meer vrije tijd etc. Nu vind ik het vooral jammer dat er geen derde meer komt, maar het verdriet wordt steeds minder. We hebben een leuk leven en het is goed zo
Dit was wel een proces van een paar maanden, niet zo patsboem.
Nu zie ik langzaam ook de voordelen: sneller uit de luiers, een kamer in huis over, meer vrije tijd etc. Nu vind ik het vooral jammer dat er geen derde meer komt, maar het verdriet wordt steeds minder. We hebben een leuk leven en het is goed zo
Dit was wel een proces van een paar maanden, niet zo patsboem.
Ik wil geen inspirerende quote, ik wil koekjes!
dinsdag 2 februari 2021 om 11:44
Voor diegene die vragen naar 'heb je het hier van te voren niet over gehad'?
Het is toch niet gek dat je andere gedachte/gevoelens ontwikkeld na zoiets ingrijpends als het krijgen van een kind?
Vooraf is het nogal abstract. En dan ineens heb je een ander leven, een verantwoordelijkheidsgevoel, soms schuldgevoel, kleine of grote zorgen over ontwikkeling/geld/veiligheid. Minder slaap.
Ik vind het wel gezond dat mensen op zijn minst weer opnieuw een hele bewuste beslissing maken voor ze aan een 2e of 3e kind beginnen.
Het is toch niet gek dat je andere gedachte/gevoelens ontwikkeld na zoiets ingrijpends als het krijgen van een kind?
Vooraf is het nogal abstract. En dan ineens heb je een ander leven, een verantwoordelijkheidsgevoel, soms schuldgevoel, kleine of grote zorgen over ontwikkeling/geld/veiligheid. Minder slaap.
Ik vind het wel gezond dat mensen op zijn minst weer opnieuw een hele bewuste beslissing maken voor ze aan een 2e of 3e kind beginnen.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:45
Dank voor jullie reacties! Hij ziet het ook gewoon als 'genoeg' zo. Daarnaast heeft hij het idee dat je met een kind veel meer beweeglijk kan zijn.
Nadat ik bevallen was, heeft hij aangegeven dat hij de beslissing voor een tweede kind bij mij zou leggen, dat hij nooit een 'veto' uit zou spreken. Voor mijn gevoel lag het dus open om het gesprek aan te gaan. Ik ben nu 37 en de tijd begint voor mij nu wel te tikken, mede omdat het 2 jaar heeft geduurd voor ik zwanger was. In het begin ben je dus al heel blij dat het überhaupt is gelukt, maar nu ruikt het naar meer... In de afgelopen maanden hebben we er 3 gesprekken over gehad, heb niet het gevoel dat het nog zal gaan als bij jou Doreia.
Nadat ik bevallen was, heeft hij aangegeven dat hij de beslissing voor een tweede kind bij mij zou leggen, dat hij nooit een 'veto' uit zou spreken. Voor mijn gevoel lag het dus open om het gesprek aan te gaan. Ik ben nu 37 en de tijd begint voor mij nu wel te tikken, mede omdat het 2 jaar heeft geduurd voor ik zwanger was. In het begin ben je dus al heel blij dat het überhaupt is gelukt, maar nu ruikt het naar meer... In de afgelopen maanden hebben we er 3 gesprekken over gehad, heb niet het gevoel dat het nog zal gaan als bij jou Doreia.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:45
Tijd. Ik wilde altijd graag vijf kinderen, hij twee. Dat is tijdens onze verkering reden geweest voor mij om niet aan een volgende stap te beginnen. Hij wilde me niet kwijt en vroeg me of ik alsjeblieft mijn wens bij wilde stellen naar drie. Daar heb ik lang over nagedacht en uiteindelijk mee ingestemd. Na de tweede baby gaf hij aan dat het klaar was met kinderen krijgen.
Zat veel meer niet goed in die relatie, dus uiteindelijk gingen we uit elkaar. Met een peuter en een kleuter en een full time baan opnieuw beginnen was pittig. En hoewel ik heel soms blij was dat ik maar bij twee tandjes hoefde te poetsen, billen hoefde te vegen en lego hoefde op te ruimen was er ook in die hectische piek wel een soort gat in mijn hart.
