Kinderen
alle pijlers
Pleegzorg
woensdag 3 november 2021 om 12:22
Het laatste topic over dit thema is al enige tijd geleden afgesloten, daarom een nieuwe aangemaakt.
Sinds enkele maanden ben ik me gaan verdiepen in pleegzorg. Nu heb ik me vandaag officieel aangemeld. Zou het heel fijn vinden om uit te wisselen met ervaringsdeskundigen. Dus wie heeft ervaring/ tips? Ik woon zelf overigens alleen (met hond), heb geen kinderen en werk fulltime. Heb de nodige info avonden en de cursus gevolgd, maar mis de ervaringsdeskundige info.
Vragen die me bezig houden; fulltime pleegzorg haalbaar (als je veel werkt) Welke leeftijd van kinderen passen het best? Hoe gaat zo’n crisisopvang in zijn werk? Hoe blijf je voorbereid etc etc
Sinds enkele maanden ben ik me gaan verdiepen in pleegzorg. Nu heb ik me vandaag officieel aangemeld. Zou het heel fijn vinden om uit te wisselen met ervaringsdeskundigen. Dus wie heeft ervaring/ tips? Ik woon zelf overigens alleen (met hond), heb geen kinderen en werk fulltime. Heb de nodige info avonden en de cursus gevolgd, maar mis de ervaringsdeskundige info.
Vragen die me bezig houden; fulltime pleegzorg haalbaar (als je veel werkt) Welke leeftijd van kinderen passen het best? Hoe gaat zo’n crisisopvang in zijn werk? Hoe blijf je voorbereid etc etc
woensdag 3 november 2021 om 12:26
Geen ervaring mee, maar ik weet toevallig wel dat het deze week (3 t/m 10 november) week van de pleegzorg is, met onder andere trainingen/webinars en allerlei informatie. Wie weet kan je via die route ook in contact komen met ervaringsdeskundigen. Zie ook https://www.pleegzorg.nl/week-van-de-pleegzorg
Mooi dat je dit wil gaan doen!
Mooi dat je dit wil gaan doen!
woensdag 3 november 2021 om 13:00
een vriend van mij doet het (met zijn vrouw) en ook een tante en een oom van mij deden het vroeger. En het is vooral heel erg zwaar. Je hebt te maken met kinderen met een flinke problematiek en (erger nog) hun ouders
Het gaat om steeds weer verwachtingen bijstellen, zoals die vriend van mij zegt: Ik kan er niet een redden, ik kan er niet een veranderen. Ik geef hen hooguit mee, hoe het ook kan zijn.
Mijn oom en tante zijn nu flinkbejaard (75+), hun eigen kinderen zijn allang op hun pootjes terecht gekomen (gezinnen, banen etc), maar pleegkind (volwassen) levert nog steeds veel gedoe op.
Het gaat om steeds weer verwachtingen bijstellen, zoals die vriend van mij zegt: Ik kan er niet een redden, ik kan er niet een veranderen. Ik geef hen hooguit mee, hoe het ook kan zijn.
Mijn oom en tante zijn nu flinkbejaard (75+), hun eigen kinderen zijn allang op hun pootjes terecht gekomen (gezinnen, banen etc), maar pleegkind (volwassen) levert nog steeds veel gedoe op.
lilalinda wijzigde dit bericht op 03-11-2021 15:45
0.59% gewijzigd
woensdag 3 november 2021 om 13:46
Wel ervaring mee. Wij (man en ik) zijn fulltime pleegouder. We zorgen sinds anderhalf jaar voor een jongetje van nu 7 met een behoorlijk trauma en bijbehorende problemen. Dat wisten we vantevoren, het was een bewuste keuze, maar het is in diverse opzichten zwaarden dan we hadden kunnen vermoeden. Dat ligt in ons geval uiteraard deels aan de problematiek van ons pleegkind, maar ook (en vooral eigenlijk) aan de omgang en het contact met de biologische familie.
We doen dit met heel veel plezier en liefde, maar wij zijn er zeker nog niet van overtuigd dat ons pleegkind op zijn pootjes terecht gaat komen. Dat maakt het heel lastig af en toe. Aan de andere kant zien we wel degelijk vooruitgang bij hem en genieten we ook enorm van hem. We vinden het heel fijn om hem in ons leven te hebben en weten dat hij het ook fijn vindt bij ons. Dat levert veel op.
