Kinderen
alle pijlers
PPD na de bevalling
woensdag 14 februari 2007 om 15:11
woensdag 4 juli 2007 om 09:43
Hey Mainecoon, zal ik je even helpen dit topic actief te houden? Het lijkt wel alsof alle PPD overgewaaid zijn bij de anderen --> stuur die wind ook eens richting het zuiden des lands svp!!! Goed nieuws trouwens dat het wat werk betreft wel goed lijkt te komen.
Mirjam, hoe is het gegaan afgelopen weekend en ben je idd thuis gebleven of ben je toch gaan werken? Hoe gaat het nu met je en ga je drie brief nog schrijven?
Fleurtje, zou jij een tweede kindje willen/durven? En wat versta je precies onder prenatale depressie?
Hier gaat het redelijk vandaag. Heb een superdruk en leuk weekend gehad en heb nu een echt 'maandag-gevoel'. Manlief komt vanavond en morgenavond pas laat thuis en dan lijken de dagen zoooo lang :( Afgelopen weekend voelde ik mij een soort supervrouw, solllicitaties gedaan, nieuwe kleding gekocht, goed in mijn vel en happy. Ik dacht toen nog bij mijzelf van jeetje, waarom schrijf ik mee over ppd. En dan drie dagen later weet ik weer waarom. Zo blijft het maar doorgaan hier en dat is zwaar vermoeiend. Nouja, tanden op elkaar en over drie dagen is het al weer weekend, yes!
Mirjam, hoe is het gegaan afgelopen weekend en ben je idd thuis gebleven of ben je toch gaan werken? Hoe gaat het nu met je en ga je drie brief nog schrijven?
Fleurtje, zou jij een tweede kindje willen/durven? En wat versta je precies onder prenatale depressie?
Hier gaat het redelijk vandaag. Heb een superdruk en leuk weekend gehad en heb nu een echt 'maandag-gevoel'. Manlief komt vanavond en morgenavond pas laat thuis en dan lijken de dagen zoooo lang :( Afgelopen weekend voelde ik mij een soort supervrouw, solllicitaties gedaan, nieuwe kleding gekocht, goed in mijn vel en happy. Ik dacht toen nog bij mijzelf van jeetje, waarom schrijf ik mee over ppd. En dan drie dagen later weet ik weer waarom. Zo blijft het maar doorgaan hier en dat is zwaar vermoeiend. Nouja, tanden op elkaar en over drie dagen is het al weer weekend, yes!
woensdag 4 juli 2007 om 09:57
Hey Dodot wat fijn dat je een goed weekend hebt gehad! Ik had echt een dip van het weekend door alle stress van het werk enzo denk ik. Nu gaat het wel weer gelukkig. Heb alleen erg weinig geslapen afgelopen nacht (meisjelief was erg onrustig) en nu moet ik zo weg naar de bedrijfarts. Wel balen dat je nu weer een dipje hebt maar goed zolang er maar goede dagen tussen zitten toch?! Ik heb zelf gister besloten met de Borstvoeding te gaan stoppen. Vind het best een moeilijke beslissing maar ja wil nu toch wel mijn eigen lichaam terug hebben.
woensdag 4 juli 2007 om 10:05
Weinig slaap kan je echt opbreken he! Ik weet er alles van :( En stoppen met borstvoeding... Ik heb het ook opgegeven toen de kleine 4 maanden was. Ik trok het gewoon echt niet meer en ik verlangde idd naar mijn lijf weer terug te hebben. Egoistisch of niet, het heeft mij erg goed gedaan te stoppen. Ook al was het tegelijk heel verdrietig hoor! Want zoiets moois en intiems... Zucht... Het heeft een paar tranen gekost, maar uiteindelijk was het de juiste beslissing.
Jeetje Fleur, heb je de depressies nu een beetje onder controle dan? En ik heb het bij mij wel over een ppd, maar uiteindelijk pas ik nu anderhalf jaar na de bevalling van mijn zoontje al lang in het kastje 'gewoon gek'
Jeetje Fleur, heb je de depressies nu een beetje onder controle dan? En ik heb het bij mij wel over een ppd, maar uiteindelijk pas ik nu anderhalf jaar na de bevalling van mijn zoontje al lang in het kastje 'gewoon gek'
woensdag 4 juli 2007 om 11:14
Nou net terug van de bedrijfsarts die wou me gelijk al weer 4 ochtenden aan het werk hebben! Dat heb ik dus mooi geweigerd heb gezegd dat ik best 3 wil gaan proberen maar 4 begin toch echt nog niet aan. Ik vind het wel echt moeilijk om te stoppen met de bv maar ja ik hoop maar dat het daarna weer wat beter gaat met mij en dat ik wat ga afvallen.
woensdag 4 juli 2007 om 12:48
Hallo allemaal,
ik geloof dat ik hier niet zo thuis hoor, maar ik wil toch ook even mijn hart luchten.
