Kinderen
alle pijlers
Schaamteloze acties of uitspraken van bekenden in kraamtijd
maandag 28 december 2020 om 17:42
Leuke tante heb jij!Pergamon schreef: ↑28-12-2020 15:24Niet de beste, maar in een poging het 'topic te keren'
Toen onze zoon werd geboren, met een Nederlandse jongensnaam, ontving ik van een tante een knalroze kaart met 'HOERA EEN DOCHTER!' op de voorkant. Binnenin uitgebreide wensen, waarbij het woord 'dochter' steeds was doorgekrast en vervangen door 'zoon'.
Hard om gelachen.
maandag 28 december 2020 om 17:45
Aaaawww....KamilleT schreef: ↑28-12-2020 16:00Bij mijn oudste zat ik enorm op een roze wolk en met mijn hoofd in de wolken. De dag na haar geboorte was ik naar de babykamer (in het ziekenhuis) gestrompeld. Daar stonden nog twee moeders hun pasgeborene in bad te doen. Ik heb me echt moeten inhouden om hen niet te vragen of ze de mijne ook niet veel leuker en mooier vonden dan hun eigen kale kereltjes. Mijn kind was echt de mooiste die die nacht geboren was, met een echt kapsel en het enige meisje tussen 9 jongetjes.
Als ik het wel echt had gedaan, hadden ze me hier kunnen noemen.
Toen ik weken na mijn KS eindelijk voor het eerst alleen naar buiten kon, liep ik heel demonstratief met mijn kinderwagen te duwen en was ik eigenlijk beledigd dat er niemand even in mijn wagen kwam kijken om te vertellen wat een fantastisch kind ik had...
(na al die topics hier over ongevraagd commentaar en aanrakingen van willekeurige oude omaatjes en buurvrouwen op straat dacht ik dat dat schering en inslag was
)
maandag 28 december 2020 om 17:56
Maduixa schreef: ↑28-12-2020 17:45Aaaawww....
Toen ik weken na mijn KS eindelijk voor het eerst alleen naar buiten kon, liep ik heel demonstratief met mijn kinderwagen te duwen en was ik eigenlijk beledigd dat er niemand even in mijn wagen kwam kijken om te vertellen wat een fantastisch kind ik had...
(na al die topics hier over ongevraagd commentaar en aanrakingen van willekeurige oude omaatjes en buurvrouwen op straat dacht ik dat dat schering en inslag was
toch maar weggehaald.
pergamon wijzigde dit bericht op 29-12-2020 08:56
29.22% gewijzigd
maandag 28 december 2020 om 17:56
Sterker nog, net uit het ei gekropen vader hartstikke happy vanwege deze immens vreugdevolle gebeurtenis moet zijn allesoverheersende emoties dimmen ten behoeve van het feestende stel. Waar is hun empathie ten aanzien van hem??HawaZon schreef: ↑28-12-2020 12:06Het gaat om het kind van iemand anders, die man is net vader geworden, dat is een gigantische verandering, een van de grootste life events in die man zijn leven.
Ik snap dat het emoties kan opwekken, maar je kunt het een ander niet kwalijk nemen dat hij op zo'n belangrijk moment in zijn leven ook emoties heeft en deze uit.
maandag 28 december 2020 om 17:57
Dit dus.LillaGubben schreef: ↑28-12-2020 12:18Empathie gaat twee kanten op. Ik zie de scene echt niet voor me. Vriend valt binnen met het nieuws dat hij vader is geworden, het koperen bruidspaar kijkt elkaar aan, grist de enveloppen en kado's bij elkaar en vertrekt?
Het is niet dat de baby uit de lucht is komen vallen. Als ik geen enkele blijdschap zou kunnen voelen voor vriend (!), wat ik me echt niet kan voorstellen, dan zou het echt mijn eer te na zijn om dat te laten merken.
maandag 28 december 2020 om 18:00
Dan ben ik blijkbaar ook ongevoelig en onempathisch. Maar nee, ook dit gaat mij te ver.lux- schreef: ↑28-12-2020 12:59Mwoah, maar als iemand op de begrafenis van jouw ouder was komen vertellen dat zijn vader zijn 105 was geworden die dag en dat hij dat nu ging vieren, dan durf ik zo maar te zeggen dat ik denk dat je dat wel een pietsie ongepast had gevonden. En gewoon niet zo erg aardig.