Man en ik werken beide niet meer fulltime overigens, wegens pleegkind.
We doen dit met heel veel plezier en liefde, maar wij zijn er zeker nog niet van overtuigd dat ons pleegkind op zijn pootjes terecht gaat komen. Dat maakt het heel lastig af en toe. Aan de andere kant zien we wel degelijk vooruitgang bij hem en genieten we ook enorm van hem. We vinden het heel fijn om hem in ons leven te hebben en weten dat hij het ook fijn vindt bij ons. Dat levert veel op.
Man en ik werken beide niet meer fulltime overigens, wegens pleegkind.
woensdag 3 november 2021 om 15:02
Nog een ervaringsdeskundige hier. Wij (man en ik) hebben ook een pleegkind van 4 jaar, al anderhalf jaar. Een vriendin van mij (bij de pleegzorgcursus leren kennen) doet het alleen.
Wij hebben de mazzel dat er sinds Corona veel thuisgewerkt kan en mag worden, want anders zou fulltime werken er bij ons niet bij zijn. Ik werk sowieso parttime, alleen tijdens schooluren.
En ook bij ons, wat het heel zwaar maakt is de problematiek rond ouders. Bij de cursus wordt vaak gezegd dat je met twee instanties te maken hebt. Wij hebben er minimaal 5 (waar wij van weten). Het kost met tijden heel veel regelwerk, en er zijn regelmatig overleggen en bezoekjes met ouders en eventueel nog andere familie.
En de rechtszaken, steeds weer opnieuw. Daar heb ik me echt op verkeken.
Hoe het officieel gaat bij een crisisplaatsing, daar kan ik niets over zeggen. Wel dat wij een soort crisisachtige plaatsing hadden. Ons pleegkind is niet in een crisisgezin geweest. Wij waren binnen een week beschikbaar en toen is ervoor gekozen om het kind direct bij ons te plaatsen. Bij echte crisisopvang kun je om 16:00 uur de vraag krijgen of ze om 17:0 uur bij jou een kind af kunnen zetten.
Waar wij nog lang naar hebben gekeken, is deeltijd pleegzorg. Dan werk je meer met ouders samen als een soort co-ouderschap. Maar dat moet dan wel ook goed matchen, want dat is veel meer samenwerken dan wat wij nu doen.
En hoe ze het ook vertellen in de cursus en op de informatieavonden, zo gaat het nooit. (Ik wil je echt niet afschrikken)
Tegelijkertijd had ik me nooit voor kunnen stellen dat ik zo snel zo onvoorwaardelijk van iemand zou kunnen houden. In onze kleine bubbel gaat het heel goed. Maar alles daarbuiten kost vaak veel energie en incassatievermogen. Van ons, maar zeker ook van ons pleegkind.
Wij hebben de mazzel dat er sinds Corona veel thuisgewerkt kan en mag worden, want anders zou fulltime werken er bij ons niet bij zijn. Ik werk sowieso parttime, alleen tijdens schooluren.
En ook bij ons, wat het heel zwaar maakt is de problematiek rond ouders. Bij de cursus wordt vaak gezegd dat je met twee instanties te maken hebt. Wij hebben er minimaal 5 (waar wij van weten). Het kost met tijden heel veel regelwerk, en er zijn regelmatig overleggen en bezoekjes met ouders en eventueel nog andere familie.
En de rechtszaken, steeds weer opnieuw. Daar heb ik me echt op verkeken.
Hoe het officieel gaat bij een crisisplaatsing, daar kan ik niets over zeggen. Wel dat wij een soort crisisachtige plaatsing hadden. Ons pleegkind is niet in een crisisgezin geweest. Wij waren binnen een week beschikbaar en toen is ervoor gekozen om het kind direct bij ons te plaatsen. Bij echte crisisopvang kun je om 16:00 uur de vraag krijgen of ze om 17:0 uur bij jou een kind af kunnen zetten.
Waar wij nog lang naar hebben gekeken, is deeltijd pleegzorg. Dan werk je meer met ouders samen als een soort co-ouderschap. Maar dat moet dan wel ook goed matchen, want dat is veel meer samenwerken dan wat wij nu doen.
