Kinderen
alle pijlers
Partner wil geen tweede kind; hoe geef je dit een plek?
dinsdag 2 februari 2021 om 11:34
Beste allemaal,
Graag wil ik jullie om raad vragen.
Wij hebben een kindje van 1 jaar en ik heb nog een wens voor een tweede, maar mijn partner niet; het gezin is voor hem compleet zo.
Ik zou graag van mensen in een vergelijkbare situatie horen hoe die onvervulde wens een plek heeft gekregen en van mensen die bewust voor een kindje hebben gekozen wat jullie hiertoe heeft doen besluiten. Op die manier kan ik het zelf denk ik ook beter verwerken.
Het is expliciet niet zo dat ik ga drammen of in discussie ga en mijn partner alsnog wil overhalen, want daar ben ik niet op uit.
Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties!
Graag wil ik jullie om raad vragen.
Wij hebben een kindje van 1 jaar en ik heb nog een wens voor een tweede, maar mijn partner niet; het gezin is voor hem compleet zo.
Ik zou graag van mensen in een vergelijkbare situatie horen hoe die onvervulde wens een plek heeft gekregen en van mensen die bewust voor een kindje hebben gekozen wat jullie hiertoe heeft doen besluiten. Op die manier kan ik het zelf denk ik ook beter verwerken.
Het is expliciet niet zo dat ik ga drammen of in discussie ga en mijn partner alsnog wil overhalen, want daar ben ik niet op uit.
Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties!
woensdag 3 februari 2021 om 11:43
Irregular_Choice schreef: ↑02-02-2021 14:11mijn man zag al hoe ongelukkig ik van 1 kind werd in het begin, en die 2e was bij mij meteen na de geboorte van de eerste al geen optie meer. Daar is dus verder ook nooit meer over gesproken, want mijn standpunt was erg duidelijk en hij heeft dat inderdaad gewoon geaccepteerd zonder drama enz. Overigens heb ik van tevoren ook nooit aangegeven meer kinderen te willen. Ook niet bewust gezegd dat het bij 1 zou blijven verder. Hij wist al dat ik niet van gedachten zou veranderen en heeft nooit doorgedramd gelukkig. Hij kan prima leven met 1 kind en ik niet met 2, dus daar is verder geen discussie of iets over gekomen meer.
Dat is dus een totaal andere situatie. Jouw man had geen diepe wens voor een tweede en ook niet de bijbehorende hormonen. Natuurlijk is het makkelijk je na een gesprekje bij de situatie neer te leggen als je die wens sowieso niet zo hebt.
Ik begrijp niet waarom je dat vergelijkt met de situatie waar ik over spreek.
woensdag 3 februari 2021 om 11:55
Patatje15 schreef: ↑02-02-2021 14:15Ik vind het best heftig dat je de mening van je partner wegzet als koudwatervrees terwijl er al een kind was, en dan alles uit de kast gaat halen om je eigen wens kracht bij te zetten. Emotie en discussie ok, maar het komt een beetje als een ongelijkwaardige discussie over op deze manier.
Emotie en discussie oké zeg je, nou dat was het. Dus ik snap je punt verder niet.
Er is niks ongelijkwaardigs aan 2 volwassenen die hun standpunt beargumenteren en laten zien wat het hen emotioneel doet.
woensdag 3 februari 2021 om 13:23
Mijn man en ik hebben bewust gekozen voor één kind. Al voor ik zwanger was. Gevoelsmatig past ons kleine gezinnetje bij ons. Ik ben nogal prikkelgevoelig en zag het absoluut niet zitten om steeds mijn aandacht te moeten verdelen. Maar los van argumenten, want er zijn net zoveel argumenten vóór als tegen, is het vooral een gevoelskwestie. Ons gezin was met de geboorte van mijn zoon compleet.
Wel hebben mijn man en ik tot kind pakweg acht of negen was af en toe gecheckt bij elkaar of we er nog hetzelfde in stonden. Gevoel kan immers veranderen. Daar stonden we voor open, het is alleen nooit gebeurd.
Wel hebben mijn man en ik tot kind pakweg acht of negen was af en toe gecheckt bij elkaar of we er nog hetzelfde in stonden. Gevoel kan immers veranderen. Daar stonden we voor open, het is alleen nooit gebeurd.
woensdag 3 februari 2021 om 14:22
Ik begrijp je verdriet goed. Ik (en man ook) heb ook een verlangen naar een 2e kindje. Alleen heeft onze zoon een pittig syndroom wat veel zorg geeft. Een 2e kindje erbij kunnen we mogelijk niet de aandacht geven die het verdient, en daarbij zijn we zelf inmiddels ook oververmoeid.
