Schoonmoeder geeft mijn dochter een pak voor haar broek

Ik zit met iets en ik hoef niet echt oplossingen, ik wil er gewoon eens over praten met mensen (moeders) die het volgende ook meegemaakt hebben want ik weet niet hoe ik moet reageren.



Mijn dochter is vier en het is een lieve meid. Ze heeft een eigen wil maar ik heb nog nooit opvoedingsproblemen met haar gehad, ze is eerder te lief (bijna een doetje soms) en verlegen dan brutaal en wild o.i.d.



Ze logeert regelmatig bij haar opa's en oma's en de laatste tijd gaat dat bij mijn schoonouders niet zo goed. Ze hebben haar erg, (heel erg) verwend en ze mag daar letterlijk alles. Ik heb al vaak uitgelegd dat ze dat niet begrijpt en dat ze grenzen nodig heeft. Helaas, ze nemen mijn man en mij als ouders niet serieus, nooit gedaan ook en slaan al onze regels en adviezen in de wind, geven ons kind veel te snoepen en cadeaus en zij bepaalt wat er gebeurt. Ik heb er begrip voor dat bij opa & oma andere regels gelden maar het is wel duidelijk dat het op den duur niet werkt als je zo'n kind de baas laat zijn.



Nu heeft ze van woensdag op donderdag bij haar opa & oma gelogeerd en was ze woensdagavond nog om kwart voor tien wakker, terwijl ze normaal gesproken om kwart voor zeven naar bed gaat en om zeven uur slaapt. Ze werd op een gegeven moment van vermoeidheid en opgefoktheid lastig en toen heeft mijn schoonmoeder haar een pak voor haar billen gegeven.



Dat vertelde ze me gisteren tussen neus en lippen door. Zelf hebben mijn man en ik onze dochter nog nooit geslagen en dat zijn we ook niet van plan. Het is helemaal geen kind wat een klap/tik 'nodig' heeft. Ze heeft zelfs al een jaar niet meer een paar minuutjes op de gang gezeten of zo, ze is heel volgzaam doorgaans.



Ik begrijp dat mijn schoonmoeder in wilde grijpen maar slaan dat gaat er bij mij niet in. Het gedrag van mijn dochter was in mijn ogen het resultaat van hun 'jij mag alles bij opa & oma' houding en dan uit frustratie gaan slaan als het niet gaat zoals je wil.....



Ik heb haar heel rustig gezegd wat ik er van vond maar van binnen kookte ik van woede. Ik heb ook gezegd dat de logeerpartijen vanaf nu verleden tijd zijn. Mijn man is het daarmee eens maar hij vond het moeilijk om er iets van te zeggen omdat zijn moeder volgens hem niet begrijpt wat ze fout heeft gedaan. In haar ogen is een pak voor haar broek heel gewoon en hoort het bij de opvoeding. Volgens hem zou ze nooit begrijpen waarom ik kwaad was.



Is het overdreven dat ik zo boos ben?

Hebben jouw ouders/schoonouders/andere familie je kind weleens fysiek gestraft en hoe reageerde je daar op?

Hoe is het nu met de verhouding met die persoon/en?

Hoe heb je het je kind uitgelegd of hoe hebt je er over gepraat?



Willen jullie even met me meedenken?

Bedankt alvast.

complicated schreef op 23 mei 2008 @ 22:44:

Alleen al het feit dat ze voortdurend jouw aanwijzingen in de wind slaan, zou voor mij al voldoende reden zijn om de logeerpartijtjes niet 4 jaar te laten doorgaan. Een pak slaag zonder overleg met de ouder ligt in het verlengde van een dergelijke houding van schoonmama en had dus voorkomen kunnen worden. Laat het voor jou en voor hun een les zijn. Je praat hier wel over je eigen kind en hoe moeilijk het ook soms is -- ik kan het weten -- eerst komt het kind, met jullie, en dan pas de grootouders.

3 jaar dus.

Als de eerdere incidenten ook maar een beetje in de orde van grootte lagen als het pak op de broek gebeuren dan was het logeren al veel eerder afgelopen. Dat ging mee om verschillen in inzicht. Dat je denkt van; zou ik anders doen maar allá' dat werk. Daarbij, mijn dochter is dol op mijn schoonouders en ze wonen zo ver weg dat even langsgaan niet echt een optie is. Ze moeten het hebben van langere bezoeken en dus de nachtjes slapen.



Maar goed, dat is, helaas voor alledrie, niet meer mogelijk.

Mariannanas schreef op 23 mei 2008 @ 22:38:

Lieve Leo, ik heb alleen je openingspost nog maar gelezen dus weet niet of je er nog meer over verteld hebt, maar NEE, ik vind het niet overdreven dat je zo boos bent. Sterker nogL ik zou koken van woede als mijn moeder mijn kind een pak voor de billen zou geven. Wij slaan onze kinderen niet en wee het gebeente van een volwassene die dat wel doet. Maakt niet uit hoe vervelend het kind is, als jij niet wilt dat er gemept wordt, wordt er niet gemept.

Juist M'rieke.

Het is niet van belang of kinderen al dan niet 'van suiker' zijn zoals eerder werd gepost hier, het gaat er om dat sommige dingen gewoon not done zijn en een van die dingen is, het slaan van (andermans) kinderen.



Iemand vroeg, ik dacht Hou van Jezelf, of ik hetzelfde zou reageren als het mij moeder was geweest. Dan denk ik dat ik veel emotioneler had gereageerd. Feller en kwader. Meer vanuit mijn buik. Mijn moeder had écht een huge probleem gehad. Meer nog dan mijn schoonmoeder zelfs. Nu deed toch ook mijn verstand mee en realiseerde ik me heel erg dat het niet mijn eigen moeder was die ik tot de orde riep.

dubiootje schreef op 24 mei 2008 @ 00:12:

[...]





Ja, dat kwam ook door de manier waarop ze ermee omging. Ze vertelde het mij eerlijk en gaf mij de gelegenheid te zeggen wat ik ervan vond. Ze respecteerde het dat ik zei dat ik niet wil dat het nog eens gebeurt. Het zou een ander verhaal zijn als het nog eens zou gebeuren, maar ik denk dat dat niet het geval zal zijn.

Ik heb het er met een paar vriendinnen over gehad, over deze situatie, nog voordat jij er over schreef dus. Die waren het er unaniem over eens dat als hun vriendin hun kind zou slaan de vriendschap over zou zijn. Het waren hypothetische situaties natuurljk.



In de praktijk, althans in de jouwe, wordt die soep dus alweer niet zo heet gegeten als opgediend.