En hoe ze het ook vertellen in de cursus en op de informatieavonden, zo gaat het nooit. (Ik wil je echt niet afschrikken)
Tegelijkertijd had ik me nooit voor kunnen stellen dat ik zo snel zo onvoorwaardelijk van iemand zou kunnen houden. In onze kleine bubbel gaat het heel goed. Maar alles daarbuiten kost vaak veel energie en incassatievermogen. Van ons, maar zeker ook van ons pleegkind.
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
woensdag 3 november 2021 om 15:58
Ik denk dat in jouw geval deeltijdpleegzorg het meest passend zal zijn. Dit wordt vaak ingezet om de biologische ouders te ontlasten 1 of meerdere weekenden in de maand en/of vakanties.
Kinderen die in de pleegzorg zitten hebben allemaal een hoop meegemaakt en hebben daardoor ook veel aandacht en zorg nodig. Fulltime werken bij een fulltime pleegkind is dan, zeker niet mogelijk als je alleen bent.
Naast dat er een hoop extra afspraken (met ouders en hulpverlening) nagelopen moeten worden, kun je een pleegkind met de nodige problemen ook niet 5 dagen per week naar de opvang brengen.
Kinderen die in de pleegzorg zitten hebben allemaal een hoop meegemaakt en hebben daardoor ook veel aandacht en zorg nodig. Fulltime werken bij een fulltime pleegkind is dan, zeker niet mogelijk als je alleen bent.
Naast dat er een hoop extra afspraken (met ouders en hulpverlening) nagelopen moeten worden, kun je een pleegkind met de nodige problemen ook niet 5 dagen per week naar de opvang brengen.
nanouk wijzigde dit bericht op 03-11-2021 20:22
1.90% gewijzigd
woensdag 3 november 2021 om 16:30
woensdag 3 november 2021 om 20:47
woensdag 3 november 2021 om 22:20
Ik werk in jeugdzorgland. Het enige wat ik kan zeggen is: doen! We zijn zo hard op zoek naar lieve pleegouders die kindjes een warm thuis willen bieden. Je gaat sowieso eerst een traject in waarin je wordt gescreened en er ook met je wordt gesproken over je wensen en verwachtingen. Het kan nooit kwaad om te informeren. Er zijn inderdaad verschillende vormen. Samen met de organisatie waar je je aanmeldt zoek je uit welke het beste bij jou past.
donderdag 4 november 2021 om 00:13
Ik lees even mee. Wij hebben hier eventueel ook interesse in als onze dochter ouder is.
Wel kom ik vanuit mijn werk heel veel in aanraking met ouders waarvan het kind uit huis geplaatst is. Om eerlijk te zijn weet ik niet of ik de behoefte heb om ook in mijn vrije tijd veel contact te hebben met mensen uit dezelfde doelgroep. Maar ik kan me voorstellen dat kinderen om allerlei redenen een andere plek nodig hebben, al dan niet in weekenden/vakanties. Dus ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen.
Wel kom ik vanuit mijn werk heel veel in aanraking met ouders waarvan het kind uit huis geplaatst is. Om eerlijk te zijn weet ik niet of ik de behoefte heb om ook in mijn vrije tijd veel contact te hebben met mensen uit dezelfde doelgroep. Maar ik kan me voorstellen dat kinderen om allerlei redenen een andere plek nodig hebben, al dan niet in weekenden/vakanties. Dus ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen.
vrijdag 5 november 2021 om 09:05
Om te wennen aan een andere persoon in je gezin kun je misschien eerst ook kijken naar minder ingrijpende buurt zorg/ buurtgezinnen. Daar kunnen ouders die moeite hebben met de opvoeding van hun kind zelf de vraag neerleggen. De problematiek is minder heftig en de ouder(s) zijn zelf op zoek naar hulp.
Wij hebben hiervoor gekozen omdat we de impact van een fulltime pleegkind niet kunnen inschatten en we zelf jonge kinderen hebben.
https://www.buurtgezinnen.nl/
Dit is natuurlijk anders als je zelf geen kinderen hebt. Maar ook dan kan dit misschien een begin zijn? Zoals anderen hier ook aangeven pleeggezin zijn is een groot commitment, wij willen dit nog steeds maar wel pas als onze jongste bijna volwassen is.