Ik ben nu 31 weken zwanger van een eerste kindje (een meisje) en ik ben hartstikke depressief. Nooit eerder gehad, maar nu dus wel.
Ik baal er zo van.
Ik zou zo graag genieten van zwanger zijn en verhuizen (dat gaan we ook nog doen...)
Vandaag heeft de psychiater Fluoxetine voorgeschreven.
Ik durf het niet in te nemen. Het idee dat de klachten eerst erger worden maakt me bang.
Bijna iedereen is er van overtuigd dat het na de zwangerschap beter gaat, maar ik ben zo bang dat ik niet van mijn kindje ga houden.
Als ik jullie verhalen lees herken ik zoveel. Ik werk al 2 maanden niet meer, het was gewoon te veel. Ik ben ook zo moe, kan me eigenlijk nergens toe zetten.
Nou ja, ik denk dat ik nog wel blijf meelezen, tis een beetje een eenzijdig verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Mijn wereld lijkt echt een puinhoop nu.
Groetjes en succes allemaal
ik geloof dat ik hier niet zo thuis hoor, maar ik wil toch ook even mijn hart luchten.
Ik ben nu 31 weken zwanger van een eerste kindje (een meisje) en ik ben hartstikke depressief. Nooit eerder gehad, maar nu dus wel.
Ik baal er zo van.
Ik zou zo graag genieten van zwanger zijn en verhuizen (dat gaan we ook nog doen...)
Vandaag heeft de psychiater Fluoxetine voorgeschreven.
Ik durf het niet in te nemen. Het idee dat de klachten eerst erger worden maakt me bang.
Bijna iedereen is er van overtuigd dat het na de zwangerschap beter gaat, maar ik ben zo bang dat ik niet van mijn kindje ga houden.
Als ik jullie verhalen lees herken ik zoveel. Ik werk al 2 maanden niet meer, het was gewoon te veel. Ik ben ook zo moe, kan me eigenlijk nergens toe zetten.
Nou ja, ik denk dat ik nog wel blijf meelezen, tis een beetje een eenzijdig verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Mijn wereld lijkt echt een puinhoop nu.
Groetjes en succes allemaal
woensdag 4 juli 2007 om 13:50
Hoi Lau, natuurlijk ben je welkom hier! Met zoveel zijn we niet, dus plek zat ;) Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap, een meisje, wat leuk! En wat jammer dat je zwangerschap zo overschaduwd wordt door depressies. Dat is niet wat je er van verwacht op voorhand als je droomt over een babytje he. Moeilijk hoor. Je schrijft dat je psychiater medicijnen heeft voorgeschreven, dus je hebt wel ergens je probleem en angsten aangekaart? Het is heel goed dat je toegeeft dat je bang bent ook voor de periode na de bevalling. Ik herken je angsten wel, maar ik geloof ook dat iedere aanstaande mama haar onzekerheden wat dat betreft heeft. Kan je wat dat betreft al voorzorgsmaatregelen nemen en hulp vragen zodat je de eerste periode niet al te veel alleen bent met de kleine? En wat betreft psychische hulp, Fleurtje heeft het in eerdere berichten gehad over de POP poli waar deskundigen samen werken en vrouwen met (kans op) PPD begeleiden. Wie weet kan je daar wat info vandaan halen?
Ik wens je veel sterkte Laulau, soms is het niet makkelijk. Als je je frusttraties kwijt wil, gooi het er maar uit hier hoor!
Ik wens je veel sterkte Laulau, soms is het niet makkelijk. Als je je frusttraties kwijt wil, gooi het er maar uit hier hoor!
woensdag 4 juli 2007 om 14:04
donderdag 5 juli 2007 om 22:27
Hallo lieve meiden,
ik ben er nog hoor en ik "ben er nog niet", dus ik schrijf weer even mee.
