Kinderen
alle pijlers
Pleegzorg
woensdag 3 november 2021 om 12:22
Het laatste topic over dit thema is al enige tijd geleden afgesloten, daarom een nieuwe aangemaakt.
Sinds enkele maanden ben ik me gaan verdiepen in pleegzorg. Nu heb ik me vandaag officieel aangemeld. Zou het heel fijn vinden om uit te wisselen met ervaringsdeskundigen. Dus wie heeft ervaring/ tips? Ik woon zelf overigens alleen (met hond), heb geen kinderen en werk fulltime. Heb de nodige info avonden en de cursus gevolgd, maar mis de ervaringsdeskundige info.
Vragen die me bezig houden; fulltime pleegzorg haalbaar (als je veel werkt) Welke leeftijd van kinderen passen het best? Hoe gaat zo’n crisisopvang in zijn werk? Hoe blijf je voorbereid etc etc
Sinds enkele maanden ben ik me gaan verdiepen in pleegzorg. Nu heb ik me vandaag officieel aangemeld. Zou het heel fijn vinden om uit te wisselen met ervaringsdeskundigen. Dus wie heeft ervaring/ tips? Ik woon zelf overigens alleen (met hond), heb geen kinderen en werk fulltime. Heb de nodige info avonden en de cursus gevolgd, maar mis de ervaringsdeskundige info.
Vragen die me bezig houden; fulltime pleegzorg haalbaar (als je veel werkt) Welke leeftijd van kinderen passen het best? Hoe gaat zo’n crisisopvang in zijn werk? Hoe blijf je voorbereid etc etc
vrijdag 5 november 2021 om 22:23
Een en ander is natuurlijk ook wel afhankelijk van de leeftijd waarop een kind in een pleeggezin geplaatst wordt.
Maar stel je voor:
- een kind is niet “dankbaar” dat het bij jou mag opgroeien. Jij moest hem/haar toch zo nodig? Het kind is boos.
- een kind heeft gedragsproblemen, thuis en op school.
- de loyaliteit naar de ouders is onverwoestbaar, hoe vreselijk het ook behandeld is. Ouders kunnen in hun ogen niks fout doen, worden verheerlijkt.
- Getrek, gemanipuleer van de biologische ouders.
- Steeds wisselende hulpverleners.
- Het is geven geven geven, jij zet je hele leven op zijn kop maar een kind is daar echt niet mee bezig.
- Je kunt geen verkeerd woord over de ouders zeggen. Ook al stellen ze het kind keer op keer teleur.
- Je ziet hoezeer het kind beschadigd is door zijn omstandigheden, het kind ziet dit zelf niet. Ondanks al jouw goede voorbeeld blijft hier weinig van “hangen”.
- Het kind blijft zich verzetten tegen de uithuisplaatsing, blijft bezig met de eigen ouders, reageert zich op jou af.
Bovenstaande is allemaal in het extreem negatieve doorgetrokken maar dit “pakket” is zeker geen uitzondering bij pleegzorg. Je moet echt de kleine lichtpuntjes kunnen zien en daar moet je je motivatie uit halen.
vrijdag 5 november 2021 om 23:16
Je zegt het heel goed, dat romantisch beeld. En tuurlijk, er zullen ook wel kinderen tussen zitten die heel makkelijk zijn vergeleken met hem. Maar gezien jouw achtergrond en wat je hier zegt denk ik dat je wel realistisch bent daar in. Heel veel succes, en wat ik al schreef dapper dat je dit wil gaan doen. Er is een behoorlijk tekort.Hoedan schreef: ↑05-11-2021 22:08Jeetje, dat klinkt heftig voor je man, en dat is het vast ook voor jou. Ik denk dat veel mensen een romantisch beeld hebben van pleegzorg (ikzelf wrs ook) en wanneer het kind niet in het plaatje past, het dan ingewikkeld wordt. Dat zou ik vreselijk vinden. Tegelijk moet het ook “te doen” zijn. Wat fijn dat jouw man uiteindelijk die laatste pleegmoeder trof en hem hopelijk iets meer vertrouwen mee heeft kunnen geven. Dat is ook een van mijn belangrijkste beweegredenen.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
vrijdag 5 november 2021 om 23:18
+1, goed verwoord, en zo extreem is dit niet eens hoor.Zonnestraal89 schreef: ↑05-11-2021 22:23Een en ander is natuurlijk ook wel afhankelijk van de leeftijd waarop een kind in een pleeggezin geplaatst wordt.
Maar stel je voor:
- een kind is niet “dankbaar” dat het bij jou mag opgroeien. Jij moest hem/haar toch zo nodig? Het kind is boos.
- een kind heeft gedragsproblemen, thuis en op school.
- de loyaliteit naar de ouders is onverwoestbaar, hoe vreselijk het ook behandeld is. Ouders kunnen in hun ogen niks fout doen, worden verheerlijkt.
- Getrek, gemanipuleer van de biologische ouders.
- Steeds wisselende hulpverleners.
- Het is geven geven geven, jij zet je hele leven op zijn kop maar een kind is daar echt niet mee bezig.