Wij hebben hiervoor gekozen omdat we de impact van een fulltime pleegkind niet kunnen inschatten en we zelf jonge kinderen hebben.
https://www.buurtgezinnen.nl/
Dit is natuurlijk anders als je zelf geen kinderen hebt. Maar ook dan kan dit misschien een begin zijn? Zoals anderen hier ook aangeven pleeggezin zijn is een groot commitment, wij willen dit nog steeds maar wel pas als onze jongste bijna volwassen is.
vrijdag 5 november 2021 om 09:43
Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar mijn ervaring van 20 jaar geleden: Mijn ouders hebben een tijdje crisis pleegzorg gedaan, rond de tijd dat wij uit huis gingen.
Toen ik nog thuis woonde kwam er een tijdje een pleegkind, wiens moeder naar een afkickcentrum oid ging. De bedoeling was dat kind weer naar moeder zou gaan zodra ze clean was, dit duurde wat langer dan gehoopt, maar het pleegkind ging uiteindelijk naar een permanente oplossing. Het ging om een 15-jarig meisje dat een aantal maanden (half jaar?) bij ons was. Mijn ouders werkten in die tijd wel, volgens mij ging dat pleegkind na school naar huiswerkbegeleiding. In het weekend en vakanties deden we uitstapjes met haar, die voor haar nieuw waren.
Later is er nog een ander meisje een aantal maanden geweest, die was een jaar of 12 (?). Ook hebben mijn ouders 1 of 2 nachten op een baby gepast, dit was echt korte termijn: kunnen we over een uur op de stoep staan. Dat hebben ze wel gedaan, maar kon niet op lange termijn omdat ze dus moesten werken. Ze waren in principe crisisopvang voor tieners, die baby was een uitzondering.
Na een tijdje zijn ze ermee opgehouden, omdat ze andere dingen wilden doen.
Bij crisisopvang in die tijd, was elk kind tijdelijk, dus je kon er ook weer mee stoppen. Bij een ‘permanent’ kind is dat toch wel heel anders, dan moet je zeker weten dat je ervoor wilt gaan. Ik weet nog dat mijn ouders een uitgebreide intake hadden, waarin ze precies aangaven wat ze wel of niet konden / wilden. Pleegzorg gaf toen aan dat het prima was, dat ze werkten en alleen tieners wilden opvangen, omdat ze daarvoor een tekort hadden.
Toen ik nog thuis woonde kwam er een tijdje een pleegkind, wiens moeder naar een afkickcentrum oid ging. De bedoeling was dat kind weer naar moeder zou gaan zodra ze clean was, dit duurde wat langer dan gehoopt, maar het pleegkind ging uiteindelijk naar een permanente oplossing. Het ging om een 15-jarig meisje dat een aantal maanden (half jaar?) bij ons was. Mijn ouders werkten in die tijd wel, volgens mij ging dat pleegkind na school naar huiswerkbegeleiding. In het weekend en vakanties deden we uitstapjes met haar, die voor haar nieuw waren.
Later is er nog een ander meisje een aantal maanden geweest, die was een jaar of 12 (?). Ook hebben mijn ouders 1 of 2 nachten op een baby gepast, dit was echt korte termijn: kunnen we over een uur op de stoep staan. Dat hebben ze wel gedaan, maar kon niet op lange termijn omdat ze dus moesten werken. Ze waren in principe crisisopvang voor tieners, die baby was een uitzondering.
Na een tijdje zijn ze ermee opgehouden, omdat ze andere dingen wilden doen.
Bij crisisopvang in die tijd, was elk kind tijdelijk, dus je kon er ook weer mee stoppen. Bij een ‘permanent’ kind is dat toch wel heel anders, dan moet je zeker weten dat je ervoor wilt gaan. Ik weet nog dat mijn ouders een uitgebreide intake hadden, waarin ze precies aangaven wat ze wel of niet konden / wilden. Pleegzorg gaf toen aan dat het prima was, dat ze werkten en alleen tieners wilden opvangen, omdat ze daarvoor een tekort hadden.
aliana wijzigde dit bericht op 05-11-2021 09:45
Reden: Te veel details
Reden: Te veel details
6.59% gewijzigd
vrijdag 5 november 2021 om 11:42
Mooi/dapper dat je dit wil doen. Persoonlijk heb ik geen ervaring maar mijn man wel. Hij heeft een groot gedeelte van zijn jeugd doorgebracht in pleeghuizen/pleeggezinnen. Hij heeft een heel heftig verleden waardoor hij kampt met (weten we nu) een recidive hechtingsstoornis, C-PTSS, een angststoornis, ADD (maar dat heeft zijn 'donor' ook) en een compleet verknald zelfbeeld.