Ik had me vorige week maandag ziekgemeld en het eerst heel rustig aan gedaan. Maar in de loop van de week kreeg ik het weer op mijn heupen: ik vond dat ik (en wilde ook eigenlijk wel) weer een paar uurtjes werken. Ik hoorde dat ze op mijn werk voor de komende weken een uitzendkracht hebben aangenomen, zodat ik kan komen werken naar eigen inzicht. Ik heb wel vorige week vrijdagmiddag nog gewerkt: en dat ging op zich wel. Er lag gigantisch veel werk en ik gunde me zelfs geen tijd om naar het toilet te gaan of te kolven; zo druk was het. Maar het ging gelukkig wel.
Gisteren zou ik ook een halve dag werken; de uitzendkracht is er inmiddels. Maar ja; zij is nog helemaal niet goed ingewerkt (en komt ook niet heel snugger over..) dus ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om toch na een ochtend werken, naar huis te gaan. En toen ging ik dus ook gewoon om 17.00 uur naar huis..zou ik het ooit leren? Ik was helemaal gaar die middag..mijn concentratievermogen was nihil en ik voelde me echt rot. Vandaag gaat het gelukkig wel weer.
Hebben jullie dat ook (ik las het van Dodot geloof ik al) dat je je de ene dag best aardig voelt, en je afvraagt of je wel echt een ppd hebt, en dat je de dag erna weer als een dood vogeltje in je stoel zit? Ik heb ook best vaak (1 à 2 keer per week) nachtmerries, dat zal wel van de medicijnen komen, maar ja, rot is het wel. Ik slik 100 milligram (2 tabletten) Sertraline (Zololft) per dag en 300 mg Progestan (dat is het hormoon Progesteron). Die hormonen slik ik (op eigen verzoek aan de gynaecoloog) omdat een ppd vooral een hormonenkwestie is en een deel van de problematiek ook veroorzaakt kan worden door een tekort aan progesteron. Maar ja, ik weet eigenlijk niet of dit echt helpt (juist ook doordat ik twee middelen slik; wat doet wat in mijn lijf?)
Maar goed, dat wisselen van goed voelen/rot voelen hoort geloof ik wel echt bij een ppd he?
Ik geef nog met enorm veel plezier borstvoeding. Dochter is nu bijna 6 maanden en ik vond het een eitje tot nu toe; ik ga er dan ook zeker mee door. Maar bij onze zoon vond ik het eerste half jaar (hoewel dat technisch gezien ook prima gezien) wel heel zwaar en voelde de 6-maanden-grens echt als een enorme mijlpaal. Dus ik snap de meiden die ermee willen stoppen, ook.
Iedereen veel liefs!
ik ben er nog hoor en ik "ben er nog niet", dus ik schrijf weer even mee.
Ik had me vorige week maandag ziekgemeld en het eerst heel rustig aan gedaan. Maar in de loop van de week kreeg ik het weer op mijn heupen: ik vond dat ik (en wilde ook eigenlijk wel) weer een paar uurtjes werken. Ik hoorde dat ze op mijn werk voor de komende weken een uitzendkracht hebben aangenomen, zodat ik kan komen werken naar eigen inzicht. Ik heb wel vorige week vrijdagmiddag nog gewerkt: en dat ging op zich wel. Er lag gigantisch veel werk en ik gunde me zelfs geen tijd om naar het toilet te gaan of te kolven; zo druk was het. Maar het ging gelukkig wel.
Gisteren zou ik ook een halve dag werken; de uitzendkracht is er inmiddels. Maar ja; zij is nog helemaal niet goed ingewerkt (en komt ook niet heel snugger over..) dus ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om toch na een ochtend werken, naar huis te gaan. En toen ging ik dus ook gewoon om 17.00 uur naar huis..zou ik het ooit leren? Ik was helemaal gaar die middag..mijn concentratievermogen was nihil en ik voelde me echt rot. Vandaag gaat het gelukkig wel weer.
Hebben jullie dat ook (ik las het van Dodot geloof ik al) dat je je de ene dag best aardig voelt, en je afvraagt of je wel echt een ppd hebt, en dat je de dag erna weer als een dood vogeltje in je stoel zit? Ik heb ook best vaak (1 à 2 keer per week) nachtmerries, dat zal wel van de medicijnen komen, maar ja, rot is het wel. Ik slik 100 milligram (2 tabletten) Sertraline (Zololft) per dag en 300 mg Progestan (dat is het hormoon Progesteron). Die hormonen slik ik (op eigen verzoek aan de gynaecoloog) omdat een ppd vooral een hormonenkwestie is en een deel van de problematiek ook veroorzaakt kan worden door een tekort aan progesteron. Maar ja, ik weet eigenlijk niet of dit echt helpt (juist ook doordat ik twee middelen slik; wat doet wat in mijn lijf?)