Ik zou hem veel plezier wensen op dat mooie feest en op het hart drukken vooral goed te genieten.
maandag 28 december 2020 om 18:10
Hahhaa oh ja dit! Na drie weken eindelijk voor het eerst buiten, ik trotser dan trots. Niemand buiten, niemand! Maandagochtend 9:00 uur, iedereen gewoon op zijn werk natuurlijkMaduixa schreef: ↑28-12-2020 17:45Aaaawww....
Toen ik weken na mijn KS eindelijk voor het eerst alleen naar buiten kon, liep ik heel demonstratief met mijn kinderwagen te duwen en was ik eigenlijk beledigd dat er niemand even in mijn wagen kwam kijken om te vertellen wat een fantastisch kind ik had...
(na al die topics hier over ongevraagd commentaar en aanrakingen van willekeurige oude omaatjes en buurvrouwen op straat dacht ik dat dat schering en inslag was
maandag 28 december 2020 om 18:11
ClaireSophie schreef: ↑28-12-2020 18:10Hahhaa oh ja dit! Na drie weken eindelijk voor het eerst buiten, ik trotser dan trots. Niemand buiten, niemand! Maandagochtend 9:00 uur, iedereen gewoon op zijn werk natuurlijk
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 28 december 2020 om 18:11
Surebaby schreef: ↑28-12-2020 17:04Hier een zelfde combi als je zus en het is denk ik ook dat mensen niet weten wat te verwachten.
Niet 'gewoon wit' als uiting van 'de norm' maar hier leken sommigen bij jongste een soort mini Jackson uit de jaren 80 inclusief afro te hebben verwacht dus toen kwamen er ook bijna teleurgestelde geluiden.
Het erge is dat ik gewoon ook wist dat de baby niet gelijk zwart zou zijn, maar hij was zo wit dat ik dit er gewoon uit heb geflapt.
Inmiddels is zijn huidskleur ietsjes donkerder geworden, waarop een familielid opgelucht reageerde dat hij gelukkig niet zo donker is als de vader
maandag 28 december 2020 om 18:17
maandag 28 december 2020 om 18:24
Dat is toch echt iets van heel vroeger, toen jongens/mannen meer vrijheden hadden dan meisjes/vrouwen. Want in deze tijd is het natuurlijk dikke onzin.Ttroeteltje schreef: ↑28-12-2020 17:11Ik kreeg altijd te horen dat jongens het huis verlaten later en schoondochters niet zo hecht zijn met schoonmoeders. Terwijl meiden hun partner vaak juist hun ouderlijk huis binnenhalen.
Bakerpraatje misschien, maar voor moeders schijnt het vaak zo ervaren te worden.
Ik ken genoeg gezinnen met jongens waarbij de jongens erg naar de ouders toetrekken en er nauwelijks zijn weg te slaan. Ook wanneer ze vriendinnen hebben.
maandag 28 december 2020 om 18:47
Na een heftige periode, waarbij babyzoon 3x bijna het leven had gelaten (de 1e keer compleet met ik schreeuwend 112 bellen enzo), een open hart operatie, 3 weken IC en 1 week kinderafdeling verder, zei een vriendin tegen me (toen we net thuis waren na deze rollercoaster) dat haar miskraam na 5 weken zwangerschap echt vele malen erger was dan wat ik had meegemaakt. Want ik had tenminste een levend kind.
Het is dat ik echt wist hoeveel verdriet ze had van die miskraam, en dat je verdriet nooit kan vergelijken, maar echt een handige opmerking vond ik het ook niet.
Het is dat ik echt wist hoeveel verdriet ze had van die miskraam, en dat je verdriet nooit kan vergelijken, maar echt een handige opmerking vond ik het ook niet.
maandag 28 december 2020 om 18:50
Precies. Meestal zijn dat de moeders met alleen dochter en geen zoons. Die lopen maar al te graag te verkondigen (liefst naar vrouwen met alleen zoons) dat dochters voor "eeuwig" zijn en zoons tot ze een vriendin/vrouw krijgen.lux- schreef: ↑28-12-2020 17:28Volgens mij wíllen moeders dat vooral graag gelovenik zie dat iig niet heel vaak in mijn omgeving, maar hoor het idd wel.