Mijn advies is: lees je heel goed in in trauma's en gedrag/ontwikkelingsstoornissen. Weet wanneer, hoe en waar je hulp in kunt schakelen als dat nodig is. Laat je informeren en wees realistisch.
Man is wel eens 'terug gestuurd' omdat de pleegouders niet met zijn (onbegrepen) gedrag om konden gaan, wat hem weer extra afwijzing en gevoel van falen heeft bezorgd. Hij was ook best een 'enfant terrible', iedereen heeft de handen vol aan hem gehad. Pas zijn laatste pleegmoeder begreep hem en kon bieden wat hij nodig had: stabiliteit, vertrouwen, aandacht. Maar tegen die tijd was er bij hem al veel kapot.
Hij is er nu (35+) nog steeds niet bovenop, al gaat het met hulp van heftige therapie en medicatie wel steeds beter.
Vast niet ieder kind in pleegzorg is zo heftig hoor, maar weet waar je aan begint.
Mijn advies is: lees je heel goed in in trauma's en gedrag/ontwikkelingsstoornissen. Weet wanneer, hoe en waar je hulp in kunt schakelen als dat nodig is. Laat je informeren en wees realistisch.
Man is wel eens 'terug gestuurd' omdat de pleegouders niet met zijn (onbegrepen) gedrag om konden gaan, wat hem weer extra afwijzing en gevoel van falen heeft bezorgd. Hij was ook best een 'enfant terrible', iedereen heeft de handen vol aan hem gehad. Pas zijn laatste pleegmoeder begreep hem en kon bieden wat hij nodig had: stabiliteit, vertrouwen, aandacht. Maar tegen die tijd was er bij hem al veel kapot.
Hij is er nu (35+) nog steeds niet bovenop, al gaat het met hulp van heftige therapie en medicatie wel steeds beter.
Vast niet ieder kind in pleegzorg is zo heftig hoor, maar weet waar je aan begint.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
vrijdag 5 november 2021 om 18:28
Ik was in die tijd eigenlijk meer bezig met mijn eindexamen en een universiteit uitzoeken dan met de keuzes van mijn oudersLady_Demeanor schreef: ↑05-11-2021 11:07Hoe vond jij dat zelf Alian? Je bericht klinkt voor mij redelijk neutraal namelijk. Wat jouw ouders gedaan hebben vind ik echt heel mooi en zou ik ook willen doen.
Ik vond het wel mooi wat ze deden, maar ik zat eigenlijk niet te wachten op nog een puber in huis, en het zou maar tijdelijk zijn dus ik was redelijk afstandelijk denk ik achteraf. Vriendelijk, maar niet meer dan dat. Ik had er geen last van, maar was ook niet superenthousiast. Ik ging sowieso al snel uit huis. Nu ik ouder ben, heb ik weer een andere twijfel, ik vind namelijk dat ze het niet zo lang volgehouden hebben
na een paar kinderen zijn ze er alweer mee gestopt, terwijl ik eigenlijk dacht dat ze er net inkwamen.
vrijdag 5 november 2021 om 19:20
vrijdag 5 november 2021 om 19:45
vrijdag 5 november 2021 om 20:22
Dit zou ik ook aanraden als eerste stap. Zéker als je zelf geen kinderen hebt.Lady_Demeanor schreef: ↑05-11-2021 09:05Om te wennen aan een andere persoon in je gezin kun je misschien eerst ook kijken naar minder ingrijpende buurt zorg/ buurtgezinnen. Daar kunnen ouders die moeite hebben met de opvoeding van hun kind zelf de vraag neerleggen. De problematiek is minder heftig en de ouder(s) zijn zelf op zoek naar hulp.