Inmiddels zijn ze volwassen en zo geweldig dat ik er wel een heel leger van zou willen hebben. Maar het leven is zoals het is. En dat is vaak ook best wel heel goed. Zolang je je focus weet te houden op wat er goed is, ligt wat er minder mooi is buiten je zicht.
Overigens is tijd wel iets dat je moet benutten, niet iets dat gewoon maar voorbij moet gaan. Dus ervaar je verdriet over de andere afslag die je leven neemt en veeg je tranen niet weg onder het mom van als ik ze nu niet huil zorgt de tijd er wel voor dat ik ze vanzelf niet meer hoef te huilen.
Zat veel meer niet goed in die relatie, dus uiteindelijk gingen we uit elkaar. Met een peuter en een kleuter en een full time baan opnieuw beginnen was pittig. En hoewel ik heel soms blij was dat ik maar bij twee tandjes hoefde te poetsen, billen hoefde te vegen en lego hoefde op te ruimen was er ook in die hectische piek wel een soort gat in mijn hart.
Inmiddels zijn ze volwassen en zo geweldig dat ik er wel een heel leger van zou willen hebben. Maar het leven is zoals het is. En dat is vaak ook best wel heel goed. Zolang je je focus weet te houden op wat er goed is, ligt wat er minder mooi is buiten je zicht.
Overigens is tijd wel iets dat je moet benutten, niet iets dat gewoon maar voorbij moet gaan. Dus ervaar je verdriet over de andere afslag die je leven neemt en veeg je tranen niet weg onder het mom van als ik ze nu niet huil zorgt de tijd er wel voor dat ik ze vanzelf niet meer hoef te huilen.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:46
Wij waren het eigenlijk wel eens over minstens 2, omdat ze dan iets aan elkaar hebben (niet te lang ertussen natuurlijk) en vanwege het evenwicht in het gezin. Verder speelde mee dat schoonouders te obsessief waren en ik het te zielig voor ons oudste kind vond als hij de hele last van de reïncarnatie van hun overleden kind zijn moest dragen - maar dat heb ik meer bij mijn man aangegeven om de tijd tussen de twee niet te lang te laten worden. Ik had het idee dat hij de voorbereidingstijd niet helemaal overzag.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:46
Ja, maar dat vind ik een andere situatie dan wanneer dit van tevoren al besproken is. Dan is het al jaren duidelijk en klaar. Als iemand van gedachten verandert of er zijn andere obstakels, dan is het toch een rouwproces.Zoggellia schreef: ↑02-02-2021 11:44Voor diegene die vragen naar 'heb je het hier van te voren niet over gehad'?
Het is toch niet gek dat je andere gedachte/gevoelens ontwikkeld na zoiets ingrijpends als het krijgen van een kind?
Vooraf is het nogal abstract. En dan ineens heb je een ander leven, een verantwoordelijkheidsgevoel, soms schuldgevoel, kleine of grote zorgen over ontwikkeling/geld/veiligheid. Minder slaap.
Ik vind het wel gezond dat mensen op zijn minst weer opnieuw een hele bewuste beslissing maken voor ze aan een 2e of 3e kind beginnen.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:46
Ik vind dit eerlijk gezegd maar met mate relevant. Je kunt ook nog van gedachten veranderen als je het ouderschap echt ervaren hebt, je kunt je sommige dingen nou nooit helemaal van tevoren voorstellen.
Oh mosterd zie ik...
dinsdag 2 februari 2021 om 11:47
Ik zat in dezelfde situatie met een derde kind. Ik wilde heel graag, man absoluut niet. Nu jongste ouder (2) en zelfstandiger is, merk ik dat de wens langzaam wat wegebt en ik de voordelen begin te zien: binnenkort uit de luiers, langzaamaan meer slaap, 2 breng je makkelijk weg dan 3, meer aandacht per kind, meer vrijheid voor mezelf, etc, etc
In mijn achterhoofd speelt de wens nog wel, maar ik merk dat het ook een kwestie is van bewust afsluiten dat ik inderdaad niet nog een keer zwanger ga zijn, borstvoeding ga geven, met een baby'tje in m’n armen ga lopen, etc. En dat een extra kind niet alleen die eerste bijzondere fase is, maar ook gewoon nog jarenlang geld, tijd en energie kost.