- Je kunt geen verkeerd woord over de ouders zeggen. Ook al stellen ze het kind keer op keer teleur.
- Je ziet hoezeer het kind beschadigd is door zijn omstandigheden, het kind ziet dit zelf niet. Ondanks al jouw goede voorbeeld blijft hier weinig van “hangen”.
- Het kind blijft zich verzetten tegen de uithuisplaatsing, blijft bezig met de eigen ouders, reageert zich op jou af.
Bovenstaande is allemaal in het extreem negatieve doorgetrokken maar dit “pakket” is zeker geen uitzondering bij pleegzorg. Je moet echt de kleine lichtpuntjes kunnen zien en daar moet je je motivatie uit halen.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
zaterdag 6 november 2021 om 06:38
Nee dat denk ik ook niet.
zaterdag 6 november 2021 om 06:41
Nee, misschien is het nog niet eens zo extreem. Realistisch eerder. En wat dat “goede voorbeeld/warm nest” betreft; bedenk dat dit voor een kind ook mega-confronterend kan zijn:
een (of twee) normaal (psychisch) functionerende volwassenen,
schone kleding,
fatsoenlijke maaltijden,
aandacht voor persoonlijke hygiëne,
als er dingen voor je geregeld moeten worden dat dat dan ook gedaan wordt, warm contact met familie, vrienden, aandacht voor jouw belevenissen,
als er in het pleeggezin ook eigen kinderen zijn: kinderen die wél met twee betrokken ouders opgroeien, etc.
Hier merk ik dat pleegkind daar enorm van kan genieten en hier goed bij gedijt maar het is ook pijnlijk om te zien wat het zelf dus allemaal niet heeft gekend.
zondag 7 november 2021 om 14:19
Zonnestraal89 schreef: ↑05-11-2021 22:23Een en ander is natuurlijk ook wel afhankelijk van de leeftijd waarop een kind in een pleeggezin geplaatst wordt.
Maar stel je voor:
- een kind is niet “dankbaar” dat het bij jou mag opgroeien. Jij moest hem/haar toch zo nodig? Het kind is boos.
- een kind heeft gedragsproblemen, thuis en op school.
- de loyaliteit naar de ouders is onverwoestbaar, hoe vreselijk het ook behandeld is. Ouders kunnen in hun ogen niks fout doen, worden verheerlijkt.
- Getrek, gemanipuleer van de biologische ouders.
- Steeds wisselende hulpverleners.
- Het is geven geven geven, jij zet je hele leven op zijn kop maar een kind is daar echt niet mee bezig.
- Je kunt geen verkeerd woord over de ouders zeggen. Ook al stellen ze het kind keer op keer teleur.
- Je ziet hoezeer het kind beschadigd is door zijn omstandigheden, het kind ziet dit zelf niet. Ondanks al jouw goede voorbeeld blijft hier weinig van “hangen”.
- Het kind blijft zich verzetten tegen de uithuisplaatsing, blijft bezig met de eigen ouders, reageert zich op jou af.
Bovenstaande is allemaal in het extreem negatieve doorgetrokken maar dit “pakket” is zeker geen uitzondering bij pleegzorg. Je moet echt de kleine lichtpuntjes kunnen zien en daar moet je je motivatie uit halen.
Dit is een heel erg realistisch beeld. Loyaliteit en hechting is aan de orde van de dag. En dat klinkt misschien heel negatief, maar ook het praten over ouders kan voor iedereen in het pleeggezin fijn zijn. Ouders hoeven niet doodgezwegen worden, het kind heeft heel veel mensen die van het kind houden.
Bij ons zit de zwaarte vooral bij de hulpverleners. Niet zozeer de onze, maar ouders hebben er ook zat. En die willen allemaal iets te zeggen hebben. En verdedigen ouders meer dan het kind. Daarvoor is een goede (en blijvende) gezinsvoogd heel belangrijk.
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
zondag 7 november 2021 om 14:19
Zonnestraal89 schreef: ↑05-11-2021 22:23Een en ander is natuurlijk ook wel afhankelijk van de leeftijd waarop een kind in een pleeggezin geplaatst wordt.
Maar stel je voor:
- een kind is niet “dankbaar” dat het bij jou mag opgroeien. Jij moest hem/haar toch zo nodig? Het kind is boos.
- een kind heeft gedragsproblemen, thuis en op school.
- de loyaliteit naar de ouders is onverwoestbaar, hoe vreselijk het ook behandeld is. Ouders kunnen in hun ogen niks fout doen, worden verheerlijkt.
- Getrek, gemanipuleer van de biologische ouders.
- Steeds wisselende hulpverleners.
- Het is geven geven geven, jij zet je hele leven op zijn kop maar een kind is daar echt niet mee bezig.
- Je kunt geen verkeerd woord over de ouders zeggen. Ook al stellen ze het kind keer op keer teleur.
- Je ziet hoezeer het kind beschadigd is door zijn omstandigheden, het kind ziet dit zelf niet. Ondanks al jouw goede voorbeeld blijft hier weinig van “hangen”.