Wij hebben hiervoor gekozen omdat we de impact van een fulltime pleegkind niet kunnen inschatten en we zelf jonge kinderen hebben.
https://www.buurtgezinnen.nl/
Dit is natuurlijk anders als je zelf geen kinderen hebt. Maar ook dan kan dit misschien een begin zijn? Zoals anderen hier ook aangeven pleeggezin zijn is een groot commitment, wij willen dit nog steeds maar wel pas als onze jongste bijna volwassen is.
vrijdag 5 november 2021 om 22:00
Dankjullie voor alle reacties. Wat ik vooral lees dat het niet iets is wat ik moet onderschatten. Het gedoe rondom allerlei instanties is ook waar ik me wel wat zorgen over maak. Vanaf een afstandje zie ik vaak hoe complex dat kan worden. Mijn idee is om deeltijd pleegzorg te gaan doen, bijv 2 weekenden per maand en (een deel van) vakanties. Maar crisisopvang lijkt me ook van belang.
Wat ik me ook afvraag: ik heb zelf geen kinderen, die wens ook nooit gehad. Wel een soort suikertante voor mijn neefjes en nichtjes, die komen geregeld over de vloer en ben zo gek met ze. Toch realiseer ik me heus dat ik geen ervaring heb met opvoeden. Zou dat een probleem worden denken jullie?
Wat ik me ook afvraag: ik heb zelf geen kinderen, die wens ook nooit gehad. Wel een soort suikertante voor mijn neefjes en nichtjes, die komen geregeld over de vloer en ben zo gek met ze. Toch realiseer ik me heus dat ik geen ervaring heb met opvoeden. Zou dat een probleem worden denken jullie?
hoedan wijzigde dit bericht op 13-12-2021 21:13
Reden: Paar kleine wijzigingen
Reden: Paar kleine wijzigingen
13.53% gewijzigd
vrijdag 5 november 2021 om 22:00
vrijdag 5 november 2021 om 22:02
Wat houdt dat onderzoek in? Ik heb tot dusver alleen een VOG moeten overhandigen. In januari heb ik de “intake”
vrijdag 5 november 2021 om 22:08
Jeetje, dat klinkt heftig voor je man, en dat is het vast ook voor jou. Ik denk dat veel mensen een romantisch beeld hebben van pleegzorg (ikzelf wrs ook) en wanneer het kind niet in het plaatje past, het dan ingewikkeld wordt. Dat zou ik vreselijk vinden. Tegelijk moet het ook “te doen” zijn. Wat fijn dat jouw man uiteindelijk die laatste pleegmoeder trof en hem hopelijk iets meer vertrouwen mee heeft kunnen geven. Dat is ook een van mijn belangrijkste beweegredenen.AeonOfWinter schreef: ↑05-11-2021 11:42Mooi/dapper dat je dit wil doen. Persoonlijk heb ik geen ervaring maar mijn man wel. Hij heeft een groot gedeelte van zijn jeugd doorgebracht in pleeghuizen/pleeggezinnen. Hij heeft een heel heftig verleden waardoor hij kampt met (weten we nu) een recidive hechtingsstoornis, C-PTSS, een angststoornis, ADD (maar dat heeft zijn 'donor' ook) en een compleet verknald zelfbeeld.
Mijn advies is: lees je heel goed in in trauma's en gedrag/ontwikkelingsstoornissen. Weet wanneer, hoe en waar je hulp in kunt schakelen als dat nodig is. Laat je informeren en wees realistisch.
Man is wel eens 'terug gestuurd' omdat de pleegouders niet met zijn (onbegrepen) gedrag om konden gaan, wat hem weer extra afwijzing en gevoel van falen heeft bezorgd. Hij was ook best een 'enfant terrible', iedereen heeft de handen vol aan hem gehad. Pas zijn laatste pleegmoeder begreep hem en kon bieden wat hij nodig had: stabiliteit, vertrouwen, aandacht. Maar tegen die tijd was er bij hem al veel kapot.
Hij is er nu (35+) nog steeds niet bovenop, al gaat het met hulp van heftige therapie en medicatie wel steeds beter.
Vast niet ieder kind in pleegzorg is zo heftig hoor, maar weet waar je aan begint.