Maar goed, dat wisselen van goed voelen/rot voelen hoort geloof ik wel echt bij een ppd he?
Ik geef nog met enorm veel plezier borstvoeding. Dochter is nu bijna 6 maanden en ik vond het een eitje tot nu toe; ik ga er dan ook zeker mee door. Maar bij onze zoon vond ik het eerste half jaar (hoewel dat technisch gezien ook prima gezien) wel heel zwaar en voelde de 6-maanden-grens echt als een enorme mijlpaal. Dus ik snap de meiden die ermee willen stoppen, ook.
Iedereen veel liefs!
vrijdag 6 juli 2007 om 08:41
Mirjam dat wisselende gevoel dat ken ik ook heel goed. De ene dag gaat het eigenlijk best wel goed en de volgende dag heb ik weer een enorme dip. Das zo irritant. En ik heb besloten dat ik toch nog maar even door ga met de borstvoeding wil toch graag die 9 maanden grens halen nog ff dat extra zetje voor mijn meisje dr weerstand.
vrijdag 6 juli 2007 om 09:07
Bedankt voor het lieve welkom hier! *;
Ik herken ook het de ene dag ok voelen en de dag erna niet.
Op de dagen dat het dan beter gaat, vraag ik me af of ik me al die tijd heb aangesteld, dan denk ik: 'er is dus blijkbaar toch niks aan de hand.'
Zo heb ik, net als Mirjam, ook lang gevonden dat ik weer gewoon moest werken en dat ook een paar keer gedaan. Met als gevolg dat ik de hele avond zat te janken thuis, omdat ik het eigenlijk niet aankon.
Wat betreft hulp zoeken ben ik er geloof ik snel bij geweest, maar het ging ook snel erg slecht met mij. Op een ochtend ben ik in de keuken op de grond gaan zitten en kon alleen nog denken: 'help, help, help'. Waar de helderheid vandaan kwam weet ik niet, maar ik heb de huisarts gebeld.
Ik ben blij dat mijn probleem serieus werd genomen en nu heb ik veel ondersteuning. Mede daardoor kon ik ook het besluit nemen de rest van mijn zwangerschap niet te werken; de deskundigen vonden dat namelijk niet verstandig.
Ik slik nu 3 dagen Fluoxzetine (prozac) en ik vind het nog steeds eng. Eigenlijk gaat het de afgelopen dagen redelijk en ik ben als de dood voor wat er straks misschien nog gaat komen.
Hoe gaan jullie partners om met je depressie? De mijne is zo lief en geduldig. En ik voel me soms zo schuldig, heb het idee dat ik hem niet kan geven wat hij mee geeft (dat is ook wel zo)... Ik vind dat soms echt moeilijk.
liefs, Lau
Ik herken ook het de ene dag ok voelen en de dag erna niet.
Op de dagen dat het dan beter gaat, vraag ik me af of ik me al die tijd heb aangesteld, dan denk ik: 'er is dus blijkbaar toch niks aan de hand.'
Zo heb ik, net als Mirjam, ook lang gevonden dat ik weer gewoon moest werken en dat ook een paar keer gedaan. Met als gevolg dat ik de hele avond zat te janken thuis, omdat ik het eigenlijk niet aankon.
Wat betreft hulp zoeken ben ik er geloof ik snel bij geweest, maar het ging ook snel erg slecht met mij. Op een ochtend ben ik in de keuken op de grond gaan zitten en kon alleen nog denken: 'help, help, help'. Waar de helderheid vandaan kwam weet ik niet, maar ik heb de huisarts gebeld.
Ik ben blij dat mijn probleem serieus werd genomen en nu heb ik veel ondersteuning. Mede daardoor kon ik ook het besluit nemen de rest van mijn zwangerschap niet te werken; de deskundigen vonden dat namelijk niet verstandig.
Ik slik nu 3 dagen Fluoxzetine (prozac) en ik vind het nog steeds eng. Eigenlijk gaat het de afgelopen dagen redelijk en ik ben als de dood voor wat er straks misschien nog gaat komen.