Je kind is pas 1, ik snap dat je daar nu nog niet bent. Maar misschien is het goed om te bedenken welke positieve zaken je ziet in 1 kind en waar de wens voor een 2e op gebaseerd is. Misschien kun je bedenken hoe je het 'gat' in de vervulling van die wensen op een andere manier kunt invullen. Bijvoorbeeld als je graag had gezien dat je kind een ander kind had gehad om mee te spelen, dat je regelmatig een vriendje vraagt om te spelen of zelfs mee op vakantie kan nemen. Dat budget gaat namelijk niet naar een tweede kind en aan een vriendje van dezelfde leeftijd heeft je kind misschien wel meer dan een jonger broertje of zusje. Met 1 kind kun je ook makkelijker kindjes over de vloer hebben, want minder druk, geen rekening met schema/acitviteiten 2e kind, etc.
In mijn achterhoofd speelt de wens nog wel, maar ik merk dat het ook een kwestie is van bewust afsluiten dat ik inderdaad niet nog een keer zwanger ga zijn, borstvoeding ga geven, met een baby'tje in m’n armen ga lopen, etc. En dat een extra kind niet alleen die eerste bijzondere fase is, maar ook gewoon nog jarenlang geld, tijd en energie kost.
Je kind is pas 1, ik snap dat je daar nu nog niet bent. Maar misschien is het goed om te bedenken welke positieve zaken je ziet in 1 kind en waar de wens voor een 2e op gebaseerd is. Misschien kun je bedenken hoe je het 'gat' in de vervulling van die wensen op een andere manier kunt invullen. Bijvoorbeeld als je graag had gezien dat je kind een ander kind had gehad om mee te spelen, dat je regelmatig een vriendje vraagt om te spelen of zelfs mee op vakantie kan nemen. Dat budget gaat namelijk niet naar een tweede kind en aan een vriendje van dezelfde leeftijd heeft je kind misschien wel meer dan een jonger broertje of zusje. Met 1 kind kun je ook makkelijker kindjes over de vloer hebben, want minder druk, geen rekening met schema/acitviteiten 2e kind, etc.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:50
Zoggellia, dank je wel voor het delen van jouw gedachten en gevoelens, dat maakt het voor mij wel inzichtelijker! En Cookie88, dat van die spullen heb ik precies zo. Recent was een collega zwanger en had ik haar best kleertjes willen geven, maar ik kan het gewoon nog niet. Ik hoop dat het verdriet bij mij ook stap voor stap minder word.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:50
TO, mijn situatie is maar gedeeltelijk vergelijkbaar. Kindje van dezelfde leeftijd, maar een zwangerschap na een lang medisch traject. We hebben in dit loop van dit traject nooit gesproken over een wens voor x-aantal kinderen, omdat het gewoon niet meer relevant was. In de loop van het traject had ik wel het idee dat ik zulke stressvolle jaren een eventueel bestaand kindje niet aan zou willen doen, dus dat het er bij 1 zou blijven. Rationeel gezien vind ik ons denk ik ook 1 kind ouders, haha als dat ergens op slaat.
Na de geboorte heb ik er veel over getwijfeld, zeker vol in de hormonen voelde ik wel de wens voor een 2e, maar rationeel ben ik er nog niet over uit. Man neigt denk ik meer naar niet. Ik voel me zelf nog niet klaar om het definitief te maken, dus al het babyspul weer de deur uit de deur te doen. Maar ik ga hoe dan ook als het bij 1 blijft de situatie heel makkelijk kunnen accepteren, omdat we met die uitkomst al heel veel geluk hebben gehad.