- Het kind blijft zich verzetten tegen de uithuisplaatsing, blijft bezig met de eigen ouders, reageert zich op jou af.
Bovenstaande is allemaal in het extreem negatieve doorgetrokken maar dit “pakket” is zeker geen uitzondering bij pleegzorg. Je moet echt de kleine lichtpuntjes kunnen zien en daar moet je je motivatie uit halen.
Dit is een heel erg realistisch beeld. Loyaliteit en hechting is aan de orde van de dag. En dat klinkt misschien heel negatief, maar ook het praten over ouders kan voor iedereen in het pleeggezin fijn zijn. Ouders hoeven niet doodgezwegen worden, het kind heeft heel veel mensen die van het kind houden.
Bij ons zit de zwaarte vooral bij de hulpverleners. Niet zozeer de onze, maar ouders hebben er ook zat. En die willen allemaal iets te zeggen hebben. En verdedigen ouders meer dan het kind. Daarvoor is een goede (en blijvende) gezinsvoogd heel belangrijk.
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig
dinsdag 9 november 2021 om 00:03
Wat geweldig dat jullie dit overwegen. Lees je goed in en kijk heel duidelijk wat jullie wensen en grenzen zijn. En bewaak die ook. Te vaak gaan pleegouders over hun eigen grenzen heen. Bijvoorbeeld stoppen met werken om zich volledig op een pleegkind te storten. Of niet kijken naar de belangen van biologisch eigen kinderen (en het klinkt heel hard maar die belangen horen voor te gaan). Of veel te lang doorgaan met een plaatsing die niet meer werkt. Soms tot overspannenheid of zelfs stoppen als pleegouders aan toe.
Nog geen ervaring hebben met opvoeden is geen probleem. Je krijgt ervaring en kunt veel leren. Wel zou ik dan niet zo snel voor tieners kiezen of zwaardere kinderen. Ook moet je goed uitkijken met kinderen die seksueel overschreidend gedrag vertonen. Zeker als er veel andere kinderen in de omgeving of in huis zijn.
Beginnen met weekend of vakantiepleegzorg kan ook. Of eerst crisisgezin worden.
Nog geen ervaring hebben met opvoeden is geen probleem. Je krijgt ervaring en kunt veel leren. Wel zou ik dan niet zo snel voor tieners kiezen of zwaardere kinderen. Ook moet je goed uitkijken met kinderen die seksueel overschreidend gedrag vertonen. Zeker als er veel andere kinderen in de omgeving of in huis zijn.
Beginnen met weekend of vakantiepleegzorg kan ook. Of eerst crisisgezin worden.
dinsdag 9 november 2021 om 12:14
Dit is juist een enorm realistisch beeld. Eigenlijk precies zoals het bij ons is.Zonnestraal89 schreef: ↑05-11-2021 22:23Een en ander is natuurlijk ook wel afhankelijk van de leeftijd waarop een kind in een pleeggezin geplaatst wordt.
Maar stel je voor:
- een kind is niet “dankbaar” dat het bij jou mag opgroeien. Jij moest hem/haar toch zo nodig? Het kind is boos.
- een kind heeft gedragsproblemen, thuis en op school.
- de loyaliteit naar de ouders is onverwoestbaar, hoe vreselijk het ook behandeld is. Ouders kunnen in hun ogen niks fout doen, worden verheerlijkt.
- Getrek, gemanipuleer van de biologische ouders.
- Steeds wisselende hulpverleners.
- Het is geven geven geven, jij zet je hele leven op zijn kop maar een kind is daar echt niet mee bezig.
- Je kunt geen verkeerd woord over de ouders zeggen. Ook al stellen ze het kind keer op keer teleur.
- Je ziet hoezeer het kind beschadigd is door zijn omstandigheden, het kind ziet dit zelf niet. Ondanks al jouw goede voorbeeld blijft hier weinig van “hangen”.
- Het kind blijft zich verzetten tegen de uithuisplaatsing, blijft bezig met de eigen ouders, reageert zich op jou af.
Bovenstaande is allemaal in het extreem negatieve doorgetrokken maar dit “pakket” is zeker geen uitzondering bij pleegzorg. Je moet echt de kleine lichtpuntjes kunnen zien en daar moet je je motivatie uit halen.
Maar daarbij wil ik wel meegeven, dat het het echt wel waard is. Het is vaak heel zwaar en ontzettend veel gedoe, maar ook ontzettend genieten.
dinsdag 9 november 2021 om 12:32
Ik bedenk me ineens: klopt het dat je alleenstaand bent Hoedan?
Niet dat dat een probleem hoeft te zijn, maar een jong kind van bijvoorbeeld 2 (zo oud was mijn man de eerste keer) vraagt heel wat anders dan een kind van pak hem beet 12.
Niet dat dat een probleem hoeft te zijn, maar een jong kind van bijvoorbeeld 2 (zo oud was mijn man de eerste keer) vraagt heel wat anders dan een kind van pak hem beet 12.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