Ik ben verdrietig, jaloers op gezinnen met meer (gezonde) kinderen, en twijfel soms of we er niet gewoon voor moeten gaan. Maar het is gewoon niet verstandig en niet eerlijk naar het kind.
Het is uithuilen, rouwen, en richten op wat je wel hebt en waar je heel veel van houdt.
Sterkte erbij!
Ik ben verdrietig, jaloers op gezinnen met meer (gezonde) kinderen, en twijfel soms of we er niet gewoon voor moeten gaan. Maar het is gewoon niet verstandig en niet eerlijk naar het kind.
Het is uithuilen, rouwen, en richten op wat je wel hebt en waar je heel veel van houdt.
Sterkte erbij!
She was brave and strong and broken, all at once.
woensdag 3 februari 2021 om 15:56
Wat verdrietig Woez.Woez schreef: ↑03-02-2021 14:22Ik begrijp je verdriet goed. Ik (en man ook) heb ook een verlangen naar een 2e kindje. Alleen heeft onze zoon een pittig syndroom wat veel zorg geeft. Een 2e kindje erbij kunnen we mogelijk niet de aandacht geven die het verdient, en daarbij zijn we zelf inmiddels ook oververmoeid.
Ik ben verdrietig, jaloers op gezinnen met meer (gezonde) kinderen, en twijfel soms of we er niet gewoon voor moeten gaan. Maar het is gewoon niet verstandig en niet eerlijk naar het kind.
Het is uithuilen, rouwen, en richten op wat je wel hebt en waar je heel veel van houdt.
Sterkte erbij!
En wat verstandig staan jullie erin. Leuk is anders
. Sterkte
woensdag 3 februari 2021 om 16:19
Ik weet het wel zeker. Uit alle onderzoeken blijkt juist dat er geen verschil is of dat enig kinderen gemiddeld net iets socialer zijn.Timetraveler schreef: ↑03-02-2021 11:21Ik ben erg benieuwd of je ook altijd daadwerkelijk dezelfde verschillen zou kunnen aanwijzen tussen bijvoorbeeld één van mijn vriendinnen uit een gezin met 7 kinderen en mijzelf (enig kind). Ik denk dat veel van die verschillen ook grotendeels op vooroordelen gebaseerd zijn.
Er is geen enkele basis voor de vooroordelen over enig kinderen.
woensdag 3 februari 2021 om 17:07
Zoals al gezegd, hier kwam de wens voor een tweede pas na 2.5 jaar. Dan heb je al wat meer perspectief buiten de baby tijd. Mocht partner het zeker weten dan zou ik me vasthouden aan het feit dat het leven met 1 kind toch echt wel praktischer en rustiger is dan dat met 2 of 3! Ik ben dol op ze, maar we denken allebei met weemoed terug aan die ene keer dat we met oudste gingen backpacken (met het vliegtuig,draagzak, leuke b&bs, openbaar vervoer enzo). Jongste is nog een baby, en alles kan natuurlijk, maar een rustig huisje met grote tuin vlakbij het strand is nu met drie kinderen onder de 6 wel even spannend genoeg.
woensdag 3 februari 2021 om 17:14
Jullie kindje is nog maar 1 dat is ook heel heftig nog, als het straks bijv zindelijk is en wat zelfstandiger ligt het anders en wie weet draait je man dan ook om? Toen ik van n° 2 bevallen was, in nog geen uur tijd en zonder ruggenprik, had ik zoiets van nu nooit meer, mijn man zei tegen de kraamverzorgster nou wellicht tot over een jaar of twee hè! ik draaide bij en 5 jaar later kwam nr. 3 daarna wilde ik zelfs graag nog een 4e kind maar man niet, vanwege gezondheidsproblemen in zijn familie en het praktische en financiële aspect, ik vond dat echt heel moeilijk toen en soms is het nog een gemis terwijl de jongste al 13 is , terwijl ik eerst in principe bij 2 klaar was, Aan de andere kant is het maar goed ook want ik sta er nu alleen voor en met 4 was dat toch nog net even moeilijker geweest. Mij hielp het vooral te denken aan wat een rijkdom ik al had en dat ze gezond zijn en het beter is om in harmonie te leven als dat één het echt niet wil en dit misschien het kind zou aanrekenen. Neem de tijd om het een plekje te geven als het echt niet meer verandert en geniet vooral van je kind dat je wel hebt.