Na de geboorte heb ik er veel over getwijfeld, zeker vol in de hormonen voelde ik wel de wens voor een 2e, maar rationeel ben ik er nog niet over uit. Man neigt denk ik meer naar niet. Ik voel me zelf nog niet klaar om het definitief te maken, dus al het babyspul weer de deur uit de deur te doen. Maar ik ga hoe dan ook als het bij 1 blijft de situatie heel makkelijk kunnen accepteren, omdat we met die uitkomst al heel veel geluk hebben gehad.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:52
Je kunt dat ook omdraaien. Wij namen ze overal mee naar toe en als we er eens 1 bij ons hadden, dan moest die de hele tijd vermaakt worden als hij klaar was met zichzelf vermaken. Als we er 2 mee hadden, konden ze elkaar vermaken. Ik heb me in ieder geval nooit beperkter gevoeld in mijn bewegingsvrijheid met 2 dan met 1.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:56
Dit, je weet vooraf nooit hoe het gaat lopen.Zoggellia schreef: ↑02-02-2021 11:44Voor diegene die vragen naar 'heb je het hier van te voren niet over gehad'?
Het is toch niet gek dat je andere gedachte/gevoelens ontwikkeld na zoiets ingrijpends als het krijgen van een kind?
Vooraf is het nogal abstract. En dan ineens heb je een ander leven, een verantwoordelijkheidsgevoel, soms schuldgevoel, kleine of grote zorgen over ontwikkeling/geld/veiligheid. Minder slaap.
Ik vind het wel gezond dat mensen op zijn minst weer opnieuw een hele bewuste beslissing maken voor ze aan een 2e of 3e kind beginnen.
Hier is het ook bij 1 gebleven, terwijl dat niet echt zo besproken is. Ik heb een pnd gehad en wist meteen al dat het hierbij zou blijven. Man wilde wel graag nog een tweede, maar is er nooit van gekomen.
De keus om het hierbij te houden, kwam voor mij vooral doordat ik de eerste 1,5 jaar ontzettend zwaar vond. Pnd dus, slaapgebrek, continu zorgen en niet weten wat een baby wil enz. Nee, was niet zo’n succes. Inmiddels vind ik het ontzettend leuk! Werd steeds leuker na die 1,5 jaar, maar als ik bij vrienden met meer kinderen de hectiek zie en alles dan ben ik blij dat het bij 1 is gebleven. Ze kan nog eens ergens gaan logeren, is met 2 toch lastiger. Mee naar vrienden in de avond en we leggen haar daar even in bed. Het is een stuk goedkoper dan 2, houden genoeg geld over voor mooie reizen, uitjes enz. En met 4 ogen 1 kind in de gaten houden lukt prima
ik zie echt alleen maar voordelen aan 1 kind. Vrienden van ons zijn helemaal kapot nu met een tweede van 2 en een eerste van 5. Ik heb nergens last van met 1 van 9. Vooral nu ook met Corona en thuisschool ben ik blij met 1 die al wat ouder is ook. Ik vind dit de ideale situatie en man ziet inmiddels ook wel de voordelen gelukkig.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:00
dinsdag 2 februari 2021 om 12:01
Desalniettemin, weet je niet hoe het in de praktijk gaat.Quincy2 schreef: ↑02-02-2021 11:52Je kunt dat ook omdraaien. Wij namen ze overal mee naar toe en als we er eens 1 bij ons hadden, dan moest die de hele tijd vermaakt worden als hij klaar was met zichzelf vermaken. Als we er 2 mee hadden, konden ze elkaar vermaken. Ik heb me in ieder geval nooit beperkter gevoeld in mijn bewegingsvrijheid met 2 dan met 1.
Maar als je maar 1 kind hebt, kun je elkaar als ouder aflossen in de nacht of zo. Met één kind even naar de winkel gaan, is eenvoudiger dan met 2. Je hoeft maar met één kind rekening te houden en linksom of rechtsom, met hoe meer mensen je rekening moet houden, hoe lastiger iets kan worden. En natuurlijk zijn er mensen met 2 kinderen die heel makkelijk zijn. Maar genoeg mensen ook niet.
De exacte reden waarom hij geen tweede wil, lijkt mij gewoon niet relevant. Dat is in de basis vaak net zo'n gevoel als de wens voor een 2e of 3e of Xe kind. En als het praktische bezwaren zijn, dan weet je pas of die terecht zijn als baby 2 er is. Maar ja, als het terecht is, kun je kind 2 niet zomaar terug stoppen. Je moet allebei er 100% voor gaan, zo niet, dan niet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 2 februari 2021 om 12:08