En ik vrees voor mijn moeder dat áls er al iemand is opgenomen in de andere familie het eerder andersom is bij ons (volgens mij zijn wij gewoon samen een nieuw gezin geworden). En haar tweede dochter wil ook nog eens geen kinderen.
Ik heb 2 zoons en ik zie wel hoe het loopt. Misschien krijg ik niet eens schoondochters. Of kleinkinderen. Ze bestaan niet om mij gelukkig te maken, of bij hun volwassen leven te betrekken. Ik hoop natuurlijk wel dat de goede band en het contact blijven bestaan, ook nadat ze zijn uitgevlogen. Maar niet vanwege al dan niet in de verre toekomst bestaande kleinkinderen. Maar gewoon, omdat ik zo verschrikkelijk veel van ze hou en ze niet wil missen.
maandag 28 december 2020 om 18:53
Jee zeg, hoe reageerde jij als ik vragen mag?dannas schreef: ↑28-12-2020 18:47Na een heftige periode, waarbij babyzoon 3x bijna het leven had gelaten (de 1e keer compleet met ik schreeuwend 112 bellen enzo), een open hart operatie, 3 weken IC en 1 week kinderafdeling verder, zei een vriendin tegen me (toen we net thuis waren na deze rollercoaster) dat haar miskraam na 5 weken zwangerschap echt vele malen erger was dan wat ik had meegemaakt. Want ik had tenminste een levend kind.
Het is dat ik echt wist hoeveel verdriet ze had van die miskraam, en dat je verdriet nooit kan vergelijken, maar echt een handige opmerking vond ik het ook niet.
En is zij er ooit op terug gekomen?
maandag 28 december 2020 om 18:56
Zeker als het vlak erna is vind ik het behoorlijk vreemd.dannas schreef: ↑28-12-2020 18:47Na een heftige periode, waarbij babyzoon 3x bijna het leven had gelaten (de 1e keer compleet met ik schreeuwend 112 bellen enzo), een open hart operatie, 3 weken IC en 1 week kinderafdeling verder, zei een vriendin tegen me (toen we net thuis waren na deze rollercoaster) dat haar miskraam na 5 weken zwangerschap echt vele malen erger was dan wat ik had meegemaakt. Want ik had tenminste een levend kind.
Het is dat ik echt wist hoeveel verdriet ze had van die miskraam, en dat je verdriet nooit kan vergelijken, maar echt een handige opmerking vond ik het ook niet.
Al kan het natuurlijk ook zijn dat het de 7de miskraam was die ze had.
Dan zou ik het iets beter begrijpen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 28 december 2020 om 19:05
Geen andere kaart in huis en te slecht weer om boodschappen te doen?Pergamon schreef: ↑28-12-2020 15:24Niet de beste, maar in een poging het 'topic te keren'
Toen onze zoon werd geboren, met een Nederlandse jongensnaam, ontving ik van een tante een knalroze kaart met 'HOERA EEN DOCHTER!' op de voorkant. Binnenin uitgebreide wensen, waarbij het woord 'dochter' steeds was doorgekrast en vervangen door 'zoon'.
Hard om gelachen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 28 december 2020 om 19:07
Ik ook. Het zou niet eens in me opkomen om het op mezelf te betrekken. Alleen maar bijzonder dat iemand zo oud wordt en dat je het nog samen kunt vieren.Ttroeteltje schreef: ↑28-12-2020 18:00Dan ben ik blijkbaar ook ongevoelig en onempathisch. Maar nee, ook dit gaat mij te ver.
Ik zou hem veel plezier wensen op dat mooie feest en op het hart drukken vooral goed te genieten.