Hoe gaan jullie partners om met je depressie? De mijne is zo lief en geduldig. En ik voel me soms zo schuldig, heb het idee dat ik hem niet kan geven wat hij mee geeft (dat is ook wel zo)... Ik vind dat soms echt moeilijk.
liefs, Lau
vrijdag 6 juli 2007 om 13:30
En mijn man die gaat best heel goed mee om die heeft ook veel begrip, maar hij vind het duidelijk ook erg moeilijk en maakt zich nogal zorgen. En dat terwijl ik zoiets heb ik ben geen groentje meer als het om depressies gaat en ik kan me prima redden, komt echt wel weer goed (ookal voelt het soms anders hihihih).
dinsdag 10 juli 2007 om 09:55
dinsdag 10 juli 2007 om 20:00
dinsdag 10 juli 2007 om 23:14
Hoi allemaal,
'k Heb niet zo heel goed meegelezen op dit topic, maar wel een klein beetje, en vandaag wat bijgelezen. Ik zag dat dodot een tijdje geleden vroeg hoe ik dan al die hulp gekregen heb. Net als Fleurtje heb ik een psychiatrisch verleden, waardoor ik ook al de nodige hulptroepen had. Ik heb wel 'gewoon' een gynaecoloog hier in de buurt gehad en dat was in het begin wel lastig, want hij wist van niks en is behoorlijk voorgelicht door m'n psychiater.
Die pop-poli klinkt wel heel goed. Het is eigenlijk ook raar dat er alleen zoiets in A'dam te vinden is, want er zijn toch tig vrouwen met een PPD? Nogal wiedes dat je daarna (op z'n minst) heel voorzichtig bent voordat je aan een nieuwe zwangerschap kan denken.
Nou, ik ga weer een beetje ondergronds. Opnieuw de beste wensen voor jullie allemaal en hoe moeilijk het misschien op dit moment te geloven is (en hoe lang het ook nog duurt): de depressie is echt tijdelijk. Het zou natuurlijk mooi zijn als je kon weten hoe tijdelijk...heel veel sterkte!
oja: wat mij, naast medicatie, heeft geholpen (vroeger) is regelmatig leven (wat dat betreft is een kindje hebben best behulpzaam) en 'leuke' dingen doen (die je normaal gesproken leuk vond, dan), ook al zijn die nu lang zo leuk niet.
'k Heb niet zo heel goed meegelezen op dit topic, maar wel een klein beetje, en vandaag wat bijgelezen. Ik zag dat dodot een tijdje geleden vroeg hoe ik dan al die hulp gekregen heb. Net als Fleurtje heb ik een psychiatrisch verleden, waardoor ik ook al de nodige hulptroepen had. Ik heb wel 'gewoon' een gynaecoloog hier in de buurt gehad en dat was in het begin wel lastig, want hij wist van niks en is behoorlijk voorgelicht door m'n psychiater.
Die pop-poli klinkt wel heel goed. Het is eigenlijk ook raar dat er alleen zoiets in A'dam te vinden is, want er zijn toch tig vrouwen met een PPD? Nogal wiedes dat je daarna (op z'n minst) heel voorzichtig bent voordat je aan een nieuwe zwangerschap kan denken.
Nou, ik ga weer een beetje ondergronds. Opnieuw de beste wensen voor jullie allemaal en hoe moeilijk het misschien op dit moment te geloven is (en hoe lang het ook nog duurt): de depressie is echt tijdelijk. Het zou natuurlijk mooi zijn als je kon weten hoe tijdelijk...heel veel sterkte!
oja: wat mij, naast medicatie, heeft geholpen (vroeger) is regelmatig leven (wat dat betreft is een kindje hebben best behulpzaam) en 'leuke' dingen doen (die je normaal gesproken leuk vond, dan), ook al zijn die nu lang zo leuk niet.
woensdag 11 juli 2007 om 12:32
He mainecoon,
was de lunch met je schoonmoeder gezellig?
Fijn dat jij je ook wat beter voelt.
Ik slik de medicatie nog pas 9 dagen... De psych zei gister dat het wel zou kunnen, maar dat het wel snel is.
Ach, eigenlijk maakt het me niet uit, ik ga ervan genieten!
succes allemaal (en ik hoop stiekem dat er weer meer mensen gaan reageren!)
Groetjes en *;
was de lunch met je schoonmoeder gezellig?
Fijn dat jij je ook wat beter voelt.
Ik slik de medicatie nog pas 9 dagen... De psych zei gister dat het wel zou kunnen, maar dat het wel snel is.
Ach, eigenlijk maakt het me niet uit, ik ga ervan genieten!
succes allemaal (en ik hoop stiekem dat er weer meer mensen gaan reageren!)
Groetjes en *;