)
maandag 28 december 2020 om 19:26
Man en ik hebben allebei donker haar en toen dochter geboren werd, had ze pikzwarte haren, die op een gegeven moment uitvielen en plaats maakten voor heel licht blonde krullen. Toen zijn we ook wel eens aangehouden op straat met de vraag hoe we aan zo'n blond dochtertje kwamen. Zoon lijkt op z'n vader, misschien zelfs nog donkerder. Dus we zeiden wel eens, zoon heeft alle donkere genen geërfd en dochter alle lichte.
maandag 28 december 2020 om 19:30
Toen ik bij iemand van de damen-bevallenclub op visite was met dochtertje, was ze helemaal lyrisch over haan zoon en ik dacht, ben ik ff blij dat ik tenminste een dochter heb. Toen ik later mijn zoon kreeg, kon ik me niet voorstellen dat je blij kon zijn met een tweede dochter. Maar wedden dat als ik twee zoons had gehad ik medelijden had gehad met ouders met welke combinatie van kinderen dan ook!
maandag 28 december 2020 om 19:35
1e miskraam was het.
Qua mijn reactie, ik heb het een beetje genegeerd en iets gemompelt over dat je verdriet nooit kunt vergelijken. Destijds had ik zelf ook nog niet helemaal door hoe erg het voor mij (en man en oma's etc) eigenlijk allemaal was geweest, ik vond het toen alleen voor mijn kind heel erg dat hij dit had moeten meemaken. Het was toen ook nog niet duidelijk wat de restschade bij hem zou zijn, dus al mijn focus lag op zoon, niet op mezelf.
Pas na een jaar kwam bij mij de klap. Ik denk dat als ze de opmerking dan had gemaakt, ik er wat minder relaxt op had gereageerd.
maandag 28 december 2020 om 19:45
Zou je dat zelf ook doen dan? Speciaal naar de begrafenis van een ander die jong overlijdt om te gaan aankondigen dat jouw vader wel heel oud is en dat jullie lekker feest gaan vieren en dan weer vertrekken?Ttroeteltje schreef: ↑28-12-2020 18:00Dan ben ik blijkbaar ook ongevoelig en onempathisch. Maar nee, ook dit gaat mij te ver.
Ik zou hem veel plezier wensen op dat mooie feest en op het hart drukken vooral goed te genieten.
Nee toch? Dat zou je niet doen. Waarom niet? Omdat het ongepast is. En gewoon raar.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 28 december 2020 om 19:53
In dat geval lijkt het me vooral een gevaarlijke verwachting om als moeder te hebben, die druk op je dochters kan leggen. En dat kan dan zomaar een averechts effect hebben lijkt me.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 28 december 2020 om 19:53
Hij had gewoon die Maxi-Cosi op moeten halen, terug naar vrouw en kind gaan, naar huis gaan en daar eerst de broers en zussen even bellen dat de spruit er was. De ouders het kind laten zien en dan de vrienden het laten weten. Dan was het feestje allang afgelopen..Ttroeteltje schreef: ↑28-12-2020 17:56Sterker nog, net uit het ei gekropen vader hartstikke happy vanwege deze immens vreugdevolle gebeurtenis moet zijn allesoverheersende emoties dimmen ten behoeve van het feestende stel. Waar is hun empathie ten aanzien van hem??
In plaats van 30 minuten omrijden, naar binnen rennen, op een tafel gaan staan schreeuwen om stilte, de spruit aankondigen en binnen 5 minuten de deur weer uit te vliegen.
Dan hadden we nog een ruk gevoel gehad want dat hebben we nou eenmaal stiekem altijd als er weer iemand wel zwanger wordt en ook als het dan geboren wordt. Maar dan hadden we niet in een zaal gestaan waar we een feestje organiseerden met lood in de schoenen en een gat in ons hart. De ene helft (vriendengroep) was alles tussen blij en ontzet in en de andere helft was vooral woest.
Had hij ons een halfuurtje na het einde van het feest gebeld dan hadden we passend gefeliciteerd, een leuk kraamcadeau uitgezocht en dat op een tijdstip dat hun paste langsgebracht.
Alsof je een lofzang gaat houden over je moeder die leeft tijdens de afscheidsplechtigheid van de overleden moeder van je vriendin, zo hebben wij die actie ervaren.
Maar goed de ene helft heeft geen idee waarom het geen goed idee is en de andere helft wel. En zo zal het wel blijven.
Ik heb ooit toen ik 6 was de verse spruit meneer aardappel genoemd.. gelukkig pas toen we weer thuis waren.
